Choroby serca u kota: objawy i leczenie niewydolności serca

Choroby serca u kotów nie należą do rzadkości i warto zaznajomić się z ich najczęstszymi objawami.

Niniejsze opracowanie właśnie o tym traktuje.

Opisuję w nim najczęstsze objawy sercowe, które mogą pojawić się u kotów, przedstawiam ogólną klasyfikację chorób serca.

Nakreślam też pokrótce, z czym przyjdzie Ci się zmierzyć Drogi Czytelniku, gdy choroba serca zostanie zdiagnozowana u Twojego podopiecznego.

Podobnie jak w przypadku wszystkich innych schorzeń – im wcześniej zostanie ona wykryta, tym większa szansa na dłuższe życie Twojego pupila.

Po co kotu serce?

Serce – przez medyków nazywane mięśniem sercowym, jest organem zlokalizowanym w klatce piersiowej.

Przypisuje się mu szereg ważnych funkcji, mających pierwszorzędne znaczenie w podtrzymywaniu czynności życiowych u wszystkich zwierząt, także u kotów.

Z anatomicznego punktu widzenia serce jest mięśniową pompą, której zadaniem jest bezustanne przepompowywanie krwi z krwiobiegu dużego do małego i odwrotnie.

Po co?

Ano po to, żeby za pośrednictwem tego genialnie zaprojektowanego systemu naczyń połączonych krew (napędzana przez serce) mogła dotrzeć do każdej, najmniejszej nawet komórki ciała.

Tam oddaje ona przytransportowane zapasy tlenu, składników odżywczych, minerałów, witamin oraz wielu innych aktywnych biologicznie cząstek, a następnie zabiera “śmieci” w postaci ubocznych produktów przemiany materii i spalania.

Zadziwiające jest to, że pracuje ono przez całe życie, bez przerwy kurcząc się i rozkurczając. Niezależnie od stanu świadomości narząd ten pracuje non stop.

Jak to się dzieje, że pomimo złożoności anatomicznej układu krążenia oraz dwóch w zasadzie przeciwnych kierunków przepływu krwi, zdrowe serce nie “myli się” i z idealną precyzją synchronizuje skurcze i rozkurcze mięśniówki poszczególnych jam?

Możliwe jest to dlatego, że posiada on własny automatyzm – swoistą instalację elektryczną, której impulsy regularnie pobudzają komórki mięśnia sercowego do synchronicznej i produktywnej pracy.

Taki tytaniczny wysiłek serce musi wykonywać przez całe życie.

Czasem jednak dochodzi do pojawienia się nieprawidłowości – czy to w budowie samej maszyny tłocząco-ssącej (mięśniówka serca i aparat zastawkowy), czy to w jego instalacji (układ przewodzący serca) – wskutek czego rozwija się choroba serca.

Dlaczego choroby serca tak trudno diagnozować?

Koty domowe także chorują na serce i to niestety nierzadko.

Jednak w porównaniu do psów (a także ludzi) objawy wyrażone są dużo subtelniej, koty bardzo długo potrafią “ukrywać” chorobę, adaptując się do występujących symptomów.

Nie afiszują się one ze swoim złym samopoczuciem, nie narzekają na kłucie na mostku.

Raczej będą unikały kontaktu z człowiekiem, chowały się w odosobnione miejsca, więcej spały, możliwe, że staną się agresywne lub schudną.

Najczęstsza i najbardziej zauważalna niewydolność oddechowa nie jest od razu kojarzona z sercem i niejednokrotnie duszność czy problem z oddychaniem jest zrzucany na karb innych jednostek chorobowych.

Tajemnicza i skryta osobowość futrzaków, częste samotne wychodzenie na dwór, a także fakt uruchamiania licznych mechanizmów kompensacyjnych przez organizm zwierzaka sprawiają, że problem sercowy rozpoznawany jest często dość późno.

Sprawę dodatkowo komplikuje brak współpracy ze strony kocięcia podczas wizyty w lecznicy.

I nawet, gdy kot jest już u lekarza i stoi na stole, bardzo trudno jest podczas wizyty przeglądowej czy związanej np. ze szczepieniem dokładnie zbadać kota pod kątem kardiologicznym.

