Ten biały arktyczny szpic, przybył przed tysiącami lat z Mongolii wraz z plemieniem Samojedów.
Psy te zajmowały się pilnowaniem reniferów i dobytku koczowników, a także wykorzystywano je do polowań na niedźwiedzie i morsy oraz do ciągnięcia zaprzęgów.
Do Europy przywiózł go badacz polarny Robert Scott.
Charakterystycznie skierowane ku górze kąciki ciemnoczarnych warg samoyeda sprawiają, że się do nas ‘uśmiecha’.
Według klasyfikacji FCI należy do grupy V.
Samoyed opis rasy
- Samoyed to elegancki, średniej wielkości szpic, o sylwetce wbudowanej w kwadrat.
- Waga i wysokość:
- samiec ma około 54 -60 cm wysokości w kłębie i 20-30 kg wagi,
- samica 50-56 cm, waży 17-25 kg,
- Głowa Samoyeda jest klinowata, a ciemne oczy szeroko rozstawione i ułożone nieco skośnie, co w połączeniu z układem warg tworzy charakterystyczny dla psa tej rasy “uśmiechnięty” wyraz.
- Uszy małe i grube, szyja muskularna, tułów zwarty, a ogon osadzony wysoko, w spoczynku noszony nisko.
- Włos na szyi i linii łopatek jest dłuższy i tworzy charakterystyczną dla szpica kryzę.
- Włos bujny z gęstym podszerstkiem na całym ciele, na udach i ogonie bardziej obfity.
- Maść:
- czysto biała,
- kremowa,
- kremowa z biszkoptem.
Jak wyglądają psy rasy Samoyed możesz również zobaczyć na zamieszczonym poniżej filmie
Samoyed charakter
- Samoyedy to psy towarzyskie, przyjacielskie i pozbawione agresji.
- Są żywe, ciekawskie i potrzebują sporo uwagi oraz przede wszystkim dużej dawki ruchu.
- Przypominają białe puchate kulki do przytulania, ale ich charakter jest znacznie bardziej skomplikowany.
- Ich inteligencja i zdolność szybkiego uczenia się sprawiają, że nadają się do agility, aczkolwiek nie są łatwe do układania, często samowolne, przez co nie wykazują specjalnego zainteresowania podporządkowaniem się.
- Dawniej pilnowały stad i dobytku, dziś raczej nie nadają się na psy stróżujące, ze względu na silne przywiązanie do ludzi i tolerancję obcych.
- Lubią duże przestrzenie i wolność, stąd mogą mieć tendencję do ucieczek.
- Są też urodzonymi myśliwymi.
Samoyed pielęgnacja
Szata samoyeda jest dwuwarstwowa i dość wymagająca jeśli chodzi o pielęgnację.
Podszerstek jest krótki, puszysty i obfity, a włos zewnętrzny długi i gruby.
Te dwie warstwy zapewniały psu dobrą izolację termiczną w warunkach niskich, syberyjskich temperatur.
Wiosną i jesienią martwy włos wychodzi z psa praktycznie garściami, więc ważne jest systematyczne, nawet codzienne wyczesywanie.
Piękna biała okrywa włosowa nie utrzyma się długo u psa mieszkającego na podwórku – te możemy kąpać trochę częściej.
Czym karmić samoyeda?
Psy te nie mają specyficznych wymagań żywieniowych, natomiast często wszelkiego rodzaju niedobory witaminowe, czy mineralne, odbijają się na jakości okrywy włosowej.
Jeśli chcemy, by nasz pies miał mocny i miękki włos, warto zastosować w żywieniu suplementy dla psa w postaci preparatów z kwasami omega, biotyną, czy cynkiem.
Dla psów pracujących ważne jest również uzupełnienie diety o dodatek glukozaminy i chondroityny, które wspomagać będą prawidłową funkcję stawów, które mogą być narażone na mikrourazy przy intensywnym wysiłku.
