Chow chow: opis, charakter i choroby [zalecenia weterynarza]

Historia rasy psów chow chow

Chow chow jest przedstawicielem rasy psów pierwotnych, mającej swoje korzenie prawdopodobnie w Mongolii, aczkolwiek pochodzenie rasy chow chow’ów owiane jest pewną tajemnicą.

Psy te odstraszały złe duchy, pilnowały buddyjskich świątyń, brały udział w polowaniach, a także służyły jako środek transportu podczas górskich wypraw.

W Europie pojawiły się dopiero ok. 1860 r. za sprawą Angielskich podróżników, którzy sprowadzili na kontynent 8 osobników i to właśnie ta ósemka dała, początek współczesnej nam rasie.

Według FCI Chow chow należy do grupy 5.

Chow chow opis rasy

Niektórym przypomina groźnego lwa z obfitą grzywą, innym potężnego niedźwiedzia, czy po prostu pluszowego misia. Jedno jest pewne – tą jedną z najstarszych ras każdy z nas rozpozna z daleka.

Wielkość i waga psa chow chow

Chow chow to pies średniej wielkości o zwartej i dobrze wyważonej sylwetce.

Wzorzec rasy psów chow chow

Chow chow okrywa włosowa i umaszczenie

Chow chowy należą do psów ras średnich, a jego okrywa włosowa występuje w dwóch odmianach:

• szorstkiej – gęsty, szorstki włos okrywowy i wełnisty podszerstek,
• gładkiej (krótkowłosej) – prosty, krótki i sterczący włos, przypominający plusz

Gęste futro wokół szyi tworzy kryzę, a na udach portki.

Psy rasy chow chow mają umaszczenie:

• czarne,
• rude,
• białe,
• kremowe,
• błękitne.

Jak wygląda pies rasy chow-chow możesz zobaczyć na poniższym wideo

Chow chow: nazwa

Jest wiele różnych wersji co do etymologii nazwy tej rasy.

Według niektórych źródeł nazwa “chow” odnosi się do słowa “mięso” lub po prostu “mniam” i nawiązuje do smakowitości ich mięsa, które było niegdyś w Chinach rarytasem – podobno im bardziej niebieski język, tym smaczniejszy pies.

Inne tłumaczenie pochodzi od słów “cha” lub “chao” oznaczających psa o wielkiej sile.

Jeszcze inne źródła wskazują na angielskie pochodzenie nazwy, gdzie “chow – chow” to termin niegdyś używany w mieszanej angielszczyźnie do określania bibelotów, które przywożono z Dalekiego Wschodu.

Chow chow pielęgnacja

Jak można słusznie podejrzewać, największym wyzwaniem w pielęgnacji Chow chowa, jest dbanie o jego okrywę włosową.

Gęsty podszerstek chow chowów trzeba często wyczesywać, by sierść się nie plątała, oraz by martwy włos nie blokował dostępu powietrza do skóry.

Ponieważ czynność ta jest pracochłonna, należy przyzwyczajać psa do tego typu zabiegów od szczenięcia, żeby w przyszłości jego temperament umożliwił nam spokojne ich wykonywanie.

Kąpiele stosujemy doraźnie, chyba że nasi czworonożni przyjaciele będą miały chorobę skóry, co jest u chow chowów niestety dość powszechne.

Warto również regularnie kontrolować fałdy skóry na pysku, gdyż może w tych miejscach dochodzić u chow chowów do zapaleń.

Ze względu na skłonność do APZS zalecana jest regularna profilaktyka przeciwpchelna i regularne wizyty u weterynarza z chow chowami.

Chow chow charakter

Chow chow zdecydowanie nie należy do ras o łatwym usposobieniu.

Chow chow ma silny charakter i jest:

• uparty,
• niezależny,
• nieufny wobec obcych, względem których może wykazywać zachowania agresywne.

Mimo że wyglądają jak przytulanki, chow chowy niespecjalnie lubią zabawy z dziećmi, szarpanie czy ciągnięcie za uszy.

