Owczarek szwajcarski: charakter, pielęgnacja i predyspozycje do chorób

Owczarek szwajcarski
Owczarek szwajcarski

Owczarek szwajcarski oficjalnie jest rasą dość młodą, gdyż uznaną przez FCI dopiero w 1997 r.

Jego przodkowie w prostej linii wywodzili się od owczarków niemieckich, gdzie w niektórych miotach pojawiały się szczenięta o białym umaszczeniu.
[schema articleSection=”Owczarek szwajcarski hodowla” /]

Owczarek szwajcarski hodowla

Psy te szybko zyskały swoich zwolenników, głównie w USA, gdzie selekcjonowano je i rozpoczęto próby ustanowienia ich osobną rasą.

Ostatecznie po sprzeciwach Niemców, a także Amerykanów, powstał White German Shepherd Club International zrzeszający hodowców tej rasy, a w 1970 r. , gdy sprowadzono owczarka do Szwajcarii, to właśnie w tym kraju sfinalizowano zatwierdzenie wzorca przez FCI.

I tak biały owczarek stał się owczarkiem szwajcarskim.

Dzisiejszy jego wygląd nie przypomina już znanego nam owczarka niemieckiego, który eksterierem znacznie odbiega od swoich dziewiętnastowiecznych protoplastów.

Według klasyfikacji FCI biały owczarek szwajcarski należy do grupy 1 FCI.

Owczarek szwajcarski charakter

Owczarek szwajcarski charakter
Owczarek szwajcarski charakter

Są to psy o przyjaznym usposobieniu, przywiązujące się do właściciela, ale wobec obcych nieufne.

Uważne i czujne nadają się na stróży i obrońców posesji.

Są posłuszne, nie nazbyt trudne w szkoleniu i potrzebują dużo ruchu.

Uczą się łatwo, nawet trudnych sztuczek.

Sprawdzają się także jako tzw. psy rodzinne, gdyż nie są agresywne, lubią zabawy i dobrze sprawdzają się w kontaktach z dziećmi.

Wykorzystywane są także w wojsku, jako psi przewodnicy, psy lawinowe, czy też psy pasterskie. Mimo że wywodzą się od owczarków niemieckich, są od nich dużo spokojniejsze i mają bardziej zrównoważony charakter.

Pielęgnacja

Biały owczarek szwajcarski pielęgnacja
Biały owczarek szwajcarski pielęgnacja

Biała okrywa włosowa wymaga regularnej pielęgnacji, zwłaszcza w odmianie długowłosej.

Psa należy szczotkować przynajmniej raz w tygodniu, by usunąć martwy włos i rozczesać splątane pasma.

Psa kąpiemy w miarę potrzeby.

Okresowo sprawdzamy stan pazurów, stan uszu i zębów psa.

Owczarek szwajcarski opis rasy

Owczarek szwajcarski opis rasy
Owczarek szwajcarski opis rasy

Biały owczarek szwajcarski jest psem średniej wielkości:

  • owczarek szwajcarski wielkość psa samca wynosi 60 – 66 cm, a suki 55 – 61 cm,
  • owczarek szwajcarski waga psa to około 25 – 40 kg.

Owczarek szwajcarski wzorzec

  • Głowa w kształcie klina, silna i dobrze wyrzeźbiona, z wyraźnie zaznaczonym stopem.
  • Kufa niezbyt długa w stosunku do czaszki, zakończona czarną truflą nosa.
  • Wargi czarne i przylegające, osłaniają komplet zębów w zgryzie nożycowym.
  • Oczy lekko skośne, brązowe, w kształcie migdała.
  • Uszy osadzone wysoko i skierowane do przodu o trójkątnych końcach.
  • Dobrze umięśniona i elegancko wysklepiona szyja przechodzi w muskularny grzbiet.
  • Klatka piersiowa głęboka z wyraźnym przedpiersiem.
  • Lędźwie silne, zad szeroki, opadający ku tyłowi.
  • Ogon puszysty, w kształcie szabli, zwęża się w kierunku końca.
  • Kończyny muskularne i proste, z żylastymi przedramionami.
  • Okrywa włosowa dwuwarstwowa występuje w dwóch odmianach:
    • owczarek szwajcarski krótkowłosy,
    • owczarek szwajcarski długowłosy.
  • Podszerstek jest gęsty i obfity, a włos okrywowy prosty i twardy.
  • Na pysku, uszach i przedniej stronie kończyn sierść nieco krótsza, a na szyi i tylnej stronie łap nieco dłuższa.

