Choroby psów

Psy chorują podobnie jak ludzie, jednak w przeciwieństwie do człowieka nie potrafią powiedzieć co im dolega. Za zdrowie psa odpowiada jego opiekun. Jego uważna obserwacja pozwoli odpowiednio wcześnie wykryć zmiany w zachowaniu pupila. To właśnie w ten sposób psy sygnalizują, że coś im dolega.

Choroby psów i ich objawy

Zdrowy pies jest po prostu szczęśliwy. Pełen wigoru zawsze jest chętny do zabawy lub wyjścia na spacer. Sierść ma błyszczącą, a jej gubienie jest związane z naturalnym procesem linienia. Może być ono bardziej intensywne u psów przebywających w pomieszczeniach o wyższej temperaturze.

Pies, który nie cierpi na żadne choroby oddaje mocz 2 lub 3 razy dziennie, a stolec raz na dzień lub 2 dni. Powinien mieć on stałą konsystencję, jego kolor zależy od rodzaju stosowanej karmy. Niewielkie odstępstwa nie powinny budzić niepokoju. Zdrowy pies ma:

• czyste uszy,
• neutralny zapach z pyska,
• bystre i szklące oczy,
• apetyt i pragnienie na stałym poziomie.

Niepokoju właściciela nie powinny budzić dolegliwości o krótkotrwałym charakterze. Pies może dostać biegunki, bo coś zjadł na spacerze lub porwał ze stołu, zazwyczaj wystarczy podać lek przeciw biegunce i zrobić jednodniową głodówkę. Podobnie może być w przypadku kulejącej łapy, trzeba sprawdzić, czy pies nie wbił sobie coś w opuszkę, wystarczy usunąć to za pomocą pęsety.

Zaniepokojenie właściciela powinny natomiast budzić takie zmiany w zachowaniu psa jak apatia, ciągłe zmęczenie, utrata wagi lub nagły jej wzrost, nadmierne pragnienie. W takich wypadkach koniecznie trzeba skonsultować to z lekarzem weterynarii.

Pies podobnie jak człowiek powinien mieć stałego lekarza. Znając psa od szczeniaka lekarz weterynarii szybciej znajdzie przyczyny w zachowaniu psa, zleci ewentualnie przeprowadzenie badań. Na tej podstawie będzie mógł postawić trafną diagnozę i zlecić odpowiednie leczenie. Choć psy chorują na podobne choroby jak ludzie, to jednak nie należy dawać im leków przeznaczonych dla człowieka. Zarówno skład, jak i dawki lekarz musi dobrać precyzyjnie biorąc pod uwagę wiek i wagę psa.

Choroby układu oddechowego u psów

Najczęstszymi objawami chorób układu oddechowego u psa są katar i kaszel. Mogą być spowodowane niegroźną infekcją, ale mogą też zwiastować poważne choroby, psa należy pilnie obserwować. Zawsze trzeba zmierzyć psu temperaturę, powinna wynosić ok. 38, 39 stopni Celsjusza.

Katar, który jest lejący i przeźroczysty, to najczęściej efekt przeziębienia i ustępuje po kilku dniach. Gesty katar w kolorze białym (surowiczy) lub zielonkawym (ropny) może być objawem poważnych chorób:

• zapalenia oskrzeli,
• zapalenia płuc,
• choroby pasożytniczej,
• choroby grzybiczej,
• nowotworu zatok.

We wszystkich tych przypadkach konieczne jest wykonanie specjalistycznych badań.

Kaszel często towarzyszy katarowi, jest wtedy ostry i ma charakter napadowy. Najczęściej ustępuje wraz z infekcją. U psów może wystąpić także kaszel o charakterze chronicznym, który trwa tygodniami, a nawet miesiącami. Najczęściej taki kaszel może być spowodowany stanem zapalnym tchawicy lub krtani. U psów małych ras kaszel może być efektem niedorozwoju tchawicy, pies musi przyjmować leki rozszerzające oskrzela.
Bardzo częstą przypadłością, na którą cierpią psy jest tak zwany kaszel kennelowy. Szczególnie podatne są na nie psy pochodzące z dużych hodowli. Jest chorobą zakaźną przenoszoną drogą kropelkową. Kaszel może utrzymywać się przez tydzień lub dwa. Nigdy nie należy go lekceważyć, ponieważ może przejść w zapalenie oskrzeli lub płuc.
U psa może pojawić się także duszność, jest zjawiskiem normalnym po intensywnym wysiłku psa, może także towarzyszyć stanom zapalnym górnych dróg oddechowych. Jeżeli jednak pojawia się bez przyczyny, to najczęściej jest to związane z dolegliwościami ze strony serca. Pies nie chce się położyć, najczęściej siedzi i dyszy z otwartym pyskiem. Po przyśpieszonych ruchach klatki piersiowej wyraźnie widać, że brakuje mu powietrza. Konieczne są badania i pomoc weterynarza.

