Jak karać psa?
Pogryzione buty?
Zniszczone nogi od stołu?
A może ucieczka z domu, albo nie przychodzenie na zawołanie?
Pewnie nie raz zdarzyło Ci się dać wyprowadzić z równowagi z powodu zachowania Twojego czworonoga.
Co wówczas? Jak się zachować? Czy karać swojego psa za zachowania, których nie akceptujesz?
Przeczytaj poniższy artykuł. Dowiesz się z niego czy karać psa, jakie formy kary można zastosować w wychowaniu i szkoleniu swojego pupila, oraz czego należy unikać w karaniu psa.
Jeśli jeszcze nie było okazji, przeczytaj koniecznie artykuł „Szkolenie psów: po co, jak i od kiedy można szkolić psa?”
Karać, czy nie karać psa?
Czy karanie psa jest niezbędne?
Pewnie dużo słyszysz o pozytywnym szkoleniu psów, które polega na wzmacnianiu pożądanych zachowań u zwierzęcia.
W tego typu pracy głównie skupiasz się na zachowaniach, które są akceptowalne i pożądane przez Ciebie i domowników.
Jeśli oczekujesz od psa, że nie będzie on wchodził na kanapę, wówczas nagradzasz go za niewchodzenie na nią.
Np. gdy pupil wbiegając do salonu, zamiast wskoczyć na sofę kładzie się obok niej – wówczas możesz wzmocnić takie zachowanie nagrodą.
A co w sytuacji jeśli pies zachowa się w Twoim mniemaniu niewłaściwie?
Czy wówczas należy go ukarać?
Jeśli Twój pies chcąc ukraść mięso z patelni, wskoczy łapami na rozgrzaną płytę kuchenną, karą dla niego będzie poparzenie swoich łap.
W takiej sytuacji, możesz być pewien, że pies zapamięta taką sytuację jako nieprzyjemną i będzie w przyszłości wystrzegał się kontaktu z tym przedmiotem.
Zachowanie, jakim jest wskakiwanie łapami na rozgrzaną płytę kuchenną, zostało ukarane (pies poparzył swoje łapy).
Dzięki karze – zachowanie to prawdopodobnie zostanie wygaszone.
Jeśli kara następuje natychmiast po danym zachowaniu, wówczas zmniejsza prawdopodobieństwo pojawienia się tego zachowania w przyszłości. Kara wpływa na wygaszenie danego zachowania.
Jak karać psa?
Sposoby karania psa
Jeśli kara dla psa, kojarzy Ci się wyłącznie z siłą fizyczną lub agresją, to jesteś w błędzie.
Zapoznaj się z wachlarzem możliwości jakie posiadasz w celu wygaszenia niepożądanego przez Ciebie zachowania u swojego psa.
Możesz zastosować:
- reprymendę słowną,
- izolację,
- stratę jako konsekwencję niepożądanego zachowania.
Reprymenda słowna
Jak ukarać psa: reprymenda słowna
Reprymenda słowna typu:
- „Nie!”,
- „Fee!”,
- „Nie wolno!”,
- „Przestań!”
to zwroty, które najczęściej są używane po to, by osłabić niepożądane zachowanie.
Poza konkretnymi wyrazami, które mają dla nas pejoratywne znaczenie, możesz zastosować dźwięki, które wcześniej trzeba skojarzyć psu jako korektę do danego zachowania.
Będą to np.:
- „mmmmm”,
- „eeeeee!”,
- „uuuu”.
Pamiętaj jednak, aby takie zwroty miały sens reprymendy, musisz je wcześniej psu uwarunkować jako bodziec karzący.
Pamiętaj również by stosowane przez Ciebie reprymendy słowne miały sens, musisz je w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób wypowiadać.
Jeśli mówisz psu „Nie wolno!„, śmiejąc się przy tym, wówczas pies nie skojarzy wypowiadanego słowa jako kary wymierzonej przeciwko danemu zachowaniu.
Izolacja psa
Izolacja psa
Jeśli Twój pies zbyt wylewnie wita się z Twoimi gośćmi, może być przez Ciebie odpowiednio ukarany.
Jeśli w takiej chwili np. wyprowadzisz psa i zamkniesz go w drugim pokoju izolując go od gości i Ciebie, to stosujesz względem niego karę.
Jest to kara w postaci izolacji (wykluczenia).
Odsunięcie psa od nagradzającego go środowiska (w postaci uwagi i pieszczot gości), jest karą.
