Witam,

od kilku dni nasza Sunia zaczęła się dość dziwnie zachowywać. Z psa, który by nas zalizał na śmierć, stała się mniej okazała w uczuciach, bardziej lękliwa. Potrafi się chować przed nami. I to w zasadzie stało się nagle. Cały weekend było wszystko w porządku, w niedzielę wspólne leżakowanie w łóżku, wieczorne zabawy z piłką na dworze. A jak wróciliśmy do domu, nagle panika, jakby mogła to by we mnie weszła. Mieliśmy wrażanie jakby się bała męża, z którym przed chwilą się super bawiła i przytulała. Koniecznie chciała, żeby ją wypuścić na dwór, było już ciemno, a zazwyczaj jak jest ciemno to wybiega tylko na siku i szybko do domu bo się boi. Ogólnie na dwór nie lubi sama wychodzić, woli towarzystwo moje albo męża. A teraz nie chciała przyjść do domu, żadne smakołyki nie były w stanie jej przekonać. Wniosłam ją do domy, to uciekła na górę. W końcu pozwoliłam jej wskoczyć do mnie na łóżku, przytuliła się i zasnęła. Jak szliśmy spać, to jak zawsze poszła do swojej klatki i chrapała aż miło. Dodam, że od miesiąca mąż pracuje zdalnie, więc jest non stop w domu, ja chodzę do pracy. W poniedziałek rano i do popołudnia było wszystko ok, ale później mąż zadzwonił, że znowu jest lękliwa i poszła na górę. Ale jak ją zawołał na dwór to pierwsza była pod drzwiami. Nie jest osowiała, nie jest tak że cały czas się boi. Czasami jest normalnie, bawi się, przytula, zaczepia, na dworze szaleństwo z zabawką, a czasami jest foch i nie będę się bawić, idę od Was. I ten foch jest głównie na męża, który ani na nią nie nakrzyczał ani nic. Obserwuje go bacznie. Zawsze rano mamy taki zwyczaj, że może wskoczyć na łóżko do pana, żeby się poprzytulać. I to się nie zmieniło, biegnie jak szalona do niego, a później znowu foszek. Zjedzeniem też jest inaczej, swoja karma ble, nie chce jeść, (gdzie wcześniej nie było problemu), ale jak tylko się pójdzie do kuchni to biegnie i robi maślane oczy bo może coś spadnie.  Nawet suchy chleb jest super. Ze mną jednak częściej się pobawi i podejdzie, do męża o wiele rzadziej. Zrobił jej się słuch "wybiórczy", jak jest hasło masz to biegnie, jak prośba o coś, to już nie słyszy. Martwi nas to bo widzimy, że nie jest sobą, jej też nie jest chyba lekko, bo ona poza Panem to świata nie widziała, a teraz tak sama nie wie co chce. Dodam, że suczka  dostała cieczkę 10 marca, która trwała ponad trzy tygodnie, to już trzecia cieczka, i marcu suczka skończyła dwa lata. Czy w związku z tym hormony mogą wpływać na zachowanie suczki? Z dnia na dzień jest chyba lepiej, już nie ma tak, że się trzęsie ze strachu bo  tak było w ndz i pon. Czy może ta kwarantanna daje jej w kość. Śmiejemy się z mężem, że z psa przytulaska mamy psa podwórkowego. Ale chcielibyśmy, żeby nasz piesek wrócił znowu taki jaki był.