Układ krwiotwórczy i krew, podobnie jak inne narządy, mogą podlegać zmianom nowotworowym. Przykładem choroby nowotworowej układu krwiotwórczego jest białaczka u psa.
Białaczka to nowotwór złośliwy, będący drugim (po chłoniaku) pod względem częstości występowania nowotwór komórek krwi u psów.
W przebiegu białaczki dochodzi do nienormalnego, niekontrolowanego rozrostu komórek blastycznych (blastów) w szpiku kostnym i we krwi. Blasty to słabo zróżnicowane komórki, z których fizjologicznie powstają bardziej zróżnicowane komórki (m.in. leukocyty, erytrocyty, trombocyty).
Proces może się zacząć również w śledzionie lub grasicy, wtedy równolegle dochodzi do masywnego zajęcia krwi i szpiku kostnego.
Szereg zaburzeń w obrębie układu krwiotwórczego doprowadza do:
- skazy krwotocznej,
- niedokrwistości,
- podatności na zakażenia.
Przyczyny białaczki u psa
Przyczyny powstawania białaczek u zwierząt domowych nie są do końca ustalone.
Zakażenie wirusowe (wirus białaczki kotów) jest jedną z podstawowych przyczyn tego nowotworu w obrębie tego gatunku. U około 60-80% kotów z ostrą białaczką limfoblastyczną stwierdza się równoległe zakażenie wirusem białaczki kotów.
U psów, jak dotąd nie potwierdzono takiej możliwości.
Białaczki można podzielić biorąc pod uwagę obraz kliniczny na ostre i przewlekłe lub na podstawie pochodzenia komórek nowotworowych na białaczki szpikowe i limfatyczne.
Białaczka szpikowa u psa
W przebiegu białaczki szpikowej dochodzi do wzmożonego powstawania zmienionych nowotworowo komórek szpiku kostnego, o zaburzonych funkcjach. Co ciekawe, białaczki limfocytarne także powstają w szpiku ale klasyfikuje się je jako odrębną grupę.
W przebiegu białaczki szpikowej procesy krwiotworzenia są zazwyczaj zaburzone, a rozsiew komórek nowotworowych może uszkadzać inne narządy wewnętrzne.
Ostra białaczka szpikowa w skrócie nazywana AML (z łac. myelosis leukaemica acuta) to rodzaj białaczki w przebiegu której dochodzi do nowotworowego rozrostu komórek (granulocytów, monocytów, komórek tzw. linii erytroidalnej i megakariocytarnej).
Rozwija się bardzo szybko, we krwi pojawiają się liczne komórki blastyczne.
Typową cechą ostrej białaczki szpikowej jest niedokrwistość i obniżenie liczby płytek krwi, obserwowane są cechy nieprawidłowego procesu tworzenia erytrocytów (dyserytropoeza), granulocytów (dysgranulopoeza) i megakariocytów (dysmegakariopoeza).
Przewlekła białaczka szpikowa w medycynie weterynaryjnej jest rzadkością. W przebiegu przewlekłej białaczki szpikowej dochodzi do wzrostu niedojrzałych komórek (linii granulocytarnej, monocytarnej, erytroidalnej lub trombocytarnej).
Do białaczek szpikowych przewlekłych, które zostały rozpoznane u psów należą:
- czerwienica prawdziwa,
- przewlekłe białaczki granulocytarne (neutrofilowa, bazofilowa, eozynofilowa),
- trombocytoza samoistna.
Ten rodzaj białaczki szpikowej ma wolniejszy przebieg kliniczny niż postać ostra i daje lepsze rokowanie u zwierząt chorych.
U pacjentów pozostawionych bez leczenia, czas jaki mija od rozpoznania ostrej białaczki szpikowej do śmierci wynosi zazwyczaj 1-2 miesiące, podczas gdy w przypadku przewlekłych białaczek szpikowych okres ten przekracza niekiedy 3 lata.
