Kerry blue terrier, znany niegdyś jako irlandzki niebieski terrier, wywodzi się z Irlandii, a ponieważ psy te najczęściej widywano w hrabstwie Kerry, stąd nazwa ich została zaktualizowana i zmieniona na tę używaną obecnie.
Pierwsze wzmianki na temat niebiesko szarych psów myśliwskich o żywym temperamencie i kręconej sierści pochodzą dopiero z 1847 roku, ale sama grupa terierów liczy sobie nieco więcej lat.
Kerry blue pierwotnie pełniły funkcje szczurołapów i pasterzy, a także brały udział w polowaniach konnych par force, do których niezbędna była duża wytrzymałość.
Niestraszna była im ani woda, ani błoto, ani długie dystanse, więc sprawdzały się także jako aportery ptactwa wodnego. Mówiono, że rasa ta powstała na potrzeby ludności chłopskiej, która po cichu i nielegalnie odstrzeliwała zwierzynę na terenach, na których polowała szlachta z wilczarzami irlandzkimi.
W ówczesnym eksterierze rasy swój udział miały prawdopodobnie miejscowe teriery irlandzkie, spaniele, wilczarze oraz pudle, od których kerry blue otrzymały charakterystyczną szatę włosową.
Świat oficjalnie poznał je w 1913 roku na wystawie w Cork, po której oczarowani kynolodzy i hodowcy założyli w latach 20. aż 4 ich kluby, a AKC zarejestrowało rasę kilka lat później w 1924 roku.
Obecnie psy te są znane i rozpoznawalne na całym świecie, ale wcale nie tak często spotykane. Kerry blue raczej nie polują już na drobną zwierzyną, a raczej są eleganckimi, radosnymi i temperamentnymi towarzyszami rodzin.
Według klasyfikacji FCI kerry blue terrier należy do grupy 3.
Kerry blue terrier charakter
Kerry blue to przede wszystkim psy żywiołowe, pełne energii i radości życia.
Wszędzie jest ich pełno i lubią być w centrum uwagi.
Są głośne, absorbujące, uparte i czujne. Innymi słowy – na pewno nie można się z nimi nudzić.
Potrzebują dużej dawki ruchu, by rozładować nadmiar drzemiących w nich emocji, a podczas zabawy wydają się być niezmordowane.
Lubią nie tylko wszelkiego rodzaju aktywność fizyczną, ale i wyzwania umysłowe, gdyż są bardzo inteligentne i szybko się uczą.
Są towarzyskie, chętnie bawią się z dziećmi, a wobec obcych są przyjazne, jeśli dostaną od nas znak, że mogą takiej osobie zaufać.
Oprócz wszelkiego rodzaju psich sportów takich jak dock diving (skoki do basenu), barn hunt (wyszukiwanie szczurów w sianie), agility, czy obedience, cenią sobie również odpoczynek.
Nie pogardzą wylegiwaniem się na kanapie, najlepiej z głową na kolanach pana.
Ponieważ mają tendencję do zachowań dominacyjnych, nie można im pobłażać i pozwalać na wszystko. Już od pierwszych tygodni pobytu w nowym domu powinny być konsekwentnie i cierpliwie szkolone.
Psy te szybko wyczują ludzką słabość i będą próbowały obrócić sytuację na swoją korzyść, dlatego ważna jest pewność siebie i stanowczość opiekuna.
Wczesna socjalizacja psa pozwoli uniknąć w przyszłości zaczepek w stosunku do innych przedstawicieli własnego gatunku.
Silny instynkt łowcy również może sprawiać problemy, gdyż psy te chętnie pogonią wiewiórki, czy koty napotkane w trakcie spaceru, natomiast tolerują inne zwierzęta w domu pod warunkiem, że się z nimi wychowują lub też stopniowo są przyzwyczajane do ich obecności, więc lepiej nie robić im niespodzianki w postaci nowego członka rodziny, bez wcześniejszego zapoznania.
Opis rasy
Kerry blue terrier to pies średniej wielkości o dobrych proporcjach i stylowym wyglądzie.
Wysokość i waga
Wysokość w kłębie psa samca wynosi od 45,5 do 49,5 cm, a suki od 44,5 do 48 cm.
Masa ciała dorosłego osobnika waha się pomiędzy 15 a 18 kg.
Jak wygląda kerry blue terrier?
- Głowa długa i wąska, obficie porośnięta włosem, który tworzy długą brodę i groźne brwi.
- Stop słabo zaznaczony.
- Trufla nosa barwy czarnej o szerokich nozdrzach.
