Wilczak czechosłowacki to pies, w żyłach którego płynie krew prawdziwych wilczych przodków.
W 1955 r. Karel Hartl w ramach eksperymentu hodowlanego, prowadzonego przy współpracy Straży Granicznej z Czechosłowacką Akademia Nauk, skrzyżował owczarka niemieckiego z wilczycą.
Doświadczenie to miało być ściśle naukowe i służyć do określenia dziedziczenia psychiki i płodności uzyskanego w ten sposób potomstwa.
Szczenięta wilczaka czechosłowackiego z hodowli zaczęto szkolić, a następnie użytkować m.in. jako psy obronne, czy psy stróżujące. Wówczas to powstał pomysł ustanowienia odrębnej rasy.
I tak po pokonaniu wielu trudności z tym związanych w 1988 r. rasa wilczak czechosłowacki została oficjalnie uznana przez FCI.
Obecnie, a w zasadzie od 1983 r.,nie stosuje się już w skojarzeniach domieszek wilczej krwi, ale w każdym psie, czy suce wilczaka czechosłowackiego płynie jej odrobina.
Dziś wilczaki czechosłowackie z hodowli wykorzystywane są przede wszystkim “służbowo” – w psich zaprzęgach, ratownictwie górskim, straży granicznej i jako psy stróżujące.
Według klasyfikacji FCI pies wilczak czechosłowacki należy do grupy 1.
Wilczak czechosłowacki charakter
Pies rasy wilczak czechosłowacki pewne cechy zarówno wyglądu, jak i charakteru odziedziczył po swoich dzikich przodkach.
Jest po prostu takim pół-psem, pół-wilkiem.
Jak na wilka przystało, jest nieufny, nie lubi się podporządkowywać, a rodzinę, u której żyje, traktuje jak własne stado.
Jedynie w stosunku do swojego właściciela – samca alfa, zachowuje posłuszeństwo i bezgraniczną lojalność.
Jest aktywny, żywy, ma doskonały węch i zmysł orientacji.
Wytrwa prawie w każdych warunkach.
Bywa lękliwy lub wręcz przeciwnie, może mieć skłonność do dominacji i agresji.
Charakterystyczny jest także głos psa wilczaka czeskiego, który przypomina wycie wilka.
Jak to może wyglądać zobaczycie na poniższym filmie 🙂
Wilczak czechosłowacki charakterystyka
Pies mocnej budowy, wyglądem, strukturą włosa oraz sposobem poruszania przypominający wilka.
Wysokość w kłębie psa wiczaka czeskiego samca wynosi nie mniej niż 65 cm, a dla suki nie mniej niż 60 cm przy masie ok. 30 kg.
Waga wilczaka czechosłowackiego to odpowiednio około 35kg dla psa i około 30kg dla suki.
Wilczak czechosłowacki opis rasy
- Głowa w kształcie klina z dobrze zaznaczonym guzem potylicznym i lekko wypukłym czołem.
- Kufa niezbyt szeroka, zakończona truflą nosa w kolorze czarnym.
- Szczęki mocne z kompletem silnych i dobrze rozwiniętych zębów.
- Dopuszczalny zgryz cęgowy i nożycowy.
- Oczy skośne barwy bursztynowej.
- Uszy krótkie i trójkątne.
- Dobrze umięśniona szyja jest na tyle długa, by pies mógł bez trudu dosięgnąć nosem do ziemi.
- Grzbiet prosty i mocny przechodzi w krótkie i umięśnione lędźwie.
- Klatka piersiowa w kształcie gruszki, brzuch podciągnięty.
- Ogon osadzony wysoko, w trakcie aktywności noszony sierpowato wygięty do góry.
- Kończyny przednie proste z lekko odchylonymi na zewnątrz łapami, muskularne, ze sprężystymi nadgarstkami.
- Kończyny tylne równoległe, dobrze umięśnione z prawidłowo kątowane.
- W ruchu głowa i szyja ustawione poziomo, a kończyny w trakcie kłusa znajdują się jak najbliżej ziemi.
- Włos prosty i przylegający, zimą z obfitym podszerstkiem.
Wilczak czechosłowacki umaszczenie
Umaszczenie od żółtawoszarego do srebrzystoszarego z jasną maską.
Na przedpiersiu i spodzie szyi włos jaśniejszy.
Jak wygląda pies rasy wilczak czechosłowacki zobaczysz też na poniższym filmie.
Wilczak czechosłowacki pielęgnacja
Pies wilczak czeski, jak na dzikiego zwierza przystało, nie jest specjalnie wymagający w pielęgnacji.
Problemem może być oczywiście zrzucanie zimowej okrywy – niezwykle gęstego podszerstka – wymagające częstego i regularnego wyczesywania.
Poza tym sierść jest odporna na zabrudzenia – tzw. samoczyszcząca, więc nie wymaga częstych kąpieli.
Wilczak czechosłowacki choroby
Mielopatia zwyrodnieniowa (DM) u wilczaka czechosłowackiego
Mielopatia zwyrodnieniowa jest chorobą, która dotyka starsze psy ras średnich i dużych.
Jej etiologia nie jest znana.
DM polega na zaniku osłonek mielinowych nerwów biegnących wzdłuż rdzenia kręgowego w jego odcinku piersiowo-lędźwiowym, co prowadzi do zaburzeń przewodnictwa nerwowego.
