Buldog amerykański: opis, charakter, choroby [zalecenia lek wet]

Historia rasy buldog amerykański

Buldog amerykański jest rasą psa, która swe korzenie ma w Wielkiej Brytanii, a jej przodkiem był nikt inny jak znany nam wszystkim buldog angielski, który swym małym, krępym ciałem nie do końca przypomina tego rosłego olbrzyma.

Angielscy robotnicy migrujący w XVIII w. do USA, zabrali ze sobą buldoga angielskiego, który pełnić miał rolę pasterza owczych stad, pracować jako pies stróżujący. Buldoga angielskiego wykorzystywano w polowaniach.

Buldogi amerykańskie świetnie wpasowały się w panujące tam warunki i chętnie wykorzystywane były przez farmerów do naganiania byków do kastracji i pilnowania bydła.

W Stanach Zjednoczonych zyskały nawet przydomek “catch dog” – i jak nazwa wskazuje ich rolą była pogoń, złapanie i doprowadzenie inwentarza do wyznaczonego miejsca.

Po II wojnie światowej rasa buldog amerykański niemal całkowicie wyginęła.

Dzięki wysiłkom hodowców i miłośników psów udało się ją odbudować i w 1999 r. została uznana przez instytucje amerykańskie – United Kennel Club (American Kennel Club). Buldog amerykański po dziś dzień nie figuruje na liście psów FCI (międzynarodowa federacja kynologiczna).

Buldog amerykański charakter

Buldogi amerykańskie to przede wszystkim psy inteligentne, silne i wytrzymałe.

Przez lata szkolone były do ciężkich prac, więc świetnie sprawdzają się jako psy stróżujące do pilnowania gospodarstwa, psy polujące, czy obronne. Niektóre psy tej rasy są współcześnie wykorzystywane także przez służby straży granicznej jako psy patrolujące.

Jako psy rodzinne buldogi amerykańskie wykazują się troskliwością w stosunku do dzieci. Warto pamiętać, że psy tej rasy wyróżniają się dużą wagą, dlatego nie powinny być pozostawiane z maluchami bez nadzoru.

Jeśli szczenięta wychowywane są od małego ze swoją rodziną, innymi psami i zwierzakami domowymi, potrafią się z nimi dogadać, ale mogą wykazywać zachowania agresywne w stosunku do obcych im zwierząt, zwłaszcza jeśli wyczują z ich strony zagrożenie.

Od pierwszego dnia pobytu w nowym domu szczeniak musi być socjalizowany, a później szkolony.

Pies ten polecany jest dla osób doświadczonych, o silnych cechach charakteru, które nie pozwolą na zdominowanie się przez psa. Dobrze wyszkolony american bulldog będzie psem posłusznym i zrobi wszystko co w jego mocy, by usatysfakcjonować swojego opiekuna.

Buldog amerykański wygląd

Buldog amerykański to rasa, u której wyróżnia się dwa typy, od nazwisk pierwotnych hodowców zwierząt:

• american bulldog typ Johnson,
• american bulldog typ Scott,

Psy w typie Johnsona są bardziej masywne, mają krótszą kufę, wyraźniejszy przodozgryz i większą głowę. Psy tej rasy w typie Scotta są średniej wielkości, wyraźnie lżejsze i mniej muskularne. Obecny typ hybrydowy standardowego przedstawiciela tej rasy jest wynikiem krzyżówek średniej wielkości rasy psów buldog amerykański scott i buldog amerykański johnson na przestrzeni lat.

Buldog amerykański wielkość

Pies rasy buldog amerykański jest dużym i masywnym psem o mocnej i atletycznej budowie.

Wysokość w kłębie dla psa samca wynosi około 50 cm – 71 cm, a dla suki buldoga 50 cm – 61 cm.

Buldog amerykański waga

Pies american bulldog waży około  34 kg – 56 kg (psy), przy masie 27 kg – 45 kg (suki).

Jak wygląda buldog amerykański?

Buldog amerykański umaszczenie

Psy te mają sierść krótką i przylegającą. Każdy kolor umaszczenia psów jest dopuszczalny z wyjątkiem jednolicie czarnego, jednolicie niebieskiego i tricolor.

Jak wyglądają szczeniaki rasy buldog amerykański możesz też zobaczyć na poniższym filmie

Buldog amerykański pielęgnacja

Pielęgnacja buldoga amerykańskiego nie jest skomplikowana.

Krótki włos linieje przez cały rok, dlatego krótka sierść psa powinna być wyczesywana raz w tygodniu szczotką lub grzebykiem.

Pozwoli to na usunięcie martwego włosa i rozprowadzenie naturalnych olejów, dzięki czemu krótka sierść tych psów będzie błyszcząca.

Okresowo sprawdzamy stan pazurów i uszu oraz zębów, które można szczotkować, ale należy przyzwyczajać do tego psa od maleńkości.

