Koci katar objawy i leczenie
Czy Twojego kota spotkały objawy podobne do kataru?
A może Twój kotek jest chory, kicha i nie wiesz, co jest tego przyczyną?
Zdarzyło Ci się znaleźć chorego, zakatarzonego kociaka i nie wiesz czy zdołasz mu pomóc?
W poniższym artykule postaram się rozwiać Twoje wątpliwości i odpowiem na te pytania. Dowiesz się też jak możesz przynieść ulgę swojemu pupilowi.
Po przeczytaniu artykułu będziesz wiedzieć więcej na temat:
Co to jest koci katar?
Mogłoby się wydawać, że koci katar, jak sama nazwa wskazuje, nie jest ani skomplikowaną, ani zagrażającą życiu zwierzęcia chorobą.
Okazuje się jednak, że jest to potoczna nazwa dla wirusowego zakażenia górnych dróg oddechowych kotów.
Dlaczego tak trudno zwalczyć koci katar?
Koci katar to poważna choroba, którą wywołuje kilka rodzajów wirusów.
Na domiar złego często występują powikłania, których przyczyną są bakterie – chlamydia i mykoplazmy.
W zależności od ilości patogenów, którymi został zainfekowany nasz pupil spotykamy się z różnymi objawami choroby oraz stosujemy różne metody leczenia.
Zakażenie herpeswirusem kotów FHV-1
Koci katar objawy
Najczęstszą przyczyną kociego kataru jest zakażenie herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1).
Należy do tej samej rodziny wirusów co powszechnie spotykany wirus opryszczki pospolitej ludzi czy wirus ospy wietrznej.
Jest to wirus często spotykany w środowisku.
Do zakażenia dochodzi po kontakcie wirusa z błoną śluzową górnych dróg oddechowych i zakażenie zwykle ogranicza się do miejsca jego wniknięcia.
Proszę udostępnij ten artykuł, ponieważ komuś może się przydać
Jak rozpoznać koci katar?
Możemy zaobserwować typowe objawy kociego kataru, takie jak:
- łzawienie,
- kaszel u kota,
- wypływ surowiczy z nosa i worków spojówkowych,
- kichanie u kota,
- obfita pienista ślina.
Kotki stają się osowiałe i apatyczne, przez co szybko tracą na wadze.
Często też obserwuje się zmiany w gałce ocznej polegające na zapaleniu rogówki z owrzodzeniem.
Bez interwencji lekarza weterynarii może dojść nawet do trwałej utraty wzroku u zwierzęcia.
Jeżeli podczas zainfekowania herpeswirusem nie dojdzie do rozwoju wtórnych zakażeń bakteryjnych objawy kliniczne kociego kataru mogą ustąpić samoistnie po 2-3 tygodniach.
Jednak nawet jeśli objawy kliniczne ustąpią, wcale nie oznacza to wyzdrowienia:
zwierzę może stać się bezobjawowym siewcą albo przechodzi w postać utajoną i w każdej sytuacji stresowej, jak na przykład ciąża kota, bądź pogorszenie warunków bytowania zwierzęcia, choroba może ponownie zaatakować naszego pupila.
Jak mogą wyglądać objawy kociego kataru możesz zobaczyć na poniższym wideo
Zakażenie kaliciwirusem kotów FCV-1
Na drugie miejsce spośród czynników wywołujących koci katar wyłania się kaliciwirus kotów (FCV-1).
Zakażenia wywołane FCV stanowią największe niebezpieczeństwo w dużych skupiskach zwierząt, takich jak hodowle, schroniska oraz u kotów piwnicznych lub bytujących przy śmietnikach.
Główną drogą rozprzestrzeniania się zarazka jest droga aerogenna przy kontakcie bezpośrednim z chorym kotem, z bezobjawowym nosicielem lub zarazkiem w środowisku.
Koci katar objawy
Jak rozpoznać koci katar?