Zespół mielodysplastyczny
Innym zaburzeniem, które może wystąpić u naszych podopiecznych jest zespół mielodysplastyczny (tzw. MDS). To zaburzenie przedbiałaczkowe dotyczące komórek macierzystych (z których fizjologicznie różnicują się komórki).
Cechuje się stałym obniżeniem dojrzałych komórek we krwi (cytopenia), nieefektywnym wytwarzaniem i różnicowaniem komórek krwi (leukocytów, erytrocytów, trombocytów) a także zaburzeniami w zakresie ich budowy (dysplazja) w szpiku kostnym.
Klasyfikacja zespołów mielodysplastycznych u ludzi jest bardzo precyzyjna, w medycynie weterynaryjnej wyróżniane są głównie:
- niedokrwistość złośliwa (RA, tzw. zespół mieloblastyczny oporny na leczenie),
- oporna na leczenie niedokrwistość z nadmiarem blastów (RAEB),
- oporna na leczenie cytopenia z wieloliniową dysplazją (RCMD).
Wtórna dysmielopoeza
Oprócz zespołu mielodysplastycznego możemy mieć do czynienia z wtórną dysmielopoezą (pojawiają się nieprawidłowości w morfologii komórek szpiku) ale tutaj możliwymi przyczynami są:
- leki,
- toksyny,
- niedobór żelaza,
- choroby:
- niedokrwistość autoimmunologiczna,
- trombocytopenia,
- zwłóknienie szpiku kostnego.
W poniższym artykule skupię się przede wszystkim na białaczkach limfatycznych, bo to właśnie ten rodzaj białaczek obserwuje się u psów zdecydowanie częściej niż białaczki szpikowe.
Ostra białaczka limfoblastyczna u psa (ALL)
To schorzenie związane z rozrostem nowotworowych komórek (polimorficznych) i komórek będącymi prekursorami limfocytów (limfoblasty) w szpiku kostnym. W efekcie dochodzi do przemieszczania się lub zaniku prawidłowych komórek (tzw. niedokrwistość z wyparcia).
Nowotworowe limfoblasty najczęściej są obecne we krwi krążącej ale nie jest to regułą. Może dochodzić do zajęcia innych organów:
- śledziony,
- wątroby,
- węzłów chłonnych.
Jakie psy chorują na ostrą białaczkę limfoblastyczną?
Nie występuje predyspozycja w obrębie płci, chorują psy między drugim a dwunastym rokiem życia, najczęściej psy ras dużych i olbrzymich.
Niektóre źródła podają, że owczarki niemieckie i golden retrievery są predysponowane do wystąpienia ostrej białaczki.
Istnieją predyspozycje genetyczne do wystąpienia choroby.
Inne czynniki sprzyjające wystąpieniu ALL:
- promieniowanie jonizujące,
- wirusy związane z rozwojem nowotworu (onkogenne),
- czynniki chemiczne (cytostatyki alkilujące).
Objawy ostrej białaczki limfoblastycznej u psa
Objawy często są niespecyficzne i uzależnione będą od zajęcia konkretnego narządu- każdy narząd może zostać zaatakowany chorobą.
- spadek apetytu,
- spadek masy ciała,
- apatia.
W badaniu klinicznym lekarz weterynarii może wykryć:
- powiększenie wątroby i śledziony,
- powiększenie węzłów chłonnych,
- wybroczyny.
Niespecyficzność objawów znacznie utrudnia rozpoznanie białaczki.
Jakie choroby mogą przypominać ostrą białaczkę limfoblastyczną?
- toksoplazmoza,
- nosówka,
- erlichioza,
- niedokrwistość aplastyczna,
- przerzuty nowotworu,
- inne rodzaje białaczek i zaburzenia szpiku,
- chłoniak wieloogniskowy.
Odróżnienie ALL od chłoniaka jest bardzo trudne, w tym celu wykonywane jest badanie szpiku.
