Akita: usposobienie, pielęgnacja i choroby [Lek wet Małgorzata Miłosz]

Akita
Akita

Wszystkie psy japońskie mają jednego wspólnego przodka:

nippon – inu.

Ten legendarny pies żył na tych terenach na początku naszej ery, a sam pochodził od szpica torfowego.

Nazwa rasy wywodzi się od miasta Akita, które stanowiło centrum występowania i hodowli psów rasy Akita, które użytkowane były głównie do polowań na niedźwiedzie i jelenie, a w początkach XVII wieku do walk psów.

W Japonii psy zawsze bardzo ceniono i były one symbolem wysokiego statusu społecznego.

Akita została tam ogłoszona dziedzictwem kulturowym, a dziewiątkę przedstawicieli tej rasy uznano za pomniki natury.

Również wytrzymałość tych psów i łamiące serca historie z akitą w roli głównej doczekały się upamiętnienia w postaci pomników oraz filmowych produkcji.

W Tokio stoi wzniesiona na początku 1934 roku, a potem odtworzona po zniszczeniu w 1948 roku figura Hachiko – psa, który czekał przez prawie 10 lat na powrót swojego pana, który zmarł w pracy.

Jego losy przedstawiono w filmie “Mój przyjaciel Hachiko”, który większość z nas na pewno widziała.

Druga smutna historia dotyczy wyprawy na Antarktydę z 1957 roku, gdzie 12 psów rasy Akita porzucono na tym terenie ze względu na niesprzyjające warunki.

Cztery z nich przeżyły 3 lata, zdane same na siebie, a ich wytrzymałość doceniono, również stawiając im pomnik.

Cała ekspedycja była inspiracją dla filmu “Przygoda na Antarktydzie”.

FCI zatwierdziło rasę Akita Inu w 1964r. w grupie V, a gdy pierwsze egzemplarze trafiły do Ameryki, zaczęto je tam hodować, nie zważając na tradycyjne japońskie wzorce i tam wykształciła się odrębna rasa:

Akita amerykańska.

Akita usposobienie

  • Akita to pies o dużej wytrzymałości fizycznej i równie silnym charakterze.
  • Jest bezkompromisowy, niezależny i uparty.
  • Trudno poddaje się szkoleniu i trudno się podporządkowuje, dlatego wymaga konsekwentnego, ale i łagodnego prowadzenia.
  • Uchodzi za symbol psiej wierności – jest bardzo oddany swemu panu, ale nieufny w stosunku do obcych, co czyni z niego dobrego stróża.
  • Akita może też być agresywny w stosunku do innych psów.
Akita charakter
Akita charakter

Akita wygląd

Akita inu waga i wielkość psa

WysokośćWysokość w kłębie samca to ok. 67 cm, a dla suk 61 cm
WagaMasa ciała w granicach 30 do 50 kilogramów.

Akita Inu opis rasy

Pies silnej, wytrzymałej budowy o wyraźnie zaznaczonym dymorfizmie płciowym (suki różnią się wyglądem od samców).

GłowaW kształcie klina z szerokim czołem i wyraźnie zaznaczonym stopem.
KufaMocna, zwężająca się ku końcowi, zakończona czarnym lub cielistej barwy lusterkiem nosowym.
ZgryzNożycowy.
UszyOrientalne rysy zawdzięczają nachylonym do przodu uszom i uniesionym kącikom oka.
GrzbietProsty, klatka piersiowa dobrze rozwinięta, lędźwie dobrze umięśnione.
OgonOsadzony wysoko, noszony zawinięty.
KończynyProste, w ruchu dynamiczne.

Akita inu umaszczenie

Dwuwarstwowa okrywa włosowa składa się z grubego, miękkiego podszerstka i twardego i prostego włosa okrywowego, nieco dłuższego w okolicy kłębu i zadu i najdłuższego na ogonie. Charakterystyczna dla tej rasy jest tzw. urajiro – białawy włos po bokach kufy, na policzkach, spodniej stronie żuchwy, szyi, tułowia, ogona i po wewnętrznej stronie kończyn.

