Chow chow
Chow chow jest przedstawicielem rasy, mającej swoje korzenie prawdopodobnie w Mongolii, aczkolwiek jego historia owiana jest pewną tajemnicą.
Psy te odstraszały złe duchy, pilnowały buddyjskich świątyń, brały udział w polowaniach, a także służyły jako środek transportu podczas górskich wypraw.
W Europie pojawiły się dopiero ok. 1860 r. za sprawą Angielskich podróżników, którzy sprowadzili na kontynent 8 osobników i to właśnie ta ósemka dała, początek współczesnej nam rasie.
Według FCI Chow-chow należy do grupy 5.
Chow chow opis rasy
Chow chow opis rasy
Niektórym przypomina groźnego lwa z obfitą grzywą, innym potężnego niedźwiedzia, czy po prostu pluszowego misia.
Jedno jest pewne – tę rasę każdy z nas rozpozna z daleka.
Chow chow to pies średniej wielkości o zwartej i dobrze wyważonej sylwetce:
- wysokość w kłębie samicy 46 – 51 cm i masa 18 – 20 kg,
- wysokość w kłębie samca 48 – 56 cm i masa 20 – 25 kg.
Głowa Chow chow jest szeroka i płaska, otoczona bujnym włosem tworzącym wspomnianą lwią grzywę.
Ciemne (lub w kolorze szaty) oczy oraz małe i grube uszy, pochylone do przodu i skierowane ku sobie, współtworzą charakterystyczny, nadąsany grymas twarzy.
Unikalną cechą chow-chowa jest jego język – niebiesko czarny, granatowy lub borówkowy, który (jeśli wierzyć legendom) swoją barwę uzyskał dzięki temu, że psom tej rasy dane było zlizywać spadające kawałki nieba 😉
Szyja, grzbiet i lędźwie mocne, a klatka piersiowa głęboka i szeroka.
Kończyny piersiowe są proste, a miedniczne lekko kątowane w stępie, co sprawia, że chód jest nieco szczudłowaty.
Okrywa włosowa występuje w dwóch odmianach:
- szorstkiej – gęsty, szorstki włos okrywowy i wełnisty podszerstek,
- gładkiej (krótkowłosej) – prosty, krótki i sterczący włos, przypominający plusz
Włos wokół szyi tworzy kryzę, a na udach portki.
Umaszczenie tej rasy:
- czarne,
- rude,
- białe,
- kremowe,
- błękitne.
Biały chow-chow
Jak wygląda pies rasy chow-chow możesz zobaczyć na poniższym wideo
Chow chow: nazwa
Jest wiele różnych wersji co do etymologii nazwy tej rasy.
Według niektórych źródeł nazwa “chow” odnosi się do słowa “mięso” lub po prostu “mniam” i nawiązuje do smakowitości ich mięsa, które było niegdyś w Chinach rarytasem – podobno im bardziej niebieski język, tym lepsze mięso.
Inne tłumaczenie pochodzi od słów “cha” lub “chao” oznaczających psa o wielkiej sile.
Jeszcze inne źródła wskazują na angielskie pochodzenie nazwy, gdzie “chow – chow” to termin niegdyś używany w mieszanej angielszczyźnie do określania bibelotów, które przywożono z Dalekiego Wschodu.
Proszę udostępnij ten artykuł, ponieważ komuś może się przydać
Chow chow pielęgnacja
Chow-chow kąpiel
Jak można słusznie podejrzewać, największym wyzwaniem w pielęgnacji Chow-chowa, jest dbanie o jego okrywę włosową.
Gęsty podszerstek trzeba często wyczesywać, by sierść się nie plątała, oraz by martwy włos nie blokował dostępu powietrza do skóry.
Ponieważ czynność ta jest pracochłonna, należy przyzwyczajać psa do tego typu zabiegów od szczenięcia, żeby w przyszłości jego temperament umożliwił nam spokojne ich wykonywanie.
Kąpiele stosujemy doraźnie, chyba że nasz czworonóg będzie cierpiał na chorobę skóry, co jest u nich niestety dość powszechne.
Warto również regularnie kontrolować fałdy skóry na pysku, gdyż może w tych miejscach dochodzić do zapaleń.
