Grzywacz chiński: charakter, pielęgnacja i najczęstsze choroby

Grzywacz chiński (Chinese Crested Dog), znany też jako chiński piesek bezwłosy, jest swoistym ewenementem wśród przedstawicieli własnego gatunku.

Cechą charakterystyczną każdego w zasadzie psa jest krótsza lub dłuższa sierść, którą tak lubimy głaskać i dotykać nagradzając przy tym nie tylko naszego przyjaciela, ale i sprawiając przyjemność samym sobie.

A tu mamy nagle psa, który tej miłej warstewki nie ma.

I tu zaczynają się podziały, bo można grzywacze uwielbiać, można ich nie lubić, ale nikt nie przejdzie obok nich obojętnie.

Ów osobliwy element ich wyglądu jest niczym innym jak genetyczną mutacją, wynikającą z działania semiletalnego genu Hr.

Połączenie dominującego genu skąpego owłosienia (Hr) i genu włosa długiego (hr) daje właśnie znanego nam wszystkim gołego zwierzaka o bujnej grzywie (odmiana hairless) – Hrhr.

Osobniki z genomem HrHr umierają jeszcze przed urodzeniem, a homozygoty recesywne (hrhr) są odmianą grzywaczy nazywaną “puszkiem do pudru” (powder puff) i pokryte są na całym ciele delikatnym i długim włosem.

Chińskie grzywacze są rasą powstałą w Chinach, natomiast trudno określić, kiedy dokładnie miało to miejsce.

Pierwsze informacje odnośnie do ich występowania znajdują się w pismach pochodzących z XVI wieku, ale nie wykluczone, że istniały one już dużo wcześniej.

Odmiana bezwłosa była bardziej pożądana i traktowana niemal jak boskie dzieło, gdyż psom tym przypisywano zdolności lecznicze oraz – bardziej przyziemnie – traktowane były jako żywy termofor, ze względu na dużą emisję ciepła, przez co chętnie (dla obu stron) lądowały zimą pod pańską kołdrą.

Grzywacze od lat przodują w konkursach na najbrzydszego psa na świecie.

Kalifornijski World’s Ugliest Dog Contest odbywający się Petalumie już od 30 lat, gościł przedstawicieli tej rasy na podium aż 13 razy, a niektórzy z nich jak np. Sam, zajmowali pierwsze miejsce kilkukrotnie.

A takich konkursów jest na świecie więcej.

Rascal, grzywacz z Sunnyvale, wygrał ich w swoim życiu tak wiele, że stał się gwiazdą horrorów, w których występował bez charakteryzacji 😉

Ma on nawet własną stronę internetową, na której zakupić możemy jego sławną smycz wyglądającą jak pęto kiełbasy.

Część wpływów ze sprzedaży trafia na cele charytatywne.

Hollywood pokochało tę rasę nie tylko za brzydotę, ale i za unikatowość, więc z czasem psy te pojawiały się już nie tylko w strasznych filmach, ale i w kinowych produkcjach obyczajowych u boku takich gwiazd jak np. Kate Hudson, Mary Kate i Ashley Olsen, czy Matthew McConaughey.

Grzywacze stają się w Polsce coraz bardziej popularne i nikogo już nie dziwi spacerujący w kolorowym sweterku golasek, na którego widok jedni wpadają w zachwyt, a inni wręcz się wzdrygają.

Według klasyfikacji FCI grzywacz chiński należy do grupy 9.

Grzywacz chiński charakter

Grzywacze są psami energicznymi, radosnymi i żywiołowymi.

Jak przystało na psy do towarzystwa, aklimatyzują się w każdym otoczeniu i lubią spędzać czas w domu z ludźmi zarówno na beztroskiej zabawie, jak i błogim nic nierobieniu.

Bardzo przywiązują się do opiekuna i są uczuciowe, przez co źle znoszą samotność, a także potrafią też być zazdrosne o uwagę swojego najukochańszego Pana czy Pani.