  • płowo – czerwone,
  • sezamowe,
  • pręgowane,
  • białe.
Akita opis rasy
Akita opis rasy

Akita amerykańska opis rasy

  • Akita amerykańska jest psem nieco większym (66 – 71 cm wysokości w kłębie) i cięższej budowy.
  • Głowa jej jest bardziej masywna, ma szerzej rozstawione i większe uszy.
  • Dopuszczalny jest zgryz cęgowy i nożycowy.
  • Podszerstek może mieć inną barwę niż włos okrywowy, a czarna maska nie stanowi wady, jak w przypadku akita inu.
Akita amerykańska opis rasy
Akita amerykańska opis rasy

Akita amerykańska umaszczenie:

  • czerwone,
  • płowe,
  • białe,
  • łaciate,
  • pręgowane z równomiernie rozłożonymi znaczeniami.

Jak wyglądają szczeniaki akita możesz też zobaczyć na poniższym filmie

Akita pielęgnacja

Jak pielęgnować psa tej rasy?
Jak pielęgnować psa tej rasy?

W związku z obecnością gęstego podszerstka, pies w okresie linienia gubi go w znacznej ilości, dlatego należy go intensywnie wyczesywać.

Najlepiej nadają się do tego zgrzebła i druciane szczotki dla psa, których zadaniem jest usunięcie martwego włosa i zapobieganie jego zbijania się w grube kołtuny.

Psy mieszkające w mieszkaniach mogą mieć zaburzony cykl wymiany włosa i nie będą liniały dwa razy w roku raz a dobrze, a raczej wypadanie tego włosa będzie przewlekłe.

U psów żyjących na posesji czas linienia gwałtownego (zrzucania sierści całymi kępami) wynosi około 3 tygodni, wówczas warto wyczesać psa 2 razy dziennie. Po kąpieli w szamponie dla psa należy sierść dobrze rozczesać i wysuszyć.

Akita karmienie

Akita karmienie
Akita karmienie

Jak w przypadku w zasadzie każdego psa ilość i rodzaj karmy staramy się dostosować do aktywności fizycznej psa, jego wieku i aktualnej masy ciała.

Stosować możemy zarówno gotowe karmy bytowe , które są zbilansowane pod względem mikro i makro składników lub przygotowywać posiłki sami.

Psy te mają skłonności do alergii skórnych, dlatego warto podawać karmy o wysokiej jakości składzie i nie wprowadzać wielu dodatków pokarmowych czy różnych karm jednocześnie, by móc w razie ewentualnych zmian skórnych zidentyfikować przyczynę problemu, o ile leży ona w nadwrażliwości pokarmowej.

Akita choroby

Akita choroby
Akita choroby

Ubytek przegrody międzykomorowej

Jest to wada wrodzona polegająca na występowaniu otworu w przegrodzie międzykomorowej, czego efektem jest mieszanie się krwi komory lewej i prawej, przeciążenie serca i niewydolność zastoinowa.

Osłuchowo słyszalny jest szmer skurczowy, a klinicznie, w zależności od stopnia nasilenia, może wystąpić:

  • kaszel,
  • osłabienie,
  • obrzęk płuc.

Do diagnostyki tego schorzenia niezbędne jest badanie USG z dopplerem lub angiografia.

Leczeniem z wyboru jest zamknięcie chirurgiczne ubytku, natomiast objawy niewydolności niweluje się środkami farmakologicznymi. Rokowanie zależne jest od wielkości wady – duży ubytek może doprowadzić do wczesnej śmierci.

Pęcherzyca liściasta

Jest to choroba autoimmunologiczna, w przebiegu której dochodzi do wytworzenia charakterystycznych zmian skórnych na skutek powstawania w organizmie reakcji z wytworzeniem przeciwciał przeciwko własnym komórkom skóry (keratynocytom) oraz desmosomom.

Prowadzi to do uszkodzenia połączeń między komórkami i akantolizy.

Krosty lokalizują się głównie w warstwie podrogowej i rogowej, a następnie ulegają niszczeniu z wytworzeniem zmian w postaci strupów i łusek.

Pojawiają się zasadniczo w obrębie:

  • grzbietu nosa,
  • małżowin usznych,
  • opuszek palcowych.

