Agresja u kota: jak uspokoić agresywne koty? [porady weterynarza]

Dzień dobry,
3 koty mieszkają z nami od 2013 r. Dwie kotki, jeden kocur.
Kotki są z nami od 2011 r., kot od 2013 r.
Kastrowane, co roku robione szczegółowe badania u lekarza weterynarii (ostatnie około 9 miesięcy temu). Zdrowe.
Boniek i Zuzia nigdy nie pałali do siebie wielką miłością, ale był spokój. Jakieś tam drobne pacanie łapkami od czasu do czasu. Ewentualnie Zuzia “broniąc” Amelki pacnęła łapą Bonia.
Od około roku sytuacja się zmieniła mocno i niestety agresja (?) nasila się.
Zuzia na widok Bońka dostaje szału. Tzn. On przechodzi sobie spokojnie, a Zuzia warczy, uszy położone, cofa się, ciałko blisko podłogi lub podłoża, na którym obecnie stoi. Wygląda jakby miała Go zaatakować. Do ataku dochodzi bardzo rzadko. Boniek średnio reaguje, ale zdarza się, że Ją pogoni. Zuzia miauczy wtedy jakby Ją coś bolało. Niestety w tej sytuacji jest poszkodowana też Amelka, która przy okazji dostanie łapą po głowie.
Zdarzają się też sytuację, że Zuzia podchodzi do Bońka i uderzy Go np. 3 razy w głowę.
Jeżeli dochodzi już do “bójki” to bezkrwawo. Są tylko piski, syki (jak dzikie walczące koty?). Wówczas wszystkie trzy koty jakby się “kotłowały”. Amelka leci “na pomoc”.
Zdarza się, że Zuzia Bońka obserwuje, przygląda Mu się.
Jeżeli np.Boniek jest na balkonie, Zuzia rezygnuje i nie wchodzi tam.
Dziwnie jest to, że przy miseczkach nie ma bójek. Cała trójka je koło siebie (albo finalnie jedzą z jednej, pomimo że są 3 pełne). Jeżeli np. z 3 misek zostanie już tylko jedna, gdzie są resztki jedzenia, podchodzi Boniek i Zuzia – Zuzia dalej sobie spokój i odchodzi.

Ostatnio mieliśmy też dziwną sytuację – Mąż niechcący stanął Boniowi na ogonek. Bonio pisnął. Zuzka wpadła w szał, Boniek dostał łapami po głowie.

Finalnie Zuzia podczas swoich “ataków” ląduje np. pod komodą warcząc i odsuwając się jak najgłębiej.
Ataki niestety wydłużają się. Potrafi siedzieć i warczeć bardzo długo.
Zmęczy się i idzie spać..
Często nie panuje też nad swoim ogonkiem. Ogonek jakby Ją “ganiał”, a grzbiet faluje.
Staramy się, aby w domu było w miarę cicho, ale np. położony głośniej kubek powoduje u Zuzi stres.

To w telegraficznym skrócie.
Zuzi lekarz wet. zapisał próbnie Zylkene oraz dostała obróżkę Pet Armor.
Mam wrażenie, że leki średnio pomagają (bierze około 5 dni).
Lekarz wyjechał, tak więc na konsultację będziemy musieli chwilę poczekać.
Mnie osobiście też to stresuje. Staram się się reagować płaczem i nerwami, bo to też zapewne nie służy kotom.

Czy ma Pani może jakieś sugestie?

Z góry dziękuję za pomoc.

Mam powazny problem z kotem. Mam 2 kotki siostry. Jedna od zawsze byla prawie jak pies. Druga kotka byla troszke wycofana ale tez zawsze przychodzila dac sie potarmosic. Od 2 tygodni nawet nie moge przejsc obok niej. Stroszy sie, wygina i prawie atakuje. Ucieka i sie chowa. Kompletnie nie wiem co robic. Kotki maja po prawie 5 lat. Nigdy nie bylo z nimi problemu. Zawsze byly kochane. Nie zniose tego zeby stala sie taka. Prosze o pomoc!!!!

Dzień dobry
Mam problem z agresją u kota. Kotka ma 6 lat, jest dachowcem. Do tej pory była spokojna, cicha, grzeczna. Co więcej była kotem niezdarą, nie umiała wysoko wskoczyć, ani zeskoczyć z dużej wysokości, czasem nawet skok z krzesła był dla niej problemem. Od dwóch dni kot mnie atakuje, nie daje się w żaden sposób uspokoić, do tego stopnia, że sama zaczynam przed nią uciekać. Raz schowałam się w kuchni, bo pomyślałam, że może kot wtedy się uspokoi, niestety dało to odwrotny efekt. Kot jeszcze bardziej się rozzłościł i dobijał się do kuchni. Walił w drzwi, syczał i warczał. Szczerze mówiąc zaczęłam się jej bać i nie wiem co mogę zrobić dalej. Weterynarz stwierdził, że kot ma na pewno problem psychiczny i że ja muszę również nad nim zapanować i nie okazywać mu strachu. Nie wiem jednak, jak mam to zrobić. Jak sobie z nim poradzić?

Dzień dobry,
Problem wydaje mi się dość złożony. Moja dziewczyna ma kotkę, wiek ok 5 lat. Zostałem zapoznany z kotką dość ostrożnie i nie było problemów z moją obecnością w mieszkaniu mojej dziewczyny. Kotka tolerowała mnie, bawiła się ze mną, dawała się głaskać (oczywiście po uprzednim zapoznaniu się z moją ręką i pozwoleniu na dotknięcie się), nawet brała smakołyki prosto z ręki. Ostatnim etapem było moje nocowanie ja “jej terenie” – udało się, kotka nawet sama przyszła do mnie w nocy na mizianie. Moja relacja z kotem była w porządku. Takie zapoznawanie się trwało 3 miesiące, później już kotka reagował na mnie jak na mieszkańca domu – mimo, że bywałem tam tylko w weekendy.
Następnie wyjechaliśmy na urlop, na około tydzień, bez kotki. W tym samym czasie podjęliśmy decyzję o wspólnym zamieszkaniu. Po powrocie z urlopu, kotka zaczęła reagować na mnie z agresją. Stało się to już pierwszego dnia. Przywitała się z nami, spędziła trochę czasu w pokoju w naszej obecności i wyszła położyć się na buty (to jej ulubione miejsce). Zbliżała się pora kolacji, więc zgodnie z przyzwyczajeniem kotki był to czas na zabawę. W drodze do pokoju po wędkę z rybką kotka sama z siebie zaczęła na mnie syczeć i warczeć, byłem dobre pół metra od niej i tylko przechodziłem obok niej leżącej na butach. Nigdy wcześniej tak nie reagowała, co więcej, czasami sama przewracała się na plecy i zapraszała do głaskania leżąc na butach. Mimo to poszedłem po tę wędkę i próbowałeś zachęcić kotkę do zabawy. Efekt taki sam, syczenie i warczenie, uszy opuszczone, machanie ogonem i skulona postawa. Od tej pory kotka po prostu nie toleruje mnie w swoim towarzystwie. Potrafi syczeć na mnie z odległości leżąc na szafie lub parapecie. Próby oswojenia z moim zapachem – czyli wyciągnięcie z pewnej odległości palca do kotki, aby mogła go obwąchać – kończą się syczeniem, warczeniem i ucieczką. Niestety, bywają też ataki na moje nogi, gdy przechodzę obok kotki. Próby przyzwyczajenia kotki do mojej obecności nie przynoszą efektu, nawet karmienie jej nic nie zmienia. Potrafi wziąć ode mnie smakołyk po czym od razu atakuje pazurami moją rękę. Podawanie jej głównego posiłku też nic nie daje. Kotka zawsze jakby “dziękowała” za danie przychodząc po zjedzeniu posiłku. Obecnie nic takiego nie ma miejsca. Zabawy są nieco inne, potrafi się ze mną bawić, np wspomnianą wędką, jednakże jak tylko wyczuje, że to ja trzymam wędkę to znowu przybiera agresywną postawę. Moje noclegi u dziewczyny też się zmieniły. Kotka potrafi całe noce po prostu krzyczeć (nie jest to ani miauczenie, ani warczenie), przychodzi w nocy tylko do mojej dziewczyny, jeśli ja się obudzę lub poruszę to kotka ucieka – na szczęście w takiej sytuacji ataku (jeszcze) nie było. To takie nakreślenie sytuacji.
Problem jest bardzo poważny, gdyż w ciągu tygodnia zamieszkamy razem i to kotka będzie zmieniała miejsce zamieszkania. Będzie na nowym, obcym terenie. Prosiłbym o jakieś porady odnośnie oswojenia kotki z nowym otoczeniem i mną w tym otoczeniu. Byłbym również wdzięczny za porady odnośnie mojej pracy z kotką: zabawy i ogólnie spędzania czasu na tym samym terenie, ale też jej wchodzenia na stoły i biurka lub półki – to trzeba będzie zmienić. W poprzednim mieszkaniu kotce pozwalano (czasami) wchodzić na tego typu meble, niestety, ja tego nie toleruję.
Dziękuję i pozdrawiam!
Tomasz

