Chin japoński, zwany niegdyś japońskim spanielem, wyglądem przypomina pekińczyka na długich nogach i jest przedstawicielem tzw. ras brachycefalicznych, czyli o skróconej kufie.
Jego historia jest owiana tajemnicą, a sięga czasów sprzed naszej ery, gdzie pierwsze wzmianki o jego chińskich przodkach przedstawiono w manuskrypcie pochodzącym z 57 r. p.n.e.
Z innych źródeł dowiadujemy się, że ich korzenie mogą sięgać czasów VI-VIII wieku, gdzie podobne im czworonogi przechadzały się po ziemiach należących do Korei, a do samej Japonii trafiły ostatecznie jako dar dla ówcześnie panującego tam cesarza.
Ich koleje toczyły się dalej dość błyskawicznie.
W Kraju Kwitnącej Wiśni szybko zyskały one popularność, a ich status wzrósł do miana skarbu narodowego i jak na skarb przystało, za jego kradzież lub nielegalny wywóz groziły surowe sankcje.
Posiadaczami chinów byli głównie arystokraci, a psy te stanowiły najbardziej pożądany podarek, który zarezerwowany był przede wszystkim dla królewskich rodów i innych znamienitych osobistości.
W ten sposób dotarły one m.in. do Hiszpanii, na Wyspy Brytyjskie czy do Stanów Zjednoczonych.
Udział we wprowadzeniu rasy do USA miał przede wszystkim komandor Matthew Perry, który ratyfikował traktat z Kanagawy, przez co rynek japoński otwarty został przymusowo na handel z zachodem i umożliwił tym samym przepływ psów na kontynent.
Sam Perry nabył chiny jako podarki dla rodziny oraz ówczesnego prezydenta Franklina Pierce’a.
Orientalny wygląd china, przypominający nieco japońskie smoki widywane na ulicach w trakcie kolorowych parad, aż prosił się o uznanie i tak też się stało – jego wizerunek zdobił drogocenną porcelanę, kosztowne tkaniny, a same psy stały się bohaterami wielu baśni i opowiadań.
Według klasyfikacji FCI chin japoński należy do grupy 9.
Chin japoński charakter
Chin japoński jest psem o bardzo radosnej i żywiołowej naturze.
Uwielbia się bawić, hasać wśród traw i spędzać czas ze swoją ludzką rodziną.
Chiny są też bardzo uczuciowe i wrażliwe i potrafią chodzić za swoim panem krok w krok, wpatrując się w niego swoimi wielkimi, pełnymi miłości oczami.
Niech nas jednak nie zmyli to urocze usposobienie, bo natura spaniela może wziąć w tym małym ciałku górę i jeśli konsekwentnie go nie ułożymy, będzie próbował nas zdominować.
Psy te są bardzo inteligentne i szybko się uczą, ale potrafią być uparte i mają dobrą, długą pamięć, więc lepiej im nie podpaść, bo trudno będzie się wkupić w ich łaski z powrotem.
W stosunku do innych czworonogów chiny są nastawione przyjaźnie, ale wobec obcych ludzi raczej zachowują rezerwę i nie dadzą się tak łatwo pogłaskać.
Ze względu na to, że lubią się wszędzie wspinać oraz mają tendencję do mycia się samemu, porównywane są do kotów w psiej skórze.
Ich radosne usposobienie czyni z nich wspaniałych towarzyszy, którzy potrafią wywołać uśmiech na twarzy swoimi akrobatycznymi popisami, wygłupami, czy oczekiwaniem na naszą reakcję, gdy coś zbroją. Przeważnie szybko im wybaczamy, nie mogąc oprzeć się ich urokowi.
Wygląd
Chin japoński to uroczy piesek małych rozmiarów o eleganckiej, wpisanej w kwadrat sylwetce.
Wysokość
Wysokość w kłębie psa samca wynosi ok. 25 cm, a suki są proporcjonalnie mniejsze.
Waga
Masa ciała dorosłego osobnika waha się pomiędzy 2 a 6 kg.
Opis rasy
- Głowa duża, zaokrąglona z wyraźnym stopem.
- Kufa szeroka i krótka.
- Oczy okrągłe, duże, szeroko rozstawione i błyszczące.
- Kolor lusterka nosowego zależny od umaszczenia – przy czarnych łatach czarny, a przy rudych ceglasty.
- Uszy wiszące i długie, pokryte długim włosem.
