Ojczyzną tego małego kociego lamparta są Stany Zjednoczone, gdzie przez wiele pokoleń krzyżowano kota domowego z dzikim kotem bengalskim, zwanym azjatyckim lampartem, w celu uzyskania osobnika o cechach charakteru domowego zwierzaka, a wyglądzie dzikiego drapieżnika, oczywiście w pomniejszeniu.

Wiele osób przyczyniło się do rozwoju tej rasy, ale tymi najczęściej wymienianymi są Willard Centerwall – genetyk, badający działanie wirusa białaczki na hybrydę kota domowego i dzikiego, oraz Jean Sugden Mill – biolog, która przejęła powstałe w wyniku tego eksperymentu kocięta i dalej prowadziła ich hodowlę.

Dziś koty bengalskie cieszą się wzrastającą popularnością głównie ze względu na swój orientalny wygląd.

W 1984 r. TICA oficjalnie uznało nową rasę i od tej pory koty mogły brać udział w wystawach, aczkolwiek niektóre federacje po dziś dzień są przeciwne wpisaniu kota bengalskiego w poczet kocich ras.

Kot bengalski charakter

Choć wygląda jak mały drapieżnik, kot bengalski jest uosobieniem kociego pieszczocha.
Może niekoniecznie ciągle na rękach, ale zawsze blisko właściciela, do którego bardzo się przywiązuje.
Wiele bengali przychodzi na zawołanie i odpowiada na nie ochrypłym głosem.
Koty te są energiczne, żywe i ciekawskie, bardzo inteligentne i szybko się uczą.
Po swoich dzikich przodkach odziedziczyły instynkt łowcy i przebiegłość.
Lubią się też wspinać, chwytać, łapać, a także nie stronią od wody, co wśród kotów jest cechą dość rzadką.
Są tolerancyjne i mogą mieszkać z innymi kotami czy innymi zwierzętami, ale zdarzają się także osobniki o dominujących tendencjach.

Kot bengalski wygląd

Sylwetka kota bengalskiego jest smukła, elegancka, ale i umięśniona i przywodzi na myśl małą panterę.
Masa ciała waha się od 3 do 8 kilogramów.
Głowa zaokrąglona, dłuższa niż szersza, z charakterystycznym profilem w kształcie łuku.
Uszy osadzone wysoko, zaokrąglone na końcach, pochylone ku przodowi.
Oczy owalne, barwy bursztynowej, zielonej, żółtej lub brązowej.
Tułów długi, trapezowato unoszący się ku tyłowi od linii łopatek.
Kończyny proste, szczupłe, tylne nieco dłuższe niż przednie.
Ogon zwężający się ku tyłowi, czarny na końcu.
Włos krótki, miękki i jedwabisty w dotyku, przylegający do ciała i błyszczący.
Cechą unikalną dla tej rasy kotów jest tzw. glitter, czyli połysk, a to za sprawą złoto zakończonych pojedynczych włosów, dzięki czemu futro wygląda jak poprószone pyłem.
Umaszczenie w formie różnokształtnych cętek, pręg i rozetek.
Na policzkach i szyi poprzeczne pasy, a na czole charakterystyczny znak w postaci pręgi w kształcie litery M.
Pożądane tzw. ocelli, czyli plama z tyłu małżowiny usznej w kształcie odcisku kciuka.

Istnieje wiele odmian barwnych, takich jak np.:

kot bengalski brązowy cętkowany,
kot bengalski śnieżny,
kot bengalski srebrny,
kot bengalski sepiowy pręgowany.

Kot bengalski pielęgnacja

Pielęgnacja kota bengalskiego nie należy do najbardziej praco czy czasochłonnych.

Nie mają one tendencji do nadmiernego linienia, więc wystarczy je przeczesać kilka razy w miesiącu.

Lubią się kąpać, natomiast staramy się nie robić tego zbyt często i bez potrzeby, żeby nie naruszyć ochronnego filmu skórnego.

Kot bengalski choroby

Kardiomiopatia przerostowa (HCM) u bengali

Kardiomiopatia przerostowa to choroba serca, polegająca na pogrubieniu mięśnia sercowego, która może dotyczyć ściany komory (przeważnie lewej) lub przegrody międzykomorowej bądź obu tych struktur jednocześnie.

