Amstaff: charakter i najczęstsze choroby [zalecenia weterynarza]

American Staffordshire Terrier jak sama nazwa wskazuje pochodzi z USA. Amstaff to pies, który łączy w sobie siłę buldoga i zwinność teriera. Amstaff kojarzony jest ze słowem “agresja”, ale czy słusznie? Co takiego jest w tej rasie, że niektórzy widząc amstaffa przechodzą na drugą stronę ulicy, a inni nie wyobrażają sobie lepszego psa dla dzieci? W poniższym artykule postaram się przybliżyć nieco kontrowersyjną rasę amstaff. Mam również nadzieję, że uda mi się obalić pewne niekorzystne opinie krążące wokół wspaniałych psów rasy american staffordshire terrier.

Amstaff historia rasy

Aby choć trochę zrozumieć charakter amstaffa należy poznać jego pochodzenie. Przodkowie tej rasy pochodzą ze średniowiecznej Anglii, gdzie wykorzystywane były początkowo do walk z bykami. Krzyżowano buldogi z terierami, a następnie potomne osobniki krzyżowano w taki sposób, aby oprócz siły fizycznej wykazywały się również zawziętością, nieustępliwością i odwaga, ponieważ tylko takie psy miały szansę wygrać walkę z rozjuszonym bykiem. Po etapie walk psów z bykami przyszedł czas na bardzo modne i intratne w tamtym okresie – walki psów. Tak powstał pit-bull-terier, którego później nazwano od miejscowości Staffordshire – staffordshire bull terier.

W drugiej połowie XIX wieku dotarł do Ameryki, gdzie farmerzy docenili jego cechy charakteru i był użytkowany jako pies stróżujący. Amerykanie również zasmakowali, w tej wątpliwej rozrywce jaką były walki psów obronnych, tam hodowla American Staffordshire Terriera ukierunkowana była głównie na ten cel. Psy dobierane były tak aby osobniki potomne były większe i silniejsze, a także bardziej wytrzymałe. I tak powstała zarejestrowana przez United Kennel Club rasa – american pit bull terier. Rasa ta hodowana była głównie do walk psów, do tej pory istnieje.

Na szczęście znaleźli się też hodowcy, którzy zauważyli i docenili rodzinny charakter psów tej rasy i prowadzili hodowle właśnie w tym kierunku. Odłam tej rasy została zarejestrowany przez miłośników psów American Kennel Club jako staffordshire terier, a po około 30 latach – american staffordshire terrier. Rasa American Staffordshire Terrier została uznana przez FCI (Międzynarodową Federację Kynologiczną).

Na początku XX wieku walki psów w Ameryce zostały zakazane. Niestety podziemie kwitło i nadal kwitnie, do walk używane są najczęściej nieuznane przez FCI – american pit bull terrier, bardzo często mylone z amstaffami.

Amstaff opis rasy

Amstaff należy do grupy 3 FCI (teriery) sekcja 5 (teriery w typie bull, razem z bulterierami, bulterierami miniaturowymi i staffikami czyli staffordshire bull terierami).

Amstaff waga i wielkość

Amstaf to rasa psów średniej wielkości, wysokość w kłębie u psa 46-48cm, suka 43-46 cm waga proporcjonalna do wielkości (17-25kg). Amstaffy to psy piękne, o atletycznej budowie, mocno wyrazistej – american staffordshire terrier to typ eleganckiego sportowca.

American staffordshire terrier wzorzec

Amstaff umaszczenie

Jeżeli chodzi o uszy, to FCI dopuszcza uszy kopiowane, ale zabieg kopiowania, czyli przycięcia uszu jest w Polsce zakazany, żaden lekarz weterynarii nie może takich zabiegów wykonywać. Włos jest krótki, przylegający, błyszczący i twardy w dotyku. American staffordshire terrier nie ma podszerstka.

Jeżeli chodzi o maści, ta rasa psów ma ich mnóstwo. FCI uznaje praktycznie wszystkie jednolite lub łaciate, takie jak:

• american staffordshire terrier blue,
• amstaff czarny,
• amstaff biały.

Wyjątkiem są umaszczenia:

• czarne podpalane,
• czekoladowe,
• białe, jeżeli biel obejmuje ponad 80% powierzchni ciała.

