Buldog angielski: charakter, pielęgnacja i predyspozycje do chorób

Większość z nas kojarzy buldoga angielskiego, jako leniwego, wylegującego się cały dzień na kanapie grubaska, a w nocy w dodatku jeszcze głośno chrapiącego.

Sławę i rozgłos tej rasie przyniosła kreacja Maxa w popularnym przed laty serialu “Gliniarz i prokurator”, gdzie ten przysadzisty pies towarzyszy równie przysadzistemu prokuratorowi.

Drzewo genealogiczne buldoga angielskiego jest bardzo obszerne i sięga daleko wstecz.

Razem z buldogiem francuskim wywodzi się od staroangielskiego buldoga, który z kolei pochodzi od praprzodka wszystkich ras bojowych – starożytnego psa babilońskiego.

W starożytności używany był do walk z bykami na arenie, polowań na grubą zwierzynę oraz pilnowania niewolników.

Po sprowadzeniu do Brytanii ich kariera szła głównie w kierunku wspomnianych walk z bykami, które były wówczas w Anglii dość popularną formą rozrywki.

Gdy walk tych zakazano, rasę zaczęto hodować pod kątem selekcji osobników o łagodnym temperamencie.

Tak powstały dzisiejsze, nieco flegmatyczne buldogi.

Według klasyfikacji FCI buldog angielski należy do grupy 2.

Buldog angielski charakter

Psy te cechuje duża cierpliwość oraz wysoce rozwinięty instynkt “macierzyński”, przez co utarła się opinia, że są one idealnymi psimi niańkami i chętnie przypilnują naszych pociech.

Spokój i flegmatyzm to ich znak rozpoznawczy, ale potrafią też postawić na swoim i w sytuacji zagrożenia zachować się agresywnie.

Paradoksalnie lubią ruch, ale nie wyczynowo.

Są miłe, lojalne i przyjacielskie.

Buldog angielski opis rasy

Buldogi mają dość osobliwą fizjonomię.

Duża w stosunku do tułowia głowa, szeroka spłaszczona kufa oraz przysadzista i mocna sylwetka to jego cechy rozpoznawcze.

Wielkość i waga psa

Wzorzec rasy

Buldog angielski umaszczenie

Włos krótki o umaszczeniu jednolitym lub z czarną maską, pręgowane, rude, białe i srokate.

Jak wygląda szczeniak buldoga angielskiego możesz zobaczyć an poniższym filmie

Buldog angielski pielęgnacja

Największą uwagę należy zwrócić na fałdy przynosowe i fałdy grzbietowe skóry, gdyż w tych miejscach może dochodzić do odparzeń i wtórnych infekcji grzybiczych lub bakteryjnych, których leczenie jest często uciążliwe i długotrwałe.

Należy dbać o to by skóra tych okolic była sucha i miejscowo pielęgnować je preparatami np w postaci chusteczek nawilżanych chlorhexydyną czy fitosfingozyną.

Sierść szczotkujemy z włosem przynajmniej raz w tygodniu, a kąpiemy z użyciem szamponu dla psa w miarę potrzeby.

Karmienie buldoga

Psy te raczej nie należą do niejadków i przez to mają tendencję do tycia, dlatego należy unikać podawania im smakołyków i jedzenia ‘ze stołu’.

Najwygodniejszym rozwiązaniem jest podawanie karm gotowych, zbilansowanych, dla psów ras średnich.

Dietę można wzbogacać o produkty mięsne, najlepiej po obróbce cieplnej.

Buldog angielski choroby

Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki (cherry eye)

Jest to najczęstsze schorzenie dotyczące trzeciej powieki.

Występuje najczęściej u młodych psów do 2 roku życia i tyczyć się może jednego lub obu oczu jednocześnie.

Klinicznie obserwuje się błyszczącą kulistą tkankę wystającą spod 3 powieki. Leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny wszycia gruczołu lub jeśli mimo to dochodzi do jego wypadania, można ten gruczoł usunąć, natomiast wiązać się to najprawdopodobniej będzie w przyszłości z wystąpieniem zespołu suchego oka.

Dysplazja mieszków włosowych

Wyróżniamy tu 2 grupy zaburzeń – dysplazję niezwiązaną z zaburzeniami barwnikowymi i sezonowe łysienie boków.

Dysplazja mieszków włosowych niezwiązana z zaburzeniami barwnikowymi obejmuje u buldogów angielskich postępujące łysienie boków ciała oraz grzbietu najczęściej obserwowane w wieku 2 do 4 lat.

