Welsh corgi pembroke to mały, krótkonożny, przypominający lisa piesek, który stał się ulubieńcem brytyjskiej rodziny królewskiej za sprawą Dookiego, sprezentowanego siedmioletniej wówczas królowej Elżbiecie II i jej siostrze w 1933 r.
Na 18 urodziny królowa otrzymała suczkę tej samej rasy – Susan, która towarzyszyła jej przez kolejnych 15 lat, nawet podczas podróży poślubnej i dała początek kolejnym pokoleniom królewskich corgich.
Początki rasy sięgają jednak daleko wstecz i mówi się, że welsh corgi jest w Walii w zasadzie od zawsze.
Pierwsze oficjalne wzmianki o nim pochodzą z 920 r., gdzie w tzw. Kodeksie Walijskim ówczesny król Howell Dha oszacował wartość niektórych zwierząt, w tym właśnie psów corgi.
Zajmowały się one przez lata pomocą w pasieniu stad owiec, bydła i koni, w czym pomocny był im niewątpliwie niski wzrost.
Dzięki niemu bowiem mogły podgryzać pęciny nieposłusznych zwierząt, unikając przy tym przypadkowego kopnięcia.
W 1934 r. podzielono je na dwie rasy – Welsh corgi pembroke (z krótkim ogonem) i Welsh corgi cardigan (z długim).
Nazwa ich wywodzi się najprawdopodobniej z języka staroceltyckiego, gdzie „cor” oznacza „mały”, a „gi” pies.
Wracając do ich królewskiego życia, w pałacu Buckingham mieszkało ich przez lata ok. trzydziestu psów z 14 pokoleń.
Jeździły limuzynami, latały helikopterami, miały swój luksusowy pokój, a gotowali im najznamienitsi kucharze.
Na dzisiejszy dzień z królową mieszka już tylko jedna suczka – Holly, gdyż Elżbieta II zaprzestała już ich hodowli ze względu na swój wiek i to, że nie chciałaby po swojej śmierci zostawić żadnego z nich.
Według klasyfikacji FCI welsh corgi pembroke należy do grupy I.
Corgi charakter
Mówiąc krótko, corgi mają wspaniały charakter.
Są niezwykle przyjacielskie, posłuszne, łagodne i zrównoważone.
Ich pogodne usposobienie sprawia, iż świetnie nadają się dla rodzin z dziećmi, gdzie chętnie poleżą i popilnują malucha, a ze starszymi pociechami z radością się pobawią.
Są bardzo towarzyskie i przywiązują się do właścicieli.
Psy te bardzo lubią ruch, szczególnie na świeżym powietrzu.
Są inteligentne i pojętne, przez co szybko uczą się nowych sztuczek na szkoleniach.
Ze względu na małe rozmiary mogą być utrzymywane w mieszkaniach.
Welsh corgi opis rasy
Ten niedużych rozmiarów piesek jest dobrze umięśniony, krępy i ma silnie zbudowaną sylwetkę.
Wysokość w kłębie wynosi ok. 25 – 30 cm, przy masie 10 – 12 kg.
- Głowa jego kształtem przypomina lisi pyszczek o zwężającej się ku końcowi kufie.
- Nos czarny, a oczy okrągłe i brązowe.
- Szczęki mocne, z kompletnym zgryzem nożycowym.
- Uszy zaokrąglone, szerokie u nasady.
- Szyja długa i muskularna przechodzi w wydłużony tułów.
- Klatka piersiowa głęboka z dobrze wysklepionymi żebrami.
- Pożądany ogon naturalnie krótki.
- Pies należy do tzw. ras achondroplastycznych, czyli z zahamowanym wzrostem kości długich, przy prawidłowym rozwoju reszty kośćca, czyli po prostu krótkonożnych.
- Kończyny są proste, zakończone kocią łapą.
- Włos średniej długości, prosty i gęsty.
Welsh corgi umaszczenie:
Dopuszczalne maści to:
- ruda,
- śniada,
- płowa,
- czarna podpalana.
Na nogach, piersi, szyi i głowie mogą występować białe znaczenia.
Jak wygląda szczeniak Welsh Corgi możesz też zobaczyć na poniższym wideo
Welsh corgi pielęgnacja
Ze względu na gęsty podszerstek linienie u corgiego odbywa się dość intensywnie.
U psów utrzymywanych w mieszkaniach zaciera się granica pomiędzy dwukrotnym zrzucaniem włosa na zimę i lato, a raczej wypada on przez cały rok.
Psiaka należy zatem wyczesywać kilka razy w tygodniu.
