Woda jest bardzo ważnym składnikiem każdego organizmu.
Człowiek składa się w 70% z wody, podobnie zwierzęta domowe – szacuje się, że około 60% ciała dorosłego psa składa się z wody.
O tym jak ważne jest odpowiednie nawadnianie pupila przekonał się każdy opiekun psa i kota chorującego na przykład na przewlekłą niewydolność nerek albo odwodnionego w czasie upałów.
Uważa się, że płynoterapia powinna być także zastosowana przy większości interwencji chirurgicznych, ponieważ usprawnia metabolizowanie i wydalanie leków, używanych do znieczuleń.
Wskazania do płynoterapii to również wstrząs, spowodowany utratą krwi, skrętem żołądka, ale też ciężkie przypadki wymiotów i biegunek.
W takich ekstremalnych sytuacjach, życie pupila ratuje trafnie dobrana terapia i kroplówka, podana w odpowiedni sposób.
Odpowiednio szybkie uzupełnienie niedoborów wody w organizmie, potrafi postawić na nogi psa czy kota, nawet w bardzo ciężkim stanie.
Płynoterapia ma na celu uzupełnienie wody w organizmie, leczenie zaburzeń gospodarki elektrolitowej i równowagi kwasowo – zasadowej.
Główny cel płynoterapii to przywrócenie równowagi organizmu (czyli uzupełnienie jonów oraz niedoboru wody) tak szybko, jak to możliwe.
Niekiedy, razem z płynoterapią podawane są preparaty stosowane do żywienia pozajelitowego, jednak dość rzadko wykorzystywane jest to w medycynie weterynaryjnej.
Zapotrzebowanie na wodę i rozkład wody w organizmie
Tak jak wspomniałam, dorosłe zwierzę, składa się w 60% z wody, szczenięta i kocięta – w 80%.
Ponad 60% wody budującej organizm znajduje się wewnątrz komórek ciała, 40% – poza nimi, z czego tylko 10% w naczyniach krwionośnych.
Przestrzeń wewnątrz i zewnątrzkomórkową oddzielają błony komórkowe, które są przepuszczalne dla wody – przemieszcza się ona w do komórek lub z komórek, na podstawie ciśnienia osmotycznego otaczających tkanek.
Przemieszczanie wody jest gwarancją homeostazy organizmu.
Przed rozpoczęciem omawiania płynoterapii, należy wyliczyć dzienne zapotrzebowanie na płyny danego pacjenta, korzystając ze schematu, uwzględniającego masę ciała zwierzęcia – w uproszczeniu, im mniejsza masa ciała psa lub kota, tym stosunkowo więcej wody potrzebuje.
I tak, pies ważący 1kg, powinien przyjąć 132 ml wody / kilogram masy ciała, ale taki, który waży 30 kilogramów – powinien przyjąć 48 ml wody / kilogram masy ciała.
Ważne, że jest to zapotrzebowanie bytowe, które nie uwzględnia ewentualnego odwodnienia – jest to sugerowany, dzienny pobór płynów.
Szacuje się, że odwodnienie na poziomie:
- około 5% – powoduje:
- nieznaczną utratę elastyczności skóry,
- niewielkie wysuszenie błon śluzowych;
- około 8% – powoduje:
- zauważalną utratę elastyczności skóry,
- zauważalne wysuszenie błon śluzowych,
- słabo wyczuwalne tętno w naczyniach obwodowych,
- nieznaczne cofnięcie gałek ocznych;
- około 12% – powoduje:
- znaczną utratę elastyczności skóry,
- bardzo duże wysuszenie błon śluzowych,
- przyspieszenie akcji serca,
- bardzo słabo wyczuwalne tętno w naczyniach obwodowych,
- osłabione ciśnienie obwodowe krwi,
- okresową utratę świadomości.
Gdy dochodzi do utraty płynów, organizm uruchamia dwa mechanizmy – kompensacyjny (objawia się to skurczem naczyń i mobilizacją płynów z łożyska naczyń żylnych; efektem jest wzrost ciśnienia krwi, bez zwiększenia objętości płynów) oraz regulacji zwrotnej, czyli aktywacji układu renina – angiotensyna – aldosteron, czyli osi RAA.
W wyniku aktywacji osi RAA dochodzi do silnej resorpcji wody w nerkach, powstający mocz jest bardzo zagęszczony.
Mechanizm ten ma na celu centralizację krążenia, czyli zachowanie ukrwienia ważnych dla życia narządów, dopóki nie zostaną uruchomione inne mechanizmy wyrównawcze.