Choroby układu pokarmowego psa

Najczęstszym objawem dolegliwości ze strony układu pokarmowego jest biegunka u psa. Normalnie stolec psa jest twardy, dobrze uformowany i bez zapachu. Jego ilość zależy od jakości karmy. Im jest lepsza tym stolec mniej obfity, karma zawiera mniejszą ilość składników nietrawionych przez czworonoga.

W przypadku biegunki pies domaga się znacznie częstszego wychodzenia na spacer. Stolec jest luźny, może być nawet całkiem wodnisty. Jest obfity i cuchnący, może mieć też zielonkawy kolor lub może zawierać ślady krwi. Dla lekarza weterynarii są to bardzo istotne informacje, które pozwolą mu na określenie czy przyczyną jest stan zapalny jelita cienkiego, czy grubego, a może obu.

Biegunka u dorosłych psów najczęściej przechodzi po 24-godzinnej głodówce, potem jeszcze przez 2-3 dni pies powinien być na lekkostrawnej diecie. W przypadku bardzo młodych psów każda biegunka wymaga wizyty u weterynarza. Biegunki o charakterze przewlekłym mogą wskazywać też na choroby psów takie jak nosówka lub parwowiroza.

Czasami u psa może wystąpić zatwardzenie. Stolec jest wtedy suchy, rozsypuje się, jego kolor jest bardzo jasny. Najczęściej przyczyną jest zbyt duża ilość kości w diecie. Wystarczy je wyeliminować z diety, podać trochę oleju parafinowego. Jeżeli zatwardzenie utrzymuje się dłużnej jego przyczyną może być przerost gruczołu krokowego lub przepuklina pachwinowa.

Wymioty u psa to dość powszechnie występująca dolegliwość. Najczęściej pojawiają się po posiłku i związane są ze zbyt łapczywym jedzeniem lub połykaniem zbyt dużych kawałków. Treść wymiotna zawiera niestrawione fragmenty jedzenia. Jeżeli nie mają związku z posiłkami mogą być spowodowane chorobą nerek lub wątroby. Nagłe i gwałtowne wymioty mogą być także efektem nieżytu żołądka, spowodowanego połknięciem jakiegoś przedmiotu, np. małej piłeczki, orzecha włoskiego. Za pomocą wymiotów pies chce się ich pozbyć. Najczęściej próby te kończą się niepowodzeniem i konieczny jest zabieg operacyjny.

Z układem trawiennym związane są także dolegliwości dotyczące jamy ustnej. Zapach z pyska psa w stanach zapalnych jest szczególnie uciążliwy. Najczęstszą przyczyną jest osadzający się na zębach kamień, często towarzyszy mu stan zapalny dziąseł. Kamień należy usunąć w gabinecie weterynaryjnym, pomocne mogą być także psie preparaty do higieny jamy ustnej i codzienna toaleta polegająca na szczotkowaniu zębów psa.

Choroby układu moczowego psa

Nie zdarzają się często i raczej występują u samców niż u suk. Powodem dolegliwości może być stan zapalny pęcherza moczowego, kamica nerkowa lub zapalenie nerek. Pierwszym objawem są zmiany w oddawaniu moczu. Zdrowy pies oddaje go obficie podczas spacerów, 2 lub 3 razy dziennie. Mocz jest jasny i o neutralnym zapachu.