Objawia się zaburzeniem czucia głębokiego, aż do całkowitej niemożności poruszania się.
Dla poprawy przepływu impulsów nerwowych stosuje się witaminy z grupy B, witaminę E oraz fizjoterapię.
Dysplazja stawów biodrowych (HD) u wilczaków
Dysplazja stawów biodrowych jest jedną z najczęstszych chorób zwyrodnieniowych stawów i polega na wadliwym ukształtowaniu i niedopasowaniu poszczególnych elementów wchodzących w skład stawu biodrowego.
Schorzenie to ma podłoże poligenetyczne, ale do jego występowania przyczyniają się także czynniki środowiskowe, takie jak:
- sposób żywienia w okresie wzrostu
- ilość zapewnianego ruchu.
Szczenię rodzi się z prawidłowymi stawami biodrowymi, a schorzenie rozwija się na skutek zaburzenia równowagi pomiędzy rozwojem tkanek twardych i miękkich.
Niedokładne dopasowanie głowy kości udowej do panewki powoduje występowanie w stawie luźności, która zwiększa się wraz ze wzrostem obciążeń, a w efekcie ucisku rozwijają się zmiany wytwórcze.
Obciążenia stawu spowodowane są między innymi przez zbyt duży nacisk spowodowany nadmierną masą ciała.
Także karmy dla psów o nieodpowiednim składzie zawierające zbyt duże ilości wapnia, fosforu i witamin powodują opóźnienie rozwoju mięśni w porównaniu do wzrostu tkanki kostnej, co prowadzi do rozciągania więzadeł i w efekcie rozluźnienia stawu.
Również zbyt duża ilość ruchu i zbyt intensywny trening może być dla młodego psa szkodliwy, gdyż prowadzi do mikrouszkodzeń chrząstki stawowej i nadwichnięć stawów.
Najczęściej objawy dysplazji są zauważane u psów w wieku 6-12 miesięcy, ale pierwsze symptomy mogą pojawić się już u szczeniąt 2-miesięcznych.
Objawy wskazujące na dysplazję to:
- niechęć do ruchu,
- trudności przy wstawaniu,
- częste pokładanie się,
- tzw. królicze skoki,
- sztywny chód,
- częste przysiadanie.
Rozpoznanie dysplazji lekarz weterynarii stawia na podstawie danych uzyskanych w trakcie przeprowadzonego wywiadu, badania klinicznego oraz zdjęcia rentgenowskiego w sedacji.
Karłowatość przysadkowa (DW) u psa wilczaka
Karłowatość przysadkowa to choroba dziedziczna, warunkowana autosomalnym genem recesywnym.
Rozwija się na skutek niedoboru hormonu wzrostu, czemu towarzyszy często niedobór hormonu tyreotropowego i ACTH.
Pierwsze objawy zauważalne są już u kilkumiesięcznych szczeniąt, a są to:
- opóźnienie wzrostu,
- wyłysienia,
- ścieńczenie skóry i nadmierna jej pigmentacja.
Do około 2 roku życia stan psa jest stabilny, a w późniejszych latach stopniowo się pogarsza.
Leczenie polega na suplementacji hormonu wzrostu połączonej często z uzupełnianiem hormonów tarczycy.
Czy warto zdecydować się na wilczaka czechosłowackiego?
W związku z modą na wilki, która nastała wraz z popularnością serialu “Gra o tron”, liczba posiadaczy wilczaków wzrosła w ostatnich latach, ale niestety niesie to za sobą też negatywny oddźwięk, związany z nieznajomością potrzeb rasy i niepotrzebnym nieraz lądowaniu tych psów w schroniskach.
Decydując się na psa tej rasy, należy pamiętać, że drzemiąca w nim dusza wilka, wymagać będzie od nas więcej konsekwencji i stanowczości niż szkolenie “zwykłego” psa.
Szczenięta wilczaka czechosłowackiego, ze względu na ich cechy charakteru, należy wcześnie socjalizować zarówno z innymi psami, jak i innymi zwierzętami, w różnym otoczeniu i nie chować ich w zamknięciu i izolacji.
Psy te są bardzo aktywne, potrzebują ruchu i zabawy, ale szybko się nudzą i mogą być krnąbrne.
Wilczak czechosłowacki jako pies obronny sprawdzi się znakomicie.
Mają podobne zapędy niszczycielskie jak husky, więc trzeba mieć dla nich sporo czasu i cierpliwości.
Zdecydowanie lepiej będą się czuły na przedmieściach, czy wsiach, gdzie będą miały możliwość swobodnego wybiegu na posesję, niż w mieszkaniu.
Sąsiedzi mieszkający nad nami, czy pod nami, również raczej nie będą zadowoleni, słysząc wycie pozostawionego samego w domu wilka 😉
Raczej nie są to psy polecane dla niedoświadczonych osób.
Mam takie wilki i są one całkiem w porządku.
Mój znajomy też Andrzej ma sukę tej rasy która mimo że była od szczeniaka wychowywana z innymi psami to już ma na koncie dwa psy dotkliwie pogryzione w tym jeden dwa razy, a starego schorowanego wilczura musiałysmy uśpić tak był porozrywany.
wszystkie cierpia na lek izolacyjny,,,objawia sie wczesniej czy pozniej-wycie niszczenie przedmiotow,musi zawsze ktos byc z nimi w tym samym pomieszczeniu!!!Chyba, ze klatka jest zbudowana na zewnatrz stabilna mocna …