Owczarek belgijski: charakter i choroby [Lek wet Monika Morawska]

Owczarek belgijski to wulkan energii, wspaniały stróż i pies rodzinny.

Choć wzmianki o psach wyglądem podobnych do dzisiejszych belgów pochodziły już z XIV wieku, to dopiero w XIX wieku, profesor Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem – Adolf Reul (uważany za jednego z najwybitniejszych hodowców i założyciela rasy), podjął się pracy nad ujednolicaniem i “uporządkowaniem” rasy.

I tak w 1892 roku powstał pierwszy Klub Owczarka Belgijskiego, a rok później został opracowany pierwotny wzorzec rasy.

Owczarek belgijski, według FCI, należy do grupy 1 (psy pasterskie i zaganiające), sekcja 1 (psy pasterskie), podlega próbom pracy.

Owczarek belgijski wygląd

Maść i typ sierści owczarka belgijskiego była często kością niezgody między hodowcami.

Na początku powstały 2 odmiany – owczarek belgijski malinois i groenendael.

W późniejszych latach odmian było 5 (do 4, które znamy dziś, doszedł jeszcze owczarek belgijski czarny, krótkowłosy).

I dopiero w latach 70-tych XX wieku ustalono 4 odmiany owczarka belgijskiego, znane nam po dzień dzisiejszy. Są to:

Owczarek belgijski groenendael

Owczarek długowłosy czarny, najpopularniejsza odmiana w Polsce.

Ten owczarek belgijski hodowany był przez Nicolasa Rose’a, a jego nazwa została nadana od miejsca, z którego pochodził, mianowicie – Chateau de Groenendael.

Owczarek belgijski laekenois

Owczarek szorstkowłosy płowy, odmiana bardzo rzadko spotykana, a w Polsce okazjonalnie.

Nazwa pochodzi od miejscowości Chateau de Laeken, w okolicach Antwerpii.

Jedyna szorstkowłosa odmiana belgów i prawdopodobnie najstarsza.

Owczarek belgijski malinois

Owczarek krótkowłosy płowy.

Nazwa tej odmiany owczarka belgijskiego (malinois) wzięła się od miejscowości Malines, na południu Belgii, bo tam znajdowały się pierwsze hodowle.

Początkowo występował w wielu odmianach barwnych. Dopiero po ujednoliceniu i zarejestrowaniu rasy tego owczarka belgijskiego, uznano maść płową, z czarną maską, za jedyną słuszną dla malinois.

Owczarek belgijski tervueren

Owczarek długowłosy płowy lub szary.

Nazwa jego powstała również od miejscowości, z której pochodzi. Dzisiejsze tervuereny mają domieszkę krwi groenendeali.

Niektóre stowarzyszenia kynologiczne uznają te odmiany za odrębne rasy, np w Australii, czy Francji.

Owczarek belgijski opis rasy

Pies średniej wielkości, o harmonijnej budowie i suchym umięśnieniu, dumnej postawie, bardzo elegancki.

Owczarek belgijski waga i wielkość

• Wysokość w kłębie:
  • pies 60-66 cm, przeciętna waga 25-30 kg,
  • suka 56-62 cm, z przeciętną wagą 20-25 kg.

Wygląd

• Sylwetka psa wpisana jest w kwadrat.
• Głowa – dobrze wymodelowana, sucha (brak obwisłej skóry na głowie), noszona zawsze wysoko i dumnie, mózgoczaszka i kufa prawie jednakowej długości, płaskie czoło, z lekko zaznaczoną bruzdą czołową, umiarkowany stop, umięśnione suche policzki.
• Nos – czarny, kufa średniej długości, o kształcie wydłużonego klina dobrze wymodelowana pod oczami, dobrze rozdzielona (kąciki warg mocno podciągnięte do tyłu).
• Wargi – ciemne pigmentowane, dobrze przylegające.
• Zgryz nożycowy, dopuszczalny również cęgowy.
• Oczy -skośnie ustawione, migdałowatego kształtu, brązowe, z czarnymi obwódkami z powiek.
• Uszy – wysoko osadzone, trójkątnego kształtu, szersze u nasady zwężające się ku wierzchołkowi, lekko spiczaste, gdy pies jest zainteresowany czymś są pionowo postawione.
• Szyja – długa, dobrze umięśniona, sucha, bez podgardla.
• Tułów – silny i mocny, dobrze zaznaczony kłąb, grzbiet i lędźwie- krótkie i dobrze umięśnione.
• Klatka piersiowa – niezbyt szeroka, głęboka, o zaokrąglonych żebrach.
• Kończyny – idealnie równoległe, silne, dobrze umięśnione, łapy kocie o dobrze wysklepionych palcach, nie tolerowane są wilcze pazury.
• Zad nieznacznie opadający, dobrze umięśniony.
• Ogon – średniej długości, sięga minimum do stawu skokowego, zakończony lekko zawiniętym końcem (nie może być mocno zakręcony), noszony co najwyżej do linii grzbietu.

