Bichon frise – inne nazwy to: biszon kędzierzawy, piesek z Teneryfy.
Historia rasy Bichon frise
Te małe wesołe pieski pochodzą z okolic basenu Morza Śródziemnego. Za kraje patronackie uznane są Francja, oraz Belgia, bo to właśnie hodowcy z tych krajów najbardziej przyczynili się do rozwoju rasy.
Rasa psa Bichon frise powstała dzięki skrzyżowaniu maltańczyka, pudla i barbeta.
Pierwszy przedstawiciel rasy Bichon frise sprowadzony został na Teneryfę przez Hiszpanów, gdzie stał się bardzo popularny i dlatego nazywany jest często pieskiem z Teneryfy. Stamtąd trafił do Francji, gdzie w ekspresowym tempie zyskał popularność na dworach arystokracji.
Szczyt popularności przypadł na XVI wiek.
Były maskotkami dworzan, noszone na rękach, pojawiały się również na obrazach takich artystów, jak Goya.
Ich popularność zmalała z początkiem XX wieku, obie wojny poczyniły czystki wśród hodowli Bichon frise .
Dopiero w czasach po II Wojnie Światowej hodowcy wzięli się za odbudowę rasy Bichon frise .
Podobnie jak pudle, pieski te znane były z umiejętności wykonywania sztuczek, dlatego często towarzyszyły trupom cyrkowym.
Do Polski psy rasy Bichon frise trafiły w latach 90 tych XX wieku.
Obecnie rasa Bichon frise ta cieszy się popularnością w Europie, Ameryce Północnej, a także w Australii.
Pierwszy wzorzec rasy Bichon frise ustalony został w 1934 roku. Biszony należą do 9 grupy według FCI – psy ozdobne i do towarzystwa, sekcja 1 (bichony i rasy pokrewne).
Bichon frise opis rasy
Wysokość i waga psa rasy Bichon frise
| Waga psa Bichon frise | Waga oscyluje w granicach 5 kg. |
| Wysokość psa Bichon frise | Wysokość w kłębie nie powinna przekraczać 30 cm. |
Wzorzec rasy Bichon frise
Bichon frise to wbrew pozorom bardzo dobrze i solidnie zbudowany pies.
| Głowa | Harmonijna, proporcjonalna, czaszka dłuższa niż kufa. |
| Kufa | Średniej długości, nos czarny zaokrąglony. |
| Wargi | Z reguły czarne, delikatnie opadające, nie obwisłe, przylegające. |
| Zgryz | Nożycowy. |
| Stop | Słabo zaznaczony. |
| Bruzda między łukami brwiowymi | Słabo widoczna. |
| Policzki | Płaskie. |
| Oczy | Okrągłe, ciemne, z ciemnymi obwódkami, dosyć głęboko osadzone, o wesołym wyrazie. |
| Uszy | Obwisłe uszy pokryte kręconym włosem, ustawione nieco do przodu, delikatne, płatek ucha sięga maksymalnie do połowy kufy. |
| Szyja | Stosunkowo długa szyja, łukowato wygięta, rozszerzająca się do łopatek, noszona wysoko. |
| Klatka piersiowa | Stosunkowo głęboka, o dobrze zaznaczonym mostku, zaokrąglone ostatnie żebra. |
| Lędźwie | Dobrze umięśnione i wysklepione lędźwie, zaokrąglony zad, słabizny dobrze zaznaczone , podkasany brzuch. |
| Kończyny przednie | Równolegle i prostopadłe, o lekkim kośćcu. |
| Kończyny tylne | Dobrze umięśnione, miednica szeroka, uda szerokie, lekko ukośnie ustawione. |
| Pazury | Preferowane są czarne pazury. |
| Ogon | Ogon osadzony trochę poniżej linii grzbietu, noszony wysoko i zagięty tak, aby nie dotykał grzbietu. |
Skóra najlepiej jak jest ciemna, pigmentowana na całym ciele, genitalia ciemno pigmentowane, lub szare ,czy beżowe.
Szata Bichon frise
Składa się z włosa pokrywowego poskręcanego w korkociągowe luźne loki, o długości 7-10 cm. Biszon kędzierzawy ma delikatna sierść, bez podszerstka.
Maść Bichon frise
Jedyna dopuszczalna, to maść czysto biała, bez żadnych ciemnych znaczeń.
Jak wygląda bichon frise o śnieżnobiałej sierści możesz również zobaczyć na poniższym filmie
Bichon frise charakter
“Użytkowość” biszona sprowadza się do bycia towarzyszem.