Samoyed choroby
Dystrofia mięśni u Samoyeda
Jest to choroba genetyczna, która rozwija się u młodych psów i postępuje do około 6 miesiąca życia.
Na skutek niedoboru białka dystrofiny, dochodzi do zmian zwyrodnieniowych włókien mięśniowych co skutkuje zaburzeniami w poruszaniu, zanikiem i przykurczem mięśni.
W niektórych przypadkach poprawę uzyskuje się dzięki lekom sterydowym.
Wrodzone wzmożone napięcie mięśni
Schorzenie to polega na zaburzeniu przepływu jonów chlorkowych i potasowych przez błony komórkowe komórek mięśniowych, co prowadzi do skurczu mięśni.
Klinicznie choroba ujawnia się u szczeniąt w postaci sztywnego chodu na skutek niemożności zgięcia stawów.
Najczęściej kończyny tylne są tym procesem silniej zajęte.
Dwurzędowość rzęs
Wada ta polega na występowaniu na brzegu powiekowym rzęs dodatkowych, które drażnią oko i mogą prowokować do powstawania wrzodów rogówki.
Leczenie dwurzędowości rzęs polega na ich usunięciu chirurgicznym.
Dystrofia rogówki u samoyedów
Dystrofia rogówki klinicznie manifestuje się występowaniem symetrycznego, niezapalnego zmętnienia rogówki, związanego z odkładaniem się na jej powierzchni lipidowych, białych wtrętów.
Schorzenia tego nie leczy się.
Jaskra
Jaskra to choroba, która powstaje na tle zwiększonego ciśnienia w gałce ocznej i może dotyczyć jednego, lub obu oczu.
Czynnikiem prognozującym możliwość jej wystąpienia jest pigmentowana tkanka na tęczówce u podstawy rogówki.
Jaskra ostra objawia się:
- przekrwieniem naczyń podtwardówkowych,
- powiększeniem i bolesnością gałki ocznej,
- brakiem reakcji źrenicy na światło.
Jaskra przewlekła objawia się:
- obrzękiem,
- waskularyzacją i zbliznowaceniem rogówki i w konsekwencji ślepota.
Dermatoza reagująca na hormon wzrostu
Dotyka przede wszystkim samców i polega na wypadaniu najpierw włosa okrywowego (pozostaje tylko podszerstek), a potem prowadzi do miejscowych wyłysień, głównie na bokach, uszach i tylnej powierzchni ud.
Należy różnicować ją przede wszystkim z:
- grzybicą,
- nadczynnością kory nadnerczy,
- niedoczynnością tarczycy,
- zaburzeniem produkcji hormonów płciowych.
Odbarwienie lusterka nosowego
Polega na zaniku melanocytów w obrębie lusterka nosowego, co prowadzi do stopniowej zmiany jego koloru – najpierw staje się brązowe, potem szare a na końcu ulega całkowitemu odbarwieniu.
Może pojawiać się sezonowo i nie wymaga leczenia.
Zespół skórno-naczyniówkowy
Schorzenie to ma podłoże autoimmunologiczne i objawia się:
- wytrzeszczem oczu,
- odbarwieniem lusterka nosowego,
- odbarwieniem skóry dookoła oczu, warg,
- zapaleniem skóry moszny.
Konsekwencją zbyt późno rozpoczętego leczenia immunosupresyjnego może być nieodwracalna utrata wzroku.
Zwężenie zastawki aorty
Zwężenie ujścia tętnicy prowadzi do utrudnionego odpływu krwi z lewej komory i w konsekwencji do przerostu mięśnia sercowego i arytmii.
Przy niewielkiego stopnia zwężeniu brak jest objawów klinicznych, natomiast przy wadzie średnio lub mocno nasilonej pojawiają się omdlenia i nietolerancja wysiłkowa, a nawet dojść może do nagłego zgonu.
