Boston terrier: charakter, pielęgnacja i predyspozycje do chorób

Boston terrier to rasa psów pochodząca z USA. Boston terrier należy do 9 grupy według FCI, sekcja 11 (małe molosowate).

Boston terrier historia

Historia rasy boston terrier sięga połowy XIX wieku, i miasta od którego wzięła się ich nazwa – Boston, w stanach zjednoczonych (stan Massachusetts). Pierwotnie rasa tych psów wyhodowana została do walk. Boston teriery powstały dzięki skojarzeniu buldoga angielskiego z białymi terierami angielskimi, oraz w późniejszym czasie domieszką buldożka francuskiego. Przodkiem, którego pierwszy raz nazwano boston terrierem był pies o imieniu Judge. Wygląd psa znacząco odbiegał od dzisiejszych terierów bostońskich, mianowicie był to znacznie większy i dużo cięższy pies. Psy boston terriery w ekspresowym tempie zyskały popularność w Stanach Zjednoczonych, ale nie jak to pierwotnie zamierzano, jako psy do walk, a jako psy rodzinne i psy do towarzystwa. Stały się w stanach zjednoczonych psami bardzo modnymi, co spowodowało, że tuż przed II Wojną Światową boston teriery stanowiły 1/3 populacji wszystkich psów w USA. Również w Europie psy te zyskały popularność wśród elit, nie bez powodu nadano im przydomek “amerykański dżentelmen”. Najsłynniejszą miłośniczką boston terierów była Ewelina księżna Essex. Były to psy bardzo drogie i dlatego ich ekspansja w Europie była powolna. Kennel Club w stanach zjednoczonych uznał wzorzec rasy boston terrier w 1893 roku. W Polsce dopiero w 1996 roku przyszedł na świat pierwszy miot w hodowli psów tej rasy “Ze Wzgórz Wejhera”. Hodowla boston terrierów “Z Gdańska Rodem” przyczyniła się najbardziej do rozwoju rasy w Polsce, a psy z tej hodowli wielokrotnie uzyskiwały tytuły zwycięzców Europy. Pies rasy boston terrier jest oficjalną maskotką bostońskiego uniwersytetu i stanu Massachusetts.

Wygląd boston teriera

Boston terrier występował pierwotnie w 3 kategoriach wagowych:

• kategorie wagowe poniżej 6,8 kg,
• kategoria średnia – od 6,8 kg do 9 kg,
• kategoria ciężka – od 9 kg do 11,4 kg.

Obecnie psy te oceniane są w jednej kategorii wagowej. Wzrost psów tej rasy w kłębie to od 38 do 43 cm. Boston terrier to stosunkowo mały, ale dobrze i proporcjonalnie zbudowany pies, o dość charakterystycznym wyglądzie. Długość życia boston terriera określa się na 13-15 lat.

Opis rasy Boston terrier

Pies rasy boston terrier porusza się śmiało, z dużą pewnością siebie, płynnie i rytmicznie.

Szata i umaszczenie

Szata:

Włos krótki, połyskliwy, gładki,

Maści:

• pręgowana,
• focza- oglądana w słońcu ma rudawy odcień,
• czarna.

Wszystkie maści z obowiązkowymi białymi znaczeniami:

• otoczka na kufie,
• strzałka między oczami,
• pierś.

Dodatkowe znaczenia boston terriera, które są pożądane: biała obroża, białe częściowo, lub całkowicie kończyny przednie i tylne poniżej stawów skokowych. Białe znaczenia u boston terriera powinny być równomiernie rozmieszczone i proporcjonalnie połączone z maścią podstawową tej rasy psów. Jak wygląda pies boston możecie też zobaczyć na poniższym filmie:

Boston terrier charakter

Mimo, że boston terriera wyhodowano pierwotnie do walk nie ma w nim krzty agresji. To niesamowicie przyjazne psy, które kochają wszystkich. Psy tej rasy doskonale sprawdzają się jako psy rodzinne, towarzysze dzieci i innych zwierząt. To psy o bardzo zrównoważonej psychice, zapatrzone w swojego opiekuna, ale nie natrętne. Psy tej rasy są stosunkowo łatwe w wychowaniu, czasem jednak bywają uparte. Są bardzo energiczne i skore do zabaw, należy zapewniać im dużą dawkę ruchu i rozrywek umysłowych. Boston terrier to nie jest rasa w typie kanapowca. Szkolenie tych psów nie sprawia większych problemów, są niesamowicie inteligentne i bardzo podatne na wszelkiego rodzaju szkolenia, ale też szybko potrafią nauczyć się jak przechytrzyć opiekuna. Szkolenie z psem powinno opierać się na konsekwencji i pozytywnym wzmacnianiu. Choć jest to trudne, trzeba nauczyć się, jak oprzeć się urokowi psiaka i nie ulegać w każdej chwili, kiedy pies chce postawić na swoim. Psy tej rasy bardzo dobrze sprawdzają się również w psich sportach takich jak agility.