Diagnozę stawia się na podstawie badania cytologicznego lub histopatologicznego wycinków skóry. W niektórych przypadkach choroba ulega remisji, a w innych leczenie immunosupresyjne prowadzone jest do końca życia zwierzęcia.

Zespół skórno – naczyniówkowy

Jest to schorzenie o nieznanej etiologii objawiające się zapaleniem błony naczyniowej oka oraz odbarwieniem lusterka nosowego i skóry wokół oczu i warg.

Choroba ma charakter ostry i w pierwszej kolejności obserwuje się nagły wytrzeszcz oczu, a następnie wspomniana wyżej depigmentacja.

U zwierząt nieleczonych lub leczonych zbyt późno rozwija się ślepota, dlatego terapię w postaci leczenia immunosupresyjnego, należy rozpocząć jak najwcześniej. W trakcie kuracji odbarwienie skóry się cofa, ale uszkodzenie wzroku jest trwałe.

Zapalenie gruczołów łojowych (sebaceous adenitis)

Przyczyn tej choroby upatruje się w zaburzeniu rozwojowym gruczołów łojowych, reakcjach nadwrażliwości na składniki gruczołu łojowego, niedrożności przewodów łojowych powstałej na skutek zaburzeń keratynizacji i zaburzeń metabolizmu tłuszczów.

Objawy skórne są symetryczne i dotyczą głównie:

  • głowy,
  • tułowia,
  • małżowin usznych.

Włosy są łamliwe, matowe, powstają łuski i wyłysienia.

Skóra staje się różowa i tłusta oraz postępuje złuszczanie się żółto brązowego naskórka.

Mogą wystąpić też objawy ogólne, takie jak:

  • gorączka,
  • apatia,
  • utrata masy ciała.

Ostateczne rozpoznanie uzyskuje się na podstawie badania histopatologicznego. Rokowanie jest ostrożne, a często leczenie prowadzi się do końca życia ze względu na nawrotowy charakter.

Entropium

Entropium polega na wwinięciu się fragmentu powieki w kierunku gałki ocznej, co powoduje tarcie rzęs o powierzchnię rogówki i jej przewlekłe drażnienie.

Dochodzi także do:

  • zapalenia spojówek,
  • kurczu powiek,
  • uszkodzeń rogówki.

Entropium wrodzone pojawia się do 6 miesiąca życia, ale może rozwinąć się też w okresie późniejszym. Leczenie polega na korekcji chirurgicznej.

Uogólniony postępujący zanik siatkówki (GPRA)

Schorzenie to przypuszczalnie dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny.

Polega na występowaniu u młodych psów (1 – 2 lata) nocnej ślepoty, która przechodzi w ślepotę całkowitą u psów wieku 3 do 5 lat. Jest to choroba nieuleczalna, a ze względu na dziedziczny jej charakter, osobniki z tą wadą powinny być wykluczane z rozrodu.

Małoocze

Jest to wada rozwojowa gałki ocznej, polegająca na zmniejszeniu jej rozmiarów w porównaniu do gałki ocznej prawidłowej.

Może dotyczyć jednego lub obu oczu i towarzyszyć jej może także wypadnięcie trzeciej powieki, czy torbiele gałki ocznej.

Jeśli dotyczy obu oczu, szczenięta mogą być ślepe. Schorzenie jest nieuleczalne, a leczenie objawowe polega na stosowaniu preparatów nawilżających typu “sztuczne łzy” i miejscowej antybiotykoterapii w przypadku uszkodzenia powierzchni rogówki.

Mikrocytoza krwinek czerwonych

U psów rasy akita MCV (średnia objętość krwinki czerwonej) fizjologicznie jest niższe niż u innych gatunków.

Może osiągać wartości nawet 55 fl przy normie 85 – 95 fl.

Krwinki te zawierają też więcej potasu, w związku z czym hemoliza może zawyżać ilość potasu we krwi w badaniu laboratoryjnym.

Czy warto zdecydować się na akitę?

Czy warto zdecydować się na tą rasę?
Czy warto zdecydować się na tą rasę?

Po obejrzeniu losów Hachiko wzrasta liczba chętnych do posiadania psa Akita, który jest dumny i powściągliwy przy obcych, a przy domownikach szaleje jak szczeniak.

