Welsh Corgi Pembroke: charakter, pielęgnacja i choroby

Welsh corgi pembroke to mały, krótkonożny, przypominający lisa piesek, który stał się ulubieńcem brytyjskiej rodziny królewskiej za sprawą Dookiego, sprezentowanego siedmioletniej wówczas królowej Elżbiecie II i jej siostrze w 1933 r.

Na 18 urodziny królowa otrzymała suczkę tej samej rasy – Susan, która towarzyszyła jej przez kolejnych 15 lat, nawet podczas podróży poślubnej i dała początek kolejnym pokoleniom królewskich corgich.

Początki rasy sięgają jednak daleko wstecz i mówi się, że welsh corgi jest w Walii w zasadzie od zawsze.

Pierwsze oficjalne wzmianki o nim pochodzą z 920 r., gdzie w tzw. Kodeksie Walijskim ówczesny król Howell Dha oszacował wartość niektórych zwierząt, w tym właśnie psów corgi.

Zajmowały się one przez lata pomocą w pasieniu stad owiec, bydła i koni, w czym pomocny był im niewątpliwie niski wzrost.

Dzięki niemu bowiem mogły podgryzać pęciny nieposłusznych zwierząt, unikając przy tym przypadkowego kopnięcia.

W 1934 r. podzielono je na dwie rasy – Welsh corgi pembroke (z krótkim ogonem) i Welsh corgi cardigan (z długim).

Nazwa ich wywodzi się najprawdopodobniej z języka staroceltyckiego, gdzie “cor” oznacza “mały”, a “gi” pies.

Wracając do ich królewskiego życia, w pałacu Buckingham mieszkało ich przez lata ok. trzydziestu psów z 14 pokoleń.

Jeździły limuzynami, latały helikopterami, miały swój luksusowy pokój, a gotowali im najznamienitsi kucharze.

Na dzisiejszy dzień z królową mieszka już tylko jedna suczka – Holly, gdyż Elżbieta II zaprzestała już ich hodowli ze względu na swój wiek i to, że nie chciałaby po swojej śmierci zostawić żadnego z nich.

Według klasyfikacji FCI welsh corgi pembroke należy do grupy I.

Corgi charakter

Mówiąc krótko, corgi mają wspaniały charakter.

Są niezwykle przyjacielskie, posłuszne, łagodne i zrównoważone.

Ich pogodne usposobienie sprawia, iż świetnie nadają się dla rodzin z dziećmi, gdzie chętnie poleżą i popilnują malucha, a ze starszymi pociechami z radością się pobawią.

Są bardzo towarzyskie i przywiązują się do właścicieli.

Psy te bardzo lubią ruch, szczególnie na świeżym powietrzu.

Są inteligentne i pojętne, przez co szybko uczą się nowych sztuczek na szkoleniach.

Ze względu na małe rozmiary mogą być utrzymywane w mieszkaniach.

Welsh corgi opis rasy

Ten niedużych rozmiarów piesek jest dobrze umięśniony, krępy i ma silnie zbudowaną sylwetkę.

Wysokość w kłębie wynosi ok. 25 – 30 cm, przy masie 10 – 12 kg.

• Głowa jego kształtem przypomina lisi pyszczek o zwężającej się ku końcowi kufie.
• Nos czarny, a oczy okrągłe i brązowe.
• Szczęki mocne, z kompletnym zgryzem nożycowym.
• Uszy zaokrąglone, szerokie u nasady.
• Szyja długa i muskularna przechodzi w wydłużony tułów.
• Klatka piersiowa głęboka z dobrze wysklepionymi żebrami.
• Pożądany ogon naturalnie krótki.
• Pies należy do tzw. ras achondroplastycznych, czyli z zahamowanym wzrostem kości długich, przy prawidłowym rozwoju reszty kośćca, czyli po prostu krótkonożnych.
• Kończyny są proste, zakończone kocią łapą.
• Włos średniej długości, prosty i gęsty.

Welsh corgi umaszczenie:

Dopuszczalne maści to:

• ruda,
• śniada,
• płowa,
• czarna podpalana.

Na nogach, piersi, szyi i głowie mogą występować białe znaczenia.

Jak wygląda szczeniak Welsh Corgi możesz też zobaczyć na poniższym wideo

Welsh corgi pielęgnacja

Ze względu na gęsty podszerstek linienie u corgiego odbywa się dość intensywnie.

U psów utrzymywanych w mieszkaniach zaciera się granica pomiędzy dwukrotnym zrzucaniem włosa na zimę i lato, a raczej wypada on przez cały rok.

