Nadciśnienie u kota: jakie są przyczyny i jak leczyć wysokie ciśnienie?

Nadciśnienie tętnicze krwi u ludzi zwykle kojarzy się nam z chorobami serca.

Jego występowania wiążemy też z nadmiernym stresem, niewłaściwą dietą, stosowaniem używek, otyłością itp.

Faktem jest jednak, że i zwierzęta często dotyka ta “przypadłość”.

Sprawa dziwna, tym bardziej, że przecież ani koty ani psy nie palą papierosów, nie stosują w nadmiarze używek w postaci kawy czy alkoholu, poziom stresu związany z przeżyciem jest relatywnie niższy, a i otyłość dotyka je stosunkowo rzadziej niż ludzi.

Dlaczego więc nadciśnienie dość często diagnozowane jest u kotów, zwłaszcza tych starszych?

Jakim chorobom towarzyszy i jak radzić sobie ze byt wysokim ciśnieniem krwi u kotów?

Na te pytania odpowiadam w poniższym opracowaniu. Dowiesz się też:

• Jak zmierzyć ciśnienie u kota.
• Jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów.
• Jak leczy się nadciśnienie u kota.

Ciśnienie tętnicze krwi

Ciśnienie tętnicze krwi to jest nic innego, jak siła, wywierana przez krew na ścianę tętnic, mierzona w czasie skurczu i rozkurczu serca.

W momencie skurczu serca, gdy objętość krwi wypychana jest na obwód ciała, ciśnienie krwi jest najwyższe, natomiast w czasie rozkurczu – najniższe.

Po co nam ta wiedza?

Pomiar ciśnienia krwi w warunkach gabinetowych jest badaniem ważnym, zwłaszcza przy występowaniu innych jednostek chorobowych u kota.

Gdy ciśnienie krwi z jakichś przyczyn wzrasta powyżej wartości referencyjnych i utrzymuje się na tym poziomie przez dłuższy czas, oznacza to, że w organizmie zachodzą szkodliwe procesy, z którymi nie do końca potrafi sobie on poradzić.

Autoregulacja poziomu ciśnienia krwi jest obwarowana przez szereg mechanizmów, które odpowiedzialne są za utrzymywanie prawidłowych jego wartości.

Jeśli więc pojawia się hipertensja, jest ona w większości przypadków oznaką jakiejś dysfunkcji.

Jak zmierzyć ciśnienie u kota?

Ciśnienie u kotów mierzy się za pomocą metod bezpośrednich i pośrednich.

Metody bezpośrednie

Tak zwane metody bezpośrednie (wewnątrznaczyniowe) pomiaru ciśnienia stanowią “złoty standard”, jednak ze względu na inwazyjność ich zastosowanie jest dużo rzadsze.

Pomiar dokonywany jest za pomocą umieszczonego w tętnicy udowej cewnika tętniczego.

Metody pośrednie mierzenia ciśnienia

Metody pośrednie są:

• łatwiejsze do zastosowania,
• niewymagające sedacji,
• mniej stresujące dla pacjentów,
• prostsze technicznie.

Polegają one na założeniu na kończynę lub ogon zwierzęcia nadmuchiwanego mankietu, który następnie napełnia się powietrzem do momentu uzyskania ciśnienia przewyższającego ciśnienie skurczowe.

Powoduje to zaciśnięcie się tętnicy leżącej bezpośrednio pod rękawem.

Następnie wraz ze stopniowym uchodzeniem powietrza z mankietu wykrywane są zmiany w wartościach ciśnienia.

W zależności od techniki pomiaru otrzymywane są wartości:

• skurczowego,
• rozkurczowego,
• średniego ciśnienia krwi.

Do metod pośredniego pomiaru ciśnienia krwi należą:

Osłuchiwanie

Technika ta – powszechnie stosowana u ludzi, u zwierząt jest dość trudna do przeprowadzenia…

Z racji dostępności innych, łatwiejszych i czulszych sposobów – dość rzadko stosowana.

Polega na umieszczeniu stetoskopu nad tętnicą tuż za mankietem i wysłuchiwaniu odgłosów towarzyszących spadkowi ciśnienia.

