Spozierający na nas spod przydługiej grzywki polski owczarek nizinny (Polish Lowland Sheepdog) lub dla ułatwienia po prostu PON, jest jedną z 5 naszych rodzimych ras, obok:
- ogara polskiego,
- owczarka podhalańskiego,
- charta polskiego,
- gończego polskiego.
Przodkiem jego był prawdopodobnie terrier tybetański – pies pasterski o gęstej okrywie włosowej, strzegący stad kóz i jaków na górskich terenach bezkresnego Tybetu.
Regionami w których zauważano go w Polsce najczęściej, było Podlasie i Lubelszczyzna, gdzie psy te występowały przede wszystkim w obejściach wiejskich domostw w roli stróży.
Pierwszy raz zaprezentowano je jako rasę na wystawie drobiu i gołębi w 1924r w Warszawie, ale po wybuchu wojny i zarekwirowaniu ich przez niemieckie wojska, słuch po nich zaginął.
Dopiero po latach powróciły do naszego kraju i ich hodowla rozwinęła się na dobre.
Dziś jest w Polsce szeroko znaną i lubianą rasą zarówno wiejską, jak i miejską.
Polski owczarek nizinny charakter
Mimo sporych rozmiarów, a w zasadzie wrażeniu, jakie sprawiają dzięki swojej gęstej szacie, PONy są psami bardzo łagodnymi i bezkonfliktowymi.
Bardzo lubią kontakt z dziećmi i innymi psami.
Są inteligentne, pojętne i mają podobno bardzo dobrą pamięć, którą wykorzystują do zapamiętywania różnych sztuczek i komend, których możemy je nauczyć.
Jak na owczarka przystało, cechują się również:
- czujnością,
- opanowaniem,
- wytrzymałością,
- odpornością na choroby i niekorzystne warunki klimatyczne.
Polski owczarek nizinny wygląd
PON to pies średniej wielkości o masywnej sylwetce i zwartej budowie.
Wysokość w kłębie dla psa samca wynosi 45 – 50 cm, a dla suki 42 – 47cm, przy masie ok. 15 – 20 kg.
- Głowa sprawia wrażenie dużej, dzięki obfitemu owłosieniu.
- Bruzda czołowa i stop są wyraźnie zaznaczone.
- Kufa tępa, zakończona ciemnym lusterkiem nosowym z dużymi nozdrzami.
- Zgryz nożycowy lub cęgowy.
- Oczy owalne barwy orzechowej o wyrazistym i żywym spojrzeniu.
- Uszy zwisające w kształcie serca.
- Niezbyt długa szyja przechodzi w płaski grzbiet.
- Klatka piersiowa głęboka, ledźwie szerokie, a zad lekko ścięty.
- U niektórych osobników występuje tzw. anuwia lub brachywia, czyli brak lub szczątkowy ogon, który z kolei u innych przedstawicieli tej rasy może być długi i obficie owłosiony.
- Kończyny proste, dobrze kątowane w stawach.
- Łapy owalne ze zwartymi palcami i twardymi opuszkami.
- Okrywa włosowa gruba i szorstka.
- Sierść opada na oczy w charakterystyczny sposób.
- PON umaszczenie
- Dopuszczalne są wszystkie umaszczenia jednolite lub łaciate.
Jak wygląda polski owczarek nizinny możecie również zobaczyć an poniższym filmie
PON pielęgnacja
Ta wyjątkowa szata, aby była ozdobą naszego psa, musi być regularnie pielęgnowana.
Jako że włos jest długi, a w dodatku gęsty i jeszcze do tego gruby, ma tendencje do filcowania się i zbijania w kołtuny, jeśli nie będzie wystarczająco często rozczesywany.
Pod pojęciem często kryje się przynajmniej raz w tygodniu, najlepiej szczotką lub zgrzebłem.
Psa kąpiemy w razie potrzeby.
Warto też regularnie oglądać go po spacerach, a zwłaszcza okolicę opuszek palcowych, by naszemu wzrokowi nie umknął chcący się wbić gdzieś między palce kłos z trawy lub poprzyklejana od spodu inna roślinność.
