Sznaucer: charakter, pielęgnacja, predyspozycje do chorób

Sznaucer pochodzi z Niemiec i został przydzielony do 2 grupy FCI.

W populacji sznaucerów wyróżniamy 3 ich rozmiary:

• sznaucer miniaturowy,
• sznaucer średni,
• sznaucer olbrzymi.

Z tego artykułu dowiesz się jaki charakter mają sznaucery, oraz do jakich chorób ta rasa jest predysponowana.

Jak wygląda sznaucer?

Sznaucer ma mocną budowę, jest bardziej przysadzisty niż smukły, charakteryzuje go szorstka sierść.

Psy te cechuje elegancja, zwarta budowa ciała.

Sznaucer olbrzym wyróżnia się niewzruszoną, wzbudzającą respekt postawą.

Wielkość i waga psa

Wielkość w kłębie oraz waga w zależności od rozmiaru sznaucera.

Wzorzec rasy

Umaszczenie psa

Skóra ściśle przylegająca do całego ciała, pokryta szatą szorstką, ostrą oraz gęstą.

Składa się z gęstego podszerstka oraz niezbyt krótkiej sierści właściwej.

Wierzchnia warstwa szorstka, bardziej szczecinowata niż falista.

Włosy na kończynach bardziej miękkie, a na przodzie ciała (głowa i uszy) bardziej krótkie.

Charakterystyczny niezbyt miękki zarost na kufie, krzaczaste brwi.

Wyróżniamy różne warianty maści:

• czarna,
• pieprz i sól,
• czarno srebrna,
• czarno biała u sznaucerów miniaturowych.

Sznaucer charakter

Pomimo różnej wielkości, sznaucery posiadają podobne usposobienie oraz charakter.

Jest to pies o żywym, przyjaznym temperamencie, wesoły ale spokojny i opanowany.

Jest doskonałym obrońcą, zarazem łagodnym, niezbyt głośnym, o silnie rozwiniętych zmysłach, inteligentnym i odważnym.

Odporny na trudne warunki atmosferyczne i choroby, uchodzi za dobrego opiekuna i towarzysza rodziny, ale także – jeśli zachodzi taka potrzeba – psa pracującego.

Sznaucer pielęgnacja i strzyżenie

Pielęgnacja polega na okresowym strzyżeniu zwierząt.

Zwykle nie wykonuje się tego częściej jak 3-4 razy w roku.

Sposób strzyżenia jest odgórnie ustalony, typowy dla sznaucerów, który ma na celu pozostawienie dłuższego włosa na brzuchu z tzw. firankami oraz na kończynach i głowie.

Górna część tułowia krótko ostrzyżona.

Taką sierść należy odpowiednio często czesać, a także trymować, co mana celu usunięcie martwego podszerstka.

Stosowane szampony do kąpieli powinny mieć neutralne pH, bądź być przeznaczone dla psów tej rasy.

W przypadku problemów skórnych można stosować szampony z chlorheksydyną lub preparaty dermatologiczne.

W zależności od trybu życia, od tego czy pies jest wystawiany kąpiele mogą być okresowe co 2-3 miesiące.

Czym karmić sznaucera?

Sznaucer miniaturowy oraz średni, który karmiony jest karmą dobrej jakości nie wymaga dodatkowej suplementacji, w przypadku gdy nie obserwujemy żadnych zmian niedoborowych.

Niestety, inaczej jest w przypadku sznaucera olbrzyma.

W związku z szybkim wzrostem i osiągnięcia dużej masy należy w wieku młodzieńczym, nawet od 4 miesiąca życia kontrolować poziom wapnia i potasu w surowicy.

Kontrolne badanie krwi o profilu kostnym pozwoli nam na wyrównanie poziomu tych pierwiastków do odpowiedniego stosunku co zapobiegnie powstawaniu tzw. enostosis juvenitis, czyli młodzieńczemu zapaleniu kości.

Ze względu na obciążenie chorobami stawów dodatkowo zaleca się suplementację diety w preparaty wzbogacone o siarczan chondroityny, glikozamoglikany.

Predyspozycje do chorób

Dysplazja stawów biodrowych

Jak już wcześniej wspomniałem, tylko sznaucer olbrzymi jest obciążony ryzykiem obecności dysplazji stawów biodrowych.