Owczarek belgijski porusza się bardzo swobodnie, jest szybki, energiczny i zwinny. Potrafi zmieniać nagle kierunek biegu nawet w pełnym galopie.

Owczarek belgijski szata

Włos jest obfity, ściśle przylegający, podszerstek obfity.

Owczarek belgijski występuje w 4 odmianach, jeżeli chodzi o szatę. Odmiany te różnią się długością, strukturą włosa, kierunkiem jego ułożenia, a także intensywnością maści i czarnych nalotów.

Owczarek belgijski groenendael

To odmiana długowłosa.

Włos jest krótki tylko na głowie, zewnętrznej stronie uszu, oraz na dolnej stronie kończyn, oprócz tylnej strony kończyn przednich, gdzie włos tworzy frędzle.

Pozostała część ciała porośnięta włosem długim, gładkim, na szyi tworzącym kryzę, a na przedpiersiu – żabot.

Długi, stojący włos jest na wewnętrznej stronie uszu.

Na tylnych kończynach włos tworzy bardzo obfite portki, a na ogonie kitę.

Maść groenendael – zawsze jednolita czerń.

Owczarek belgijski tervueren

Również odmiana długowłosa.

Od groenendaela różni się tylko maścią.

Maść tervuerena jest zawsze z czarną bardzo wyraźną maską, obejmującą dolne i górne wargi kąciki warg i powieki.

Określa ją 6 punktów pigmentacyjnych:

• uszy,
• powieki,
• warga górna,
• warga dolna.

Czarny nalot na sierści (charbonne) jest wyraźny i tworzy równomierną narzutkę na maści.

Maści tervueren:

• płowa,
• szara.

Owczarek belgijski malinois

Odmiana krótkowłosa.

Sierść krótka na całym ciele, bardzo krótka na głowie, zewnętrznej stronie uszu i dolnych częściach kończyn.

Trochę bardziej obfita na szyi, gdzie tworzy kryzę, gęstsza na zadzie i bardzo obfita na ogonie ale nie tworząca kity.

Maść malinois, podobnie jak u tervuerena, jest zawsze z czarną bardzo wyraźną maską.

Czarny nalot jest również bardzo wyraźny.

Maść malinois – tylko i wyłącznie płowa.

Owczarek belgijski laekenois

To odmiana szorstkowłosa.

Włos suchy, szorstki, zmierzwiony, o długości około 6 cm, krótszy na grzbiecie kufy, czole i kończynach.

Wyraźne brwi, wąsy i broda.

Na ogonie włos nie powinien tworzyć pióra.

Czarny nalot mniej wyraźny.

Maść płowa.

U wszystkich odmian tolerowane są białe znaczenia na przedpiersiu i palcach.

Jak wygląda pies owczarek belgijski możesz również zobaczyć na poniższym filmie

Owczarek belgijski charakter

Owczarki belgijskie należą do psów o wymagającym charakterze.

Najtrudniejszym w wychowaniu jest malinois.

Psy te potrzebują bardzo wczesnej socjalizacji, najlepiej już od pierwszych dni życia, w domu hodowcy.

A zaraz po zakupie psa tej rasy, należy przyzwyczajać go do różnych bodźców.

Nie ma nic gorszego niż lękliwy, źle zsocjalizowany, znudzony belg. Takie osobniki mogą być nieprzewidywalne i wykazywać agresję.

To bardzo inteligentne psy, niesamowicie szybko się uczą i dość łatwo się szkolą.