Pamiętaj jednak, by stosując taki rodzaj kary, izolacja nie trwała długo.
Pupil musi zrozumieć, że wróci do właściciela i gości w sytuacji kiedy się uspokoi i będzie zachowywał się w obecności ludzi w sposób przez Ciebie akceptowalny.
Poza wykluczeniem całkowitym możesz zastosować tzw. wykluczenie częściowe.
Wykluczenie częściowe polega na ignorowaniu psa i jego natarczywego zachowania nie odsyłając go do innego pomieszczenia.
Przy stosowaniu tego rodzaju kary musisz mieć jednak świadomość, że jeśli odsyłasz psa za karę na swoje miejsce, lub do innego pokoju czy kennelklatki, to zwierzę zacznie to miejsce kojarzyć negatywnie.
W takiej sytuacji, pupil zacznie niechętnie tam na co dzień przebywać.
Dlatego też miejscem izolacji nie może być jego legowisko, domek czy inne, komfortowe dla psa miejsce.
Strata
Strata jako sposób na ukaranie psa
Kolejnym rodzajem sensownej kary dla psa jest odebranie mu czegoś cennego w konsekwencji jego nagannego zachowania.
Przykładem takiej sytuacji będzie brak dania nagrody za niewykonanie polecenia lub danej komendy.
Może być to również:
- odebranie psu możliwości zabawy z opiekunem,
- odebranie psu możliwości biegania luzem bez smyczy po parku,
- odebranie możliwości zabawy z innymi psami.
W szkoleniu pozytywnym psa trenerzy bardzo często stosują właśnie tego typu kary.
Przy zastosowaniu tego typu kary pamiętaj, że istotnie ważnym elementem takiego działania jest refleks!
Trudno jest psu skojarzyć jako karę w stosunku do jego zachowania, jeśli jest ona odsunięta w czasie.
A co z karaniem fizycznym?
Czy kary fizyczne są skuteczne?
Wiedz, że jest to najbardziej skrajna forma ukarania zwierzęcia.
Nadużywanie jej może wyzwolić w zwierzęciu silne reakcje emocjonalne oraz agresję.
Wpływa negatywnie na samopoczucie psa, wyzwala w zwierzęciu strach i lęk (może powodować nawet zachowania poddańcze jak oddawanie moczu na widok właściciela), buduje niechęć do tego co nowe oraz brak poczucia bezpieczeństwa.
Przy zastosowaniu kary fizycznej zastanów się dobrze, czy rzeczywiście pies na taką karę zasłużył?
Czy korzystanie z tego typu kary nie jest w dużej mierze sposobem na wyładowanie nagromadzonych negatywnych emocji człowieka?
Podsumowanie
Kiedy karać psa?
Przy zastosowaniu jakiejkolwiek kary pamiętaj:
pojęcie kary w stosunku do zwierzęcia nie jest jednoznaczne z potocznym rozumieniem tego terminu, czyli z zastosowaniem fizycznej siły lub przemocy względem niego.
Zanim zaczniesz karcić swojego pupila w taki sposób, zapoznaj się z bogatym wachlarzem możliwości stosowania innego rodzaju kar, które na pewno dadzą lepsze efekty.
Stosując reprymendę słowną, izolację czy odbierając psu możliwość uzyskania nagrody, ważny jest w każdym przypadku refleks!
Pies nie skojarzy kary z konkretnym zachowaniem jeśli odkładasz jej wymierzenie na później.
Nie karć psa po powrocie z pracy za pogryziony podczas twojej nieobecności but – pies nie zrozumie tej reakcji. Zrozumie z tej kary tylko tyle, że wracający do domu właściciel oznacza dla psa kłopoty.
Kara nie powinna trwać długo. Pamiętaj by kara nie zamieniła się w zachowania represyjne względem psa.
Zastosowanie danej kary musi być adekwatne do przewinienia.
Pamiętaj by rozpocząć wychowywanie swojego psa od nagradzania zachowań pożądanych.
Przy zastosowaniu jakiejkolwiek kary, zacznij od tej najmniej agresywnej.