Doppler ultradźwiękowy

Metoda ta ocenia przepływ krwi jako zmianę w częstotliwości odbijanych dźwięków, związaną z ruchem przesuwających się krwinek czerwonych.

Pomiar ten wykonywany jest zwykle na przedniej kończynie lub ogonie zwierzęcia, jednak można go również przeprowadzać na kończynach tylnych.

Z reguły jednak spokojne koty najbardziej tolerują obecność zaciskającego się mankietu na przedniej łapie, a co za tym idzie – badanie jest łatwiejsze i szybsze.

Pomimo, iż dzięki zastosowaniu tej techniki otrzymujemy jedynie wartość skurczową ciśnienia krwi, to jednak jest to metoda preferowana u kotów.

Brak wartości rozkurczowego ciśnienia krwi w większości przypadków nie ma znaczenia klinicznego, a czułość metody dopplerowskiego przepływu krwi zapewnia dużą wartość diagnostyczną.

Na poniższym wideo możesz zobaczyć jak mierzy się ciśnienie skurczowe za pomocą dopplera ultradźwiękowego

Oscylometria

Urządzenia wykorzystujące tę technikę wykrywają wahania ciśnienia, wynikające z uciśnięcia tętnicy przez mankiet.

Do niedawna tradycyjne techniki oscylometryczne pomiaru ciśnienia u kotów były uważane za mniej wiarygodne i charakteryzowały się niską dokładnością, co wymuszało konieczność zwiększenia ilości pomiarów podczas jednego badania oraz uśrednianie otrzymanych wyników.

Wprowadzenie najnowszych technik oscylometrii o wysokiej rozdzielczości pozwoliło zminimalizować wiele problemów związanych z tradycyjnymi metodami.

W przypadku tej metody mankiet zakłada się na nasadę ogona, ponieważ jest to miejsce najłatwiejsze do przeprowadzenia pomiaru i w najmniejszym stopniu generujące zafałszowania (chociażby ze względu na ruch zwierzęcia).

U niektórych kotów – jeśli są one spokojne i niezbyt ruchliwe, możliwe jest umieszczenie rękawa na przedniej łapce, tuż poniżej łokcia.

Metody fotopletyzmograficzne

Urządzenie, które mierzy objętość krwi tętniczej poprzez osłabienie promieniowania podczerwonego.

Jak wygląda wykonanie pomiaru ciśnienia krwi w gabinecie?

Niezależnie od zastosowanej metody pomiaru niezbędne jest zapewnienie optymalnych warunków przeprowadzenia badania.

Jest to nie lada wyzwanie w przypadku silnie zestresowanych, wyrywających się i mruczących pacjentów.

Dlatego też olbrzymi nacisk kładzie się na zapewnienie najbardziej optymalnego środowiska wykonania pomiaru.

Zminimalizowanie czynników zewnętrznych, wpływających na wyniki, takich jak hałas, pośpiech, zbyt duża ilość osób, obecność innych pacjentów (w tym psów!) zasadniczo zwiększa wiarygodność i dokładność otrzymanych wyników.

W przypadku badania kocich pacjentów zalecane są następujące procedury:

1. Zapewnienie spokojnego i cichego pomieszczenia (z dala od innych zwierząt), ostrych, nieprzyjemnych zapachów, z jak najmniejszą liczbą personelu towarzyszącego. Kociak może przebywać w swoim własnym transporterze, na swoim kocyku, często zachęcam właścicieli do wcześniejszego użycia feromonów kocich (Feliway).
2. Ważna jest aklimatyzacja. Przed przystąpieniem do badania warto zachęcić kota do zapoznania się z otoczeniem. Pacjent powinien spędzić w gabinecie 10-15 minut zanim rozpocznie się badanie, powinien również mieć szansę zapoznać się z otoczeniem oraz osobami w nim przebywającymi. Jeśli jest zestresowany i boi się wyjść samodzielnie ze swojego legowiska, nie należy wyciągać go z niego na siłę.
3. Jeśli podczas wizyty będą z pacjentem przeprowadzane jeszcze jakieś inne czynności (np. pomiar temperatury ciała, pobranie krwi do badań itp.), zawsze należy rozpocząć od pomiaru ciśnienia. Późniejsze manipulacje na pewno zdenerwują futrzaka, co odbije się na zawyżonych pomiarach ciśnienia krwi.
4. Personel. Bagatelizowana, acz szalenie stresująca dla naszego podopiecznego jest obecność innych osób w gabinecie. Pomiaru powinna dokonywać osoba uczestnicząca w aklimatyzacji, a przy badaniu kojący wpływ na badanego pacjenta ma jego właściciel. Zbytnia ilość obcych dla kota osób jedynie zwiększy u niego stres.
5. Poskromienie asertywnego pacjenta. Dopuszczalne jedynie delikatne przytrzymywanie, bez potęgowania dodatkowego strachu. Jeśli kociak podczas unieruchamiania coraz bardziej się wyrywa i staje się niespojony, należy na chwilę zaprzestać badania i powrócić do niego w momencie, gdy kocie emocje trochę opadną. Dobrym sposobem jest wykonanie badania u kota znajdującego się w transporterze.
6. Ułożenie pacjenta. Idealnie by było, gdyby futrzak przez cały okres badania zachował tę samą pozycję ciała. Powinien on ułożyć się w wygodnej dla siebie pozycji i pozostawać w niej w miarę możliwości zrelaksowany. Nie powinno się wymuszać pozycji bocznej. Poruszanie się kota, kręcenie, trzepanie łapką (tak niektórzy pacjenci próbują zrzucić niewygodny mankiet) wydłuża niepotrzebnie badanie i zafałszowuje jego wyniki.
7. Wybór mankietu i miejsca wykonania pomiaru. Prawidłowa szerokość mankietu wynosi 30-40% obwodu miejsca, na które jest on zakładany (najczęściej kończyna przednia, nasada ogona, czasem kończyna tylna).
8. Pomiar ciśnienia krwi. Przed przystąpieniem do właściwego pomiaru warto kilka razy napompować mankiet, by przyzwyczaić kota do dziwnego uczucia ściskania łapki czy ogona. Następnie należy zarejestrować 5-7 powtarzalnych pomiarów, oddzielonych od siebie 30-sekundowymi przerwami (pierwszy pomiar zwykle jest odrzucany) oraz obliczyć z nich średnią arytmetyczną.
9. Wyniki wraz z uwagami dotyczącymi otoczenia, rozmiaru mankietu i jego umiejscawiania oraz pozycji ciała zwierzęcia zapisuje się w specjalnych formularzach.

Jak wspomniałam wcześniej, optymalne ciśnienie u zdrowego kota wynosi 120/80 mmHg.

Przy zastosowaniu metody oscylacyjnej wartość ta waha się od 123-125/86-88 mmHg, a w przypadku metody dopplerowskiej maksymalne ciśnienie skurczowe wynosi 118-120 mmHg.

Jednakże w związku z silnym stresem u kotów, w rzeczywistości – w warunkach gabinetowych – te wartości mogą być dużo wyższe, dochodząc nawet do 160-170/100 mmHg.

Zdarza się, że u bardzo pobudzonych zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartość 180/120 mmHg.

Co to jest nadciśnienie u kota?

Kiedy więc mamy do czynienia z nadciśnieniem u kotów?

Gdy ciśnienie skurczowe przekracza 190 mmHg, a rozkurczowe 120 mmHg.

U pacjentów z tzw. “szarej strefy”, u których uzyskuje się pomiary rzędu 160-190/100-120 mmHg można dopatrywać się podwyższonego ciśnienia, jeśli występują u nich objawy towarzyszące.

W razie wątpliwości należy wykonać kontrolny pomiar ciśnienia po 7-14 dniach od wizyty.

Nadciśnienie tętnicze u kotów

Nadciśnienie tętnicze wynika ze zwiększonej pojemności minutowej serca i /lub zwiększonego oporu naczyniowego.

Co to oznacza?

Że objętość krwi wypompowywana przez serce w ciągu jednej minuty i/lub opór stawiany krążącej krwi przez ściany naczyń są większe, niż w warunkach fizjologicznych.