Polski owczarek nizinny choroby
Dysplazja stawu biodrowego
Dysplazja stawów biodrowych jest jedną z najczęstszych chorób zwyrodnieniowych stawów i polega na wadliwym ukształtowaniu i niedopasowaniu poszczególnych elementów wchodzących w skład stawu biodrowego lub zbyt luźnym ich połączeniu.
Schorzenie to dotyczy głównie psów ras dużych, ale PONy również są do niego predysponowane.
Dysplazja ma podłoże poligenetyczne, ale do jej występowania przyczyniają się także liczne czynniki środowiskowe, takie jak sposób żywienia w okresie wzrostu oraz ilość zapewnianego zwierzęciu ruchu.
Szczenię rodzi się z prawidłowymi stawami biodrowymi, a schorzenie rozwija się na skutek zaburzenia równowagi pomiędzy rozwojem tkanek twardych i miękkich.
Niedokładne wówczas dopasowanie głowy kości udowej do panewki powoduje występowanie w stawie luźności, która zwiększa się wraz ze wzrostem obciążeń.
Zarówno na brzegu panewki, jak i na główce kości udowej rozwijają się zmiany o charakterze wytwórczym.
Obciążenia stawu powodowane są między innymi przez zbyt duży nacisk spowodowany nadmierną masą ciała zwierzęcia.
Również zbyt duża ilość ruchu i zbyt intensywny trening może być dla młodego psa szkodliwy, gdyż prowadzi do mikrouszkodzeń chrząstki stawowej i nadwichnięć stawów.
Najczęściej objawy dysplazji są zauważane u psów w wieku 6-12 miesięcy, ale pierwsze symptomy właściciele i hodowcy zauważyć mogą już u szczeniąt 2 – miesięcznych.
Jeżeli uszkodzenia w stawie nie są zbyt duże, powtarzające się zapalenia mogą prowadzić do zgrubienia torebki i wtórnej stabilizacji stawu.
Wówczas początek 2 roku życia jest zazwyczaj wolny od zaburzeń ruchowych, a oznaki tego schorzenia mogą się pojawić dopiero w wieku 4-5 lat, jako forma typowa dla psów dorosłych.
Objawy wskazujące na HD to:
- niechęć do ruchu,
- trudności przy wstawaniu,
- częste pokładanie się w trakcie spacerów,
- tzw. królicze skoki,
- sztywny chód,
- częste przysiadanie.
Brak jest zwykle objawów ogólnych.
Przy omacywaniu stwierdza się bolesność stawów biodrowych, głównie przy odwodzeniu, a często także luźność w stawach kolanowych.
U psów starszych dominuje postać przewlekła, gdzie bolesność wyraża się ograniczoną ruchomością stawów oraz sztywnością kończyn tylnych.
Rozpoznanie lekarz weterynarii stawia na podstawie danych uzyskanych w trakcie przeprowadzonego wywiadu, badania klinicznego oraz zdjęcia rentgenowskiego w sedacji.
Leczenie DSB może być zachowawcze lub operacyjne.
Jego celem jest zmniejszenie lub zniesienie dolegliwości bólowych i opóźnienie rozwoju choroby. Metody zachowawcze poprawiają komfort życia pacjenta, ale nie leczą schorzenia przyczynowo.
Leczenie chirurgiczne zależne jest od wieku zwierzęcia oraz stopnia zaawansowania zmian.
Przetrwały przewód Botala
Przetrwały przewód Botala to wada dziedziczna, wrodzona, polegająca na nie zamknięciu się tzw. przewodu tętniczego Botala, który w życiu płodowym łączy aortę bezpośrednio z tętnicą płucną.
Dzięki temu połączeniu pomijane jest krążenie płucne, gdyż płuca w tym okresie są nieczynne.
Po urodzeniu przewód zarasta i naczynia płucne włączane są do obiegu.
U psów z wadą połączenie zostaje utrzymane, co powoduje przeciążenie serca, niedotlenienie i zastój płucny.
Charakterystyczny dla tej choroby jest tzw. szmer maszynowy, czyli ciągły szmer słyszalny podczas osłuchiwania zarówno w fazie skurczu, jak i rozkurczu, gównie po lewej stronie klatki piersiowej.
Pełne rozpoznanie potwierdza badanie USG z przepływami lub angiografia.