Białaczka limfatyczna wywodzi się z limfocytów szpiku kostnego i często zajmuje krew obwodową, a nierzadko także narządy, m.in. węzły chłonne. Chłoniak z kolei wywodzi się z limfocytów pochodzących spoza szpiku kostnego, głównie z węzłów chłonnych i innych narządów limfatycznych tworząc najczęściej zmiany lite, guzowate lub rozlane.
W przebiegu chłoniaka dochodzi do silnego powiększenia węzłów chłonnych, niewielkich zmian w szpiku kostnym i krwi krążącej, z kolei w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej węzły chłonne powiększone są subtelnie, dochodzi do znacznego zajęcia szpiku i zmian w krwi krążącej.
Diagnostyka ostrej białaczki limfoblastycznej
Diagnostyka ostrej białaczki limfoblastycznej to złożony proces.
- W badaniach krwi wykryć można niedokrwistość z ograniczoną kompensatą ze strony szpiku (nieregeneratywną), obniżenie liczby neutrofili i płytek krwi (trombocytów) – obraz taki występuje u ponad ¾ pacjentów.
Towarzysząco obserwować można obecność niedojrzałych komórek będących prekursorami limfocytów (limfoblastów) i obniżenie lub wzrost poziomu leukocytów.
Wysoka liczba leukocytów we krwi obwodowej oraz równolegle występujące niedokrwistość i małopłytkowość to najczęstszy obraz krwi u psa z białaczką. - W zakresie badaniach biochemicznego krwi, zwiększona jest aktywność enzymów wątrobowych.
- Rozmaz krwi – możliwe jest wykrycie niepożądanych komórek.
- Biopsja szpiku kostnego to rodzaj badania cytologicznego (pozwalającego na ocenę morfologii komórek); charakterystyczna jest obecność limfoblastów (powyżej 30%), mała liczba prekursorów krwinek czerwonych, komórek szpiku i megakariocytów (komórek wytwarzających płytki krwi).
Nasilenie zmian uzależnione jest od stopnia zajęcia szpiku kostnego, typu komórek z jakich wywodzi się nowotwór i stopnia ich zróżnicowania. - Immunofenotypowanie, badanie cytochemiczne – do rozróżnienia od innych białaczek. Wykorzystywane są enzymy (peroksydaza, ester kwasu chlorooctowego), cytometria przepływowa.
- Badanie PCR na obecność antygenu rearanżacji receptora (PARR), wykorzystywana szczególnie wtedy gdy biopsja szpiku kostnego i cytometria są niejasne.
Białaczka u psa leczenie
Specjalista zajmujący się schorzeniami nowotworowymi to onkolog. Jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia białaczki u Twojego zwierzaka lub została ona potwierdzona, warto znaleźć zaufanego onkologa weterynaryjnego który będzie miał pod opieką Twojego pupila i poinformuje Cię o aktualnych metodach postępowania i leczenia a także omówi rokowanie.
O ile stan pacjenta na to pozwala, możliwe jest leczenie ambulatoryjne (wizyty w Klinice bez konieczności hospitalizacji).
Wyróżniamy trzy podstawowe fazy leczenia białaczki u psa:
1. Leczenie indukujące
Celem na tym etapie jest zredukowanie niepożądanych komórek do takich wartości, aby wyniki parametrów krwi były stabilne i o ile to możliwe- w granicach wartości referencyjnych.
Kolejnym celem jest wpłynięcie na układ odpornościowy w takim stopniu by był w stanie przynajmniej częściowo kontrolować produkcję niepożądanych komórek.
2. Leczenie konsolidujące
Celem jest usunięcie niepożądanych komórek i utrzymanie stanu bez objawów chorobowych (remisja).
Nawet przy zastosowaniu złożonych schematów leczenia, oczekiwany czas remisji jest krótki i wynosi od 1 do 3 miesięcy, a jedynie w wyjątkowych przypadkach jest dłuższy.