Jest to schorzenie polegające na wadliwym ukształtowaniu stawów, na co mają wpływ:

• żywienie (zazwyczaj zbyt obfite w okresie wzrostu),
• nadmierna podaż wapnia,
• nadmierny ruch i wysiłek fizyczny,
• zbyt szybkie tempo wzrostu.

Sam w sobie problem polega na zbyt płytkich panewkach stawu biodrowego, powodując luźność stawu oraz w konsekwencji predyspozycje do patologicznych zwichnięć i i/lub przewlekłych zapaleń. Pierwsze objawy mogą być widoczne już w wieku 2-3 miesięcy, lecz najczęściej choroba daje oznaki w okresie intensywnego wzrostu.

Najczęściej obserwujemy:

• niechęć do ruchu,
• pokładanie się na spacerach,
• gorszy ruch po spoczynku,
• królicze skoki.

Klasyczna kulawizna jednej kończyny pojawia się rzadko.

Rozpoznanie jest możliwe przez wykonanie zdjęcia RTG u zwierzęcia w pełni rozluźnionego, czyli w znieczuleniu.

Leczenie ma uwzględnić leczenie zachowawcze i operacyjne.

Leczenie zachowawcze polega na:

• ograniczeniu nadmiernego ruchu,
• ograniczenie masy ciała oraz zwolnienie tempa jej wzrostu (regulacja diety),
• stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i chondro protetyków.

Chirurgiczne leczenie polega na:

• protezowaniu stawów biodrowych,
• zamknięciu spojenia łonowego,
• pektinektomii wraz z odnerwieniem,
• potrójnej osteotomii miednicy.

Alternatywną metodą chirurgicznego i zachowawczego leczenia jest dostawowa iniekcja PRP (osocza bogato płytkowego) lub iniekcja IRAP.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o dysplazji u psa zachęcam do przeczytania artykułu “Co to jest dysplazja u psa i jakie są przyczyny dysplazji u psów?“.

Zaburzenia wchłaniania witaminy B12

Sznaucer olbrzym również narażony jest na zaburzenia wchłaniania witaminy B12 (kobalamina).

Patologia ta występuje zazwyczaj przy chorobie zapalnej jelit, przeroście flory bakteryjnej jelita cienkiego oraz zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki.

U psów tej rasy jak i u border collie opisano wrodzoną wadę wchłaniania kobalaminy.

Choroba ujawnia się w wieku poniżej 6 miesięcy.

Głównymi objawami są:

• brak apetytu,
• biegunka z jelita cienkiego,
• zaburzenia krzepliwości krwi,
• spadek masy ciała,
• matowa okrywa włosowa.

Rozpoznanie stawia się na podstawie określenia poziomu kobalaminy w surowicy.

W postaci wrodzonej poziom witaminy jest obniżony przy prawidłowym poziomie kwasu foliowego.

Leczenie polega na pozajelitowym stosowaniu witaminy.

Postępująca atrofia siatkówki

Sznaucery predysponują do chorób oczu. Postępująca atrofia (degeneracja) siatkówki, to schorzenie prowadzące do całkowitej ślepoty w ciągu kilku miesięcy lub lat.

Jest to choroba wrodzona, przenoszona przez gen autosomalny recesywny.

Zmiany dotyczą obojga oczu, obserwujemy:

• przerost i pigmentację nabłonka siatkówki,
• kurzą ślepotę,
• nadrefleksyjność tapety.

Rozpoznanie ustala się na podstawie badania klinicznego oraz elektroretinografii w wieku już od 6-8 tygodni.

Niestety brak jakiegokolwiek leczenia.

Takie osobniki należy eliminować z hodowli sznaucerów.

Zaćma

Inną chorobą narządu wzroku jest zaćma, objawiająca się zmętnieniem soczewki.

Wyróżniamy różne stadia zmętnienia soczewki, lecz choroba ma charakter postępujący, prowadzący do całkowitego zniesienia przezierności.

Leczenie polega na wykonaniu fakoemulsyfikacji, czyli usunięcia soczewki oraz wprowadzenia implantu.

W przypadku gdy zaćma jest spowodowana zapaleniem tęczówki, stosuje się tutaj glikokortykosteroidy oraz atropinę.

Zwichnięcie soczewki

Prócz zmętnienia, soczewka może ulec patologicznemu przemieszczeniu.

Stan taki określany jest jako zwichnięcie soczewki.

Chorobę rozpoznaje się w bezpośrednim badaniu okulistycznym na podstawie wyglądu źrenicy.

