Siberian Husky: charakter, pielęgnacja i predyspozycje do chorób

Początki rasy Siberian Husky sięgają 3000 lat wstecz, gdzie we wschodniej Syberii psy Husky wykorzystywane były przez żyjące tam ludy do ciągnięcia sań z ekwipunkiem, czy upolowaną zwierzyną.

Wytrzymałe i silne, potrafiły pracować godzinami bez ustanku, pokonując znaczne odległości.

W XX wieku zostały sprowadzone przez rosyjskiego kupca na Alaskę do udziału w wyścigach zaprzęgów, a ponieważ w tej konkurencji nie miały sobie równych, szybko zaczęły zyskiwać na popularności.

Norweski badacz Roald Amundsen zamierzał zabrać je na ekspedycję na biegun północny, ale plany pokrzyżował mu wybuch wojny i psy trafiły do Leonarda Seppali, który regularnie wystawiał je w wyścigach i prowadził hodowlę Siberian Husky mającą na celu ujednolicenie eksterieru rasy.

Jego Husky stały się też bohaterami miasteczka Nome i całej Ameryki, gdy w 1925 r. w trakcie panującej tam epidemii błonicy, pokonały ponad 1000 km w śniegach i zaspach z maszerami, wioząc dla mieszkańców szczepionkę przeciwko tej chorobie.

Dla upamiętnienia tego wydarzenia w Central Parku stanął pomnik z brązu przedstawiający psa husky na wzniesieniu, który ma być podobizną Balto – ostatniego psa z tej sztafety.

Dziś rasa Siberian Husky jest równie popularna i ma swoich wielbicieli na całym świecie, często wśród właścicieli mieszkań w blokach, co nie zawsze podobać się może sąsiadom 😉

A dlaczego? O tym dalej…

Husky charakter

Husky jest psem o dość specyficznym charakterze, o którym można by długo pisać.

Z jednej strony cierpliwy, inteligentny i towarzyski, a z drugiej uparty, nieprzewidywalny i trudny w szkoleniu.

Ma naturę odkrywcy i bardzo lubi eksplorować teren.

Haszczakom zdarzają się też ucieczki, podczas których, dzięki swojej wytrzymałości, potrafią oddalić się od domu o nawet kilkanaście kilometrów.

Są psami bardzo aktywnymi, które potrzebują dużo ruchu i zabawy.

Jeśli zaspokoimy tę ich podstawową potrzebę, powinniśmy spać spokojnie, bez obaw o stan swojego lokum.

Husky bowiem, gdy się nudzą, szybko potrafią znaleźć sobie zajęcie, które najczęściej związane jest z niszczeniem domowego wyposażenia.

Są też bardzo “gadatliwe” i wydają całą masę różnych dźwięków “rozmawiając” z opiekunem, między sobą, lub gdy są samotne.

Są też bardzo głośne, więc pozostawiony sam w mieszkaniu na wiele godzin znudzony husky, potrafi być prawdziwym koszmarem dla sąsiadów.

Husky opis rasy

Wielkość i waga

Husky jest psem średniej wielkości.

Wzorzec rasy

W ruchu Siberian Husky jest swobodny, szybki i elegancki.

Charakterystyczne jest stawianie w biegu łap w jednej linii, pod osią podłużną ciała tak, że ślady pozostawione przez poszczególne kończyny pokrywają się ze sobą.

Okrywa włosowa jest dwuwarstwowa.

Podszerstek gęsty i miękki, a włos okrywowy dłuższy i prosty.

Dopuszczalne są różne kolory umaszczenia od czarnego, przez szarości i brązy po biel.

Kończyny i brzuch mają zawsze odcień jaśniejszy.

Według klasyfikacji FCI Siberian Husky należy do grupy 5.

Husky pielęgnacja

Jak w przypadku prawie każdej rasy, słowo pielęgnacja sprowadza się przede wszystkim do okrywy włosowej.

Husky linieją w dość charakterystyczny, intensywny sposób, zrzucając kępami cały podszerstek.