Bycie w centrum uwagi zdecydowanie leży w ich naturze, więc radosne popisy na środku pokoju będą często spotykanym zjawiskiem.

Mówi się, że grzywacze potrafią wyczuwać nasze nastroje, więc cieszą się, gdy jesteśmy szczęśliwi, a gdy nam smutno, spróbują nas pocieszyć.

Mimo małych rozmiarów potrzebują ruchu i aktywności, najlepiej na powietrzu.

Mogą być wypuszczane na posesje, gdzie na pewno znajdą coś ciekawego do zrobienia, ale ze względu na ich zdolności akrobatyczne, ogrodzenie powinno być solidne.

Psy te, choć trudne w szkoleniu, dobrze sprawdzą się w psich sportach typu agility.

W kontaktach z innymi zwierzętami są raczej przyjacielskie, a wobec obcych bywają nieufne.

Chętnie przebywają w towarzystwie dzieci, ale ze względu na swoją delikatną budowę, należy uczyć pociechy odpowiedniego obchodzenia się z psiakiem.

Wygląd psa

W obrębie tej rasy wyróżniamy dwa typy budowy:

1. Typ jeleni (deer) – eleganckiej i delikatnej budowy niczym jeleń.
2. Typ ciężki (cobby) – krępy i zwarty, przypominający kuca.

Są to psy niewielkich rozmiarów o sylwetce wpisanej w prostokąt.

Wysokość

Wysokość w kłębie psa samca wynosi 28 – 33 cm, a suk 23 – 30 cm.

Waga

Masa ciała nie powinna być wyższa niż 5 kg, aczkolwiek istnieją duże rozpiętości w zależności od typu budowy psa.

Opis rasy

• Głowa wydłużona z wyraźnie zaznaczonym stopem, lekko zaokrąglona.
• Skóra na głowie bez fałdów, policzki i wargi suche, bez obwisłych fafli.
• Kufa zwężająca się w kierunku trufli nosowej, niespiczasta.
• Lusterko nosowe może mieć różne barwy.
• Oczy ciemne, w kształcie migdała, osadzone szeroko.
• Uszy duże, osadzone na wysokości zewnętrznych kącików oczu, stojące, pokryte długimi piórami lub bez nich.
  U odmiany długowłosej uszy mogą być opadające.
  U odmiany bezwłosej na głowie charakterystyczna długa i gęsta grzywa, rozpoczynająca się na wysokości stopu.
• Szczęki mocne z kompletem zębów ustawionych w zgryzie nożycowym.
• Szyja długa, wysmukła, lekko łukowata.
• Klatka piersiowa głęboka i szeroka bez wyraźnie zaznaczonego przedpiersia.
• Zad muskularny, a lędźwie mocne.
• Ogon długi, prawie prosty, pokryty obfitym włosem.
• Kończyny przednie długie i smukłe, ustawione pod tułowiem, natomiast tylne rozstawione szeroko.
• Łapy tzw. zajęcze – długie i wąskie z wydłużonymi paliczkami, głównie kończyn piersiowych.
  Na wysokości nadgarstków i stępu dłuższy włos tworzy skarpetki.

Umaszczenie

Okrywa włosowa u odmiany bezwłosej ogranicza się zasadniczo do grzywy, pióra na ogonie oraz skarpetek na łapach.

Skóra jest gładka i delikatna, może zmieniać barwę wraz z porą roku (ekspozycją na słońce).

U odmiany owłosionej całe ciało pokryte jest miękkim podszerstkiem i welonem utworzonym z długich, cienkich włosów okrywowych.

Dopuszczalne wszystkie rodzaje umaszczenia – jednolite i łaciate.

Pielęgnacja i żywienie

Pielęgnacja włosów i skóry grzywaczy różni się w zależności od ich odmiany.

U powder puff czeszemy włosy kilka razy w tygodniu i okresowo kąpiemy psa.

