Lhasa apso: usposobienie, pielęgnacja i choroby Lhasa apso

Ojczyzną przypominających jakże popularne w naszym kraju shih tzu piesków Lhasa apso są surowe ziemie Tybetu, a początki rasy sięgają około 2000 lat wstecz.

Nazwa rasy bezpośrednio wiąże się z ich pochodzeniem, a także wyglądem.

Pierwszy człon Lhasa to nazwa stolicy Tybetu, a drugi – “apso” oznacza po prostu długowłosego, małego psa, zatem pasuje do nich jak ulał.

Według niektórych źródeł Apso to także rasa tybetańskich kóz, których złota sierść przypomina barwę włosa tych psów.

Niegdyś wierzono, że Lhasa apso są wcieleniami zmarłych kapłanów, zatem otaczane były one czcią i zamieszkiwały w klasztornych murach, albo cesarskich pałacach.

Do Europy sprowadzone zostały przez kolonistów, którzy przywozili je jako cenne pamiątki z Chin.

Sam Dalajlama podarował w 1933 r 13 sztuk tych piesków Ameryce i to od nich w zasadzie rozpoczęła się hodowla lhasa apso na szerszą skalę poza granicami Tybetu.

Według klasyfikacji FCI rasa psa Lhasa apso należy do grupy 9.

Lhasa apso usposobienie

Pies rasy Lhasa apso jest typowym psem do towarzystwa.

Nie mają specjalnie trudnego do ułożenia charakteru i nadają się praktycznie dla każdego, nawet początkującego zupełnie opiekuna.

Są wesołe, przyjacielskie i spokojne.

W stosunku do innych psów raczej nie zaczepne.

Lhasa apso nie są ani agresywne, ani też tchórzliwe, ot tak, coś pośrodku.

Potrafią jedynie być dość szczekliwe w reakcji np. na hałas na klatce schodowej, przez co alarmują o nadejściu gości, nim ci zadzwonią do naszych drzwi.

Potrzebują dość dużo kontaktu z człowiekiem, poczucia bliskości i akceptacji.

Mogą też zostawać długo same w domu, o ile zostaną do tego stopniowo przyzwyczajone.

Lhasa apso opis rasy

Lhasa apso często są mylone z shih tzu, aczkolwiek wprawne oko od razu wychwyci podstawowe różnice – grubszy kościec, mocniejszą budowę i dłuższą kufę.

Jest to piesek należący do tak zwanych ras miniaturowych

Lhasa apso waga

Masa ciała dorosłego psa rasy Lhasa apso to około 4-7 kg.

Lhasa apso wygląd

• Głowa obficie owłosiona z charakterystycznymi wąsami i brodą oraz opadającymi na oczy firankami.
• Stop umiarkowanie wyraźny, kufa długości około 4 cm o prostym grzbiecie.
• Siekacze rozstawione szeroko, ustawione w ścisłym przodozgryzie.
• Oczy ciemne, owalnie, niewyłupiaste.
• Uszy zwisające, mocno owłosione.
• Szyja u samców posiada bujną kryzę.
• Grzbiet prosty, lędźwie silne.
• Ogon osadzony wysoko, często ze złamanym końcem, pokryty obfitym włosem tworzącym pióro.
• Kończyny proste, obficie owłosione.

Lhasa apso umaszczenie

Szata dwuwarstwowa, o umiarkowanie gęstym podszerstku oraz długim i twardym włosie okrywowym.

Spotykane umaszczenia Lhasa apso:

• piaskowe,
• miodowe,
• dymne,
• łupkowe,
• ciemnoszare,
• czarne,
• białe,
• brązowe.

Jak wygląda pies rasy Lhasa apso możesz też zobaczyć na poniższym filmie

Lhasa apso pielęgnacja

Okrywa włosowa Lhasa apso wymaga konsekwentnej i częstej pielęgnacji.

Zaletą sierści psów tej rasy jest to, że jest ona stosunkowo sztywna i twarda, przez co nie zbija się w kołtuny, oraz nie wchodzi we wszelkie wykładziny, kanapy, czy ubrania i dość łatwo ją z tych miejsc usunąć.

Psa lhasa apso czeszemy średnio 2-3 razy w tygodniu, w zależności od fryzury.

Lhasa apso choroby

Dwurzędowość rzęs

Jest to wada dziedziczna, polegająca na wystąpieniu drugiego rzędu rzęs, które drażnić mogą powierzchnię rogówki i spojówkę gałki ocznej.

Jedyną skuteczną metodą leczenia jest usunięcie chirurgiczne rzęs dodatkowych.

Gładkomózgowie

Gładkomózgowie to rzadko występująca wada, polegająca na niedorozwoju zakrętów kory mózgowej, przez co jej powierzchnia staje się gładka.

Pierwsze objawy pojawiają się u około 3 miesięcznych szczeniaków lhasa apso i są to:

• agresja,
• trudność w nauce czystości,
• otępienie,
• zaburzenia wzroku i słuchu,
• drgawki.

