Springer spaniel angielski: charakter, pielęgnacja i najczęstsze choroby

Angielski springer spaniel jest największym ze spanieli myśliwskich i jednocześnie jedną z najstarszych ras polujących.

Początkowo brytyjskie spaniele występowały w różnych rozmiarach, a w jednym miocie spotkać można było szczeniaki większe i mniejsze. Po latach starannej hodowli rozdzielono je na “cockery”, czyli psy rasy cocker spaniel (od słowa “woodcock” – słonka ), które specjalizowały się w polowaniu na ptactwo tego właśnie gatunku oraz “springery” (od “to spring” – płoszyć), zajmujące się podczas łowów przede wszystkim płoszeniem zwierzyny. Przed wynalezieniem broni palnej springery pracowały z myśliwymi wykorzystującymi siatki do łapania zdobyczy, wespół z chartami i sokołami, a po rozpowszechnieniu strzelb, wskazywały lub aportowały zestrzeloną zwierzynę. Podczas pierwszych brytyjskich wystaw w latach 70. XIX wieku springer spaniele angielskie i walijskie traktowane były jako jedna rasa psów, a rozdział nastąpił dopiero po 1902 roku. Psy tej rasy sławę zyskały również poza Wielką Brytanią m.in. w USA i Kanadzie gdzie do dziś są psami dość popularnymi. Hodowla springer spanieli obejmuje podział na dwie linie – wystawową i myśliwską, różniące się nieco zarówno pod względem eksterieru, jak i charakteru. Sławnymi posiadaczami psów tej rasy byli m.in. George W. Bush oraz Oprah Winfrey, do dziś opiekująca się suczkami Sunny i Lauren. Według klasyfikacji FCI springer spaniel angielski należy do grupy 8.

Springer spaniel angielski charakter

Springer spaniel angielski jest psem o łagodnym i przyjaznym usposobieniu. Świetnie sprawdzi się nie tylko jako pies myśliwski, ale przede wszystkim jako towarzysz rodziny, lubiący dzieci. Spaniele brytyjskie to psy, które uwielbiają kontakt z człowiekiem. Na co dzień są psami ciekawskimi, wesołymi i bardzo towarzyskimi. Psy te również rzadko wchodzą w konflikty, więc mogą być utrzymywane z innymi domowymi zwierzakami. Springer spaniele angielskie potrzebują sporo ruchu i zajęcia, a jeśli im to zapewnimy, psy te mogą mieszkać nawet w niewielkich apartamentach. Uwielbiają wodę i wszystko co z nią związane, zatem psy chętnie wykąpią się nie tylko w jeziorze, ale i w błotnistej kałuży. Jako pies pracujący springer spaniel angielski charakteryzuje się wytrzymałością, szybkością oraz bardzo dobrze rozwiniętym zmysłem węchu. Cechy te sprawiają, że psy rasy  springer spaniel  angielski doskonale radzą sobie jako psi sportowcy i z powodzeniem mogą brać udział w takich dyscyplinach jak agility, obedience, flyball, dock diving, czy tracking. Wyjątkowo dobrze rozwinięty zmysł tropienia u tych psów umożliwia im także pracę w policji przy poszukiwaniu np. materiałów wybuchowych. Springer spaniel angielski jest łagodny, inteligentny i posłuszny, przez co szybko się uczy i dobrze układa. English springer spaniel potrzebuje odpowiednio wcześnie przeprowadzonej socjalizacji oraz regularnych treningów, jeśli ma pracować jako pies myśliwski. Z racji naturalnego instynktu łowieckiego na zwyczajnym spacerze w parku springer spaniele angielskie mogą pognać za upatrzonym ptakiem, dlatego nauka posłuszeństwa istotna jest także, gdy mają być to o psy typowo towarzyszące.

Opis rasy springer spaniel

Wielkość i waga springer spaniela

Springer spaniel angielski to pies średniej wielkości o zwartej budowie i harmonijnej sylwetce wpisanej w kwadrat. Wysokość w kłębie dorosłych psów zawiera się w przedziale 43 – 51 cm. Spaniel angielski springer waży w granicach 18 – 24 kg.