Odmiana bezwłosa paradoksalnie wymaga od nas nieco więcej zaangażowania.

Ich skóra, podobnie jak nasza, jest wrażliwa na promieniowanie słoneczne i zbyt długa ekspozycja może powodować jej podrażnienie, a nawet oparzenie, dlatego latem pamiętać należy o jej specjalnej ochronie.

Nie smarujmy psów kremami do opalania przeznaczonych dla ludzi, gdyż niektóre z nich mogą zawierać składniki drażniące lub toksyczne, które są szkodliwe szczególnie wtedy, gdy pies je zliże, co oczywiście psy mają w zwyczaju.

Na rynku dostępne są specjalne preparaty z filtrem UV przeznaczone do stosowania u zwierząt i jest to rozwiązanie najbezpieczniejsze.

Skóra ich może także się przesuszać, mogą się na niej tworzyć zaskórniki, może się przetłuszczać, więc w zależności od sytuacji, będziemy musieli naszego zwierzaka, nawilżyć lub wykąpać w delikatnym szamponie dla psa.

Grzywacze, te bezwłose, nie najlepiej znoszą skrajne temperatury, gdyż nie mają zewnętrznej ochrony w postaci sierści, więc na zimnie czują się tak jak my bez ubrania.

Warto zatem w okresie zimowym założyć im sweterek, żeby zapewnić odpowiednią izolację cieplną.

Psy tej rasy nie mają specyficznych wymagań żywieniowych, możemy im zatem podawać zarówno karmę gotową, jak i przygotowywać posiłki sami, zwracając uwagę na zawartość mikro i makro składników.

Ze względu na tendencje do tycia (w szczególności dotyczy to odmiany bezwłosej) uważajmy ze smakołykami, bo przybrać na wadze jest łatwo, a zrzucić zbędne gramy już trudniej.

Grzywacz chiński choroby

PRA

Postępujący zanik siatkówki, czyli w skrócie PRA (progressive retinal atrophy) jest to termin określający pierwotne zmiany zwyrodnieniowe komórek światłoczułych siatkówki oka.

W zależności od tego, którego obszaru dotyczy degeneracja mówimy o PRA centralnym (CPRA) i uogólnionym (GPRA).

Charakterystyczna w tej chorobie jest początkowa utrata widzenia po zmroku, a w miarę postępu zmian dochodzi do całkowitej ślepoty.

PRA dotyczy obu oczu, ale na początku choroby może silniej rozwijać się w jednej gałce ocznej.

Jest to choroba genetyczna dziedzicząca się w sposób autosomalny recesywny.

Do diagnostyki służy badanie oftalmoskopowe, elektroretinografia, rejestrująca reakcję receptorów siatkówki na bodźce świetlne oraz testy genetyczne pozwalające na identyfikację psów chorych i nosicieli wadliwego genu.

Choroba jest nieuleczalna.

Zapalenie przyzębia

W parze z genetycznie uwarunkowanym skąpym owłosieniem u odmiany bezwłosej idzie słabość uzębienia i różne problemy zdrowotne z tym związane.

Grzywacze mają często problem z przetrwałymi zębami mlecznymi.

Nim wypadną, zaczynają pod nimi wyrastać zęby stałe, wypychając mleczaki i deformując zgryz.

Poza tym, stałe zęby psa zaczynają wypadać już we wczesnych latach w porównaniu do innych ras, co niesie za sobą pewną dość często u nich widywaną cechę eksterierową, a mianowicie wypadnięty język.

Kamień nazębny i zapalenie dziąseł również dopadają przedstawicieli tej rasy, zatem żeby nasz pies jak najdłużej cieszył się zdrową jamą ustną, musimy dbać o jego uzębienie od pierwszych miesięcy życia szczotkując zęby i sprawdzając stan dziąseł.

Zawsze możemy udać się do lekarza weterynarii na okresowy przegląd dentystyczny.