- Szczęki mocne z kompletem zębów ustawionych w zgryzie nożycowym.
- Oczy ciemne, średniej wielkości.
- Uszy małe i cienkie, skierowane ku przodowi, przylegające.
- Szyja długa, dobrze osadzona, przechodzi w prosty grzbiet.
- Klatka piersiowa głęboka, a brzuch podkasany.
- Ogon wysoko osadzony, noszony do góry.
- Kończyny proste i mocne. Łapy zwarte, z okrągłymi i mocnymi opuszkami oraz czarnymi pazurami.
Umaszczenie kerry blue terriera
Okrywa włosowa dwuwarstwowa: niewielka ilość podszerstka oraz miękki i skręcony włos okrywowy.
Umaszczenie: wszystkie odcienie niebieskiego z dopuszczalnymi czarnymi końcówkami włosa.
Ponieważ sierść kerry blue zmienia się w czasie (rodzą się czarne) do 18 miesiąca życia dopuszczalne są maści całkowicie czarne lub z brązowo płowymi nalotami.
Pielęgnacja
Kerry blue linieją w stopniu znikomym, więc by ich sierść nie filcowała się, musimy psią sierść regularnie wyczesywać, przynajmniej raz w tygodniu, który to zabieg dodatkowo oczyści ją z piachu i kurzu.
Do tych czynności warto zaopatrzyć się w szczotkę drucianą oraz grzebień z długimi zębami.
Raz na 6 – 8 tygodni wymagana jest kąpiel i przycinanie sierści, jeśli chcemy by nasz kerry blue wyglądał jak prawdziwy kerry blue.
Strzyc możemy psa sami lub oddać go w ręce specjalisty groomera.
Ponieważ zwierzaki często nie przepadają za czesaniem, trzeba je do tego przyzwyczajać od szczenięcia, dbając o to, żeby kojarzyło się im ono z czymś miłym, np. zaserwowanym na koniec smakołykiem.
Okresowo skracamy pazury oraz sprawdzamy czystość uszu i zębów.
Kerry blue nie należą raczej do niejadków i chętnie konsumują zarówno posiłki przygotowane w domu, jak i suchą karmę dla psa zakupioną w sklepie.
Kerry blue terrier choroby
Zwichnięcie soczewki kerry blue terriera
Pierwotne zwichnięcie soczewki jest to u terierów schorzenie dziedziczące się w sposób autosomalny recesywny.
Choroba polega na przemieszczeniu się soczewki na skutek zerwania podtrzymującego ją aparatu więzadłowego, a towarzyszyć jej mogą inne objawy okulistyczne, takie jak zaburzenia widzenia, obrzęk rogówki, czy zapalenie tęczówki.
Diagnostyka opiera się na bezpośrednim badaniu okulistycznym, gdzie położenie soczewki ocenia się na podstawie wyglądu źrenicy.
Dostępne są również badania genetyczne umożliwiające wykrycie choroby oraz nosicieli wadliwego genu.
Leczenie powinno być podjęte niezwłocznie ze względu na szybko szerzący się stan zapalny.
Ponieważ przemieszczona soczewka prowadzić może do jaskry, konieczny może okazać się zabieg operacyjny jej usunięcia.
Hiperkeratoza opuszek palcowych
Hiperkeratoza, czyli nadmierne rogowacenie opuszek palcowych, jest chorobą najprawdopodobniej wrodzoną o nieznanej etiologii.
Pierwsze objawy w postaci zgrubienia opuszek wszystkich kończyn obserwuje się u zwierząt w wieku ok. 6 miesięcy.
Rogowe narośla tworzą się także miejscowo w centralnych częściach opuszek, a na skutek ich pękania dochodzi często do wtórnych infekcji oraz kulawizny.
Leczenie jest jedynie objawowe – stosuje się maści keratolityczne lub glikol propylenowy w postaci okładów w celu rozpuszczenia i zmiękczenia rogowych mas.
Przetrwały przewód tętniczy Botalla samice
Przetrwały przewód Botalla w przypadku rasy kerry blue dotyczy głównie osobników płci żeńskiej.
Choroba ta jest dziedziczna i wrodzona.
Polega ona na nie zamknięciu się przewodu tętniczego Botalla, który w życiu płodowym łączy światło tętnicy płucnej z aortą, dzięki czemu pomijane jest krążenie płucne, gdy płuca są jeszcze nieczynne.
Przewód ten fizjologicznie zamyka się w ciągu 48 godzin po porodzie, a zachowanie jego drożności skutkuje “uciekaniem” krwi z aorty podczas skurczu komory lewej do krążenia płucnego.