Wygląd psa rasy springer spaniel angielski

Spaniel angielski springer umaszczenie

Okrywa włosowa springer spanieli angielskich jest prosta i przylegająca do ciała, nieco dłuższa na szyi oraz znacznie dłuższa na tylnej stronie kończyn, na piersi i na dolnej części tułowia, gdzie włos może być lekko falowany. Pies springer spaniel angielski występuje w umaszczeniu:

• czarno – białym,
• wątrobiano – białym,
• lub w każdym z nich z podpalaniem.

Jak wyglądają szczeniaki spaniela brytyjskiego możesz zobaczyć na poniższym filmie:

Ile żyje springer spaniel? Długość życia psów rasy springer spaniel angielski to około 12-14 lat.

Springer spaniel angielski pielęgnacja

Średniej długości sierść springer spanieli angielskich pochodzących z linii wystawowych jest bardziej obfita i wymaga regularnego szczotkowania oraz przycinania włosa. Na szczególną uwagę zasługują plączące się kosmyki w okolicy szyi, ogona i głowy psa, a także w przestrzeniach międzypalcowych, które często trzeba wycinać. Te czynności możemy wykonać sami lub okresowo prowadzić springer spaniela angielskiego do psiego salonu fryzjerskiego. Wyczesywanie pozwala zmniejszyć ilość fruwających po domu włosów, które pies gubi w trakcie okresu linienia. Pozostałe czynności pielęgnacyjne to okazjonalne kąpiele, obcinanie pazurów oraz czyszczenie zębów i czyszczenie uszu psa. W żywieniu psa springer spaniela angielskiego stosować możemy dobrej jakości karmy gotowe przeznaczone dla psów ras średnich lub przygotowywać zbilansowane posiłki sami. Ta druga metoda żywienia wymagać będzie od nas oczywiście nieco wiedzy z zakresu psiej dietetyki.

Springer spaniel angielski choroby

Przetrwały przewód tętniczy Botalla

Przetrwały przewód Botalla jest wrodzoną wadą dziedziczną springer spaniela angielskiego, polegającą na nie zamknięciu się tzw. przewodu tętniczego Botalla, który w życiu płodowym łączy bezpośrednio aortę z tętnicą płucną. Fizjologicznie przewód zamyka się 2-3 dni po urodzeniu. Jeśli to nie nastąpi, dochodzi do przeciążenia serca, niedotlenienia oraz zastoju płucnego. Charakterystyczny dla tej wady jest ciągły szmer słyszalny w fazie skurczu i rozkurczu – tzw. szmer maszynowy. Do rozpoznania niezbędne jest badanie USG z Dopplerem lub angiografia. Leczenie polega na zamknięciu chirurgicznym.

Ubytek przegrody międzykomorowej

Ubytek w przegrodzie międzykomorowej należy do wad wrodzonych springer spaniela angielskiego. Prawidłowo komory serca oddzielone są przegrodą, która nie pozwala na mieszanie się krwi pomiędzy nimi. Obecność otworu powoduje zatem przepływ krwi pomiędzy komorą lewą a prawą, przeciążenie serca oraz niewydolność zastoinową. Choroba może mieć przebieg bezobjawowy przy niewielkich ubytkach. Duże wady wywołują silny szmer skurczowy, drżenie klatki piersiowej, kaszel i obrzęk płuc. Do diagnostyki niezbędne jest badanie USG z Dopplerem lub angiografia. Leczeniem z wyboru jest zamknięcie chirurgiczne ubytku. Przy występowaniu objawów niewydolności serca stosuje się dodatkowo leczenie farmakologiczne. Rokowanie uzależnione jest od wielkości ubytku – od dobrego po niepomyślne.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM)

Kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą serca, w której przebiegu dochodzi do zmniejszenia grubości ścian mięśnia sercowego. Powoduje to zmniejszoną aktywność skurczową i rozkurczową mięśnia oraz prowadzi do jego niewydolności. DCM przez długi czas może przebiegać bezobjawowo. W zaawansowanych stanach pies wykazuje najczęściej takie objawy jak:

• kaszel,
• nietolerancję wysiłkową,
• obrzęk płuc,
• wodobrzusze.