Boston terrier pielęgnacja

Pielęgnacja przedstawicieli rasy boston terier jest bardzo mało kłopotliwa, ich krótka błyszcząca sierść nie wymaga szczotkowania, jedynie w okresie linienia, czyli wiosną i jesienią, aby oszczędzić sobie sprzątania w domu, można psy przeczesywać gumową rękawicą. Kąpiele należy wykonywać tylko w razie konieczności, używając szamponów dla psa do krótkiej sierści. Warto regularnie przycinać psu pazury. Należy również dbać o stan jamy ustnej i zębów. Najlepiej regularnie szczotkować zęby psu szczoteczką i pastą do zębów dla psów.

Boston terrier karmienie

Bostony trochę częściej niż inne rasy mają tendencję do nietolerancji/alergii pokarmowych, dlatego w przypadku niepokojących objawów, takich jak: drapanie się, czy luźne stolce należy zawsze rozważyć wpływ karmy na naszego psa. Często trzeba trochę poszukać nim znajdziemy idealną karmę. Psy tej rasy są aktywne, a że bostony mają dość duży apetyt należy dawki pokarmowe dostosować odpowiednio do ich aktywności ruchowej, aby pies nie przytył. Warto w okresie linienia podawać suplementy dla psów wspomagające skórę i sierść, z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi, oraz mikro i makroelementami.

Boston terrier choroby

Wrodzone zwichniecie łokcia

Wrodzone zwichnięcie łokcia to choroba genetyczna, polegająca na niedorozwoju więzadła\eł, w łokciu na skutek czego dochodzi do jego zwichnięcia. Jest to dokładnie zwichnięcie boczne bliższej nasady kości łokciowej, ze skręceniem – zmiany widoczne są tuż po urodzeniu szczeniaka, bądź w 4 -6 tygodniu życia. Brak jest bolesności przy omacywaniu stawów. Łapy chorych psów stawiane są nienaturalnie, czasem pojawia się kulawizna. Rozpoznanie wrodzonego zwichnięcia łokcia u tej rasy psów potwierdza się badaniem rtg. Leczeniem z wyboru przy ciężkich zmianach jest zabieg chirurgiczny.

Przerost odźwiernika

Przerost odźwiernika to choroba dziedziczna występująca u tej rasy psów. W przebiegu choroby dochodzi do stopniowego pogrubienia błony śluzowej żołądka w okolicy odźwiernika, a także przerost błony mięśniowej i zwłóknienie samego odźwiernika. Na skutek tego zaburzone jest opróżnianie żołądka – treść pokarmowa nie jest w stanie normalnie opuścić żołądka i trafić do jelit, co powoduje jej zaleganie w żołądku. Głównym objawem u psów są wymioty po jedzeniu (kilka godzin po spożyciu pokarmu). Objawy pojawiają się już u szczeniąt boston tariera. Rozpoznanie potwierdza się badaniem usg, na którym widoczny jest pogrubiały odźwiernik, a także wypełniony treścią pokarmową, atoniczny żołądek. Leczenie przerostu odźwiernika u psów tej rasy polega na chirurgicznej korekcji przerośniętego odźwiernika, można również stosować leki poprawiające pasaż treści pokarmowej z żołądka do jelit.

Rozszczep podniebienia

Rasa boston terrier cierpi też na rozszczep podniebienia – wadę genetyczną dotykająca psy tej rasy. Jest to szczelinowate połączenie między jamą ustną i nosową. Szczenięta z tą wadą nie mogą prawidłowo ssać. Często dochodzi u nich do zachłystywania się pokarmem, czego konsekwencją może być zachłystowe zapalenie płuc. Wadę tę można korygować chirurgicznie, ale tylko wtedy, kiedy jest niewielkiego stopnia, zabieg wykonuje się u szczeniąt w wieku około 8 tygodni. W zaawansowanych przypadkach szczenięta takie poddawane są eutanazji. Psy dotknięte wadą nie powinny być rozmnażane.

