Zaparcia u kota: co stosować i jak leczyć megacolon

Zaparcia u kota

Zaparcia u kota to bardzo często bagatelizowany problem.

Każdy żywy organizm do prawidłowego funkcjonowania i normalnego życia potrzebuje pożywienia, które dostarcza niezbędnych składników odżywczych, witamin i makroelementów.

Składniki te muszą być wprowadzane do ustroju systematycznie, gdyż tylko w ten sposób gwarantują utrzymanie homeostazy ustroju przejawiającej się stanem zdrowia.

Na co dzień nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę jak istotne jest właściwe żywienie i jakie poważne konsekwencje mogą rodzić się na skutek błędów w tej dziedzinie.

Stąd niezwykle ważne jest dostarczanie organizmowi jak najlepszych, najbardziej strawnych składników, bez których długo funkcjonować nie jest w stanie.

Nawet jednak najbardziej zbilansowane i odpowiednie żywienie powoduje powstanie produktów ubocznych, czyli fragmentów pokarmu, które muszą ulec wydaleniu z przewodu pokarmowego. Odbywa się to oczywiście poprzez defekację, a wydalane części pokarmu formują charakterystyczny dla każdego gatunku zwierząt kał.

Czasem jednak wydalanie nie przebiega prawidłowo, prowadząc do nadmiernego zalegania kału na terenie przewodu pokarmowego i powstania zaparć u kota.

Współczesne społeczeństwo niestety ma często ten problem, co bezpośrednio wynika z niewłaściwego żywienia (pokarmy wysoko przetworzone z niską zawartością błonnika) oraz braku aktywności fizycznej.

A jak sytuacja wygląda u kotów? O tym właśnie będzie opowiadał niniejszy artykuł. Wyjaśnię w nim czym są zaparcia u kota, skąd się biorą i jak Ty możesz zapobiec zaparciom u swojego kociaka.

Co to jest zaparcie u kota?

Co to jest zaparcie u kota?

Defekacja, czyli proces fizjologiczny wydalania kału u kotów jest bardzo zindywidualizowany, ponieważ każdy osobnik może zachowywać się nieco odmiennie.

Trudno więc określić prawidłową częstotliwość wydalania kału i tym samym przyjąć jednomyślnie jakąś normę.

Na początku musimy więc uzmysłowić sobie, że do każdego kota należy podchodzić indywidualnie i nie mówić od razu o patologii, nawet gdy u innego jest zupełnie odmiennie.

Jeśli bowiem zdrowy kot oddaje kał dwa razy w tygodniu, a przy tym wiedzie normalne życie – je, pije, bawi się to jest to prawidłowy stan, tak samo, gdy inny kot załatwia się dwa razy dziennie.

Każdy kot jest trochę odmienny i nie możemy wszystkich „wrzucać do jednego worka”.

Częstotliwość ta zależy w dużej mierze od:

• rodzaju spożywanej karmy,
• zawartości wody w karmie,
• ilości wypijanych płynów.

Także konsystencja wydalanego kału zależy w dużej mierze od rodzaju spożywanej karmy.

Otóż żywnie karmą suchą, o niskiej zawartości wody będzie skutkowała wydalaniem kału dobrze uformowanego, bardziej zbitego.

Jedzenie karmy mokrej wiąże się z wydalaniem kału o mazistej, bardziej wodnistej konsystencji.

Koty są zwierzętami o bardzo wrażliwej naturze i w związku z tym reagują na drobne szczegóły w ich otoczeniu, na jakie często właściciele nie zwracają zupełnie uwagi.

Nagłe zmiany środowiskowe, jak np. zmiana kuwety dla kota, piasku lub żwirku z jakiego korzysta kot, miejsca gdzie się zwykle załatwia, może skutkować wstrzymaniem w oddawaniu kału.

Takie zjawisko trwające kilka dni (do tygodnia) nie powoduje większych szkód dla organizmu.

Oczywiście powtórzę raz jeszcze, że każdy kot jest indywidualistą, należy traktować go z dużą ostrożnością i nie bagatelizować ewentualnych objawów.

W tej perspektywie możemy wprowadzić termin zaparcie (łac. constipatio), czyli stan w którym przerwa w wydalaniu kału wynosi więcej niż zwykła częstotliwość u danego osobnika.

Różne źródła podają odmienne terminy trwania zaparcia, obejmujące od 1 do kilku dni.

Z klinicznego punktu widzenia możemy wyróżnić „zaparcie proste” trwające zwykle kilka dni bez objawów ogólnych i z dobrym samopoczuciem i „zaparcie przewlekłe„, któremu towarzyszy zły stan ogólny zwierzęcia.