Ze względu na ich czasem porywczy charakter, szkolenie powinno być obowiązkowe.

Ważne, aby przy szkoleniu być bardzo konsekwentnym i nie za ostrym. Najlepszym pomysłem jest nauka przez zabawę.

Owczarki belgijskie nie są typami kanapowców.

To bardzo aktywne psy, ruch jest dla nich jak narkotyk, dlatego bardzo ważne jest, aby zapewnić psu odpowiednią jego ilość.

Rozpiera je energia, która czasem źle spożytkowana, może przynieść wiele szkód, dlatego dobrym pomysłem są psie sporty (agility, flyball, frisbee, czy nawet psie zaprzęgi), w których to owczarki belgijskie są mistrzami.

Pies owczarek belgijski jest doskonałym stróżem, ale nie oznacza to że może mieszkać na zewnątrz w kojcu i strzec posesji.

Belg musi być ze swoją rodzina, a zwłaszcza ze swoim panem, ponieważ ogromnie przywiązuje się do swojego opiekuna.

To tzw. pies jednego pana, dlatego tak strasznie przeżywa, jeżeli opiekun oddaje go w inne ręce.

Jest nieufny wobec obcych, nie wpuści nikogo bez zgody opiekuna na teren posesji. Jest też psem dość głośnym, dużo szczeka.

Dobrze wychowany belg jest bezgranicznie oddany swojemu opiekunowi i jego rodzinie.

Potrafi odnaleźć się w rodzinie z dziećmi, oby tylko nie były za małe. Zwłaszcza groenendael jest mile nastawiony do dzieci.

Owczarki belgijskie mają doskonały węch (zwłaszcza groenendael), dlatego świetnie sprawdzają się jako psy policyjne, do wykrywania narkotyków, przewodnicy niewidomych, psy lawinowe i gruzowe.

Zasłużyły się również w działaniach wojennych w Afganistanie, jako psy wykrywające miny.

Owczarek belgijski pielęgnacja

Pielęgnacja różni się w zależności od typu włosa.

Odmiana długowłosa

Odmiany długowłose należy czesać, najlepiej grzebieniem obrotowym, bądź szczotką z metalowymi ząbkami, przynajmniej raz w tygodniu.

Kąpiele zalecane głównie przed wystawami.

Do kąpieli należy używać szamponów dla ras długowłosych, dobrze też po kąpieli nałożyć odżywkę.

Odmiany długowłose linieją zazwyczaj 2 razy do roku. Psy te gubią bardzo duże ilości włosa, wtedy tez szczotkowanie należy wykonywać codziennie.

Odmiana krótkowłosa

Odmiana krótkowłosa posiada bardzo krótki, wczepiający się w dywany i tapicerki włos.

Odmianę tę należy również regularnie wyczesywać, minimum 1 raz w tygodniu, zaoszczędzimy sobie tym samym sprzątania w domu.

Czesać należy twardą szczotką, lekko zwilżoną sierść, zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, aby nie uszkodzić podszerstka.

Kąpać w razie konieczności, po kąpieli nakładać odżywkę.

Odmiana szorstkowłosa

Odmianę szorstkowłosą, również czeszemy raz na tydzień.

Odmiana ta wymaga trymowania (zwłaszcza psy wystawowe), dzięki któremu usuwany jest martwy włos i przez to pies praktycznie w ogóle nie linieje.

Opiekunowie, którzy nie chcą trymować włosa muszą trochę więcej czasu poświęcić na jego pielęgnację, bo taka sierść jest zdecydowanie trudniejsza w utrzymaniu.

Kontrolujemy stan uszu i zębów psa, tak samo jak u innych ras.

Jeżeli zachodzi taka konieczność to przycinamy pazury.

Owczarek belgijski karmienie

Owczarki belgijskie to bardzo aktywne psy, potrzebują wysokoenergetycznej karmy o bardzo dobrze zbilansowanym składzie.

Belgi są z natury żarłokami, zupełnie nie są wybredne, jeżeli chodzi o pokarm, dlatego też, należy dostosować ilość pokarmu do stopnia aktywności fizycznej, aby uniknąć otyłości, czy też niedoborów żywieniowych.

Porcje dobową dzielimy na 2 mniejsze posiłki.