3. Leczenie podtrzymujące
Celem jest zapobieganie ponownemu pojawieniu się niepożądanych komórek.
Leczenie wspomagające
Ważnym elementem leczenia jest tzw. leczenie wspomagające. Większość psów w momencie rozpoznania ostrej białaczki jest w ciężkim stanie klinicznym (problemy kardiologiczne, żołądkowo-jelitowe, neurologiczne, związane z układem krwionośnym).
W takich przypadkach zasadne jest rozważenie hospitalizacji pacjenta oraz szereg czynności poprawiających jego komfort i rokowanie np. wdrożenie antybiotykoterapii celem zapobiegnięcia wtórnym zakażeniom czy przetaczanie krwi (celem odbudowania liczby krwinek czerwonych, płytek krwi lub czynników krzepnięcia krwi).
W zależności od stanu pacjenta zalecana jest ocena nerek – czy są na tyle sprawne, aby usunąć wszystkie substancje uboczne powstałe po zniszczeniu niepożądanych komórek?
Zapobiegawczo lekarz może wdrożyć płynoterapię celem poprawy sprawności usuwania niepożądanych metabolitów. Ważne jest oznaczanie poziomu jonów we krwi (jonogram), ponieważ utrzymanie równowagi wodno-elektrolitowej w czasie leczenia cytostatykami znacznie ogranicza szereg powikłań.
U pacjentów z obniżonym poziomem białka całkowitego (hipoproteinemia) we krwi, należy rozważyć przetoczenie osocza.
Pacjenci w trakcie chemioterapii zazwyczaj nie mają apetytu, dochodzi do redukcji masy ciała. Ważnym elementem terapii wspomagającej jest dokarmianie pacjenta, a w przypadku jego niechęci do jedzenia rozważenie użycia sondy lub żywienia poprzez podłączenie płynów dożylnie.
Lekarz weterynarii może także rozważyć podanie leków stymulujących apetyt.
Leki stosowane w leczeniu ostrej białaczki limfoblastycznej u psa
Chemioterapia to podstawowa metoda leczenia białaczki. Kluczowe jest rozpoczęcie terapii jak najwcześniej po rozpoznaniu choroby.
Cele leczenia chemią
- wyprowadzenie pacjenta z rozwijającego się stanu nowotworowego,
- zniszczenie maksymalnej ilości tkanki nowotworowej przy jak najmniejszym uszkodzeniu tkanek zdrowych,
- długotrwałe utrzymanie stanu remisji (wycofania objawów) lub całkowite zniszczenie komórek nowotworowych – o ile to możliwe.
Podstawowymi lekami używanymi w terapii są glikokortykosteroidy (prednizolon lub prednizon) w połączeniu z lekiem cytostatycznym czyli działającym toksycznie na komórki nowotworowe (winkrystyna).
Dodatkowo do tych leków często dołącza się lek przeciwnowotworowy (cyklofosfamid lub arabinozyd cytozyny). W leczeniu można także zastosować lek cytostatyczny jakim jest L-asparaginaza, przeciwnowotworowy (lomustyna), cytostatyczny (chlorambucyl).
Lecząc białaczkę należy wziąć pod uwagę wpływ leków na szpik – wykazują one działanie uszkadzające. By zapobiec rozległości uszkodzeń rozważa się podawanie mniejszej dawki leków licząc się z ryzykiem, że mniejsze dawki będą mniej skuteczne – może się okazać że niewystarczające.
W związku z tym, do każdego przypadku należy podejść indywidualnie i na bieżąco modyfikować wdrożone leczenie.
Działania niepożądane leków stosowanych w leczeniu ostrej białaczki limfoblastycznej
Leki stosowane w terapii ostrej białaczki limfoblastycznej poza swoimi oczywistymi plusami mają także pewne wady. Należy mieć świadomość o możliwych skutkach ubocznych terapii.