Psy odmiany długowłosej mogą pochwalić się hollywoodzkim uśmiechem znacznie dłużej.

Głuchota wrodzona

Głuchota wrodzona jest wadą genetyczną, polegającą na zwyrodnieniu nerwu przedsionkowo-ślimakowego, który przekazuje informacje słuchowe z ucha wewnętrznego do mózgu.

Objawy choroby są widoczne już u szczeniąt kilkutygodniowych, a z czasem obawy się potwierdzają, gdy pies nie reaguje na dźwięki otoczenia, czy nasze nawoływania.

Schorzenie jest nieuleczalne, ale w odpowiednio przystosowanych warunkach zwierzę może funkcjonować prawie normalnie.

Ocena stopnia utraty słuchu jest możliwa dzięki badaniu BAER, które przeprowadzane jest na zwierzętach poddanych sedacji i pokazuje aktywność nerwu słuchowego w odpowiedzi na bodźce akustyczne.

Cukrzyca

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, charakteryzującą się przewlekłą hiperglikemią, czyli podwyższonym poziomem glukozy we krwi.

Wyróżniamy 2 podstawowe typy:

• Typ 1 – cukrzyca insulinozależna – brak insuliny w organizmie na skutek zniszczenia komórek beta trzustki.
• Typ 2 – cukrzyca insulinoniezależna – insulina wytwarzana może być w normalnej ilości, natomiast transport glukozy zaburzony jest na skutek braku odpowiednich receptorów.

Objawy cukrzycy u psa to najczęściej:

• zwiększone pragnienie,
• zwiększone oddawanie moczu,
• nadmierny apetyt,
• chudnięcie,
• zaćma,
• osłabienie.

Cukrzyca występuje głównie u zwierząt starszych, ale może pojawić się też u młodych psów pod postacią tzw. cukrzycy młodzieńczej, której objawy są takie same jak wyżej wymieniono.

W zależności od tego, z jakim typem mamy do czynienia, cukrzycę leczymy za pomocą insuliny lub poprzez dietoterapię.

Rozpoznanie choroby stawia się na podstawie badania poziomu glukozy we krwi na czczo (często kilkukrotnym), oznaczaniu poziomu fruktozaminy i badaniu moczu.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy to choroba endokrynologiczna, polegająca na niedostatecznej produkcji hormonów tarczycowych w stosunku do zapotrzebowania organizmu zwierzęcia.

Jest to jedna z najczęściej występujących u psów chorób układu wewnątrzwydzielniczego.

Niedoczynność tarczycy jest schorzeniem dość podstępnym, gdyż rozwija się niepostrzeżenie przez lata, a jej objawy są często mało swoiste i umykają uwadze opiekuna psa.

Najczęstsze objawy towarzyszące niedoczynności tego narządu to:

• apatia,
• otyłość,
• polidypsja i poliuria
• osłabienie,
• symetryczne wyłysienia,
• bradykardia,
• łojotok,
• niezborność i wiele innych.

Do diagnostyki służy badanie krwi z oznaczeniem stężenia hormonów tarczycowych (T4, fT4) oraz dodatkowo TSH i cholesterolu.

Obniżone wartości tyroksyny nie muszą być jednoznaczne ze stwierdzeniem niedoczynności, gdyż ich niskie stężenie towarzyszy również innym chorobom.

Psy cierpiące na niedoczynność tarczycy leczy się doustnymi hormonami, których dawkę dostosowuje lekarz weterynarii na podstawie okresowych badań.

Leczenie prowadzone jest do końca życia.

Choroby skóry

Skóra grzywaczy bezwłosych jest delikatna i podatna na przesuszenie, oparzenie, przetłuszczenie, czy inne stany zapalne.

Często obserwujemy u nich powstałe na skutek zaczopowania mieszków włosowych zaskórniki oraz prosaki, których z wiekiem przybywa.

