Greyhoundy są najszybszymi z chartów i w biegu potrafią osiągnąć zawrotną szybkość 70 km/godz. To właśnie wyścigi zapewniły im i po dzień dzisiejszy zapewniają największy rozgłos.

Historia głosi, że pierwsze zawody chartów odbywały się już w średniowieczu, natomiast powstanie samej rasy datuje się na ok. 2000 lat p.n.e.

Psy te prawdopodobnie przybyły do Europy wraz z wojskami Cesarstwa Rzymskiego, a że z największym aplauzem przyjęto je na Wyspach Brytyjskich, to właśnie Anglię uznaje się za ich ojczyznę.

Stąd greyhoundy uzyskały nazwę English Greyhound i stały się dumą zagorzałych wielbicieli psich sportów wyścigowych, w której to dyscyplinie czworonogi te regularnie zgarniały najwyższe laury.

Wykorzystywane były również w trakcie polowań, a brytyjskie prawo zakazywało ich posiadania plebsowi. Mieć je mogli za to arystokraci i ludzie wolni, ale z zastrzeżeniem, że mieszkać będą oni w pewnej odległości od lasu, by psy nie ścigały zwierzyny na “własną rękę”.

Za czasów prezydenta Rutherforda B. Hayesa przedstawiciel tej rasy – Grim – pomieszkiwał w Białym Domu, a na przestrzeni lat pełna elegancji i gracji sylwetka Greyhounda znalazła uznanie jako maskotka licznych uniwersytetów m.in. Massachusetts and Eastern New Mexico University, Loyola University Maryland w Baltimore czy Moravian College w Bethlehem.

Według klasyfikacji FCI greyhoundy należą do grupy 10.

Greyhound charakter

Wydawać by się mogło, że wyścigowe psy wręcz kipią energią, wszędzie ich pełno i są nie do zatrzymania. A tu niespodzianka – greyhoundy przede wszystkim uwielbiają leniuchować.

W języku angielskim istnieje sformułowanie “couch potato”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza kogoś, kto cały dzień siedzi i nic nie robi.

I tak też opisuje się greye, jako “40 mph couch potato”, czyli biegające z prędkością 40 mil na godzinę kanapowce.

Psiaki te najchętniej usadawiają się w fotelu i patrzą wielkimi oczami, czekając na pieszczoty, bo jak tu nie pogłaskać takiego anioła?

Charty te są ciche, spokojne, układne, czyste i tolerancyjne.

Preferują stadny tryb życia, więc im więcej domowników, tym lepiej.

Nie potrzebują przesadnie dużo ruchu, lubią zarówno spacery na smyczy, jak i dziki bieg po wybiegu lub torze.

Ze względu na ich instynkt łowny oraz dużą szybkość, jaką potrafią rozwinąć, nie jest zalecane spuszczanie ich ze smyczy na terenie nieogrodzonym lub blisko ruchliwej ulicy.

Jak wygląda Greyhound?

Sylwetka greyhounda jest smukła i pełna gracji, a jednocześnie muskularna i wytrzymała.

Jej aerodynamiczny kształt i długie nogi pozwalają psu osiągać duże prędkości i sprawiają, że na prostej nie ma sobie równych.

Wysokość

Wysokość w kłębie psa samca wynosi 71 – 76 cm, a suki 68 – 71 cm.

Waga

Te piękne psy osiągają masę około 30 kilogramów.

Greyhound opis rasy

Głowa charakterystycznie długa i płaska z nieznacznie zaznaczonym stopem.
Szczęki silne, ale delikatne o wyraźnej rzeźbie.
Uzębienie kompletne i dobrze wymodelowane, z ustawionymi w idealnym zgryzie nożycowym siekaczami.
Oczy owalne o bystrym wyrazie, osadzone nieco skośnie.
Uszy małe, w kształcie płatka róży.
Szyja długa i dobrze umięśniona, łukowato wygięta.
Szeroki i długi grzbiet przechodzi w mocne i lekko wysklepione lędźwie.
Klatka piersiowa głęboka o dobrze wysklepionych żebrach.
Brzuch podkasany.
Ogon długi, zwężający się ku końcowi, osadzony i noszony nisko.
Łopatki dobrze zarysowane, ukośne i wąskie. Kończyny proste, muskularne i dobrze kątowane.
Ruch swobodny z niskim unoszeniem kończyn.

