Kot syberyjski: usposobienie, pielęgnacja i predyspozycje do chorób

Koty syberyjskie, choć stosunkowo od niedawna są w Europie, bardzo szybko zyskują popularność w Polsce.

Ich wspaniały, łagodny charakter, gracja, inteligencja, oraz piękny wygląd nie jednemu już skradły serce.

W swojej ojczyźnie – Rosji, to jedne z najpopularniejszych domowych zwierząt.

Rasa naturalna, przetrwała w formie niezmienionej, być może tylko dlatego, że w Rosji sytuacja polityczna nie pozwalała hodowcom kotów na zajęciem się nimi.

Koty te zamieszkiwały północną część Rosji, tam kształtowane były przez ostry klimat i dobór naturalny.

Sprawiło to, że koty te są bardzo wytrzymałe, silne i zdrowe.

Na Syberii były kotami domowymi, ochraniały plony przed szkodnikami. Miały też ponoć umiejętność ostrzegania przed obcymi, mianowicie wydawały z siebie charakterystyczne mruczenie, kiedy do domostwa zbliżał się obcy.

Poza teren Rosji wyszły dopiero po upadku ZSRR, do Polski trafiły pierwszy raz w 1989 roku.

Pani Jolanta Sztykiel zakupiła pierwsza kotkę syberyjska o imieniu Bajra Rołas i tym samym rozpoczęła hodowlę.

W FIFe zostały zarejestrowane w 1997 roku.

Kot syberyjski opis rasy

Sybiraki to rasa naturalna, oznacza to że w jej powstanie nie był zaangażowany człowiek.

Podobnie jak u psów pierwotnych, rasa ta ma tendencję do długiego dojrzewania.

Średnia waga kotki to 4 – 5 kg, a dla kocura 6 – 7 kg, a czasem może dochodzić do 9 kg.

Należą do 2 kategorii FIFe.

Kot syberyjski wygląd zewnętrzny

• Kot średniej wielkości, proporcjonalnie zbudowany, silny, dobrze umięśniony.
• Głowa: delikatnie okrągła, lekko wypukle czoło, zaokrąglony, lekko cofnięty podbródek, dobrze zaznaczone kości policzkowe,
• Szyja silna, dobrze umięśniona,
• Nos: średnio długi, szeroki, z profilu widoczne wcięcie ale nie stop,
• Uszy: stosunkowo szerokie, lekko pochylone do przodu, dobrze otwarte u nasady, z środka wyrastają kępki włosów, a na końcówkach mogą mieć pędzelki
• Oczy: szeroko rozstawione, duże, lekko owalne, najczęściej zielone bądź bursztynowe, ale każdy kolor jest dopuszczalny (oprócz błękitnego), preferowane są kolory czyste, głębokie,
• Tułów: dobrze umięśniony, mocny,
• Kończyny: silne, dobrze zbudowane, tylne o znakomitej muskulaturze, dzięki temu koty mogły skakać na dość duże wysokości i długo się wspinać,
• Łapy: dość duże, bardzo puchate z sierścią między palcami tworzącą charakterystyczne frędzelki, które w naturze chroniły przed zimnem i ułatwiały poruszanie się na śniegu
• Ogon: średniej długości, zaokrąglony na końcu, bardzo puchaty, sierść mocno gęsta, podnosząc ogon, sierść nie zwisa tak jak u innych ras półdługowłosych.

Szata

Kot syberyjski należy do ras półdługowłosych.

Futro buduje włos okrywowy, który jest grubszy i szorstki, oraz bardzo gruby, podwójny podszerstek, zapewniający doskonałą termoizolację.

Jest zdecydowanie okazalsze w okresie zimowym i u osobników płci męskiej. Wiosną rasa ta traci sporo podszerstka.

Na szyi włos tworzy bardzo obfity kołnierz, nie może być on przesadnie długi, powinien być okrągły bądź owalny, na nogach gęsty włos tworzy portki.

Maści

Koty syberyjskie występują w bardzo wielu odmianach barwnych, np:

• niebieskie,
• czarne,
• rude,
• szylkretowe,
• srebrne,
• złote,
• kremowe.

Mogą mieć również 3 typy pręgowania:

• klasyczne,
• tygrysie,
• cętkowane.

Wszystkie maści aguti są dozwolone, oprócz oznaczeń typu point, oraz kolorów:

• cynamonowego,
• czekoladowego,
• liliowego,
• płowego.

Występowanie koloru białego jest dozwolone, tylko jako:

• biała gwiazdka,
• biały medalion,
• biała klatka piersiowa, brzuch, łapy,
• bicolour,
• van,
• arlekin.

Co bardzo istotne maść typu point, czyli umaszczenie charakterystyczne dla kotów syjamskich – ciemna twarz, łapy i ogon, występuje u siostrzanej dla rasy kotów syberyjskich, mianowicie w rasie Neva Masquarade.