To bardzo wesołe pieski, o zrównoważonym temperamencie.
Uwielbiają przebywać ze swoim opiekunem cały czas, co dla niektórych może być nieco męczące.
Oddają całe serce swojemu opiekunowi i gdy ten znika im z pola widzenia czują się nieszczęśliwe.
Bije od nich radość i energia, nie wykazują agresji w stosunku do obcych, a wręcz przeciwnie – zazwyczaj gości witają w domu z ogromnym entuzjazmem.
Doskonale sprawdzają się jako psy rodzinne. Bichon frise to piesek niezwykle czuły, który dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami i dziećmi.
Biszony uwielbiają zabawy, sprawdzają się również w psich sportach, takich jak agility.
Szkolenie psa nie jest wybitnie trudne, to bardzo inteligentne pieski, a wychowanie bichon frise nie sprawia problemów. Te psy ozdobne są bardzo posłuszne. Należy jednak na wychowanie i szkolenie poświecić odpowiednią ilość czasu.
Trzeba pamiętać, aby stawiać granice podczas wychowywania Biszona, ponieważ lubią czasem wejść swojemu opiekunowi na głowę i przeistoczyć się w małego psiego dominanta.
Opiekun powinien wykazywać się dużą dozą cierpliwości i nie ustępować, kiedy ten pies rodzinny chce postawić na swoim.
Bichon frise pielęgnacja
Pielęgnacja biszona nie jest wybitnie trudna, jednak wymaga od nas regularności i staranności.
Brak jest podszerstka, więc linienie u tej rasy jest znikome.
Szata wymaga regularnego szczotkowania 2 razy w tygodniu.
Warto pilnować regularnego strzyżenia – delikatny włos tego przyjaznego psiaka strzyże się raz na 2-3 miesiące według specjalnego wzorca.
Kąpiel z użyciem odpowiedniego szamponu dla psa wykonujemy najlepiej nie częściej, niż w raz miesiącu.
Po kąpieli warto zastosować odżywkę, którą wmasowujemy we włos.
Psy wystawowe powinny mieć utrzymany dłuższy włos, natomiast psy, które w wystawach nie biorą udziału, mogą być strzyżone zdecydowanie krócej.
Najlepiej jeśli o pielęgnację naszego bichona zadba profesjonalny groomer.
Należy pamiętać o regularnej kontroli stanu oczu i szczególną uwagę poświęcać pielęgnacji okolic oczu, przemywać oczy i okolice podoczodołową specjalnymi preparatami, lub przegotowana woda.
Czyść uszy psa raz w tygodniu, ale tylko zewnętrzną małżowinę uszną.
W przypadku zaczerwienienia, bądź pojawienia się wydzieliny, niezbędny jest kontakt z lekarzem.
Należy dbać o zęby bichonów, ponieważ rasa ta ma skłonności do szybkiego odkładania się kamienia nazębnego.
Można już szczenię przyzwyczajać do mycia zębów, pozwoli to zmniejszyć częstotliwość wizyt w gabinecie weterynaryjnym, celem czyszczenia zębów.
Bichon frise karmienie
Bichony potrafią być bardzo wybredne jeżeli chodzi o pokarm.
Bichon frise często odmawiają jedzenia komercyjnych karm, jeżeli wcześniej zasmakowały w gotowanym mięsku, zwłaszcza z rąk opiekuna.
Ważne, aby od szczenięcia psa Bichon frise przyzwyczajać psa do prawidłowo zbilansowanej diety (nie tylko smakołyki i mięso). Pozwoli to uniknąć niedoborów żywieniowych.
Psy Bichon frise mogą jeść samodzielnie przygotowywane posiłki, jak i gotową karmę.
Należy uważać na ich wagę, bo rasa Bichon frise ma skłonności do tycia.
Warto suplementować nienasycone kwasy tłuszczowe, które wspomagają utrzymanie skóry i szaty w dobrej kondycji.
Bichon frise choroby
Pierwotna dyskineza rzęsek
Pierwotna dyskineza rzęsek to choroba genetyczna, polegająca na zaburzeniu w ruchu rzęsek w nabłonku oddechowym i kanale słuchowym, a także w kanalikach nasiennych i mózgu.
Choroba prowadzi do przewlekłych zaburzeń oddechowych – ustępujących po antybiotykoterapii i nawracających po zaprzestaniu podawania leków.
Dochodzi do odoskrzelowego zapalenia płuc.