Swietny i bardzo obszerny artykul! Chyba pierwszy taki obszerny jaki udalo mi sie wyszukac w sieci. Ja tez mam pewien problem… Otoz mamy 2 koty. Sa to brat i siostra z jednego miotu, w marcu 2019 beda mialy 4lata. Sa to koty zdrowe, przyjechaly z nami z UK do PL (najprawdopodobniej mix dachowki z Maine Coon) po sterylce i kastracji. Z racji, ze mamy malego synka, to bywamy w domu u mojej mamy co jakis czas na kilka tygodni i koty jezdza z nami, bo to jest odleglosc 250 km a szkoda, zeby siedzialy same cale dnie, gdy moj partner jest w pracy a tu maja ogrod do dyspozycji. I tu sie zaczyna wlasnie problem. Maniek syczy na Luśke albo Luska na Mańka. Zauwazylam, ze np czesto jak puszczam je na ogrod to wychodzac na zewnatrz jedno syczy na drugie. Czesto Luska *sie zaczyna* ale Maniek tez potrafi syknac… W domu, gdzie mieszkamy, czyli w bloku, to czasem posykuja na siebie i sie ganiaja ale mysle, ze to tak w ramach zabawy bardziej, natomiast u mamy wydaje mi sie to jakos bardziej takie zlosliwe czy agresywne. Koty maja do dyspozycji dom, ponad 100m2, plus ogrod, jest to dzialka 16arow, wiec nie mala, do tego Luska (chyba jako ta drobniejsza i lzejsza) potrafi przeskakiwac przez plot i zwiedza okoliczne pola, dom jest blisko lasu, na przedmiesciach, wiec naprawde maja tu duzo miejsca na lowy i na szalenstwa. Maniek chyba woli jednak ogrod. W najblizszej okolicy jest poki co, tylko 3 inne domy, w zadnym nie ma kotow. My urzedujemy w jednym pokoju (czyli mamy tu swoje rzeczy, spimy). Koty potrafia tez warczec na siebie, czesto przy miskach… Zaznacze, ze Maniek jest takim pasibrzuchem, ze gdyby sie dalo, to zjadl by na raz cala zawartosc puszki sam razem z opakowaniem!!! Czesto, gdy Lusia je, on podchodzi a ona glupia zamiast wtedy ewentualnie warczec lub syczec to odchodzi od misek i on wszystko wyjada, nie raz wiec musze je pilnowac, aby Lusia wgl cos zjadla… Miski sa postawione po obu stronach drzwi, z pokoju, w ktorym przebywwamy u mojej mamy, wychodzi sie do kuchni i jedna miska stoi po lewej, 2ga po prawej. Nie wiem, czym spowodowane jest to syczenie na siebie, w pokoju czesto jak jiz klade sie spac a koty sa razem to tez nie mpga byc za blisko siebie bo od razu syk. Nie wiem czy jakos da sie temu zaradzic. Prosze o jakies wskazowki.

Dzień dobry.
Mam problem z moją 3 letnią kotką brytyjska Lenę, która po urodzeniu kociąt stała się bardzo agresywna w stosunku do drugiej kotki – rocznej devonki. W obecnej chwili musimy je izolować od siebie.
Wcześniej kotki tolerowały się.
Zastanawiam się nad sterylizacją Leny.
Czy to może coś zmienić w jej zachowaniu?
Pozdrawiam,
Gabriela