Wadę tę leczy się farmakologicznie za pomocą leków beta-adrenolitycznych lub antagonistów wapnia.
Zapalenie kłębuszków nerkowych
Choroba ta może u samojedów występować rodzinnie.
Odkładające się w naczyniach kłębuszków nerkowych kompleksy immunologiczne powodują ich uszkodzenie i wywołują chorobę zatorowo-zakrzepową.
Dochodzi do intensywnego białkomoczu, co prowadzi do zaburzeń ciśnienia, a w konsekwencji powstawania obrzęków, oraz wodopiersia i wodobrzusza.
Rokowanie w przypadku zapalenia kłębuszków nerkowych u samoyeda jest ostrożne.
Głuchota wrodzona u Samoyedów
Schorzenie dziedziczne, polegające na zwyrodnieniu nerwu czaszkowego VIII, co prowadzi do obustronnej głuchoty, dającej się wykryć już u szczeniąt.
Leczenia brak, ale w odpowiednich warunkach środowiskowych, pies może w miarę normalnie funkcjonować.
Atrofia móżdżku
Wada wrodzona polegająca na niedorozwoju móżdżku, co objawia się już u kilkutygodniowych szczeniąt niezbornością i drżeniem kończyn.
U samojedów najczęściej niezborność dotyczy kończyn tylnych i obserwuje się drżenie głowy i oczopląs.
Brak specyficznego leczenia.
Czy warto zdecydować się na samoyeda?
Samoyed jest psem żywym, spostrzegawczym, pełnym napędu i chęci do działania.
Wymaga dużo ruchu i potrzebuje twardej ręki.
Ze względu na jego krnąbrność, warto szkolić go już od szczeniaka.
Jeśli chcemy trzymać psa na posesji, w ogrodzie, pamiętać musimy o dobrym zabezpieczeniu ogrodzenia, natomiast trzymając psa w mieszkaniu, musimy liczyć się z tym, że jest on dość hałaśliwy i jeśli będzie się nudził sam w domu, pretensje mogą mieć do nas sąsiedzi.
Psy tej rasy dobrze radzą sobie w kontaktach z dziećmi i przywiązują się do domowników.
Decydując się na samoyeda musimy pamiętać też o tym, że będzie on dość intensywnie liniał mimo wyczesywania, więc jeśli mamy designerskie wnętrza i aksamitne kanapy, może być trudno pozbyć się zewsząd jego wypadającej sierści.
Jeśli zatem jesteś osobą aktywną, masz dużo wolnego czasu, który spędzasz chętnie na łonie natury (szczególnie zimą) to jest to pies dla Ciebie.
Jeśli natomiast całe dnie spędzasz w pracy, a w małym mieszkanku w tym czasie nudzi się samoyed (i przy okazji je z tych nudów dewastuje), pomyśl lepiej o innej rasie.
Ja niestety wczoraj pożegnałam mojego 10-letniego Samoyeda o imieniu Lucky. Jak się okazało po badaniu USG miał guza na wątrobie, ale główną przyczyną śmierci była niewydolność serca która podobno zdaniem weterynarza od niedawna, ale w szybkim tempie się rozwijała:( Szkoda tylko że weterynarz nie przyłożył się do bardziej dogłębnego badania psa chociażby przez jego osłuchanie skoro zgłaszałam mu że mimo podawania leków w tym sterydów gorzej się czuje (wszystko zaczęło się od zapalenia jąder i tak to się skończyło że przez ostatnie 2 tygodnie jego życie był męczony wizytami u weterynarza…
Adopciak 12lat,nigdy nie uciekł,brama furtka otwarta nie wyjdzie,uczyć się nie ma potrzeby, leń,do dzieci cudowny na wszystko pozwala,kocha bezgranicznie,dopadł raz kurę zamiast zagryźć zaczął wylizywac,po 10latach razem nie mam pojęcia jak warczy.