Osobniki męskie, u których choroba występuje są bezpłodne. Nie ma leczenia przyczynowego, można jedynie łagodzić objawy podając okresowo antybiotyki i leki przeciwzapalne.
Jeżeli choroba pojawia się u bardzo młodych zwierząt, poniżej roku, rokowanie jest ostrożne do złego.
Zaćma
Zaćma, czyli zmętnienie soczewki oka.
Polega na stopniowym, powolny zmniejszeniu przezierności soczewki oka, a tym samym osłabieniu wzroku, aż do ślepoty.
Istnieją predyspozycje genetyczne do rozwoju zaćmy, ale na jej powstanie i rozwój mają wpływ również czynniki żywieniowe, czy metaboliczne, np. w przebiegu cukrzycy. Leczenie może polegać na usunięciu soczewki, ale takie leczenie może być zastosowane przy zaćmie dojrzałej.
Można również podawać krople opóźniające rozwój zaćmy, niestety ich skuteczność jest dyskusyjna.
Zwichnięcie rzepki
Zwichnięcie rzepki może być u tej rasy psów chorobą wrodzoną, bądź nabytą, po urazie.
Jest to osłabienie więzadła utrzymującego rzepkę w bloczku kości udowej, bądź wada anatomiczna bloczka kości udowej, polegająca na jego spłyceniu.
Istnieją 4 stopnie zwichnięcia rzepki:
- Stopień – kulawizna nie występuje, albo jest niewielkiego stopnia, do zwichnięcia dochodzi przy nacisku na rzepkę, a po zwichnięciu wraca ona samoistnie do bloczka. Często 1 stopień jest diagnozowany przypadkowo podczas badania klinicznego.
- Stopień – kulawizna jest widoczna, ale nie jest stała, a podczas badania rzepka może znajdować się poza bloczkiem. Widoczne jest również lekkie przesunięcie guzowatości kości piszczelowej. Rzepka z reguły samoistnie wraca do bloczka kości udowej.
- Stopień – kulawizna jest stała, rzepka przy badaniu jest stale poza bloczkiem, a po jej nastawieniu zwicha się niemal natychmiast.
- Stopień – kulawizna jest stała o dużym nasileniu, rzepka jest stale poza bloczkiem i ciężko jest odprowadzić ją do bloczka.
Leczenie zwichnięcia rzepki u Bichon frise
W zależności od stopnia zmian leczenie polega na zabiegu chirurgicznym, po uprzedniej dokładnej diagnostyce radiologicznej.
Często zwichnięcie rzepki dotyczy obu kończyn.
Operacji poddawana jest początkowo kończyna, w której kulawizna jest gorsza, a po 6-8 tyg. druga kończyna.
Zatkanie kanalików nosowo-łzowych i plamy łzowe
Kanaliki nosowo – łzowe służą do odprowadzania nadmiaru łez z oczu do nosa. Często u małych ras dochodzi do ich zatkania, bądź nawet całkowitego zrośnięcia .
Objawy choroby
Niedrożne kanaliki nosowo – łzowe powodują, że łzy zamiast normalnie spływać do nosa, spływają z przyśrodkowego kącika oka powodując z czasem macerację skóry pod oczami i powstawaniem wtórnych infekcji.
U bichonów często objawia się to brązowymi plamami pod oczami, sklejonym włosem w tym miejscu, zaczerwienieniem i powstawaniem strupków, które czasem mogą krwawić. Leczenie polega na korekcji chirurgicznej zatkanych kanalików, oraz codziennej pielęgnacji okolic oczu.
Czy warto zdecydować się na bichona?
Bichony to psy, które nadają się nawet do najmniejszego mieszkania, jednakże nie należy zapominać, że to dość aktywne psy i powinno się im zapewnić odpowiednią ilość rozrywek.
Rasie bichon frise przypisuje się wyjątkowe przywiązanie do swojego opiekuna; psom należy poświęcać sporo czasu.
Nie lubią zostawać same w domu, ale ze względu na swoje rozmiary możemy zabierać je praktycznie wszędzie.
Nie jest to pies dla osób dużo pracujących i często wyjeżdżających w delegacje.
Rasa ta nadaje się dla opiekunów nawet bez żadnego doświadczenia w wychowywaniu psów, bo szkolą się dość łatwo i z reguły nie sprawiają problemów wychowawczych.
Koszty utrzymania są niskie, chyba że mamy psa wystawowego którego pielęgnacja wymaga więcej nakładów finansowych.