Przedstawiciele tej rasy mają też skłonności do tycia i lubią wybłagać jakiś kąsek ze stołu, dlatego trzeba zwracać uwagę na ich masę ciała oraz stosować zbilansowaną dietę o odpowiednim składzie, dostosowaną ilościowo do aktywności fizycznej psa.
Welsh corgi choroby
Dystrofia mięśni
Jest to schorzenie prawdopodobnie o tle genetycznym.
Na skutek niedoboru białka dystrofiny w mięśniach, dochodzi w nich do powstawania zmian martwiczych oraz ognisk zwłóknień i mineralizacji.
U szczeniąt dotkniętych miopatią x obserwuje się:
- zaburzenia poruszania,
- trudności w otwieraniu pyszczka,
- zaniki mięśni,
- przykurcze mięśni.
Najczęściej choroba postępuje do ok. 6 miesiąca życia, a po tym czasie ulega zatrzymaniu.
W badaniu krwi stwierdza się podwyższoną kilkakrotnie aktywność kinazy kreatynowej.
Kruchość skóry
Inaczej nazywana zespołem Ehlersa Danlosa lub astenią skóry – choroba jest rzadko występującym zaburzeniem budowy włókien kolagenowych.
Charakteryzuje się:
- ponadprzeciętną rozciągliwością skóry,
- kruchością skóry,
- łatwością powstawania na niej uszkodzeń i ran.
Towarzyszyć jej mogą także:
- zaćma,
- przepukliny,
- choroby dziąseł.
W rozpoznaniu pomocny jest tzw. wskaźnik rozciągliwości skóry, który oblicza się ze wzoru:
(wysokość fałdu skóry na grzbiecie (cm) / odległość od guza potylicznego do ogona (cm)) x 100
U psa zdrowego wskaźnik powinien być niższy niż 14,5%.
Psa takiego należy chronić przed możliwością urazów oraz nie powinno się go przeznaczać do rozrodu.
Niedobór odporności (X – SCID)
Jest to schorzenie dziedziczne, sprzężone z chromosomem X.
Polega na zmniejszonej produkcji limfocytów T i spadku ilości przeciwciał IgG i IgA we krwi.
Co za tym idzie, zwierzęta dotknięte tą chorobą mają zwiększoną podatność na infekcje po zaniku przeciwciał matczynych otrzymywanych z siarą.
Przemieszczone moczowody
Jest to wada rozwojowa, polegająca na zmianie fizjologicznego ujścia moczowodów, które uchodzą bezpośrednio do pochwy lub cewki moczowej, z pominięciem mięśnia zwieracza pęcherza moczowego.
Schorzenie to objawia się nietrzymaniem moczu już u kilkutygodniowych szczeniąt, natomiast u samców pierwsze objawy pojawić się mogą dopiero w wieku 9 lat .
Rozpoznanie ustala się na podstawie urografii.
Zwichnięcie soczewki
Zwichnięcie soczewki polega na jej przemieszczeniu się ze zwykłej pozycji na skutek zerwania utrzymujących ją w prawidłowym położeniu więzadeł.
Rozpoznaje się je w badaniu bezpośrednim, na podstawie wyglądu źrenicy.
Towarzyszyć mu mogą zaburzenia widzenia i obrzęk rogówki.
Często w przebiegu zwichnięcia dochodzi do utraty wzroku lub konieczności usunięcia gałki ocznej ze względu na pogłębiający się stan zapalny.
Czy warto zdecydować się na welsh corgi?
Welsh corgi jest bezproblemowym, przyjacielskim i łagodnym psem, którego polecić można praktycznie każdemu.
Poradzi sobie w każdych warunkach, czy jest to małe mieszkanie, czy przestrzenny dom z ogrodem.
Bardzo ceni sobie ruch i zabawę na świeżym powietrzu.
Nadaje się dla rodzin z dziećmi oraz osób starszych, jeśli tylko będzie miał zapewnioną dzienną dawkę aktywności, czy to w formie długiego spaceru, czy też biegania za piłką, czy frisbee.
Psy te też często są szkolone do różnorakich zawodów typu agility, ze względu na łatwość uczenia się i pojętność.
Są łatwe w pielęgnacji i odporne na choroby.
Wydają się zatem być małymi, psimi ideałami 🙂
No prawie, bo są dość szczekliwe.
Gdy ktoś zadzwoni do drzwi od razu biegną robiąc harmider, ale po chwili witają gościa z charakterystyczną dla siebie wylewnością.
Czy warto?
Skoro królowa mówi, że warto… 🙂