Jeżeli karmimy samodzielnie przyrządzanymi posiłkami, należy pamiętać, aby suplementować witaminy i minerały dla psów.

Rodzaj, oraz ilość suplementu powinniśmy skonsultować z lekarzem weterynarii, bądź żywieniowcem, zwłaszcza u młodych psów, w okresie wzrostu.

W okresie linienia warto suplementować nienasycone kwasy tłuszczowe, cynk i biotynę.

Warto również, zwłaszcza u psów intensywnie trenujących suplementować preparaty z siarczanem chondroityny i glukozaminy, oraz kolagenem, celem ochrony chrząstki stawowej.

Owczarek belgijski choroby

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki to choroba prowadząca do ślepoty.

Polega na wrastaniu naczyń krwionośnych w głąb rogówki, a tym samym powstawaniu zmian barwnikowych na rogówce, które upośledzają widzenie.

Dotyczy obu oczu jednocześnie.

Może dotyczyć zarówno psów młodych, u których przebieg jest znacznie ostrzejszy i szybszy, jak i starszych.

Bielactwo

Bielactwo to choroba dziedziczna.

Polega na uszkodzeniu komórek barwnikowych skóry, na skutek reakcji autoimmunologicznej – organizm sam zwalcza swoje komórki.

Pojawia się u młodych psów, po okresie dorastania.

Odbarwione zostają miejsca na skórze, a szczególnie nos, wargi, błony śluzowe w obrębie twarzy.

Brak jest leczenia, a choroba traktowana jest jak defekt kosmetyczny. Najczęściej dotyczy tervuerenów.

Dysplazja stawów biodrowych

Dysplazja stawów biodrowych to ich wadliwe ukształtowanie.

Choroba o podłożu genetycznym.

Również żywienie, tryb życia i aktywność fizyczna, oraz tempo wzrostu, mają wpływ na to, w jakim stopniu choroba ta wystąpi.

Stopień zmian w stawie biodrowym decyduje natomiast, o tym w jakim wieku pojawią się objawy kliniczne, a także jak będą nasilone.

Leczenie może być zachowawcze – czyli zmiana trybu życia i żywienia, oraz chirurgiczne – i tu również w zależności od stopnia, oraz wieku psa dobierana jest odpowiednia metoda.

Padaczka

Padaczka ujawnia się często bardzo nagle.

Dotyczy najczęściej owczarków belgijskich tervueren.

Objawia się drgawkami, które mogą mieć charakter pojedynczych, bądź kilkukrotnych ataków, a także tzw. stanu padaczkowego, czyli ataków następujących jeden po drugim, bez przerwy.

Samo wystąpienie drgawek nie świadczy jeszcze o tym, że mamy do czynienia z padaczką, konieczne jest wykluczenie wszystkich innych jednostek chorobowych, które mogą powodować drgawki.

Leczenie konieczne jest w przypadku częstych napadów.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy, czyli obniżenie wytwarzania przez gruczoł tarczowy hormonów tarczycy.

Objawy niedoczynności tarczycy u psa są niespecyficzne. Wśród nich można wymienić: zmiany skórne (wyłysienia, łojotok, częste zapalenia ucha), ospałość, niechęć do ruchu, zmianę zachowania, trudności w gojeniu się ran, poszukiwanie cieplejszych miejsc w domu.

Chorobę rozpoznaje się na podstawie badań laboratoryjnych- badanie poziomu hormonów tarczycy.

Czy warto zdecydować się na owczarka belgijskiego?

Owczarek belgijski potrzebuje opiekuna pewnego siebie, który wzbudza respekt, ale nie strach u swojego psa, najlepiej doświadczonego.

Raczej nie nadają się dla osoby, która nigdy nie posiadała żadnego psa.

To pies dla osób bardzo aktywnych, nie nadaje się do kojca, czy jako pies pozostawiany długo sam w domu, bo zwyczajnie może się nudzić.

To pies dla osoby, która będzie miała dla niego sporo czasu.

Może mieszkać zarówno w mieszkaniu jak i w domu, ważne, aby miał zapewnioną odpowiednią ilość ruchu.

Są przyjaźnie nastawione do dzieci, ale nie jest to typowa rasa psów polecana dla nich.

Stosunkowo mało choruje, a koszty wyżywienia i utrzymania są średnio wysokie.