U niektórych psów włos cyklicznie odrasta, a u innych wyłysienie ma charakter trwały.

Sezonowe łysienie boków charakteryzuje się najczęściej symetrycznymi wyłysieniami boków ciała, których układ przypomina mapę kontynentów.

Bezwłosa skóra ulega hiperpigmantacji – staje się ciemna. U większości psów włos wypada jesienią, a odrasta na wiosnę. Dla obu rodzajów dysplazji brak jest specyficznego leczenia.

Trądzik

Trądzik jest to choroba przewlekłą, polegająca na występowaniu zapalenia mieszków włosowych, głównie w okolicy podbródka i najczęściej dotyczy psów młodych.

Początkowo dochodzi do wyłysienia i pojawienia się krost, które z czasem mogą ulegać infekcji bakteryjnej.

Leczenie początkowych stadiów sprowadza się do stosowania płynów odkażających oraz utrzymywania okolicy w czystości i suchości.

W stadiach powikłanych stosuje się ogólną antybiotykoterapię oraz maści z glikokortykosteroidami po uzyskaniu poprawy.

Rozszczep kręgosłupa (spina bifida)

Jest to zaburzenie rozwojowe polegające na nie zamknięciu się łuku kręgowego kręgosłupa najczęściej w odcinku lędźwiowo – krzyżowym.

Schorzeniu temu mogą towarzyszyć objawy neurologiczne, a rokowanie jest ostrożne.

Zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych

Zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych obejmuje takie wady anatomiczne jak:

• zwężone otwory nosowe,
• zbyt długie podniebienie miękkie,
• wynicowanie kieszonek krtaniowych,
• niedorozwój tchawicy.

Na skutek utrudnionego przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe dochodzi do niedostatecznego wysycenia tlenem oraz wtórnych zakażeń i uszkodzeń dróg oddechowych.

Objawy występują najczęściej po wysiłku i sprzyja im wysoka temperatura otoczenia oraz ekscytacja.

Psy takie mają nawracające zakażenia dróg oddechowych oraz objawy pokarmowe (wymioty, zaburzenia połykania), często też chrapią – jak wygląda chrapiący buldog możesz zobaczyć na poniższym wideo:

Leczenie polega na zwalczaniu wikłających zakażeń, a w przypadku nieprawidłowości nozdrzy i podniebienia niezbędny jest zabieg chirurgiczny.

Psy otyłe należy odchudzić.

Wrodzone zespolenie wrotno oboczne

Jest to choroba wrodzona polegająca na zaburzonym przepływie krwi przez wątrobę, gdzie krew z żyły wrotnej zamiast do naczyń wątrobowych, trafia od razu do żyły czczej, z pominięciem krążenia wątrobowego.

Prowadzi to m.in. do zaburzeń przekształcania amoniaku do mocznika i w konsekwencji zwiększoną ilość tego pierwszego związku we krwi, a co za tym idzie do objawów encefalopatii.

Zwierzęta dotknięte tym schorzeniem są mniejsze i rosną wolniej niż inne szczenięta z miotu.

Mogą występować też:

• wymioty,
• biegunki,
• brak apetytu,
• nadmierne pragnienie,
• zwiększone wydalanie moczu.

W osadzie moczu mogą pojawiać się kryształy moczanów amonu.

W bardziej zaawansowanych stadiach obserwujemy objawy nerwowe:

• drgawki,
• ślepotę,
• agresję.

Dla rozpoznania wykonać należy badanie krwi w którym najczęściej podniesione są enzymy wątrobowe, oraz badanie kwasów żółciowych i amoniaku.

W celu określenia rodzaju zespolenia niezbędne jest badanie usg z dopplerem lub angiografia.

Leczenie zachowawcze polega na diecie niskobiałkowej i stosowaniu laktulozy.

W przypadkach kwalifikujących się do zabiegu operacyjnego jest on leczeniem z wyboru, natomiast wykonywany jest w ośrodkach specjalistycznych.

Rozszczep podniebienia

Jest to wada wrodzona, uwarunkowana genetycznie.

Manifestuje się obecnością szczeliny w obrębie podniebienia, która umożliwia komunikację pomiędzy jamą nosową a ustną i zauważalna jest już u nowo narodzonych szczeniąt.