Do rozpoznania niezbędne jest badanie echokardiograficzne. Leczenie farmakologiczne polega na podawaniu psu leków moczopędnych, rozszerzających naczynia lub przeciwarytmicznych w zależności od stopnia zaawansowania. Choroba jest nieuleczalna, a leki mają za zadanie jedynie spowolnić jej rozwój i zmniejszyć objawy.

Łojotok pierwotny

Spaniele angielskie cierpią na choroby genetyczne, a łojotok pierwotny jest jedną z nich. Polega na postępującym zaburzeniu keratynizacji, co prowadzi do przerostu naskórka. Skóra nadmiernie się złuszcza, a włos staje się suchy, słaby i matowy. Pierwsze objawy obserwuje się już u kilkutygodniowych szczeniąt tej rasy. U springera najczęściej występuje łojotok oleisty. Zmiany obejmują całe ciało lub poszczególne okolice np. okolicę twarzową, szyjną, brzuszną, czy przestrzenie międzypalcowe. Często dochodzi do powikłań bakteryjnych i nadkażeń grzybami Malassezia pachydermatis. Łojotok pierwotny u springera jest chorobą nieuleczalną, a postępowanie lecznicze polega jedynie na łagodzeniu objawów i zabezpieczeniu przed wtórnymi zakażeniami. U psów tej rasy z symptomami łojotoku oleistego stosuje się szampony dla psów z:

• kwasem acetylosalicylowym,
• siarką,
• selenem,
• nadtlenkiem benzoilu.

Astenia skóry

Astenia skóry to rzadko występująca choroba w przebiegu której dochodzi do zaburzenia syntezy kolagenu, co skutkuje nadmierną rozciągliwością oraz kruchością skóry, łatwo ulegającej wówczas uszkodzeniom i rozdarciom. Brak jest niestety ukierunkowanego leczenia. Istnieją doniesienia o korzystnym działaniu na zdrowie psa wysokich dawek witaminy C, która zwiększa stabilność kolagenu. Chore zwierzę warto chronić przed samookaleczeniem (profilaktyka przeciwpchelna), stosować miękkie legowiska dla psów i wyprowadzać psa na smyczy.

Wrodzona miastenia

Nużliwość mięśni (myasthenia gravis) to choroba springer spanieli angielskich polegająca na zaburzeniu przewodnictwa bodźców nerwowych do mięśni poprzecznie prążkowanych. Dla postaci wrodzonej charakterystyczna jest zmniejszona lub nieprawidłowa synteza receptorów acetylocholinowych znajdujących się w płytce nerwowo-mięśniowej. Objawy to przede wszystkim epizody osłabienia po wysiłku – chód staje się powłóczysty, potem pies przewraca się, a po odpoczynku wraca do normy. Ponieważ przełyk również zbudowany jest z mięśni poprzecznie prążkowanych, miastenii często towarzyszy jego patologiczne rozszerzenie. W diagnostyce miastenii wrodzonej wykorzystuje się test z użyciem blokera cholinoesterazy, który hamując rozpad acetylocholiny w synapsach, zwiększa pobudzenie receptorów. W leczeniu miastenii u springera stosuje się zasadniczo glikokortykosteroidy. Najczęstszym powikłaniem prowadzącym do śmierci zwierzęcia jest zachłystowe zapalenie płuc, dlatego psy z achalazją przełyku karmione powinny być na podwyższeniu.

Zaćma

Zaćma (cataracta) polega na postępującym zmętnieniu soczewki, które prowadzi z czasem do całkowitej utraty wzroku. U młodych psów tej rasy występuje tzw. zaćma wrodzona, którą wywoływać mogą czynniki zakaźne lub są to wrodzone nieprawidłowości powstałe w obrębie gałki ocznej. Zaćma dziedziczna warunkowana jest prawdopodobnie przez gen autosomalny recesywny. W trakcie tej choroby oczu w soczewce zachodzą zmiany, prowadzące do wytrącania się białek nierozpuszczalnych, które zmniejszają jej przezierność. Klinicznie zaćma objawia się jako biały dysk, który widzimy przez otwór źreniczny tęczówki. W diagnostyce tej choroby oczu u tej rasy wykorzystuje się badanie oftalmoskopowe. Leczenie farmakologiczne jest nieskuteczne. Jedyną metodą wyleczenia tej choroby oczu i naprawy wzroku psa jest zabieg chirurgiczny.