Ze względu na skłonność do APZS zalecana jest regularna profilaktyka przeciwpchelna.
Chow chow charakter
Chow chow charakter
Chow chow zdecydowanie nie należy do ras o łatwym usposobieniu.
Chow chow jest:
- uparty,
- niezależny,
- nieufny wobec obcych, względem których może wykazywać zachowania agresywne.
Mimo że wygląda jak przytulanka, niespecjalnie lubi zabawy z dziećmi, szarpanie czy ciągnięcie za uszy.
Jest psem jednego pana, który musi sobie na jego przyjaźń i lojalność zasłużyć.
Nadaje się do mieszkania w bloku, o ile będzie miał własny, spokojny kąt i możliwość wychodzenia na długie spacery.
Proszę udostępnij ten artykuł, ponieważ komuś może się przydać
Chow chow choroby
Chow chow choroby
Miotonia
Miotonia jest to schorzenie dziedziczne i polega na opóźnionym rozluźnianiu mięśni po wysiłku, co skutkuje ich sztywnością i przerostem.
Charakterystyczną cechą jest pozostające na nich wgłębienie po ucisku jak w plastelinie.
Wrodzone wzmożone napięcie mięśni
Schorzenie to dziedziczy się autosomalnie recesywnie i polega na zaburzeniu stężenia jonów chlorkowych i potasowych w cytoplazmie komórek, co prowadzi do wzmożonego napięcia włókien mięśniowych.
Szczenięta mają problemy z poruszaniem i wstawaniem, mogą pojawić się drżenia, a także przerost języka oraz mięśni kończyn i szyi.
Entropium
Entropium polega na wwinięciu się fragmentu powieki w kierunku gałki ocznej, co powoduje ocieranie rzęs o powierzchnię rogówki i jej przewlekłe drażnienie.
Dochodzi także do zapalenia spojówek, kurczu powiek i czasem urazów rogówki.
Leczenie polega na korekcji chirurgicznej.
Jaskra
Jaskra jako schorzenie dziedziczne dotyczy obu oczu i polega na wzroście ciśnienia wewnątrz gałkowego na skutek zaburzenia odpływu cieczy wodnistej z gałki ocznej.
Jaskra ostra u chow chow objawia się najczęściej:
- bolesnością,
- znieruchomieniem źrenicy,
- obrzękiem,
- przekrwieniem.
W jaskrze przewlekłej u chow chow dominuje:
- powiększenie gałki ocznej,
- zbliznowacenie rogówki,
- ślepota.
Ponieważ jaskra pierwotna słabo reaguje na leczenie farmakologiczne, najczęściej stosuje się zaawansowane metody chirurgiczne, mające na celu ułatwienie odpływu cieczy z oka.
Dermatoza reagująca na hormon wzrostu
Dermatoza reagująca na hormon wzrostu to choroba objawiająca się ubytkiem włosów (najpierw okrywowych) głównie na bokach ciała, a także na szyi, uszach i tylnej powierzchni ud.
Odsłonięta skóra jest hiperpigmentowana, dlatego należy różnicować to schorzenie z innymi chorobami endokrynologicznymi.
Leczenie polega na podawaniu hormonu wzrostu, przy jego udokumentowanym niedoborze.
Pęcherzyca liściasta
Pęcherzyca liściasta to choroba o podłożu autoimmunologicznym.
Dochodzi do reakcji antygen-przeciwciało pomiędzy keratynocytami i desmosomami a przeciwciałami wytwarzanymi przez własny organizm.
Prowadzi to do akantolizy, czyli utraty łączności pomiędzy komórkami naskórka, a te pojedyncze keratynocyty, jako komórki akantolityczne, są jedną z cech charakterystycznych w badaniu cytologicznym, pozwalającym na diagnostykę pęcherzycy.
Objawy kliniczne pęcherzycy liściastej u chow chow pojawiają się u zwierząt w średnim wieku w postaci krost, które złuszczają się tworząc strupy na grzbiecie nosa, opuszek, czy małżowin usznych.
Nadwrażliwość na ugryzienia pcheł (APZS)
APZS jest schorzeniem polegającym na wytworzeniu się stanu zapalnego skóry, na skutek reakcji nadwrażliwości organizmu na białko, zawarte w ślinie pcheł.