Umaszczenie

Okrywa włosowa krótka i przylegająca.

Umaszczenie jednolicie:

czarne,
czerwone,
beżowe,
białe,
niebieskie,
płowe,
pręgowane.

Dopuszczalne białe znaczenia.

Pielęgnacja

Greyhoundy są mało kłopotliwe w pielęgnacji ze względu na to, że ich sierść jest krótka, gładka i nie wypada w bardzo znaczących ilościach.

By utrzymać włos w dobrej kondycji, zaleca się cotygodniowe wyczesywanie np. przy użyciu rękawicy lub gumowej szczotki.

Kąpiemy psa tylko w razie potrzeby.

Okresowo sprawdzamy stan pazurów, uszu i zębów.

Psy tej rasy są wrażliwe na manipulacje w obrębie łap, więc obcinanie pazurów może być sporym wyzwaniem, dlatego warto przyzwyczajać do tych czynności zwierzaki wieku szczenięcym.

Podobnie sprawa wygląda w przypadku szczotkowania zębów.

Greyhound choroby

Cała grupa chartów charakteryzuje się odmiennymi od innych ras wartościami niektórych parametrów morfologicznych i biochemicznych krwi.

Są to m.in.:

większe:
- MCV (średnia objętość krwinki czerwonej),
- HCT,
- RBC,
niższe:
- PLT (liczba płytek krwi),
- T4 i fT4 (tyroksyna i wolna tyroksyna).

Poza tym mają też wyższe ciśnienie, większą objętość krwi i większą pojemność minutową serca.

Lekarz weterynarii zajmujący się naszym greyhoundem musi być zatem świadomy tych różnic, by prawidłowo interpretować wyniki badań psa.

Miopatia wysiłkowa

Przyczyną miopatii wysiłkowej jest nadmierne gromadzenie się kwasu mlekowego w mięśniach, co prowadzi do ich martwicy oraz uwolnienia się nefrotoksycznie działającej mioglobiny.

U chorych zwierząt obserwuje się:

bolesność mięśni w trakcie lub po wysiłku,
sztywność mięśni,
skurcze.

Z czasem pojawia się mioglobinuria oraz dochodzić może do uszkodzenia nerek.

Po ataku skurczów zwierzę powinno mieć możliwość regeneracji, czyli po prostu odpocząć.

Poza tym stosuje się płynoterapię dla wyrównania równowagi kwasowo zasadowej oraz leczenie przeciwbólowe przy użyciu niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Rokowanie jest dobre, ale psa nie należy przeciążać, w związku z czym wykluczony powinien on zostać z aktywności sportowej, jeśli jest to pies trenowany na wyścigowego.

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki jest to schorzenie dotykające psy młode, najczęściej pomiędzy 3 a 5 rokiem życia.

Jego przyczyną jest najprawdopodobniej nadmierna reakcja immunologiczna organizmu, a czynnikiem sprzyjającym zwiększona ekspozycja na promienie UV.

Wyróżnia się 3 stopnie choroby:

1 stopień – na powierzchni rogówki pojawia się czerwonawa, uwypuklona zmiana, unaczyniona naczyniami spojówki.
2 stopień – szaroróżowa tkanka ziarninowa zajmuje powierzchnię mniejszą niż połowa rogówki, a na granicy zmiany mogą tworzyć się mikrourazy oraz odkładać się barwnik.
3 stopień – zmiana obejmuje ponad połowę powierzchni rogówki i ostatecznie prowadzi do ślepoty.

Leczenie polega na stosowaniu miejscowym glikokortykosteroidów i antybiotyków.

Możliwa jest remisja, ale najczęściej terapię prowadzi się do końca życia zwierzęcia.