Niestety wiąże się to z koniecznością częstego czesania go w tym okresie oraz tym, że puchowe włosy fruwać będą po całym domu i do wszystkiego się przyczepiać, dlatego czarne aksamitne kanapy, czy ciemne wykładziny nie są przy huskim najlepszym pomysłem 😉

Husky choroby

Jaskra

Jest to choroba, która powstaje na skutek zmniejszonego odpływu cieczy wodnistej z gałki ocznej, co powoduje wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, zwyrodnienie siatkówki i nerwu wzrokowego.

Jaskra może dotyczyć jednego lub obu oczu.

Czynnikiem zwiastującym możliwość jej wystąpienia jest pigmentowana tkanka na tęczówce u podstawy rogówki.

Jaskra ostra objawia się:

• przekrwieniem naczyń podtwardówkowych,
• powiększeniem i bolesnością gałki ocznej,
• brakiem reakcji źrenicy na światło.

Jaskra przewlekła objawia się:

• ślepotą,
• powiększeniem gałki ocznej,
• zwichnięciem soczewki,
• zwyrodnieniem siatkówki,
• wklęśnięciem tarczy nerwu wzrokowego.

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki

Jest to postępująca choroba zapalna, mogąca prowadzić do ślepoty.

Dotyczy obu gałek ocznych, a za czynnik predysponujący uznawana jest zwiększona ekspozycja na światło ultrafioletowe.

Objawia się u psów w różnym wieku zanikiem przezierności rogówki na skutek jej waskularyzacji i pigmentacji.

U psów, u których pierwsze objawy wystąpiły pomiędzy 1 a 3 rokiem życia, często szybko się nasilają.

U psów starszych choroba przebiega łagodniej. Leczenie opiera się na stosowaniu miejscowym leków immunosupresyjnych i systematycznej kontroli stanu oka. Często musi ono być prowadzone przez całe życie.

Dermatoza cynkozależna

Jest to schorzenie związane z niedoborem cynku lub utrudnionym jego wchłanianiem.

Opisano 2 typy dermatozy cynkozależnej:

• Typ I – występujący u psów ras północnych, czyli m.in. u husky
• Typ II – występujący u psów ras dużych

U husky objawy obserwowane są głównie u młodych psów w wieku od 1 do 3 lat.

Zmiany występują w postaci złuszczających się łusek i krost oraz dochodzi do miejscowych wyłysień.

Zmiany te są najczęściej symetryczne i pojawiają się:

• dookoła oczu,
• na podbródku,
• na wargach,
• na małżowinach usznych,
• rzadziej na łokciach czy zewnętrznych narządach płciowych.

Rozpoznanie stawia się na podstawie objawów klinicznych i badania histopatologicznego wycinka skóry.

Leczenie polega na suplementowaniu preparatów zawierających siarczan cynku w postaci doustnej lub dożylnej, często do końca życia.

Dysplazja mieszków włosowych

Jest to choroba charakteryzująca się postępującym łysieniem na skutek zaburzenia wzrostu włosa.

Objawy dysplazji mieszków włosowych to:

• wyłysienie,
• przerzedzenie włosa,
• suchość i matowość włosa,
• zmieniona barwa włosa.

W przypadku psów husky choroba występuje najczęściej u kilku szczeniąt w miocie i uwidacznia się już u piesków kilkutygodniowych.

Wypadają włosy po bokach ciała, a ich kolor staje się brązowo-czerwony.

Włos po wyrwaniu lub wystrzyżeniu nie odrasta.

Schorzenie to ma charakter kosmetyczny i często leczenie (w postaci preparatów z biotyną, cynkiem i kwasami omega) nie przynosi oczekiwanego efektu.

Odbarwienie lusterka nosowego

Polega na zaniku melanocytów w obrębie lusterka nosowego, co prowadzi do stopniowej zmiany jego koloru – najpierw staje się brązowe, potem szare a na końcu ulega całkowitemu odbarwieniu.

Może pojawiać się sezonowo i nie wymaga leczenia.

Toczeń krążkowy

Choroba ta rozpoczyna się od odbarwienia lusterka nosowego, po czym dochodzi do zaniku struktury tzw. “kocich łbów” i trufla nosa robi się gładka.

Następnie tworzą się krosty, które obejmują również skórę grzbietu nosa.

Ostateczne rozpoznanie stawia się na podstawie badania histopatologicznego wycinka skóry.