Chorobie zazwyczaj towarzyszy łagodne zapalenie tęczówki.

Stan taki wymaga natychmiastowego leczenia z użyciem miejscowym leków przeciwzapalnych steroidowych i niesteroidowych.

Zazwyczaj choroba kończy się ślepotą, a niekiedy z powodu rozszerzającego się stanu zapalnego, usunięciem gałki ocznej.

Zespół komedonów

Typowym dla psów tej rasy schorzeniem dermatologicznym jest zespół komedonów.

Podejrzewa się zaburzenia rozwojowe mieszków włosowych o podłożu genetycznym.

Na skórze wzdłuż grzbietu tworzą się zabarwione na czarno i ostro zakończone twory twarde.

Najwięcej jest ich na pośrodkowej linii grzbietu i mają charakter postępujący.

Zwierzęta nie odczuwają dyskomfortu, gdyż choroba przebiega bezboleśnie oraz bez świądu.

Mimo podejmowanych wysiłków leczenie jest nie skuteczne z powodu charakteru genetycznego choroby.

Niekiedy można stosować szampony przeciwłojotokowe przez 3 tygodnie w celu usunięcia komedonów, a następnie częstotliwość kąpieli ustalić na podstawie tempa odnowy zmian.

Zespół Fanconiego

Zespół Fanconiego jest chorobą wrodzoną, lecz ras predysponowanych do tej choroby jest niewiele.

W wyniku zaburzeń wchłaniania zwrotnego w cewce moczowej dochodzi do nadmiernego wydalania:

• sodu,
• potasu,
• glukozy,
• aminokwasów,
• fosforanów,
• wodorowęglanów.

Glikozuria powoduje wystąpienie objawów wielomoczu i wzmożonego pragnienia, a utrata wodorowęglanów do rozwoju kwasicy metabolicznej.

Choroba występuje najczęściej w wieku 2-4 lat, lecz może się rozwinąć w każdym wieku.

Najczęściej obserwuje się:

• wielomocz,
• wzmożone pragnienie,
• spadek masy ciała,
• apatię,
• zaburzenia wzrostu u osobników młodych.

Rozpoznanie stawia się na podstawie cukromoczu, przy prawidłowym poziomie glukozy we krwi.

Niestety nie ma specyficznego leczenia.

W celu zapobieganiu zakażenia układu moczowego stosuje się okresowo antyseptyki, a w przypadku rozwiniętej kwasicy metabolicznej stosuje się wodorowęglan sodu.

Rokowanie jest różne, niektóre psy żyją nawet kilka lat.

Cukrzyca

Chociaż cukrzyca jest chorobą występującą głównie u psów w średnim wieku, tak 1,5% przypadków dotyczy psów młodych.

Określana jest mianem cukrzycy młodzieńczej i dotyczy także sznaucerów.

Objawy typowe dla cukrzycy to:

• wielomocz,
• zwiększone pragnienie,
• utrata masy ciała mimo dużego apetytu.

W przypadku rozwoju kwasicy ketonowej obserwujemy:

• wymioty,
• brak apetytu,
• odwodnienie.

U psów charakterystyczne jest obustronne zmętnienie soczewki (zaćma), powstająca na tle cukrzycy.

Rozpoznanie ustala się na podstawie objawów, hiperglikemii oraz obecności cukru w moczu.

Leczenie polega na dożywotnim podawaniu insuliny.

Dawkę oraz częstotliwość ustala lekarz weterynarii po wykonaniu krzywej cukrowej.

Czy warto zdecydować się na sznaucera?

Sznaucery są bardzo dobrymi towarzyszami.

Ze względu na różną wielkość nadają się zarówno do domów z wielkim ogrodem jak i do mieszkań w bloku.

Pielęgnacja sznaucera nie jest rzeczą złożoną, a “mała problemowość” tych psów jest kolejną zaletą.

W przypadku wyboru rozmiaru psa, należy wziąć pod uwagę powierzchnię jaką chcemy przeznaczyć dla nowego członka rodziny.

Zapewniam, że nowy domownik, w postaci sznaucera, uszczęśliwi nie jednego człowieka zarówno tego dorosłego jak i młodego.

Masz pytania dotyczące tej rasy psa? A może opiekujesz się sznaucerem i chcesz powiedzieć kilka słów na temat jego charakteru? Opublikuj komentarz pod artykułem, odpowiem na wszystkie pytania.