Głuchota wrodzona

Głuchota wrodzona to choroba genetyczna. Jest to zwyrodnienie nerwu słuchowego. Brak jest leczenia. Szczenięta dotknięte chorobą rozwijają się prawidłowo.

Wodogłowie wrodzone

Wodogłowie wrodzone to choroba, która polega na nadmiernym gromadzeniu się płynu mózgowo rdzeniowego w komorach mózgu, na skutek:

• nadmiernej jego produkcji,
• utrudnionego odpływu,
• utrudnionego wchłaniania.

Przyczyny wodogłowia wrodzonego u boston terrierów to:

• wady rozwojowe w okresie płodowym,
• urazy mózgu płodu w trakcie ciąży, lub przy porodzie,
• infekcje bakteryjne i wirusowe,
• czynniki teratogenne (np.niektóre leki, promieniowanie rentgenowskie),
• niedobory żywieniowe.

Objawy kliniczne pojawiają się u psów tej rasy zazwyczaj do 8 miesiąca życia. Mogą być łagodne i z czasem się zaostrzać. Wśród typowych objawów wyróżniamy:

• powiększenie i zaokrąglenie czaszki,
• zez,
• zaburzenia widzenia,
• oczopląs,
• zaburzenia poruszania się,
• osowiałość,
• słabsze przybieranie na wadze,
• czasem niezrośnięte ciemiączko.

W zaawansowanych przypadkach dochodzi do całkowitego porażenia, utraty przytomności i drgawek. Leczenie jest bardzo trudne i często nie przynosi efektów, a psy tej rasy dotknięte chorobą żyją zdecydowanie krócej. Leczenie wodogłowia u psów tej rasy polega na podawaniu leków zmniejszających wytwarzanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Przypadki nie reagujące na leczenie farmakologiczne poddaje się eutanazji.

Dystrofia rogówki

Dystrofia rogówki to zmętnienie rogówki oka. Choroba ma podłoże genetyczne. Polega na odkładaniu się w rogówce złogów tłuszczowych, które powodują zmniejszenie jej przezierności, a w konsekwencji upośledzenie wzroku, aż do ślepoty. Brak jest leczenia.

Zwichnięcie soczewki

Zwichnięcie soczewki to zerwanie więzadeł podtrzymujących soczewkę. Choroba może być pierwotna – tła genetycznego, polegająca na zmianach w budowie soczewki, lub wtórna na skutek innych chorób oczu, czy urazów. Zwichnięta soczewka może przemieścić się, albo do przedniej, albo do tylnej komory oka. Występuje z reguły nagle i może prowadzić do utraty wzroku. Wśród objawów wymienić można:

• nagły ból oka,
• zapalenie spojówki i tęczówki,
• nagłe pogorszenie widzenia.

Leczenie polega na stosowaniu środków przeciwzapalnych i zmniejszających obrzęk, uzależnione jest od typu zwichnięcia soczewki, a także rozległości zmian w oku i innych towarzyszących chorób. Konieczna jest ZAWSZE konsultacja okulistyczna.

Urazy oczu i owrzodzenia rogówki

U boston terierów na skutek uwarunkowań anatomicznych – krótkiego pyska i dużych oczu, może dochodzić do owrzodzeń rogówki na skutek urazów. Objawami owrzodzenia rogówki u psów tej rasy są:

• nagły ból oka,
• mrużenie powiek,
• zaczerwienienie spojówki,
• zmętnienie rogówki,
• nadmierne łzawienie chorego oka,
• w późniejszym czasie wypływ ropny z oka.

Rozpoznanie potwierdza się badaniem okulistycznym i pozytywnym testem fluoresceinowym. Leczenie owrzodzenia rogówki u psów tej rasy polega na stosowaniu leków wspomagających regenerację nabłonka rogówki, kropli z antybiotykami do oczu, oraz leków przeciwbólowych.

Nawracające owrzodzenia rogówki

Nawracające owrzodzenia rogówki – przyczyną choroby u tej rasy psów są predyspozycje genetyczne. Choroba dotyczy obojga oczu, i słabo reaguje na miejscowe leczenie. Bardzo często dochodzi do nawrotu, w krótkim czasie po wyleczeniu.