Centralny postępujący zanik siatkówki (CPRA)
Postępujący zanik siatkówki to choroba dziedziczna, w której dochodzi do uszkodzenia nabłonka barwnikowego siatkówki w obrębie obydwu gałek ocznych.
Zmiany zwyrodnieniowe tego nabłonka są niesymetryczne i widoczne w centralnej części siatkówki.
Są one przyczyną utraty centralnego widzenia z zachowanym widzeniem obwodowym.
Pies widzi przedmioty ruchome, a nie widzi stojących np. mebli, czy drzew.
Proces utraty wzroku jest stopniowy i rozciągnięty w czasie, przez co właściciel często przez długi czas nie zauważa objawów toczącej się choroby.
Wraz z postępem zwyrodnień zanikają naczynia krwionośne i tarcza nerwu wzrokowego.
Uważa się, że chorobę przyspiesza niedobór witaminy E, która jako antyoksydant, chroni komórki przed uszkodzeniem przez zbyt silne bodźce świetlne.
Czy warto zdecydować się na polskiego owczarka nizinnego?
Polskie owczarki nizinne zyskują stopniowo coraz większe rzesze fanów.
Mają efektowny, przyciągający wzrok wygląd i sympatyczny charakter.
Mogą mieszkać zarówno na wsi, gdzie popilnują sumiennie naszego dobytku, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by rezydowały w miastach, także i w mieszkaniach.
Oczywiście w przypadku psa długowłosego trzeba się liczyć z widocznym linieniem, ale na szczęście miękka struktura jego włosa nie jest bardzo “czepliwa” i nie wbija się tak łatwo w materiały czy dywany.
Są to także psy bardzo pojętne, wesołe i lubiące ruch.
Na pewno wspólna nauka sztuczek i satysfakcjonujące jej efekty, będą dodatkową nagrodą i powodem do dumy dla posiadacza tego wspaniałego psa.
Witam, od dzieciństwa mam już trzeciego takiego psa – koloru czarno-szarego, zawsze “od kogoś” lub z “przytułku”. Zawsze mówiliśmy, że to mieszaniec, ale ma coś z Owczarka Nizinnego Polskiego. Przy trzecim takim psie uparłam się, że to musi być rasowiec, bo niemożliwe jest, że trzy takie same mieszańce mi się trafiły. Poza tym: charakter taki sam, wszystkie chodziły przy powolnym ruchu stawiając łapy: przednia z tylną prawymi do przodu, dwie lewe pozostawały z tylu i potem odwrotnie (nie obserwowałam tego u żadnych innych psów); sierść niebywale miękka- w dotyku jak włos- i to chyba jest włos, bo osób uczulonych na sierść nasz pies nie uczula!; zawsze obcinamy go na krótko późną wiosną – jest po strzyżeniu przeszczęśliwy!; ponieważ z codziennym czesaniem kłopot, to wiosną ma czasem sfilcowane “poduszeczki” za uszami, przy łokciach… To wszystko zgadza się z opisem Owczarków N. Teraz jesteśmy na urlopie w agroturystyce i jest tu rasowy 10letni Owczarek N. Właściciele mają też wiele innych zwierząt, dbają o nie, kochają je. Ten pies jest ze schroniska (5letni), po przejściach. Owczarek ma problemy z sercem, dostaje drogie leki, poprawia mu się. Ale jest nigdy (chyba) nie strzyżony. Niestety też nie czesany (lub rzadko). Nie biega, tylko chodzi powoli. Ja mam wrażenie, jakby nosił 10kg plecak na sobie. Mój pies też tak chodzi przed strzyżeniem, nie ma ochoty na zabawę i szybko się męczy. Właścicielka powiedziała, że nie strzyże go, bo ta sierść, to jego urok. Pies jest takiego koloru jak mój pies i ma miękkie futro, jak mój. Jest średniej wielkości, jak mój.
