Kot kartuski: charakter, pielęgnacja i najczęstsze choroby chartreux
Kot kartuski jest najstarszą rasą europejską i pochodzi z Francji. W rodzimym kraju znany jest pod bardziej skomplikowaną dla nas nazwą – chartreux. Jej etymologia … Czytaj dalej
Kot kartuski jest najstarszą rasą europejską i pochodzi z Francji. W rodzimym kraju znany jest pod bardziej skomplikowaną dla nas nazwą – chartreux. Jej etymologia … Czytaj dalej
Koty domowe obecnie żyją coraz dłużej. Zasadniczy postęp, jaki dokonał się w dziedzinie medycyny weterynaryjnej, jak też rosnąca świadomość opiekunów pozwoliły na znaczne udoskonalenie diagnostyki … Czytaj dalej
Kot rosyjski niebieski, zwany także kotem archangielskim, kotem hiszpańskim czy też kotem maltańskim, pierwotnie wywodzi się z terenów należących do Rosji. Do Europy przybył na … Czytaj dalej
Kot Syjamski to starożytna, od wielu lat ulubiona przez posiadaczy kotów rasa często nazywana jest po prostu Syjamem. Kot pierwotnie występujący na terenie Syjamu (obecnie Tajlandia). … Czytaj dalej
Koty syberyjskie, choć stosunkowo od niedawna są w Europie, bardzo szybko zyskują popularność w Polsce. Ich wspaniały, łagodny charakter, gracja, inteligencja, oraz piękny wygląd nie … Czytaj dalej
Norsk skogkatt, bo tak nazywany jest w swojej ojczyźnie kot norweski leśny, wywodzi się z terenów skandynawskich i zaliczany jest do jednych z największych ras … Czytaj dalej
Kot egzotyczny jest krzyżówką persa z amerykańskim kotem krótkowłosym. Wyglądem przypomina po prostu persa, tyle że z krótką szatą. Jest to rasa kotów wyhodowana w … Czytaj dalej
Istnieje wiele historii na temat pochodzenia kotów abisyńskich – jedne są bardziej prawdopodobne, a inne mniej. Niemniej jednak wiadomo, że koty te wbrew swojej nazwie … Czytaj dalej
Kocie szmaciane lalki, przyjaciele człowieka, kocie „maskotki” – to tylko kilka określeń jakimi właściciele obdarzają niezwykłą rasę kotów, mianowicie Ragdolle. Rasa ta swoją nazwę zawdzięcza … Czytaj dalej
Kot Perski jest częstym pacjentem w lecznicach weterynaryjnych. Prawdopodobnie jednak wynika to z popularności, a nie chorowitości tej rasy. Ze względu na ciekawy, puchaty wygląd, … Czytaj dalej
Koty rasy Devon rex są bardzo gadatliwymi kotami. Pochodzą one z Anglii, z hrabstwa Devonshire, w którym to po raz pierwszy zaobserwowano osobnika będącego nosicielem … Czytaj dalej
Ojczyzną tego małego kociego lamparta są Stany Zjednoczone, gdzie przez wiele pokoleń krzyżowano kota domowego z dzikim kotem bengalskim, zwanym azjatyckim lampartem, w celu uzyskania … Czytaj dalej
Kot sfinks inaczej nazywany kanadyjskim bezwłosym sfinksem, przywodzi swym wyglądem na myśl przybysza z kosmosu. Jego skóra jest blada i pomarszczona oraz zupełnie pozbawiona włosów, co … Czytaj dalej
Kot brytyjski, potocznie znany jako Brytyjczyk, jest największym krótkowłosym kotem. Mimo, że rasa ta pochodzi z Wielkiej Brytanii, to jej korzenie tak naprawdę sięgają Egiptu, … Czytaj dalej
Kot szkocki zwisłouchy, zwany też szkockim foldem, jest rasą stosunkowo młodą i ma bardzo specyficzny wygląd, który odróżnia go od przedstawicieli własnego gatunku i sprawia, … Czytaj dalej
Uznaje się, że na świecie istnieje około 50 ras różnych kotów, aczkolwiek – prócz wyglądu – nie różnią się one zbyt wieloma cechami. Przyczyna takiego stanu rzeczy jest bardzo prosta: przez wieki koty były wykorzystywane przez człowieka tylko do dwóch ról – polowania na myszy i jako zwierzęta typowo domowe.