Nadmiernej ich ilości możemy się pozbyć, stosując zabiegi pielęgnacyjne w postaci kąpieli w specjalnych szamponach czy odżywkach o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwłojotokowym lub zaskórnikolitycznym.

Choroba Legg Perthesa Calve

Choroba Legg Perthesa Calve znana jest inaczej pod nazwą aseptycznej martwicy główki i szyjki kości udowej.

Jej istotą jest zaburzenie unaczynienia nasady kości udowej, które prowadzi do osłabienia tej struktury i bolesnej deformacji kości.

Podstawowym objawem jest przewlekła kulawizna lub całkowity brak obarczania chorej kończyny, bolesność przy manipulacji stawem biodrowym oraz zanik mięśni tej okolicy.

Zmiany te obserwujemy u młodych zwierząt od ok. 5 miesiąca życia.

Potwierdzeniem rozpoznania są charakterystyczne zmiany widoczne na zdjęciu RTG. Leczenie jest operacyjne i polega na resekcji główki kości udowej.

Zwichnięcie rzepki

Zwichnięcie rzepki jest schorzeniem występującym przede wszystkim u psów ras małych.

Choroba polega na przemieszczeniu się rzepki na boczną lub przyśrodkową stronę stawu kolanowego na skutek zbyt płytkiego bloczka kości udowej, w którym prawidłowo się ona znajduje.

Znamiennym objawem nasuwającym podejrzenie zwichania się jest nagła nawracająca kulawizna kończyny (lub kończyn) miednicznej, niezwiązana z bolesnością.

Wyróżniamy 4 stopnie zwichnięcia:

1. Stopień 1 – brak lub rzadko występująca kulawizna i wypadniecie rzepki pod naciskiem badającego.
2. Stopień 2 – przejściowa kulawizna.
3. Stopień 3 – kulawizna stała – rzepkę można nastawić, ale wypada ona samoistnie przy ruchu zginania kończyny.
4. Stopień 4 – kulawizna stała z rzepką jest poza bloczkiem, bez możliwości jej nastawienia.

Przypadki pierwszych stopni można poddać leczeniu zachowawczemu w postaci fizjoterapii.

Znaczna kulawizna wymaga leczenia chirurgicznego, po którym pies wraca do pełnej sprawności w ciągu kilku tygodni.

Dla kogo grzywacz chiński będzie idealną rasą psa?

Grzywacze chińskie nie mają łatwego charakteru i uchodzą za jedną z trudniejszych do wychowania ras, zatem jeśli myślimy o ich zakupie, należy to dobrze przemyśleć, bo czekać nas może sporo pracy.

Jeśli nie chcemy by złe nawyki, jak np. bezsensowne szczekanie utrwaliły się w ich zachowaniu, nie możemy pozwolić sobie wejść na głowę i to najlepiej od pierwszych dni pobytu szczeniaka w nowym domu.

Psy te są pełne energii, nie nazbyt hałaśliwe i uwielbiają życie rodzinne, więc najlepiej czuły będą się w domu czy mieszkaniu pełnym domowników, których zawsze można pozaczepiać, popisywać się przed nimi lub po prostu wdrapać na kolana.

Oczywiście nie dla nich mieszkanie w budzie czy boksie, one muszą być z ludźmi inaczej będą nieszczęśliwe.

Jak wspomniano, należy zwrócić baczniejszą uwagę na temperatury przy wychodzeniu z nimi na zewnątrz.

Jeśli lubimy czas spędzać na plaży opalając się nad jeziorem, lepiej już zostawmy grzywacza w domu.

Nie dość że może przypiec się na słońcu to jeszcze nie przepada za wodą.

Myśląc zatem o zakupie grzywacza, kierujmy się nie tylko wyglądem, który zapewne nas urzekł, ale i charakterem, który oczywiście każdy zwierzak ma indywidualny, jednak pewne cechy pozostają niezmiennie przypisane do rasy.