Hipowolemia, czyli zmniejszona ilość płynu w obrębie naczyń krwionośnych, nie musi być związana z odwodnieniem, w klasycznym tego słowa rozumieniu.
Spadek ciśnienia onkotycznego, spowodowany zaburzeniami w ilości białka całkowitego lub albumin we krwi krążącej, może spowodować “uciekanie” wody z naczyń do otaczających tkanek, na przykład do jamy brzusznej.
Najczęściej objawem, który niepokoi opiekuna zwierzęcia jest powiększający się zarys powłok brzusznych i rozwijające się wodobrzusze.
Pacjent nie traci fizycznie wody – nie ma biegunki ani wymiotów, nie stracił też krwi – mimo tego wymaga natychmiastowej interwencji i podania odpowiedniej ilości płynów.
Uwaga, hipowolemia może współistnieć z odwodnieniem, te dwa schorzenia nie wykluczają się nawzajem.
Planując płynoterapię należy pamiętać o mechanizmach kompensacji.
Objętość płynów podawanych pacjentowi powinna być dokładnie wyliczona. Należy uwzględnić w tym kompensację strat płynów, wyrównanie strat elektrolitów oraz pokrycie bieżącego zapotrzebowania na wodę.
Rodzaje płynów stosowanych w kroplówce
W przypadku płynoterapii bardzo ważny jest odpowiedni dobór płynów.
Wpływ na wybór roztworu do infuzji powinien mieć stan pacjenta, wyniki badań laboratoryjnych oraz powód odwodnienia.
Inny rodzaj terapii jest zalecany dla pacjentów, którzy są w stanie wstrząsu, inny dla takich, którzy mają biegunkę od kilku dni.
Wybrany płyn powinien też uwzględniać poziom jonów w organizmie zwierzęcia – przed zastosowaniem płynoterapii warto wykonać jonogram, aby nie spowodować zaburzeń w równowadze elektrolitowej organizmu.
Krystaloidy
Krystaloidy są to wodne roztwory:
- soli mineralnych,
- soli kwasów organicznych,
- niskocząsteczkowych węglowodanów.
Są tanie, dość łatwo dostępne.
Zwykle nie powodują żadnych reakcji alergicznych.
W szybki sposób uzupełniają objętość osocza, jednak na krótko – dość szybko przechodzą do przestrzeni pozanaczyniowej.
Krystaloidy są podawane gdy:
- pacjent ma niedobory elektrolitów, które powinny być jak najszybciej uzupełnione,
- gdy objętość utraconego płynu jest niewielka lub planowana jest krótka terapia,
- gdy nie ma podejrzenia zmiany ilości białka i albumin,
- gdy należy zwiększyć diurezę pacjenta,
- przy podejrzeniu niewydolności nerek w połączeniu z kwasicą metaboliczną,
- gdy pacjent nie pobiera pokarmu ani wody.
Koloidy
Koloidy są wodnymi roztworami wielkocząsteczkowymi.
Koloidami są:
- HES (skrobia hydroksyetylowana),
- roztwory żelatyny,
- dekstran,
- albuminy.
Koloidy zdecydowanie dłużej pozostają w osoczu, na dłużej uzupełniają jego objętość.
Koloidy są podawane wtedy, gdy:
- trudno jest podać wystarczającą objętość płynu, by pokryć braki w organizmie – na przykład u pacjentów po dużej utracie krwi, masywnych krwotokach,
- należy podnieść perfuzję tkanek i dostarczyć do nich tlen,
- nie jest wskazane podawanie dużych objętości płynów – na przykład u pacjentów z problemami kardiologicznymi,
- konieczne jest podniesienie ciśnienia onkotycznego, u pacjentów z obniżonym poziomem białka całkowitego lub albumin we krwi,
- jest konieczność dłuższego działania, niż w przypadku krystaloidów.
Koloidy można podawać w połączeniu z krystaloidami, oczywiście modyfikując podawaną objętość.
Planując płynoterapię należy też zastanowić się, do jakiej przestrzeni mają trafić płyny.
Preparaty zastępcze osocza oraz większość koloidów, utrzymują się w przestrzeni wewnątrznaczyniowej.
Roztwory krystaliczne, takie jak płyn Ringera z mleczanami, roztwory NaCl kierowane są do przestrzeni śródmiąższowej oraz wewnątrznaczyniowej.
Roztwór glukozy umiejscawia się we wszystkich przestrzeniach:
- śródmiąższowej,
- wewnątrznaczyniowej,
- wewnątrzkomórkowej.
