Chart perski saluki: opis, charakter,choroby [zalecenia weterynarza]

Historia rasy chart perski

Chart perski zwany również saluki jest jedną z najstarszych ras psów, której powstanie datuje się na ok. 5000 lat p.n.e.

Ich ojczyzną są tereny Środkowego Wschodu, a przydomek “saluki” pochodzić ma od nazwy jednego z miast arabskich i w wolnym tłumaczeniu oznaczać “dobrze wychowanego”.

W czasach starożytności w Egipcie ciała tych psów po śmierci balsamowano i mumifikowano, a obrazy je przedstawiające znaleziono na wielu stanowiskach archeologicznych.

Arabskie wierzenia głoszą, że sam Allah zesłał charty perskie na ziemię jako swój skarb i dar dla ludu, który miał nieść radość i wszechstronną pomoc, a także cieszyć oko pełną wdzięku, egzotyczną sylwetką.

Doskonałe umiejętności łowieckie salukich, ich szybkość i inteligencja rychło zostały zauważone i zyskały powszechne poważanie.

Psy saluki wykorzystywano przede wszystkim na polowaniach na gazele, zające, czy antylopy.

Ceniono je na tyle, że pozwalano im spać w namiotach wodzów i razem z nimi spożywać posiłki. Były jedyną rasą traktowaną w ten sposób, gdyż w owych czasach pozostali przedstawiciele tego gatunku uważani byli za stworzenia “nieczyste”.

Hodowla saluki była bardzo dokładna pod względem doboru puli genetycznej, a szczenięta ceniono tak wysoko, jak konie czystej krwi arabskiej. Psa tej rasy nie wolno było sprzedać ani kupić, a jedynie podarować.

Do Anglii dotarły wraz z brytyjskimi oficerami, którzy często otrzymywali je jako prezenty. Tamtejszy Kennel Club uznał rasę oficjalnie w 1923 roku, a jego amerykański odpowiednik American Kennel Club nieco tylko później, bo w 1927 roku.

Dziś są to psy raczej nieczęsto spotykane, przede wszystkim nabywane przez wielbicieli tej rasy psów pod kątem typowych cech użytkowych, rzadziej jako psy towarzyszące.

Według klasyfikacji FCI chart perski saluki należy do grupy 10.

Chart perski saluki charakter

Saluki to przede wszystkim psy spokojne, łagodne i zrównoważone.

W stosunku do ludzi przedstawiciele tej rasy psów są nastawione przyjaźnie, choć do obcych mogą odnosić się z pewną dozą nieufności.

Charty saluki nadają się na kompanów zarówno dla dzieci, jak i osób starszych, ale potrzebują oczywiście odpowiedniej ilości ruchu.

Saluki lubią też krótkie szybkie zrywy i biegi, ale są też długodystansowcami i chętnie potowarzyszą nam również w trakcie joggingu czy jazdy na rowerze.

W pielęgnacji osobniki tej rasy psów są mało kłopotliwe i są dobrymi stróżami, gdyż nie szczekają z byle powodu, ale typowego psa obronnego raczej z nich nie zrobimy.

Saluki są silne, o czym należy pamiętać zwłaszcza wtedy, gdy w pobliżu znajdzie się coś małego i uciekającego, a my trzymamy psa na smyczy.

Ich silny instynkt myśliwski zadziała wówczas błyskawicznie, a pies saluki nie bacząc na nic, pogna za potencjalną zdobyczą, mogąc boleśnie szarpnąć za znajdująca się po drugiej stronie smyczy naszą rękę.

Charty perskie saluki charakteryzuje niezależność i potrafią być uparte, zatem wskazane jest ich wczesne szkolenie, podczas którego wykazać musimy się konsekwencją i cierpliwością.

Opis rasy chart perski

Sylwetka charta perskiego saluki jest majestatyczna, pełna wdzięku, a jednocześnie silna i wytrzymała.

Wielkość i waga psa saluki

Wzorzec rasy chart perski

Umaszczenie chartów perskich saluki

Okrywa włosowa przedstawicieli tej rasy psów jest jedwabista, z piórami na tylnej stronie ud i podudzi oraz ogonie i uszach.

Istnieje odmiana krótkowłosa – bez owych piór.

Umaszczenia:

• białe,
• szare,
• rude,
• złote,
• izabelowate,
• beżowe,
• szare,
• czarne podpalane,
• biało czarne,
• tricolor.

Pielęgnacja chartów perskich saluki

Saluki występuje w dwóch odmianach:

• krótkowłosej,
• długowłosej.

Odmiana krótkowłosa chartów saluki jest oczywiście nieco mniej wymagająca w pielęgnacji – wystarczy wyczesać psa szczotką do krótkiej sierści raz w tygodniu.

W przypadku odmiany długowłosej trzeba poświęcić trochę więcej czasu na rozczesanie frędzli, zwłaszcza na uszach, gdyż lubią się one plątać i zbijać w kołtuny, szczególnie gdy pies pijąc wodę, moczy uszy w misce.