Nasi futrzaści pacjenci mruczą i wyrywają się podczas osłuchiwania serca, a im bardziej się kota trzyma, tym bardziej kot jest zdeterminowany, żeby uciec.

Gdy już jednak radośnie udaje się dotrzeć głowicą stetoskopu do okolicy kociego serca, okazuje się, że bije ono bardzo szybko i naprawdę solidnie trzeba wytężyć słuch, żeby wysłuchać nieprawidłowości w postaci szmerów czy arytmii.

Wszystkie te czynniki sprawiają, że choroba serca u kota diagnozowana jest relatywnie późno, zwykle w momencie, gdy pacjent przedstawia już cały wachlarz objawów klinicznych, których nijak nie można połączyć z innymi, bardziej uleczalnymi chorobami.

Niesubordynacja mięśnia sercowego, czyli co się dzieje, gdy serce odmawia posłuszeństwa?

Zdarza się, że serce – z powodu różnych przyczyn – przestaje działać prawidłowo.

W następstwie obniżenia sprawności mięśnia sercowego w tłoczeniu krwi na obwód ciała dochodzi do różnych zespołów klinicznych, manifestujących się w mniej lub bardziej wyrażonych objawach.

Żeby dobrze zrozumieć mechanizmy biorące udział w powstaniu jakiejkolwiek choroby serca warto zaznajomić się pokrótce z najczęściej używanymi określeniami.

We wszelkiego rodzaju dyskusjach o chorobach układu krążenia często pojawia się termin niewydolność krążenia lub niewydolność serca.

Są to bardzo wygodne pojęcia, które mówią nam, że problem zlokalizowany jest gdzieś na terenie układu krążenia, jednak niestety nie wyjaśniają istoty tegoż problemu.

Nie stanowią więc one rozpoznania, sygnalizują jedynie o pewnej “słabości” funkcjonalnej układu krążenia.

Niewydolność krążenia

Mówimy o niej, gdy z powodu zaburzonego przepływu krwi do tkanek i narządów nie dochodzi do wystarczającego pokrycia ich zapotrzebowania na tlen i składniki odżywcze oraz całkowitego usunięcia metabolitów.

Do sytuacji takiej może dojść na skutek upośledzonej sprawności mięśnia sercowego albo z powodu zwiotczenia i rozszerzenia naczyń krwionośnych, co pociąga za sobą spadek ilości krążącej krwi. Na tym etapie nie wiemy dokładnie, gdzie ma źródło ta dysfunkcja, wiemy jedynie mgliście, że gdzieś na terenie układu krążenia.

Należy zatem doprecyzować diagnozę, a służy temu dalszy podział niewydolności krążenia.

I tak zbliżamy się do dwóch zasadniczych przyczyn upośledzenia funkcji krążenia: może to być niewydolność samego mięśnia sercowego i/lub niewydolność naczyń.

Niewydolność serca u kota

Do niewydolności serca dochodzi w momencie, gdy serce przestaje być wystarczająco skuteczne w “wypompowywaniu” krwi na obwód ciała.

Co się wtedy dzieje?

Perfuzja tkanek jest mocno upośledzona.

W normalnych warunkach serce w czasie jednego swojego skurczu wyrzuca na obwód odpowiednią ilość krwi – jest to tzw. rzut skurczowy serca.

Gdy dochodzi do rozwoju choroby w którejkolwiek z części anatomicznej tego narządu dochodzi do spadku jego rzutu skurczowego.

Taka sytuacja ma miejsce m.in. w przebiegu:

• zapalenia osierdzia,
• kardiomiopatii,
• zapalenia wsierdzia,
• towarzyszyć może niedomykalnościom zastawek i arytmiom.

Serce próbuje radzić sobie, uruchamiając pewne fizjologiczne mechanizmy kompensacyjne w celu zapewnienia organizmowi odpowiedniej perfuzji tkankowej oraz zaopatrzenia w tlen.

Nazywa się to mądrze rezerwą czynnościową serca.

Jednakże w przebiegu niewydolności serca dochodzi nie tylko do spadku rzutu skurczowego oraz zmniejszenia pojemności minutowej, ale i wyczerpania rezerwy serca… Niewydolność serca w ogromnej większości przypadków ma charakter przewlekły i postępujący.