W jakich schorzeniach zalecana jest płynoterapia?
Płynoterapia jest zalecana najczęściej, gdy dochodzi do odwodnienia organizmu.
Klasycznym przykładem jest pies lub kot, który wymiotuje i ma biegunkę od kilku dni.
Jak rozpoznać, czy pupil jest odwodniony?
Najprostszym testem jest ocena elastyczności fałdu skóry na grzbiecie pupila – jeśli złapany na karku fałd skóry nie wraca błyskawicznie na swoje miejsce, tylko przez jakiś czas “stoi”, oznacza to, że pies lub kot jest odwodniony.
W zależności od stopnia odwodnienia mogą też wystąpić inne objawy, takie jak:
- skąpomocz,
- cofnięcie gałek ocznych.
Innym schorzeniem, w przebiegu którego warto zastosować płynoterapię, jest niewydolność nerek.
W tym przypadku, podaż płynów musi być bardzo dokładnie zaplanowana, aby nie dopuścić do przewodnienia zwierzęcia i nie obciążyć pracy nerek.
Należy koniecznie zastosować płynoterapię w przypadkach cukrzycy i przełomu nadnerczowego – dochodzi wtedy do poważnych zaburzeń w równowadze elektrolitowej oraz kwasicy metabolicznej.
Płynoterapia jest bardzo istotna u pacjentów, którzy nie są w stanie przyjmować pokarmu, nie odczuwają pragnienia w trakcie upałów lub cierpią z powodu wielomoczu.
Takie zwierzęta bardzo szybko się odwadniają, dochodzi też do utraty potasu.
Warto podać płyny w przypadkach zabiegów chirurgicznych.
Jest to ważny element opieki okołooperacyjnej, zwłaszcza, jeśli w trakcie zabiegu doszło do utraty krwi.
Podanie płynów po zabiegu, lub w jego trakcie niesie wiele korzyści, oprócz wyrównania strat krwi, między innymi:
- wspiera funkcjonowanie systemu krwionośnego,
- pozwala na wyrównanie ciśnienia,
- zmniejsza negatywne efekty środków anestetycznych,
- nawadnia pacjenta.
Planowanie płynoterapii
Podczas podawania kroplówki należy zwracać szczególną uwagę na zachowanie zwierzęcia.
Jeśli kroplówki zostały zalecone przez lekarza weterynarii, który na co dzień opiekuje się zwierzęciem, w trakcie podawania jej w domu, należy kontrolować przytomność zwierzęcia, czy nie zaczyna słaniać się na nogach, zasypiać.
Warto sprawdzać błony śluzowe – czy nie robią się zbyt blade, czy są wilgotne.
Bardzo istotna jest ilość i szybkość oddechów – należy przerwać płynoterapię, gdy zwierzę zaczyna szybko i niespokojnie oddychać.
W warunkach szpitalnych sprawdzany jest dodatkowo czas wypełniania kapilar, ciśnienie obwodowe krwi, napięcie skóry, obecność lub brak szmerów płucnych.
Regularnie kontroluje się wagę pacjenta oraz monitoruje dobową ilość produkowanego (oddawanego) moczu.
Jeśli płynoterapii poddawany jest pacjent znieczulony, sprawdza się też saturację, czyli poziom wysycenia krwi obwodowej tlenem.
W przypadku niestabilności któregokolwiek z wymienionych parametrów, terapia zostaje przerwana lub zmodyfikowana, aby odpowiadała bieżącym potrzebom pacjenta.
Sposoby podawania kroplówek i środki ostrożności
Przede wszystkim, każda terapia powinna być skonsultowana z lekarzem weterynarii.
Starałam się przedstawić wyżej, że nie ma jednej, uniwersalnej kroplówki, która pomoże na każde schorzenie i sprawi, że w cudowny sposób zwierzę zostanie wyleczone ze wszystkich schorzeń. Nie można podawać płynów ot, tak sobie.
Jest to terapia, która powinna być starannie zaplanowana, na podstawie stanu zdrowia zwierzęcia, wyników badań laboratoryjnych i z uwzględnieniem jego schorzeń.
Pacjent w trakcie płynoterapii powinien być regularnie monitorowany, a terapia modyfikowana w zależności od zmian stanu zdrowia oraz samopoczucia pacjenta.
Nie wolno podawać płynów w domu, jeśli nie zalecił tego lekarz prowadzący.
Płyny można podawać dożylnie, dootrzewnowo, podskórnie i doustnie – są to cztery najpopularniejsze metody podawania.