Jest doskonałym stróżem i obrońcą swojego terytorium.

Psy tej rasy najlepiej będą się czuły puszczone luzem po ogrodzie, ale cieszą się też popularnością wśród osób mieszkających w blokach.

Potrzebują one stosunkowo dużo ruchu, a ze względu na swoją siłę, nie powinny być wyprowadzane przez osoby starsze lub dzieci.

Pies jest posłuszny, ale trudny w szkoleniu, dlatego właściciel jego powinien być w swym postępowaniu konsekwentny, bo to od wczesnego wychowania i odpowiedniego socjalizowania szczeniaka, zależeć będzie późniejsze z nim funkcjonowanie.

Czy będzie to cudowny towarzysz, ulubieniec rodziny i znajomych, wspaniale reagujący na dzieci i dogadujący się z innymi zwierzakami pies, czy też nieposłuszny dominant, który może nam czasem pomieszać szyki? 🙂

 

Wykorzystane źródła >>

Lekarz weterynarii Małgorzata Miłosz

Lekarz weterynarii Małgorzata Miłosz

Absolwentka UWM w Olsztynie z 2012 r. Specjalista weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej. Doświadczenie internistyczne i chirurgiczne zdobywałam w olsztyńskich i bydgoskich przychodniach dla małych zwierząt. Aktualnie mieszkam i pracuję w Krakowie.

Komentarze
Subskrybuj
Powiadom o
guest
2 komentarzy
Zobacz wszystkie komentarze
Bożena
Bożena

Witam , posiadam Akitę Inu jest kochanym i zdolnym psem.
Pies ma 15 miesięcy i od początku cierpi na Atopowe zapalenie skóry.
Jego skóra w tej chwili jest pokryta czarną powłoką, pies ma to schorzenie potwierdzone przez lekarzy weterynarii.
Co można jeszcze zrobić, jakie leki podać aby skóra wróciła do normalnego koloru.

Lekarz weterynarii Katarzyna Hołownia-Olszak
Lekarz weterynarii Katarzyna Hołownia-Olszak
Odpowiedz  Bożena

Dzień dobry.
Najrozsądniej byłoby skontaktować się z lekarzem weterynarii, który specjalizuje się w dermatologii. Leczenie atopowego zapalenia skóry powinno być wielowymiarowe – oprócz leków doustnych, zaleconych przez lekarza, warto stosować regularne dermokosmetyki (szampon, odżywkę, spreje do codziennego stosowania) oraz specjalistyczną karmę. Atopowe zapalenie skóry nie musi być chorobą pierwotną, może być objawem – na przykład alergii pokarmowej lub środowiskowej. Warto wprowadzić karmę hipoalergiczną (przypomnę, że otwarte opakowanie powinno być zużyte w ciągu maksymalnie 2 tygodni), najlepiej monobiakową. Proszę też upewnić się, czy pies jest zabezpieczony przeciwko pchłom i kleszczom – stan skóry pogarsza się, jeśli pacjent walczy z inwazją pasożytów zewnętrznych. Leczenie atopowego zapalenia skóry trwa bardzo długo, a każda zmiana w karmie, w kosmetykach, suplementach, może pogorszyć stan skóry pupila, dlatego gdy już uda się ustabilizować stan zwierzęcia, nie warto wprowadzać zmian w ustalonej terapii.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.

WYPEŁNIJ POLA, ABY POBRAĆ MATERIAŁY W PDF 👇

Zgoda marketingowa: wyrażam zgodę, aby Co w Sierści Piszczy skontaktował się ze mną drogą mailową, korzystając z informacji podanych w tym formularzu dla celów informacyjnych, aktualizacji i marketingu. Jeśli chcesz wycofać Twoją zgodę kliknij link rezygnacji u dołu każdego wysyłanego przez nas maila. Szanujemy Twoją prywatność i dane osobowe. Tutaj znajdziesz naszą politykę prywatności i regulamin newslettera. Przesyłając ten formularz zgadzasz się, że możemy przetwarzać Twoje dane osobowe zgodnie z tymi warunkami.