- Dopuszczalny zgryz cęgowy, nożycowy, a także przodozgryz.
- Krótka szyja przechodzi w mocny grzbiet.
- Wysokość w kłębie jest taka sama jak długość tułowia.
- Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka i głęboka, brzuch podkasany, a lędźwie lekko zaokrąglone.
- Ogon noszony nad grzbietem, pokryty obfitym włosem, tworzącym pióro.
- Kończyny proste, delikatnej budowy, również ozdobione na tylnej części piórem.
- Łapy małe, mocno owłosione.
- Sierść długa i prosta, jedwabista w dotyku, dłuższa na uszach, ogonie, szyi, udach i podramionach, a krótsza na głowie.
Umaszczenie
Umaszczenie białe z łatami barwy czarnej lub rudej, o pożądanym symetrycznym ułożeniu.
Pożądana strzałka na pyszczku.
Pielęgnacja chinów japońskich
Chin sprawia wrażenie dość kłopotliwego w pielęgnacji, ale jest to na szczęście tylko złudzenie.
Jego miękka jedwabista i śnieżnobiała sierść jest tak ukształtowana przez naturę, że rzadko się filcuje i nie wypada w zastraszającej ilości.
Czeszemy psa zatem raz w tygodniu, by utrzymać włos w dobrej kondycji i nawilżeniu, oraz usunąć ten wypadający.
Kąpiemy psa w zależności od potrzeb, najczęściej zaleca się wykonanie tej czynności raz w miesiącu.
Po umyciu należy psa dobrze wysuszyć oraz wyczesać z włosem i pod włos. Okresowo sprawdzamy stan zębów uszu i pazurów i w razie potrzeby interweniujemy z odpowiednim zabiegiem pielęgnacyjnym.
Psy tej rasy nie mają jakichś specjalnych wymagań żywieniowych.
Ponieważ mają skłonności do tycia i żebrania przy stole o resztki z naszego obiadu, musimy się nauczyć jak im nie ulegać.
W żywieniu stosować można zarówno karmy gotowe dla psów ras miniaturowych, lub komponować posiłki samemu, co jest już nieco trudniejsze, ze względu na konieczność bilansowania składników odżywczych.
Chin japoński choroby
Zwichnięcie rzepki
Zwichnięcie rzepki polega na przemieszczeniu się jej na stronę boczną lub przyśrodkową stawu kolanowego na skutek zbyt płytkiego bloczka kości udowej, w którym to fizjologicznie jest ona usadowiona.
Może dotyczyć tylko jednej z kończyn miednicznych lub obydwu naraz.
Najczęstszym objawem zgłaszanym przez właściciela jest spontaniczna, przemijająca kulawizna.
Nasilenie zwichnięcia określa się w skali czterostopniowej:
- Brak lub rzadko występująca kulawizna i wypadnięcie rzepki pod naciskiem
- Przejściowa kulawizna
- Stała kulawizna – rzepkę można nastawić, ale wypada ona samoistnie przy ruchu zginania
- Stała kulawizna – rzepka jest poza bloczkiem i nie można jej nastawić
Przypadki pierwszych stopni można poddać fizjoterapii, ale znaczna kulawizna wymaga leczenia operacyjnego.
Niedomykalność zastawki dwudzielnej
U podłoża niedomykalności zastawki dwudzielnej leżą zmiany zwyrodnieniowe w obrębie płatków zastawek, noszące miano endokardiozy.
Na skutek niedomykania się zastawki mitralnej, dochodzi do zaburzenia w przepływie krwi – krew z lewej komory cofa się do lewego przedsionka.
Prowadzi to do przerostu serca lewego i jego niewydolności, co skutkuje gromadzeniem się płynu w płucach i ich obrzęku.
Najczęstszymi objawami endokardiozy jest:
- kaszel,
- osłabienie,
- szybkie męczenie się.
Jeśli wada jest niewielka objawy kliniczne mogą długo nie występować, a jedynie słyszalny może być szmer przy osłuchiwaniu klatki piersiowej na wysokości zastawki dwudzielnej.
Przy cięższych wadach tzw. koci mruk może być już nie tylko słyszalny, ale i wyczuwalny przez ścianę klatki piersiowej.
W badaniu RTG widoczne jest powiększenie lewej komory i lewego przedsionka.