Umaszczenie zgodnie z nazwą jednolicie białe.

Jak wygląda biały owczarek szwajcarski możesz zobaczyć też na poniższym filmie

White Swiss Shepherd dog enjoying waves

Biały owczarek szwajcarski choroby

Biały owczarek szwajcarski choroby
Biały owczarek szwajcarski choroby

Dysplazja stawów biodrowych

Dysplazja stawów biodrowych jest jedną z najczęstszych chorób zwyrodnieniowych stawów i polega na wadliwym ukształtowaniu i niedopasowaniu poszczególnych elementów wchodzących w skład stawu biodrowego.

Schorzenie to ma podłoże poligenetyczne, ale do jego występowania przyczyniają się także czynniki środowiskowe, takie jak:

  • sposób żywienia w okresie wzrostu,
  • ilość zapewnianego ruchu.

Szczenię rodzi się z prawidłowymi stawami biodrowymi, a schorzenie rozwija się na skutek zaburzenia równowagi pomiędzy rozwojem tkanek twardych i miękkich.

Niedokładne dopasowanie głowy kości udowej do panewki powoduje występowanie w stawie luźności, która zwiększa się wraz ze wzrostem obciążeń, a w efekcie ucisku rozwijają się zmiany wytwórcze.

Obciążenia stawu powodowane są między innymi przez zbyt duży nacisk spowodowany nadmierną masą ciała.

Także karmy zawierające w swoim składzie zbyt duże ilości wapnia, fosforu i witamin powodują opóźnienie rozwoju mięśni w porównaniu do wzrostu tkanki kostnej, co prowadzi do rozciągania więzadeł i w efekcie rozluźnienia stawu.

Również zbyt duża ilość ruchu i zbyt intensywny trening może być dla młodego psa szkodliwy, gdyż prowadzi do mikrouszkodzeń chrząstki stawowej i nadwichnięć stawów.

Najczęściej objawy dysplazji są zauważane u psów w wieku 6-12 miesięcy, ale pierwsze symptomy mogą pojawić się już u szczeniąt 2-miesięcznych.

Objawy wskazujące na dysplazję u owczarka szwajcarskiego:

  • niechęć do ruchu,
  • trudności przy wstawaniu,
  • częste pokładanie się,
  • tak zwane królicze skoki,
  • sztywny chód,
  • częste przysiadanie.

Rozpoznanie dysplazji lekarz weterynarii stawia na podstawie danych uzyskanych w trakcie przeprowadzonego wywiadu, badania klinicznego oraz zdjęcia rentgenowskiego w sedacji.

Dysplazja stawów łokciowych

Dysplazja stawów łokciowych u owczarków szwajcarskich to zaburzenie rozwojowe, polegające na nieprawidłowym wykształceniu struktur wchodzących w skład stawu łokciowego.

Składają się na nią 4 podjednostki:

  • nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy,
  • fragmentacja przyśrodkowego wyrostka dziobiastego,
  • osteochondroza kłykcia kości ramiennej,
  • niedopasowanie powierzchni stawowych.

Schorzenie to objawia się kulawizną jednej lub obu kończyn piersiowych  u szczeniąt w wieku 6 – 12 miesięcy, niechęcią do zginania łap w łokciu i bolesnością tych stawów.

W ustaleniu rozpoznania pomocne jest badanie kliniczne oraz zdjęcie RTG.

Leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny, polegający najczęściej na osteotomii bliższej kości łokciowej.

Atopia

Atopia, inaczej nazywana atopowym zapaleniem skóry, jest jedną z najczęstszych przyczyn świądu u psów.