Chow chow jest psem jednego pana, który musi sobie na jego przyjaźń i lojalność zasłużyć.

Nadaje się do mieszkania w bloku, o ile będzie miał własny, spokojny kąt i możliwość wychodzenia na długie spacery.

Chow chow choroby

Miotonia

Miotonia jest to schorzenie dziedziczne i polega na opóźnionym rozluźnianiu mięśni po wysiłku, co skutkuje ich sztywnością i przerostem.

Charakterystyczną cechą jest pozostające na nich wgłębienie po ucisku jak w plastelinie.

Wrodzone wzmożone napięcie mięśni

Schorzenie to dziedziczy się autosomalnie recesywnie i polega na zaburzeniu stężenia jonów chlorkowych i potasowych w cytoplazmie komórek, co prowadzi do wzmożonego napięcia włókien mięśniowych.

Szczenięta mają problemy z poruszaniem i wstawaniem, mogą pojawić się drżenia, a także przerost języka oraz mięśni kończyn i szyi. Choroba jest nieuleczalna, a objawy kliniczne stabilizują się najczęściej do roku.

Entropium

Entropium polega na wwinięciu się fragmentu powieki w kierunku gałki ocznej, co powoduje ocieranie rzęs o powierzchnię rogówki i jej przewlekłe drażnienie.

Dochodzi także do zapalenia spojówek, kurczu powiek i czasem urazów rogówki.

Leczenie polega na korekcji chirurgicznej.

Jaskra

Jaskra jako schorzenie dziedziczne dotyczy obu oczu i polega na wzroście ciśnienia wewnątrz gałkowego na skutek zaburzenia odpływu cieczy wodnistej z gałki ocznej.

Jaskra ostra u chow chow objawia się najczęściej:

• bolesnością,
• znieruchomieniem źrenicy,
• obrzękiem,
• przekrwieniem.

W jaskrze przewlekłej u chow chow dominuje:

• powiększenie gałki ocznej,
• zbliznowacenie rogówki,
• ślepota.

Ponieważ jaskra pierwotna słabo reaguje na leczenie farmakologiczne, najczęściej stosuje się zaawansowane metody chirurgiczne, mające na celu ułatwienie odpływu cieczy z oka.

Dermatoza reagująca na hormon wzrostu

Dermatoza reagująca na hormon wzrostu to choroba objawiająca się ubytkiem włosów (najpierw okrywowych) głównie na bokach ciała, a także na uszach i tylnej powierzchni ud.

Odsłonięta skóra jest hiperpigmentowana, dlatego należy różnicować to schorzenie z innymi chorobami endokrynologicznymi.

Leczenie polega na podawaniu hormonu wzrostu, przy jego udokumentowanym niedoborze.

Pęcherzyca liściasta

Pęcherzyca liściasta to choroba o podłożu autoimmunologicznym.

Dochodzi do reakcji antygen-przeciwciało pomiędzy keratynocytami i desmosomami a przeciwciałami wytwarzanymi przez własny organizm.

Prowadzi to do akantolizy, czyli utraty łączności pomiędzy komórkami naskórka, a te pojedyncze keratynocyty, jako komórki akantolityczne, są jedną z cech charakterystycznych w badaniu cytologicznym, pozwalającym na diagnostykę pęcherzycy.

Objawy kliniczne pęcherzycy liściastej u chow chow pojawiają się u zwierząt w średnim wieku w formie krost, które złuszczają się tworząc strupy na grzbiecie nosa, opuszek, czy małżowin usznych. Rokowanie waha się od dobrego do umiarkowanego – u części psów choroba utrzymuje się w fazie remisji po odstawieniu leków, inne wymagają podawania najmniejszych skutecznych dawek do końca życia.

Nadwrażliwość na ugryzienia pcheł (APZS)

APZS jest schorzeniem polegającym na wytworzeniu się stanu zapalnego skóry, na skutek reakcji nadwrażliwości organizmu na białko, zawarte w ślinie pcheł.

Typowe zmiany pojawiają się w okolicy lędźwiowo-krzyżowej i u nasady ogona, w formie wyłysień, powstałych głównie na skutek samouszkodzeń wołanych świądem.