W jej efekcie dochodzi do permanentnego niedotlenienia wraz z rozwojem coraz łatwiej zauważalnych objawów zastoju żylnego oraz powstawania obrzęków w różnych częściach ciała.

Niewydolność naczyniowa (obwodowa)

W jej przebiegu dochodzi do znaczącej, nieskompensowanej dysproporcji pomiędzy pojemnością łożyska naczyniowego, a objętością krwi krążącej.

Brzmi to nad wyraz mądrze, ale jeśli spróbujesz – Drogi Czytelniku napić się drinka używając w tym celu nie słomki, a rury PCV o średnicy zbliżonej do rury od odkurzacza – zrozumiesz, co mam na myśli.

Porównanie trochę przerysowane, jednak istota bardzo zbliżona.

Do tego typu niewydolności dochodzi na skutek gwałtownej i nadmiernej utraty płynów (np. przy krwotoku, biegunce) albo nadmiernego rozszerzenia naczyń krwionośnych na skutek działania np.:

• toksyn bakteryjnych,
• leków,
• urazów,
• w przebiegu wstrząsu anafilaktycznego.

Dlaczego serce kota choruje?

Wiemy już, że samo określenie niewydolności krążenia jest bardzo szerokie i należy zawsze dążyć od jak najściślejszego określenia przyczyny takiego stanu.

O ile niewydolność naczyniowa bywa zwykle stanem nagłym, jednak po szybkim wyeliminowaniu przyczyny ją wywołującej oraz zadziałaniu objawowym udaje się zwykle ustabilizować stan pacjenta, o tyle niewydolność serca wywoływana jest zwykle przez choroby, które mają charakter postępujący i przewlekły.

Kiedy więc dochodzi do zmniejszenia rzutu skurczowego serca i rozwoju jego niewydolności?

1. Gdy występuje upośledzenie kurczliwości mięśnia sercowego. Zazwyczaj dzieje się tak w przebiegu wszelkich chorób miocardium (kardiomiopatie, zapalenie) oraz przy zaburzeniach elektrolitowych (spadek ilości wapnia, magnezu, potasu).
2. Gdy dochodzi do znacznych wahań obciążenia wstępnego. Co to takiego obciążenie wstępne? Nic innego jak siła wywierana przez krew żylną na mięśniówkę komór serca na początku ich skurczu. Do znacznego zwiększenia obciążenia wstępnego dochodzi w momencie, gdy naczynia żylne nadmiernie zwężają się i pojawia się nadciśnienie. Odwrotna sytuacja – czyli zbytnie zmniejszenie obciążenia wstępnego występuje przy:
   • chorobach wsierdzia,
   • kardiomiopatii przerostowej,
   • przy wstrząsie,
   • przy przedawkowaniu leków moczopędnych.
3. Gdy zwiększone jest obciążenie następcze serca. Tak określana jest siła, jaką mięsień sercowy musi pokonać, by wyrzucić krew z komór na obwód ciała. Ponieważ krew wypychana jest do aorty i tętnicy płucnej, wszelkie zwężenia ujść tych naczyń, a także nadciśnienie panujące w krążeniu dużym i małym będą skutkować zwiększeniem obciążenia następczego.
4. Gdy występują wady zastawkowe. Przy wszelkiego rodzaju wadach aparatu zastawkowego powstaje fala zwrotna i zmniejszenie przepływu krwi we właściwym kierunku. Skutkuje to przeciążeniem objętościowym poszczególnych jam serca, a w rezultacie zmniejszeniem objętości wyrzutowej.
5. Gdy dochodzi do zaburzeń w częstości i rytmie pracy serca. W przebiegu arytmii komory słabiej wypełniają się krwią, w związku z czym mniejsza jej ilość wędruje na obwód ciała.

Wymienione przyczyny odgrywają kluczową rolę we wszystkich chorobach serca.

W momencie, gdy się pojawiają, dochodzi do:

• niedotlenienia,
• spadku ciśnienia krwi,
• perfuzji tkankowej.

Zwłaszcza zmniejszenie przepływu krwi przez tak ważne narządy jak nerki, mózg czy serce wyzwala sytuację alarmową.