U jej podstawy leży nadwrażliwość organizmu na alergeny wziewne oraz substancje działające przez bezpośredni kontakt ze skórą.

Objawy kliniczne pojawiają się najczęściej pomiędzy 1 a 3 rokiem życia.

Świąd początkowo występuje sezonowo, a w skutek polisensybilizacji z czasem utrzymuje się już przez cały rok.

Zmiany skórne w postaci zaczerwienienia i wyłysienia występują w okolicy:

  • twarzowej,
  • pachowej,
  • pachwinowej,
  • często w przestrzeniach międzypalcowych.

Dotknięte atopią psy często się drapią i wylizują, powodując powstawanie na skórze wtórnych uszkodzeń.

Często chorobie tej towarzyszą nawracające zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego, jedno lub obustronne.

Diagnostyka atopii opiera się na wywiadzie, badaniu klinicznym oraz badaniach dodatkowych.

Badanie alergologiczne z krwi pozwala na identyfikację i ewentualną eliminację czynnika alergizującego lub wprowadzenie terapii odczulającej.
Jeśli uczulenie dotyczy czynnika niemożliwego do usunięcia (np. roztocza kurzu domowego), zwierzę leczone jest do końca życia z wykorzystaniem leków antyhistaminowych, sterydowych lub innowacyjnych preparatów wchodzących na rynek weterynaryjny.

Urazowo-ropne zapalenie skóry

Urazowo-ropne zapalenie skóry, czyli tak zwany  Hotspot jest najczęściej wynikiem reakcji alergicznej na pchły, zapaleniem zatok okołoodbytowych, lub podrażnieniem przez ciało obce.

Psy wygryzają sobie w tym miejscu sierść, drapią się i liżą.

Na skórze można zaobserwować sączącą się, powierzchowną zmianę skórną, różnej wielkości, odgraniczoną od skóry zdrowej.

Hot spoty pojawiają się głównie w miesiącach letnich w okolicy twarzowej i na bokach, ale mogą dotyczyć w zasadzie większości obszarów skóry psa. Leczenie polega na eliminacji przyczyny pierwotnej oraz na stosowaniu leków przeciwświądowych i antybiotykowych. Jeśli pies sięga do tej zmiany i mocno ją drapie zalecane jest założenie kołnierza elżbietańskiego.

Młodzieńcze zapalenie kości

Młodzieńcze zapalenie kości to schorzenie charakterystyczne dla młodych psów dużych ras.

Enostoza może mieć podłoże genetyczne oraz metaboliczne.

Podaż zbyt dużej ilości wapnia powoduje jego nadmierne odkładanie się w kościach i zaburzenia równowagi funkcji osteoblastów i osteoklastów.

W konsekwencji dochodzi do zaburzeń krążenia w obrębie jamy szpikowej, obrzęku i bolesność kości długich.

Najczęstszym objawem  jest naprzemienna kulawizna kończyn piersiowych oraz ból przy ich omacywaniu.

Ostateczne potwierdzenie otrzymuje się na podstawie zdjęć RTG. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych, ograniczeniu ruchu i zmianie diety psa na karmę specjalistyczną.

Spondyloza u owczarków szwajcarskich

Spondyloza to schorzenie dotyczące trzonów kręgów, na których dobrzusznej stronie tworzą się zmiany zwyrodnieniowe w postaci tzw. dziobów kostnych.

Zmniejszają one ruchomość w stawach kręgosłupa, czyli powodują jego zesztywnienie.

Najczęściej zmiany te lokalizują się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, ale mogą pojawiać się też w innych jego częściach.

Spondyloza u psa objawia się:

  • trudnością we wstawaniu i poruszaniu,
  • niedowładami kończyn,
  • niekiedy nawet porażeniami kończyn.

Leczenie jest niestety tylko leczeniem objawowym i polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych.

Mielopatia zwyrodnieniowa

Mielopatia zwyrodnieniowa jest chorobą psów starszych ras średnich i dużych o nieznanej etiologii.

Polega ona na zaniku osłonek mielinowych nerwów biegnących wzdłuż rdzenia kręgowego w jego odcinku piersiowo-lędźwiowym.