Przerost taki może być symetryczny lub dotyczyć tylko fragmentu mięśnia, który staje się sztywny i utrudnia pracę serca, jego kurczenie się oraz napełnianie krwią komór.

Koty z tym schorzeniem mogą przez długi czas nie wykazywać objawów klinicznych, mogą mieć objawy niewydolności serca (najczęściej duszność i płyn w klatce piersiowej), objawy choroby zakrzepowo zatorowej (paraliż tylnych kończyn, wokalizacja związana z bólem) lub nagle padać.

Chorobę rozpoznaje się za pośrednictwem badanie echo serca, na podstawie pomiaru grubości ścian.

HCM nie można całkowicie wyleczyć, ale istnieją leki, które odpowiednio dobrane pozwalają przedłużyć i poprawić komfort życia kota.

W zależności od objawów i stopnia zaawansowania choroby stosuje się:

leki moczopędne,
leki beta – adrenolityczne,
blokery kanału wapniowego,
inhibitory ACE.

Postępujący zanik siatkówki (PRA)

Jest to schorzenie dziedziczne, polegające na degeneracji struktur siatkówki oka.

Pierwszym zauważalnym objawem jest najczęściej utrata widzenia po zmroku.

Dochodzi do rozszerzenia źrenicy i zaniku naczyń krwionośnych siatkówki, przez co staje się cienka i przebija przez nią błona odblaskowa, dając wrażenie świecenia.

Z czasem może dojść do całkowitej utraty wzroku.

Chorobę potwierdza się badaniem okulistycznym elektroretinografem, w celu sprawdzenia reakcji receptorów na bodźce świetlne.

Wypadanie rzepki u bengala

Zwichnięcia rzepki są z reguły uwarunkowane genetycznie i najczęściej dotyczą jej wypadania na stronę przyśrodkową, często obustronnie.

Schorzenie to objawia się kulawizną, najczęściej krótkotrwałą, gdy rzepka wróci na swoje miejsce.

Jeśli nie dochodzi do spontanicznego odprowadzenia rzepki po jej zwichnięciu, wskazane jest leczenie operacyjne, które ma na celu zahamowanie zmian zwyrodnieniowych i poprawę funkcji stawu.

Torbielowatość nerek

Jest to schorzenie polegające na tworzeniu się torbieli w miąższu nerek, co powoduje ich nieregularne powiększenie.

Choroba ta może długo przebiegać bezobjawowo, ale może prowadzić również do niewydolności nerek.

Jeżeli parametry wskazujące na pracę nerek, czyli głównie mocznik i kreatynina, są w normie, schorzenia tego się nie leczy.

Leczenie polega jedynie na objawowym leczeniu mocznicy. W przypadku stwierdzenia tej choroby u kotów przeznaczonych do rozrodu należy je wykluczyć z dalszej hodowli.

Trichomonadoza

Jest to choroba pasożytnicza wywołana przez pierwotniaka Trichomonas foetus, który jest czynnikiem etiologicznym nawracającej biegunki u kotów.

Choć może występować oczywiście u każdego przedstawiciela tego gatunku, to najczęściej inwazje spotyka się u kotów rasowych m.in właśnie bengalskich.

Pasożyt jest dość oporny zarówno na leczenie farmakologiczne, jak i czynniki środowiskowe i dezynfekcyjne, a do diagnostyki należy wykonać badanie kału metodą PCR.

Czy warto zdecydować się na bengala?

Posiadanie tak eleganckiego i nietuzinkowego kota jest na pewno powodem do dumy i na pewno każdy z nas będzie się chciał takim kotem pochwalić 😉

Dodatkowo przyjazny charakter i mało kłopotliwe utrzymanie przemawiają za zdecydowaniem się na tą rasę.

Mogą spokojnie mieszkać w małych mieszkaniach z innymi zwierzętami, nie tylko kotami, ale na swój teren obcego zwierzaka będzie im trudno wpuścić.

Są bardzo gadatliwe, wydają całą masę różnych dźwięków, przychodzą wołane po imieniu i uwielbiają zabawę.

Jeśli będą ‘jedynakami’, trzeba będzie poświęcić im więcej uwagi, by ich dzikie instynkty nie wzięły góry.

Są inteligentne i potrafią chodzić na smyczy, więc spacer z takim drapieżnikiem u boku na pewno przyciągnie uwagę i być może nawet pomoże w nawiązaniu nowych znajomości? 😉