Dzień dobry. 3 lata temu w lutym 2016 przygarnęliśmy 8-miesięczną wysterylizowaną już kotkę Hopę. Nie wiemy dokładnie, jakie były jej losy wcześniej (podobno miała trudne doświadczenia), ale kotka bała się, chowała gdzie tylko mogła, nie atakowała, jednak ze strachu syczała, aby do niej nie podchodzić. Stopniowo z naszą cierpliwością pokazywała swoją inną stronę, wyprowadziliśmy ją na prostą, stopniowo przestała syczeć, poczuła się jak w domu, a jej ulubieńcem został mój mąż, do którego wchodzi na kolana i za którym przepada. Pozostała w niej lękliwość, boi się też głośniejszych nieznanych dźwięków, jest dość płochliwa, ale generalnie zrobiła kolosalne postępy. Taka już jej natura i myślę, że ona taka już pozostanie lekko bojąca. W maju 2016 przygarnęliśmy 6 tygodniowego dachowca – Kajtka. Wiem, że to za wcześnie, ale kobieta nalegała, aby już zabrać kociaka… Kajtek nie sprawiał początkowo żadnych problemów, korzystał z kuwety, wszystko było dobrze. Hopa początkowo na niego syczała i warczała, ale jej przeszło. Kajtek niczego się nie bał. Z Hopą raczej się nie bawiły, ale też nie warczały na siebie. Kajtek stopniowo gdy zaczął osiągać większą wagę zaczął atakować Hopę bardzo agresywnie, nie była to zabawa. Nie umiała mu odpyskować i on to chyba wyczuł. Trwa to do tej pory. Ataki zdarzają się przynajmniej kilka razy w tygodniu, czasami 2-3 dziennie, czasem mniej. Schemat jest taki, że Kajtek przez chwilę ją obserwuje i rzuca się na nią, wgryza się jej w szyję bardzo mocno, drapie pazurami. Hopa miauczy wołając nas na pomoc. Hopa nie jest w stanie się uwolnić, ponieważ Kajtek jest bardzo dużym kocurem, a ona jest drobniutka. Hopa często przed nim ucieka, kiedy widzi, że zbliża się atak. Kajtek atakuje bez wyraźnego powodu, po prostu w jednej chwili coś mu się przestawia. Mieszkamy w mieszkaniu w bloku. Na przestrzeni tego czasu stosowaliśmy już feliwaye, lekarstwa uspakajające, grafik zabawy, powiększyliśmy przestrzeń dla kotów robiąc im półki, wysokie drapaki, osiatkowaliśmy duży balkon, aby tam też mogły wychodzić. Wykluczyliśmy też choroby fizyczne itd. (koty są pod stałą opieką weta). Niestety zachowanie Kajtka się nie zmieniło. Gdy rozdzielam koty i odsuwam Kajtka, to on jest bardzo zły, ma nienawistny wzrok i od kilku miesięcy atakuje w takich sytuacjach również mnie, jakby wyładowywał swoją złość. Doszło do tego, że raz tak mnie zaatakował, gdy go odsuwałam od Hopy, że rzucił się na mnie i zrobił mi głębokie i długie na kilkanaście cetymetrów szramy na udzie. Ostatnio rozdzieliłam go z Hopą, a on zaczął mnie gonić, wpadłam do łazienki i zamknęłam drzwi za sobą, jednak on wpadł przez klapkę i chciał się na mnie rzucić, jednak odgoniłam go ręcznikiem. Nie pomaga odwracanie uwagi od Hopy – gdy widzę, że planuje atak staram się go zająć wędką itd. Ale on i tak pamięta, że miał ją zaatakować i po prostu to robi po zabawie! Dodam, że Kajtek przez 85% czasu jest kotem wzorowym, tuli się do nas i wchodzi na kolana. Miesiąc temu do stada dołączyła do nas kotka Inka – ragdoll z hodowli. Inka jest bardzo rezolutna, śmiała i nie boi się innych kotów, nie ma świadomości, że inny kot może jej coś złego w ogóle zrobić. Kajtek początkowo był onieśmielony, potem, zaczął do niej podchodzić, mrukać troskliwie, zaczęły się bawić. Następnie próbował ją zdominować i ta sytuacja była bardzo widoczna – próbował ją wygonić z drapaka, to była prawdziwa próba sił, ona jednak się nie dała, on zrezygnował i odszedł. Niestety dwa dni temu miała miejsce sytuacja, w której Inka leżała sobie spokojnie, Kajtek był nabuzowany, chodził szukał do kogo może się przyczepić. Nie wiedział, że go obserwuję przez szparę z łazienki. Stanął nad nią, popatrzył, wgryzł jej się w szyję, położył się na niej i zaczął gryźć i kopać. Odgoniłam go, ona jest malutka i drobna, nie była w stanie się obronić. Był to moim zdaniem atak podobny do tego, jaki stosuje wobec Hopy, nie była to moim zdaniem zabawa. Proszę o pomoc, bo już nie wiemy co robić. Zastanawialiśmy się, czy behawiorysta coś pomoże. Zastanawialiśmy się też, czy nie poszukać mu domu takiego gdzieś pod miastem, gdzie nie będzie innych kotów i gdzie będzie mógł wchodzić na dwór, wejść na drzewo i czy ta agresja nie jest kwestią jego temperamentu… Pomocy! Dodam, że Kajtek oczywiście był wykastrowany w odpowiednim czasie, a problemy zaczęły się już przed kastracją.

Moja kotka 6 lat zaatakowała mnie gdy chciałam ja zabrać z trawnika do torby . Wynoszę ja na dwór sporadycznie. Podrapala mi cała twarz. Minęły dwie godz od incydentu , a ona znów na mnie nasyczala. Od 4 dni jesteśmy w obcym miejscu

Dzień dobry,
Mój 2,5 miesięczny kotek ma ostatnio napady agresji. Bez przerwy biega, rzuca się na mnie, gryzie bardzo silnie, nie jak w trakcie zabawy. Ponadto, każda pieszczota łączy się z drapaniem i gryzieniem twarzy oraz rąk. Nie wiem jak sobie z tym radzić, jak stawiać granicę, żeby wychować go na nieagresywnego kota. Miałam do tej pory już kilka kociaków na wychowaniu i nigdy nie spotkałam się z takim zachowaniem. Rozumiem, że koty mają różne charaktery, ale to zachowanie kociaka pojawiło się z czasem. Podkreślę, że mieszkamy w dwupokojowym mieszkaniu (kot ma mała przestrzeń na rozładowanie energii) oraz w trakcie mojej obecności w pracy, siedzi w domu sam. W tych czynnikach dopatruję się ewentualnej przyczyny “złości” kota. Bardzo prosiłabym o pomoc. Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Witam mam 3 letnia kotkę i dwu letniego kocura . 7 tyg temu na świat przyszły ich dzieci małe kociaki . Wszystko było ok … wracamy dziś z pracy A nasza kotka zaatakowała kocura myślałam że to zagryzie , gdy się on tylko pokaże gdzieś na widoku zaraz to atakuje walczy na niego była by to gotów zagrysc .. O co chodzi ?? Od swych lat są razem i zawsze się bawili i wszystko było ok nawet tego dnia kiedy to zaatakowała rano też było wszystko w porządku. Proszę o pomoc …

Witam.Mam w domu dwa przygarnięte koty,kotka 3 latka i kot 11 miesięcy.Prawie miesiąc temu,przygarnęłam kotkę od wolontariuszki,kotka po sterylizacji aborcyjnej.Zanim ją wzięłam,kotka chodziła po dworze,miała kontakt z innymi kotami.Pierwsza reakcja w domu,gdy ją przyniosłam w boksie,było warczenie i prychanie z obu stron.Oczyswiscie odseparowałam koty,moje dwa chodziły po mieszkaniu,a nowa przebywała w innym pokoju.Chcialam żeby się swobodnie ze sobą oswoiły,więc ich kontakty rozpoczęłam od uchylania drzwi.Poczatek był mało ciekawy,nowa kotka dalej prychała,warczała,doskakiwała z pazurami przez szparę w drzwiach do kota.Po jakimś czasie to ustąpiło i było tylko bicie na łapki.Dziś postanowiłam wypuścić kota,bo myślałam,ze już tyle się widziały i ze sobą trochę oswoiły.Kotka rzuciła się w pogoń za nim,on biedny uciekał,posiusiał się ze strachu,mąż go złapał i zamknął w łazience,gdzie biedak spędził godzinę siedząc pod wanna,dodam że on z natury jest bardzo strachliwy.Kotka najwyraźniej jeszcze się do mojej dwójki nie oswoiła,przejawia nadal agresje.Ale koty nie mogą być przecież pozamykane w pokojach.Przygarnieta kotka jest bardzo podbudowa,potrafi podejść do głaskania,nagle siada i się myje,wstaje,odchodzi,znowu podchodzi do glaskania,znowu się myje itd.Nie wiem co mam robić dalej,dziś chciałam ja oddac spowrotem do schroniska,ale zdecydowałam ja jeszcze zostawić,niemniej jednak koty nie mogą w ten spsosob egzystować.Jak ja je mam ze sobą oswoić,albo jak mam uspokoić kotkę?Czy to może mieć związek ze sterylizacją?Na dworze akceptowała inne koty,a w domu już nie.Dodam tylko,że w ogrodzie jak zobaczy psa u sąsiadów,stroszy się jak wiewiórka i biegnie do ogrodzenia,jakby chciała do psa doskoczyć,musimy ja wtedy łapać i zamykać.Dziekuje za pomoc i pozdrawiam