Jak wygląda pies rasy american staffordshire terrier możesz też zobaczyć na poniższym filmie

Amstaff charakter

Owiane złą sławą Amstaffy to niesamowicie posłuszne, wierne i rodzinne psy. Należy jednak pamiętać, że amstaff to silny pies, zarówno fizycznie jak i psychicznie, dlatego potrzebuje “silnego” charakterem opiekuna, który będzie umiał nad nim zapanować. Ze względu na charakter psa i fakt, że zwierzęta te są psami terytorialnymi, pilnują swojego terenu, dlatego czasem ciężko jest im się dogadać z innymi psami. Są bardzo odważne, zacięte – nie odpuszczają – dlatego tak często dramatycznie wyglądają starcia między amstaffem a innym psem.

Psy rasy american staffordshire terrier, są wymagające jeśli chodzi o wychowanie, należy je już od szczeniaka socjalizować zarówno z ludźmi, jak i psami. Jest to niesamowicie ważne, ponieważ to do czego przyzwyczaimy szczeniaka amstaffa od pierwszych dni, będzie rzutować na jego psychikę w przyszłości. Szczeniak amstaffa chłonie jak gąbka pożądane i niepożądane zachowania. Należy przyzwyczajać go zarówno do innych psów, jak i innych zwierząt, a także dzieci. To jakim się pies amstaff stanie w przyszłości zależy głównie od nas i od tego jak poświęcimy się wychowaniu amstaffa. American staffordshire terrier wymaga od swojego opiekuna znacznie więcej niż inne rasy.

Psy amstaffy są bardzo energiczne i potrzebują dużo ruchu, zabaw angażujących umysł, a także sporo uwagi opiekuna. Świetnie odnajdują się w różnorakich psich aktywnościach, takich jak np: agility, aportowanie, czy bieg przy rowerze. Sprawdzają się również w ćwiczeniach siłowych, takich jak np. przeciąganie, czy bieg z obciążeniem.

Amstaffy nie są agresywne z natury, w dużej mierze sytuacje, w których amstaff opisywany był jako pies morderca były nieporozumieniami, bo albo psem nie był amstaff, tylko pies w typie, albo to człowiek popełnił błąd. Uważam że łatka agresorów niesłusznie została do nich przyszyta, ponieważ równie często inne rasy psów dopuszczają się pogryzień ludzi, a amstafy w tej kwestii nawet nie są w czołówce. Być może powoduje to ich wygląd, a być może historia ich pochodzenia, jedno jest pewne – dobrze wychowany amstaff potrafi być najwspanialszym towarzyszem, zarówno dzieci jak i dorosłych.

Pomijam tutaj nieodpowiedzialnych opiekunów, którzy kupują takiego psa, kierowani modą, czy chęcią wzbudzenia strachu w innych i celowo wychowują psa na agresywnego. A kiedy to zaczyna się mścić na nich – pozbywają się go. Często taki skrzywdzony psychicznie pies czasem już nie jest w stanie pokochać na nowo.

Warto pomyśleć o psim przedszkolu i szkole dla psa, gdzie profesjonaliści pomogą nam w wyrobieniu pozytywnych nawyków, a także socjalizacji naszego psa.

Jedno jest pewne, jak już człowiek pokocha amstaffa, to nie będzie chciał mieć psa innej rasy. Psy rasy amerykański staffordshire terrier potrafią dać wiele miłości, są niesamowicie wierne, piękne, doskonale odnajdują się w rodzinie. Do tego też psy american staffordshire terrier zostały wyhodowane.

Amstaff pielęgnacja

Pielęgnacja tej rasy nie przysparza zbyt wielu problemów. Należy okresowo (nie za często) kąpać psa, włos amstaffa można wyczesywać specjalną gumową rękawicą raz w tygodniu. Sierść jest szorstka i może być trudna do usunięcia w domu. Należy dbać o uszy i kontrolować je pod względem czystości i ewentualnych stanów zapalnych, których powikłaniem może być powstanie krwiaka ucha.

Amstaff karmienie

Amerykański staffordshire terier to pies aktywny, powinien dostawać dobrze zbilansowaną pod względem kaloryczności karmę o odpowiednim składzie. Wskazana jest również suplementacja preparatami ochraniającymi chrząstkę stawowa, zwłaszcza u starszych psów tej rasy. Jeżeli chcemy sami przygotowywać posiłki warto poradzić się psiego dietetyka, aby dietą nie powodować niedoborów u naszego psa.

Amstaff choroby

Miotonia u amstaffa

Miotonia u amstaffa polega tonicznych skurczach mięśni i opóźnieniu ich rozluźnienia.

