Zespół przedsionkowy u psa: objawy, leczenie [lek wet Klaudia Grabowska]

Zespół przedsionkowy u psa to jednostka chorobowa, która przyprawia o zawał serca opiekuna czworonoga… Objawy pojawiają się nagle i wyglądają dość dramatycznie. Często słyszy się od opiekunów, że ich pies ma udar mózgu.

Całe szczęście, szanse wystąpienia tej choroby są znikome.

Z tego artykułu dowiesz się jakie są objawy i leczenie zespołu przedsionkowego. Wyjaśnię też które psy są najbardziej narażone na tą chorobę, oraz jak możesz rozpoznać ją u Twojego zwierzaka.

Zespół przedsionkowy obwodowy u psa

Pełna nazwa zespołu przedsionkowego to: idiopatyczny obwodowy zespół przedsionkowy. Słowo idiopatyczny oznacza, że choroba pojawia się spontanicznie oraz w większości przypadków nie można określić jej przyczyny, a słowo przedsionkowy wskazuje na strukturę ucha wewnętrznego (narządu przedsionkowego) będącą częścią narządu zmysłu i równowagi.

Zespół przedsionkowy u psa objawy

Główne objawy neurologiczne zespołu przedsionkowego to:

Oczywiście nie wszystkie objawy zespołu przedsionkowego pojawiają się naraz, ale co najmniej dwa z nich zobaczymy na pewno.

Objawy zespołu przedsionkowego u psa możesz zobaczyć oglądając poniższy film:

Jak zwierzę czuje się w czasie trwania choroby?

Z pewnością odczuwa dyskomfort, który zrozumieją osoby cierpiące na chorobę lokomocyjną czy po przejażdżce kolejką górską.

Mimo tego, że choroba ustępuje sama, nie powinniśmy bagatelizować jej i udać się do lekarza weterynarii, który przeprowadzi dokładne badanie i stwierdzi co dolega psu.

Choroby kryjące się za takimi objawami

Nie możemy zapomnieć, że rzadko kiedy jednostka chorobowa daje objawy charakterystyczne tylko dla niej. Ten sam zespół objawów neurologicznych może też kryć inne schorzenia.

Zespół przedsionkowy starszych psów może „udawać” inne choroby neurologiczne.

Problem może dotyczyć struktur ucha wewnętrznego – narządu zmysłu równowagi, obwodowego układu przedsionkowego, lub struktur w uchu środkowym, które leżą w bezpośrednim sąsiedztwie.

Do innych czynników zaliczamy również:

• nowotwory mózgu,
• nieprawidłowe funkcjonowanie centralnego układu nerwowego,
• uszkodzenia okolicy szyi.

Podobne objawy przedsionkowe mogą wystąpić w przebiegu chorób zakaźnych takich jak:

• toksoplazmoza,
• gorączka gór skalistych,
• infekcje grzybicze.

Oraz innych schorzeniach, jak:

• niedoczynność tarczycy,
• urazie głowy wywołanym uderzeniem,
• nowotworami mózgu.

Należy pamiętać, że tylko lekarz weterynarii jest w stanie właściwie zdiagnozować zwierzę.

Zespół przedsionkowy u starszego psa

Jak wcześniej wspomniałam, zespół przedsionkowy u psa pojawia się spontanicznie i zazwyczaj nie da się określić co spowodowało chorobę.

Czasami lekarz weterynarii jednak może ustalić prawdopodobną przyczynę, którą może być:

• infekcja wirusowa,
• zapalenie ucha środkowego,
• przerwanie błony bębenkowej,
• reakcja na leki.

Wizyta u lekarza

Lekarz weterynarii będzie chciał wiedzieć jak najwięcej na temat tego co się wydarzyło.

Możemy wcześniej zastanowić się w jakiej sytuacji doszło do pojawienia się objawów choroby:

• czy pies wcześniej wykazywał jakieś niepokojące nas lub niecodzienne zachowania,
• czy jest w trakcie leczenia,
• jakie choroby wcześniej przebywał,
• kiedy ostatni raz chorował i na co,
• czy w ostatnim czasie zabieraliśmy psa na jakieś wyjazdy np. za granicę, nad wodę, na wieś, do lasu,
• czy miał miejsce jakiś wypadek np. pies skoczył z dużej wysokości, spadł ze schodów, został potrącony.

Im więcej informacji uda nam się przekazać tym łatwiej będzie lekarzowi podjąć odpowiednie kroki.

Kolejnym elementem wizyty jest badanie kliniczne.

Badanie kliniczne polega na przebadaniu ogólnym psa – zwierzę zostanie dokładnie obejrzane i omacane.

Niezbędne jest też wykonanie badania neurologicznego oraz badania uszu przy użyciu otoskopu .

Lekarz może podjąć decyzję, że niezbędne są też:

• badania krwi,
• zdjęcia rentgenowskie,
• tomografia komputerowa,
• rezonans magnetyczny.

Leczenie zespołu przedsionkowego u psa

Zespół przedsionkowy u psa jest chorobą samo limitującą się co oznacza, że objawy z czasem ustępują samoistnie.

W większości przypadków stan zwierzęcia zaczyna się poprawiać po 2 – 3 dniach, a powrót do zdrowia następuje w przeciągu około 3 – 4 tygodni.

Jednak nie oznacza to, że pies nie musi zostać zbadany przez lekarza weterynarii.

Może się okazać, że z powodu infekcji bakteryjnej lub kiedy wystąpi zapalenie ucha środkowego będzie trzeba wdrożyć leczenie – podać antybiotyk oraz lek przeciwzapalny. Odpowiedni antybiotyk jest dobierany na podstawie antybiogramu.

