Adopcja kota: jak adoptować kota [krok po kroku]

Posłuchaj wersji audio artykułu:

Jak adoptować kota, z czym to się wiąże i jak przygotować się do adopcji. Na te pytania odpowiada Katarzyna Olszak-Hołownia, lekarz weterynarii. “Dom bez kota to głupota” – jakiś czas temu po internecie i różnych forach internetowych krążyło takie hasło. Jest wiele korzyści, związanych z obecnością kotów w bliskim sąsiedztwie człowieka – opiekunowie tych puszystych czworonogów przyznają, że koty potrafią odstresować po ciężkim dniu, dotyk jedwabistego futerka poprawia humor najgorszym smutasom, a spojrzenie głęboko w kocie oczęta działa hipnotyzująco. Podobno, nawet zwykła kanapka smakuje lepiej, jeśli leży na niej koci kłaczek 😉 Naukowcy od dawna przekonują, że opiekunowie co najmniej jednego kota są mniej narażeni na wystąpienie chorób układu krwionośnego oraz żyją dłużej niż osoby, które nie mają pupila. Jednym słowem – warto mieszkać z kotem. Decydując się na puszystego współlokatora, należy pamiętać, że jest to decyzja wiążąca na najbliższych kilka lub kilkanaście lat – pupil to nie zabawka, którą można wyrzucić gdy się znudzi, lub wymienić na nową, gdy się zepsuje. Kocia rekordzistka żyła 32 lata, otoczona troską przez swoich opiekunów. Omawiając temat nowego członka rodziny, zachęcamy – nie kupuj, adoptuj! W poniższym artykule znajdą Państwo kilka wskazówek, jak przygotować się do adopcji kota.

Wyprawka dla kota

Przede wszystkim, warto zastanowić się nad podstawowymi wydatkami przyszłego opiekuna. Jest to równie ważne w przypadku adopcji kota rasowego jak i ze schroniska. Może się wydawać, że kot jest dość prosty w obsłudze – jedna miska z karmą, druga z wodą, kuweta dla kota i koci drapak.

Karma dla kota

Zacznijmy od karmy dla kota. Są zwolennicy karm suchych (są wygodne w stosowaniu, dłużej zostają świeże) oraz mokrych (bardziej smakowite, “nawadniają” kota i zmniejszają ryzyko wystąpienia niewydolności nerek). Warto pamiętać, że w jednym i drugim przypadku karma powinna zawierać dużo mięsa w swoim składzie – koty są bezwzględnymi mięsożercami. Im krótszy skład pożywienia, tym lepiej dla pupila – idealna karma nie powinna mieć konserwantów, wzmacniaczy smaku, zapachu.

Karma sucha powinna być przechowywana w szczelnym opakowaniu, tak, aby nie zwietrzała. Koszt kilogramowego opakowania suchej karmy o całkiem niezłym składzie to wydatek około 30 złotych. Jedzenie musi być podane w odpowiedni sposób – należy kupić wygodne dla kota miseczki (co najmniej 3 – na jedzenie, wodę i zapasową).

Najlepsze są płaskie, przypominające talerzyki – nie drażnią one kocich wąsów, które są bardzo wrażliwe na wszelkie bodźce. Ceramiczne miski to koszt rzędu 5 – 10 złotych za sztukę. Niektóre koty odmawiają picia wody ze zwykłej miski, za dużo bardziej atrakcyjną uważają wodę płynącą. Dla tak wymagających czworonogów należy kupić specjalne poidło w formie fontanny.

Najtańsze zaczynają się od 90 złotych.

Kuweta dla kota

Bardzo istotnym elementem kociej wyprawki jest kuweta dla kota i odpowiedni żwirek. Kuwety występują w różnych kształtach, modelach i kolorach – począwszy od najprostszych kuwet przypominających miski, skończywszy na krytych kuwetach, wyposażonych w filtr węglowy powietrza wydostającego się z kuwety. Warto zaznaczyć, że adoptowany kot może nie zaakceptować wybranego modelu kuwety – może wydać mu się za mała, za duża, lub ustawiona w zbyt mało ustronnym, hałaśliwym miejscu.