Mam młodego kocura 8 miesięcy już po kastracji, jednak przed pierwsze miesiące prócz mnie w domu mieszkało też dziecko. Niestety nie stosowali się oni do moich zaleceń odnoście zachowania wobec kota przez co teraz jest agresywny. Wydaje mi się że to właśnie jest przyczyną ale mogę się mylić. Kot gryzie po nogach i rękach mimo że staram się odchodzić jak daje mi znać że może atakować. Zdarza się że atakuje gdy śpię. Często osacza mnie tak że nie mam gdzie odejść aby uniknąć walki, staram się bawić się z nim codziennie (w trakcie zabawy jest w porządku ale bawię się z nim tylko zabawkami nie używam rąk ani nóg bezpośrednio )Obecnie dziecko nie mieszka już z nami ale ataki wciąż się zdarzają i często są dość krwawe. Proszę o radę i życzę miłego dnia

Dzień dobry Agresja terytorialna wobec obcych kocurów wkraczających w jego rejon nie jest niczym dziwnym. Co do ataku Pani, podczas gdy mówiła Pani podniesionym głosem, myślę że należy tu założyć, że agresja wywołana była strachem. Atak po dotyku może być również formą agresji obronnej, możliwe że kot ma problemy zdrowotne. W jakim jest wieku? Starsze koty mogą cierpieć na zapalenie stawów, choroby endokrynologiczne, może gorzej widzieć czy słyszeć itp. Może proszę udać się z nim na przegląd do lekarza, bo skoro przez 5 lat nie wykazywał wobec Państwa agresji, a zaczął dopiero teraz, to znaczy że coś się dzieje. Może nastały w domu jakieś zmiany? Koty boją się zmian, nowych mieszkańców, a nawet nowych sąsiadów, stresują się i mogą atakować.Co do dzieci przychodzących czasami, myślę że faktycznie lepiej kota odizolować, gdzie będzie miał spokój, i dzieciom nie zrobi krzywdy. Kot może je zaatakować w obronie, będzie się bał “obcych”, krzyku, zamętu. Można spróbować środków uspokajających, kocich feromonów, które pomogą jeśli źródło stresu jest w otoczeniu, natomiast jeśli agresja wynika z choroby, należy leczyć jej przyczynę.Pozdrawiam serdecznie, lek. wet. Magda Zdanowska

Dzień dobry. Otrzymaliśmy odpowiedź na Pani pytanie – przepraszamy, że musiała Pani czekać, ale weterynarze, z którymi współpracujemy mają swoje praktyki i nie zawsze mogą odpowiedzieć niezwłocznie:Po pierwsze proszę zapewnić kotom co najmiej 3 kuwety (absolutne minimum to 2). Koty lubią iec swoje tereny więc może o to rozchodzi się starszej. Warto sprawdzic też czy nie stała sie agresywna z jakiegos powodu, np choroby. Jeśli nie zaleciłabym wizytę behawiorystyPozdrawiam serdecznie, lek. wet. Karolina Cebulska

Dzień dobry. Proszę przez jakiś czas odizolować koty. Radziłabym także ich wizytę u weterynarza: może mama kociaków źle się czuje i dlatego nie chce mieć ich przy sobie. Czy kotki są wysterylizowane ? Jeśli nie możliwe że mama wyczuwa kotkowe hormony i dlatego źle na nie reaguje. Czy możliwe że kocia mama znów jest w ciąży? Wtedy kotki stają się bardziej agresywne. Po kilku dniach odosobnienia powoli wprowadzałabym młode do środowiska matki – z zachowaniem metody izolacji i metody pozytywnych bodźców (widok kotka = smakołyk). Pomocne mogą być również feromony czy leki uspokajające. Powodzenia z kociakami. Lek. wet. Karolina Cebulska

Dzień dobry. Oto odpowiedź Autorki artykułu, Lek. wet. Karoliny Cebulskiej na Pani pytanie:Myślę, że w przypadku Pani kotki najlepsza byłaby wizyta behawiorysty u Pani w domu. On może zwrócić uwagę na rzeczy, które niepokoją kotkę.W trakcie socjalizacji kotki najważniejszy jest czas- tydzień czy 2 w jej przypadku na pewno nie pomogą. Jeśli zaś chodzi o właściwości uspokajające Kalm Aidu – one też nie pojawiają się od razu. Dopiero po ok. miesiącu stosowania można powiedzieć że suplement nie działa. Na Pani miejscu oprócz dodatku Kalm Aidu do karmy, zastosowałabym obroże feromonową bądź wkłady do kontaktu.Musi Pani wiedzieć, że każda zmiana otoczenia dla kotki to ogromny stres, dlatego przerzucanie jej od jednego właściciela do drugiego nie jest najlepszym pomysłem.Najlepiej żeby kotka przebywała teraz w cichym bezpiecznym dla niej otoczeniu, stopniowo zaś niech wprowadza Pani do jej środowiska nowe bodźce. Nowe koty, ludzie tylko straszą kocicę.

Witam mamy kocura już 3 lata jest wykastrowany pewnego dnia zaatakował córkę 10-ciletnia bardzo dotkliwie porostu rzucił się na nią gryzl i drapal wydaje mi się z późniejszej oceny sytuacji że przestraszył się placzacego niemowlaka znajdującego się piętro niżej gdyż w chwili ataku córka przechodziła obok drzwi przy których siedział nasluchujac dodam że był cały nastroszony poszliśmy z nim do lekarza dał lek zylkene kot został odizolowany na 2 dni i powoli zaczęliśmy go wprowadzać na nowo w otoczenie i domowników sytuacja powtórzyła się po około miesiącu nasluchiwal przy drzwiach za którymi suszyly się w suszarce grzyby napuszyl się na przechodząc córkę i japogonil nastroszony mialczac przerazliwie dodam że córkauwielbia go jednak po tych sytuacjach boi się go może on to czuję na innych domowników nie reaguje w ten sposób nie wiemy co robić czy można jakoś zaradzić powtórki takich sytuacji?? Bardzo proszę o pomoc

Witam
Nasz kot miał “smutne dzieciństwo”, jako kociak został znaleziony przez fundację połamany i wiele dni spędził w lecznicy, następnie zamknięty w klatce. Ewidentnie nie radzi sobie ze swoją złością. W momencie gdy coś nie idzie po jego myśli, np. nie może wejść na kolana gdy tego chce, drugi kot nie chce sie z nim bawić (swoją drogą te zabawy dość szybko przez niego przybierają wersję brutalnej walki) widać po nim ogromny gniew który albo rozładowuje rzucając się na jednego z domowników albo jeżeli zostanie na czas “przegoniony” (mam na myśli wstanie, przyjęcie wyprostowanej postawy czy spryskiwacz z wodą) agresję wyładowuje na sobie gryząc swoje łapki. Dodam, że kociak waży 7 kg i jego ataki są bardzo dotkliwe.