Zapalenie kłębuszków nerkowych

Wśród przyczyn zapalenia kłębuszków nerkowych, prócz czynników infekcyjnych, wyróżnia się także predyspozycje rasowe – rodzinne.

Choroba ta polega na odkładaniu się kompleksów immunologicznych w obrębie naczyń włosowatych kłębuszków nerkowych, co prowadzi do szeregu zmian, skutkujących upośledzeniem funkcji nerek.

Wśród objawów klinicznych przeważają objawy niewydolności nerek, powstawanie obrzęków oraz gromadzenie się płynu w obrębie klatki piersiowej lub jamy brzusznej.

Objawy laboratoryjne to głównie białkomocz oraz podwyższony stosunek białka do kreatyniny w moczu.

Dokładne, ostateczne rozpoznanie jest możliwe na podstawie badania histopatologicznego wycinka nerki, co w praktyce jest rzadko wykonywane.

Leczenie jest tylko objawowe –dieta niskobiałkowa, płynoterapia przy objawach niewydolności, punkcja płynu i leki obniżające ciśnienie.

Rokowanie jest ostrożne.

Głuchota wrodzona

Głuchota wrodzona jest wrodzoną wadą genetyczną, a predysponowane są do niej głównie psy maści białej.

Przyczyną głuchoty jest zwyrodnienie nerwu przedsionkowo-ślimakowego.

Brak reakcji obarczonych nią zwierząt widoczny jest praktycznie od pierwszych tygodni życia.

Właściciele zauważają brak reakcji na wołanie i dźwięki, psy mogą też bardzo głośno szczekać i nie reagować na polecenia czy zawołania.

Do dokładnej i pewnej diagnozy służy metoda BAER (Brainstem Auditory Evoked Response), która polega na oznaczeniu wywoływanych w pniu mózgu potencjałów, powstających w odpowiedzi na bodźce akustyczne.

Badanie to wykonuje się na zwierzęciu znieczulonym. W Polsce znajduje się kilka ośrodków, w których można to badanie wykonać, m.in. w Warszawie i Wrocławiu.

Nadwrażliwość na tiopental

Nadwrażliwość na tiopental jest cechą uwarunkowaną genetycznie i dotyczy większości chartów.

Nadmierna reakcja organizmu na ten lek spowodowana jest jego zwolnionym metabolizmem, przez co jego działanie utrzymuje się dłużej i jest silniejsze niż w przypadku zwierząt nie obarczonych tą wadą.

Podczas znieczulenia standardową dawką tiopentalu może dojść do objawów depresji układu oddechowego i krążenia, a w skrajnych przypadkach nawet do nagłej śmierci.

W przypadku nieprawidłowej reakcji zwierzęcia stosuje się leczenie podtrzymujące w postaci płynoterapii, podawania leków moczopędnych, tlenoterapii i ogrzewania.

Astenia skóry

Astenia skóry zwana inaczej zespołem Ehlersa-Danlosa jest dziedzicznym zaburzeniem budowy kolagenu. Skutkuje to nadmierną rozciągliwością i kruchością skóry.

Niewielka rana może prowadzić do rozdarcia skóry na znacznym jej obszarze, a również szycie jej może być kłopotliwe, ze względu na możliwość łatwego jej przecinania przez nić.

Psy z astenią powinny być chronione przed możliwością urazów i skaleczeń i nie powinny brać udziału w wyścigach, gdyż w trakcie biegu nie trudno o kontuzję, czy zranienie.

Mutacja ta dziedziczy się autosomalnie dominująco i prawdopodobnie jest letalna dla homozygot.

Osobniki z astenią powinny zostać wykluczone z rozrodu.

Na oznaczenie, czy faktycznie mamy do czynienia z astenią, pozwala wskaźnik rozciągliwości, obliczany na podstawie stosunku wysokości fałdu skóry na grzbiecie do odległości pomiędzy guzem potylicznym a ogonem i pomnożony przez 100.

Wartości większe niż 14,5 świadczą o chorobie.

Brak specyficznego leczenia. Według niektórych źródeł poprawę przynosi suplementacja witaminy C w dużych dawkach.