Do rozpoznania choroby najbardziej przydatnym badaniem jest badanie USG z Dopplerem, które pozwala na ocenę wyglądu samych zastawek oraz stwierdzenie zaburzeń przepływu krwi w tej okolicy.
Leczenie polega na stosowaniu leków wspomagających pracę serca i regulujących ciśnienie krwi w zależności od stopnia zaawansowania choroby oraz unikania nadmiernej aktywności fizycznej.
Zaćma
Zaćma to schorzenie polegające na postępującym zmętnieniu soczewki gałki ocznej, co prowadzi do osłabienia i utraty zdolności widzenia.
Do jej przyczyn zaliczamy między innymi:
- mutacje genowe,
- choroby metaboliczne,
- urazy mechaniczne.
Zaćma młodzieńcza może być również wywołana przez:
- infekcje wirusowe,
- zatrucia,
- niedobory u ciężarnej suki.
Przy predyspozycji rasowej mówimy o zaćmie dziedzicznej.
Rozpoznanie ustala się na podstawie badania okulistycznego wykonanego przy pomocy oftalmoskopu.
Zwierzęta ze stwierdzoną zaćmą dziedziczną nie powinny być dopuszczane do rozrodu.
Leczenie polega na zabiegu operacyjnym wykonanym metodą fakoemulsyfikacji, co jest jedyną skuteczną metodą zwalczenia tej choroby.
PRA
Postępujący zanik siatkówki (PRA – progressive retinal atrophy ) polega na postępującej degeneracji komórek światłoczułych siatkówki oka w jej części centralnej (CPRA) lub na całej powierzchni (GPRA).
Choroba prowadzi początkowo do utraty zdolności widzenia po zmroku, a w miarę pogłębiania się uszkodzeń, zwierzę przestaje widzieć także i za dnia.
Diagnostyka PRA to przede wszystkim badanie za pomocą elektroretinografu, które pozwala na ocenę reakcji receptorów siatkówki na bodźce świetlne.
Dostępne są także testy genetyczne w kierunku PRA pozwalająca na identyfikację zarówno psów chorych jak i nosicieli wadliwego genu.
Choroba jest nieuleczalna.
Zespól suchego oka
Zespół suchego oka, czyli suche zapalenie rogówki i spojówek jest schorzeniem, które stosunkowo często spotykamy u psów krótkoczaszkowych, ale nie tylko.
Jego istotą jest zaburzenie w wytwarzaniu filmu łzowego (głównie frakcji wodnej) co prowadzi do niedostatecznego nawilżenia powierzchni gałki ocznej.
Najczęściej pojawia się u psów w wieku dorosłym i może przebiegać w różny sposób.
W postaci ostrej obserwujemy:
- zapalenie spojówek,
- mrużenie oczu,
- ropny wypływ,
- zaczerwienienie spojówek i trzeciej powieki.
W postaci przewlekłej dochodzi często do pigmentacji rogówki oraz pojawiania się na jej powierzchni naczyń i blizn.
Rozpoznanie polega na wykonaniu testu paskowego Schirmera, pozwalającego ocenić ilość produkowanych w czasie łez.
Leczenie polega na stosowaniu preparatów nawilżających typu “sztuczne łzy” oraz przede wszystkim kropli zawierających cyklosporynę (najwyższa skuteczność) lub ewentualnie glikokortykosteroidy.
Leczenie kontynuowane musi być zazwyczaj przewlekle.
Zespół oddechowy ras brachycefalicznych
Zespół oddechowy ras brachycefalicznych obejmuje zespół wad anatomicznych współistniejących ze skróconą trzewioczaszką, a są to:
- zwężone otwory nosowe,
- zbyt długie podniebienie miękkie,
- wynicowanie kieszonek krtaniowych,
- niedorozwój tchawicy.
Wady te mogą występować u jednego osobnika jednocześnie lub też może on posiadać tylko jedną z nich.
Ponieważ przepływ powietrza przez tak zwężone drogi oddechowe jest utrudniony, dochodzi do niedostatecznego natlenowania tkanek oraz wtórnych zakażeń i uszkodzeń dróg oddechowych.
Objawy nasilają się po wysiłku, a sprzyja im wysoka temperatura powietrza oraz nadmierna ekscytacja zwierzęcia.
Psy takie mają problemy z nawracającymi zakażeniami dróg oddechowych oraz pojawić się mogą u nich także objawy z przewodu pokarmowego, takie jak wymioty, czy zaburzenia połykania.