Przed kuwetą warto umieścić matę, która wychwyci resztki żwirku, wyniesione na puszystych łapkach.

Jeśli chodzi o żwirek dla kota, jego cena waha się od kilku złotych do nawet 70 złotych za worek – najtańszy jest bentonitowy (może przyklejać się do łapek, w kontakcie z wilgocią tworzy mało higieniczne błoto), nieco droższy silikonowy (nie jest polecany dla młodych kotów, mogą próbować go zjadać), ale są też kukurydziane i z włókna konopnego.

Niektóre firmy mają wersje zapachowe żwirków, jednak nie wszystkim kotom to odpowiada – dobrze jest zacząć od bezwonnego wariantu.

Warto zwrócić uwagę na sposób utylizacji żwirku – niektóre mogą być wyrzucane do toalety lub na kompost, co jest dodatkowym atutem. Wspominając o żwirku, nie można pominąć także odświeżaczy do kuwet, jednak tak jak w przypadku żwirków zapachowych, nie każdy kot polubi intensywny zapach.

Drapak dla kota

Drapak dla kota można zaliczyć do dodatkowego wyposażenia, jednak warto od początku życia z kotem przyzwyczajać pupila do używania go zgodnie z jego przeznaczeniem.

Legowisko

Warto zafundować adoptowanemu kotu wygodne legowisko – tu również jest ogromny wybór, począwszy od budek, domków, skończywszy na hamakach zawieszanych na grzejniku. Warto pamiętać, aby dobierać posłanie do wielkości kota – nie powinno być kupowane na wyrost, kot nie będzie się w nim wtedy czuł komfortowo. Idealne legowisko jest miękkie i jednocześnie wykonane z materiału łatwego do wyczyszczenia.

Koszt legowiska dla kota – od 20 do 100 złotych.

Mieszkanie przyjazne dla kota, czyli jak zabezpieczyć dom

Gdy wyprawka jest już skompletowana, warto rozejrzeć się po mieszkaniu i zabezpieczyć je w taki sposób, by było bezpieczne dla adoptowanego kota.

Siatka na okna dla kota

Absolutnie konieczne są siatki na uchylne okna.

Koty to bardzo ciekawskie stworzenia, często lubią wystawić nos lub łapkę przez uchylone okno. Gorzej, gdy postanowią przez takowe wyskoczyć na zewnątrz.

Uchylone okno staje się wtedy śmiertelną pułapką dla pupila – najczęściej kot klinuje się, połową ciała na zewnątrz, drugą w mieszkaniu, ściśnięty framugą okna.

Taka pozycja sprawia, że narządy wewnętrzne są bardzo ściśnięte, utrudniony jest dopływ krwi do dolnej połowy kociego ciała, a każdy ruch powoduje coraz większe wpadanie w pułapkę.

Kot jest skazany na śmierć w męczarniach, chyba że ktoś mu szybko pomoże.

Lepiej nie dopuścić do takiej sytuacji i przed przybyciem nowego domownika zabezpieczyć okna.

Koszt siatki to około 30 złotych za sztukę.

Rozważając zabezpieczenie mieszkania, nie można pominąć balkonu. Najlepszym rozwiązaniem jest zawieszenie siatki, która zabezpieczy pupila przed wypadnięciem.

Koty lubią mieć dostęp do balkonu – wylegiwanie się na świeżym powietrzu, obserwacja, co dzieje się na zewnątrz, wąchanie wszystkich zapachów, które dochodzą do balkonu – dla czworonoga to świetna rozrywka.

Jednak wystarczy chwila nieuwagi i kot może z balkonu wypaść. Jest to bardzo niebezpieczna sytuacja, niezależnie od wysokości.

Kot może doznać poważnych urazów, rozległych złamań, lub przestraszyć się i w panice uciec daleko od domu.

Siatkę można zamontować samodzielnie, lub zatrudnić w tym celu fachowców. Koszt takiej usługi jest wyceniany indywidualnie, w zależności od powierzchni balkonu.