Lekarz pobiera próbkę z której sporządza się hodowlę bakterii. Wyrosłe kolonie bakteryjne sprawdzane są pod kątem lekowrażliwości.

Jednymi z częściej stosowanych antybiotyków są:

• enrofloksacyna,
• chloramfenikol,
• sulfonamid z trimetoprimem,
• cefaleksyna.

Gdy występuje zapalenie lub obrzęk ucha może się okazać, że potrzebne jest stosowanie sterydu takiego jak prednizolon w celu redukcji objawów choroby.

Przy infekcji grzybiczej może zostać użyty ketokonazol.

Terapia, w zależności od zaawansowania zapalenia ucha może mieć charakter tylko miejscowy lub konieczne musi być też ogólne stosowanie leków.

W przypadku wystąpienia nudności i wymiotów zwierzę może dostać leki przeciwwymiotne, takie jak na przykład:

• dimenhydrant,
• difenhydramina,
• chloropiramina,
• prometazyna,
• maropitant.

Jeśli lekarz uzna to za stosowne, może dołączyć inne leki będące tak zwaną terapią wspomagającą.

Można do nich zaliczyć piracetam – polepsza odżywienie komórek nerwowych, czy witaminy z grupy B, które mają korzystne działanie na układ nerwowy i wzmagają apetyt.

Jak możesz pomóc psu?

Należy zapewnić ciszę i spokój – zawroty głowy, chwiejny chód i potykanie się jest dla czworonoga nową sytuacją, w której ciężko mu się odnaleźć.

Postarajmy się zapewnić mu wypoczynek unikając głośnych i stresujących sytuacji.

Warto jest ograniczyć ruch zwierzęciu. Jeśli pies jest przyzwyczajony do przebywania w transporterze (lub klatce kennelowej) możemy go tam umieścić, zwłaszcza gdy kojarzy mu się on pozytywnie.

Jednak nie róbmy tego w przypadku pacjentów nigdy niekorzystających z transportera, ponieważ może to wywołać dodatkowy stres.

Lepszym wyjściem jest zamknięcie zwierzęcia w znanym mu małym pomieszczeniu na ten czas.

Pomoc w chodzeniu

Pomoc w chodzeniu – ze względu na utrudnione utrzymanie równowagi pies ma problemy z przemieszczaniem się.

Należy pomóc mu w poruszaniu się poprzez podtrzymywanie go rękoma lub przy użyciu np. ręcznika, który przekładamy pod ciałem zwierzęcia za przednimi łapami i trzymamy za końce.

Zwierzę może sobie zrobić poważną krzywdę, szczególnie gdy ma do pokonania jakieś przeszkody typu schody, śliską posadzkę, czy nierówności terenu.

Dopóki nie poczuje się lepiej musimy je chronić przed nim samym, żeby nie doznało dodatkowych urazów.

Pomoc w jedzeniu

Pomoc w jedzeniu – towarzyszące zespołowi przedsionkowemu nudności i wymioty powodują spadek lub brak apetytu u psa.

Możemy zapobiegać temu podając leki, które zleci lekarz weterynarii.

Warto też przygotować bardziej apetyczny posiłek i zachęcać psa do jedzenia. Dobrym sposobem jest podgrzanie mokrej karmy (wtedy wzmaga się jej aromat), czy konsultacja z dietetykiem zwierzęcym, który ułoży odpowiedni jadłospis.

Może się zdarzyć tak, że pomimo naszego wysiłku zwierzę nie ma ochoty nic zjeść.

Nie musimy się tym przejmować. Psy dobrze znoszą głodówkę i wręcz zalecane jest by raz na kilka tygodni przegłodzić naszego czworonoga.

Brak apetytu spowodowany nudnościami i zawrotami głowy trwa krótko i wkrótce zwierzęciu wraca apetyt.

Możemy również spróbować podawać karmę dla psa w postaci półpłynnej lub płynnej. Istnieją na rynku preparaty w proszku do sporządzania roztworu, którym karmimy zwierzę.

Musimy zadbać o odpowiednie nawodnienie zwierzęcia pomagając mu pić. Ważne jest podawanie odpowiedniej ilości płynów, aby nie doszło do odwodnienia organizmu.

Jeśli istnieją podejrzenia, że pies spożywa zbyt małą ilość wody należy skonsultować to z lekarzem weterynarii, który w razie potrzeby uzupełni braki odpowiednich płynów.

Podsumowanie

Należy być czujnym i obserwować czworonoga w jaki sposób się zachowuje. Czy idiopatyczny zespół przedsionkowy ustępuje i jak szybko?

Objawy neurologiczne powinny mijać po 72 godzinach, a całkowity powrót do zdrowia może zająć dwa tygodnie. Jeżeli jednak nie obserwujemy poprawy lub pies czuje się gorzej, nie zwlekajmy tylko zwróćmy się o pomoc do specjalisty.

W rzadkich przypadkach zespół przedsionkowy u psów może powodować jakieś problemy i wpływać na jakość życia zwierząt. Zwykle wszystkie symptomy zespołu przedsionkowego ustępują, choć czasem może zdarzyć się lekkie przechylenie głowy czy problemy z utrzymaniem równowagi.

Warto pamiętać, że jeśli u psa raz pojawił się zespół przedsionkowy, może się on powtórzyć w przyszłości. Powtórny przebieg choroby będzie podobny do tego wcześniejszego pod względem nasilenia objawów i czasu trwania. Rokowanie przy zespole przedsionkowym u psa zależy w dużej mierze od rozpoznania.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat zespołu przedsionkowego, albo Twój pies cierpiał na zespół przedsionkowy i chcesz podzielić się swoim doświadczeniem, zachęcam do opublikowania komentarza pod artykułem.