Buldog amerykański choroby

Zaćma

Zaćma to choroba polegająca na postępującym zmętnieniu soczewki.

Do jej przyczyn zaliczamy m.in.:

• mutacje genowe,
• urazy,
• choroby metaboliczne takie jak np. cukrzyca.

Ze względu na stopień nasilenia zmian wyróżniamy zaćmę w stadium:

• początkowym,
• niedojrzałym,
• dojrzałym
• zaćmę obrzmiałą.

Klinicznie widoczne jest zmętnienie i brak przezierności soczewki, czyli biały dysk w centralnej części oka, a w stanach zaawansowanych może dojść do pęknięcia torebki soczewki, czemu towarzyszą objawy bolesności gałki ocznej.

Leczenie zaćmy w postaci zaawansowanej polega na wykonaniu zabiegu chirurgicznego fakoemulsyfikacji, który psy przechodzą w specjalistycznych lecznicach.

Jak dotąd brak skutecznego leczenia farmakologicznego, więc krople stosowane u ludzi nie mają w tym przypadku praktycznie żadnego zastosowania. Szczenię z podejrzeniem zaćmy wrodzonej powinno zostać wykluczone z hodowli.

Nużyca

Nużeniec psi to pasożyt, który bytuje w mieszkach włosowych psów zdrowych.

Nużeńce występują także u ludzi i lokalizują się przede wszystkim w mieszkach włosowych brzegów powiek.

Szczenięta buldoga amerykańskiego zarazić się mogą nużycą od suki ssąc mleko już podczas pierwszych dni życia.

Nużyca może występować u psów w dwóch postaciach:

Miejscowej

Od 1 do 5 obszarów wyłysień punktowych, z hiperpigmentacją i łuszczeniem.

Zmiany skórne dotyczą głównie okolic głowy i szyi, ale często pojawiają się także na kończynach psów.

Jeśli nie dojdzie do powikłań, choroba przebiega bez świądu.

Uogólnionej

Powyżej 5 ogniskowych zmian na skórze pokrytej rumieniem i łuskami.

Obraz kliniczny zróżnicowany — może występować świąd, grudki, krosty, powierzchowne lub głębokie ropne zapalenie skóry i wiele innych.

Często pies wykazuje objawy ogólne takie jak:

• brak apetytu,
• gorączka,
• powiększenie węzłów chłonnych.

Uważa się, że u psów dorosłych z uogólnioną postacią tej choroby występuje defekt immunologiczny limfocytów T, co upośledza odpowiedź organizmu na zarażenie.

Rozpoznanie polega na badaniu mikroskopowym, a leczenie w zależności od postaci na leczeniu przeciwpasożytniczym, lub ustaleniu i leczeniu choroby podstawowej. Buldogi amerykańskie dotknięte tą chorobą powinny być wykluczone z rozrodu.

Niedoczynność tarczycy

Choroba ta polega na zmniejszonym wytwarzaniu hormonów tarczycowych i co za tym idzie obniżonym zaopatrzeniu komórek organizmu w te hormony.

Obraz kliniczny niedoczynności może być zróżnicowany, ale najczęściej obserwuje się:

• przybieranie masy ciała mimo braku nadmiernego apetytu,
• apatię,
• szybkie męczenie się,
• dyszenie,
• zwiększone pragnienie,
• wielomocz,
• zmiany skórne,
• skurcze mięśni,
• niedowłady.

Rozpoznanie polega na badaniu stężenia we krwi tyroksyny, TSH i cholesterolu.

W leczeniu stosuje się syntetyczną lewotyroksynę w ustalonej indywidualnie dla każdego pacjenta dawce. Leczenie najczęściej prowadzone musi być przez całe życie buldoga amerykańskiego z okresowymi badaniami kontrolnymi.

Dysplazja stawów biodrowych

Dysplazja stawów biodrowych polega wadliwym połączeniu i ukształtowaniu struktur wchodzących w skład stawów biodrowych.

Na jej wystąpienie składa się wiele czynników:

• predyspozycje genetyczne,
• nadmierna ilość ruchu,
• szybkie tempo wzrostu,
• nieprawidłowe żywienie.

Najczęściej objawy są zauważalne u psów w wieku 6-12 miesięcy.

Jeżeli uszkodzenia w stawie nie są zbyt silne, powtarzające się zapalenia mogą prowadzić do zgrubienia torebki i wtórnej stabilizacji stawu. Wówczas początek 2 roku życia jest zazwyczaj wolny od zaburzeń ruchowych, a oznaki tego schorzenia mogą się pojawić dopiero w wieku 4-5 lat, jako forma typowa dla psów dorosłych.

Objawy dysplazji

Dysplazję stawów biodrowych można poznać po takich objawach jak:

• niechęć do ruchu,
• trudności przy wstawaniu,
• preferowanie pozycji leżącej,
• częste kładzenie się,
• tzw. królicze skoki,
• sztywny chód.