Trujące rośliny

Przed przybyciem kota z adopcji do domu, warto usunąć z jego zasięgu rośliny, które mogą mu zaszkodzić.

W tym artykule znajdziecie Państwo listę roślin, które są trujące dla kota: https://cowsierscipiszczy.pl/rosliny-trujace-dla-kota/.

Adopcja kota krok po kroku

Dom przygotowany, wyprawka kupiona – brakuje tylko kota.

Skąd i jak można adoptować kota?

Adopcją kotów zajmują się fundacje oraz schroniska dla bezdomnych zwierząt. Jest też całkiem spora grupa osób, które na własną rękę szukają domu bezdomnym stworzeniom – w grę wchodzi też więc adopcja kota z ulicy.

Dobrze jest też zadzwonić do lekarzy weterynarii, którzy pracują w pobliżu. Często przychodnie weterynaryjne współpracują z fundacjami, leczą zwierzęta znajdujące się pod ich opieką i posiadają dane kontaktowe do osób, które pomagają znaleźć dom bezdomnym kotom.

Wiele fundacji i schronisk ma swoje strony internetowe, na których prezentowane są koty do adopcji.

Warto też zadzwonić i spytać o możliwość wizyty lub odwiedzin.

Gdy jeden z kotów skradnie serce i zostanie dokonany wybór, należy skontaktować się z wolontariuszem, który się nim opiekuje – taka osoba wie najlepiej, jaki charakter ma dany kot, czy jest przyjazny, czy raczej dość nieśmiały.

Każdy kot jest inny, charakter zwierzęcia jest bardzo istotną kwestią.

Przed wydaniem kota do nowego domu trzeba spełnić pewne warunki – fundacja lub schronisko może wymagać wizyty przedadopcyjnej.

Wolontariusz działający w fundacji lub schroniska sprawdzi, czy dom jest przygotowany na przyjęcie pupila.

Może zapytać o plany na wakacje (czy nie planujecie Państwo porzucić kota przed wyjazdem na urlop), lub o sposób pracy – aby ocenić, ile czasu kot będzie przebywał samotnie.

Osoba wizytująca odpowie na pytania dotyczące przyszłego pupila, ale może też sprawdzać Państwa wiedzę, na kocie tematy.

Wizyta przedadopcyjna ma na celu sprawdzenie, czy kot trafi w dobre, odpowiedzialne ręce.

Zwierzęta przebywające pod opieką fundacji czy schroniska, zwykle sporo przeszły w swoim życiu, opiekunowie chcą oszczędzić im nieprzyjemności.

Przy adopcji kota podpisywana jest umowa, w myśl której opiekun zobowiązuje się do dbania o zdrowie i dobre warunki życia kota. Często warunkiem podpisania umowy adopcyjnej jest wyrażenie zgody na kastrację.

Niektóre schroniska lub fundacje zaznaczają, że po adopcji skontrolują raz jeszcze warunki życia kociaka i jego dobrostan, na tak zwanej wizycie poadopcyjnej.

Wizyty przed i po adopcyjnej nie należy się bać, wolontariuszom chodzi tylko o dobro ich podopiecznych.

Czasem wolontariusz może zasugerować lub powiedzieć wprost, że wybrany przez Państwa kot nie będzie się u Was dobrze czuł – jest to zwykle podyktowane dobrem zwierzęcia, nie złośliwością.

Wolontariusze spędzają sporo czasu ze zwierzętami, które mają pod opieką i wiedzą, jaki mają charakter, co lubią, czego nie tolerują, jak dogadują się z innymi zwierzętami lub małymi dziećmi.

Adopcja kota a inni domownicy

Co z adopcją kota jeśli w domu jest dziecko?

Jeśli w domu jest dziecko koniecznie trzeba wspomnieć o tym w trakcie procesu adopcji kota.

Często schroniska lub fundacje mają pod swoją opieką koty po przejściach, nie wszystkie akceptują dzieci. Jednak duża ilość kotów to pieszczochy z ogromnymi pokładami cierpliwości dla młodego człowieka.