W przypadku bardzo młodych zwierząt, noworodków, istnieje możliwość doszpikowego podawania płynów, jednak wykonuje się to tylko w przychodniach lub szpitalach weterynaryjnych.
Dożylne podawanie kroplówki
Terapia dożylna sprawia, że największa część płynu jest wykorzystywana przez organizm zwierzęcia.
Dzięki tej metodzie można dokładnie zaplanować ilość podawanych płynów.
Jeśli przychodnia, w której zwierzę ma przeprowadzaną terapię ma na wyposażeniu pompę infuzyjną, można też zaplanować szybkość podaży płynu.
Jest to bardzo istotne w przypadku niewydolności nerek, gdzie ważne jest podawanie płynów, ale w powolnym wlewie dożylnym.
Ten sposób podawania płynów wymaga założenia wenflonu.
Nie każdy pupil pozwoli go sobie założyć, nie każdy też jest cierpliwy na tyle by z wenflonem wytrzymać dwa lub więcej dni.
Zwykle płynoterapię dożylną przeprowadza się w warunkach szpitalnych, tak jak wspomniałam, w przypadku tej metody ważna jest szybkość wtłaczanego do organizmu płynu.
Kroplówka powinna być koniecznie ogrzana do temperatury ciała zwierzęcia, aby nie doszło do wychłodzenia organizmu.
Podawanie podskórne kroplówki
Podawanie podskórne kroplówki jest dużo prostsze.
Może być przeprowadzone w warunkach domowych, przez wcześniej przeszkolonego w przychodni weterynaryjnej opiekuna zwierzęcia.
Zaletą wyboru tej metody jest szybkość podania – nawet spora objętość płynu, może być podana pod skórę dość szybko.
Najważniejszym minusem jest jednak wykorzystanie podanego w ten sposób płynu przez organizm – jest dużo mniejsze i wolniejsze, niż w przypadku podaży dożylnej, aby osiągnąć podobny efekt potrzeba większej objętości płynu.
Nie powinno się stosować tej metody w przypadku wstrząsu lub potrzeby szybkiego uzupełnienia płynów.
Aby podać płyn podskórnie nie trzeba zakładać wenflonu, wystarczy igła iniekcyjna i wlewnik, zamontowany do butelki z płynem infuzyjnym.
Bardzo istotna jest głębokość wkłucia – zbyt płytkie wkłucie grozi podaniem kroplówki śródskórnie, za głębokie może spowodować podanie płynu domięśniowo lub dootrzewnowo.
Przy prawidłowym podaniu kroplówki podskórnej, po kilku chwilach można zaobserwować formujący się pod skórą, miękki i przesuwalny twór – to zbierający się płyn infuzyjny, powinien się wchłonąć w ciągu kilku godzin do naczyń krwionośnych skóry i tkanki podskórnej.
Kroplówka podawana doustnie
Płyny można też podawać doustnie.
Ta metoda znajduje zastosowanie u pacjentów, którzy mają założoną sondę przełykową lub żołądkową.
W ten sposób nawadnia się także ptaki.
Płynoterapia dootrzewnowa nie jest zbyt często stosowana w przypadku psów i kotów.
Czasem zaleca się ją jako formę dializy.
Znacznie częściej jest wykorzystywana w przypadku gadów – węży, jaszczurek i żółwi lub bardzo małych ssaków – myszy, szczurów.
Ważne jest, aby płyn podawany w ten sposób był ogrzany.
Możliwe powikłania płynoterapii
Głównym powikłaniem nieodpowiedniego zastosowania płynoterapii jest przewodnienie.
Polega na zbyt dużej ilości podanych płynów, najczęściej o nieodpowiednim składzie, z którym organizm nie może sobie poradzić.
Pierwszym objawem jest zwiększenie ilości oddechów, przyspieszenie akcji serca.
W skrajnych przypadkach może dochodzić do obrzęków – narządów wewnętrznych (na przykład płuc) oraz obwodowych partii ciała zwierzęcia. Nadmiar płynu może też być odkładany w przestrzeni otrzewnowej oraz w opłucnej.
Podawanie płynu o nieodpowiednim składzie, bez uwzględnienia aktualnego stanu jonów w organizmie odwodnionego zwierzęcia, również jest bardzo niebezpieczne.
Zawsze należy mieć na uwadze stan pacjenta oraz schorzenie, które doprowadziło do odwodnienia. Nieodpowiedni dobór płynów może pogłębić zły stan pupila, spowodować jeszcze większe niedobory jonów lub wywołać zaburzenia neurologiczne.