Prowadzi to do zaburzeń przewodnictwa nerwowego, co objawia się zaburzeniem czucia głębokiego i na skutek postępowania choroby do całkowitej niemożności poruszania się.

Rokowanie jest złe, a leczenie często nieskuteczne. Dla poprawy przepływu impulsów nerwowych stosuje się witaminy z grupy B, witaminę E oraz fizjoterapię.

Rozszerzenie i skręt żołądka

Ostre rozszerzenie żołądka polega na nagromadzeniu się w nim pokarmu, płynu lub gazów na skutek zaburzeń jego opróżniania, a także spożycia pokarmu łapczywie lub w zbyt dużej ilości.

Stan ten  objawia się:

  • niepokojem,
  • powiększeniem obrysu jamy brzusznej,
  • wymiotami,
  • zianiem.

Ostremu rozszerzeniu żołądka może towarzyszyć także skręt żołądka, głównie wtedy, gdy pies zaraz po jedzeniu podejmuje nadmierną aktywność fizyczną.

Wówczas dochodzi dodatkowo do:

  • bezproduktywnych wymiotów,
  • silnej apatii,
  • duszności.

ORZ jest wskazaniem do natychmiastowej pomocy lekarskiej, a często i do zabiegu chirurgicznego.

Owczarek szwajcarski opinia

Owczarek szwajcarski opinia
Czy warto zdecydować się na owczarka szwajcarskiego?

BOS-y zdecydowanie nie są w Polsce tak popularne, jak ich “bracia” – owczarki niemieckie, które od lat plasują się na najwyższych miejscach w rankingach najczęściej posiadanych przez naszych rodaków ras psów, mimo iż mają od nich dużo bardziej zrównoważone charaktery i łatwiej je okiełznać.

Owczarki szwajcarskie nadają się zarówno do ciężkiej pracy w służbach wojskowych, czy na lawiniskach, jak i do wspólnego odpoczywania z rodziną na łonie natury.

Psy te potrzebują dużo ruchu i uwagi, zatem osoby decydujące się na tego właśnie psa, powinny wieść raczej aktywne życie.

Są dobrymi stróżami i dobrze będą się czuć mogąc pilnować naszej posesji, jednocześnie mając możliwość swobodnego wybiegu.

Oczywiście nie zastąpi im to długiego spaceru, czy zabawy w aportowanie. W stosunku do dzieci i innych zwierząt owczarki są przyjazne, więc nadają się świetnie na tak zwane psy rodzinne. Poza tym są stosunkowo posłuszne i łatwe w układaniu, więc nie wymagają opiekuna z dużym doświadczeniem.

 

Wykorzystane źródła >>

Lekarz weterynarii Małgorzata Miłosz

Lekarz weterynarii Małgorzata Miłosz

Absolwentka UWM w Olsztynie z 2012 r. Specjalista weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej. Doświadczenie internistyczne i chirurgiczne zdobywałam w olsztyńskich i bydgoskich przychodniach dla małych zwierząt. Aktualnie mieszkam i pracuję w Krakowie.

Komentarze
Subskrybuj
Powiadom o
guest
7 komentarzy
Zobacz wszystkie komentarze
Staszek
Staszek

Witam, mam takiego pieska, ale jest bardzo lękliwy. Ma dopiero 5 miesięcy, wziąłem go że schroniska. Jak to wyleczyć z tej lękliwości? Byłbym wdzięczny za jakieś porady. Pozdrawiam.