Tym samym, cechy poszczególnych ras kotów oscylują (w różnym stopniu) między – mówiąc kolokwialnie – upodobaniem do pieszczot, a naturalną potrzebą polowania. Szczególny wzrost liczby kocich ras miał miejsce dopiero pod koniec XIX wieku. To właśnie wtedy ludzie coraz częściej stawiali na migrację. Co więcej, zabierali oni swoje koty (i inne zwierzęta domowe) do nowych miejsc, gdzie następnie krzyżowały się one z przedstawicielami jeszcze większej liczby różnorodnych ras. Tym samym, liczba odmian kotów zaczęła diametralnie wzrastać.
Koty rasowe nie są wolne od chorób! Wręcz przeciwnie – niektóre schorzenia są przypisane do ściśle określonych ras. To z kolei oznacza, że właściciele tych kotów powinni zwrócić szczególną uwagę na diagnostykę tychże schorzeń i ich leczenie już na początkowym etapie ich występowania.
Za certyfikację ras kotów odpowiedzialna jest cała gama organizacji felinologicznych. Do światowej czołówki należą między innymi:
Kot, który ma zostać uznany za rasowego, musi spełnić szereg określonych warunków. Zgodnie z obowiązującymi normami, musi być to kot z udokumentowanymi przodkami (najlepiej do czterech pokoleń wstecz). Co więcej, musi być to też okaz całkowicie wolny od chorób genetycznych, które (jak można było przeczytać o tym wcześniej) bardzo często towarzyszą kociakom. Zwierzę rasowe jest też trzymane w odpowiednich warunkach i – co ważne – pochodzi ze sprawdzonej hodowli. Ważne jest też, by kot rasowy był otoczony opieką weterynarza. Jest to zresztą jeden z głównych czynników, który decyduje o jego przynależności do określonej rasy. Wreszcie, kot musi posiadać wszystkie niezbędne szczepienia. Musi być też odrobaczony, a nawet zaczipowany. Ważne jest też to, aby umiał on zachowywać się wśród ludzi. Specjaliści bardzo często stosują tu pojęcie socjalizacji. Bardzo ważne jest też to, by kot ten był powierzony nowym właścicielom w wieku, co najmniej 3 miesięcy (lub później). Jeśli zostanie on przekazany wcześniej, może go trapić tzw. choroba sieroca, która skutkuje znacznym obniżeniem zdolności do uzyskania optymalnego poziomu socjalizacji.
Jeśli kot ma spełniać założenia określonej rasy, to musi on uzyskać stosowną ilość punktów, przyznawanych przez określoną organizację certyfikującą. Wymogi na tym polu są bardzo wysokie – spora liczba kotów kwalifikuje się do określonej klasy dopiero po uzyskaniu, co najmniej 93 punktów (na 100 możliwych). Co ważne – punkty są przyznawane za określone cechy fizyczne, które muszą spełniać określone założenia. I tak:
Reasumując, za wszystkie powyższe cechy można łącznie uzyskać aż 100 punktów. Za ich naliczanie i przydzielanie odpowiedzialni są wykwalifikowani sędziowie, którzy przechodzą odpowiednie szkolenie, ale też muszą zdawać stosowne egzaminy kwalifikacyjne. Dzięki temu fizyczna ocena poszczególnych cech wybranego kota jest jak najbardziej wiarygodna.
U wielu „branżowych” laików utrzymuje się przekonanie, że tak skrupulatne definiowanie ras kotów to po prostu niepotrzebne generowanie niepotrzebnych kosztów. Faktem jest, że cena zwierząt rasowych (dotyczy również psów rasowych) jest wielokrotnie wyższa, niż w przypadku kotów i psów ze zwykłych hodowli. Trzeba jednak przyznać, że stosowanie tak wyśrubowanych procedur, ma określone uzasadnienie.