Organizm nie może pozwolić sobie na tego typu uchybienia – natychmiast uruchamia mechanizmy kompensacyjne, których zadaniem będzie utrzymanie prawidłowej objętości krwi krążącej, ciśnienia i ukrwienia tkanek.

Początkowo takie działanie jest korzystne, jednak długotrwałe utrzymywanie się tych mechanizmów wywiera niekorzystny wpływ na serce, pogłębiając wręcz przyczyny zmniejszonego rzutu serca.

W efekcie może dojść do pogorszenia stanu klinicznego kociaka i rozwoju dalszych objawów niewydolności.

Jakie choroby najczęściej uderzają w kocie serce?

Choroby sercowo-naczyniowe u kotów obejmują:

• wrodzone wady rozwojowe serca,
• nabyte choroby serca,
• zaburzenia naczyniowe,
• arytmie.

Główną przyczyną niewydolności serca u kotów są idiopatyczne lub pierwotne choroby mięśnia sercowego, czyli tzw. kardiomiopatie.

I tak wyróżnić można:

• Kardiomiopatie pierwotne:
  • Kardiomiopatia przerostowa (HCM, hypertrophic cardiomyopathy – najczęściej rozpoznawana choroba serca u kotów).
  • Kardiomiopatia rozstrzeniowa idiopatyczna (DCM, dilated cardiomiopathy).
  • Kardiomiopatia restrykcyjna (RCM, restrictive cardiomiopathy).
  • Niesklasyfikowana kardiomiopatia (UCM, unclassified cardiomiopathy)
  • Arytmogenna kardiomiopatia prawej komory.
• Kardiomiopatie specyficzne/wtórne:
  • Odżywcza (wynikająca z niedoboru tauryny; obecnie coraz rzadsza).
  • Metaboliczna (na tle nadczynności tarczycy, akromegalii).
  • Naciekająca (z powodu nowotworu, amyloidozy).
  • Zapalna (efekt działania toksyn, czynników zakaźnych, reakcji immunologicznych).
  • Genetyczna (HCM, DCM).
  • Toksyczna (zatrucie doksorubicyną, metalami ciężkimi).

Rasowe bardziej narażone? Predyspozycje do chorób serca

Choroby serca u kotów mogą pojawić się nawet u kocięcia, najczęściej jednak diagnozowane są u pacjentów w średnim i starszym wieku.

Niektóre rasy kotów są mocno predysponowane do wystąpienia choroby serca, zwłaszcza kardiomiopatii przerostowej.

Są to koty ras:

• maine coon,
• ragdoll,
• amerykańskie koty krótkowłose,
• koty perskie,
• koty brytyjskie krótkowłose,
• koty norweskie leśne,
• turecki van,
• szkocki fold zwisłouchy.

Przebadane kardiologicznie powinny być również:

• sfinksy,
• koty rosyjskie niebieskie,
• reksy devońskie,
• koty birmańskie,
• koty bengalskie,
• koty syberyjskie.

Jednakże nie oznacza to wcale, że koty nierasowe nie są wolne od problemów kardiologicznych.

Choroby serca u kota objawy

Kotowate długo nie pokazują, ze coś im dolega.

Skrzętnie ukrywają swój stan, stając się na początku nieco bardziej apatyczne, wycofane.

Utrata apetytu często jest niezauważalna dla właścicieli, zwłaszcza, jeśli kocię wychodzi na zewnątrz.

A zwierzę powoli chudnie, coraz więcej śpi, mniej się bawi.

Później dochodzi do dziwnej sytuacji i to ona jest najczęściej głównym motywem konsultacji w gabinecie weterynaryjnym:

otóż “zdrowy” do tej pory kot zaczyna szybko się męczyć.

W trakcie krótkotrwałego nawet wysiłku, zabawy czy też w sytuacji stresującej kot nagle zaczyna bardzo szybko oddychać z otwartym pyszczkiem, a ruchy klatki piersiowej są mocno zauważalne.

Po chwili wszystko może wrócić do normy.

U młodych kociaków obserwuje się słaby wzrost i mniejszą masę w porównaniu do rodzeństwa.