Częstym błędem w podawaniu kroplówek podskórnych, jest nieodpowiednio wykonane wkłucie.
Tak jak wspomniałam wyżej, zbyt płytkie wbicie igły iniekcyjnej powoduje podanie płynu śródskórnie – jest to bardzo nieprzyjemne i bolesne dla zwierzęcia.
Bardzo łatwo jest wbić igłę zbyt głęboko, zwłaszcza u młodych i małych zwierząt i tym samym podać płyn dootrzewnowo lub w okolicę powięzi lub mięśni.
Nieodpowiednie przygotowanie miejsca wkłucia, brak dezynfekcji skóry przed wbiciem igły, może skutkować powstaniem ropni lub stanu zapalnego w tej okolicy.
Zbyt duża objętość płynu podana podskórnie, może wywołać martwicę danego obszaru skóry.
prosze o pomoc dlaczego kot po kroplówce sie przewraca ma zaburzenia neurologiczne
Mój 10-letni kot choruje na przewlekłą niewydolność nerek. Otrzymuje kroplówki podskórne NaCl, glukoza z NaCl lub płyn Ringera – naprzemiennie w ilości 0,160ml ( 1 kroplówka dzielona na 3 dni). Ostatnie badania krwi pokazały za dużą ilość sodu. Weterynarz zalecił podawanie kroplówki ( podskórnie) glukoza z NaCl. Jedna kroplówka 0,5 l jest dzielona na 3 dni czyli dziennie otrzymuje ok. 0,160 ml. Kot otrzymywał kroplówkę z glukozą przez 9 dni. Potem zamiennie z płynem Ringera. Czy to było właściwe działanie? Wcześniej mimo choroby czuł się dobrze, miał apetyt ( bez tabletki na apetyt), nie było białkomoczu, a badania krwi też nie były najgorsze. Wyglądał jak zdrowy kot. Teraz kot nie chce jeść, jest osowiały. Może wskazanie podawania tak długo glukozy było niewłąściwe. Martwię się. Prosze o odpowiedź.
Dzień dobry.
Przewlekła niewydolność nerek jest chorobą postępującą. To, że przez długi czas w Pani odczuciu kot czuł się dobrze, nie znaczy, że choroba zatrzymała się – mogła postępować wolniej, lub kot maskował objawy. Nie sądzę, aby niewydolność pogłębiła się przez podawanie kotu glukozy. Warto jednak upewnić się, czy pogarszające się parametry nie wynikają ze stanu zapalnego pęcherza moczowego, co jest dość częste u kotów z niewydolnością nerek i może wpłynąć na podniesienie ilości białka w moczu. Rozumiem, że oprócz podawania płynów kot ma wprowadzoną dietę z niskim poziomem fosforu, a także stosuje Pani odpowiednie suplementy, tak? Czy pupil miał wykonywane badanie kardiologiczne, w ciągu ostatnich 6 miesięcy? Jeśli nie, warto się na nie zdecydować. Niewydolność nerek może wpływać na pracę serca, czego efektem może być nadciśnienie, uszkadzające nerki – tworzy się błędne koło, prowadzące do pogłębienia niewydolności. W takich przypadkach wskazane jest stosowanie preparatów obniżających ciśnienie krwi.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Czy mogę podać płyn ringera z mleczanami fressenius podskórnie jak zalecił weterynarz. Kot choruje na cukrzycę nie chce jeść i pić ma bardzo wysoki cukier _ ponad 500 bardzo dużo sika i jest odwodniony , chciałabym go nawodnić płynem ale nie wiem czy mogę to zrobić podskórnie POMOCY
Dzień dobry.
Powinna Pani jak najszybciej skontaktować się ze swoim lekarzem prowadzącym, aby ustalić najlepsze postępowanie w tym przypadku. Płyny podane podskórnie wchłaniają się dość powoli, mogą nie przynieść oczekiwanego przez Panią efektu. Proszę nie zwlekać z wizytą, nawet w przychodni całodobowej (z pewnością ma Pani dokumentację pupila oraz jego ostatnie wyniki badań). Pozdrawiam i trzymam kciuki za kota.
Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Czyb płyn ringera z mleczanami można podawać kotu podskorniekot ma stwierdzona niewydolność nerek i wczoraj płyn był podany dożylnie a na następne dni mam mu podawać w domu podskórnie. Czy taki rodzaj płynu można podawać tez podskornie
Dzień dobry.