W przestrzeni publicznej często podkreśla się, że typowe koty – dachowce, są dużo zdrowsze od kotów rodowodowych. Osoby kierujące się tą argumentacją podkreślają, że tzw. dachowiec ma znacznie bardziej rozbudowaną populację genów, co oznacza możliwość dostosowania się kota do określonych warunków bytowych. Prawdę mówiąc – w przypadku kotów z rodowodem pula genów jest znacznie mniejsza, co faktycznie może prowadzić do zwiększonej podatności na określone choroby. Niemniej…
Praktycznie każdy dachowiec pochodzi z krzyżowania różnych ras kotów. Co więcej – są to bardzo często unikatowe rasy, które same (zwykle w formie genów recesyjnych) mają pewne, ukryte schorzenia genetyczne. Owo mieszanie się ras może więc doprowadzić do uaktywnienia się wielu, często nawet niespotykanych chorób o charakterze genetycznym, co w praktyce jeszcze bardziej utrudnia leczenie. Poza tym – choć może się to wydawać smutne – stanu zdrowia popularnych dachowców nikt nie monitoruje. Trudno, więc wskazać, jakie ewentualne choroby mogłyby im towarzyszyć. Zwłaszcza, że pula tych schorzeń jest bardzo rozległa.
Czy w Polsce można legalnie prowadzić hodowlę kotów? Otóż tak, aczkolwiek trzeba w związku z tym spełnić określone założenia formalne. Osoby, które je nie spełniają, stają się właścicielami pseudohodowli, w których rozmnażanie się zwierząt nie jest poddane żadnej kontroli. Co więcej – w wielu takich hodowlach koty są – dosłownie – przechowywane i to w celu uzyskania jak najwyższych zysków ze sprzedaży. A co, jeśli ktoś chciałby taką hodowlę założyć w ramach prowadzonej przez siebie działalności? Istnieje taka możliwość, gdyż hodowla kotów to „biznes”, który z powodzeniem można prowadzić we własnym domu. Oczywiście nie można zapominać o tym, że konieczne do tego jest przestrzeganie stosownych zaleceń (również w kontekście przystosowania pomieszczeń dla kociaków).
Jaką rasę wybrać? Pod tym względem hodowców można podzielić na dwie odrębne grupy. Do pierwszej z nich zaliczają się osoby, które mają szczególne upodobania względem konkretnych ras. Do drugiej grupy hodowców można zaliczyć osoby, które nie „celują” w wybrane rasy, ale kierują się wyłącznie zyskami. Można zaryzykować stwierdzenie, że osoby te badają rynek, analizując zapotrzebowanie na określone rasy kotów. Niezależnie od preferencji, każda z osób planujących rozpoczęcie hodowli, musi zaznajomić się z wytycznymi dotyczącymi sprzedaży kotów, psów i fretek na terenie Unii Europejskiej. Wszystkie te wytyczne można znaleźć w dyrektywnie Unii Europejskiej – art. 10, 92/65.EWG. Na tym jednak nie koniec, gdyż osoba chcąca założyć hodowlę, powinna też dokładnie zapoznać się z regulacjami dostępnymi w Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 roku (o ochronie zwierząt), a także zgłosić chęć prowadzenia hodowli do sanepidu. Zatrudnieni tam specjaliści, powinni pomóc w zakresie ustalenia konkretnych wymogów lokalowych. Co więcej, zanim rozpocznie się taką działalność, można spodziewać się urzędowej kontroli z sanepidu.
Co w trakcie takiej kontroli jest sprawdzane? Głównym przedmiotem specjalistycznych analiz jest sprawdzenie, czy wybrana rasa kotów będzie miała odpowiednie warunki do egzystencji. Liczy się przede wszystkim to, czy hodowca ma zapewnione legowiska, kuwety, miski (do picia i jedzenia), a także wydzielone miejsce do zabawy. Co więcej – już w trakcie trwania hodowli – zwierzęta muszą mieć dostęp do opieki weterynaryjnej. Mowa tu oczywiście o wszystkich niezbędnych szczepieniach, leczeniu, a także o dostępie do zabiegów sterylizacji i odrobaczania. Trzeba też podkreślić, że hodowla odpowiedniej rasy kotów wymaga też dużej wiedzy na jej temat. Wynika to m.in. stąd, że w przypadku konkretnych ras niezbędne jest wykonywanie specjalistycznych badań i zabiegów. Istotne jest również to, że wszystkie zabiegi muszą być przez hodowcę dokładnie udokumentowane. Służy do tego książeczka zdrowia kota, która powinna być wydawana nowemu właścicielowi wraz ze zwierzęciem.