W przypadku wystąpienia chorób układu moczowego, pies częściej go oddaje, ale w niewielkich ilościach. Zmieniają się także jego właściwości fizyczne. Mocz może być ciemniejszy, zawierać ślady krwi i posiada bardziej intensywny zapach. Choć nie zawsze jest to łatwe, właściciel powinien obserwować oddawanie moczu przez psa. Szczególnie ważne jest uchwycenie momentu, w którym etapie sikania pojawia się w nim krew. Dla lekarza weterynarii to bardzo cenna wskazówka pozwalająca ustalić ewentualne przyczyny problemu.

Oczywiście najważniejsze znaczenie będzie miało badanie analityczne moczu. Może być także konieczne wykonanie badania krwi na zawartość mocznika i kreatyniny oraz badania USG u psa. W przypadku większych kamieni nerkowych ich usunięcie będzie wymagało interwencji chirurgicznej. Zapalenie nerek wymaga nie tylko leczenia farmakologicznego, ale także zmiany diety. Warto psu ograniczyć produkty, które są przyczyną zwiększonej produkcji mocznika.

Choroby oczu psów

Oczy u zdrowego psa są błyszczące, lekko wilgotne, przy powiekach nie ma żadnych wycieków. Łzy są naturalne i odgrywają bardzo ważną rolę w higienie i ochronie oczu.

Na choroby oczu narażone są przede wszystkim psy, które mają je osadzone bardzo płytko. Należą do nich pekińczyki, buldogi oraz boksery. Niepokój właściciela powinno wzbudzić zmętnienie oka, ropna wydzielina oraz zaczerwieniona błona śluzowa.

Pudle i cocker spaniele narażone są na dziedziczne zanikanie siatkówki. Choroba najczęściej pojawia się między 4 a 5 rokiem życia. Początkowo pies ma problemy z widzeniem przy słabym oświetleniu. Ostatecznie w wyniku postępowania choroby, całkiem traci wzrok. Choroba jest nieuleczalna. Pies w znanym otoczeniu radzi sobie całkiem dobrze, dlatego należy wyprowadzać go w jedno miejsce, a w mieszkaniu nie przestawiać sprzętów.

Zaćma, czyli zmętnienie soczewki może pojawić się przed ukończeniem przez psa 2 lat i ma charakter choroby wrodzonej. Najczęściej jednak pojawia się po ukończeniu przez psa 8 roku życia i jest związana z wiekiem.

Zapalenie spojówek u psa to dość częsta dolegliwość. Jego przyczyną najczęściej są czynniki zewnętrzne, np. kurz, wbita trawa. Chroniczne zapalenie spojówek może być spowodowane alergią. Najlepszym sposobem leczenia jest wyeliminowanie alergenu, ale nie zawsze jest to możliwe, pies musi dostawać wtedy leki odczulające.

Choroby uszu u psa

Zdrowe psy samodzielnie czyszczą uszy, od czasu do czasu trzeba tylko wyczyścić im małżowinę uszną.

Kiedy psa zaczyna boleć ucho, często go drapie i w charakterystyczny sposób przekrzywia głowę w jedną stronę. W uchu może pojawić się ciemna wydzielina o nieprzyjemnym zapachu. Wszystko wskazuje, że pies ma zapalenie ucha zewnętrznego. To bardzo bolesna i uciążliwa dla psa dolegliwość i wymaga szybkiej wizyty u weterynarza. Przede wszystkim po to, by przynieść psu ulgę, oraz by infekcja nie przeniosła się do ucha środkowego. W takim przypadku może dojść u psa do zaburzeń równowagi, a nawet głuchoty.

Powikłaniem po zapaleniu ucha może być krwiak małżowiny usznej, który mógł powstać podczas trzepania głową przez psa. Lekarz weterynarii najczęściej odsącza go i zakłada opatrunek uciskowy. W poważniejszych stanach może okazać się, że krwiak u psiaka należy usunąć operacyjnie.
Zapalenie ucha jest u psów powszechne i może mieć charakter nawracający. Na tę chorobę najczęściej narażone są psy z oklapniętymi uszami. Pies nie do końca potrafi je samodzielnie wyczyścić, co sprzyja rozwojowi infekcji o podłożu bakteryjnym lub wirusowym. Przyczyna zapalenia ucha może być także woda, która pozostała w nim po kąpieli lub silny przeciąg podczas jazdy samochodem z otwartymi oknami.
Inną chorobą uszu występującą u psów jest świerzb uszny wywołany przez małe pasożytnicze roztocze. Choroba ma łagodny przebieg i łatwa jest w leczeniu. Wystarczy ucho smarować przez kilka dni preparatem na pasożyty.