Czy Owczarka N. trzeba strzyc, czy tylko można? Czy on ma włosy, czy sierść? Czy powinnam zasugerować właścicielom, żeby przy chorym sercu zwłaszcza, ostrzygli psa? Przecież za 1,5 roku będzie wyglądał tak jak teraz! Mój pies ma 14 lat i widać po nim wiek, ale potrafi jeszcze biec jak torpeda za piłką i przeciągać się sznurkiem. Sam zaczepia do zabawy! Gdybyśmy go nie strzygli, poruszały się jak stary dziadek! Może też miałby problemy z sercem? Szkoda mi tej psinki tutaj, czy moge coś zrobić? Czy ten psiak się męczy?
Bardzo proszę o odpowiedź.
Pozdrawiam , Małgorzata.
Dzień dobry.
Na podstawie Pani opisu nie jestem w stanie stwierdzić, czy opisywany przez Panią pies jest polskim owczarkiem nizinnym. Jednak, polskie prawo mówi, że pies bez rodowodu jest mieszańcem “w typie”. Jeśli chodzi o pielęgnacje okrywy włosowej, powinna być przeprowadzana regularnie. Te psy mają bardzo gęstą, dwuwarstwową szatę – włos okrywowy jest rośnie powoli i przez całe życie, podszerstek jest bardzo gęsty i to najczęściej on filcuje się. W przypadku szaty polskich owczarków nizinnych dopuszcza się strzyżenie, czesanie i trymowanie. W przypadku, gdy sierść jest już sfilcowana należy zacząć od wyczesania kołtunów, potem można skusić się na trymowanie. Trymowanie polega na usuwaniu martwych, zalegających włosów. Ważne jednak, by było ono przeprowadzane regularnie, aby utrzymać pożądany efekt. Objawy, które Pani opisuje, wcale nie muszą świadczyć o tym, że psu przeszkadza intensywna okrywa włosowa – mogą być one powiązane z problemami kardiologicznymi lub innymi schorzeniami. Sama Pani napisała, że pies jest po przejściach, nie wiemy co go spotkało wcześniej – może ma jakąś starą, niezagojoną kontuzję, uraz, który przeszkadza mu w chodzeniu. Myślę, że do wizyty u groomera właścicielkę mogą skłonić względy zdrowotne – pod zaniedbaną sierścią bardzo szybko rozwijają się zapalenia skóry, jest to też schronienie dla pasożytów i insektów.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Dzień dobry,
Mamy pieska z przytuliska. Przy adopcji dowiedziałam się że jest to PON “rasowy” bez rodowodu. W ksiazecce wpisany mieszaniec.
Weterynarz bez większego oglądania powiedział, że jest to mieszanka wielu pięknych ras.
Nie spotkaliśmy się wcześniej z tą rasą. Dla nas psina będzie cudowna beż faktu czy rasowa czy nie.
Nie mniej jednak jeśli jest prawdą że to PON chciałabym mieć świadomość jak prawidłowo pielęgnować.
Kto może nam potwierdzic/zaprzeczyć rasowość?
Dzień dobry,
Lekarz weterynarii powinien potwierdzić Pani, czy jest to polski owczarek nizinny czy też nie. Być może Pani pies jest mieszanką tej rasy z inną. W przytulisku pies był pod opieką weterynaryjną i w książeczce ma wpisany pies rasy mieszanej, co dodatkowo potwierdził inny lekarz weterynarii. Pies nie posiada również rodowodu i takie psy traktujemy jako ‘’pies w typie danej rasy’’- takie są przepisy prawne. Jednakże jeśli ma Pani jakiekolwiek wątpliwości może Pani zasięgnąć porady u innego lekarza weterynarii, aby upewnić się, że Pani pies jest w typie rasy polskiego owczarka nizinnego. Jeśli chodzi o pielęgnację- jeśli Pani pies przypomina polskiego owczarka nizinnego (myślę, że tak jest skoro przy adopcji powiedzieli Pani, że to ta rasa) i ma cechy tej rasy powinna się Pani starać pielęgnować go tak jak zaleca się pielęgnować polskie owczarki nizinne. Psy te mają okrywę włosową, która wymaga częstej pielęgnacji, czego nie możemy zaniedbać. Również należy zwracać uwagę na choroby, do których ta rasa jest predysponowana, ponieważ jeśli Pani pies posiada cechy tej rasy, może być tak samo narażony i predysponowany do chorób jak rodowodowe polskie owczarki nizinne.
Pozdrawiam, Julia Kostrzewa, lekarz weterynarii.