Osoby, które chcą stworzyć własną hodowlę kotów, nie mogą zapominać, że rozród zwierząt to jedno, a ich potrzeby – to drugie. Wspominany już wcześniej warunek dotyczący przekazywania kotów dopiero po upływie trzeciego miesiąca od przyjścia na świat, jest tylko jednym z wielu. Bardzo istotne jest również to, by kociak posiadał już na tym etapie specyficzne cechy charakteru, które są tożsame dla jego rasy. Co więcej – młode muszą być odpowiednio socjalizowane, by nie przyniosły one niepotrzebnych szkód swoim nowym właścicielom. Dlatego wskazane jest, by już na tak wczesnym etapie korzystać z pomocy behawiorysty, dzięki któremu zwierzęta będą posiadały podstawowe umiejętności związane z mieszkaniem pod nowym dachem. Przestrzeganie tych – wydawałoby się oczywistych – zasad, jest podstawą prowadzenia profesjonalnej hodowli kotów rasowych. Na tym rola przyszłego hodowcy się nie kończy. Oprócz autentycznej pasji, trzeba posiadać też sporo cierpliwości. Będzie ona wymagana przede wszystkim w kontekście zakładania działalności gospodarczej.
Teoretycznie sprawa jest prosta – wybór określonej rasy zależy głównie od upodobań hodowcy, jego doświadczenia, ale też od ewentualnych zysków ze sprzedaży. W rzeczywistości istnieje tylko kilkanaście kocich ras, które cieszą się bardzo dużą popularnością wśród potencjalnych nabywców. Należą do nich między innymi koty syberyjskie, koty brytyjskie, perskie, syjamskie i wszystkim znane Maine Coon, itd. Ostatnimi latami rośnie również popyt na rasy Ragdoll, a także na koty syberyjskie, norweskie i rosyjskie. Nieco mniejszą popularnością wyróżniają się koty bengalskie, abisyńskie, szkockie, a nawet dość egzotyczne mieszanki ras, takie jak chociażby… kot egzotyczny, będący połączeniem amerykańskiego kota krótkowłosego i persa.
Osoby wybierające kota z hodowli (z rodowodem) mogą ustrzec się wielu problemów o charakterze zdrowotnym i behawioralnym. Niestety nie każda hodowla działa w pełni profesjonalnie. Zwłaszcza, że na rynku działa wielu oszustów, którzy nie dbają o zwierzęta, lecz chcą na nich wyłącznie zarobić. Problem ten jest bardzo poważny, gdyż podmioty te nie dbają nawet o podstawowe potrzeby zwierząt! Często bywa tak, że koty te są zaniedbane, chore i zmęczone. Dotyczy to zwłaszcza kotek, które mają rodzić jak najwięcej małych. Co gorsza – pseudohodowle nie dbają o prawidłowy rozwój behawioralny młodych kotów. Dlatego często zdarza się, że zakupione w ten sposób zwierzęta nie nadają się do życia z nowymi właścicielami. Tym samym ich późniejsze przystosowanie do nowych warunków może być bardzo czasochłonne i problematyczne. Co gorsza – „produkowane” w ten sposób zwierzaki, nigdy nie były odrobaczane i szczepione.
Znalezienie profesjonalnej i odpowiedzialnej hodowli kotów rasowych nie jest trudne, aczkolwiek wymaga cierpliwości. Czasem warto poświęcić kilka miesięcy na poszukiwanie odpowiedniego kota. Pośpiech nie jest tu wskazany. Wręcz przeciwnie – szukanie zwierzęcia na siłę, może skutkować nabyciem kota chorego, wymagającego kosztownej opieki lub też niewystarczająco socjalizowanego. Dlatego zawsze warto poświęcić na to kilka chwil i oszczędzić sobie problemów w przyszłości.