- Winkrystyna, działania niepożądane:
- Cyklofosfamid, działania niepożądane:
- jałowe, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego wywołane przez metabolit (akroleinę),
- infekcje pęcherza,
- uszkodzenie szpiku,
- wyłysienia (szczególnie u ras pudel i bobtail),
- zapalenie żołądka i jelit,
- zwłóknienie płuc,
- bezpłodność.
Przeciwwskazania: - wystąpienie reakcji anafilaktycznej po podaniu leku,
- w historii leczenia wykorzystywana radioterapia,
- występujące obniżenie liczby leukocytów i/lub płytek krwi,
- infekcja bakteryjna/ wirusowa/ grzybicza.
- Arabinozyd cytozyny, działania niepożądane:
- osłabienie czynności szpiku (mielosupresja),
- objawy ze strony przewodu pokarmowego:
- jadłowstręt,
- nudności,
- wymioty,
- biegunka.
- uszkodzenie wątroby,
- zapalenie spojówek,
- owrzodzenia jamy ustnej,
- gorączka u psa.
- Lomustyna, działania niepożądane:
- toksyczne działanie na szpik (mielotoksyczność):
- anemia,
- spadek liczby leukocytów,
- spadek liczby płytek krwi,
- toksyczne działanie na wątrobę (hepatotoksyczność),
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe:
- anoreksja,
- wymioty,
- zapalenie jamy ustnej,
- wyłysienia.
- toksyczne działanie na szpik (mielotoksyczność):
- Chlorambucyl, przeciwwskazanie:
- uszkodzenie szpiku,
- infekcja.
Działanie niepożądane: - uszkodzenie móżdżku (najbardziej wrażliwe pudle i teriery).
- Glikokortykosterydy, działania niepożądane:
- zanik czynności kory nadnerczy,
- wystąpienie zespołu Cushinga związanego z podawaniem glikokortykosteroidów (jatrogenny):
- zmiany atroficzne skóry,
- suchość skóry,
- zanik mięśni,
- osteoporoza,
- wzmożone gromadzenie tkanki tłuszczowej,
- obniżenie poziomu potasu we krwi i nadciśnienie,
- wzrost poziomu glukozy we krwi,
- zatrzymanie sodu i wody w organizmie z następowymi obrzękami,
- zwiększona podatność na zakażenia (immunosupresja),
- owrzodzenia,
- opóźnione gojenie ran,
- napady padaczkowe,
- zmiany zachowania,
- zwiększony apetyt,
- zwiększona ilość wypijanej wody,
- zwiększona ilość oddawanego moczu,
- obecność białka w moczu z następowym uszkodzeniem nerek,
- zaburzenia hormonalne,
- ścieńczenie skóry, wyłysienia,
- owrzodzenia i uszkodzenie rogówki,
- jaskra.
U zwierząt ciężarnych chemioterapia jest przeciwwskazana!
I co dalej, czyli z czym wiąże się chemioterapia?
- Należy się liczyć z kosztami i czasochłonnością terapii.
- Regularne kontrole, m.in w celu zmiany dawkowania, wprowadzenia lub wycofania pewnych leków.
- Monitorowanie rozmazu krwi i szpiku kostnego – ocena zarówno skuteczności jak i toksyczności terapii.
- Obserwacja skutków ubocznych, w tym krwawień spowodowanych obniżoną liczbą płytek (jest to główna przyczyna zgonów).
Pamiętaj: czasami jedyną formą leczenia jest terapia paliatywna (opieka nad zwierzęciem w końcowym etapie choroby) a celem opiekuna i lekarza weterynarii staje się poprawienie komfortu życia zwierzęcia w każdy możliwy sposób.
Boisz się o swojego psa i chcesz pomóc na własną rękę?
Pamiętaj, białaczka to podstępna choroba, jej zdiagnozowanie może nastręczać trudności lekarzom weterynarii.