Najczęstsze objawy przy zakażeniu kaliciwirusem przyjmują postać owrzodzeń i nadżerek na języku, podniebieniu oraz wargach.
Ponadto zwierzątko zakażone kaliciwirusem wykazuje objawy jak przy zakażeniu herpeswirusem kocim, czyli:
- kaszel u kota,
- kot kicha,
- wypływ surowiczy z nosa.
Przy powikłaniach bakteryjnych może pojawić się gorączka a nawet objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak wymioty czy biegunka.
W pracy lekarza weterynarii najczęściej mamy do czynienia z kocim katarem wikłanym przez różne patogeny.
Dlatego mimo początkowo łagodnego przebiegu choroby bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem weterynarii.
Koci katar leczenie
Koci katar leczenie
Leczenie naszych pacjentów z objawami kociego kataru opiera się przede wszystkim na wdrożeniu antybiotykoterapii.
Antybiotyk stosuje się w celu zapobiegnięcia powikłaniom bakteryjnym, nawodnienia zwierzęcia oraz wspierania jego systemu odpornościowego w celu szybszego zwalczenia choroby.
Bardzo ważne jest zapewnienie chorym kotom właściwych warunków higienicznych.
Zwierzątko trzymane w ciepłym, suchym i spokojnym miejscu, odizolowane od innych zwierząt będących potencjalnym źródłem choroby, ma dużo większe szanse na wyleczenie i szybki powrót do zdrowia.
Proszę udostępnij ten artykuł, ponieważ komuś może się przydać
Jak uchronić swojego kota przed katarem?
Koci katar: profilaktyka
Najbardziej narażone na koci katar są młode kocięta poniżej 4 tygodnia życia, dlatego sensownym wydaje się odsadzanie od matek osesków w wieku 4-5 tygodni.
Małe kocięta należy otoczyć szczególną opieką do momentu osiągnięcia przez nie wieku 9-12 tygodni i zastosowania szczepienia ochronnego.
Pierwsze szczepienia u kociąt powinno być przeprowadzone w wieku 9 tygodnia życia z rewakcynacją w 12 tygodniu.
Należy pamiętać, iż szczepionki stosujemy tylko u zdrowych i wcześniej odrobaczonych kociaków.
Musimy również liczyć się z faktem, iż koci katar jest chorobą zakaźną nawracającą przy sprzyjających dla wirusa warunkach.
Czynnikami predylekcyjnymi do ponownego zakażenia są złe warunki bytowe oraz każda sytuacja stresowa powodująca spadek odporności u kotów.
Dlatego też podróż, przeprowadzka czy pojawienie się innych zwierząt w środowisku bytowania naszego kota, może spowodować nawrót choroby.
Podsumowanie
Koci katar: czy leczenie domowe przynosi rezultaty?
Jeżeli Twój kociak posmutniał, stracił apetyt i chęci do życia, a do tego ma problemy związane z układem oddechowym, nie czekaj – zgłoś się do swojego weterynarza, bo nawet początkowo łagodna choroba, może okazać się śmiertelna.
Pamiętajmy, by nie lekceważyć problemów naszych czworonożnych pupili.
Jeżeli kiedykolwiek spotkałeś się z podobnym przypadkiem, albo chcesz dowiedzieć się więcej na temat kataru u kota, dodaj teraz komentarz pod artykułem – odpiszę tak szybko jak to możliwe.
Lekarz weterynarii z powołania i zamiłowania do zwierząt. Studia ukończyłam na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie w 2014 r. Moja edukacja trwa nadal, czynnie uczestniczę w różnego rodzaju sympozjach i konferencji naukowych, także zagranicznych, co pozwala mi doskonalić wiedzę i pogłębiać umiejętności. Uczestniczka kongresów z zakresu m.in. dermatologii, endokrynologii i rozrodu małych zwierząt.
Prywatnie posiadaczka niesfornego psa o imieniu Nesti. W wolnych chwilach zwiedzam zakątki świata i odkrywam nowinki kulinarne.