Nie znalazłam publikacji, które mówiłyby o szkodliwości wynikających z podania tego rodzaju płynu w drodze podskórnej. Płynu Ringera z mleczanami nie powinno się stosować u zwierząt cierpiących z powodu niewydolności wątroby, niewydolność nerek nie jest przeciwwskazaniem. Proszę pamiętać, że przy niewydolności nerek płynoterapia jest bardzo ważnym, ale nie jedynym elementem terapii. Warto stosować odpowiednie suplementy, z kwasami omega 3 i 6, kontrolować poziom jonów, aby w razie potrzeby modyfikować płynoterapię. Warto także skontrolować dietę pupila (karma dedykowana zwierzętom z niewydolnościami, lub dobrej jakości karma mięsna z obniżonym poziomem fosforu) a także regularnie monitorować ciśnienie krwi zwierzęcia.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Dziękuję bardzo!
W którym miejscu u kota mogę podać płyn podskórnie
Dzień dobry.
Lekarz weterynarii, który zalecił płynoterapię powinien Panią poinstruować co do dokładnej techniki i miejsca podania płynu. Najrozsądniej jest wybrać jeden z boków ciała, w okolicy za żebrami. Proszę podawać kroplówkę naprzemiennie, raz w jeden bok a raz w drugi. Przed wkłuciem igły proszę podgrzać płyn i upewnić się, czy wlewnik jest prawidłowo podłączony do butelki z płynem, proszę też zamontować igłę i podwiesić butelkę na wieszaku. Dopiero wtedy należy złapać fałd skóry w wybranym miejscu, zdezynfekować i wkłuć się igłą, równolegle do ciała pacjenta i prostopadle do trzymanego fałdu skóry. Jeśli jest Pani w poprawnym miejscu, płyn powinien dość szybko spływać pod skórę kota. Przypomnę, że nierozsądne jest podawanie dużych objętości płynu tą drogą, może to doprowadzić do powstania miejscowej martwicy skóry.
Pozdrawiam i życzę powodzenia, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Dzień dobry, mój pies cierpi na niewydolność nerek. Zgodnie z zaleceniem lekarza ma dostawać kroplówkę plasmalyte 150 ml. Niestety kroplówka zapowietrzyła mi się i podałam jej podskórnie 250 ml. Czy mogą być jakieś skutki uboczne?
Dzień dobry.
Cóż, jest to dość znacząca różnica w objętości. Jeśli podała Pani taką ilość płynu w jednym miejscu i nie wchłonie się on szybko, może dojść do pewnych zaburzeń w mikrokrążeniu w tej okolicy. W najgorszym scenariuszu może dojść do miejscowej martwicy skóry w tym miejscu, w najlepszym – nie wydarzy się absolutnie nic, poza zwiększoną pracą nerek, aby przerobić taką objętość. Proszę spróbować rozmasować tą okolicę, a na przyszłość warto dokładnie sprawdzać podawaną objętość. Proszę też porozmawiać z lekarzem prowadzącym o podawaniu kroplówek dożylnych, Plasmalyte jest świetnym płynem, ale zdecydowanie lepiej działa podawany dożylnie, niż podskórnie.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
piszę nocą , więc dobry wieczór
czy są ograniczenia co do ilości dni/tygodni pod rząd w stosowaniu wlewów podskórnych ?
14 lipca u 13 letniej kotki pęcherz i nerki dały znać o chorobie . Badania krwi w Idexx robione co rok były ok . Mało podwyższony mocznik z listopada unormował się po korektach żywieniowych – kotka któryś rok na barfie + gotowe mokre . Lecz również pani/pan doktor nie wykluczają powiązania wynikłej choroby z nieusuniętym kłem Białki . Od diagnozy karmię mokrą karmą renalną : Beaphar oraz Cats plate , ponieważ nie daję rady z osobnym barfem ” nerkowym ” przy ogólnie 7 zwierzętach .
Oto codzienne nawadnianie :
18-21 lipca Ringer 125 ml dożylnie i 125 podskórnie . Waga kotki 3 kg
Nie mam w dokumentacji , a nie pamiętam, czy były kroplówki ( rodzaj , ilość płynu ) 22-30 lipca
Od końca lipca ,codziennie Ringer ale z mleczanami 125 ml podskórnie do kolejnego badania krwi 24 września .
