Owczarek podhalański: charakter, pielęgnacja i predyspozycje do chorób

Owczarek podhalański jest jedną z pięciu naszych rodzimych ras, obok polskiego owczarka nizinnego, charta polskiego, ogara polskiego i gończego polskiego.

Spotykamy go głównie w rejonach górskich – Tatrach (stąd angielska nazwa – Tatra Mountain Sheepdog), Beskidach, Bieszczadach i Sudetach.

Owczarki te mają też kilka podobnych sobie odmian, traktowanych jako odrębne rasy.

I tak w Alpach są Marremmano Abruzzese, a w rejonie Karpat kuwasze.

Owczarek podhalański z racji swych korzeni zajmował się i nadal zajmuje przede wszystkim pilnowaniem owczych stad, domów i góralskich podwórek.

Niegdyś wykorzystywany był w wojsku, również jako stróż, tyle że wojskowych obiektów i przejść granicznych.

Dziś jest pewnym symbolem i atrakcją turystycznych miasteczek górskich czy schronisk, gdzie nawet można zakupić ręcznie robiony sweter z jego sierści.

Z jego pomocy korzystają także ratownicy GOPRu.

Według klasyfikacji FCI owczarek podhalański należy do grupy 1.

Owczarek podhalański charakter

Owczarek podhalański ma charakter niezbędny do pełnienia funkcji dobrego stróża i psa pasterskiego.

Jest czujny, łagodny, opiekuńczy, pewny siebie i ma świetny węch.

Cechy te powodują, że z powodzeniem zaopiekuje się zarówno stadem owiec, jak i dziećmi czy naszym domostwem.

Jest inteligentny, ale wymaga od właściciela zdecydowanego i konsekwentnego postępowania.

Może mieszkać zarówno w mieście, jak i w domu z ogrodem, czy na wsi, ale na pewno swoboda ruchu i możliwość oddania się swojemu ulubionemu zajęciu – pilnowaniu – będzie dla niego lepszą perspektywą.

Pozornie nie jest zbyt aktywny, ale lubi ruch i potrafi nagle zerwać się, by zbadać otoczenie.

Nocą jego instynkt stróża jeszcze się wzmaga.

Owczarek podhalański opis rasy

Owczarek podhalański to pies bardzo elegancki o mocnej budowie, obfitej szacie i sylwetce wpisanej w prostokąt.

Wysokość w kłębie psa samca wynosi 65 – 70 cm, a suki 60 – 65 cm przy masie do 60 kg.

• Głowa proporcjonalna, noszona wysoko.
• Bruzda czołowa płytka, a stop zaznaczony.
• Oczy lekko skośne, o ciemno piwnych tęczówkach.
• Uszy trójkątne, opadające, obficie owłosione.
• Nos czarny, o szerokim grzbiecie, wargi ściśle przylegające, osłaniają komplet zębów w zgryzie nożycowym.
• Muskularna szyja z gęstą kryzą przechodzi w szeroki grzbiet.
• Klatka piersiowa głęboka, a lędźwie związane.
• Kłąb wyraźnie zaznaczony, a zad spadzisty.
• Ogon na końcu lekko zagięty, noszony poniżej grzbietu w spoczynku.
• Kończyny proste i równoległe.
• Okrywa włosowa gęsta, twarda i ma obfity podszerstek. Włos krótki na głowie, przedniej części kończyn piersiowych i poniżej stawu skokowego na kończynach tylnych. Pozostałe części porośnięte długim, grubym, lekko falistym włosem.

Umaszczenie czysto białe.

Jak wyglądają szczeniaki owczarka podhalańskiego możesz zobaczyć na poniższym filmie

Owczarek podhalański pielęgnacja

Do wszystkich zabiegów pielęgnacyjnych najlepiej jest przyzwyczajać psa od szczenięcia.

Najwięcej uwagi wymaga okrywa włosowa, ze względu na gęsty podszerstek, który zwłaszcza w okresie linienia, wypada w dość znacznych ilościach.

Najlepiej poddawać go zabiegowi wyczesywania kilka razy w tygodniu, by sierść się nie zbijała w kołtuny.

Psa kąpiemy, jeśli jest potrzeba, natomiast często samo wyczesywanie przywraca białej okrywie blask.

Warto stosować szampony dla psów przeznaczone specjalnie do białego włosa.

W związku z tym, że rasa predysponowana jest do dysplazji stawów biodrowych, należy zwrócić szczególną uwagę na skład karmy oraz intensywność i rodzaj ruchu, jaki psu zapewniamy, zwłaszcza w wieku szczenięcym.