Lekarz weterynarii Magdalena Zdanowska
Lekarz weterynarii Magdalena Zdanowska
Odpowiedz  Staszek

Dzień dobry.
Jeśli pies jest lękliwy wobec innych psów warto spróbować znaleźć łagodnego psa przewodnika. Dorosła, łagodna suka czy samiec pomogą młodemu psu w przełamaniu lęku i będą stanowiły dla niego wzór i podporę. Jeśli pies jest lękliwy wobec ludzi należy poprosić znajomych o pomoc, niech ośmielają zwierzę, przykucną na spacerze bokiem do psa i podadzą smakołyk, przychodzą często do domu i ośmielają go. Nie mogą oczywiście nachalnie inicjować kontaktu, należy to robić łagodnie, nie patrząc psu w oczy, ukucnąć bokiem, podać przysmak. Ponadto nie należy unikać zatłoczonych miejsc, należy chodzić w ruchliwe miejsca, aby pies się przyzwyczajał do obecności ludzi. Jeśli pies jest lękliwy w sytuacjach nieznanych, nagłych hałasów, obcych przedmiotów należy go oswajać z jak największą liczbą nowych bodźców, przedmiotów w domu i na zewnątrz. Nie wolno ganić za bojaźliwość, ale także zakazane jest pocieszanie za przejawy strachu, natomiast zawsze należy chwalić i nagradzać przysmakami za odwagę. Ważne, aby w sytuacjach okazywania lęku przez psa samemu zachować spokój i pewność siebie w postawie, zachowaniu i tonie głosu. Należy pokazywać psu, że panuje się nad sytuacją i wszystko jest w porządku. Można także próbować odciągać uwagę psa od strasznych rzeczy zabawą, a także starać się przewidzieć pewne sytuacje stresowe i wówczas zainteresować psa zabawką czy smakołykiem.
Pozdrawiam, lek. wet. Magdalena Zdanowska.

Jan
Jan

Witam,
W moim domu od zawsze żyją owczarki niemieckie. Psy idealne w kontakcie i ułożeniu, lecz ich obecny wygląd nie przypomina egzemplarzy tej rasy, które znajduję choćby na fotografiach profesjonalnej książki pt. “Szkolenie psów myśliwskich i obronnych” z roku 1961. Coraz bardziej obawiam się drastycznie zmodyfikowanych psów oferowanych przez hodowle. Patrząc na sylwetkę owczarka szwajcarskiego wydaje mi się ona bliższa tej, jaką miały owczarki niemieckie jeszcze 30 lat temu. Czy faktycznie tę “młodą rasę” można uznać za bardziej bezpieczną, mając choćby na myśli podatność na dysplazję, która co prawda w wieku 12 – 13 lat, ale jednak dopadała moje dwa ostatnie psy? Jak w porównaniu wygląda zdrowie i przeciętna długość życia tych psów?
Pozdrawiam
Jan

Lekarz weterynarii Katarzyna Hołownia-Olszak
Lekarz weterynarii Katarzyna Hołownia-Olszak
Odpowiedz  Jan

Dzień dobry.
Owczarki niemieckie, o których Pan wspomina, z racji selekcji hodowlanej nie przypominają wcale psów, które spotykano jeszcze w latach osiemdziesiątych. Większość moich pacjentów, reprezentujących tą rasę, jest dotkniętych dysplazją stawów biodrowych, łokciowych, ma deformacje w obrębie stawów kończyn miednicznych. Sam ich wygląd, chód i postawa sugerują problemy ortopedyczne. W przypadku psów rasowych ciężko mówić o jakimkolwiek bezpieczeństwie, jeśli chodzi o wady i schorzenia powiązane z genetyką. W przypadku owczarków szwajcarskich, problemy z dysplazją również mogą się uwidocznić, jednak ta rasa nie jest do nich aż tak predysponowana jak owczarki niemieckie. Przeciętna długość życia owczarka szwajcarskiego to 12-14 lat. Jest to rasa u której dość często występują alergie – zarówno pokarmowe jak i wziewne. Są to psy bardzo inteligentne, energiczne i żywiołowe, potrzebują dużej dawki wysiłku, zarówno fizycznego jak i umysłowego.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.