Kotka zaczynała z kreatyniną 605,4 mikromola/l, górna granica 168
mocznik 60,7 mmola/dl, górna granica 11,3
fosfor 2,61 ( jednostki jw.) górna granica 1,9
3 września :
kreatynina 4,6 mg/dl , górna granica 2,4
i w tych samych jednostkach : mocznik 79 górna granica 36
fosfor 4,6 górna granica 7,5
Wiem , że im fosfor bliższy 2,5 mg/dl tym lepiej
Chodzi mi o nawadnianie . Jeśli nie było parudniowej przerwy , to od 18 lipca-23 września=ponad 2 miesiące dzień w dzień . Kotka zachowuje się , odpukać , normalnie , lecz ostatnie wyniki wskazują przedostatnią 3 cią fazę niewydolności nerek ( wyszła z 4 tej )
Jestem zadowolona ze swojej pani doktor , lecz miewam niepokoje , stąd prośba o zdanie również Pani , dziękuję
Dzień dobry.
Nie są mi znane takie ograniczenia, jak ilość dni pod rząd, w których można przeprowadzać płynoterapię. W przewlekłej niewydolności nerek istotne jest dokładne dobieranie dawki płynów oraz kontrolowanie ilości jonów. Przy podawaniu podskórnym dobrze jest też zmieniać strony, tak, aby nie podawać płynów w ten sam bok przez cały czas – może to grozić niedokrwieniem skóry i w efekcie miejscową martwicą, przy podaniu większej ilości. Jeśli ma Pani wątpliwości co do słuszności terapii, warto udać się z kotem na konsultację do lekarza, który specjalizuje się w nefrologii zwierząt. Przypomnę też, że sama płynoterapia to nie wszystko – warto zaopatrzyć kotkę w odpowiednie suplementy, monitorować regularnie ciśnienie krwi oraz sprawdzać, czy kotka nie ma anemii. Trzymam kciuki, żeby kotkę jak najdłużej udało się utrzymać w dobrej kondycji.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Witam, z jak podaje się dozylnie roztwór Ringer ? Kropla na ile sekund? Bardzo proszę o pomoc! Kotek na bardzo zaawansowana noewydolnosc nerek. Walczymy, ale zakładamy mu wenflon w klinice i sami podajemy mu kroplowki 150ml. Kotek ma 4kg.
Dzień dobry.
Kot z zaawansowaną niewydolnością nerek powinien być poddawany płynoterapii w warunkach szpitalnych, w powolnym wlewie na pompie infuzyjnej, w dawce 1-2ml/ kilogram masy ciała/ 1godzinę. Nie da się dokładnie określić tempa przepływu w kroplach – wystarczy, że pupil zegnię łapkę, kroplówka przestanie lecieć z oczekiwaną szybkością. Co więcej, w przypadku zaawansowanej niewydolności nerek, bardzo często dochodzi do zaburzeń w ciśnieniu krwi krążącej, często zwierzęta z niewydolnością nerek miewają bardzo wysokie ciśnienie i podawanie płynów w zbyt szybkim tempie może pogorszyć ich stan. W warunkach domowych zdecydowanie bezpieczniejsze jest podawanie płynów w formie kroplówki podskórnej – owszem, wykorzystanie płynu będzie mniejsze, ale podanie w ten sposób nie wpłynie aż tak bardzo na ciśnienie kota, płyn będzie się powoli resorbował z przestrzeni podskórnej. Jeśli mimo wszystko zdecyduje się Pani na podawanie płynu dożylnie, wybrałabym tempo około 1 kropla na 3 sekundy. Proszę też omówić z lekarzem prowadzącym kwestię kontrolowania ciśnienia u pupila. Przypomnę też, że niewydolność nerek prowadzi do anemii, kot powinien mieć regularnie kontrolowaną morfologię.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Dobry wieczór. Moja kotka od 8 miesięcy walczy z postępującą niewydolnością nerek i raz wyniki są lepsze, raz gorsze, a w szczególności mocznik.
Najnowsze wyniki kotki to 3,12 kreatynina na normę 1,8 i mocznik 170 na normę 70. 3 miesiące temu miała również robione SDMA i wyniósł on 24 na górna granicę 14. Jonogram jest dobry, a fosfor jest utrzymywany w dolnej granicy.
W tej chwili walczymy z początkującą anemią, kotka dostała receptę na zastrzyki, na które chodzę z nią co tydzień (jeszcze nie robiłam mirfologii żeby sprawdzić czy dają one zamierzony efekt).
Kotka niestety kategorycznie odmawia karm nerkowych, a do tego jest uczulona na wszelkie zboża, kurczaka i wołowinę, co mocno zawężyło mi możliwość dobrania jej karmy.
