Bouvier des flandres: charakter, pielęgnacja i najczęstsze choroby

Bouvier des flandres znany jest w Polsce – zapewne z racji trudności wymowy – jako owczarek flandryjski, czy też flandryjski pies zaganiający.

Wiele przydomków miał też w regionie z którego pochodzi, gdzie zwano go “vuilbaard” (brudna broda), “koehond” (pies od krów) lub “Toucheur de Boeuf” (poganiacz bydła). Jest to rasa francusko-belgijska, gdyż owa tajemnicza Flandria jest krainą historyczno-geograficzną, mieszczącą się na pograniczu tych dwóch państw.

Psy te zajmowały się zasadniczo pilnowaniem dobytku, towarzyszyły kupcom i pasterzom przy zaganianiu żywego inwentarza na pastwisko, targ, czy do rzeźni, a także sprawdzały się jako pomoc w transporcie towarów.

Po pierwszej Wojnie Światowej rasa została zdziesiątkowana, ale hodowcy odbudowali ją i bouviery z całą mocą objawiły się światu w trakcie Drugiej Wojny Światowej, gdzie aktywnie uczestniczyły w pracy wojska i służb granicznych, jako kurierzy, czy pogromcy przemytników.

Pierwszy oficjalny wzorzec powstał w 1912 r. AKC (American Kennel Club) uznało tę rasę w 1929 r. FCI przyjęło ją w swoje szeregi nieco później, bo w roku 2000.

Bouvier był głównym bohaterem popularnej m.in. w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Korei i Japonii powieści “A Dog of Flanders” autorstwa Marie Louise de la Ramée oraz wystąpił w filmie “Town and country” znanym w Polsce pod osobliwym tytułem “Romanssidło”.

Według klasyfikacji FCI bouvier des flandres należy do grupy 1 i podlega próbom pracy.

Bouvier des flandres charakter

Bouvier des flandres stworzony został jako pies pracujący i stróżujący i tę funkcję pełnił przez lata z powodzeniem.

Dziś jest przede wszystkim psem rodzinnym strzegącym domowego miru, jednak lata aktywności i potrzeby wykonywania zadań odcisnęły swoje piętno na jego charakterze, stąd są to zwierzęta wymagające pod względem ilości zapewnianego im ruchu oraz uwagi.

Bouviery lubią kontakt z człowiekiem i więź z opiekunem zdaje się być dla nich bardzo ważna.

Te olbrzymy potrafią cieszyć się jak dzieci, podskakując przy tym z radości. Charakteryzuje je zrównoważona postawa i brak agresji mimo groźnego wyglądu.

Potrafią być jednak uparte i niezależne, więc wymagają intensywnego i konsekwentnego szkolenia oraz opiekuna, który będzie potrafił sobie z nimi poradzić.

Jak wygląda Bouvier des flandres?

Bouviery to psy duże i masywne o mocnej budowie i silnym kośćcu.

Wielkość

Wysokość w kłębie wynosi około:

• dla psa samca 62-68 cm,
• dla suki 59-65 cm.

Waga

Waga to około:

• w przypadku psa 35-45 kg,
• w przypadku suki 23-35 kg.

Bouvier des flandres opis rasy

• Głowa jest dość charakterystyczna, a mianowicie porastają ją nastroszone brwi, długie wąsy oraz gęsta broda, nadając psu groźny wygląd.
• Stop słabo zaznaczony, a lekko wypukły grzbiet nosa zakończony jest czarną truflą. Kufa mocna i szeroka, niespiczasta.
• Wargi dobrze przylegające, pigmentowane.
• Szczęki silne z kompletem zębów ustawionych w zgryzie nożycowym lub cęgowym.
• Oczy owalne o bystrym i żywym wyrazie, jak najciemniejsze.
• Uszy opadające i załamane.
• Szyja mocna i łukowata.
• Tułów krótki i zwarty, a grzbiet prosty i dobrze umięśniony, przechodzący płynnie w linię zadu.
• Klatka piersiowa głęboka, niebeczkowata, a brzuch lekko podkasany.
• Ogon osadzony wysoko.
• Kończyny dobrze umięśnione, proste i równoległe.
• W ruchu bouviery poruszają się płynnie i harmonijnie w jednej płaszczyźnie.
• Okrywa włosowa dwuwarstwowa, chroni psa przed zmiennymi i trudnymi warunkami atmosferycznymi.
  Włos okrywowy w dotyku twardy, suchy i bez połysku.
  Podszerstek gęsty, miękki i zwarty, tworzy nieprzemakalną warstwę.