Rasa ta została w 2008 roku uznana za odrębna rasę, ponieważ koty syberyjskie jako rasa naturalna nie mogą być krzyżowane z innymi rasami, a Neva Masquarade kolor swój zawdzięcza najprawdopodobniej krzyżówce z kotem syjamskim (były to najprawdopodobniej spontaniczne krzyżowania półdzikich kotów syberyjskich, z domowymi uwielbianymi w tamtych czasach syjamami).

Koty Neva Masquarade mają zawsze piękne niebieskie oczy.

Kot syberyjski charakter

• Koty syberyjskie mimo swej dzikiej natury są wyjątkowo przyjacielskie, towarzyskie i delikatne w kontaktach z ludźmi.
• Uwielbiają spędzać czas ze swoim opiekunem, zostawiane same na zbyt długo bardzo mocno tęsknią.
• W trakcie domowych czynności lubią towarzyszyć opiekunowi, a przy tym nie są zbytnio namolne.
• Nie mają w sobie krzty agresji, są bardzo delikatne jeśli chodzi o dzieci.
• Wykazują się do nich ogromna cierpliwością.
• Są inteligentne, ciekawskie i bardzo odważne, co należy mieć na uwadze, jeżeli zdecydujemy ze nasz kot będzie kotem wychodzącym.
• Najlepiej jeżeli takie wychodne u naszego kota będzie przez nas kontrolowane.
• Są bardzo dobrymi myśliwymi, wychodzące syberyjczyki potrafią znosić do domu mnóstwo gryzoni, czy ptaków.
• Uwielbiają się wspinać i skakać na wysokie półki, dlatego bardzo dobrym pomysłem jest zamontowanie półek czy dużych drapaków w mieszkaniu.
• Sybiraki są mocno aktywne z natury, uwielbiają wszelkiego typu zabawy, potrafią aportować, i z pewnością docenia inwencje twórczą swojego opiekuna, jeżeli chodzi o wymyślanie zabaw.

Kot syberyjski pielęgnacja

Pielęgnacja sybiraka nie jest wymagająca.

Kot ten ma sierść, która nie ma tendencji do kołtunienia.

Należy w miarę regularnie (wystarczy 1 raz w tygodniu), wyczesywać kota.

Najlepsza do tego będzie szczotka z miękkim włosiem albo grzebień obrotowy.

Koty te linieją wiosną, wtedy należy wyczesywać kota trochę częściej, a najlepiej codziennie.

Kąpiele nie są potrzebne, ale jeżeli już zajdzie taka konieczność to z sybirakami jest trochę łatwiej niż innymi rasami, bo podobnie jak koty bengalskie z reguły lubią wodę.

Jeżeli kot jest niewychodzący na zewnątrz można mu przycinać pazury.

Powinno się już od kociaka przyzwyczajać do tej czynności.

Należy kontrolować stan jamy ustnej, ponieważ koty te, zwłaszcza, kiedy są na gotowych karmach, mają zwiększoną tendencję do chorób zębów i przyzębia, a także do odkładania się kamienia nazębnego.

Kot syberyjski karmienie

Koty syberyjskie nie są wybredne, jednak wymagają dobrze zbilansowanej diety i dobrej jakościowo karmy.

Jeżeli sami chcemy przygotowywać posiłki, musimy pamiętać że są to zwierzęta wyjątkowo wrażliwe na niedobory i przed komponowaniem diety barf dla kota warto poradzić się specjalisty w tej dziedzinie.

Jeżeli sami komponujemy dietę należy uzupełniać ją w suplementy i witaminy dla kota.

Posiłki powinny dostawać minimum 2 razy dziennie, choć z reguły koty te lubią podjadać cały dzień ?

Kot syberyjski predyspozycje do chorób

Kardiomiopatia przerostowa HCM – (hyperthrophic cardiomyopathy)

Koty syberyjskie są wyjątkowo zdrowe, z typowych predyspozycji do chorób wymieniana jest tylko kardiomiopatia przerostowa.

Choroba ma podłoże genetyczne, ale przerost mięśnia sercowego może również nastąpić na skutek np. nadczynności tarczycy, wrodzonych wad budowy serca (np. zwężeniu aorty, a w konsekwencji tego nadciśnieniu), przy akromegalii, a także może być konsekwencją zapalenia mięśnia sercowego (np. w przebiegu chorób wirusowych, w tym białaczki).

Dlatego ważne jest, aby wykluczyć inne przyczyny powodujące przerost mięśnia sercowego.

Niekiedy leczenie choroby podstawowej może w pewnych przypadkach, zatrzymać, lub nawet cofnąć zmiany zachodzące w mięśniu sercowym.

Idiopatyczny (czyli bez znanej przyczyny) przerost jest to choroba najczęściej dziedziczna.

Polega na pogrubieniu mięśnia sercowego, co powoduje upośledzenie jego czynności rozkurczowej.