Łysienie małżowin usznych

Łysienie małżowin usznych to choroba genetyczna psów często traktowana jako wada kosmetyczna. Pojawia się u psów tej rasy poniżej 1 roku życia. Brak jest leczenia przyczynowego. Istnieją terapie wspomagające porost włosów na małżowinach usznych, które niestety nie zawsze przynoszą oczekiwany efekt.

Wyłysienia z rozrzedzeniem barwnika

Wyłysienia z rozrzedzeniem barwnika to rodzaj dysplazji mieszków włosowych powodujący nieprawidłowe rozmieszczenie barwnika we włosach, a w konsekwencji ich wypadaniu. Choroba dotyczy miejsc czarno, lub popielato umaszczonych. Brak jest leczenia.

Wapnica ogniskowa skóry

Wapnica ogniskowa skóry polega na odkładaniu się soli wapnia w skórze, najczęściej w okolicy szyi, w postaci guzków przesuwalnych na podłożu. Nie jest dokładnie poznana przyczyna choroby, prawdopodobnie istnieją skłonności genetyczne u psów tej rasy. Niekiedy wapnica może towarzyszyć innym jednostkom chorobowym, a także powstawać w miejscach po urazach. Leczenie wapnicy skóry u psów tej rasy to z reguły to chirurgiczne usunięcie zmian.

Nużyca uogólniona

Nużyca uogólniona u boston terriera powodowana jest przez osłabienie odporności skóry, na skutek innych chorób, m.in alergii, spadku odporności całego organizmu. Powodowana jest przez nużeńce z rodzaju Demodex canis. Często dotyczy psów młodych. Objawia się plackowatymi wyłysieniami na skórze, głównie okolicy głowy. Szczególnie charakterystyczne dla tej jednostki chorobowej jest wyłysienie wokół oczu – tzw. okulary nużeńcowe. Wraz z rozwojem schorzenia zmiany obejmują coraz większy obszar skóry, może dojść do wtórnych infekcji bakteryjnych. Świąd może występować, lub nie. Leczenie polega na stosowaniu preparatów przeciwpasożytniczych, a także antybiotyków przy wtórnych infekcjach. Ważne aby zidentyfikować pierwotną przyczynę nużycy.

Inne schorzenia

U boston terrierów na skutek skrócenia kufy, może dochodzić do przerostu podniebienia miękkiego. Objawia się głośnym chrapaniem, a w zaawansowanych przypadkach może znacząco utrudniać oddychanie. Takie przypadki powinny być poddawane operacyjnej korekcji podniebienia miękkiego. Dodatkowo, podobnie jak u buldożków francuskich, boston terriery cierpią na wady rozwojowe kręgosłupa (kręgi połowiczne), rasa ma zwiększoną tendencję do dyskopatii. Ze względu na swój krótszy pysk i krótką sierść, boston terriery są zdecydowanie bardziej wrażliwe na zmiany temperatury. Bostony mogą łatwo się przegrzać, dlatego w upalne dni warto ograniczyć aktywności na świeżym powietrzu i zapewnić psu chłodniejsze miejsce. Natomiast zimą warto zaopatrzyć boston terriery w ubranie dla psa – sweterek, bądź kurteczkę, bo ta rasa jest wrażliwa na przeziębienie.

Dla kogo boston terrier będzie idealną rasą psa?

Rasa boston terrier dzięki swojemu usposobieniu, inteligencji i wdziękowi, jest w stanie skraść serce praktycznie każdemu. Pies rasy boston terrier idealnie nadaje się jako pies rodzinny, do domu z dziećmi i innymi zwierzętami (również kotami). Boston jest odpowiednim psem dla opiekunów nawet bez doświadczenia. Boston terriery nie są jednak dobrymi kompanami dla osób zapracowanych, spędzających dużo czasu poza domem, ponieważ bostony nie lubią być pozostawiane długo same – z tym psem warto odbywać dłuższe spacery. Boston terriery mają łatwą w utrzymaniu szatę, która ma jedną wadę, bardzo ciężko się ją sprząta z wszelkich dywanów i tapicerek, co dla miłośników idealnego porządku może stanowić problem. Cena zakupu boston terrierów z hodowli jest dość wysoka, natomiast koszty utrzymania psów tej rasy średnio wysokie.