Stawia to serce przed koniecznością generowania większej pracy, a także uruchamia pewne mechanizmy kompensacyjne, mające na celu ograniczenie szkodliwych skutków takiego stanu.

Wysokie ciśnienie najczęściej stwierdzane jest u kotów w starszym wieku (około 10-15 lat) oraz u pacjentów cierpiących na przewlekłą niewydolność nerek lub nadczynność tarczycy.

Z reguły pojawia się wtórnie do pierwotnej choroby.

O nadciśnieniu u kotów mówimy więc, gdy pomiary ciśnienia krwi pokazują stałe podniesienie wartości ciśnienia skurczowego powyżej normy fizjologicznej.

Zdarza się, że u zupełnie zdrowych kotów ciśnienie osiąga wartości przekraczające wartości fizjologiczne, zwłaszcza u tych starszych pacjentów.

Jednak nie wyjaśniono jak dotąd, dlaczego tak się dzieje…

Faktem jest, że nadciśnienie tętnicze u kotów może być zarówno przyczyną, jak i skutkiem powstawania wielu stanów chorobowych.

Nierozpoznane na czas może znacznie ograniczyć efektywność leczenia choroby podstawowej oraz doprowadzić do nieodwracalnych zmian narządowych.

Najczęstsze przyczyny nadciśnienia u kotów

Nadciśnienie pierwotne (czyli takie bez uchwytnej przyczyny) u kotów występuje rzadko.

U zdecydowanej większości pacjentów towarzyszy ono chorobie podstawowej, która predysponuje do takiego stanu.

Najczęściej jest to:

1. Nadczynność tarczycy. Jedna z najczęstszych przyczyn powstawania stanów nadciśnieniowych u kotów (aż około 87% przypadków). W jej przebiegu dochodzi do wzrostu kurczliwości mięśnia sercowego i zwiększenia pojemności wyrzutowej serca, a co za tym idzie – zwiększenia ciśnienia tętniczego.
2. Niewydolność nerek. Druga (co do częstości) przyczyna nadciśnienia u kotów, występująca u 61% pacjentów. Jednym z ważniejszych mechanizmów wywołujących stan nadciśnienia jest wzrost oporu naczyniowego, będący skutkiem zmian kompensacyjnych, zachodzących w nerkach (zwężenie naczyń krwionośnych, retencja wody i sodu).
3. Nadczynność kory nadnerczy. U kotów relatywnie rzadziej spotykana niż u psów. Na skutek nadmiernego wydzielania glikokortykosteroidów dochodzi do zwiększonego wydzielania katecholamin, a to z kolei uruchamia kaskadę hormonalną. W efekcie dochodzi do rozwoju nadciśnienia.

Inne jednostki chorobowe, w przebiegu których dochodzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi u kotów to:

• cukrzyca,
• akromegalia,
• guz chromochłonny.

Jak widać, wysokie ciśnienie tętnicze u kota nie jest zwykle stanem, które pojawia się “znikąd”.

U niewielkiego procenta naszych kocich pacjentów rzeczywiście ma charakter idiopatyczny i po wykluczeniu ewentualnych chorób ogólnoustrojowych stwierdza się jego pierwotne tło.

Niezmiernie istotne jest, by w przypadku zdiagnozowania jakiejkolwiek z powyższych chorób, wykonać badanie tętniczego ciśnienia krwi i odpowiednio wspomóc terapię podstawową.

To przyczyni się nie tylko do lepszych efektów leczenia, polepszenia samopoczucia kota, ale i zminimalizuje ryzyko rozwinięcia się groźnych powikłań narządowych.

Konsekwencje kliniczne i objawy nadciśnienia u kota

Postępująca przewlekła choroba nerek

Wiemy już, że w przebiegu niewydolności nerek często dochodzi do nadciśnienia.

Jednakże może być także odwrotnie.

Na skutek permanentnego podwyższenia ciśnienia skurczowego powyżej 160 mmHg dochodzi do uszkodzenia kłębuszków nerkowych oraz zmniejszenia liczby czynnych nefronów.

W moczu pojawia się białko, a we krwi wzrasta poziom mocznika oraz kreatyniny.

Klinicznie kot pokazuje objawy zwiększonego pragnienia oraz wielomoczu.