Zwężone elementy dróg oddechowych są też przyczyną chrapania.
Leczenie polega na zwalczaniu wtórnych zakażeń, a przy operacyjnych wadach naprawia się je tą właśnie metodą.
Psy otyłe należy odchudzić, gdyż nadmierna masa ciała sprzyjać będzie obciążeniu układu oddechowo-krążeniowego.
Gangliozydoza
Gangliozydoza GM2 jest stosunkowo niedawno wykrytą chorobą dziedziczną mogącą występować u chinów japońskich.
Jest to schorzenie zaliczane do grupy lizosomalnych chorób spichrzeniowych, które w uproszczeniu polegają na gromadzeniu się najczęściej w układzie nerwowym substancji, które prawidłowo rozkładane i usuwane są przez określone enzymy.
W przypadku gangliozydozy mamy do czynienia z niedoborem heksaminidazy A i odkładaniem się w komórkach gangliozydu.
Pierwsze objawy obserwujemy najczęściej u psów w wieku 1 -1,5 roku a należą do nich m.in.:
Z czasem objawy nasilają się prowadząc do śmierci zwierzęcia.
Leczenia brak.
Gangliozydoza jest chorobą dziedzicząca się w sposób autosomalny recesywny, co oznacza, że połączenie pary psów będących nosicielami wadliwego genu (Aa) niesie za sobą ryzyko, że któreś ze szczeniąt urodzi się chore.
Dwurzędowość rzęs
Wada ta, jak sama nazwa wskazuje, polega na występowaniu podwójnego rzędu rzęs.
Drażnią one powierzchnię rogówki i spojówki, powodując jej przewlekłe zapalenie, a czasem nawet uszkodzenie.
Leczenie polega na zabiegu chirurgicznym usunięcia rzęs dodatkowych i pozwala na całkowitą eliminację problemu.
Wyrywanie dodatkowych rzęs skutkuje ich odrastaniem.
Niestabilność szczytowo obrotowa
Niestabilność szczytowo obrotowa jako wada wrodzona jest efektem zaburzeń rozwojowych zęba kręgu obrotowego, więzadeł lub powierzchni stawowych atlasu i obrotnika.
Objawy to najczęściej bolesność szyi oraz niedowłady i porażenia czterokończynowe.
Do diagnostyki niezbędne jest zdjęcie RTG, a leczenie może być zachowawcze (usztywnienie za pomocą kołnierza – często bez efektów) lub operacyjne.
Dla kogo chin japoński będzie idealnym psem?
Chin japoński jest psem o wielu zaletach.
Nadaje się praktycznie dla każdego i do każdych warunków lokalowych.
Ten radosny, pełen energii, żywiołowy czworonóg swoimi nietuzinkowymi popisami rozbawi nas do łez i dostarczy rozrywki całej rodzinie.
Lubi dzieci i chętnie się z nimi powygłupia, ale uczulić musimy nasze pociechy na delikatne się z nim obchodzenie.
Jako że jest to rasa brachycefaliczna, uważać musimy na wyjątkowo gorące dni, gdyż nasz zwierzak szybko może się przegrzać, co grozi udarem cieplnym.
Chiny są ciekawskie, wszędobylskie, wszędzie zajrzą, wszystko wyśledzą i nic nie umknie ich uwadze.
Chętnie spędzą czas aktywnie, ale i czujna obserwacja terenu z ulubionego fotela potrafi zająć je na wiele godzin.
Lubią być w centrum uwagi, więc tam, gdzie domownicy, tam i one.
Szczególnie na ich obecność możemy liczyć pod stołem w trakcie obiadu, gdzie cierpliwie czekać będą na spadające kąski.
Psy te mimo niewielkich rozmiarów, jeśli nie będą odpowiednio od małego socjalizowane i szkolone, mogą nam pokrzyżować szyki i stać się małymi terrorystami, dlatego każdego psa warto do szczenięcia uczyć posłuszeństwa i podstawowych komend w sposób zróżnicowany i ciekawy, a przede wszystkim konsekwentny, łagodny i cierpliwy.
Krzykiem niczego nie osiągniemy, a jedynie możemy psa do siebie zrazić, a zaufanie trudno będzie odbudować.
Chiny są mało kłopotliwe w pielęgnacji, stosunkowo niedrogie w utrzymaniu i nie wymagają wiele ruchu, zatem polecić je można praktycznie każdemu.