Ludzie tak interpretują, jak by chyba sami zrobili. Inne wytłumaczenie nie przychodzi mi do głowy. W pełni rozumiem Pani zdziwienie. Natomiast faktycznie, przy pisaniu artykułów dobrze jest doprecyzować każdą naszą myśl. Dziękuję za artykuł i pozdrawiam serdecznie
To wyłonienie na dwór to właśnie forma izolacji. Skąd ludziom przychodzą pomysły o zamykaniu w piwnicy??? Hmmm
Tu nie chodzi o budzenie strachu ani o zamykanie w piwnicy. Chodzi o odizolowanie na chwilę, żeby się uspokoił
Witam, jeżeli nie zareaguje Pani na to, że pies kogoś ugryzł to tak, jakby dawała mu Pani na to swoje przyzwolenie. Z psem jest podobnie jak z dziećmi, trzeba spokojnie zareagować ale natychmiast. Można skarcić go słownie i odizolować tam, gdzie nie może narobić szkód. Pozdrawiam
Za wąchanie po stole albo zabranie coś z niego to wyganiam psa na dwór albo dostaje lekko po tyłku aby tylko widział że źle robi.
Co w Sierści Piszczy Jeśli pogryzie kogoś kto przyjdzie na przysłowiową kawę to mam nie zwracać uwagi i uspokoić ugryzionego że pies szczepiony??? 😉
Artykuł jak widzę wzbudził wiele emocji – błędem moim było użycie w nim terminologii które jak widzę rozumiana jest różnorako. Używając terminu „izolacja” nie miałam na myśli zamykania psa w komórce. W sytuacji kiedy pies skacze na wchodzących do pomieszczenia ludzi, jednym ze sposobów zapobieganiu tego zachowania jest albo wycofanie się (powrót za drzwi czyli „izolowanie siebie”, albo odseparowanie na chwilę psa np. komendą na miejsce – to również „izolacja psa”). Zaznaczyłam że taka „izolacja” nie powinna trwać długo – ma być to chwila. Szczerze mówiąc do głowy by mi nie przyszło żeby interpretować tą wypowiedź w taki sposób, że można psa trzymać w zamkniętej komórce godzinami??! – to byłoby raczej represyjne znęcanie się nad psem. Być może zdjęcie odseparowanego w ciemności pieska w artykule spotęgowało taki właśnie odbiór?
Co do kary fizycznej – napisałam w artykule że kara fizyczna niestety jest stosowana (ja spotykam się z tym problemem nagminnie np. ciągnięcie psa za obrożę, użycie kolczatki – to właśnie jest kara z zastosowaniem przemocy, siły fizycznej). Piszę że stosowanie jej wyrządza psu dużo złego po to, by uzmysłowić tym właścicielom zwierząt, którzy ją stosują, że takie zachowanie często daje początek wielu innym dalszym problemom behawioralnym. Niestety kolczatka w Polsce ciągle jest przez wielu akceptowalna i bardzo chętnie stosowana – dla mnie stosowanie jej to właśnie kara fizyczna dla psa.
Tak, ma Pani rację – w przyszłym tygodniu opublikujemy kolejny artykuł Ewy Jabłońskiej, w którym wyjaśnia na czym polega pozytywne szkolenie.
Dokładnie tak
Psa się nie karze tylko nagradza i tylko wtedy, gdy się należy.
Dzień dobry. Większość psów toleruje wszystkie zwierzęta wchodzące w skład stada, czyli po prostu rodziny. Na dworze mogą gonić za kotami, ale w domu w stosunku do swojego mruczka są bardzo wyrozumiałe. Jest więc duża szansa, że suczka zaakceptuje kota, niestety nikt nie da Pani stuprocentowej pewności, że tak faktycznie będzie. Na pewno prościej jest wprowadzać do domu z kotem szczenię czy też psy, które mieszkały wcześniej w domu z kotem. Nie znaczy to jednak, że ta właśnie suczka nie polubi pani kota. Dopóki Pani nie spróbuje, to się nie przekonamy jaka będzie jej reakcja. Na pewno początkowo wszystkie kontakty pomiędzy zwierzętami będą musiały być ściśle nadzorowane, pies powinien być na smyczy, tak aby zwierzęta nie zrobiły sobie nawzajem krzywdy. Kot początkowo również będzie zaskoczony nowym członkiem rodziny, może wykazywać ze strachu agresje. Jednak po kilku dniach czy tygodniach ich stosunki powinny się ułożyć. Niestety, nie wszystkie psy będą tolerowały kota w domu, nie wiemy jakie suczka ma dotychczasowe doświadczenia z tymi zwierzętami. Może mieć tak silny instynkt łowiecki, że nie będzie mogła mieszkać z kotem. Myślę jednak, że raczej wszystko powinno się udać i zwierzęta się polubią. Pozdrawiam, lek. wet. Magda Zdanowska.