Ściany przedsionka i komory stają się grubsze, mniej elastyczne, zazwyczaj dochodzi też do niedomykalności zastawki dwudzielnej.

Serce nie jest w stanie całkowicie się rozkurczyć.

Powoduje to zastój krwi w komorach, a przez to często dochodzi do powstawania zakrzepów, które odrywając się mogą stać się przyczyną ostrej zakrzepicy.

Chorują częściej samce.

Początkowo pojawia się:

• przyspieszenie oddechów,
• duszność,
• zasinienie błon śluzowych zwłaszcza po wysiłku,
• bardzo rzadko może pojawić się kaszel,
• brak apetytu,
• apatia.

Niestety w przebiegu tej choroby bardzo często dochodzi do nagłego pogorszenia samopoczucia, a typowe objawy wyżej wymienione zupełnie nie występują.

Bardzo często są to stany nagłej niewydolności oddechowej, z obrzękiem płuc, lub objawy ostrej zatorowości, czasem omdlenia, bądź nagła śmierć sercowa.

Warto jest nawet ze zdrowym kotem pojawiać się kontrolnie u lekarza weterynarii, bo jeśli jest w fazie bezobjawowej, lekarze często wysłuchują zaburzenia rytmu czy szmery nad sercem.

Takie koty kierowane są do dalszych badań.

Warto również u bezobjawowych kotów z grupy ryzyka, wykonywać profilaktyczne badania echo serca, bo wczesne wykrycie choroby pozwoli znacząco opóźnić wystąpienie objawów.

Bardzo ważne, aby badać koty przed zabiegami, w których będą poddane narkozie.

Leczenie polega na:

• poprawie funkcjonowania serca przez zwiększenie odpływu krwi z komór, oraz poprawieniu krążenia wieńcowego,
• zmniejszeniu obrzęków i zastoju krwi w płucach (środki moczopędne),
• leczenie arytmii,
• zapobieganie chorobie zatorowo – zakrzepowej (środki rozrzedzające krew).

Leczenie jest bardzo trudne, zwłaszcza gdy kot trafia z objawami obrzęku płuc, czy ostrej zatorowości.

Wtedy wszelkie działania mogą okazać się nieskuteczne.

Dlatego tak bardzo ważna jest profilaktyka przy chorobach serca.

Inne przypadłości u sybiraków nie związane z rasą

Jako rasa półdługowłosa, koty te, narażone są również na powstawanie pilobezoarów w przewodzie pokarmowym.

Na skutek wylizywania do przewodu pokarmowego dostają się włosy, które, kiedy jest ich więcej, mogą powodować dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.

Od delikatnych (niestrawności, wymioty, brak apetytu, lekkie zaparcia) do bardzo poważnych (w tym zagrażającej życiu niedrożności).

Jako profilaktykę powstawania pilobezoarów stosuje się pasty odkłaczające, których jest dostępna szeroka gama na rynku.

Mogą zdarzać się również zapalenia pęcherza, zwłaszcza u samców.

Często dochodzi do chorób przyzębia i zębów, dlatego tak ważna jest kontrola stanu jamy ustnej.

Czy warto zdecydować się na kota syberyjskiego?

Kot syberyjski mimo swej dzikiej natury jest bardzo towarzyskim zwierzęciem, nie nadaje się dla osób, które bardzo dużo pracują, i całe dnie spędzają poza domem.

Potrzebuje trochę więcej przestrzeni, warto zapewnić mu półki i drapaki, po których mógłby się wspinać.

Istnieją również opinie że szczęśliwy sybirak, to wychodzący sybirak, jednak przed decyzją o wypuszczaniu kota na zewnątrz należy rozważyć wszystkie za i przeciw.

Kot syberyjski jest też dobrym pomysłem dla ludzi borykających się z alergią “na kota”, bowiem ślina kota syberyjskiego zawiera zdecydowanie mniej białka (FelD1), które jest najczęściej odpowiedzialne za wywoływanie alergii (sierść sama w sobie bardzo rzadko uczula, najczęściej uczula ślina, bądź naskórek, kot wylizując się przenosi ślinę na sierść).

Kot syberyjski zdecydowanie rzadziej wywołuje objawy alergii.

Nie oznacza to jednak, że jest zupełnie hipoalergiczny i nadaje się dla każdego z alergią.

Przez zakupem takiego kota warto sprawdzić, czy dany osobnik nie będzie uczulał. Można np. odwiedzać hodowlę, z której ma być zakupiony, co będzie też dobre dla późniejszej socjalizacji kociaka z domownikami.

Koszty utrzymania kota syberyjskiego nie są mocno wygórowane, rzadko chorują, jedyny koszt to karma która powinna mieć naprawdę dobry skład.

Sybirak może mieszkać w mieszkaniu jak i domu, nie jest konfliktowy więc może mieszkać zarówno z innymi kotami, jak i psami.

Jest przyjazny i cierpliwy wobec dzieci.