Objawia się zwiększona sztywnością mięśni po wysiłku, także przerostem mięśni. Po uciśnięciu takiego mięśnia pozostaje wgłębienie na jakiś czas. Leczeniem z wyboru jest leczenie farmakologiczne, które niestety musi trwać do końca życia. Stosuje się np. prokainamid. Nie do końca znane jest pochodzenie tej choroby u rasy american staffordshire terrier.

Miotonia może mieć również charakter wrodzony i w tym przypadku potwierdzić chorobę można badaniem genetycznym, a objawy pojawiają się u szczeniąt jak tylko zaczynają chodzić. Chore szczenię amstaffa nie jest w stanie poruszać się normalnie, zgięcie kończyn tylnych w stawie kolanowym jest praktycznie niemożliwe. Często takie szczenięta, ze względów humanitarnych, poddawane są eutanazji, jeżeli opiekun zdecyduje się na leczenie, musi ono trwać do końca życia.

W wieku mniej więcej 12 miesięcy choroba psa stabilizuje się i już nie postępuje.

Zerwanie więzadła krzyżowego

Najczęściej przyczyną zerwania więzadła krzyżowego u amstaffa są urazy. Zerwane zostaje więzadło krzyżowe przednie w stawie kolanowym, często też dochodzi do naderwania więzadeł:

• bocznego pobocznego,
• bocznego przyśrodkowego.

U amstaffa rzadko może dojść do zerwania więzadła krzyżowego tylnego. Objawia się ono przede wszystkim różnego stopnia kulawizną (pamiętajmy że psy amstaffy są bardzo odporne na ból). Rozpoznanie stawia się na podstawie badania ortopedycznego (w tym dodatniego wyniku testu szufladowego), oraz badania radiologicznego.

Leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny. Istnieje wiele metod chirurgicznej naprawy zerwania więzadła krzyżowego. Po zabiegu psy rasy american staffordshire terrier z reguły szybko wracają do sprawności, zwłaszcza jeżeli po zabiegu stosowana jest rehabilitacja.

Zwichnięcie soczewki oka

Zwichnięcie soczewki oka to choroba dotykająca głównie teriery i stąd psy american staffordshire terrier odziedziczyły ja po swoich przodkach. Może być pierwotna – na skutek zmian w budowie soczewki i ta właśnie ma podłoże genetyczne, lub wtórna na skutek urazu, bądź stanu zapalnego. Choroba polegająca na zerwaniu jednego, bądź kilku więzadeł podtrzymujących soczewkę. Na skutek tego soczewka przemieszcza się, albo do przedniej, albo do tylnej komory oka. Od tego jak zwichnięta jest soczewka uzależnione jest leczenie.

Zwichnięcie soczewki u amstaffa to bardzo poważne schorzenie, występuje nagle i może prowadzić do utraty wzroku.

Zwichnięcie soczewki oka u amstaffa objawia się:

• nagłym bólem oka,
• zapaleniem spojówki i tęczówki,
• nagłym pogorszeniem widzenia.

Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i zmniejszających obrzęk. Konieczna jest ZAWSZE konsultacja okulistyczna. Prawie zawsze jest też niezbędne leczenie chirurgiczne – usunięcie zwichniętej soczewki. Niepodjęcie leczenia może skutkować nawet utratą oka.

Dysplazja mieszków włosowych

Dysplazja mieszków włosowych u amstaffa to zaburzenie polegające na nieprawidłowym wzroście, bądź braku wzrostu włosów. Może pojawiać się okresowo lub stale, a także dotyczyć włosów pigmentowanych lub nie.

U amstaffa objawia się początkowo przerzedzeniem, zmiana barwy oraz suchością sierści, a potem postępującym wyłysieniem. Często też po wygoleniu włos nie odrasta, albo odrasta bardzo wolno. Wyłysieniem objęte są boki ciała, oraz grzbiet. Choroba pojawia się przeważnie między 2 a 4 rokiem życia.

Nie ma specyficznego leczenia. Można podawać preparaty wzmacniające włos, istnieją również terapie preparatami z melatoniną.

Krwiak ucha

Krwiak ucha to najczęściej powikłanie stanu zapalnego ucha. Przy bólu ucha pies częściej drapie się po uszach i “trzepie” uszami. Może występować również przy niedoczynności tarczycy. Polega na gromadzeniu się krwi i wysięku w małżowinie usznej, między chrząstką małżowiny, a skórą.

Krwiak ucha u amstaffa pojawia się nagle, przebiega z dużą bolesnością ucha, które wygląda jak napompowane.