Choroby ortopedyczne psów

Psy to zwierzaki bardzo ruchliwe, które narażone są na różnego rodzaju kontuzje narządów ruchu, czyli po prostu czterech łap. Psy nie omijają także różnego rodzaju choroby układu kostno-stawowego.

Najczęściej pierwszym objawem chorób narządów ruchu jest kulawizna. Pies jedną z łap niżej zgina niżej lub podnosi ją i w ogóle na niej nie staje. Przyczyny mogą być bardzo prozaiczne i niegroźne. Bardzo często jest to efekt złego stanięcia na łapie lub wbicia się czegoś w poduszki.

Zawsze kiedy wystąpi kulawizna trzeba dokładnie zbadać całą łapę. Jeżeli coś się wbiło w opuszkę lub między palcami, należy usunąć ciało obce i zdezynfekować miejsce. W przypadku skaleczenia należy je odkazić oraz założyć mały opatrunek. Trzeba liczyć się z tym, że pies będzie starał się go usunąć. Należy liczyć na to, że zajmie mu to wystarczająco dużo czasu, by rana przestała krwawić. W przypadku większych skaleczeń należy udać się do lekarza weterynarii, ponieważ może okazać się, że konieczne będzie założenie kilku szwów.

Niestety kulawizna może zwiastować znacznie większe problemy, zwłaszcza u psów ras dużych i olbrzymich. To one szczególnie narażone są na dysplazję stawu biodrowego, czy zapalenie stawów.

Dysplazja stawu biodrowego jest chorobą wrodzoną, polega na niewłaściwym połączeniu główki kości udowej z miednicą, jej panewka jest zbyt płytka. Na dysplazję szczególnie narażone są:

• owczarki niemieckie,
• labradory,
• owczarki kaukaskie,
• dogi niemieckie,
• golden retrievery.

Wczesne rozpoznanie dysplazji jest bardzo istotne dla zapewnienia psu komfortu i przebiegu leczenia. Z tego względu warto zrobić szczeniakom tych ras kontrolne zdjęcie RTG. Na jego podstawie lekarz weterynarii zdiagnozuje stopień zaawansowania choroby i wdroży odpowiednie postępowanie mające na celu przede wszystkim wzmocnienie stawów.
Zdecydowaną poprawę mogą przynieść tylko zabiegi chirurgiczne, o metodzie zawsze decyduje specjalista ortopeda. W skrajnych przypadkach konieczne może być wykonanie endoprotezy stawu biodrowego.
Psy obciążone dysplazją powinny mieć ograniczony wysiłek fizyczny oraz odpowiednią dietę. Nadwaga obciąża stawy i powoduje nasilenie dolegliwości bólowych.

Psy się starzeją i wraz z tym pojawiają się dolegliwości ze strony układu kostno-stawowego. Najczęściej jest to artroza. Pies ma problemy ze wstawaniem, musi się "rozchodzić". Ból szczególnie nasila się pod wpływem zimna i wilgoci. Właściciel musi zapewnić mu komfortowe warunki i ograniczyć wysiłek fizyczny. Pies dostaje leki przeciwbólowe i przeciwzapalne oraz na wzmocnienie stawów.

Choroby neurologiczne u psa

Choroby neurologiczne u psa dotyczą głównego układu nerwowego, czyli mózgu i rdzenia kręgowego. Zmiany w tych narządach mogą być spowodowane chorobami dziedzicznymi lub silnymi urazami, np. wypadkami komunikacyjnym.

Rozpoznanie symptomów choroby u psa nie jest łatwe. Zmiany w mózgu zachodzą powoli, a jeszcze wolniej zmiany w zachowaniu psa. Uwagę powinna zwrócić przedłużająca się apatia, nagle pojawiające się zachowanie agresywne, drgawki, utrata świadomości, niedowład kończyn lub całkowity paraliż.

W każdym z tych przypadków konieczna jest konsultacja z lekarzem, który przede wszystkim musi ustalić przyczyny objawów. Nie zawsze mają one podłoże neurologiczne. Równie dobrze ich przyczyną mogą być inne psie choroby, takie jak nosówka, wścieklizna, zapalenie wątroby, nerek lub zaburzona gospodarka elektrolitowa.