We własnym zakresie możesz:
- profilaktycznie kontrolować masę ciała zwierzaka,
- sprawdzać wielkość węzłów chłonnych (zwłaszcza w okolicy szyi, pod żuchwą, w okolicy łopatek i pachwin),
- pilnować terminów okresowych, kontrolnych badań krwi, które mogą się przyczynić do wcześniejszego wychwycenia problemu,
- konsultować wszelkie niepokojące objawy z lekarzem weterynarii.
Rokowanie
U większość psów dochodzi do krótkotrwałej całkowitej lub częściowej remisji po początkowej fazie chemioterapii.
Zazwyczaj ostre białaczki u zwierząt są rozpoznawane w stadium, gdy dochodzi do znacznego zajęcia szpiku kostnego.
Uwzględniając definicję ostrej białaczki, traktowanej jako gwałtownie postępujący, agresywny proces i poważny problem kliniczny, należy mieć świadomość, że rokowanie jest złe.
Średni okres przeżycia po rozpoznaniu waha się w granicach 2-138 dni, a w pojedynczych przypadkach może być dłuższy.
Szczególnie złe rokowanie jest w przypadku oporności choroby na terapię – większość pacjentów umiera w ciągu kilku tygodni lub miesięcy.
Biorąc pod uwagę rokowanie oraz koszty w przypadku białaczki jedną z opcji do rozważenia jest eutanazja.
Przewlekła białaczka limfocytowa u psa
To choroba, w przebiegu której dochodzi do zaburzenia w obrębie komórek jakimi są limfocyty: niekontrolowanego namnażania i gromadzenia dojrzałych limfocytów we krwi i szpiku, a z czasem również w węzłach chłonnych i śledzionie.
Przebieg
Choroba ma długotrwały przebieg, rozwija się miesiącami lub latami. Wiele zwierząt nie okazuje objawów w momencie zdiagnozowania.
Predyspozycje
Problem najczęściej dotyka psy od pierwszego do piętnastego roku życia, dwa razy częściej chorują samce.
Białaczka limfocytowa u psa objawy
Objawy są niespecyficzne.
- osłabienie,
- spadek apetytu,
- spadek masy ciała,
- zwiększone pragnienie,
- zwiększona ilość oddawanego moczu,
- gorączka.
W trakcie badania klinicznego lekarz może stwierdzić powiększenie węzłów chłonnych i śledziony.
Wykluczanie innych przyczyn
Podobnie jak w przypadku ostrej białaczki limfoblastycznej, w tym przypadku również należy wykluczyć:
- chłoniaka,
- inne typy białaczek,
- erlichiozę a także leptospirozę,
- leiszmaniozę,
- ostrą infekcją wirusową,
- zaburzenia hematologiczne tła immunologicznego.
Diagnostyka białaczki limfocytowej
Diagnostyka jest podobna jak w przypadku ostrej białaczki limfoblastycznej.
- W badaniach krwi odnotowuje się niedokrwistość z ograniczoną kompensatą ze strony szpiku (nieregeneratywna), liczba płytek krwi może być obniżona, zwiększona ilość limfocytów.
Możliwe podwyższenie globulin we krwi.
W zakresie badania biochemicznego krwi, dochodzi do wzrostu aktywności fosfatazy zasadowej. - Biopsja szpiku kostnego (badanie cytologiczne).
- Elektroforeza białek osocza.
- Badanie immunohistochemiczne, cytometria przepływowa, PCR.
- Bezpośredni test Coombsa.
Białaczka limfocytowa u psa leczenie
O ile nie ma przeciwwskazań, leczenie prowadzone jest w formie ambulatoryjnej (wizyty w Klinice), doustnie.
Jeżeli śledziona zmieniona jest nowotworowo i są podstawy by twierdzić, że jest pierwotnym źródłem komórek nowotworowych, należy rozważyć jej usunięcie (splenektomia).
Wdrożenie leczenia zalecane jest w przypadku wystąpienia objawów choroby (osłabienie, utrata masy ciała) lub gdy występuje znaczne powiększenie węzłów chłonnych bądź innych narządów i przy znacznym podwyższeniu poziomu leukocytów we krwi.