Włosy takie przeczesujemy kilka razy w tygodniu.

Reszta to pielęgnacja podstawowa – w razie potrzeby kąpiel, przycinanie pazurów, czyszczenie uszu czy mycie zębów.

Warto do tych czynności przyzwyczajać już szczenię, by ułatwić sobie pracę w przyszłości.

Z racji małej ilości tkanki tłuszczowej naszemu chartowi może być zimą nieco… zimno, w związku z czym, przy dłuższych pobytach na powietrzu, część właścicieli zaopatruje się w ubranka dla psów, by zwiększyć komfort cieplny swojego zwierzaka.

Żywienie charta perskiego saluki

Kwestie żywieniowe charta perskiego saluki uzależnione są od trybu życia psa, czyli zasadniczo od tego, czy będzie to pies wyścigowy.

Psom trenującym podajemy przede wszystkim karmę bogatszą w białko, najczęściej w postaci dodatku mięsa, najlepiej po obróbce cieplnej, w celu dostarczenia większej ilości energii do ćwiczeń, nie powodując przy tym spadku masy mięśniowej.

Dodatkowo wskazana jest suplementacja witamin, minerałów i inne składników, na które zapotrzebowanie jest u tych psów zwiększone jak np.:

• L-karnityna,
• glukozamina,
• chondroityna,
• witamina E,
• wapń,
• fosfor.

To, że charty perskie są chude, wynika oczywiście z ich genetyki i nie możemy ich zanadto zatuczyć – po prostu dbają o linię 😉

Psy te uznawane za wybredne i nie zjedzą byle czego, a czasem nawet domagają się karmienia z ręki.

Żeby zachęcić je do jedzenia karmy dla psa, stosujmy pożywienie wysokiej jakości, a dodatek mięsa czy oleju zwiększy walory smakowe posiłku.

Nie zaleca się podawania dużych ilości wody czy pożywienia tuż przed wysiłkiem, gdyż grozi to skrętem żołądka, a w najlepszym razie wymiotami.

Chart perski choroby

Dysplazja mieszkowa czarnych włosów

Dysplazja mieszkowa to rzadko występujące schorzenie u psów o umaszczeniu dwubarwnym lub tricolor, polegające na utracie sierści tylko barwy czarnej.

Objawy

Pojawia się dość wcześnie, co wskazuje na jego charakter dysplastyczny, dotyczący mieszków włosowych – czarny barwnik nie przechodzi do włosów, tracą one połysk, skóra się złuszcza, a włos wypada.

Leczenia brak.

Ze względu na rodzinny charakter, psów dotkniętych ta wadą nie powinno się przeznaczać do dalszej hodowli.

Łysienie wzorzyste

Łysienie wzorzyste w przypadku chartów perskich dotyczy okolic:

• uszu,
• brzucha,
• ud,
• krocza.

Włos w tych miejscach staje się cienki i delikatny i jest wyraźnie krótszy niż standardowo, ale mocno osadzony.

Zmiany są symetryczne.

Choroba rozpoczyna się u psów w wieku ok. 6 miesięcy, a jej przyczyna nie jest znana – podejrzewa się tło hormonalne, a chorują prawie wyłącznie suki.

Brak specyficznego leczenia, a rokowanie jest dobre, gdyż jest to jedynie defekt kosmetyczny.

Wyłysienie z rozrzedzeniem barwnika

Wyłysienie z rozrzedzeniem koloru włosa jest wadą genetyczną i występuje u psów barwy płowej, niebieskiej lub popielatej.

Rozpoczyna się bakteryjnym zapaleniem mieszków włosowych w obrębie grzbietu, a z czasem dochodzi do całkowitej utraty sierści wspomnianej barwy.

Rozpoznanie ustala się na podstawie trichogramu, a leczenia specyficznego brak.

Lipofuscynoza

Lipofuscynoza należy do tzw. chorób spichrzeniowych, czyli polegających na nadmiernym odkładaniu się w organizmie danego składnika, na skutek braku rozkładających go enzymów.

W przypadku lipofuscynozy tym składnikiem jest lipofuscyna, nazywana barwnikiem zużycia.

Złogi odkładają się m.in. w obrębie tkanki nerwowej oraz siatkówce oka.

Objawy

W przebiegu choroby dochodzi do postępującej utraty wzroku, a także zaburzeń neurologicznych w postaci drgawek i niezborności.

Rokowanie jest złe, a leczenia specyficznego brak.

Nadwrażliwość na tiopental

Nadwrażliwość na tiopental jest cechą uwarunkowaną genetycznie i dotyczy nie tylko saluki, ale i większości chartów.

Jej istotą jest nadmierna reakcja organizmu na tiopental – lek z grupy barbituranów, stosowany czasem do znieczulania psich pacjentów.