Pierwszą rzeczą, która odróżnia profesjonalną hodowlę od pseudohodowli, jest oczywiście rodowód. Każdy, nabyty w ten sposób kot, musi posiadać dokumenty stwierdzające jego pochodzenie. Tutaj warto zwrócić uwagę na argumentację pseudohodowców, którzy podkreślają, że wystawienie rodowodu to kosztowna sprawa. W praktyce koszt takiego dokumentu jest bardzo niewielki i wynosi – w zależności od certyfikującego organu – od 30 do maksymalnie 50 złotych. Niezależnie od argumentacji przyjętej przez hodowcę, dokument ten – jeśli dotyczy kota rasowego – musi być wystawiony. Do tego zresztą zobowiązują go przepisy narzucone przez polskie i międzynarodowe organizacje. Gwoli wyjaśnienia, każdy profesjonalny hodowca, powinien działać w oparciu o żelazne zasady, które narzucone są przez FIFe i FPL. Po nich możemy poznać, że dany podmiot jest sprawdzonym i wiarygodnym hodowcą. Oto one:
Posiadanie rasowego kota to komfort, bezpieczeństwo, ale też pewność, że ma się do czynienia ze zdrowym zwierzęciem. Niemniej nawet i w przypadku kotów rasowych, konieczne jest dokładne przemyślenie takiego zakupu. Wokół kotów narosło, bowiem sporo mitów, które rozpowszechniane, z pewnością utrudnią życie zarówno właścicielom, jak i kociakom.
Na koniec jeszcze jedna, istotna wskazówka. Koty żyją średnio przez około 15 lat. Jest to bardzo długi okres czasu, w trakcie którego sytuacja w domu może diametralnie się zmienić. Dlatego przed zakupem kotka warto dokładnie przemyśleć wszystkie za i przeciw. Dzięki temu nowy właściciel nie będzie miał sobie nic do zarzucenia.
Zakup kota rasowego wiąże się ze stosunkowo dużym wydatkiem. Cena będzie uzależniona od wielu czynników, aczkolwiek rasa nie będzie tu czynnikiem jedynym. Tak jak było to napisane wcześniej, ras kotów jest naprawdę wiele. Dlatego każdy znajdzie wśród nich zwierzę, które będzie odpowiednie dla niego. Niestety koszt takiego zwierzęcia może być bardzo zróżnicowany. Wszystko zależy od:
Ile, zatem trzeba zapłacić za rasowego kota? W przypadku dużego, brytyjskiego kota krótkowłosego, cena oscyluje w granicach (zaledwie) 1300 – 2500 złotych. Jest to niewiele, gdyż kot ten jest bardzo popularny wśród miłośników kocich czworonogów. Zdarza się jednak, że cena małych kociąt jest znacznie wyższa i wynosi – bagatela – 4000 złotych. Dużą popularnością cieszą się również persy, dzięki czemu ich cena również nie jest oszałamiająca i waha się w okolicach od 1000 do 3000 złotych. Jeszcze mniej można zapłacić za kota syjamskiego, w przypadku którego trzeba zapłacić od 1000 do 2500 tysiąca złotych. Z kolei kot syberyjski również nie należy do zbyt drogich. Jego cena oscyluje, bowiem w granicach 1300 – 2600 złotych
Zakup kota za pośrednictwem profesjonalnej hodowli wiąże się z koniecznością przestrzegania określonej procedury. Zwierzak powinien zostać objęty rezerwacją, która wiąże się też z koniecznością opłacenia odpowiedniej zaliczki. Należy też pamiętać, że przelanie zaliczki wiąże się też z koniecznością podpisania stosownej umowy kupna – sprzedaży. Dzięki temu obydwie strony są związane dokumentem, co oczywiście zabezpiecza ich interesy.
Kot to zwierzę niezwykle zaangażowane w rozród, toteż w okresie wiosennym utrzymanie go w domu staje się poważnym wyzwaniem. Co więcej, jest to zwierzę o niezwykle skomplikowanym charakterze, które – w przeciwieństwie do psa – nie zawsze bywa w pełni wierne i oddane. Mimo to, człowiek i kot mogą stworzyć wyjątkową i niepowtarzalną relację. Aby tak się stało, człowiek musi wykazać się sporą dozą cierpliwości i być może… przemyśleć kwestię sterylizacji.
Kot, który wcześniej nie został wysterylizowany, może być poddenerwowany, agresywny, a nawet może mieć problemy z pełną socjalizacją. Poza tym zwierzak jest „skazany” na ciągłe napięcie, które nie będzie mu pomagało w budowaniu relacji z człowiekiem. Oczywiście nie oznacza to, że sterylizacja jest obowiązkiem właściciela zwierzęcia, niemniej znacznie ułatwia ona późniejsze mieszkanie pod jednym dachem. Myśląc o sterylizacji kota, warto wziąć pod uwagę następujące fakty: