Każdy z nas chociaż raz widział filmik w sieci, w którym to pies czy kot chcąc nabrać rozpędu ślizga się na parkiecie. Rzeczywiście wygląda to komicznie, ale czy stanowi to jakiekolwiek obciążenie dla zdrowia naszych pupili? Czy zastanawialiście się kiedyś, że oprócz tego, iż nasza posadzka będzie podrapana nasz pupil może na tym ucierpieć? Coraz częściej rezygnujemy z dywanów oraz wykładzin, w szczególności kiedy posiadamy zwierzęta. Panele czy inne tego typu posadzki są dużo łatwiejsze w utrzymaniu, podczas gdy nasi czworonożni przyjaciele wracając ze spacerów przynoszą na łapkach piach, oraz gubią sierść, która kłębi się na dywanie. Ale czy wygoda i czystość parkietów niesie za sobą także bezpieczeństwo naszych zwierząt? W moim artykule postaram się rozwinąć ten temat i przedstawić go od trochę innej strony, bo nie od strony zniszczonej podłogi, a od strony medycznych aspektów i zagrożenia dla naszych pupili.
Jakie zagrożenia może nieść za sobą śliska podłoga i dochodzi do wypadków?
Nasze zwierzęta świetnie sobie radzą w terenie. Bardzo dobrze czują się na zewnątrz, psy biegając na spacerach po trawie, a koty buszując po drzewach. Dywany oraz wykładzina dają naszym zwierzętą pewniejsze podłoże, dzięki któremu mogą bez problemu stąpać po mieszkaniu. Inaczej jest ze śliską posadzką jaką są panele czy kafelki bądź marmur. Łapy naszych zwierząt nie mają dobrej przyczepności na tego typu podłogach. Ryzyko poślizgnięcia się jest zatem bardzo duże. Szczególnie, jeśli zwierzak jest dynamiczny- trakcie biegania po tego typu nawierzchni ryzyko urazu jest bardzo duże. To samo tyczy się psów, skaczących na duże wysokości. Podczas wybicia się z takiej posadzki może dojść do poślizgnięcia się i nieszczęśliwego wypadku. Radość z powrotu do domu jednego z członków rodziny czy przyjścia gości też może być skutkiem nieszczęśliwego wypadku- sygnał dzwonka czy dźwięk samochodu na podjeździe i nadmierna radość naszego pupila może spowodować, że nasze zwierzę poślizgnie się w rozpędzie. Może to doprowadzić do upadku czy uderzenia w przeszkodę. Niewątpliwie są to sytuacje, które są niebezpiecznie i chociaż czasem mogą wydawać się komiczne- wcale takie nie są.
Do jakich typów urazu może dojść? Czy są rasy predysponowane?
No właśnie dlaczego śliska posadzka jest taka niebezpieczna? Co może się wydarzyć i na co może być narażony nasz psi przyjaciel? Poniżej przedstawiam najczęstsze urazy, których nasz pies może doznać podczas poślizgnięcia się na podłodze. Należą do nich:
- Zwichnięcie rzepki.
- Złamanie lub pęknięcie kości.
- Zerwanie więzadła krzyżowego.
- Urazy w obrębie kręgosłupa.
- Urazy w obrębie głowy.
- Pogłębienie istniejących zwyrodnień stawów.
Zwichnięcie rzepki
Jest to jedna z najczęściej diagnozowanych chorób ortopedycznych. W schorzeniu tym rzepka, która normalnie porusza się jedynie po bloczku kości udowej, przemieszcza się- na stronę boczną bądź przyśrodkową. Dotyka zwierzęta w każdym wieku, z tym, iż u młodych psów najczęściej jest związana z nieprawidłowościami anatomicznymi. Natomiast u starszych pacjentów spotykane są tak zwane urazowe zwichnięcia rzepki i to właśnie do nich może dojść podczas poślizgu na posadzce. Najczęściej choroba ta diagnozowana jest u ras małych i miniaturowych. Do ras predysponowanych zalicza się na przykład takie rasy jak:
Choroba ta może wystąpić także u psów ras dużych, natomiast u nich zdarza się o wiele rzadziej. Do ras psów dużych i olbrzymich narażonych na wystąpienie tego problemu zaliczamy na przykład:
- Labradory.
- Golden retrievery.
- Rottweilery.
Ze względu na zaawansowanie zmian wyróżniamy cztery stopnie zwichnięcia rzepki, przy czym choroby tej nie powinno się bagatelizować na żadnym z tych etapów. Na początku może pojawić się jedynie przemijająca kulawizna w kończynie miednicznej (pies raz na jakiś czas nie obarcza chorej kończyny, po czym po kilku minutach porusza się prawidłowo kiedy rzepka wróci na miejsce). Niestety, ale choroba ta ma charakter postępujący i z wiekiem dochodzi do pogłębienia zmian i powstawania zwyrodnień w stawie kolanowym. Czyli w sytuacji, kiedy nasz pies porusza się po śliskiej posadzce i doszło u niego do urazowego zwichnięcia rzepki nawet w niewielkim stopniu to zmiany te mogą się pogłębiać z każdym upadkiem czy poślizgiem. Nie zapomnijmy też o psach, u których występują wady anatomiczne w stawie kolanowym i u których występuje tak zwane wrodzone zwichnięcie rzepki (to zdarza się dosyć często u ras predysponowanych). Nawet jeśli będzie ono w niewielkim stopniu nasilenia to po czasie, w przypadku kiedy pies porusza się po śliskiej podłodze i zaliczy kilkanaście nieplanowanych upadków, zmiany te mogą się znacznie pogłębić. Należy zwrócić uwagę na to, iż zwichnięcie rzepki jest chorobą, która w przypadkach zaawansowanych wiążę się z bardzo dużą bolesnością i nierzadko uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Leczeniem z wyboru w przypadku zaawansowanej choroby jest zabieg chirurgiczny.
Złamanie lub pęknięcie kości
To chyba jeden z najgorszych scenariuszy, który może spotkać naszego pupila. Co prawda o pęknięcie czy złamanie kości nie jest wcale tak łatwo, natomiast w niektórych przypadkach, kiedy to kości naszego pupila są nieodpowiednio zmineralizowane może dojść do takiego poważnego urazu. Takie sytuacje zazwyczaj zdarzają się u młodych, szybko rosnących psów ras dużych i olbrzymich, oraz u tych ras w starszym wieku. Upadek podczas poślizgu może spowodować złamania bądź pęknięcia kości długich- w szczególności mówimy tutaj o kości udowej, piszczelowej, promieniowej i łokciowej. Możemy również spotkać się z urazami tych mniejszych kości takich jak kości śródręcza, śródstopia czy paliczków. Niestety ale takie sytuacje wiążą się najczęściej z długotrwałym leczeniem i rekonwalescencją oraz bardzo często kończą się zabiegiem chirurgicznym.
Zerwanie więzadła krzyżowego
Jest to kolejne schorzenie ortopedyczne, które, tak samo jak zwichnięcie rzepki diagnozowane jest dosyć często przez lekarzy weterynarii. Co więcej- dwa te schorzenia mogą występować razem w jednym stawie u danego pacjenta. W skrócie choroba ta polega na uszkodzeniu więzadła odpowiedzialnego za stabilizację stawu kolanowego. Do predysponowanych ras u których częściej diagnozuje się to schorzenie zaliczamy na przykład:
- Rottweiler (pięciokrotnie większa predyspozycja do zerwania więzadła krzyżowego w porównaniu do innych ras),
- Cocker spaniel.
- Owczarek niemiecki.
- Bernardyn.
- Mastiff.
- Labrador.
- Golden retriever.
Należy pamiętać jednak, że tak naprawdę pies każdej rasy i w każdym wieku może doznać tego urazu. Bardzo ważny jest także fakt, iż uraz ten dużo częściej dotyka psów z otyłością.
