Ojczyzną owczarka australijskiego kelpie jest Australia.
Rasa ta powstała w wyniku skrzyżowania owczarka angielskiego i owczarka collie, które zostały sprowadzone przez kolonizatorów do Australii.
Sądzi się także, ze kelpie mają domieszkę psa dingo.
Suczka, od której imienia wzięła się nazwa rasy, przyszła na świat w Australii.
Samo słowo Kelpie, oznacza potwora, który najczęściej przybierał kształt konia. Koń ten wabił ludzi, a następnie, gdy ktoś już go dosiadł pędził z nim na dno jeziora, czy rzeki, zatapiając tym samym nieszczęśnika.
Kelpie wyhodowane były do pracy przy zaganianiu owiec.
Miały ku temu znakomite predyspozycje fizyczne i psychiczne.
Hodowla ukierunkowana była na otrzymywanie osobników potomnych o jak największej wytrzymałości, instynkcie zaganiania, oraz odporności na warunki klimatyczne panujące w Australii.
W późniejszych czasach linie hodowlane podzieliły się na 2 odłamy:
- psy użytkowe – które w wielu krajach (m.in. w Australii) nie są dopuszczane do wystaw,
- psy typowo wystawowe.
Kelpie pracujące są psami trochę większymi, o bardziej zwartej budowie.
W Polsce kelpie to rasa bardzo mało popularna, największą popularnością cieszy się w Australii, USA i Wielkiej Brytanii. Bardziej znane w naszym kraju są Owczarki Australijskie Aussie.
Kelpie opis rasy
Tak samo jak owczarki australijskie typu amerykańskiego, kelpie należą do grupy 1 według FCI, sekcja 1.
Wysokość w kłębie dla psa to 46 – 51 cm, a suki 43 – 48 cm.
Przeciętna waga to około 20 kg.
Kelpie to pies o mocnym umięśnieniu, sprawnych kończynach.
- Głowa – proporcjonalna, kształt nieco lisi, lekko zaokrąglona czaszka, płaskie czoło, wyraźny stop,
- Nos – ciemny, odpowiadający umaszczeniu, kufa trochę krótsza od mózgoczaszki,
- Suche, przylegające wargi,
- Zgryz nożycowy,
- Oczy migdałowatego kształtu, z wyraźnymi kącikami, zazwyczaj w różnych odcieniach ciemnego brązu, bystre,
- Uszy – średniej wielkości, wysoko i szeroko osadzone, stojące, lekko spiczaste na końcach, skierowane lekko na boki, wewnątrz porośnięte gęstym włosem,
- Szyja – średnio długa, bez podgardla,
- Tułów – mocny, prosty grzbiet, dobrze umięśnione i mocne lędźwie,
- Klatka piersiowa – głęboka, o dobrze wysklepionych żebrach,
- Głębokie słabizny,
- Kończyny przednie – dobrze umięśnione, mocny kościec, proste i równolegle
- Kończyny tylne – mocne, dobrze umięśnione, proste i równolegle, średnio szeroko rozstawione,
- Długi opadający zad
- Ogon – zwisający, lekko wygięty, nigdy nie powinien zakręcać się poza pionową linię przeprowadzoną przez jego nasadę,
Owczarek australijski porusza się sprawnie, lekko, z łatwością, nawet w pełnym galopie potrafi nagle zmieniać kierunki biegu.
Jak wygląda owczarek australijski kelpie możesz zobaczyć na poniższym filmie
Szata:
- składa się z włosa okrywowego i podszerstka,
- włos okrywowy jest stosunkowo twardy, wodoodporny, przylegający, prosty i zwarty,
- długość włosa to około 2 – 3 cm, – na udach tworzy portki, na spodzie tułowia jest trochę dłuższy,
- na szyi tworzy niewielką grzywę, a na ogonie – szczotkę.