Schorzenia urazowe

W związku z tym, że greyhoundy utrzymywane są często jako psy sportowe, naturalnym elementem ich codzienności są treningi biegowe.

Psy te lubią biegać szybko na krótkich dystansach, co stwarza ryzyko urazów mięśniowo-ścięgnowych czy kostno- stawowych kończyn przednich lub tylnych.

Do jednej z najczęstszych przypadłości należy złamanie kości dodatkowej nadgarstka, powstałe na skutek nadmiernego wyprostu nadgarstka w trakcie biegu.

Napięcia te prowadzić mogą również do urazów tkanek miękkich tej okolicy.

Do rzadziej występujących urazów należą m.in. spontaniczne złamanie kości piszczelowej, zwichnięcie mięśnia zginacza palców powierzchownego i złamanie kości piętowej.

Uogólniony postępujący zanik siatkówki

Uogólniony postępujący zanik siatkówki (GPRA) jest chorobą dziedziczną i polega na postępującej degeneracji siatkówki oka na całej jej powierzchni.

Jego istotą jest degeneracja czopków i pręcików, co prowadzi do stopniowej utraty wzroku.

Początkowo zwierzęta mają problemy z widzeniem po zmroku, a ich źrenice zdają się być stale rozszerzone.

Z czasem psy tracą również zdolność widzenia za dnia i całkowicie ślepną, co najbardziej uwidacznia się w nieznanym dla nich środowisku, gdzie wpadają na przedmioty.

Diagnostyka GPRA polega na badaniu okulistycznym – elektroretinografii. Pozwala ono na ocenę reakcji receptorów na bodźce świetlne.

Choroba jest nieuleczalna.

Onychodystrofia toczniowa

Onychodystrofia toczniowa jest schorzeniem o podłożu autoimmunologicznym i polega na złuszczaniu się i odpadaniu pazurów.

W ich miejsce odrastają nowe, słabsze i zdeformowane, które również odpadają.

Może dojść do wtórnych powikłań bakteryjnych i wówczas w okolicy wału pazurowego widoczny jest ropny wysięk.

Rozpoznanie najczęściej opiera się na badaniu klinicznym i typowych objawach, ale można również wykonać badanie histopatologiczne amputowanego paliczka.

Leczenie polega na terapii immunosupresyjnej, suplementacji witaminy E i niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, zwalczaniu powikłań bakteryjnych oraz częstym skracaniu pazurów.

Dla kogo greyhound będzie idealnym psem?

Podstawową sprawą o której należy pamiętać rozważając zakup greyhounda jest to, że jest to pies stworzony do wyścigów i ten sport ma we krwi, zatem jego posiadaczem powinna być osoba, która zapewni mu warunki do rozwoju tej życiowej pasji.

Jeśli o greyhoundzie myśli samotny pracujący singiel, którego nie ma cały dzień w domu, albo rodzina z dziećmi chcąca mieć po prostu pieska, to jest wiele innych ras, które z pewnością będą dla nich bardziej odpowiednie.

Nie znaczy to, że greyhoundy nie są rodzinne, wręcz przeciwnie, uwielbiają pieszczoty i bardzo przywiązują się do opiekunów.

Są domy w których mieszkają poniekąd szczęśliwe greyhoundy, wylegujące się cały dzień na kanapie i wychodzące na “długi” – dwudziestominutowy spacer, ale mieć charta, który nie biega? To zdaje się mijać z celem.

Jak już wspomniano, charty ogólnie są zwierzakami najlepiej czującymi się w grupie, więc przy ich zakupie warto pomyśleć o małym stadku.

Mogą być trzymane w mieszkaniu, oczywiście pod warunkiem zapewnienia im wystarczającej porcji ruchu.

Są to psy wierne, spokojne i przyjazne, lubią dzieci i są posłuszne.

Do obcych podchodzą z rezerwą, ale nie ma w nich krzty agresji.

By nie były lękliwe, jak każdą inną w zasadzie rasę, należy je socjalizować od pierwszych dni pobytu w nowym domu.