Jan
Jan

Witam ponownie,
Pani Doktor która szczepiła moje psy, bo de facto nie trzeba było ich leczyć, także polecała mi tę właśnie rasę. Tydzień temu nagle i w niewyjaśnionych okolicznościach odszedł mój piękny i mądry pies. Wieczorem był bardzo ożywiony, spał pod drzwiami, rano znalazłem go w ogrodzie martwego. Będąc prawnikiem znam realia i zaniechałem dochodzenia, czy była to śmierć w wyniku otrucia, czy nieznany mi dotąd skręt żołądka. Takie powody dopuściła Pani Doktor. Lektura ogłoszeń w obrębie mojej ulubionej rasy, a potem sugerowanej zaprowadziła mnie na Pani stronę. W efekcie zdecydowałem, że będę szukać tym razem owczarka szwajcarskiego.
Dziękuję za bardzo pomocne informacje.
Jan

Anna
Anna

Witam,mój ukochany Biały Owczarek Szwajcarski skończył w styczniu 11lat, na początku lutego nagle rano nie mógł chodzić.Wet.stwierdził niedowład nóg. Ciężko jest mi go dźwigać i bardzo chciałabym go jeszcze zabierać do parku-czy ktoś ma wiedzę o wypożyczalni wózków dla dużych psów niepełnosprawnych? jestem emerytką i nie mogę go tak dźwigać.

Lekarz weterynarii Katarzyna Hołownia-Olszak
Lekarz weterynarii Katarzyna Hołownia-Olszak
Odpowiedz  Anna

Dzień dobry.
Przykro mi, że spotkało to Pani pupila. Jeśli chodzi o wypożyczalnie wózków dla psów, niestety, o żadnej nie słyszałam. Proszę jednak skontaktować się ze schroniskiem dla zwierząt w Pani mieście, bardzo często są tam przekazywane różne rzeczy, może wózek też by się znalazł. Warto też sprawdzić, czy w Pani mieście działają fundacje pro-zwierzęce. One również mają dostęp do różnego rodzaju sprzętu, myślę, że po opisaniu Pani sytuacji, zgodzą się na wypożyczenie wózka. Proszę jednak pamiętać o regularnej rehabilitacji, wykonywanej w domu – zginanie i prostowanie kończyn, aby mięśnie miały jakąś funkcjonalność. Warto dokładnie oglądać kończyny – niedowłady powodują zaburzenia czucia, kończyny takie są zdecydowanie bardziej narażone na urazy i uszkodzenia skóry, które mogą się przerodzić w groźne dla życia infekcje. Proszę też porozmawiać ze swoim lekarzem prowadzącym o możliwości wprowadzenia witamin z grupy B do codziennego stosowania – wzmacniają one przewodnictwo nerwowe, są pomocne w terapii niedowładów.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.

Co Piszczy w Sierści Twojego zwierzaka?

Zalecenia lekarzy weterynarii na Twoim mailu

+ ebook "Czy leki ludzkie są bezpieczne dla psa i kota?"

Co Piszczy w Sierści Twojego zwierzaka?

Porady lekarzy weterynarii na Twoim mailu

+ ebook "Czy leki ludzkie są bezpieczne dla psa i kota?"

Zgoda marketingowa: wyrażam zgodę, aby Co w Sierści Piszczy skontaktował się ze mną drogą mailową, korzystając z informacji podanych w tym formularzu dla celów informacyjnych, aktualizacji i marketingu. Jeśli chcesz wycofać Twoją zgodę kliknij link rezygnacji u dołu każdego wysyłanego przez nas maila. Szanujemy Twoją prywatność i dane osobowe. Tutaj znajdziesz naszą politykę prywatności i regulamin newslettera. Przesyłając ten formularz zgadzasz się, że możemy przetwarzać Twoje dane osobowe zgodnie z tymi warunkami. 

WYPEŁNIJ POLA, ABY POBRAĆ MATERIAŁY W PDF 👇

Zgoda marketingowa: wyrażam zgodę, aby Co w Sierści Piszczy skontaktował się ze mną drogą mailową, korzystając z informacji podanych w tym formularzu dla celów informacyjnych, aktualizacji i marketingu. Jeśli chcesz wycofać Twoją zgodę kliknij link rezygnacji u dołu każdego wysyłanego przez nas maila. Szanujemy Twoją prywatność i dane osobowe. Tutaj znajdziesz naszą politykę prywatności i regulamin newslettera. Przesyłając ten formularz zgadzasz się, że możemy przetwarzać Twoje dane osobowe zgodnie z tymi warunkami.