Umaszczenie

Umaszczenie:

• szare,
• czarne,
• płowe,
• pręgowane.

Pielęgnacja psa

Bouviery bez wątpienia na ringu wystawowym prezentują się imponująco, ale żeby osiągnąć taki wygląd, trzeba się niestety napracować.

Psy linieją w stopniu nieznacznym, ale włos ma tendencję do filcowania się i plątania, jeśli nie jest regularnie rozczesywany.

Ta czynność pielęgnacyjna powinna nam zająć około godziny, gdyż sierść jest bardzo gęsta.

Przydatna będzie szczotka dla psa z twardego włosia oraz tępo zakończone nożyczki do trymowania. Trymować możemy psa sami lub oddać go w ręce specjalisty.

Kąpiel stosujemy w razie potrzeby. Szczególną uwagę należy zwrócić na higienę brody i wąsów, które po każdym posiłku czy napiciu się są brudne i mokre, więc ucierpieć mogą nasze dywany, czy ubrania, gdy psiak nagle zapragnie się do nas przytulić.

Bouvier des flandres choroby

Jaskra

Jaskra jest chorobą, powstającą na skutek zmniejszonego odpływu cieczy wodnistej z gałki ocznej, co powoduje wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.

Jaskrę powiązaną z predyspozycją rasową nazywamy pierwotną.

Dotyczy ona obu oczu i najczęściej jest wynikiem zamkniętego kąta przesączania.

Czynnikiem zwiastującym to schorzenie, jest obecność pigmentowanej tkanki na tęczówce.

Ostry atak jaskry jest stanem nagłym i objawia się:

• brakiem reakcji źrenicy na światło,
• przekrwieniem naczyń podtwardówkowych,
• powiększeniem i bolesnością gałki ocznej.

Przy jaskrze przewlekłej również dochodzi do zwiększenia objętości gałki ocznej, a dodatkowo pojawia się:

• zwichnięcie soczewki,
• zwyrodnienie siatkówki,
• wklęśnięcie tarczy nerwu wzrokowego i w konsekwencji całkowita utrata wzroku.

Diagnozę stawia się na podstawie pomiaru ciśnienia w oku oraz ocenie budowy kąta przesączania.

Jaskra pierwotna jest trudna do leczenia farmakologicznego i często podejmuje się decyzje o wykonaniu zabiegu chirurgicznego w specjalistycznej lecznicy.

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki

Przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki jest to choroba zapalna, powstająca prawdopodobnie na tle autoimmunologicznym, a czynnikiem predysponującym do zachorowania jest zwiększone narażenie na działanie promieniowania UV.

Występuje zawsze obustronnie i prowadzić może do całkowitej utraty zdolności widzenia.

Na powierzchni rogówki dochodzi do odkładania się pigmentu oraz waskularyzacji, co powoduje utratę jej przezierności.

Obserwować można również złogi cholesterolu na rogówce w postaci białych plam.

Jeśli objawy wystąpią u zwierząt młodych z reguły przebieg choroby jest szybki i trudny do opanowania. W przypadku psów starszych zapalenie to łatwiej poddaje się leczeniu.

Leczenie polega na stosowaniu miejscowym leków immunosupresyjnych, po uprzednim wykluczeniu uszkodzenia rogówki. Terapia ta często wymaga kontynuacji prowadzonej do końca życia.

Dysplazja stawów biodrowych

Dysplazja stawów biodrowych chorobą dziedziczną, dotyczącą znacznej większości psów ras dużych i olbrzymich, ze względu na szybkie tempo wzrostu.