Konsekwencją przewlekłych zaparć może być jednostka chorobowa zwana okrężnicą olbrzymią, która wprawdzie dotyczy tylko kilku procent wszystkich zaparć, ale wiąże się z bardzo poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.

Jest to stan, gdy okrężnica na skutek zalegania kału, ulega znacznemu rozszerzeniu, prowadząc jednocześnie do zupełnego zatrzymania motoryki tego odcinka.

Skoro wiemy już wiemy czym są zaparcia, pora zastanowić się nad przyczynami je wywołującymi i procesami patofizjologicznymi, które im towarzyszą.

Przyczyny zaparć u kotów

Dlaczego koty mają zaparcia?

Ogólnie możemy stwierdzić, iż zaparcia mogą być konsekwencją procesów chorobowych toczących się na terenie jelit lub wynikać z zaburzeń obejmujących cały organizm (przyczyny ogólnoustrojowe).

Potencjalnymi przyczynami zaparć będą więc czynniki zgrupowane w następujące kategorie:

• czynniki chorobowe,
• czynniki dietetyczne,
• czynniki środowiskowe,
• czynniki behawioralne.

Zaparcia na tle chorobowym

Każdy przypadek przebiegający z odwodnieniem organizmu albo niedrożnością jelit – czy to mechaniczną czy czynnościową, skutkował będzie zaparciami.

Niedrożności mechaniczne powodowane są przez:

• ciała obce połknięte przez zwierzę,
• guzy okrężnicy,
• ropnie,
• przerośnięte inne narządy i gruczoły uciskające na światło jelit i tym samym je zwężające.

Czasem poważne złamania kości, nieprawidłowo zagojone i zrośnięte mogą powodować trudności w wydalaniu kału, ale na szczęście tych przypadków nie notuje się zbyt dużo.

Niedrożności natury czynnościowej wiążą się z osłabieniem motoryki okrężnicy, co ma miejsce w przypadku zaburzeń mineralno witaminowych np. hipokalienia czy hiperkalcemia, albo wynika z uszkodzeń nerwów wychodzących z końcowego odcinka rdzenia kręgowego.

Poważne wypadki komunikacyjne, upadki z wysokości czy pogryzienia i uszkodzenie kręgosłupa mogą dawać objawy zaparć.

Wspomnieć należy także o przyczynach jatrogennych spowodowanych podawaniem niektórych leków (np. opioidy, leki cholinergiczne).

Zaparcia u kota na tle dietetycznym

Zaparcia na tle dietetycznym

Czynniki dietetyczne wynikają z uwarunkowań genetycznych kotowatych, będących zwierzętami typowo mięsożernymi.

Żywienie karmą nie do końca zbilansowaną, opartą na dużej ilości białka i tłuszczu, a małej włókna i węglowodanów może skutkować upośledzeniem normalnego pasażu jelitowego i zaparciami.

Koty żywione karmą suchą, o małej zawartości wody, które nie pobierają dostatecznej ilości płynów narażają się na ryzyko zaparć.

Koty zaś wychodzące i polujące, zjadające niekoniecznie strawne fragmenty swych ofiar np. pióra, również częściej cierpią na niedrożności jelit i zaburzenie pasażu treści.

Zaparcia na tle behawioralnym i środowiskowym

Przeprowadzka może być przyczyną zaparć u kota

Koty będące jednocześnie „drapieżnikami i ofiarami” częściej niż inne gatunki odczuwają stres i stąd każda zmiana w środowisku kota skutkować może poważnymi konsekwencjami.

Przyzwyczajają się one do danego środowiska i nie lubią wszelkich zmian, szczególnie tych dotyczących kuwety, jej lokalizacji, wypełnienia w formie piasku.

Nie sposób bagatelizować także przeprowadzek, zmiany trybu życia domowników, nowych mieszkańców, przemeblowań czy remontów.

Ważna jest higiena kota, szczególnie tego długowłosego, który liżąc się wprowadzają włosy do przewodu pokarmowego. One to właśnie mogą tworzyć zbite kule, zwane bezoarami zatykając światło jelit.

Koty żyjące w domu, na ograniczonej przestrzeni, nudząc się, unikając ruchu i często cierpiąc na otyłość, także zdecydowanie częściej mają problem zaparć.

Koty mogą też powstrzymywać się przed wydalaniem kału do brudnej lub trudno dostępnej kuwety.

Warto wspomnieć, że często inne choroby powodować mogą wtórnie zaparcia (polineuropatia cukrzycowa czy neuropatia związana z niewydolną tarczycą).

Widzimy więc jak wiele czynników może spowodować zaparcia i jak ważna jest ich znajomość i w miarę możliwości unikanie.

Na kolejnej stronie dowiesz się jak przebiega i jakie są najczęstsze objawy zaparcia u kota.