Szczenięta takie mają problem z pobieraniem pokarmu, często zachłystują się mlekiem, które może wypływać im przez nos. W mało nasilonych przypadkach możliwe jest chirurgiczne zamknięcie rozszczepu ok. 7 – 8 tygodnia życia, ale często niestety takie szczeniaki poddaje się eutanazji.

Głuchota wrodzona

Jest to choroba uwarunkowana genetycznie.

Powstaje na skutek zwyrodnienia nerwu VIII.

U dotkniętych nią szczeniąt obserwuje się brak reakcji na bodźce dźwiękowe.

W celu potwierdzenia głuchoty przeprowadza się badania słuchu metodą BAER, która polega na oznaczeniu potencjałów wywoływanych w pniu mózgu, w odpowiedzi na bodźce akustyczne.

Badanie takie wykonuje się w sedacji i pozwala ono obiektywnie stwierdzić głuchotę, a także oznaczyć stopień uszkodzenia słuchu oraz którego ucha dotyczy. Brak jest leczenia, a zwierzęta takie mogą funkcjonować w środowisku prawie normalnie.

Wodogłowie wrodzone

Wodogłowie polega na poszerzeniu komór mózgu, głównie na skutek zaburzeń produkcji lub odpływu płynu mózgowo – rdzeniowego.

Objawy kliniczne obserwowane u dotkniętych tym schorzeniem psów są wynikiem ucisku tego płynu na tkankę nerwową.

Najczęściej obserwujemy je u szczeniąt do 6 miesiąca życia, a są to:

• zaburzenia wzrostu,
• nieproporcjonalnie duża czaszka w stosunku do reszty ciała,
• niezarośnięte ciemiączko,
• brzuszno – boczny zez.

Na zdjęciu RTG widoczne jest ścieńczenie kości czaszki, a w badaniu USG przez ciemiączko można potwierdzić powiększenie komór mózgu.

Pomocne jest też badanie tomografem.

Leczenie polega na zmniejszeniu produkcji płynu mózgowo – rdzeniowego i przy dobrej reakcji na kurację i mało nasilonych objawach rokowanie jest dobre. W zaawansowanych stadiach rokowanie niestety jest niepomyślne.

Zastój chłonki

Pierwotny zastój chłonki jest wrodzoną chorobą dziedziczną.

W wyniku zaburzeń odpływu limfy tworzą się ciastowate, niezapalne obrzęki, najczęściej pod skórą kończyn miednicznych.

Zmiany te pojawiają się w ciągu kilku pierwszych miesięcy życia.

Brak jest objawów ogólnych.

Nie ma skutecznego leczenia, a pewną poprawę może przynieść dośrodkowy masaż kończyn.

Nadwrażliwość na acepromazynę

Przyczyna tej nadwrażliwości jest nieznana.

U buldogów angielskich stwierdzono nadmierną reakcję na leki zawierające acepromazynę w postaci przedłużonego i silniejszego efektu uspokajającego i usypiającego w porównaniu do innych ras.

W przypadku wystąpienia nadwrażliwości stosuje się leczenie wspomagające w postaci płyno i tlenoterapii, leki moczopędne i podnoszące ciśnienie oraz dogrzewanie psa.

Czy warto zdecydować się na buldoga?

Dzisiejsze buldogi angielskie zupełnie zatraciły cechy związane ze swoją poprzednią użytkowością i stały się typowymi psami do towarzystwa.

Są przyjazne, oddane, nie wymagają dużej ilości ruchu (choć spacery lubią) i świetnie nadają się do domów z dziećmi.

Są wrażliwe na wysokie temperatury, więc latem należy zadbać, by miały one azyl, w którym znajdą schronienie przed palącym słońcem i gorącem.

Ze względu na budowę anatomiczną kufy, nozdrzy i górnych dróg oddechowych trzeba liczyć się z tym, że będą w nocy głośno chrapać, a często i w dzień będą zaznaczać swoją obecność chrapliwym oddechem.

Hodowla buldoga angielskiego jest trudna ze względu na częste problemy w rozrodzie (duże szczenięta, często ciąże jednopłodowe i konieczność cesarskich cięć) osobników tej rasy nie ma wielu, a co za tym idzie cena szczeniaka może być wysoka.

Kupując małego buldożka, warto zdecydować się na sprawdzoną hodowlę, a przed zakupem obejrzeć go pod kątem widocznych wad, takich jak np. znacznie zwężone nozdrza czy niezarośnięte ciemiączko.