PRA

Postępujący zanik siatkówki (PRA) to pojęcie odnoszące się do grupy dziedzicznych chorób oczu, których istotą jest degeneracja siatkówki oka. Uszkodzenie komórek światłoczułych prowadzi początkowo do upośledzenia widzenia po zmroku, a z czasem również i za dnia. Diagnostyka opiera się na badaniu z użyciem elektroretinografu. Badanie to umożliwia ocenę reakcji receptorów w odpowiedzi na pobudzanie ich bodźcami świetlnymi. Do wykrycia PRA wykorzystuje się również techniki diagnostyki molekularnej – PCR. Choroba jest nieuleczalna.

Entropium i ektropium

Entropium i ektropium są wadami powiek, które z reguły wymagają korekcji chirurgicznej. Entropium polega na wwinięciu się fragmentu powieki w kierunku gałki ocznej, a ektropium na ich wywinięciu się na zewnątrz. Obu wadom towarzyszą objawy takie jak zaczerwienienie, stany zapalne spojówek czy łzotok. W przypadku entropium dodatkowo dochodzi do podrażnienia powierzchni rogówki przez rzęsy, co powoduje jej uszkodzenia.

Łuszczka

Łuszczka nazywana jest inaczej przewlekłym powierzchownym zapaleniem rogówki. W przebiegu choroby wyróżnia się 3 stopnie:

1. Stopień 1 – na rogówce, przeważnie w kącie skroniowym pojawia się szaroczerwona plama, wyniesiona ponad powierzchnię oraz unaczyniona.
2. Stopień 2 – czerwona tkanka rozprzestrzenia się, zajmując mniej niż połowę powierzchni rogówki. Towarzyszyć jej mogą nacieki tłuszczowe i złogi barwnika.
3. Stopień 3 – więcej niż połowa powierzchni rogówki jest zajęta.

Leczenie w zależności od stopnia, opiera się na:

• miejscowej terapii sterydami, antybiotykami lub cyklosporyną,
• wstrzyknięciach podspojówkowch,
• zabiegu keratektomii.

Przerost pochwy

Przerost pochwy jest prawdopodobnie wadą ze skłonnością dziedziczną. Do przerostu dochodzi na skutek zwiększonej ilości estrogenów wytwarzanych przez organizm suki w okresie cieczki oraz w końcowych etapach ciąży. Błona śluzowa i tkanka łączna pochwy ulegają obrzękowi, co prowadzi do jej wypadnięcia. Wypadnięcie pochwy u suki tej rasy dotyczyć może każdej ze ścian, a klinicznie manifestuje się w postaci różowej, przekrwionej i kulistej struktury widocznej pomiędzy wargami sromowymi. Leczenie to zabieg chirurgiczny usunięcia lub odprowadzenia wypadniętego fragmentu wraz z ovariohisterektomią, gdyż schorzenie ma charakter nawrotowy.

Niewydolność zwieracza cewki moczowej

Niewydolność zwieracza cewki moczowej objawiać się może nietrzymaniem moczu bądź wręcz przeciwnie – jego zatrzymaniem. Nietrzymanie moczu najczęściej dotyczy samic sterylizowanych, a zaburzenia kurczliwości związane są z niedoborem hormonów płciowych. Pies bezwolnie oddaje mocz, najczęściej podczas snu. Tak zwana niedrożność czynnościowa wiąże się ze zmianami w rdzeniu kręgowym. Dochodzi wówczas do bezskutecznych prób oddania moczu lub jego wycieku kroplami na skutek przepełnienia pęcherza. W leczeniu niewydolności zwieracza cewki moczowej u psów tej rasy w zależności od przyczyny stosuje się hormony lub leki rozkurczające zwieracz cewki.

Gangliozydoza

Gangliozydoza I jest chorobą zaliczaną do grupy lizosomalnych chorób spichrzeniowych. Zasadniczo polegają one na gromadzeniu się w organizmie substancji, które prawidłowo są rozkładane i usuwane przez określone enzymy. W przypadku gangliozydozy I u tych psów myśliwskich mamy do czynienia z niedoborem galaktozydazy. Schorzenie objawia się u psów wieku od 4 do 6 miesięcy w postaci różnorodnych zaburzeń neurologicznych oraz karłowatości. Gangliozydoza dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny, co oznacza, że połączenie pary psów nosicieli wadliwego genu (Aa) niesie za sobą ryzyko, że któreś ze szczeniąt springera urodzi się chore.

