Maine Coon: opis, charakter, choroby [zalecenia weterynarza]

Maine Coon to wielki kot o duszy baranka 🙂 Maine coon to kot wywołujący zachwyt na swój widok, zarówno u swoich właścicieli, jak i każdego przechodnia.

Jest to jeden z największych ras kotów domowych, który wywodzi się z Ameryki Północnej, ze stanu stanu Maine.

Historia Maine Coon

Są 3 historie na temat powstania tej rasy kotów:

1. Pierwsza zakłada, że koty pochodzą ze stanu Maine, gdzie występowały one dziko i skąd nazwa rasy. Człon nazwy “coon” odnosi się do teorii, że koty są wynikiem skrzyżowania z szopem praczem (ang. racoon, popularnie coon).
2. Inne wyjaśnienie odwołuje się do sprowadzenia kotów angora Marie-Antoinette przywiezionych do Ameryki przez żeglarzy i europejskich kolonistów w końcu XVIII wieku.
3. Trzecia historia odnosi się do wikingów, którzy mogli zabrać koty norweskie leśne na pokłady swoich statków, gdy podróżowali przez ocean Atlantycki. Norweskie koty leśne wyglądają podobnie do maine coon i te koty mogły się skrzyżować z miejscowymi kotami, dając tym samym początek nowej rasie.

Z tego artykułu dowiesz się jak wyglądają koty rasy Maine Coon, jaki charakter mają przedstawiciele jednej z najpopularniejszych ras, oraz na co te piękne koty chorują najczęściej.

Jak wygląda kot rasy Maine Coon?

Waga i wielkość kotów

To jedne z największych kotów domowych.

Opis rasy

Koty maine coon zalicza się do grupy kotów półdługowłosych średniej wielkości typu orientalnego. Średniej długości okrywa maine coona składa się z dwóch warstw: podszerstka oraz włosów okrywowych, a ze względu na swoją budowę, jest wodoodporna.

Szata kota maine coon

Koty rasy maine coon spotykane są w wielu umaszczeniach. Rodzaje umaszczenia:

• maine coon rudy,
• maine coon biały,
• maine coon czarny.

Jak wygląda kot rasy Maine Coon możesz zobaczyć na poniższym filmie:

Maine Coon charakter

Maine coony są kotami urokliwymi oraz towarzyskimi. Najlepiej maine coony wychowują się w obecności innego kota, dlatego też nie ma problemu z kontaktami z innymi zwierzętami.

Maine coony są bardzo lojalne, koty niemalże mają psi charakter – zachowują się jak psy i aportują.

Pomimo dość groźnego wyrazu twarzy, koty tej rasy są cierpliwe oraz uwielbiają zabawy i właśnie dlatego te jedne z największych kotów domowych nadają się do każdego domu z dziećmi.

Pielęgnacja kotów Maine Coon

Ze względu na obecność dwuwarstwowej okrywy włosowej bardzo ważne u tych kotów jest czesanie, zwłaszcza w okresie linienia. Zaleca się stosowanie furmiantorów, usuwających martwe włosy, jednocześnie rozczesując sierść.

Koty należy przyzwyczajać do szczotki i pielęgnacji od małego kociaka, ponieważ pozwoli nam to na regularne i bezproblemowe wykonywanie czynności pielęgnacyjnych.

W przypadku trudności w pielęgnacji okrywy włosowej szybko u tych kotów tworzą się kołtuny, które bardzo często zmuszają nas do podjęcia decyzji o ostrzyżeniu kota.

Kąpiele u Maine coonów nie są konieczne, poza tym ze względu na wodoodporną okrywę włosową, zmoczenie kota jest nie lada wyzwaniem. Koty te, jak każde inne myją się same, połykając tym samym długie włosy. Są one przez to bardzo narażone na tworzenie się kul włosowych w przewodzie pokarmowych tzw. bezoary, którym należy zapobiegać przez stosowanie karmy Fibre, past odtłaczających np. Malt, Bezo-pet. Zaniechanie tej czynności powoduje rozwój niedrożności prowadzącej do wymiotów, apatii zwierzęcia. W końcowym efekcie może rozwinąć się martwica w miejscu niedrożności oraz perforacja jelit. Sytuacje takie rozwiązuje się zabiegami chirurgicznymi

Maine Coon choroby

Kupując kota rasowego z hodowli warto zainteresować się genetyką rodziców kociaka.

Kardiomiopatia przerostowa

Rasa Maine Coon jest genetycznie obciążona chorobą serca – kardiomiopatią przerostową.

Charakteryzuje się pogrubieniem ściany mięśnia sercowego, które zawsze prowadzi do dysfunkcji rozkurczowej poprzez zwiększenie jego sztywności i utrudnienie rozkurczu. Dodatkowo wynika ze zwłóknienia włókien mięśniowych. Patologia ta prowadzi do zastoju krwi w krążeniu płucnym i obrzęku płuc.