Nadwrażliwość związana jest zwolnionym metabolizmem tego leku, przez co jego działanie utrzymuje się dłużej i jest silniejsze niż standardowo.

Objawy

Podczas znieczulenia psa obarczonego tą wadą wyżej wymienionym anestetykiem, dochodzi najczęściej do objawów:

• depresji układu oddechowego i krążenia,
• spadku temperatury,
• nawet do śmierci zwierzęcia.

W przypadku zaobserwowania nieprawidłowej reakcji przystępuje się do wybudzenia i natychmiastowego wdrożenia płynoterapii, tlenoterapii i dogrzewania psa.

Choroba von Willebranda

Choroba von Willebranda to dziedziczne zaburzenie krzepliwości krwi, które występuje zarówno u ludzi, jak i u zwierząt.

Choroba ta związana jest z niedoborem tzw. czynnika von Willebranda we krwi, który to czynnik bierze udział w procesie przylegania płytek krwi do uszkodzonego śródbłonka naczyń oraz jest białkiem transportowym dla czynnika VIII.

Objawy

Najczęstsze objawy niedoboru tego białka to nadmierne krwawienia:

• z przewodu pokarmowego,
• w trakcie cieczki,
• przy wymianie zębów,
• po zabiegach chirurgicznych,
• po zastrzykach.

Diagnostyka

Podejrzenie choroby von Willebranda potwierdza ukierunkowane badanie krwi, a dokładnie oznaczenie:

• liczby płytek krwi,
• hematokrytu,
• czasu krwawienia z błony śluzowej policzka,
• czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji,
• czasu protrombinowego,
• czasu trombinowego,
• produktów degradacji fibrynogenu i fibryny oraz D-dimerów.

Na rynku weterynaryjnym dostępne są także badania umożliwiające określenie poziomu czynnika von Willebranda we krwi.

Choroby nowotworowe

U saluki stwierdzono zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworów, szczególnie guzów skórnych – naczyniakomięsaka krwionośnego (hemangiosarcoma).

Jest to nowotwór złośliwy wywodzący się z komórek śródbłonka naczyń i na skórze może być zarówno zmianą pierwotną, jak i przerzutową.

Ma postać słabo odgraniczonych, podskórnych czerwono czarnych guzów lub blaszek, a ich powierzchnia ulega często owrzodzeniu.

Zmiany lokalizują się głównie na tułowiu i kończynach.

Rokowanie jest zależne od rodzaju guza – całkowicie usunięte chirurgicznie guzy w skórze właściwej rokują dobrze, natomiast zmiany w tkance podskórnej z reguły nawracają i prowadzą do powstania przerzutów.

Dla kogo chart perski saluki będzie idealnym psem?

Saluki to bez wątpienia pies wyjątkowy. Pies łagodny, przyjazny, pełen gracji i dostojeństwa.

Jest typem “jednorodzinnym”, co znaczy, że jest lojalny i ufny w stosunku do swoich, lub jednej osoby, jaką sobie w rodzinie wybierze, a do obcych odnosi się raczej z rezerwą, nie pozwalając na nadmierne czułości.

Jako zwierzęta, które żyły kiedyś w psim stadzie, przedstawiciele tej rasy psów nie mają problemu z życiem w grupie z innymi psami czy domowymi czworonogami, ale również raczej ze “swoimi” – koty sąsiadów powinny mieć się zatem na baczności.

Jako pies domowy saluki nie są zbyt nachalne czy natrętne w okazywaniu, czy domaganiu się uczuć.

Lubią poleżeć na kanapie czy łóżku, nawet przez pół dnia, ale pamiętajmy, że drzemie w nich duch psa sportowego.

Charty perskie saluki dobrze sprawdzają się na długich dystansach, w wyścigach torowych lub coursingu, a na co dzień uwielbiają wszelkie zabawy związane z bieganiem.

Nadają się zatem dla ludzi aktywnych albo takich, którzy chcieliby być aktywni i szukają motywacji do zmuszenia się do ruchu, gdyż bieg z takim kompanem jest na pewno o wiele przyjemniejszy niż samotny jogging.

Ze smyczy spuszczamy charty perskie saluki raczej na terenie ogrodzonym, gdyż w pogoni za zdobyczą potrafią stać się głuche na nasze wołania, a biegają naprawdę szybko, bo z prędkością ponad 60 kilometrów na godzinę.

Skuszą je wiewiórki, zające, ptaki, w zasadzie wszystko co się rusza. Lubią też poczęstować się znalezionym na trawie jedzeniem, kopać w ziemi doły i skakać przez przeszkody – płoty, żywopłoty i inne ogrodzenia.

Ponieważ czasem trudno je ujarzmić, aby było nam łatwiej, socjalizujemy i szkolimy psa od małego, zaczynając od psiego przedszkola.

Jeśli nie mamy specjalnego doświadczenia, zgłośmy się do szkoły dla psów lub profesjonalnego trenera.