W jaki sposób może dojść do uszkodzenia owego więzadła? W przypadku tego schorzenia wyróżniamy przyczynę zwyrodnieniową oraz w urazową. W tej pierwszej (która zdarza się częściej) mamy do czynienia z długotrwałym procesem: zwyrodniałe więzadło objęte procesem zapalnym uszkadza się nawet podczas prawidłowych ruchów kończyny i normalnego obciążenia, a z czasem dochodzi do jego całkowitego pęknięcia. W przyczynie urazowej dochodzi do nagłego uszkodzenia więzadła na wskutek sił nieprawidłowo działających na staw. Jak w takim razie połączyć ze sobą śliską podłogę z zerwanym więzadłem krzyżowym? To proste. Do uszkodzenia więzadła może dojść między innymi w przypadku kiedy pies skacząc w górę poślizgnie się i wybije się w zły sposób, bądź też w sytuacji kiedy jest rozpędzony i nagle zmieni kierunek ruchu, bo poślizgnie się na parkiecie. Tak więc normalna zabawa z psem w domu kiedy pies skacze do piłeczki, będzie próbował wskoczyć na kanapę czy też będzie biegł rozpędzony do drzwi, bo usłyszał dzwonek i chce kogoś przywitać może skończyć się tragedią. Objawy tej choroby są uzależnione od stopnia uszkodzenia więzadła. Natomiast w przypadku urazowym zazwyczaj obserwujemy, iż u naszego psa nagle pojawia się ostra kulawizna, staw kolanowy staje się obrzęknięty i ciepły w dotyku, może pojawić się w nim płyn wysiękowy, a pies wykazuje niechęć do siadania z kolanem w pełnym zgięciu. Niestety ale ta choroba nierzadko wywołuje duży dyskomfort u naszego pupila. Leczeniem z wyboru jest zazwyczaj zabieg operacyjny, w niektórych przypadkach można pokusić się o leczenie zachowawcze.
Urazy w obrębie kręgosłupa
Niestety, ale w przypadku upadku na śliskiej podłodze, może dojść do sytuacji, w której kręgosłup naszego pupila ulegnie uszkodzeniu. Kręgosłup jest niezwykle ważnym elementem, który umożliwia utrzymanie prawidłowej postawy, a także osłania niezwykle ważny rdzeń kręgowy. Urazy w obrębie kręgosłupa są zatem bardzo poważnymi schorzeniami, które zazwyczaj wiążą się z długotrwałą terapią i bardzo dużym dyskomfortem naszego pupila. Szczególną uwagę należy zwrócić na psy, u których z wiekiem pojawiły się problemy z kręgosłupem- zazwyczaj są to dyskopatie. Zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa mogą w takich sytuacjach się pogłębiać.
Urazy w obrębie głowy
Podczas upadku bądź przypadkowego zderzenia się na śliskiej podłodze może również dojść do urazów w obrębie głowy. Uszkodzeniu mogą ulec różne części głowy. Szczególną uwagę należy zwrócić na oczy naszych pupili, które u niektórych ras będą bardziej narażone na urazy. Mówimy tutaj o rasach brachycefalicznych, u których występuje krótka kufa i nos oraz płytkie oczodoły. Są to między innymi:
- pekińczyki,
- buldogi francuskie,
- buldogi angielskie,
- shih tzu,
- chihuahua,
U tych psów, z powodu zmian w budowie czaszki gałka oczna jest nadmiernie wyeksponowana- przez co jest narażona na urazy mechaniczne. Niekontrolowane zderzenia z meblami mogą prowadzić do takich schorzeń jak: wypadnięcie gałki ocznej, uszkodzenie powiek lub gałki ocznej, wrzody rogówki. Oprócz narządu wzroku może również dojść do uszkodzenia kości czaszki, szczęki czy żuchwy. Każda ta sytuacja wymaga pilnej interwencji lekarza.
Pogłębienie istniejących zwyrodnień stawów
Niestety, ale w sytuacji kiedy nasz pupil cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawów śliska posadzka nie jest wskazana. Do najczęstszych chorób zwyrodnieniowych należą:
- dysplazja łokciowa,
- dysplazja stawu biodrowego.
Są to choroby, które nie zdarzają się jedynie u starszych psów. Są one diagnozowane również u psów młodych, które nie ukończyły jeszcze roku życia. Rasy predysponowane do tego typu dysplazji należą zazwyczaj do ras dużych i olbrzymich i są to między innymi:
Śliska posadzka nie spowoduje u naszego psa zwyrodnienia stawu i dysplazji łokciowej czy biodrowej. Natomiast w wyniku nieudolnego poruszania się na takiej podłodze obecne już zmiany mogą znacznie szybciej się pogłębiać i mogą stać się jeszcze poważniejszym problemem.
Podsumowanie
Jak widać w przedstawionym powyżej artykule śliska podłoga, która może na pierwszą myśl nie stanowić zagrożenia dla zwierząt, stanowi poważny problem. Tak naprawdę każda rasa psów może ulec wypadkowi. Predyspozycje rasowe wiążą się głównie ze schorzeniami, które mogą się pojawić po takim wypadku. Ważne jest zatem, aby odpowiednio zabezpieczyć parkiet, jeśli mamy w posiadaniu bądź planujemy mieć zwierzę. To zapewne zwiększy komfort jego życia i pozwoli swobodnie poruszać się po naszym domu.