W bardziej zaawansowanych stanach może dojść do powiększenia zarysu powłok brzusznych na skutek gromadzenia się płynu w jamie brzusznej.

Na poniższym wideo możesz zobaczyć kota z chorobą serca a obok niego zdrowego kociaka

Kot może też odmówić jedzenia, wymiotować.

Inne objawy niewydolności serca u kota to:

• duszność,
• bladość lub zasinienie błon śluzowych,
• gromadzenie się płynu w jamie klatki piersiowej,
• omdlenia.

Znamienne jest, że koty kaszlą rzadko, dlatego brak kaszlu wcale nie musi oznaczać, że serce jest zdrowe.

Istotnym objawem u kota, który zwykle nie jest przez opiekuna kojarzony z problemem kardiologicznym jest ostry niedowład kończyny połączony z jej silnym bólem.

Skóra łapy jest blada i wyraźnie chłodniejsza.

Jest to efekt powstania zatoru zakrzepowego w jednej z tętnic:

• obustronne porażenie kończyn miednicznych wskazuje na zator w aorcie (w miejscu, gdzie rozwidla się ona na tętnice biodrowe) – jest to tzw. zator jeździec,
• porażenie kończyny przedniej oznacza zator w tętnicy ramiennej;
• porażenie czterokończynowe lub drgawki mogą wskazywać zator mózgowy;
• nagły atak duszności zwiastować może zator tętnicy płucnej.

U kotów z kardiomiopatią może pojawić się krwotoczne zapalenie jelit wskutek zakrzepicy zatorowej tętnicy żołądkowej lub krezkowej.

Niezależnie od choroby wywołującej niewydolność serca, na każdym jej etapie może dojść do zaostrzenia stanu oraz rozwoju obrzęku płuc.

Pojawia się silny wilgotny kaszel lub duszność.

Kot przyjmuje pozycję, która ma ułatwić mu oddychanie – siedzi lub stoi na szeroko rozstawionych kończynach, łokcie ma odwiedzione na zewnątrz, szyję mocno wyciągniętą do przodu i otwarty pyszczek.

Bardzo szybko przy tym oddycha, ewidentnie zaznaczone są ruchy klatki piersiowej i brzucha, a język i dziąsła przybierają barwę blado-siną.

W wielu przypadkach dochodzi również do utraty przytomności. Jest to sytuacja krytyczna, wymagająca natychmiastowej wizyty u lekarza i intensywnej terapii.

Zdarza się także, że bez wcześniejszych objawów zwiastunowych dojdzie do śmierci zwierzaka.

Jest to określane jako nagła śmierć sercowa.

Jakie badania należy wykonać, by potwierdzić chorobę serca u kota?

Niestety, większość wymienionych objawów jest bardzo niespecyficzna i może pojawiać się w przebiegu wielu chorób układu krążenia.

Właśnie dlatego niezbędne jest wykonanie pełnej diagnostyki.