Leczenie APZS obejmuje:

• kąpiele lecznicze,
• stosowanie preparatów przeciwpchelnych (zarówno na psie, jak i w jego otoczeniu),
• stosowanie preparatów przeciwświądowych.

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego

Schorzenie to dotyczy wewnątrzstawowego więzadła, łączącego kość udową z piszczelową.

Objawia się nagłą kulawizną lub całkowitym brakiem obarczania kończyny.

Rozpoznanie potwierdza się tzw. testem szufladowym, uwidaczniającym znaczny “luz” w kolanie.

Leczenie najczęściej chirurgiczne.

Czerniak

Czerniaki występują w postaci tęgich i pigmentowanych guzów skórnych, mogących ulegać owrzodzeniom.

W większości przypadków czerniaki mają charakter łagodny, ale te w okolicy palców i łożyska pazura, połączeń skórno-śluzówkowych należą do bardziej złośliwych i mogą dawać odległe przerzuty.

Leczeniem z wyboru jest radykalne usunięcie chirurgiczne, a dodatkowo w przypadku zmian złośliwych – chemioterapia.

Chłoniakomięsak złośliwy

Jest to choroba nowotworowa wywodząca się z limfocytów B lub limfocytów T.

Klinicznie wyróżniamy postacie chłoniakomięsaka:

• pokarmową – nacieki lub guzy w obrębie przewodu pokarmowego; przebiega z objawami biegunki, wymiotów i utraty masy ciała,
• skórną – epiteliotropową (wywodzącą się z limfocytów T, przebiegającą z powstawaniem guzków lub płytek, uogólnionym rumieniem i owrzodzeniem błon śluzowych) i nieepiteliotropową (wywodzącą się z limfocytów T i B, przebiegającą z powstawaniem podskórnych guzków np. w obrębie spojówek),
• śródpiersiową – powiększenie węzłów chłonnych klatki piersiowej, gromadzenie się w niej płynu, duszność i kaszel,
• wieloogniskową – powiększenie węzłów chłonnych, brak apetytu, apatia,
• pozawęzłową – najczęściej dotyczy nerek i gałek ocznych.

Rozpoznanie opiera się o badanie biopsyjne, w wątpliwych przypadkach uzupełnione badaniem histopatologicznym wycinka tkanki lub węzła chłonnego. Rokowanie jest ostrożne, a jedyną formą uzyskania remisji jest chemioterapia.

Czy warto zdecydować się na Chow-chowa?

Chow – chow to na pewno pies, którego zakup należy dwa razy przemyśleć.

Jest to pies dość trudny do ułożenia, więc nie powinny do jego zakupu przymierzać się osoby, które nie mają pojęcia o podstawowych zasadach szkolenia.

A uczyć trzeba chow chowy od szczeniaka, by w przyszłości móc sobie poradzić z psem w tak prozaicznie brzmiących czynnościach, jak czesanie, czy np. przytrzymanie do zastrzyku podczas szczepienia.

Bardzo ważna jest też socjalizacja z innymi zwierzętami i ludźmi.

Z własnej praktyki przytoczę, że wielokrotnie spotkałam się z niemocą właścicieli przy okiełznaniu chow chowa do pobrania krwi, czy choćby badania klinicznego, gdyż pies jest tak nieufny, że gryzie nie tylko lekarza, ale i własnego pana, co znacznie utrudnia diagnostykę, czy np. uniemożliwia przeprowadzenie zabiegów fizjoterapeutycznych.

Z natury chow chowy to psy z rezerwą podchodzące do obcych, dlatego należy pamiętać o tym, że pies rasy chowchow, musi widzieć we własnym właścicielu pewien autorytet.

Nie specjalnie chow chowy nadają się też na maskotkę dla dzieci, a wszelkie zabawy powinny być prowadzone pod kontrolą dorosłych.

Jeśli natomiast uda nam się z Chowem nawiązać nić porozumienia, na pewno zyskamy lojalnego obrońcę i wspaniałego przyjaciela.