Leczenie mniej zaawansowanych przypadków polega na ograniczeniu ekspozycji na słońce, stosowaniu kremów z filtrem oraz maści ze sterydami i witaminy E.

Stany bardziej zaawansowane wymagają najczęściej podawania leków immunosupresyjnych doustnie.

Zespół skórno – naczyniówkowy

Jest to schorzenie o nieznanej etiologii objawiające się zapaleniem naczyniówki oka oraz odbarwieniem lusterka nosowego i skóry wokół oczu i warg jako skutek reakcji autoimmunologicznej.

Choroba ma charakter ostry.

W pierwszej kolejności obserwuje się nagły wytrzeszcz oczu, a następnie zmiany skórne.

Rozpoznanie ustala się na podstawie badania histopatologicznego wycinka zmienionej skóry.

U zwierząt nieleczonych lub leczonych zbyt późno rozwija się ślepota, dlatego terapię w postaci leczenia immunosupresyjnego, należy rozpocząć jak najwcześniej. W celu utrzymania remisji niektóre psy wymagają leczenia glikokortykosteroidami do końca życia.

Przemieszczone moczowody

Jest to wada rozwojowa, polegająca na zmianie ujścia moczowodów, które kończą swój bieg bezpośrednio w pochwie lub cewce moczowej, z pominięciem mięśnia zwieracza pęcherza moczowego.

Schorzenie to objawia się nietrzymaniem moczu już u kilkutygodniowych szczeniąt, natomiast najczęściej widoczne jest u zwierząt ok. dziesięciomiesięcznych.

U samców może być widoczne dopiero w wieku 9 lat.

Rozpoznanie ustala się na podstawie urografii, a leczenie polega na chirurgicznej ich reimplantacji.

Porażenie krtani

Jest to wada wrodzona, polegająca na zaburzeniu funkcji neuronów ruchowych w obrębie krtani, co upośledza pracę chrząstek krtaniowych i fałdów głosowych.

Pierwsze objawy pojawiają się w wieku 4 – 6 miesięcy, początkowo w formie utraty głosu, a następnie:

•  kaszlu,
• duszności,
• nietolerancji wysiłkowej.

Rozpoznanie ustala się za pomocą badania endoskopowego. Leczenie doraźne w trakcie ataku w postaci leków uspokajających, sterydowych i tlenoterapii, natomiast u zwierząt z mocno nasilonymi objawami leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny.

Czy warto zdecydować się na psa rasy husky?

Mówią, że husky to nie pies – to styl życia 😉

Zatem pytanie, które musimy sobie zadać to nie, czy husky jest gotowy na nas, tylko czy my, jesteśmy gotowi na niego?

Niewątpliwie, decydując się na zakup psa tej rasy, zyskamy wiernego kompana do wszystkich naszych eskapad, wycieczek i wszelkich innych form aktywności, które podejmujemy w codziennym życiu.

Inteligentnego, wesołego i wiernego przyjaciela, który będzie nam towarzyszył zawsze i wszędzie.

Ale każdy medal ma dwie strony, więc my też musimy mieć pewność, że jesteśmy w stanie zaspokoić podstawowe pragnienia i instynkty, głęboko zakorzenione w jego psychice, by czerpanie radości ze wzajemnego towarzystwa było obustronne.

Husky nie potrzebuje dużej przestrzeni, spokojnie poradzi sobie w mieszkaniu, o ile zapewnimy mu wystarczającą dzienną dawkę ruchu i o ile nie będzie siedział w domu sam godzinami.

Znudzony pies będzie bardziej trudny w szkoleniu i może się stać naszym utrapieniem.

Raczej nie nadaje się dla pedantów i osób bardzo przywiązujących wagę do porządku, gdyż jego włosy fruwały będą praktycznie wszędzie.

W Polsce i na świecie coraz bardziej popularne są wyścigi i sporty zaprzęgowe, w których pies czuje się jak ryba w wodzie. Tym w końcu głównie zajmowali się jego przodkowie i tam ciągnie go zew natury.

Nie znaczy to oczywiście , że psa takiego nie może mieć ktoś, kto zawodowo zaprzęgami nie jeździ, ale osoba aktywna będzie najlepszym opiekunem psa rasy Siberian Husky.