Diagnostyka chorób serca u kota obejmuje

1. Dokładny wywiad lekarski i pełne badanie kliniczne, obejmujące oglądanie, omacywanie, opukiwanie oraz – bodaj najcenniejsze w kardiologii – osłuchiwanie klatki piersiowej.
2. Badanie rtg klatki piersiowej w 2 projekcjach pozwala rozpoznać powiększenie sylwetki serca, zastój krwi w krążeniu płucnym, gromadzenie płynu w worku osierdziowym i/lub jamie opłucnej. Badanie to ma wartość diagnostyczną wyłącznie, gdy jest analizowane w połączeniu w występującymi objawami oraz wynikami badania przedmiotowego. Czyli innymi słowy – nieprawidłowości w obrazie rtg sugerują jedynie obecność niewydolności serca, nie powinny mieć natomiast znaczenia rozstrzygającego.
3. Badanie elektrokardiograficzne. Powinno być wykonane u każdego pacjenta z podejrzeniem niewydolności serca. Jego celem jest ustalenie częstości serca oraz rodzaju ewentualnej arytmii.
4. Pomiar ciśnienia krwi – ciśnienie krwi powinno wynosić ok. 120/80. W warunkach gabinetowych wartość ciśnienia skurczowego może znacznie wzrosnąć, jednak nie powinna być wyższa niż 170.
5. Badanie echokardiograficzne – jest to badanie niezbędne w diagnostyce niewydolności serca, szeroko dostępne i mało inwazyjne i bezpieczne. Dostarcza ono wielu informacji o budowie i funkcjonowaniu serca.
6. Badania laboratoryjne – pełna ocena morfologii krwi, elektrolitów, kreatyniny, glukozy, parametrów wątrobowych oraz badanie moczu oraz – w zależności od wskazań – dodatkowe testy. Badania te powinny być wykonywane zarówno w całym procesie diagnostycznym, jak i potem – w trakcie leczenia kotka.
7. Oznaczenie poziomu markerów biologicznych niewydolności serca (peptydy natriuretyczne) oraz markerów neurohormonalnych (renina, aldosteron, endotelina, wazopresyna, norepinefryna) – badania te mają jeszcze (niestety) wąskie zastosowanie, ograniczone do większych placówek kardiologicznych oraz diagnostycznych.
8. Inne metody obrazowanie, jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa lub badania radioizotopowe – rzadko wykonywane ze względu na koszt, dostępność aparatów, trudności z przeprowadzeniem badania oraz słabą tolerancją ze strony zwierząt.
9. Badanie Holterowskie – zapis EKG trwający 24 godziny.

W pierwszym etapie konieczne jest ustalenie, czy rzeczywiście mamy do czynienia z niewydolnością serca i – jeśli tak – wskazanie stopnia jej nasilenia.

W tym celu stosuje się 4-stopniową skalę opracowaną przez Amerykańskie Stowarzyszenie ds. Chorób Serca.

Klasyfikacja niewydolności serca według New York Heart Association (skala NYHA)

Kolejnym krokiem w diagnostyce kardiologicznej jest wskazanie konkretnej jednostki chorobowej, która odpowiedzialna jest za wystąpienie niewydolności serca, a następnie opracowanie sposobu leczenia.

Wizyta w gabinecie – o co zapyta lekarz?

Problemy z sercem u kotów w ogromnej większości przypadków stwierdzane są przez właścicieli.

To oni zauważają, że z pupilem dzieje się coś niedobrego i to oni stanowią kopalnię wiedzy, jeśli chodzi o objawy zauważane u pacjenta.

Kot w gabinecie pod wpływem stresu często maskuje niektóre ważne dla lekarza symptomy, dlatego też niezmiernie istotne jest, by to opiekun podzielił się informacjami o wszelkich zauważonych nieprawidłowościach.

Bardzo dobrze jest zarejestrować sytuacje, które są niepokojące i pokazać nagranie lekarzowi.

Warto jest mieć przy sobie historię choroby oraz wyniki wcześniejszych badań.

Prawidłowo przeprowadzony wywiad powinien zawierać następujące informacje:

• Jaka jest przyczyna wizyty?
• Jakie zaobserwowano objawy? Początek i czas ich trwania?
  • Jaki stopień aktywności jest normą dla kota? Czy ostatnio zmienił się poziom jego aktywności?
  • Czy występuje męczenie się podczas wysiłku lub tuż po nim?
  • Czy występuje męczenie się podczas nietypowych sytuacji, stresu, pobudzenia emocjonalnego?
  • Czy występują trudności w oddychaniu w spoczynku?
  • Czy kot jest osowiały, apatyczny?
  • Czy zdarzały się omdlenia lub nagłe osłabienie?
  • Czy występował kaszel, kichanie, ciężkie oddychanie? Jeśli tak, to kiedy? W jakich okolicznościach?
  • Czy występowały inne objawy? Biegunka? Wymioty? Brak apetytu? Ataki padaczkowe lub epizody utraty przytomności? Kulawizny? Niedowłady?
• Jak choroba postępuje?
• Czy występują predyspozycje dziedziczne? Rodzice i rodzeństwo kota? (ważne przy podejrzeniu choroby wrodzonej)
• Czy stosowana jest profilaktyka chorób zakaźnych?
• Jaka dieta podawana jest pacjentowi?
• Czy występują inne choroby (cukrzyca, nadczynność tarczycy, choroby stawów, przewlekłe choroby nerek, choroby układu oddechowego)? Jaki jest efekt leczenia?
• Jakie są wyniki wcześniejszych badań (jeśli były wykonywane)?
• Czy występowały wcześniej podobne problemy? Stwierdzone arytmie? Wady zastawkowe?
• Czy wykonywane były zabiegi w znieczuleniu ogólnym? Jaki był tego efekt?
• Czy stosowane były wcześniej leki nasercowe? Jakie? Jaki efekt?
• Jaki jest status reprodukcyjny? Kastracja/sterylizacja? Ciąża?
• Czy występują problemy z oddawaniem moczu? Wzmożone pragnienie? Wielomocz? Skąpomocz? Krew w moczu?