Na postawienie ostatecznego rozpoznania pozwala rezonans magnetyczny, a  wyżej wymienione objawy kliniczne nasuwają podejrzenie gładkomózgowia. Schorzenie jest nieuleczalne.

Wodogłowie wrodzone

Wodogłowie polega na poszerzeniu komór mózgu na skutek zaburzeń w produkcji lub odpływie płynu mózgowo rdzeniowego, a także przez nieprawidłową jego resorpcję.

Objawy kliniczne są wynikiem ucisku na tkankę nerwową.

Najczęściej stwierdza się:

• zaburzenia wzrostu,
• nieproporcjonalnie dużą czaszkę,
• niezarośnięte ciemiączko,
• brzuszno-boczny zez.

Na zdjęciu RTG widoczne jest ścieńczenie kości czaszki, a w badaniu USG przez ciemiączko można potwierdzić powiększenie komór mózgu.

Rokowanie jest zmienne i zależne od stopnia zaawansowania wady i reakcji na leczenie.

Podstawą leczenia jest najczęściej zmniejszenie wytwarzania płynu mózgowo rdzeniowego.

Zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych

Zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych obejmuje takie wady anatomiczne jak:

• zwężone otwory nosowe,
• zbyt długie podniebienie miękkie,
• wynicowanie kieszonek krtaniowych,
• niedorozwój tchawicy.

Na skutek utrudnionego przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe dochodzi do niedostatecznego wysycenia tlenem oraz wtórnych zakażeń i uszkodzeń dróg oddechowych.

Objawy występują najczęściej po wysiłku i sprzyja im wysoka temperatura otoczenia oraz ekscytacja.

Psy takie mają nawracające zakażenia dróg oddechowych oraz objawy pokarmowe (wymioty, zaburzenia połykania), często też chrapią.

Zespół oddechowy ujawnia się najczęściej w wieku 1-2 lat, a drugi szczyt zachorowań przypada na 9-10 rok życia.

Leczenie polega na zwalczaniu wikłających zakażeń, a w przypadku nieprawidłowości nozdrzy i podniebienia niezbędny jest zabieg chirurgiczny.

Alergia pokarmowa

Alergia pokarmowa to reakcja immunologiczna organizmu w odpowiedzi na alergeny pokarmowe.

W wyniku ich lokalnego działania dochodzi do zaburzeń przepuszczalności jelit, czego wyrazem jest najczęściej biegunka, a działanie ogólne prowadzi do wystąpienia świądu i pokrzywki.

Pierwsze objawy widoczne są najczęściej u psów rocznych.

Występujący wówczas świąd o zmiennej lokalizacji, ale najczęściej dotyczący okolic głowy i szyi słabo reaguje na leczenie sterydami.

Leczenie obejmuje przede wszystkim dietoterapię, czyli zastosowanie diety eliminacyjnej lub diet hipoalergicznych czy analergicznych przez okres co najmniej 4 -6 tygodni.

Równolegle często stosuje się leczenie objawowe – przeciwświądowe i leczenie ewentualnych wikłających zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych.

Niedrożność kanalików nosowo-łzowych

Kanaliki nosowo łzowe są to przewody, przez które nadmiar łez z oka odprowadzany jest do jamy nosowej i ustnej.

Przy ich niedrożności dochodzi do zwiększonego wypływu frakcji wodnej łzy ze szpary powiekowej i w kącik wewnętrznym oka zaczyna być widoczne zawilgocenie, czyli po prostu oczy łzawią.

W nasilonych przypadkach może nawet dojść do maceracji skóry w tej okolicy.

Nadmiar wilgoci na włosie w tym miejscu powoduje powstanie charakterystycznych zacieków barwy brązowawej lub rdzawej, najlepiej widocznych na sierści białej – to przebarwienie powodują namnażające się na włosach grzyby drożdżowe.

Leczenie tej przypadłości polega na udrożnieniu kanalików w sedacji, ale niestety jest to schorzenie o tendencjach nawrotowych.

W takich przypadkach stosuje się preparaty do miejscowej toalety okolic oczu.

Czy warto zdecydować się na Lhasa apso?

Lhasa apso to idealna rasa dla osób, które nigdy nie miały psa, gdyż jest stosunkowo łatwy do ułożenia.

Ceni sobie niezależność, ale nie nadmiernie, więc mogą nad nim zapanować nawet dzieci, jeśli oczywiście odpowiednio go wychowamy.

Podstawą w szkoleniu i postępowaniu z tym psem jest cierpliwość i wyrozumiałość, ale i konsekwencja.

Lhasa apso są wesołe, aktywne, lubią spacery i zabawy, sporty wyczynowe – niespecjalnie.

Chętnie spędzają czas z ludźmi, lubią być przytulane i głaskane.

Bardzo przywiązują się do właścicieli i cenią sobie bliski z nimi kontakt.

Ponieważ wymagają systematycznej pielęgnacji, warto od małego przyzwyczajać lhasa apso do kąpieli w odpowiednim szamponie, czesania i strzyżenia oraz pamiętać o tym, by kilka razy w tygodniu znaleźć czas na te przyjemności.