Psiaka należy zatem wyczesywać kilka razy w tygodniu.

Przedstawiciele tej rasy mają też skłonności do tycia i lubią wybłagać jakiś kąsek ze stołu, dlatego trzeba zwracać uwagę na ich masę ciała oraz stosować zbilansowaną dietę o odpowiednim składzie, dostosowaną ilościowo do aktywności fizycznej psa.

Welsh corgi choroby

Dystrofia mięśni

Jest to schorzenie prawdopodobnie o tle genetycznym.

Na skutek niedoboru białka dystrofiny w mięśniach, dochodzi w nich do powstawania zmian martwiczych oraz ognisk zwłóknień i mineralizacji.

U szczeniąt dotkniętych miopatią x obserwuje się:

• zaburzenia poruszania,
• trudności w otwieraniu pyszczka,
• zaniki mięśni,
• przykurcze mięśni.

Najczęściej choroba postępuje do ok. 6 miesiąca życia, a po tym czasie ulega zatrzymaniu.

W badaniu krwi stwierdza się podwyższoną kilkakrotnie aktywność kinazy kreatynowej.

Kruchość skóry

Inaczej nazywana zespołem Ehlersa Danlosa lub astenią skóry –  choroba jest rzadko występującym zaburzeniem budowy włókien kolagenowych.

Charakteryzuje się:

• ponadprzeciętną rozciągliwością skóry,
• kruchością skóry,
• łatwością powstawania na niej uszkodzeń i ran.

Towarzyszyć jej mogą także:

• zaćma,
• przepukliny,
• choroby dziąseł.

W rozpoznaniu pomocny jest tzw. wskaźnik rozciągliwości skóry, który oblicza się ze wzoru:

(wysokość fałdu skóry na grzbiecie (cm) / odległość od guza potylicznego do ogona (cm)) x 100

U psa zdrowego wskaźnik powinien być niższy niż 14,5%.

Psa takiego należy chronić przed możliwością urazów oraz nie powinno się go przeznaczać do rozrodu.

Niedobór odporności (X – SCID)

Jest to schorzenie dziedziczne, sprzężone z chromosomem X.

Polega na zmniejszonej produkcji limfocytów T i spadku ilości przeciwciał IgG i IgA we krwi.

Co za tym idzie, zwierzęta dotknięte tą chorobą mają zwiększoną podatność na infekcje po zaniku przeciwciał matczynych otrzymywanych z siarą.

Przemieszczone moczowody

Jest to wada rozwojowa, polegająca na zmianie fizjologicznego ujścia moczowodów, które uchodzą bezpośrednio do pochwy lub cewki moczowej, z pominięciem mięśnia zwieracza pęcherza moczowego.

Schorzenie to objawia się nietrzymaniem moczu już u kilkutygodniowych szczeniąt, natomiast u samców pierwsze objawy pojawić się mogą dopiero w wieku 9 lat .

Rozpoznanie ustala się na podstawie urografii.

Zwichnięcie soczewki

Zwichnięcie soczewki polega na jej przemieszczeniu się ze zwykłej pozycji na skutek zerwania utrzymujących ją w prawidłowym położeniu więzadeł.

Rozpoznaje się je w badaniu bezpośrednim, na podstawie wyglądu źrenicy.

Towarzyszyć mu mogą zaburzenia widzenia i obrzęk rogówki.

Często w przebiegu zwichnięcia dochodzi do utraty wzroku lub konieczności usunięcia gałki ocznej ze względu na pogłębiający się stan zapalny.

Czy warto zdecydować się na welsh corgi?

Welsh corgi jest bezproblemowym, przyjacielskim i łagodnym psem, którego polecić można praktycznie każdemu.

Poradzi sobie w każdych warunkach, czy jest to małe mieszkanie, czy przestrzenny dom z ogrodem.

Bardzo ceni sobie ruch i zabawę na świeżym powietrzu.

Nadaje się dla rodzin z dziećmi oraz osób starszych, jeśli tylko będzie miał zapewnioną dzienną dawkę aktywności, czy to w formie długiego spaceru, czy też biegania za piłką, czy frisbee.

Psy te też często są szkolone do różnorakich zawodów typu agility, ze względu na łatwość uczenia się i pojętność.

Są łatwe w pielęgnacji i odporne na choroby.

Wydają się zatem być małymi, psimi ideałami 🙂

No prawie, bo są dość szczekliwe.

Gdy ktoś zadzwoni do drzwi od razu biegną robiąc harmider, ale po chwili witają gościa z charakterystyczną dla siebie wylewnością.

Czy warto?

Skoro królowa mówi, że warto… 🙂