Stosuje się leki przeznaczone do chemioterapii, opisane we wcześniejszej części artykułu.
Rokowanie
Rokowanie w przebiegu przewlekłej białaczki limfocytowej jest bardziej korzystne niż w przypadku ostrej białaczki limfoblastycznej. Łatwiej można kontrolować chorobę, a jakość życia pacjentów leczonych bądź poddawanych stałej obserwacji jest dobra.
Okres przeżycia waha się od roku do trzech lat.
Dzien dobry potrzeboje pomocy. Moj piesek ma bardzo zle wyniki krwi, i mam z nim problemy bo nie bardzo chce jesc juz od szczeniaka. Czy to bialaczka?prosze diagnoze i rade .Lekarz zalecil podawanie .Loxicom 1,5 mg
Dzień dobry.
Nie powiedziałabym, że wyniki są złe lub fatalne, jednak jest kilka parametrów, nad którymi warto się pochylić. Przede wszystkim, w momencie pobierania krwi pies był odwodniony, o czym świadczy podniesiony hematokryt. Przekroczona wartość MCV świadczy o większej niż zazwyczaj objętości czerwonej krwinki – taka sytuacja może pojawić się, gdy organizm próbuje sobie skompensować ubytek krwi, lub gdy szpik nie zdążył jeszcze wyprodukować nowej porcji erytrocytów. O tym, że szpik produkuje czerwone krwinki świadczą retikulocyty – tu również wartość jest przekroczona, zatem zdecydowanie pies mógł stracić w niedawnym czasie sporo krwi. Jeśli chodzi o szereg białokrwinkowy, podwyższenie liczby białych krwinek sugeruje obecność infekcji, stanu zapalnego. Podwyższone monocyty sugerują infekcję na tle bakteryjnym. Podsumowując, na podstawie przesłanych przez Panią wyników, nie skłaniałabym się ku białaczce, jednak nie wolno analizować samych tylko wyników, bez badania klinicznego pacjenta. Z pewnością warto upewnić się, czy pies nie ma żadnych zmian w budowie jelit, nerek i żołądka, które mogłyby spowodować spadek apetytu. Warto też wykonać badanie biochemiczne, sama morfologia nie jest kompletnym badaniem.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Bardzo prosze o analize tych wynikow:
Pies ma 7 lat owczarek niemiecki powiedziano ze bialaczka z zajeta sledziona i watroba.. czy potwierdza pani bialaczke??…………………………………………
Dzień dobry.
Nie mogę “potwierdzić” lub “wykluczyć” schorzenia, nie widziałam pacjenta ani jego badania USG, nie badałam go. Wyniki badania krwi są uzupełnieniem badania klinicznego, a nie podstawą do stawiania rozpoznania schorzenia. Aby w stu procentach i z pewnością stwierdzić, czy pupil ma białaczkę czy nie, warto wykonać biopsję ze zmienionych narządów, biopsję szpiku a także rozmaz krwi z oceną hematologa. Na podstawie przesłanych przez Panią badań można stwierdzić, że pacjent ma bardzo silną anemię, zatrważające są niskie poziomy wszystkich parametrów czerwonokrwinkowych – zazwyczaj, jeśli hematokryt jest niższy, niż 23% wskazana jest transfuzja krwi, w tym przypadku pies ma 15,3%, zatem wymaga pilnej transfuzji. Tak znaczące podniesienie ilości białych krwinek wskazuje na bardzo silny stan zapalny lub właśnie białaczkę /chłoniaka. Biorąc pod uwagę same tylko wyniki, bez informacji o samopoczuciu pacjenta, rokowanie jest raczej ostrożne do niekorzystnego. Mam nadzieję, że Pani pupil jest pod opieką lekarza, który specjalizuje się w onkologii zwierząt.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Bardzo dziekuje za odpowiedz
Pies na razie sie trzyma chociaz traci sily i gorzej oddycha.