Typowe zmiany pojawiają się w okolicy lędźwiowo-krzyżowej i u nasady ogona, w postaci wyłysień, powstałych głównie na skutek samouszkodzeń wołanych świądem.
Leczenie APZS obejmuje:
- kąpiele lecznicze,
- stosowanie preparatów przeciwpchelnych (zarówno na psie, jak i w jego otoczeniu),
- stosowanie preparatów przeciwświądowych.
Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego
Schorzenie to dotyczy wewnątrzstawowego więzadła, łączącego kość udową z piszczelową.
Objawia się nagłą kulawizną lub całkowitym brakiem obarczania kończyny.
Rozpoznanie potwierdza się tzw. testem szufladowym, uwidaczniającym znaczny “luz” w kolanie.
Leczenie najczęściej chirurgiczne.
Czerniak
Czerniaki występują w postaci tęgich i pigmentowanych guzów skórnych, mogących ulegać owrzodzeniom.
W większości przypadków czerniaki mają charakter łagodny, ale te w okolicy palców i łożyska pazura, połączeń skórno-śluzówkowych należą do bardziej złośliwych i mogą dawać odległe przerzuty.
Leczeniem z wyboru jest radykalne usunięcie chirurgiczne, a dodatkowo w przypadku zmian złośliwych – chemioterapia.
Chłoniakomięsak złośliwy
Jest to choroba nowotworowa wywodząca się z limfocytów B lub limfocytów T.
Klinicznie wyróżniamy postacie chłoniakomięsaka:
- pokarmową – nacieki lub guzy w obrębie przewodu pokarmowego; przebiega z objawami biegunki, wymiotów i utraty masy ciała,
- skórną – epiteliotropową (wywodzącą się z limfocytów T, przebiegającą z powstawaniem guzków lub płytek, uogólnionym rumieniem i owrzodzeniem błon śluzowych) i nieepiteliotropową (wywodzącą się z limfocytów T i B, przebiegającą z powstawaniem podskórnych guzków np. w obrębie spojówek),
- śródpiersiową – powiększenie węzłów chłonnych klatki piersiowej, gromadzenie się w niej płynu, duszność i kaszel,
- wieloogniskową – powiększenie węzłów chłonnych, brak apetytu, apatia,
- pozawęzłową – najczęściej dotyczy nerek i gałek ocznych.
Rozpoznanie opiera się o badanie biopsyjne, w wątpliwych przypadkach uzupełnione badaniem histopatologicznym wycinka tkanki lub węzła chłonnego.
Czy warto zdecydować się na Chow-chowa?
Czy warto zdecydować się na Chow-chowa?
Chow – chow to na pewno pies, którego zakup należy dwa razy przemyśleć.
Jest to pies dość trudny do ułożenia, więc nie powinny do jego zakupu przymierzać się osoby, które nie mają pojęcia o podstawowych zasadach szkolenia.
A uczyć trzeba te psy od szczeniaka, by w przyszłości móc sobie poradzić z psem w tak prozaicznie brzmiących czynnościach, jak czesanie, czy np. przytrzymanie do zastrzyku podczas szczepienia.
Bardzo ważna jest też socjalizacja z innymi zwierzętami i ludźmi.
Z własnej praktyki przytoczę, że wielokrotnie spotkałam się z niemocą właścicieli przy okiełznaniu psa do pobrania krwi, czy choćby badania klinicznego, gdyż pies jest tak nieufny, że gryzie nie tylko lekarza, ale i własnego pana, co znacznie utrudnia diagnostykę, czy np. uniemożliwia przeprowadzenie zabiegów fizjoterapeutycznych.
Z natury są to psy z rezerwą podchodzące do obcych, dlatego należy pamiętać o tym, że pies rasy chowchow, musi widzieć we własnym właścicielu pewien autorytet.
Nie specjalnie nadaje się też na maskotkę dla dzieci, a wszelkie zabawy powinny być prowadzone pod kontrolą dorosłych.
Jeśli natomiast uda nam się z Chowem nawiązać nić porozumienia, na pewno zyskamy lojalnego obrońcę i wspaniałego przyjaciela.