Abiotrofia móżdżku

Niedorozwój móżdżku jest schorzeniem wrodzonym i zasadniczo wywołuje różnorodne zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego. U psów tych występuje tzw. późna abiotrofia, która ujawnia się dopiero u psów w wieku 7 do 13 lat. Obserwuje się między innymi:

• oczopląs,
• niezborność,
• zaburzenia zachowania,
• drżenia.

Brak specyficznego leczenia.

Cukrzyca

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną charakteryzującą się hiperglikemią, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Wyróżniamy dwa typy cukrzycy:

1. Typ 1 – cukrzyca insulinozależna – w jej przebiegu dochodzi do niszczenia komórek beta trzustki i braku wytwarzania insuliny.
2. Typ 2 – cukrzyca insulinoniezależna – dotyczy z reguły osobników otyłych i charakteryzuje się względnym niedoborem insuliny, powstałym wskutek oporności receptorów lub dysfunkcji komórek trzustki.

Objawy kliniczne to:

• zwiększone pragnienie
• zwiększone  oddawanie moczu,
• wzrost apetytu,
• utrata masy ciała.

W zależności od typu cukrzycy w leczeniu stosuje się dietoterapię lub insulinę egzogenną w postaci iniekcyjnej. Cukrzyca towarzyszyć może innym schorzeniom takim jak na przykład:

• zapalenie trzustki,
• choroba Cushinga.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy polega na zmniejszonym wydzielaniu przez ten gruczoł hormonów, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Wśród przyczyn schorzenia wymienia się:

• limfocytarne zapalenie tarczycy,
• idiopatyczny zanik tarczycy,
• nowotwory.

Objawy choroby są różnorodne i początkowo słabo nasilone. Podejrzenie niedoczynności tarczycy u tych psów myśliwskich nasuwają m.in.:

• apatia,
• wzrost masy ciała,
• zianie,
• zmiany skórne,
• zwiększone pragnienie i wydalanie moczu,
• bezpłodność,
• zaburzenia rui.

Rozpoznanie ustala się na podstawie oznaczenia poziomu hormonów tarczycowych we krwi. Leczenie prowadzone jest do końca życia i polega na podawaniu psu syntetycznej lewotyroksyny. Okresowe badania kontrolne wykonywane są średnio co pół roku w celu utrzymania odpowiedniej dawki.

Dla kogo spaniel angielski?

Springer spaniel angielski jest psem rasy wymagającej, jeśli chodzi o ruch i uwagę. Pozostawianie go samego w domu bez zajęcia na dłuższy czas, prowadzić będzie najpewniej do zachowań destrukcyjnych. Zanim zdecydujesz się więc na springer spaniela angielskiego, największą uwagę warto zwrócić właśnie na ten aspekt. Chcąc wychować szczeniaka springer spaniela angielskiego na zrównoważonego, wesołego i przyjacielskiego psiaka, który lubi dzieci istotna jest również odpowiednio przeprowadzona socjalizacja, szczególnie w okresie szczenięcym, by pies nie był nadmiernie lękliwy ani też agresywny w sytuacjach dla niego nowych. Springer spaniel angielski  może mieć problem z lękiem separacyjnym, a niektóre psy tej rasy także od czasu do czasu z oddawaniem moczu w trakcie ekscytacji lub stresu. Również szkolenie psa zarówno na aportera, sportowca, jak i na niekłopotliwego towarzysza codziennych spacerów nie może zostać pominięte. Na szczęście psy tej rasy te są posłuszne i pojętne, więc nauka podstawowych komend nie powinna nastręczać większych trudności. W Polsce rasa nie jest zbyt popularna, choć zakup szczenięcia rasy springer spaniel angielski z hodowli FCI jest jak najbardziej możliwy. Ile kosztuje szczeniak springer spaniela angielskiego? Ze względu na ograniczoną ilość hodowli rasy english springer spaniel należy się przygotować na wydanie dość znacznej sumy. Cena szczeniaka rasy spaniel angielski to około 5000-6000 zł.