Na skutek podwyższenia parametrów nerkowych u kota dochodzi do spadku apetytu, czemu towarzyszy apatia. Mogą pojawić się wymioty u kota.

Powikłania w układzie sercowo-naczyniowym.

W przebiegu utrwalonego nadciśnienia dochodzi do kompensacyjnego przerostu mięśnia lewej komory.

Serce próbuje zaadaptować się do warunków zwiększonego ciśnienia, ulegając hipertrofii, co jednak skutkuje:

• zmniejszeniem objętości wyrzutowej,
• możliwymi zaburzeniami rytmu serca,
• spadkiem wydolności serca.

Właściciel obserwuje u swojego kota:

• apatię,
• spadek apetytu,
• męczliwość,
• może pojawić się duszność lub inne objawy niewydolności serca.

Retinopatie

Jeden z najwcześniej stwierdzanych objawów nadciśnienia i najczęstszy w związku z tym motyw konsultacji.

Przewlekłe nadciśnienie może doprowadzić do uszkodzenia oczu – widoczne mogą być:

• wylewy krwi do siatkówki, ciała szklistego albo komory przedniej oka,
• odklejenie i zanik siatkówki,
• obrzęk siatkówki,
• zapalenie okolic naczyń krwionośnych,
• poskręcanie naczyń siatkówki,
• jaskra.

Najczęściej obserwowanym przez właściciela objawem jest nagła utrata wzroku (związana z wylewem krwi do siatkówki i jej odklejeniem).

Powikłania neurologiczne

Gdy mechanizmy autoregulacyjne organizmu nie są w stanie sprostać skutkom przewlekle podwyższonego ciśnienia krwi, może dojść do krwotoku naczyniowo-mózgowego lub obrzęku mózgu.

W takich sytuacjach pojawiają się objawy neurologiczne, jak:

• skręt głowy,
• depresja,
• drgawki,
• napieranie głową na przeszkody itp.

Objawy takie pojawiają się najczęściej u kotów z ciśnieniem skurczowym przewyższającym 300 mmHg.

Dlatego właśnie zmiany najczęściej dotyczą narządów zaopatrywanych przez obfitą sieć naczyń włosowatych:

• nerki,
• oczy,
• mózg.

Wskazania do badania ciśnienia u kotów

Nadciśnienie tętnicze u kotów oraz wszelkie sytuacje kliniczne, które mu towarzyszą stanowią pewnego rodzaju błędne koło patofizjologiczne.

Dlatego pomiar ciśnienia krwi powinien być standardową i szeroko dostępną metodą diagnostyczną, znajdującą zastosowanie zwłaszcza u pacjentów predysponowanych do pojawienia się nadciśnienia.

Kiedy zalecam wykonanie pomiaru ciśnienia krwi u kota?

Z całą pewnością najlepiej jest zdiagnozować nadciśnienie, zanim jeszcze pojawią się objawy ogólnoustrojowe, czyli kontrolne pomiary ciśnienia krwi przeprowadzać u kotów z grupy ryzyka:

1. U wszystkich pacjentów z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak:
   • niewydolność nerek,
   • nadczynność tarczycy,
   • nadczynność kory nadnerczy,
   • guz chromochłonny,
   • cukrzyca,
   • choroby serca,
   • choroby oczu:
     • silne osłabienie widzenia,
     • krwotok do przedniej komory oka,
     • odklejenie siatkówki,
     • jaskra.
2. U kotów starszych (powyżej 10-go roku życia).
3. U kotów otyłych.
4. Rutynowe badanie ciśnienia krwi powinno być również przeprowadzane u pacjentów, u których stwierdza się następujące objawy kliniczne:
   • objawy neurologiczne:
     • drgawki,
     • dreszcze,
     • zawroty,
     • dezorientacja,
     • oczopląs,
     • kręcenie w kółko,
     • napieranie głową na przeszkody,
   • silne osłabienie, znaczny spadek aktywności kociaka,
   • krwawienie z nosa, mocno zaczerwienione i gorące uszy (bez uchwytnej przyczyny), wylewy krwawe, krwawienia, krew w moczu, pękanie naczyń i wylewy krwi do oka,
   • nienaturalne podniecenie, wydawanie dziwnych odgłosów, świadczących o pobudzeniu,
   • duszności, szybkie męczenie się.
5. Wskazaniem do pomiaru ciśnienia krwi są także wszelkie zabiegi chirurgiczne wykonywane w znieczuleniu. Monitoring polega na okresowym (co kilka minut) pomiarze ciśnienia i zapisywaniu otrzymanych wartości.