Przygarnęłam dużego kocura, który przez pól roku pałętał się koło mojego domu. Zaczęłam regularnie podkarmiać i kot w końcu zaczął wchodzić do domu, nawet wskakiwał mi na kolana i domagał się żeby go głaskać, co też robiłam ale delikatnie, bo sama się go trochę bałam. W końcu 2 dni temu zawiozłam do weterynarza, wszystkie rany (po walkach) zostały oczyszczone, kocur został wykastrowany. Wczoraj go odebrałam. Kot po pierwsze jest strasznie głodny, mógłby jeść na okrągło. Poza tym wszędzie za mną chodzi i znowu domaga się pieszczot i ciągle kreci się pod nogami, że trzeba uważać żeby na niego nie nadepnąć. Do tego wszystkie inne zwierzaki które mam (2 kotki wysterylizowane i piesek, niedużo większy od kota) boją się go. Piesek został nawet uderzony łapą przez kocura, tylko dlatego że blisko przechodził i mimo że warczy trochę na kota, to widzę że się go jednak boi. Mnie też zdążył lekko ugryźć.

Czy to zachowanie można wytłumaczyć wizytą u weterynarza i stresem? Czy to minie? Czy zwierzęta będą mogły mieszkać razem?

Kotki raczej uciekają z domu na cały dzień i wieczorem wracają, ale muszę ich zamknąć w osobnym pokoju, żeby znowu nie uciekły. Dzisiaj zamknęłam kocura w osobnym pokoju, żeby nie mógł chodzić po całym domu jak mnie nie będzie i z obawy, że może zaatakować pieska.

Bardzo proszę o poradę jak mam postępować, żeby zwierzaki się dogadały. Chciałam pomóc biednemu kocurowi i w zasadzie chyba pomogłam, ale kosztem moich zwierząt, które są teraz bardzo zestresowane i zagubione i ja w tym wszystkim już chyba też.

Dziękuję za ten artykuł, bardzo pomocny dla mnie przy rozpoznaniu problemu z agresją u kota. Mieszkam w domu za miastem, duży ogród, dookoła pola, ani my ani sąsiad nie miał psa stąd przez 10 lat przygarnialiśmy pod nasz dach koty, które przyszły “znikąd” i zostały. Nasze “stado” w maju liczyło 8 kotów, wszystkie kastrowane i sterylizowane. Wszystkie żyły w zgodzie, a rządziła kotka najdłużej mieszkająca z nami. Do maja. Wtedy do naszego ogrodu zawitał młody niekastrowany kocurek. Okazało się że kot mieszka kilometr dalej i ma około roku. Wychowywał się w domu z dużym psem i szczeniakiem a szczeniak już jestdość dużym psem. Kota złapałam do transportera i zawiozłam do jego właścicieli z prośbą żeby pojechali do weterynarza i go wykastrowali. Niestety, kot po jedny dniu już był u nas. Niewykastrowany. Nie dał się złapać a do tego zaczął “polować” na moje stado: zakradał się i od tyłu atakował z zębami i pazurami. Sterroryzował wszystkich łącznie z rządzącą kotką która w swojej mądrości unikała jakiejkolwiek interakcji z nim. Dodam: nigdy do domu nie wchodził. Naszego najstarczego kocurka przegonił tak, że ten przez 12 dni nie pojawił się w domu dopiero go znalazłam w zachaszczonym polu nieopodal domu (najstarszy kocurek jest indywidualistą, z nikim się nie przyjaźni i z niki nie wojuje). Po zakupie klatki-łapki w lipcu udało mi się go złapać i zawieźć do weterynarza i wykastrować. Po zabiegu przesiedział u nas przez trzy dni w zamkniętym pomieszczeniu. Karmiony dał mi się oswoić na tyle że mogłam go głaskać. Wypuściliśmy i wydawało się że jest OK, przestał atakować, był blisko domu, moje koty swobodnie wchodziły i wychodziły. Do sierpnia, kiedy to znów zaatakował i poturbował jedną z kotek (na szczęście obyło się bez ran) a po godzinie z naszym najstarszym kocurkiem Udało mi się go złapać i odizolować w tym samym pomieszczeniu co po kastracji. Przez trzy dni w zamknięciu był karmiony i głaskany i był mega miziastym kotem. Dodatkowo Felliway Friends. Żadnych żeli uspokajających nie zje, nie ma opcji żeby mu podać tabletkę. Założyliśmy mu szelki i zaczęliśmy parę razy dziennie wychodzić z nim na spacer po ogrodzie. Zauważyłam wtedy że on się boi innych kotów i chowa za mnie, przytulając do mojej nogi – więc zakładam że jego ataki wynikały ze strachu przed starszymi i większymi kotami. Po dwóch tygodniach zaczęliśmy go wypuszczać “luzem” i było spokojnie ale on zmarkotniał i przestał jeść – okazało się że ma anginę. Dwa tygodnie leczenia bez wychodzenia z domu. Ale teraz wrócił do sił i …. znów zaatakował i znóów najstarszego kocurka. Odizolowałam “agresora” na całą noc tak aby ten drugi “pod osłoną nocy” mógł wrócić do domu. Kupiłąm dziś obrożę feromonową dr Seidel ale ma tak beznadziejne zapięcie że albo kot się udusi albo ściągnie tą obrożę. Nie wiem co robić. Czy mam być dalej cierpliwa? czy to już czas żeby albo pomyśleć o psychotropach dla agresora lub o oddaniu go do schroniska? Dodam, jego właścicieli od maja nic a nic nie obchodzi jego los a zawiezienie go do nich i tak nie ma sensu bo i tak kot za dzień lub dwa zamelduje się u nas. Będę wdzięczna za radę co mogę zrobić.

Witam,
Przygarnęłam kocura ok 6lat- był bardzo schorowany. Jak wyzdrowiał zaczęłam zapoznawać go z pozostałymi zwierzętami w domu (kotka 14lat, kocur wykastrowany 7 lat, i pies 9lat). Bałam się, że nowy kot się nie zaaklimatyzuje, a on wręcz przeciwnie, w pierwszy dzień “panoszył się” jak u siebie. Niestety terroryzuje pozostałe koty, widać jak pokazuje, że to on teraz rządzi. Skoczył z pazurami na wykastrowanego kota. Rzucił się też na psa. Za tydzień ma mieć zabieg kastracji, czy zmieni to jego zachowanie? Czy nie będzie agresywny do rezydentów? Pokochałam nowego kocura, ale nie chcę przy tym krzywdzić pozostałych, nie kosztem ich zdrowia. Wiem, że czasem trwa to kilkanaście tygodni, natomiast jestem w ciąży i za 3 tygodnie mam termin porodu. Niestety, ale nie mogę tyle czekać, bo się przy tym denerwuje, boje się co będzie a to raczej nie jest wskazane w moim stanie. Jakbym miała gwarancję, że po kastracji będzie spokojny to bym nie miała wątpliwości i by z nami został. Proszę o radę co robić..