Efektem jest przeciążenie serca, jego niedotlenienie i zastój płucny.
Do diagnostyki służy badanie dopplerowskie lub angiografia, ale silne podejrzenie choroby nasuwa charakterystyczny szmer maszynowy, słyszalny zarówno podczas skurczu, jak i rozkurczu.
Leczenie polega na operacyjnym zamknięciu tego przewodu.
Niedobór czynnika XI
Niedobór czynnika XI jest rzadką chorobą genetyczną, która u kerry blue terrierów dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny (wg. niektórych źródeł dominujący) i jest odmianą hemofilii.
Schorzenie może zakończyć się nagłą śmiercią dla młodych, kilkumiesięcznych psów, a u starszych przebiega wśród objawów takich jak:
- osłabienie,
- krwawienie z błon śluzowych,
- obrzęk stawów,
- czerwone plamy na skórze,
- krwawienie do przewodu pokarmowego.
Pojawić się mogą również opóźnione krwotoki po zabiegach chirurgicznych lub urazach.
Leczenie jest jedynie objawowe i polega na transfuzji krwi lub preparatów krwiopochodnych. Rokowanie jest ostrożne.
W Polsce testy genetyczne są niedostępne.
Entropium u kerry blue terriera
Entropium jest wadą polegającą na wwinięciu się brzegu powiekowego do wewnątrz, co skutkuje pocieraniem powierzchni rogówki przez rzęsy i rosnącą na powiece sierść.
Oprócz widocznego wwinięcia obserwuje się łzotok, mrużenie oczu, zapalenie spojówek i uszkodzenie rogówki.
Jedyną metodą leczenia jest zabieg chirurgiczny.
Choroba von Willebranda
Choroba von Willebranda należy do skaz krwotocznych, a jej istotą jest niedobór tzw. czynnika von Willebranda, który jest białkiem niezbędnym do prawidłowego krzepnięcia krwi.
Odpowiada on za adhezję trombocytów do uszkodzonego naczynia krwionośnego oraz transportuje osoczowy czynnik VIII.
W przypadku kerry blue terriera mówimy o typie 1 choroby, który dziedziczyć się może w sposób autosomalny dominujący lub recesywny.
Objawy mają różny stopień nasilenia – od delikatnych krwawień po masywne krwotoki.
Obserwuje się m. in. krwawienia z przewodu pokarmowego i błon śluzowych, wzmożone krwawienie przy cieczce, po zabiegach chirurgicznych i zranieniach, przy wymianie zębów itp.
Diagnostyka jest skomplikowana i obejmuje wiele etapów.
Niezbędne jest badanie kliniczne i rozszerzone badanie krwi z oznaczeniem m.in. liczby płytek krwi, czasu protrombinowego (PT), czasu trombinowego (TT) i hematokrytu oraz testy specjalistyczne takie jak pomiar stężenia antygenu czynnika von Willebranda (vWF: Ag) metodą ELISA.
Leczenie ma na celu zapobieganie lub unikanie sytuacji mogących powodować nadmierne krwawienie i tamowanie tego krwawienia, jeśli już ono wystąpi.
Psy z łagodną postacią funkcjonują praktycznie normalnie, natomiast u tych z postacią ciężką rokowanie jest ostrożne.
Czy warto zdecydować się na kerry blue terriera?
Specyficzny charakter terierów ma swoich zwolenników i przeciwników.
Kluczem do podjęcia właściwej decyzji odnośnie wyboru rasy jest uświadomienie sobie z czym przyjdzie nam się zmierzyć i czy jesteśmy na to gotowi.
Kerry blue nadają się dla rodzin z dziećmi oraz dla osób aktywnych uprawiających sporty, którym psiak będzie mógł towarzyszyć podczas codziennych treningów.
Również pasjonaci psich sportów powinni mieć z nich pociechę, gdyż psy te są inteligentne i pojętne oraz mają dużą wolę walki o najwyższe laury, a każdemu zadaniu, o ile jest dla nich ciekawe, oddają się w stu procentach.
Kerry blue linieją w małym stopniu i są polecane dla alergików (choć alergie wywoływać mogą także białka zawarte np. w naskórku), ale ich pielęgnacja jest dość skomplikowana i pracochłonna, jeśli nie chcemy, by po domu biegał jeden wielki kołtun.
Minusem tej rasy może być nadmierna szczekliwość i agresja w stosunku do innych psów, ale są to cechy, które można ograniczyć wczesną i konsekwentną pracą z psem.