Nadciśnienie u kota leczenie

Zawsze po stwierdzeniu nadciśnienia u kotów należy dążyć do ustalenia przyczyny jego występowania.

Jeśli jest to choroba ogólnoustrojowa, leczenie nadciśnienia u kota powinno przebiegać dwutorowo:

1. Terapia choroby podstawowej (np. nadczynności tarczycy).
2. Leczenie nadciśnienia.

Należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi, ponieważ często po okiełznaniu choroby wywołującej, ciśnienie normalizuje się.

W przypadku niemożności zidentyfikowania przyczyny nadciśnienia, wprowadza się terapię objawową.

Kiedy leczyć nadciśnienie u kota?

• U każdego kota ciśnieniem skurczowym > 200 mmHg lub rozkurczowym > 120 mmHg, niezależnie od objawów klinicznych.
• U kotów z ciśnieniem krwi przekraczającym 160/100 mmHg, u których występują nieprawidłowości (np. zmiany w siatkówce, przewlekła choroba nerek), które mogą być wywołane lub nasilane przez utrzymujące się nadciśnienie tętnicze.
• Kontrowersje nadal dotyczą tzw. szarej strefy – czyli koty, u których ciśnienie jest umiarkowanie podwyższone (> 160/100 mmHg), ale nie występują objawy kliniczne związane z nadciśnieniem ogólnoustrojowym. Niektórzy lekarze wprowadzają wtedy leczenie, inni jeszcze nie.
• Koty bez objawów klinicznych i delikatnie podwyższonym ciśnieniem (120-160/80-100 mmHg) nie wymagają leczenia.

Nadciśnienie u kota leki

Zasadniczym celem leczenia farmakologicznego jest zminimalizowanie ryzyka komplikacji narządowych, ograniczenie szkodliwego wpływu mechanizmów adaptacyjnych i – w miarę możliwości – wycofanie zmian zaistniałych wskutek działania nadciśnienia.

U kotów stosowane są następujące grupy leków:

• Inhibitory konwertazy angiotensyny (benazepryl, enalapryl). Powodują rozszerzenie naczyń obwodowych oraz wzrost wydalania sodu i wody z organizmu, zmniejszając w ten sposób opór obwodowy.
• Antagoniści wapnia (amlodypina) – powodują obniżenie całkowitego oporu obwodowego, a amlodypina jest skuteczna jako pojedynczy lek u kotów. Jest ona lekiem z wyboru stosowanym u kotów (z dodatkiem benazeprilu, jeśłi występuje choroba nerek).
• Beta-blokery (atenolol). Nasilają działanie obniżające ciśnienie, poprzez zmniejszenie pojemności minutowej serca oraz uwalnianie reniny. Stosowanie atenololu jest wskazane w nadczynności tarczycy u kotów oraz w nadciśnieniu pochodzenia nerkowego.
• Antagoniści aldosteronu (spironolakton) – lek moczopędny oszczędzający potas.
• Alfa-blokery (prazosyna) – stosowane w celu rozszerzenia naczyń obwodowych.
• Diuretyki tiazydowe (hydrochlorotiazyd) – zmniejszają objętość minutową serca oraz opór naczyniowy. Często podawane jako leki pierwszego rzutu u ludzi, natomiast u zwierząt mogą powodować poważne obniżenie stężenia potasu w surowicy.
• Diuretyki pętlowe (furosemid) – leki moczopędne, przeciwdziałają zatrzymywaniu wody i sodu w organizmie. Furosemid zalecany jest u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek.

Leczenie nadciśnienia u kota nie należy do najłatwiejszych.

Czasami odpowiedni efekt uzyskuje się dopiero po ustaleniu optymalnej dawki, czy wprowadzeniu nowych leków.