Mamy roczną kotkę. Ostatnio przygarneliśmy drugą kotkę ok. 5-letnią. Obie są po sterylizacji. Kotki były izolowane kilka dni, a później widywaly się tylko jak ktoś był w domu. Jeśli nikogo nie ma są izolowane. Młodsza kotka jest bardzo ciekawa, chciałaby podejść, nie warczy ani nie syczy. Nie ma żadnej czynnej agresji z jej strony. Problemem jest to, że obserwuje przez większość czasu nowa kotkę, jeśli są w jednym pomieszczeniu. Nowa kotka jest bardzo zestresowana, warczy i syczy, nie chce żadnego kontaktu z rezydentką. Czasami się zdarza że są blisko siebie i nie warczy, a czasami już z drugiego końca pokoju warczy. Co zrobić, żeby się zaakceptowały.

dzień dobry, mam kocura rasy Ragdoll który ma rok i jest wysterylizowany, moim problem jest agresja która bardzo często przejawia wobec mnie i tylko mnie, nie dotyczy to innych członków rodziny. Dodam, że to ja jestem główna właścicielką i to ja najbardziej o niego dbam i tylko ja się z nim bawię od malego. Agresja przejawia się tym że idę do innego pomieszczenia a kocur poluje na mnie, głównie na moje stopy. najgorsza agresja przejawia się na schodach prowadzących do mojego pokoju bardzo często nie pozwala mi iść na górę, momentalnie cały napusza się że złości i daje uszy do tyłu, gdy idę na gore to potrafi on biec za mną po schodach z Prędkością światła i boleśnie gryźć mnie po kostkach, jest na to tyle uciążliwe ze moje rany ciężko się goja i zostają blizny. dodam że zawsze przed pójściem spać bawię się z kotem od 30 minut do godziny, jest wybredny co do zabaw, od małego nie umie lub nie chce sam się bawić, wtedy też najlepsza zdobycza stają się moje nogi. proszę o poradę.

Dzień dobry,

Mam trzy koty: kocura (13 lat) i dwie kotki (12 i 7 lat, obie podobnej wielkości). Problem agresji dotyczy najmłodszej – 7 letniej kotki. Gdy została wzięta do domu miała około 5-6 miesięcy i zgodnie z zaleceniami początkowo była izolowana od pozostałych kotów i stopniowo wprowadzana do całego mieszkania. Rezydenci nie pałali do niej miłością, ale zaakceptowali ją i w żaden sposób nie prowokowali i nie atakowali.
Niestety z czasem kotka zaczęła atakować rezydentów – w przypadku kocura nie ma problemu, ponieważ jest duży i szybko sprowadza ją do pionu (co i tak jej nie zniechęca i i tak próbuje – moim zdaniem to nie jest zabawa). Realny problem dotyczy drugiej kotki (12-letniej), która od malutkiego jest bardzo spokojnym i płochliwym kotem, który boi się “wszystkiego” – obcych ludzi, hałasu i jest kotem całkowicie pozbawionym agresji, chyba nieświadomym czegoś takiego jak samoobrona i kotem na pewno nie walczącym o wysoką pozycję w hierarchii domowej.
7-letnia kotka uporczywie atakuje 12-letnią kotkę i na przestrzeni 2-3 lat te ataki nasiliły się do tego stopnia, że kotka 12-letnia boi się nawet przejść obok 7-latniej kotki. Ataki na pewno nie są formą zabawy – wyglądają jak typowy atak i czasami znajduję wyszarpaną sierść.
7-letnia kotka zrobiła się na tyle bezczelna, że potrafi rzucić się na drugą kotkę nawet gdy domownik stoi obok, a jest świadoma, że nie może atakować i gonić drugiej kotki, bo jak tylko usłyszy, że krzyknę po ataku, albo jestem obok, to od razu ucieka.
Poza tym agresywna kotka w różnych sytuacjach (śpi, leży,chodzi) ewidentnie, jak tylko zobaczy któregoś z pozostałych kotów od razu zmienia wyraz twarzy z uroczego, zaspanego, słodkiego pyszczka na twarz zabójcy. Potrafi nawet zaatakować śpiącego obok kota gdy obudzi się i nagle zobaczy, że położył się obok.
Reasumując w stosunku do pozostałych kotów jest obojętna lub agresywna.

Natomiast w stosunku do ludzi jest b.miła (potrafi się niesamowicie wtulać), miła, obojętna, agresywna np. denerwuje się na domowników jeśli jest np. przenoszona do spania z pokoju do pokoju (wtedy głównie syczy), a czasem syknie nawet przy próbie pogłaskania.

Próbowaliśmy już używać około 3-4 lata temu obroży feromonowych (dla obu kotek), ale nie widziałam różnicy. Wszystkie koty staramy się traktować tak samo – żadnego nie faworyzujemy. Z kotką agresywną staramy się więcej bawić, żeby się zmęczyła i wybiegała, ale to przynosi efekt w danej chwili tylko. Mieszkanie jest wystarczająco duże dla całej trójki

Nie wiem co możemy zrobić – kotki nie chcemy oddawać, jest członkiem rodziny, natomiast bardzo się boję o starszą kotkę, która nie radzi sobie w ogóle z tą sytuacją i wydaje mi się, że jest już permanentnie zestresowana chodząc po mieszkaniu.

Nie ukrywam – gdy widzę atak, łapię agresywną kotkę i też robię się agresywna do niej. Jak przeczytałam w artykule – nie powinnam. Jak zatem reagować? Co robić?

Czy agresywna kotka może mieć jakieś zaburzenia neurologiczne/hormonalne, które tak by się objawiały? Generalnie kotka jest zdrowa.

Czy coś może Pani poradzić?

Pozdrawiam serdecznie

Witam, mam 12 tyg kotka, został znaleziony koło śmietnika przez jakieś panie. Trafił do przychodni w której pracuję w wieku ok 3 tyg. Głowa wielka, wywracal się, a jak udało mu się ustac to tylko kręcił się w kółko. Dostawał leki, z dnia na dzień było co raz lepiej. Teraz jest super, ale po urazie stracił wzrok. Radzi sobie ekstra, ale przejawia zachowania agresywne. Czasami jest tak że wezmę go na kolana to jest chętny do miziania, innym razem atakuje mnie bez ostrzeżenia. Nigdy nie biorę go na ręce “z zaskoczenia” ani wtedy kiedy widzę, że porostu tego nie chce. Jest kotem mega lownym, cały czas biega i próbuje coś upolować, czy to zabawkę, czy noge.. Może tak 3 godz się bawić. Staram się spędzać z nim dużo czasu, przyzwyczajać do mojego głosu i dotyku. Ale nie mam więcej pomysłów na jego charakterek, który definitywnie ma

Dzień dobry,
Bardzo dziękuję za ten artykuł- myślę, że będzie dla nas bardzo pomocny!
Chciałabym dopytać, jak radzić sobie z agresja w zabawie i agresja bierna? Z moich obserwacji wynika, że nasza najmłodsza kotka prezentuje właśnie ten typ agresji – trochę wobec nas, ale przede wszystkim wobec naszej średniej kotki.
Podczas zabawy potrafi odskoczyc od zabawki wprost na ogon kotki albo na jej lepek. Czasami wygląda na to że na nią poluje. Kotki często też bawią się że sobą na drapaku, w kartonach i papierowych torbach. Wtedy obie przywracają się na plecy, odsłaniają brzuszki i widać, że obie się bawią. Ale najmłodsza łatwo przechodzi że stanu zabawy do agresji, starsza kotka zaczyna piszczec. Czasami pojawia się też problem przy karmieniu – młodsza kotka w połowie jedzenia zaczyna się dobierać do miski tej starszej mimo że ma jeszcze jedzonko u siebie.
Dodam, ze najmłodsza kotka jest z nami od ok. 2 miesięcy, została przygarnieta z pola (Nie wiemy jak się tam znalazła, od najbliższego domu było bardzo daleko, a ona miała wtedy około 2-3 miesiące i była bardzo slaba). Przeszła przez proces socjalizacji zgodny z Pani opisem. Jednak teraz pojawiają się problemy. Martwimy się o starszą kotke (3,5 roku), ponieważ wycofuje się i zaczyna siusiac w różnych miejscach domu…
Mamy też najstarsza kotke, 5letnia, ale to jest nasz outsider, którego nic nie rusza, taki Filemon:)

Czy byłaby Pani tak miła i podpowiedział, co możemy zrobić, żeby zabawy nie zmieniały się w ataki?