Psy z nadwagą są bardziej narażone na wystąpienie dysplazji, dlatego błędem jest karmienie szczeniąt “ad libitum” oraz podawanie im nadmiernej ilości preparatów mineralno – witaminowych.

W okresie najbardziej intensywnego wzrostu szczenięta najlepiej jest wyprowadzać na smyczy oraz zapewnić im niezbyt obciążające ćwiczenia.

Owczarek podhalański choroby

Dysplazja stawów biodrowych

Dysplazja stawów biodrowych polega na wadliwym ukształtowaniu i nie dopasowaniu poszczególnych elementów wchodzących w skład stawu biodrowego lub zbyt luźnym ich połączeniu.

Ma ona podłoże poligenetyczne, ale do jej występowania przyczyniają się także liczne czynniki środowiskowe.

Obciążenia stawu powodowane są między innymi przez zbyt duży nacisk spowodowany nadmierną masą ciała zwierzęcia, na skutek nieprawidłowego żywienia.

Karmy zbyt bogate w energię i zawierające zbyt duże ilości wapnia i fosforu powodują opóźnienie rozwoju mięśni, więzadeł i torebek stawowych w porównaniu do wzrostu tkanki kostnej, co prowadzi do rozciągania więzadeł i w efekcie rozluźnienia stawu.

Również zbyt duża ilość ruchu może być dla młodego psa szkodliwa, gdyż prowadzi do mikrouszkodzeń chrząstki stawowej i nadwichnięć stawów.

Objawy wskazujące na HD to przede wszystkim:

• niechęć do ruchu,
• trudności przy wstawaniu,
• częste pokładanie się w trakcie spacerów,
• tzw. królicze skoki,
• sztywny chód,
• częste przysiadanie.

Kończyny tylne są wyraźnie słabiej umięśnione.

Przy omacywaniu stwierdza się bolesność stawów biodrowych, a także luźność w stawach kolanowych.

U psów młodych występuje postać ostra manifestująca się utrudnionym poruszaniem, aż do całkowitej niezdolności do chodzenia, a psów starszych dominuje postać przewlekła, gdzie bolesność nie jest tak silna i wyraża się ograniczoną ruchomością stawów oraz sztywnością kończyn tylnych.

Rozpoznanie stawia się na podstawie danych z wywiadu, badania klinicznego oraz zdjęcia rentgenowskiego w sedacji.

Rozszerzenie i skręt żołądka

Schorzenie to polega na nagłym poszerzeniu żołądka na skutek nagromadzenia się w nim pożywienia i gazów z pokarmów łatwo fermentujących.

Dochodzi do niego zazwyczaj w wyniku zbyt łapczywego jedzenia lub spożycia zbyt dużych ilości karmy na raz.

Często towarzyszy mu skręt żołądka, który ma miejsce po intensywnym wysiłku, poprzedzonym spożyciem pokarmu.

Skręt żołądka objawia się:

• niepokojem,
• próbami wymiotowania,
• odbijaniem,
• ślinotokiem,
• dusznością,
• powiększeniem obrysu brzucha w jego przedniej części.

Więcej na temat tego schorzenia dowiesz się w artykule “Skręt żołądka u psa“.

Entropium

Entropium polega na wwinięciu się fragmentu powieki w kierunku gałki ocznej, co powoduje ocieranie rzęs o powierzchnię rogówki i jej przewlekłe drażnienie.

Często rozwija się także zapalenie spojówek oraz wtórnie uszkodzenia rogówki.

U psów ras olbrzymich entropium dotyczy najczęściej bocznego kąta oka.

Ektropium

Ektropium jest to wada powieki, polegająca na jej wywijaniu się na zewnątrz co powoduje odsłonięcie spojówki.

Czy warto zdecydować się na owczarka podhalańskiego?

Owczarek podhalański jest psem, który najlepiej będzie się czuł w domu z ogrodem, gdzie będzie mógł dać upust swojej energii oraz robić coś, do czego został stworzony, czyli czegoś pilnować.

Oczywiście mieszkania w bloku również może strzec i nawet z reguły psy te szybko i łatwo dostosowują się do różnych warunków, to jednak małe m4, gdzieś w centrum miasta nie będzie dla nich najlepszym rozwiązaniem.

Tym bardziej że istnieje wiele innych ras, które możemy w takim mieszkaniu trzymać.