Należy pamiętać, że adoptowany ze schroniska, czy ulicy kot to nie bezwolna zabawka, kiedy zostaną przekroczone granice jego cierpliwości może się wycofać w poszukiwaniu spokojniejszego miejsca, a sprowokowany – może zaatakować.

Dziecko powinno być poinformowane o tym, że kot nie zawsze może być chętny do zabawy i pieszczot, nie wolno drażnić go, ciągnąć za ogon, wąsy, prowokować do ataku, a gdy próbuje się wycofać – należy mu pozwolić na oddalenie się do spokojniejszego miejsca.

Zwykle dzieci dobrze dogadują się z kotami, problemem może być jednak alergia dziecka na pupila.

Przed podpisaniem umowy adopcyjnej i przygarnięciem nowego domownika, warto zrobić test – niech wszyscy domownicy postarają się chociaż przez chwilę mieć kontakt z kotem.

Dobrym pomysłem jest odwiedzenie siedziby fundacji, schroniska lub domu tymczasowego, w którym przebywa kot.

Więcej o alergiach na kota możecie Państwo przeczytać w artykule: https://cowsierscipiszczy.pl/alergia-na-kota/

Czy warto zdecydować się na adopcję, gdy w domu jest już inny kot?

Oczywiście, że tak! Większość naszych pupili dużą część dnia spędza samotnie – ludzie wychodzą do pracy, szkoły, na dodatkowe zajęcia. Posiadając towarzysza tej samej rasy, kot nie będzie się czuł tak samotnie.

Należy jednak pamiętać, że koty to indywidualiści, nie każdy osobnik będzie się cieszył ze współlokatora. Przed adopcją drugiego kota, należy się przede wszystkim zastanowić, co w przypadku, gdy koty jednak się nie polubią?

Czy w domu jest wystarczająca ilość miejsca, by koty mogły żyć obok siebie, a nie ze sobą?

Czy w ciągu dnia znajdzie się taka ilość wolnego czasu, by jednemu i drugiemu kotu poświęcić uwagę?

Jeśli te kwestie zostaną rozważone i decyzja jest podtrzymana, warto wybrać kota w podobnym wieku, który łagodnie podchodzi do swoich towarzyszy w schronisku lub fundacji.

Kot, który nie dogaduje się ze współlokatorami, lub taki, który jest na szczycie hierarchii, może nie do końca dogadać się z nowym towarzyszem.

Oba koty powinny mieć osobny zestaw misek, osobne kuwety (i najlepiej jedną zapasową) oraz legowiska. Przed zapoznaniem kotów, warto przez kilka dni podawać im suplementy łagodnie uspokajające i wyciszające.

Dobrym pomysłem jest zastosowanie obróżek z feromonami lub kocimiętki, aby oba koty były w dobrym nastroju.

Pierwsze dni po adopcji, koty powinny spędzić osobno.

Kot – rezydent powinien dostać do powąchania koc lub transporter po nowym członku rodziny, aby oswoił się z zapachem nowego towarzysza.

Moment pierwszego spotkania powinien się odbyć na dość neutralnym gruncie, ale tak, aby każdy z kotów miał możliwość wycofania się w razie spięcia.

Przez kilka dni może dochodzić do kłótni a nawet walk – do czasu, gdy sytuacja się nie ustabilizuje, warto kontynuować podawanie preparatów uspokajających.

Po około 2 – 3 tygodniach koty powinny się już dogadywać, spięcia nie powinny występować.

Jeśli jednak nadal nie potrafią znaleźć wspólnego języka, warto skonsultować się z behawiorystą.

Co zrobić, gdy w domu jest pies?

Wbrew pozorom, koty często dobrze dogadują się z psami.

Tak jak w przypadku dziecka, należy wspomnieć o obecności psa w trakcie rozmowy przed adopcyjnej.

Nie każdy kot toleruje psa, zatem i w tym przypadku warto spytać wolontariusza, zajmującego się danym kotem o to, jak dany kot reaguje na inne zwierzęta.