Serdecznie pozdrawiam,
Marta

dzień dobry

nasz jedenastomiesięczny kocurek (niekastrowany) ma zdiagnozowany piasek w pęcherzu. ponieważ terapia lekami nie dała rezultatu, była konieczność cewnikowania kota. później kolejne wizyty u weterynarza i od 3 dni obserwujemy agresywne zachowania kocurka względem jego współmieszkańca (młodszego o 2 miesiące i mieszkającego razem z nim od początku w naszym domu). nie wiemy czym spowodowana jest agresja : czy ciągle coś go boli, czy odreagowuje wizyty u weterynarza.
boimy się o stan młodszego kota, który jest atakowany bez pardonu – znajdujemy duże ilości wyrwanej sierści i obserwujemy polowania z nagonką, jakie urządza na nie starszy). młody zamieszkał pod fotelem i wychodzi tylko kiedy jesteśmy w pobliżu. boimy się, że sprawy mogą zajść za daleko pod naszą nieobecność i prosimy o radę, jak pomóc obu kotom

Dzień dobry
Przed rokiem przygarnęłam 15-letnią kotkę (dachowiec). Kicia przyzwyczaiła się i zadomowiła. Problem w tym, że jak przyjeżdża córka z wnukiem kicia przejawia wobec nich agresję – syczy na nich i warczy. To córka z wnukiem przywiozła ją od poprzedniej właścicielki., która nie mogła się dłużej nią zajmować. Na innych gości kicia nie reaguje w ten sposób. Podchodzi, daje się głaskać.
Czy można to zachowanie jakoś wyprostować? Czy spowodowane jest to strachem, że znów ją zabiorą?

W lutym adoptowaliśmy szczeniaka (8-9mcy) nasza kotka (3 lata temu przybłąkała się do nas, wet. wtedy stwierdził, ze miała 3-4 m-chce) początkowo reagowała strachem na nowego członka rodziny później udało się ją do psiaka przekonać. Niestety od paru dni kotka stała się agresywna potrafi zaatakować psa bez żadnego powodu, czasami na niego syczy a czasami po prostu atakuje. Pomimo tego potrafi tez przechodzić obok niej obojętnie a nawet się obcierać. Obawiam się że w końcu któremuś stanie się krzywda. Kotce raczej fizycznie nic nie dolega daje się wszędzie dotykać, jedyne co to zwiększyło się jej zapotrzebowanie na czułości całe dnie siedziała by tyko na kolanach albo obcierała się o nogi. Co mogę zrobić, aby opanować sytuacje ? Będę bardzo wdzięczny za wszelkie rady

W mieszkaniu czarna kotka Psotka, od około 4 lat z nami, wzięta od znajomych jako maluch. Kot niezależny, chodzący swoimi drogami, lubi się chować, nie przepada za głaskaniem, uwielbia jeść( wtedy da zrobić z sobą prawie wszystko.. nawet glaskanie nie jest złe, kiedy jest szansa na przekąskę , zaczynają się umizgi). Kotka zdrowa, wesoła, od czasu kastracji jednak troche bardziej wycofana, z cudem graniczy wcisniecie jej do transportera.Mieszkanie niecałe 40 m, wiec aby kicia się nie nudziła postanowiliśmy na przestrzeni roku sprawić jej kompankę..by się nie nudziła i było jej raźniej. Tak pojawiła się sierotka Lusia, biało rudy delikatny kotek po przejściach. Lusia dwa razy porzucona: raz znaleziona na działkach, drugi …oddana po tygodniu do schroniska ” bo za dużo miauczała”. Adoptowalismy ja już wykastrowaną, przebadaną, kończąca leczenie chorej kulejacej lapki. Po wyleczeniu kicała jak ten zając 😉
Kot anioł, milusinski, kochający bliskość człowieka ( w odróżnieniu od Psoci) uwielbiajacy pieszczoty i przutulasy, delikatny i pełen gracji i skromności, choć posiadający ostre pazury i kiełki.
Poczatki wprowadzenia jej do naszej rodziny były trudne…ale kilka dni asymilacji pomogło. Kotki się zaakceptowały i mimo że czasem “darly koty” i podejmowały pojedyncze ataki to wyglądało one raczej jak zabawy kociakow.
Istniała nie oczywista hierarchia między nimi, w misce Psotka miała pierwszeństwo, choc zawsze zostawiala pol puszki Lusce(Lusia nigdy..jadła wszystko sama kiedy była możliwość ) Od jakiegos czasu Lusia przejela ster..i wydaje sie teraz “silniejsza”, ostatnio tez wiecej syczy, ale ogólnie było ok.
Cieszyliśmy się z decyzji o dokoceniu, bo widzieliśmy że wzajemne towarzystwo dobrze im robi szczególnie gdy zostają same w domu. Przez pare lat koteczki żyły w ogólnej zgodzie.
Pod koniec 2019 przeprowadzilismy się do segmentu z ogródkiem. Kotki były szczęśliwie bo nie dość że więcej przestrzeni do biegania to jeszcze spacery na trawie w ogrodzie. Wychodziły najpierw na smyczkach ,potem bez, a potem zamontowalismy siatkę dokola ogrodzenia. Lusia mimo to zaczęła uciekać do sasiadow, najpierw przez ogrodzenie A po zamontowaniu siatki..pod ogrodzeniem. Wydawałoby się że kotki były już całkowicie bezpieczne, póki nie nadeszło dzisiaj rano…
Coś niezwykłego miało miejsce w ogrodzie. Rano pod ogrodzenie przyszedł kocur sąsiadów, który nigdy się nie zbliżał ( mieszka 2 domy dalej). Koteczki zaczęły wariować. Lusia zaczęła go atakować pazurami, stala się bardzo agresywna. Mąż chcąc ją ratować z opresji, odciagnal ja od siatki, w wyniku czego zostal zaatakowany znienacka dwoma kiełkami, w tym momencie zbliżyła się też Psotka, na którą nagle Lusia przerzucila swoją złość i zaczęła się draka. Kot uciekł.. A one zaczęły się ganiać i tarmosic wydając z siebie zlowieszcze syki i krzyki. Buczenie itp było przerażające. Gryzly się tak i drapaly że polala się odrobina krwi. Nie wiem skad, ale Psocia musiała mieć jakąś ranę. Strasznie się przestraszylismy. One wyglądały jakby się miały pozabijac. Cały dzień trwała więc separacja. Kolejna próba ” godzenia” nie przyniosła oczekiwanego skutku. Lusia która wydawać by się mogło była młodsza więc i niższa w hierarchii nagle stała się uzurpatorem. Syczala niemiłosiernie, puszyla i skakała Psotce do oczu wydając co raz te przetrwazajace dźwięki . Były strasznie agresywne w stosunku do siebie, nie do okiełznania. Parę godzin później Lusia się trochę uspokoiła, Psocia jednak pozostała mocno wystraszona, zaszyla się w kącie i nie dała się dotknąć za bardzo. Wciąż trzymały dystans..mimo że Lusia próbowała parę razy się zbliżyć. Noc spędziły w oddzielnych pomieszczeniach. Nie wiemy ile to potrwa i obawiamy się że od nowa będą wymagały socjalizacji. Bardzo smutny widok obu kotek walczących na śmierć i życie..podczas gdu jeszcze wczoraj się akceptowaly i jako tako kochały.
Co za dziwne uczucia wzbudził w nich ten kocur, co się dokładnie tam wydarzyło..?
Jak można im pomóc wrócić do normalności??⁶