Do najczęściej występujących chorób neurologicznych psa należy padaczka, zwana także epilepsją. Wyraźnym jej objawem są konwulsje występujące u psa, które przypominają trochę chodzenie w powietrzu. Pies może przechodzić także atak bez drgawek, np. tracąc przytomność, jego ciało zazwyczaj jest całkiem wiotkie. Atak padaczkowy trwa bardzo krótko, od 1 do 2 minut. Potem pies odzyskuje świadomość, ale jeszcze przez kilka godzin może być zdezorientowany.

Padaczka nie jest chorobą uleczalną, ale dobrze ustawione leczenie zdecydowanie ogranicza ilość ataków lub całkowicie je eliminuje. Jednak pies do końca życia będzie musiał regularnie przyjmować leki.

Poważnym schorzeniem o podłożu neurologicznym jest też zespół przedsionkowy u psa odpowiadający za utrzymanie równowagi. To on kontroluje ruchy wykonywane przez mięśnie. Przyczynami uszkodzenia zespołu przedsionkowego może być zapalenie ucha środkowego lub wewnętrznego, wady wrodzone lub uszkodzenia mechaniczne.

Psy chorują także na zapalenie mózgu i opon mózgowych, najczęściej choroby te są współistniejące. Te choroby psów mogą być wywołane przez kleszcze, mieć podłoże bakteryjne lub wirusowe. Leczenie polega przede wszystkim na podawaniu leków. Pies powinien mieć zapewniony spokój i przebywać w zaciemnionym pomieszczeniu.

Choroby skóry psa

Choroby skórne u psów najczęściej wywołane są czynnikami środowiskowymi. Zanieczyszczenie środowiska, niewłaściwa dieta mogą wywołać u psa reakcje alergiczne. Pies może być uczulony na kurz, substancje chemiczne, roztocza, ukąszenie pcheł.

Jednak najczęstszą alergią występującą u psów jest alergia pokarmowa. Jej objawy mogą być różne, ale do typowych należy świąd oraz inne zmiany skórne (krosty, ropnie). Reakcja psa jest ciągłe drapanie się, a nawet wygryzanie skóry. Alergii pokarmowej u psa może towarzyszyć także biegunka.

Najlepszym sposobem na zdiagnozowanie alergii jest wykonanie odpowiednich testów alergicznych. Dzięki temu będzie można wcześniej wyeliminować alergen i uwolnić psa od świądu.

W przypadku alergii pokarmowej jest to najprostsze. Psy najczęściej uczulają się na mięso drobiowe, wołowe, nabiał, jajka oraz zboża. Wystarczy wyeliminować je z diety i wprowadzić specjalistyczne karmy hipoalergiczne o odpowiednim składzie. Po pewnym czasie można próbować wprowadzić je ponownie, ale w bardzo małych ilościach i obserwować reakcję psa.

Znacznie trudniejsza jest walka z alergią, np. na roztocza, które zawsze występują w psiej sierści. Dobre rezultaty może przynieść wzmocnienie odporności immunologicznej psa, stosowanie specjalnych szamponów do kąpania oraz preparatów zmniejszających linienie.

Chorobą skórną o charakterze pasożytniczym jest nużyca wywoływana przez malutkie roztocza, Demodex canis. Charakterystycznym objawem są małe łyse placki w pobliżu nosa lub występujące na całym ciele. To bardzo niebezpieczna choroba dotykająca zwłaszcza młode psy, bardzo często towarzyszy jej infekcja bakteryjna. Pies bardzo szybko traci siły, nie chce jeść ani pić. Brak leczenia może doprowadzić nawet do śmierci czworonoga. Leczenie polega na smarowaniu ran odpowiednimi preparatami oraz na stosowaniu kąpieli z dodatkiem środka przeciw pasożytom. Czasami lekarz weterynarii wdraża także leczenie farmakologiczne.