Szczenięta buldoga amerykańskiego w wieku około 4 – 6 miesięcy powinny mieć wykonane w sedacji profilaktyczne zdjęcie RTG bioder, ponieważ u nich jest jeszcze możliwość leczenia chirurgicznego.

Do najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych należą:

• resekcja główki kości udowej,
• pektinektomia,
• potrójna osteotomia miednicy.

U starszych buldogów amerykańskich najczęściej pozostaje leczenie paliatywne, którego celem jest zmniejszenie lub zniesienie dolegliwości bólowych i opóźnienie rozwoju choroby.

Dysplazja stawów łokciowych

Choroba ta polega na nieprawidłowym wykształceniu struktur wchodzących w skład stawu łokciowego.

Składają się na nią:

• nieprzyrośnięty wyrostek łokciowy dodatkowy,
• fragmentacja przyśrodkowego wyrostka dziobiastego,
• osteochondroza kłykcia kości ramiennej,
• niedopasowanie powierzchni stawowych.

Rozpoznanie ustala się na podstawie zdjęcia RTG i badania klinicznego.

Dominujące objawy to:

• kulawizna,
• sztywny chód,
• niechęć do zginania i prostowania stawu łokciowego,
• bolesność stawów łokciowych.

Dysplazję u buldoga amerykańskiego leczy się najczęściej chirurgicznie.

Syndrom ras brachycefalicznych

Jest to zespół chorobowy obejmujący takie wady anatomiczne jak:

• zwężone otwory nosowe,
• zbyt długie podniebienie miękkie,
• wynicowanie kieszonek krtaniowych,
• niedorozwój tchawicy.

Objawy syndromu ras psów brachycefalicznych takie jak problemy z oddychaniem występują najczęściej po wysiłku lub ekscytacji.

Sprzyja im również wysoka temperatura otoczenia.

Psy takie mają:

• nawracające zakażenia dróg oddechowych,
• objawy tła pokarmowego:
  • wymioty,
  • zaburzenia połykania,
• często też chrapią.

Leczenie choroby u buldogów amerykańskich polega na zwalczaniu wikłających zakażeń, a w przypadku nieprawidłowości nozdrzy i podniebienia niezbędny jest zabieg chirurgiczny.

Czy warto zdecydować się na buldoga amerykańskiego?

Buldog amerykański nie jest psem dla każdego.

W Polsce buldog amerykański znajduje się w wykazie ras psów uznawanych za agresywne, zatem, aby takiego psa utrzymywać, trzeba uzyskać specjalne zezwolenie, wydane przez burmistrza, wójta lub prezydenta miasta, na którego terenie pies ma przebywać. Jeśli chcemy zaopiekować się buldogiem amerykańskim, należy złożyć wniosek zawierający dane psa i hodowli, wyniki testów psychicznych, kursów tresury oraz opis warunków, w jakich pies jest/będzie mieszkał.

Ze względu na swoje gabaryty, ta rasa psów raczej preferuje tryb życia na zewnątrz. Ważne by pies miał możliwość wybiegu, dzięki czemu będzie spełniał się jako stróż, ale przestrzeń powinna być także dobrze ogrodzona.

Ta amerykański rasa psa ze względu na specyfikę i jej pierwotny instynkt powinna być szkolona przez osobę doświadczoną wykorzystującą do tego celu pozytywne wzmocnienia.

Szkolenie szczeniaków buldoga amerykańskiego warto zacząć już od samego początku, gdy zamieszkają w nowym domu. Nie wolno dopuścić do sytuacji, w której charakter buldoga amerykańskiego jest na tyle dominujący, że pies nie słucha poleceń, gdyż w przeciwnym razie może to być potencjalnie niebezpieczne.

Ze względu na to, że dorosłe psy mogą wykazywać wrogość w stosunku do nieznanych im zwierząt, innych psów tej samej płci czy ludzi, z których strony wyczuwają zagrożenie, nie należy ich puszczać luzem bez kagańca.

Buldogi to amerykańska rasa psów obronnych, mająca silny instynkt obrońcy stada, więc własną piersią zasłonią “swoich” i odważnie ruszą do starcia z przeciwnikiem, jak to niegdyś robiły na arenach walk z bykami.

Ten pewny siebie pies amerykański jest przyjacielski i serdeczny w stosunku do dzieci, ale z drugiej strony nie zdając sobie sprawy z własnej siły i rozmiarów, może im niechcący zrobić krzywdę, dlatego jego właściciel nie powinien zostawiać buldoga amerykańskiego z małymi dziećmi bez nadzoru.

Buldogi amerykańskie to rasa, która będzie też dobrym kompanem całej rodziny i ludzi aktywnych: biegaczy, wielbicieli górskich wędrówek, czy też rolkarzy, gdyż dawka intensywnego ruchu na świeżym powietrzu jest zarówno dla psa jak i suki tej rasy świetną rozrywką oraz treningiem.