Przygarnelam małego kocura, a ten poluje na mojego 14-sto latka, skacze na grzbiet i gryzie.wyglada to jak zabawa, ale to boli mojego staruszka. Co robić? Reaguję za każdym razem, ściągam go za kark i odwracam jego uwagę inną zabawką. To przez chwilę pomaga, ale nie zmienia zachowania u kociaka. Mój staruszek ma do obrony tylko pazury,brak zębów i łagodny charakter. Kociak ma 6 miesięcy.

Witam, mam duży problem z kotem tz z kotka, jest bardzo Agresywna gdy przyjdzie jakiś mężczyzna do domu atakuje syczy i drapie. Wzięłam ja mała że schroniska, gdy była mała nie była agresywna, teraz po ok roku zaczęła. Nie mieszka w domu żaden mężczyzna więc dlaczego taka jest?

Witam,
ponad rok temu kupiłam 8-tygodniową kotkę, z którą nie było problemów. Jednak od kilku miesięcy, co 2-3 tygodnie kotka atakuje moją 9-letnią córkę. Wielokrotnie byłam świadkiem takiego ataku i wiem, że córka jej nie prowokuje w żaden sposób. Ostatnio córka zatrzymała się metr od kota, rozmawiała ze mną a kotka wyskoczyła spod krzesła i wbiła jej obie łapki w nogę jednocześnie boleśnie ją gryząc. Córka wtedy straszliwie krzyczy (co z pewnością stresuje i denerwuje kota), płacze i przez kolejne 2-3 godziny unika kotkę, uciekając od niej wykonując przy tym nerwowe ruchy. Czyli, gdy kotka idzie w kierunku mojej córki, tą z krzykiem biednie na kanapę żeby siebie ‘uratować’, ale kotka nie jest nią wtedy już zainteresowana. Bardzo rzadko kotka atakuje ja wiecej niz jeden raz, ale zdarzały się dwa ataki pod rząd. Czasami córce udało się złapać lub odepchnąc kotkę w locie w ten sposób unikając drugie ataku.
Po ataku kotka ucieka i chowa się np pod fotel i ma położone uszy po sobie (możliwe, że dlatego bo wystraszył ją krzyk).

Wcześniej w takich sytuacjach zalecałam córce, aby unikała kotkę i ją ignorowała przez jakiś. Pomagało, gdy było lepiej wszystko wracało do normy, aby za kilka tygodni zaatakować ponownie..

Mam też 6-letniego syna, ale kotka jego nigdy nie atakuje. Żeby nie było za łatwo… to właśnie syn mniej delikatnie bawi się z kotką, za często bierze ją na ręce i kotka często okazuje mu swoje niezadowolenie miałcząc – wtedy syn ją zostawia.
Córka z kolei jest bardzo delikatna w stosunku do kotki, poświęca jej dużo czasu, bawi się z nią, buduje domki z kartonu, głaszcze ja codziennie rano – to taki rytuał, kotka sama co rano przychodzi do jej łóżka na poranne głaskanie i również często śpi w łóżku córki w dzień.

Kotka traktuje moje dzieci jak część stada, gdy zbliżają do niej buzię ta ich liże.
Na temat kotów posiadam nieco wiedzy, wiem jakich błędów nie robić, mamy dużo zabawek, gadżetów, drapaki, kot ma swoje miejsce (legowisko), które jest dla niej oazą i mamy zasadę, że nie wolno kotu przeszkadzać gdy tam jest. Nigdy nie bawimy się z kotem gołymi rękoma (kot nie był prowokowany do gryzienia czy atakowania rąk).

Zawsze obserwujemy nastrój kota i nie dotykamy jej, gdy ona nie ma ochoty (machanie ogonem, łapanie pyszczkiem ręki). Wszyscy domownicy bezbłędnie rozpoznają mowę ciała kotki (w wyjątkiem syna, który czasami zwyczajnie jej dokucza, ale nigdy nie robi jej krzywdy, gdyż syn zostawia kotkę po pierwszym miauknieciu).

Dodam jeszcze, że kotka wychodzi na dwór i często przynosi nam myszy (żywe lub martwe).. czyli dba o nas 😉

Proszę o radę.
Z góry bardzo dziekuje

Pozdrawiam
Kasia

Moj kot najpierw sie lasi pozniej atakuje i to bardzo ostro, atakuje rowniez z nienacka. Wbija sie w rece pazurami i gryzie, czasami doskakuje ugryzie i zaraz ucieka. Jest to wysterylizowana roczna kotka, brytyjka blekitna. Nie mamy innych zwierzat i w domu nie ma malych dzieci. Prosze o podpowiedz, Kotka jest juz duza wiec ma sile i jej ataki sa bolesne.

Witam serdecznie. Od 4 lat mamy króliczka. Znajomej kotka się okociła. Ta kobieta chciała utopić kociak, więc za punkt honoru postanowiłam znaleźć im dom. M. In. do mnie trafiła jedna kotka. Miała ponad 3 miesiące. Króliczek był terytorialnym osobnikiem. Bał się go wilczur 😅. Kotka podrosła i zaczęły się problemy. Bardzo poluje na króliczka, który jest wychowywany bezklatkowo. Niestety im Stttefcia jest starszą tym bardziej poluje na królisia. Od miessiiaaca jest wysterylizowana, niestety nic to nie pomogło. Bidulek nawet w klatce nie ma schronienia, bo i taammm się pakuje. Nie chcę go zamykać. Jest coraz bardziej zestresowany. Jak króliczek chowa się do klatki, to poluje na niego przez kratki. Na noc musi być zamykany w tym momencie, ponieważ nie mam w nocy kontroli nad nią. Jak wychodzimy z domu również musimy go zamknąć bo się o niego boimy. W pokoju króliś ma swój dywanik na którym sobie siedzi i dostaje ziółka, to Stefka kładzie się na jego jedzeniu. Domyślam się, że jest to demonstracja. Jak do goni, to pyca go łapką i podgryza kuperek. Lub atakuje z góry. Mam kocie feromony ale mam wrażenie, że nie ma różnicy. Stefcia jest rocznym kociem i z królisiem jest od maleńkiego. Rokladam ręce i błagam o wskazówki.
Pozdrawiam, Beata.