Nie zdecydowalismy sie na chemioterapie.. nie bardzo wiemy co dalej robic.. -czy sa jakies sposoby aby stymulowac produkcje krwinek czerwonych..?jakies leki ktore moglaby pani polecic?
Dzień dobry.
Jeśli pies traci siły i gorzej oddycha, to nie “trzyma się”, niestety. Pani pupil ma tak mało hemoglobiny i tak mało czerwonych krwinek, że nie są one w stanie zaspokoić zapotrzebowania organizmu na tlen. Mówiąc wprost, Pani pies się dusi. Nie ma zbyt wiele preparatów, które zastymulują szpik do wyrzutu odpowiedniej ilości czerwonych krwinek, zwłaszcza przy białaczce. Jeśli nerki pupila działają w prawidłowy sposób, można spróbować podawania erytropoetyny, jednak jest to rozwiązanie na chwilę. Szkoda, że nie rozważa Pani prowadzenia terapii paliatywnej – jednym z jej elementów jest podawanie sterydów, a to może wpłynąć na komfort funkcjonowania psa. Przy takich poziomach czerwonych krwinek i hematokrytu, pacjent kwalifikuje się na natychmiastową transfuzję krwi. Jeśli nie decyduje się Pani na podjęcie terapii, humanitarną decyzją będzie eutanazja pupila.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Dobry wieczór,
Czy po wynikach mojego pieska, skłaniałoby się Pani do zdiagnozowania białaczki?
Dziękuje za odpowiedz
Pozdrawiam
Olga
Dzień dobry.
Nie da się zdiagnozować schorzenia na podstawie samych tylko wyników, wszak diagnozowany jest pacjent a nie wyniki. Wyniki należy analizować w oparciu o badanie kliniczne i wiedzę o stanie zdrowia pacjenta. W przesłanych przez Panią wynikach zauważalna jest bardzo duża ilość białych krwinek, szczególnie neutrofili. Wyraźna jest też silna anemia pieska, wyniki czerwonokrwinkowe kwalifikują go do transfuzji krwi. W celu potwierdzenia przypuszczenia białaczki lub chłoniaka, warto wykonać rozmaz szpiku lub pobrać próbki do badania histopatologicznego z powiększonego węzła chłonnego. Białaczka jest schorzeniem, które przy odpowiednio poprowadzonej terapii, może nie utrudniać znacząco życia pacjentowi, często okresy remisji choroby są dość długie, dlatego warto omówić wyniki badania krwi (oraz badań dodatkowych, jeśli zostały już wykonane) z onkologiem. Do tego czasu, jeśli podejrzenie choroby zostało potwierdzone, warto wprowadzić terapię paliatywną oraz koniecznie rozważyć transfuzję krwi.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Bardzo proszę o poradę. Czy te wyniki wskazują na białaczkę? Babeszja wykluczona. Pies ma gorączkę 39,6 od dwóch tygodni. Powiększona śledziona i anemia. Nasz weterynarz stwierdził że albo białaczka albo chłoniak. Czy mogę prosić o jakąś radę ?
Przesyłam jeszcze jedno zdjęcie gdyż się nie załadowało wcześniej
Dzień dobry.
Nie jestem w stanie stwierdzić tego po opisie objawów oraz po przedstawionych wynikach badania krwi. Warto upewnić się, czy na ciele pupila nie ma powiększonych żadnych węzłów chłonnych- wynik biopsji takiego węzła mógłby rozwiać wątpliwości. Domyślam się, że pozostałe choroby odkleszczowe też wyszły ujemne, tak? Czy pupil nie ma żadnych innych objawów? Może warto udać się z psem do onkologa weterynaryjnego. W razie potrzeby specjalista pobierze dodatkowe próbki do badań i w przypadku potwierdzenia diagnozy włączy szybko odpowiednie leczenie.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.