Mam takie pytanie. Chcę adoptować pieska 2 letniego. Jest to mieszaniec trochę przypominającego husky. Jest to dziewczyna i ma 2 latka. A w domu mam kota w podobnym wieku. Jak Pani ze schroniska zrobiła test jak zareaguje na kota to merdała ogonem i szczekała. Czy warto zaryzykować i adoptować psa? Bardzo bym chciała miec psa ale boje się ich reakcji na siebie:(pozdrawiam
Wszystkie nasze poprzednie psy dogadywały się z kotami, ewentualnie ignorowały. Obecnie mamy labradora, który żadnemu mruczkowi nie przepuści.
w sposób naturalny.. i trzeba dać zwłaszcza psu więcej uwagi, czułości. tak aby nie czuło się porzucone. psiska dość szybko adoptują kota.. a koty szlachetnie wyrażają zgodę na nowego ogona.. w zasadzie wygląda to podobnie jak z dziećmi.. ja nie miałam kłopotów.
Najlepiej mieć korniszona. Zaakceptuje psa, kota, nawet zyrafę:-) w każdym momencie.
u mnie nie bylo sprawy, moze moje zwierzeta byly jakies wyjatkowe, ale nigdy nie mialam problemu 🙂
Renata Babecka mieliśmy na myśli, że zwierzaki, które mieszkają razem zazwyczaj przyzwyczajają się do siebie i nawet bronią nawzajem przed innymi – w końcu się polubią: będzie „swój kot” i „swój pies” ❤
U nas zawsze był zwierzyniec. Pies miał 10 lat, kiedy pojawił się 6tygodniowy kot. Jazgot trwał 3 dni. Kot mruczał i miał hsterie staruszka pod ogonem. Pies się zmęczył i zaakceptował lokatora. Miesiąc później pojawiła się 3miesięczna kotka. Bała się ludzi i świata. Kocurek ją oswajał a pies ignorował. A niedługo potem zamieszkał z nami jeszcze szczeniak ok 3 miechy. Ze starszym psem nadal dogaduje się z trudem. Kocur to jego najlepszy kompan a po 2 latach kotka nawet pozwala polizać się po uchu mimo, że pierwszy rok ją terroryzował bo miał ubaw z gonienia kotka. Ot i takie stado.
Gloria miala dwa lata, kicia Luiza adoptowana też dwa latka miała, bardzo nieufna, a teraz razem śpią i jedzą
Witam, jak mam się zachować kiedy mój pies mnie ugryzie do krwi bez ostrzeżenia? Mam psa, który robi się agresywny przy jedzeniu wiec teraz jest karmiony z ręki. Ma również problem z głaskaniem. Ostatnio dawałam mu smaczki z ręki i równocześnie chciałam go pogłaskać, wtedy mnie ugryzł w rękę glaszczacą.
Owczarek niemiecki 6 miesięcy
Dzień dobry.
Z pewnością nie może dochodzić do takich zachowań – absolutnie niedopuszczalne jest, by pies gryzł właściciela. Proszę jednak nie przeszkadzać pupilowi w jedzeniu – to niepotrzebnie drażni psa, może powodować instynktowną obronę pożywienia i w rezultacie właśnie pogryzienie ręki głaskającej. Proszę zastanowić się dlaczego pies może robić się agresywny – jeśli regularnie przeszkadza mu się w posiłkach, takie sytuacje mogą się wydarzyć. Warto skonsultować tą sprawę z doświadczonym behawiorystą. Proszę jednak przemyśleć kastrację psa w po osiągnięciu dojrzałości, jeśli mając pół roku potrafi ugryźć właściciela, takie zachowania mogą się utrwalić w późniejszym wieku. Do czasu konsultacji z behawiorystą nie prowokowałabym psa do obrony swojego pożywienia.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Ja bym zlał parę razy bydlaka, żeby zrozumiał kto rządzi. A jak to nie pomoże to uśpić. I teraz dwa przypadki:
1. koledzy mieli dobermana. Wychowany jak należy, bez przemocy. Pewnego dnia rzucił się na matkę bez przyczyny. Tego samego dnia go uśpili, ponieważ powiedzieli, że pies nie może rzucać się na domowników. Psior miał około dwóch lat.
2. Szwagier miał 2 psy, przybłędy. Któregoś razu poczuły się silne i zaczęły na niego warczeć. Dostały po kopie i od tego czasu stały się do rany przyłóż. Pewnie tam kształcił jeszcze te bydlaki nie raz, ale faktycznie fajne psy były.