Świerzb to choroba zakaźna, którą mogą zarazić się nie tylko inne psy, ale także człowiek. Świerzb może pojawić się w okolicach uszu, ale może także objąć całą skórę. Oczywiście pies intensywnie się drapie i gryzie, co łatwo prowadzi do dodatkowych infekcji bakteryjnych. Świerzb powoduje wypadanie sierści, łysienie, zaczerwienienia skóry. Leczenie jest stosunkowo łatwe i skuteczne, a pies pozostaje w dobrej kondycji. Jednak ze względu na zakaźny charakter choroby należy izolować go od innych psów i domowników.

Choroby genetyczne psów

Niektórzy uważają, że kundelki są bardziej odporne na różne choroby niż psy rasowe i na pewno nie cierpią na choroby genetyczne. Psy rasowe są wytworem człowieka, a nie natury i w tym tkwi cały problem. Nie zawsze krzyżowanie psów było prawidłowe, głównym błędem było (i nadal jest) nieeliminowanie z dalszego rozmnażania osobników obarczonych chorobami genetycznymi. W ten sposób są one przekazywane z pokolenia na pokolenia, a potencjalny nabywca może określić ryzyko wystąpienie choroby w danej rasie. Poniżej kilka przykładów ras i najczęstszych chorób w nich występujących.

Owczarek niemiecki – najczęściej występuje wśród nich dysplazja stawu biodrowego. To efekt chęci uzyskania jak najlepszego ukątowienia łap i chęć osiągnięcia określonej postawy. Może także wystąpić zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki, mukopolisacharydoza, w sumie u owczarków niemieckich może wystąpić 50 chorób genetycznych.

Mopsy, buldożki francuskie – ze względu na krótki pysk, budowę czaszki i układu oddechowego najczęściej przekazywaną chorobą genetyczną jest zespół brachycefaliczny. Psy najczęściej mają problemy z oddychaniem, nieprawidłowo funkcjonująca tchawicą, może wystąpić rozszczepienie podniebienia.

Pudle – w efekcie krzyżowania osiągnięto psy o różnych rozmiarach, od miniaturek przez średnią wielkość, aż do dużych. Najczęściej występująca chorobą jest genetyczny zanik siatkówki oraz jaskra, w których efekcie pies może stracić wzrok.

Bulteriery – cierpią głównie na głuchotę oraz choroby oczu.

Dobermany – oprócz dysplazji stawu biodrowego charakterystycznej dla dużych ras, często cierpią także na choroby serca oraz zaburzenia w krzepnięciu krwi.

Jamniki – ze względu na nieproporcjonalnie długi tułów, jamniki cierpią na dysplazję kręgosłupa, czyli wypadanie dysku. Mogą wystąpić takie choroby psów jak przepuklina kręgosłupa powodująca częściowy lub całkowity niedowład kończyn.

Przed zakupem psa rasowego należy dobrze zastanowić się nad wyborem rasy, hodowli i związane z tym obowiązki. W celu zmniejszenia ryzyka warto poprosić hodowcę o przedstawienie testów genetycznych, w przypadku ich braku lepiej zrezygnować z kupna i poszukać innej hodowli.

Inne choroby psów

Psy narażone są na wiele chorób, które mogą być wywołane przez wirusy, bakterie lub pasożyty. Ich skuteczne leczenie polega przede wszystkim na wczesnym rozpoznaniu i zastosowaniu odpowiedniego leczenia. Nie zawsze jednak kończy się ono powodzeniem.

Nosówka to zakaźna choroba wirusowa u psów. Chorują na nie najczęściej szczeniaki, których matka nie została zaszczepiona. Objawy nosówki są bardzo różne, w zależności od organu, który został zaatakowany. Najczęściej pojawia się wyciek z oczu, kaszel, wymioty oraz biegunka. Często następuje wtórne zakażenie bakteryjne. Najbardziej niebezpieczna jest nosówka, która zaatakowała układ nerwowy. U psa może dojść do "pląsawicy", czyli drżenia mięśni, porażenia kończyn.
Chory pies powinien zostać odizolowany, na nosówkę nie ma lekarstwa, leczone może być tylko wtórne zakażenie bakteryjne.

Parwowiroza to bardzo niebezpieczna choroba wirusowa, która może doprowadzić do śmierci psa. Do zakażeń najczęściej do chodzi w hodowlach, schroniskach, gdzie nie są przestrzegane warunki higieniczne. Do zakażenia dochodzi w wyniku zjedzenia przez psa zarażonego kału innego osobnika. Objawy parwowiroza to bardzo gwałtowne wymioty, biegunka, spadek krwinek białych i czerwonych we krwi. Nie ma lekarstwa na parwowirozę, leczenie polega przede wszystkim na osłabieniu objawów, wzmocnieniu odporności psa i zapobieganiu odwodnieniu. Pies nie tylko jest izolowany, ale także hospitalizowany.

Wścieklizna to kolejna bardzo niebezpieczna choroba wirusowa dotykająca nie tylko psy, ale także inne zwierzęta, takie jak lisy, czy nietoperze. Może zarazić się nią także człowiek, który zostanie ugryziony przez chore zwierzę. Wścieklizna atakuje przede wszystkim mózg i doprowadza w nim do trwałych zmian. Objawami wścieklizny są głównie zmiany w zachowaniu psa. Najbardziej charakterystyczne to niepokój, nerwowość, szukanie izolacji, ślinotok. W miarę rozwoju choroby, pies robi się coraz bardziej agresywny. Do tej pory nie znaleziono lekarstwa na wściekliznę, zwierzęta o nią podejrzane poddawane są eutanazji. Jedynym skutecznym sposobem walki z wścieklizną jest profilaktyczne szczepienie zarówno zwierząt domowych, jak i dzikich. Szczepienie psa należy powtarzać co roku.

Pchły i kleszcze to bardzo niebezpieczne dla zwierząt pasożyty, które wywołują choroby wyniszczające organizm z bardzo niebezpieczną boreliozą na czele. Pchły najczęściej atakują szczeniaki pochodzące z dużych hodowli, gdzie nie są zapewnione odpowiednie warunki higieniczne. Zaatakowany szczeniak drapie się, robi się osowiały, nie chce się bawić. W taki przypadku psa należy kilka razy wykąpać w szamponie przeciwpchelnym i zaaplikować odpowiedni preparat. Najczęściej wciera się go w skórę w okolicach uszu i karku. Kleszcze to uboczny i niechciany efekt spacerów z psem. Co roku mamy do czynienia z ich plagą. Bytują w wysokich trawach, na krzakach, a nawet na drzewach. Najczęściej można spotkać je w parkach, na obszarach leśnych oraz na łąkach. Kleszcz wczepia się w nieosłoniętą skórę psa lub człowieka i zaczyna się odżywiać ich krwią. Przy okazji zaraża przenoszonymi przez siebie chorobami, głównie wspomnianą już boreliozą, ale także babeszjozą, anaplazmozą oraz erlichiozą. Mogą one spowodować zmiany w układzie nerwowym, kostno-stawowym. Nigdy nie wolno ich lekceważyć. Skutecznym sposobem ochrony psów przed inwazją tych pasożytów są specjalne obroże na kleszcze lub preparaty aplikowane na skórę. W zależności od zaleceń producenta należy okresowo je zmieniać lub aplikować ponownie.

Choroby psów profilaktyka

Stare i znane powiedzenie mówi, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Dotyczy to nie tylko ludzi, ale także psów. Najlepszym sposobem na choroby psów jest profilaktyka. Za jej stosowanie odpowiedzialność spoczywa na właścicielu, pies w tym zakresie nie ma nic do powiedzenia. W profilaktyce psich chorób najważniejszą rolę odgrywają:

• szczepienia profilaktyczne psa,
• odpowiednia dieta psa.

W przypadku wielu chorób jedyną skuteczną ochroną jest szczepionka. Psie szczepionki tak samo działają, jak u ludzi. Wszczepiony patogen pozwala nabrać odporność na zakażenie chorobą, a jeżeli nawet do niego dojdzie, to jej przebieg będzie łagodny. Jest to szczególnie ważne w przypadku chorób, na które nie wynaleziono jeszcze lekarstwa, a więc na przykład wścieklizny.

Szczepienia są szczególnie ważne w przypadku szczeniaków, które nie mają jeszcze wyrobionej własnej odporności. Niektóre ze szczepień są obowiązkowe, inne zalecane są dla większej ochrony psów.