Polega ona na wadliwym połączeniu i ukształtowaniu struktur wchodzących w skład stawu biodrowego.

Zależna jest ona jednak nie tylko od genów, ale i od czynników dodatkowych, takich jak:

• błędy żywieniowe,
• nadmierna ilość ruchu u rosnących zwierząt.

Wszystkie szczenięta rodzą się z prawidłowymi stawami biodrowymi, a schorzenie to rozwija się na skutek zaburzenia równowagi rozwoju kości, stawów i mięśni. W efekcie dochodzi do deformacji stawu biodrowego i przewlekłych stanów zapalnych w jego obrębie.

Pierwsze oznaki choroby mogą wystąpić już u szczeniąt, a są to najczęściej:

• kulawizna,
• niechęć do ruchu,
• pokładanie się.

Zwierzę manifestuje również bolesność przy manipulacji w okolicy stawu biodrowego.

Potwierdzeniem podejrzenia HD jest badanie kliniczne wykonane przez lekarza weterynarii oraz zdjęcie RTG w sedacji.

Jeśli stwierdzona zostanie dysplazja, lekarz podejmuje decyzję o rodzaju leczenia, które można u danego zwierzęcia zastosować. Wskazane jest wykonywanie profilaktycznych zdjęć RTG u szczeniąt po 5 miesiącu życia, nawet jeśli nie wykazywały one objawów kulawizny, a ich rodzice uzyskali ocenę A.

Mało zaawansowane stany dysplastyczne u młodych psów mogą nie dawać jeszcze widocznych dla opiekuna objawów klinicznych, a wachlarz metod zabiegowych jest u nich dużo większy niż w przypadku psów starszych, gdzie najczęściej stosowanym i jedynym już w tym wieku leczeniem, jest leczenie przeciwzapalne i przeciwbólowe.

W ostatnich latach wprowadzono wiele innych metod nieinwazyjnych, związanych z użyciem komórek macierzystych, IRAP, czy PRP.

Porażenie krtani

Porażenie krtani u bouviera jest genetyczną wadą wrodzoną.

Jej istotą jest zaburzenie funkcji neuronów ruchowych krtani, co prowadzi do dysfunkcji pracy chrząstek krtaniowych i fałdów głosowych.

Pierwsze objawy zaobserwować można już u 4-miesięcznych szczeniąt.

Najpierw pojawia się zachrypnięcie lub utrata głosu, a następnie:

• kaszel,
• duszność,
• osłabienie.

Objawy nasilają się po wysiłku.

Często dochodzi do zachłystowego zapalenia płuc na skutek aspiracji pokarmu do dróg oddechowych.

Rozpoznanie ustala się za pomocą badania endoskopowego.

Leczenie doraźne (w trakcie ataku) polega na podawaniu leków uspokajających, a ostatecznie stosuje się rozwiązanie zabiegowe.

Zwężenie aorty

Zwężenie aorty jest chorobą dziedziczną u której podstaw leży zmniejszenie średnicy aorty na wysokości jej zastawki, nad nią lub pod nią.

U psów rasy bouvier des flandres mamy do czynienia ze zwężeniem podzastawkowym.

Krew za pomocą aorty odprowadzana jest z komory lewej na obwód, stąd zwężenie naczynia, powoduje utrudniony odpływ krwi z serca.

Objawy niewydolności krążenia w tym przypadku to głównie:

• nietolerancja wysiłkowa,
• osłabienie,
• omdlenie,
• a nawet nagła śmierć.

Osłuchowo słyszalne są szmery skurczowe, a badaniem potwierdzającym jest echokardiografia.

Leczenie jest objawowe i polega na stosowaniu leków przeciwarytmicznych i poprawiających ukrwienie i natlenowanie mięśnia sercowego.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy jest chorobą, do której predysponowanych jest wiele ras i jedną z nich są właśnie bouviery.

Istotą tego schorzenia, podobnie jak u ludzi, jest zmniejszone wydzielanie hormonów – tyroksyny i trijodotyroniny, które odpowiadają za regulację metabolizmu.

Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest limfocytarne zapalenie tarczycy, a w dalszej kolejności:

• idiopatyczny zanik tarczycy,
• zmiany nowotworowe,
• wrodzony niedorozwój tego gruczołu dokrewnego.

Objawy choroby są różnorodne, początkowo mało charakterystyczne, co powoduje, że mogą zostać przez opiekuna psa zbagatelizowane.

Należą do nich m.in:

• łojotok,
• otitis externa,
• zła jakość sierści,
• apatia,
• dyszenie,
• zwiększone pragnienie i wydalanie moczu,
• otyłość,
• brak rui,
• osłabienie mięśni, a także wiele innych.

Diagnostyka opiera się na badaniu krwi z oznaczeniem hormonów (T4, fT4) i uwalnianej przez przysadkę tyreotropiny (TSH).

Leczenie prowadzone jest przewlekle do końca życia za pomocą suplementacji syntetycznej lewotyroksyny w tabletkach. Dawka dobrana musi być indywidualnie dla każdego pacjenta.

Dla prawidłowej regulacji niedoczynności niezbędne są kontrolne badania krwi – pierwsze po około 6 tygodniach od rozpoczęcia terapii, a kolejne co 6 miesięcy.

Skręt żołądka

Rozszerzenie żołądka polega na nagłym jego poszerzeniu na skutek nagromadzenia się w nim płynów, pożywienia lub gazów z pokarmów łatwo fermentujących.

Przyczyną jest zazwyczaj zbyt łapczywe jedzenie lub spożycie zbyt dużych ilości karmy na raz, a także intensywny wysiłek w niedługim czasie po jedzeniu.

Pies robi się niespokojny, dyszy i zwiększa się wyraźnie obrys jego jamy brzusznej.

Powikłaniem rozszerzenia jest skręt żołądka, który objawia się:

• próbami wymiotowania,
• odbijaniem,
• ślinotokiem.

Skręt żołądka prowadzić może do wstrząsu.

W przypadku rozszerzenia żołądka wykonuje się jego punkcję, by uwolnić nagromadzone gazy, natomiast przy skręcie niezbędna jest jak najszybsza interwencja chirurgiczna, gdyż jest to stan zagrożenia życia.

Dla kogo Bouvier des flandres będzie idealnym psem?

Bouviery mimo, że są psami wszechstronnymi, nie nadają się dla każdego. Ich opiekun musi być przede wszystkim osobą aktywną, oraz taką, która będzie miała dla niego po prostu czas.

Czas ten potrzebny jest nie tylko na pielęgnację jego wymagającej szaty włosowej, czy zapewnienie odpowiedniej ilości i jakości ruchu, ale przede wszystkim na budowanie więzi z czworonogiem, by nie czuł się on odizolowany i samotny.

Jeśli pies będzie cały dzień spędzał sam w ogrodzie, to mimo pewnej dawki aktywności, którą sam jest w stanie sobie zapewnić, raczej szczęśliwy nie będzie.

Gdy będziemy wspólnie z nim uprawiać sporty, biegać czy spacerować może być utrzymywany nawet w małym mieszkaniu i cieszyć się rodzinnym życiem obserwując swoje stado i w razie potrzeby broniąc go przed niebezpieczeństwem.

Bouviery tolerują i lubią dzieci, ale zabawy z nimi, ze względu na rozmiary psa, powinny być nadzorowane. Również ze względu na te rozmiary warto rozpocząć wcześnie szkolenie szczeniaka, by w przyszłości móc nad nim zapanować.

Psy te nie nadają się z pewnością dla osób pedantycznie dbających o czystość w domu, gdyż bouviery lubią nanieść z dworu piachu i błota.

Również sposób jedzenia i picia, gdzie resztki pokarmu i krople wody pokrywają ich brodę i wąsy, mogą przyprawić perfekcyjną panią domu o zawał serca.

Decydując się na psa dużej rasy, należy pamiętać także o kwestii finansowej, gdyż zwierzęta takie są droższe w utrzymaniu, a dodatkowo leki czy też preparaty profilaktyczne przeliczane są na masę ciała, co automatycznie wiąże się z większym kosztem opieki lekarsko weterynaryjnej.