Zgodnie z zaleceniem mojej Pani weterynarz, kotka je co tylko jej smakuje, bo problemy z apetytem ma spore. W kryzysie dostaje na ucho Mirataz, ale tylko w sytuacji awaryjnej.
Największy problem mamy z jej ciągle skaczącym poziomem mocznika. Pomimo podawania jej co drugi dzień po 125ml płynu ringera i wspomagania Nefrokrillem i florą balance, mocznik ciągle idzie w górę. Miesiąc temu wynosił on ok. 130, 2 miesiące temu ok. 110, a więc parametry cały czas ulegają pogorszeniu… Natomiast kreatynina idzie w
dół.
Czy jest coś jeszcze co mogę zrobić by zabić mocznik? Nie wiem czy to ważne, ale kotka w ostatnich 8 miesiącach 2 razy przeszła zapalenie pęcherza i przyjmuje urinovet.
Pozdrawiam i będę wdzięczna za każdą radę.
Dzień dobry.
W przypadku Pani kotki raczej nie ma wątpliwości, że cierpi z powodu postępującej niewydolności nerek. Cieszę się, że poziom kreatyniny udaje się opanować, jednak podnoszący się stale poziom mocznika może dość mocno utrudniać normalne funkcjonowanie – przy wysokim jego stężeniu może dochodzić do silnego podrażnienia wszystkich śluzówek, powstawania nadżerek w jamie ustnej, ciągłych problemów z przewodem pokarmowym. Proszę pamiętać, że poziom mocznika może podnosić się także z powodu problemów gastrycznych oraz złego stanu higienicznego w jamie ustnej. Może warto skontrolować, czy pupilka nie ma zapalenia jelit oraz czy w jej jamie ustnej nie ma zauważalnego kamienia nazębnego. Co do karmy, może warto byłoby rozważyć zastosowanie wysokomięsnych puszek z obniżoną zawartością fosforu – są zdecydowanie smaczniejsze, niż typowa karma nerkowa. Mam nadzieję, że zalecone zastrzyki przyniosą oczekiwany efekt i anemię uda się opanować.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Dzień dobry. Moja suczka 15 letnia od dwóch dni przyjmuje kroplówkę (nie potrafię podać jej składu). Zgłosiliśmy się do lekarza, ponieważ miała problemy z utrzymaniem się na nogach (nogi drżały i rozjeżdżały się). Wykonaliśmy badania krwi, które na ten wiek okazały się wspaniałe. Pani doktor stwierdziła, że suczka miała mikro wylew. Oprócz kroplówki przyjmuje zastrzyki i pastyki Lavistina 2×1/2. Drżenie nóg ustało, chodzi coraz lepiej lecz powstał kolejny problem- śpiąc nie kontroluje oddawania moczu- mocz sączy się kropelkami. Moje pytanie : czy przyjmowane kroplówki i leki mogą być tego przyczyną?
Dzień dobry.
Kropelkowanie moczem w czasie snu raczej nie wynika z kroplówek, może być jednak sygnałem nietrzymania moczu o podłożu hormonalnym. Warto przede wszystkim wykluczyć zapalenie pęcherza i zmiany zwyrodnieniowe w kręgosłupie. W przypadkach zapalenia pęcherza, pies odczuwa spory ból w czasie mikcji, unika oddawania moczu. Zmiany zwyrodnieniowe mogą pojawić się u psa w wieku starszym, one z kolei uniemożliwiają przyjęcie odpowiedniem pozycji do mikcji (i tumaczyłyby drżenia kończyn). Warto wykonać badanie moczu (najlepiej pobranego przez cystocentezę) oraz badanie RTG kręgosłupa. Nie stosowałam nigdy preparfatu Lavisitna u moich pacjentów, ale nie znalazłam w skutkach ubocznych wiadomości odnośnie nietrzymania moczu. Co do kroplówek, może warto zmienić porę ich podawania na poranki, wtedy może uda się zapewnić pupilce dodatkowy spacer w ciągu dnia. Proszę jednak nie lekceważyć tego objawu, tak jak wspomniałam, może być to sygnał chorobowy.
Pozdrawiam, Katarzyna Hołownia-Olszak, lekarz weterynarii.
Witam,moja 15 letnia suczka z dnia na dzień osłabła,slaniala się na nogach,nie jadla ale sporo piła.Lekarz zdecydował o eutanazji.Czy nie było dla niej ratunkiu w formie kroplówek lub innych preparatow?Wyniki z krwi były dobre.