Szczenię w pierwszych tygodniach życia ma pewną odporność uzyskaną od matki, to dlatego szczepienie suk w okresie ciąży jest tak ważne. Pierwsze szczepienia szczeniaka powinien wykonać hodowca między 6-7 tygodniem życia i powinny być one odnotowane w książeczce zdrowia.
Szczenię po przywiezieniu do domu powinien pozostawać na kwarantannie i nie kontaktować się z dorosłymi osobnikami. Długość jej trwania określa lekarz weterynarii, ale najczęściej jest to 2-3 tygodni. W tym czasie jest kolejna tura szczepień na nosówkę, parwowirozie, chorobie Rubartha, leptospirozie i kaszlowi kenelowemu. W wieku 3 miesięcy ten skład szczepionek musi zostać powtórzony. W wieku 4 miesięcy szczeniak szczepiony jest po raz pierwszy na wściekliznę.

Po ukończeniu pierwszego roku życia wszystkie szczepienia należy powtórzyć, najczęściej jest to szczepionka skojarzona, która zawiera patogeny kilku psich chorób. Wyjątkiem jest szczepionka przeciwko wściekliźnie, która podawana jest osobno i musi być powtarzana corocznie. Szczepiony pies musi być zdrowy, po szczepieniu może być trochę osowiały, ale objawy szybko ustępują.

Dieta psa ma ogromne znaczenie dla zwiększenia naturalnej odporności psa. Dobrze zbilansowana zapewnia mu dostarczenie wszystkich niezbędnych witamin, minerałów i źródeł energii.

Psy są zwierzętami mięsożernymi, więc podstawą ich diety powinno być mięso różnych zwierząt oraz ryby. Mięso powinno pochodzić z różnych części zwierząt, a więc z mięśni i podrobów. Te ostatnie nie powinny jednak stanowić wyłącznego składnika karmy dla psa. Niestety tak się dzieje w przypadku karm marketowych, a nawet karm dla psów renomowanych firm produkowanych na skalę przemysłową. Znacznie lepszą jakość prezentują niszowe karmy pochodzące z małych manufaktur. Wielu właścicieli decyduje się na samodzielne przygotowywanie posiłków w domu, lub wprowadzenie diety BARF. Problemem może być ich zbilansowanie. Oczywiście nie chodzi o bilans dzienny, ale np. tygodniowy.
Psa nie należy dokarmiać między posiłkami, nie należy go też zmuszać do jedzenia i karmić na siłę, bo to prosta droga do otyłości i wynikających z nich groźnych chorób, jak cukrzyca, choroby serca czy układu kostno-stawowego.

Pies potrzebuje aktywności fizycznej. Na spacery powinien wychodzić 2-3 razy dziennie w zależności od obowiązków właściciela. Przynajmniej jeden spacer powinien trwać ok. godziny, bez względu na rasę psa. Taki spacer pozwala mu utrzymać prawidłową wagę, zachować kondycję fizyczną oraz zwiększyć własną odporność. Spacery w towarzystwie innych psów sprzyjają socjalizacji psa.

W profilaktyce chorób psów ważną rolę odgrywają zabiegi higieniczne. Od szczeniaka trzeba przyzwyczajać psa do czyszczenia zębów. W sklepach zoologicznych można kupić specjalne szczoteczki do zębów i pasty. Te ostatnie najczęściej mają smak mięsa lub czekolady, które psy uwielbiają. Regularne czyszczenie zębów i dawanie im twardych, naturalnych gryzaków (wędzone kości, uszy) zapobiega osadzaniu się kamienia nazębnego. Zaniedbanie tego spowoduje, że kamień trzeba będzie usuwać mechanicznie w gabinecie weterynaryjnym pod narkozą.

Równie ważna jest pielęgnacja uszu psa. Czyste uszy zapobiegną drapaniu się przez psa, rozwojowi chorób bakteryjnych lub zapaleniu ucha.
Po każdym dłuższym spacerze psa należy dokładnie oglądnąć, szczególną uwagę trzeba zwrócić na skórę psa czy nie złapał jakiegoś kleszcza. Dokładnym oględzinom trzeba poddać okolice uszu, brzuch, wewnętrzne strony łap. Kleszcza należy jak najszybciej usunąć w całości. Służą do tego specjalne aparaty, kto nie potrafi tego wykonać, musi skorzystać z pomocy lekarza weterynarii.