Nadciśnienie związane z chorobą nerek często wymaga dożywotniego podawania medykamentów, z kolei to występujące przy nadczynności tarczycy lub nadczynności kory nadnerczy może ustąpić w ciągu 1-3 miesięcy przy skutecznym leczeniu przyczynowym.

Możliwe jest odwodnienie, spadek ciśnienia krwi poniżej norm fizjologicznych, a także pogłębienie mocznicy.

W przypadku długotrwałego podawania diuretyków pętlowych może wystąpić hypokaliemia (spadek poziomu potasu), dlatego też u wszystkich kotów z przewlekłą choroba nerek należy regularnie kontrolować stężenie potasu i kreatyniny w surowicy.

Odpowiedni dobór leków i staranne opracowanie dawek zwykle zapewniają osiągnięcia ciśnienia skurczowego do <160 mmHg (i to jest wartość, do której dążymy).

Kontrolne pomiary ciśnienia powinny być wykonywane początkowo co kilka-kilkanaście dni, a następnie (w zależności od stanu pacjenta) – co 1-3 miesiące.

Nadciśnienie u kota dieta

W przypadku pacjentów, u których nadciśnienie jest łagodne (<170 mmHg) i nie stwierdza się uszkodzeń narządowych, należy wprowadzić dietę o niskiej zawartości sodu (<0,25% sodu w suchej masie).

U kotów z przewlekłą niewydolnością nerek i jednoczesnym nadciśnieniem ważniejsze jest na początku utrzymanie odpowiedniej kaloryczności pokarmu.

U nich, dopiero po farmakologicznym ustabilizowaniu wysokiego ciśnienia, wprowadza się pokarm o obniżonej zawartości sodu.

Rokowanie

Rokowanie przy zwiększonym ciśnieniu krwi u kota ściśle uzależnione jest od zaawansowania nadciśnienia oraz towarzyszących chorób:

• Przy ciśnieniu poniżej 150/90 mmHg ryzyko uszkodzenia narządów wewnętrznych jest minimalne, a leczenie nie jest wymagane. W przypadku braku chorób towarzyszących kontrolne pomiary ciśnienia wykonuje się co 3-6 miesięcy.
• Ciśnienie w przedziale 150-159/95-99 mmHg stwarza niskie ryzyko uszkodzenia narządów wewnętrznych. U zdrowych kotów często tłumaczy się je tzw. “efektem białego fartucha”, zwłaszcza, jeśli są mocno zdenerwowane, a badanie odbywa się w stresujących dla nich warunkach. Jeśli natomiast u kota występuje towarzysząca choroba nerek, należy podjąć odpowiednie leczenie, a ciśnienie kontrolować tak, by jego wartość była mniejsza niż 160 mmHg.
• Przy wartościach ciśnienia 160-179/100-119 mmHg występuje umiarkowane ryzyko uszkodzenia narządów wewnętrznych. Należy zdiagnozować i leczyć chorobę pierwotną oraz wprowadzić leki obniżające ciśnienie krwi.
• Wysokie prawdopodobieństwo uszkodzenia narządów wewnętrznych występuje przy wartościach ciśnienia > 180/120 mmHg. Tacy pacjenci powinni być często i skrupulatnie monitorowani, a leczenie przeciwnadciśnieniowe zwykle stosuje się już do końca życia pacjenta.

Podsumowanie

Nadciśnienie tętnicze jest dość częstym problemem klinicznym, stwierdzanym zwłaszcza u kotów starszych, jednak często jeszcze bagatelizowanym.

Znajomość objawów towarzyszących nadciśnieniu, jego szybkie zdiagnozowanie i wprowadzenie odpowiedniego leczenia nie tylko znacznie poprawia terapię choroby pierwotnej, ale także zmniejsza ryzyko powikłań narządowych.

Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już jak zmierzyć ciśnienie u kota, jakie są najczęstsze przyczyny nadciśnienia tętniczego u kotów i jak leczy się nadciśnienie.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat objawów, profilaktyki i karmy dla kotów z nadciśnieniem opublikuj teraz pytanie pod artykułem – odpowiem tak szybko jak to możliwe.