Choroba obejmuje koty zarówno kilkumiesięczne, jak i wiekowe.

Koty cierpiące na łagodną postać kardiomiopatii przerostowej mogą przez wiele lat nie wykazywać objawów, natomiast postać objawowa charakteryzuje się oznakami niewydolności oddechowej o różnym nasileniu lub ostrej choroby zakrzepowo-zatorowej.

Najczęstsze objawy choroby

• zwiększenie częstości oddechów,
• zianie,
• duszność,
• rzadziej kaszel,
• ospałość,
• omdlenia.

Często stwierdza się osłuchowo szmery sercowe, związane z niedomykalnością zastawki dwudzielnej lub rytm cwałowy S4.

Rozpoznanie stawia się na podstawie zdjęcia RTG na którym widoczne jest powiększenie lewego przedsionka oraz rozrost lewej komory, a także na podstawie badania echokardiograficznego serca, pozwalającego na pomiar grubości ściany narządu.

Leczenie choroby

• ułatwieniu napełnienia się komór,
• zmniejszenie zastoju krwi,
• minimalizacja arytmii oraz niedokrwienia.

Rokowanie jest zależne od podatności pacjenta na leczenie, ale takie przypadki rokuje się ostrożnie do złego. Więcej na temat tej choroby możesz przeczytać w artykule “Kardiomiopatia u kota“

Policystowatość nerek

Maine coony są również narażone na PKD, określaną także torbielowatością nerek.

Choroba uwarunkowana jest genetycznie.

Rozrost komórek w wyniku stymulacji przez różne substancje prowadzi do powstawania torbieli. Najczęściej torbiele powstają w obu nerkach.

Początkowo nie obserwuje się żadnych objawów, a trwa to do momentu, kiedy rozwinie się niewydolność nerek.

Niekiedy duże torbiele wykrywane są przypadkowo podczas omacywania jamy brzusznej, a potwierdzane są na podstawie badania USG.

Torbielowatości nerek nie leczy się.

W przypadku rozwoju niewydolności nerek prowadzi się płynoterapię oraz terapię wspomagającą.

Młodzieńcze zapalenie dziąseł

Młode koty rasy mainkun narażone są na młodzieńcze zapalenie dziąseł. Tuż po zakończeniu okresu wyrzynania się zębów dziąsła pozostają rozpulchnione, przerośnięte, krwawią przy badaniu. Głębokość rowka dziąsłowego przekracza 2 mm.

Leczenie choroby

Można próbować leczyć chorobę u maine coonów zachowawczo, wykonując intensywne zabiegi higieniczne, lub przeprowadzić zabieg gingiwektomii.

Zlekceważenie zapalenia grozi jego utrwaleniem.

Dysplazja u maine coona

W przypadku rasy Maine Coon może dojść w okresie wzrostu do rozwinięcia się dysplazji stawów biodrowych.

Choroba polega na niedorozwoju panewki stawu biodrowego, głowy kości udowej oraz więzadła, spajającego tę całość.

Chorobę potwierdza się zdjęciem RTG wykonywanym w znieczuleniu ogólnym.

Na zdjęciu widoczne jest spłycenie panewki miednicy, która nie obejmuje w całości głowy kości udowej.

Najczęstsze objawy choroby

• kulawiznę i bolesność różnego stopnia,
• trudność we wskakiwaniu,
• sztywność kończyn po spoczynku,
• ostrożność w kładzeniu się,
• niechęć do zabaw.

Leczenie choroby

Leczenie polega na operacyjnym usunięciu głowy kości udowej.

Rdzeniowy zanik mięśni

Ostatnią chorobą, do jakiej mogą mieć skłonność koty rasy Maine-Coon to rdzeniowy zanik mięśni.

Ta genetycznie uwarunkowana choroba charakteryzuje się zanikiem jąder przednich rdzenia komórek czuciowych.

Badania genetyczne pozwalają wykluczyć z hodowli koty będące nosicielami genu.

Choroba u tych największych kotów domowych uaktywnia się w wieku 3-4 miesięcy.

Najczęstsze objawy choroby

• dziwny, kołyszący chód u kotów,
• sztywność oraz przerost kończyn.

Siła w kończynach słabnie, koty nie potrafią wskoczyć na meble, obserwujemy zanik mięśni, a śmierć maine coona następuje na wskutek porażenia mięśni oddechowych.

Leczenie choroby

Niestety leczenie nie zostało opracowane…

Czy warto wybrać Maine Coona?

Koty Maine Coony (popularnie coon) to rasowe koty, charakteryzujące się dostojnością oraz piękną okrywą włosową.

Całokształtem to jedna z ras kotów, która:

• jest mało chorobliwa,
• nie przysparza problemów,
• swoim charakterem zadowi każdego opiekuna 🙂

Śmiało koty coon maine można polecić do domów, w których są inne koty i zwierzęta, oraz do domów z dziećmi.