Uważam, że kary dla psa są jak najbardziej uzasadnione. Nie mówię o znęcaniu się, ale jak się takiemu przyłoży parę razy łapciem to zajarzy co wolno a czego nie wolno. Jak ktoś ma ochotę bawić się w psychologa to proszę bardzo, ale zwykle nie ma czasu na dużo ważniejsze rzeczy, a wychowanie psiora akurat do nich nie należ
Pokrzycze,moze to zle to ucieka ale jak chce go scierka zdzielic po dupsku to sie zjezy i burczy..
Raczej warczy i chyba troche sie boje ale probuje mu tego nie pokazac.
Mam 2 letniego psa rasy pitbull i nadal gdy zostanie sam w mieszkaniu potrafi pogryzc poduszke,koldre..Nie wiem jak go karac..
Dzień dobry. Proszę nie karać psa, mija się to z celem. Warto zwrócić uwagę, lub odwrócić uwagę psa kiedy jest w trakcie wykonywania zakazanej czynności, jednak kiedy widzicie Państwo, że poduszki są już dawno pogryzione, pies nie skojarzy kary ze swoim zachowaniem. Zwykle niszczenie rzeczy wiąże się z frustracją psa lub nadmiarem energii, która nie jest spożytkowana w inny sposób. Proszę przed wyjściem chować rzeczy, które nie powinny być niszczone, za to zostawiać psu zabawki, gryzaki, szarpaki, aby był czymś zajęty. Warto pamiętaćm, że zmęczenie umysłowe również jest psu potrzebne – zabawki logiczne, kongi i maty węchowe świetnie się w tym celu sprawdzają. 2 letni pies, zwłaszcza tej rasy, nudzi się gdy jest sam, zatem należy zapewnić mu jakieś zajęcie, lub porzadnie zmęczyć go długi spacerem, bieganiem lub zabawą przed opuszczeniem mieszkania. Proszę też rozważyć wprowadzenie do psiego życia klatki kennelowej – nie jako kary, ale jako bezpieczengo azylu, miejsca odpoczynku i wyciszenia. Właściwie wprowadzona i stosowana klatka kennelowa bywa wybawieniem w takich sytuacjach. Jeśli i to nie pomoże, warto skonsultować się z behawiorystą. Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Adoptowalismy beaglea we wrześniu. Miał mieć około 5 lat, ale wszystko wskazuje na to, że jest prawie dwa razy starszy. Największy problem mamy z tym, że na spacerach zjada odchody. Staramy się to pilnować, bo chodzi wyłącznie na smyczy, ale bywa sprytniejszy, zwłaszcza wieczorem. Dzisiaj, chcąc to ukarać, nie dałam mu po spacerze jedzenia (wcześniej dostał rano) wcześniej karcąc go bezpośrednio po zdarzeniu. Mam jednak wątpliwości, czy dobrze robię. Dodam, że żwacze, płucka itp. nie działają.🤨
Dzień dobry.
Żwacze i płucka nie zwalczą problemów zjadania kału. Ograniczanie jedzenia jest totalnie bezsensowne – pies nie ma tak długiej pamięci, żeby powiązać zjedzenie odchodów z brakiem kolacji. Karcenie może wywołać lęk i pogłębienie problemu. Przede wszystkim warto znaleźć przyczynę tego problemu. Najczęściej do koprofagii dochodzi, gdy dieta pacjenta jest uboga w składniki mineralno – witaminowe. Proszę przeanalizować dietę pupila i włączyć do codziennego stosowania preparat wielowitaminowy. Na spacery warto zakładać pupilowi kaganiec fizjologiczny, aby w mechaniczny sposób uniemożliwić mu zjadanie odchodów. Kaganiec fizjologiczny pozwala na swobodne oddychanie, pies może się w nim napić w razie potrzeby, ale uniemożliwi zjedzenie czegokolwiek na spacerze. Po każdym spacerze, kiedy pupil nie zje nic niepożądanego, należy go nagrodzić (wzmocnienie pozytywne działa zdecydowanie lepiej, niż system kar). Jeśli i to nie przyniesie oczekiwanego efektu, warto zastosowywać preparaty, które zmieniają smak stolca, na przykład z dodatkiem pieprzu cayenne. Proszę pamiętać o regularnym odrobaczaniu pupila, lub wykonywaniu badania kału (co trzy miesiące).
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.