Maści:
- Czarna,
- Czarna podpalana,
- Czerwona,
- Czerwona podpalana,
- Płowa,
- Czekoladowa,
- Błękitna.
Owczarek Kelpie charakter
Owczarki australijskie to psy pasterskie, w swojej ojczyźnie pracują samodzielnie, nie jest im do niczego potrzebny człowiek, są bardzo niezależne.
Kelpie to wulkany energii, którą, z nudów, mogą czasem źle spożytkować.
Należy nieustannie zapewniać im pracę fizyczną i umysłową.
Doskonale nadają się do wszelakich psich sportów.
To pies, który wybiera sobie jednego domownika i to do niego przywiązuje się najbardziej.
Jest bardzo inteligentny, dość szybko i łatwo się szkoli, ale to nie oznacza że jego wychowanie jest proste, potrzebuje dużo więcej uwagi i zajęć niż inne psy.
Ma łagodny charakter, nie ma w nim agresji, ale może pełnić rolę stróża, gdyż jest bardzo czujny i gdy tylko zwęszy jakieś niebezpieczeństwo, alarmuje głośnym szczekaniem.
Są niesamowicie wierne i oddane, sprawdzają się doskonale jako psy rodzinne.
Owczarek australijski pielęgnacja
Pielęgnacja kelpie nie przysparza problemów.
Sierść jest krótka, dlatego wystarczy sporadycznie wyczesywać psa specjalnym zgrzebłem, bądź szczotką, najlepiej lekko zwilżony włos.
W okresie linienia zabiegi pielęgnacyjne wykonujemy trochę częściej.
Kąpiele wykonujemy w razie konieczności.
Kelpie karmienie
Kelpie to psy bardzo energiczne, dlatego dawki i rodzaj karmy należy dostosować do jego aktywności.
Mogą dostawać karmę komercyjną – najlepiej specjalnie zbilansowana dla psów typu “sport”, lub możemy samodzielnie przygotowywać posiłki, pamiętając o suplementacji witamin i minerałów.
Owczarek australijski predyspozycje do chorób
Kelpie to bardzo zdrowe psy.
Wśród spotykanych chorób wymienia się:
Dysplazja stawów biodrowych
Choroba polegająca na wadliwym ukształtowaniu stawów biodrowych..
Objawy mogą pojawiać się już u szczeniąt, a także u psów starszych – w zależności od tego, jak duże zmiany są w stawie biodrowym.
Wśród objawów wyróżnić można:
- niechęć do poruszania się,
- sztywny chód,
- nienaturalne ustawienie kończyn w chodzie,
- bolesność,
- rzadko jest to kulawizna.
PRA – postępujący zanik siatkówki
Choroba dziedziczna.
Polega na osłabieniu naczyń siatkówki i przebudowie jej nabłonka.
Rozpoznaje się na podstawie elektroretinografii w szczenięcym wieku (6 – 8 tyg.).
Choroba jest nieuleczalna i zawsze prowadzi do ślepoty.
Ze względu na swój temperament i dużą aktywność, może dochodzić u nich do kontuzji – najczęściej jest to zerwanie więzadła krzyżowego przedniego .
Zdarza się również zwichnięcie rzepki.
Czy warto zdecydować się na Kelpie?
Kelpie to z pewnością nie jest pies dla każdego.
Absolutnie nie nadaje się dla osób mało aktywnych, mieszkających w bloku.
Nie nadają się również dla osób, które chcą mieć psa kanapowca, czy “na kolanka”.
Często z nudów mogą niszczyć mieszkanie, trzeba im stale zapewniać odpowiedni poziom ruchu i pracy umysłowej.
Jego wychowanie może przysparzać wielu problemów, dlatego psy tej rasy polecane są dla doświadczonych opiekunów.
Dobrze dogaduje się z dziećmi, traktuje je bardzo opiekuńczo, jest również dobrym stróżem domu.
Koszty utrzymania są średnio wysokie, natomiast dość wysoki jest koszt zakupu tego psa.