Leczenie polega na podawaniu miejscowym leków sterydowych, bądź chirurgiczne oczyszczenie krwiaka.

Nietolerancja pokarmowa

Jak sama nazwa wskazuje nietolerancja pokarmowa polega na nietolerowaniu pewnych składników pokarmowych przez organizm psa.

Objawia się problemami z przewodem pokarmowym:

• biegunki,
• zaparcia,
• gazy,
• objawy skórne, które są bardzo podobne do atopii.

Leczenie powinno opierać się głównie na wyeliminowaniu czynnika uczulającego, poprzez zastosowanie diety eliminacyjnej.

Atopia u amstaffa

Atopia u amstaffa, czyli atopowe zapalenie skóry, powodowana przez nadwrażliwość zwierzęcia na alergeny wziewne, bądź kontaktowe, na przykład:

• roztocza kurzu domowego,
• pyłki różnych traw czy drzew,
• niektóre materiały, czy środki do prania czy mycia podłóg.

Objawy pojawiają się między 1 a 3 rokiem życia.

Głównym objawem alergii u amstaffa jest świąd skóry, który może występować sezonowo (związane jest to z okresem pylenia roślin), bądź całorocznie. Świąd dotyka przede wszystkim okolicy twarzy i pyska, lap z czasem może przejść w uogólniony świąd całego ciała. Wtórnie do świądu pojawiają się zmiany takie jak wyłysienia, zliszajowacenie, zmiana barwy skory na ciemniejsza w tych miejscach. Często też dochodzi do rumieniowo- woszczynowego zapalenia ucha. W przypadku alergii kontaktowej zmiany mogą dotykać miejsc kontaktu skóry z alergenem.

Leczenie polega na stosowaniu sterydowych leków przeciwzapalnych, których stosowanie niestety niesie za sobą wiele niekorzystnych skutków, w tym jatrogenny zespół Cushinga.

Dostępne są również terapie odczulające, a od niedawna pojawił się lek blokujący interleukinę odpowiedzialną za świąd, który nie ma aż tylu działań niepożądanych. Jest on w postaci tabletek, a od tego roku dostępny jest bardzo podobny lek w formie comiesięcznych iniekcji. Dodatkowo warto stosować szampony antyświądowe oraz suplementy z kwasami omega 3 i omega 6. Czasem dobrze sprawdza się podawanie preparatów antyhistaminowych.

Leczenie u amstaffa może być sezonowe lub całoroczne, ale trwa do końca życia, ponieważ przeważnie nie jesteśmy w stanie wyeliminować alergenów.

Dysplazja stawu biodrowego i łokciowego

U amstaffów może również wystąpić dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, na szczęście schorzenia te pojawiają się stosunkowo rzadko.

Czy warto zdecydować się na amstaffa?

Amstaff nie jest psem dla każdego. Potrzebuje opiekuna, który będzie świadom tego, na jakiego psa się decyduje. Wymaga poświęcenia dużo czasu i uwagi, nie nadaje się dla ludzi mało aktywnych. Amstaff może mieszkać w mieszkaniu jak i w domu, ale ze względu na krótką sierść nie powinien mieszkać na zewnątrz. 3 spacery dziennie nie są wystarczające dla tego psa, potrzebuje zdecydowanie więcej aktywności i zabaw. Co jest bardzo ważne, to wybór hodowli z jakiej pochodzi szczeniak american staffordshire terriera. W Polsce jest wiele pseudo hodowli albo zrzeszeń, w których hodowcy nie zwracają uwagi na to, jakie osobniki są kojarzone. Ważne dla nich jest głównie umaszczenie i wygląd zewnętrzny, nie zwracają uwagi na cechy charakteru. Taki pies jest zdecydowanie tańszy, niż psy amstaffy z hodowli zarejestrowanych w Polskim Związku Kynologicznym, ale często niestety psy z takich pseudo hodowli przerastają swoim charakterem właścicieli i lądują w schroniskach. Często również są to psy “w typie rasy american staffordshire terrier”, mieszanki amstaffa z pit bullami. Warto zwrócić uwagę, że koszt zakupu psa z dobrej hodowli i utrzymanie amstaffa są dość wysokie. Zawsze przy wyborze jakiejkolwiek rasy psa, a tej w szczególności, powinniśmy kierować się rozsądkiem, a nie panująca modą. Dzięki temu możemy zapobiec wielu ludzkim i psim tragediom.