Także i w tym wypadku, przed adopcją należy zadać sobie pytanie, co jeśli zwierzęta się nie polubią? Czy będzie możliwe utrzymanie psa i kota osobno? Czy da się zaplanować rozkład dnia tak, aby kotu i psu poświęcać podobną ilość uwagi, aby żadne zwierzę nie czuło się pominięte?

Jeśli po rozpatrzeniu tych kwestii, decyzja o adopcji kota jest podtrzymana, warto dobrze zaplanować pierwsze spotkanie.

Nawet, jeśli pies dobrze reaguje na koty i miał wcześniej z nimi styczność, przed spotkaniem twarzą w twarz, warto dać mu do powąchania transporter nowego członka rodziny oraz zapewnić porządną dawkę zabawy lub długi spacer, by pupil był nieco zmęczony.

Jeśli chodzi o kota, dobrze jest na wszelki wypadek skrócić mu pazurki.

Dobrze jest mieć pod ręką przysmaki dla psa i kota, aby od początku budzić pozytywne skojarzenia.

Spotkanie dobrze jest zaplanować w miejscu, gdzie zwierzęta będą odgrodzone siatką albo szybą – tak, żeby mogły się zobaczyć.

Nie wolno karcić psa ani kota, jeśli dojdzie do negatywnej reakcji (warczenie, syczenie) – warto uspokoić pupila, pogłaskać.

Gdy pierwsze reakcje będą pozytywne lub neutralne, można usunąć ograniczenia w postaci siatki i szyby i pozwolić na obwąchiwanie, ale nadal pod nadzorem.

Pies nie powinien gonić adoptowanego kota – jeśli będzie próbował to robić, należy odwrócić jego uwagę piłką, zabawką.

Kot z adopcji powinien mieć zapewnione miejsce, gdzie pies go nie dosięgnie – transporter dla kota, szafkę na którą wskoczy.

Przez pierwsze dni, na czas nieobecności opiekunów, warto izolować od siebie psa i kota, aby uniknąć spięć i walki.

W tym wypadku również po około 3 tygodniach powinno dojść do stabilizacji relacji między zwierzętami i jeśli po tym czasie będzie dochodziło do częstych spięć – warto skonsultować się z behawiorystą.

Proces zadomowienia kota

Jak ułatwić kotu proces adaptacji w nowym miejscu?

Proszę pamiętać, że pierwsze dni w nowym miejscu po adopcji są dla kota bardzo stresujące.

Nowe zapachy, nowe zwyczaje i ludzie, mogą zdezorientować pupila.

Po przyjściu do domu, warto dać kotu kilka godzin na zapoznanie się z układem pomieszczeń.

Należy umieścić transporter w spokojnym miejscu i otworzyć drzwiczki – kot wyjdzie z niego, gdy sam będzie gotowy. Nie wolno wyciągać go na siłę, ani wyrzucać z transportera, to sprawi, że będzie przerażony.

Gdy nowy domownik zacznie zwiedzanie, proszę mu nie przeszkadzać – poznawanie nowych miejsc jest bardzo ważne.

Niektóre koty dość ciężko znoszą zmiany, pierwsze godziny w nowym domu potrafią spędzić schowane pod łóżkiem lub wciśnięte w ciasny kąt. Nie wolno wyciągać pupila na siłę, należy mu dać czas na oswojenie się.

Jeśli jednak ta sytuacja będzie się przedłużała, warto pomóc pupilowi przetrwać stres – pomocne są preparaty z feromonami, które działają rozluźniająco i relaksująco na pupila.

Niektóre koty odprężają się czując aromat kocimiętki, lub smakołyków – warto mieć je pod ręką oswajając pupila z nowym domem.

Uwaga – niewykastrowane kocury mogą oznaczyć nowe terytorium swoim moczem, dlatego po adopcji warto umówić się na zabieg kastracji.

Adoptowany kot często potrzebuje czasu, aby w pełni zadomowić się w nowym środowisku. Jednak po zakończeniu procesu, gdy poczuje się swobodnie, jest świetnym towarzyszem życia.

Zachęcamy – nie kupuj, adoptuj!