Im więcej danych uzyska lekarz i im dokładniejsze one będą, tym szybciej i skuteczniej poprowadzi dalszą diagnostykę.

Mój kot jest pacjentem kardiologicznym – co to oznacza?

Bardzo ważne, by uzmysłowić sobie, że niewydolność serca wywołują choroby, które w większości są nieuleczalne.

Mają one charakter przewlekły, postępowy i nieodwracalny.

Oznacza to, że wszelkie nasze czynności, zarówno jako właścicieli, jak i lekarzy, skupiają się głównie na tym, by jak najbardziej spowolnić chorobę i zminimalizować lub zahamować dalsze pogłębianie się zmian w mięśniu sercowym.

O czym więc musisz pamiętać jako opiekun kota z chorobą serca?

1. Twój podopieczny jest teraz pacjentem, wymagającym stałego nadzoru oraz częstych kontroli u lekarza weterynarii. I tak będzie najprawdopodobniej do końca jego życia.
2. Nie da się przewidzieć przebiegu niewydolności serca. Zależy on od wielu czynników zarówno zewnętrznych,jak i wewnętrznych, dlatego też musisz być przygotowany na możliwość nagłych “zwrotów akcji”. Bywa, że choroba ma charakter liniowy i łagodny, ale zdarza się też, że pojawiają się komplikacje.
3. Żeby właśnie do wspomnianych komplikacji nie dochodziło, jak ognia unikaj innych chorób, które mogą wpłynąć na przebieg niewydolności serca. Niektóre choroby pogarszają przebieg dysfunkcji krążeniowej oraz utrudniają leczenie:
   • choroby oskrzeli,
   • choroby nerek,
   • zaburzenia metaboliczne,
   • cukrzyca,
   • otyłość.
4. W każdym momencie mogą rozwinąć się dodatkowe nieprawidłowości, jak np.:
   • wady zastawkowe,
   • arytmie.
5. Prawdopodobnie do końca życia kociaka będziesz mu podawał leki. Nie zdziw się, jeśli będą one zmieniane w trakcie trwania terapii.
6. Musisz dostosować aktywność kociaka do jego możliwości. Kot nie wie, co się dzieje. Chce się bawić, biegać, po czym nagle okazuje się, że kładzie się wyczerpany, oddychając szybko. Obniżenie perfuzji i utlenowania tkanek w przebiegu niewydolności serca pociąga za sobą konieczność ograniczenia ruchu. Musisz zmusić kota do “oszczędzania” tlenu, a w sytuacji zwiększonego ruchu organizm ma na ten gaz dużo większe zapotrzebowanie.
7. Zadbaj o dietę swojego podopiecznego. W przypadku kotów z nadwagą powinna być to dieta odchudzająca. W innych przypadkach – dieta wzmacniająca. Na rynku istnieją specjalne karmy dla pacjentów kardiologicznych.

Dalsze postępowanie jest ściśle uzależnione od stopnia niewydolności serca oraz choroby ją wywołującej.

Bardzo ogólnie jednak można powiedzieć, że:

1. Przy niewydolności serca I stopnia zwykle leczenie nie jest wymagane, a kontrolne badanie należy wykonać za 6-12 miesięcy. Należy pamiętać o uważnym monitorowaniu kociaka oraz natychmiastowym reagowaniu w sytuacji pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów.
2. W przypadku niewydolności II i III stopnia konieczne jest leczenie farmakologiczne oraz częstsze wizyty u lekarza – w przypadku NS II stopnia badanie kontrolne po 3-4 miesiącach, przy NS III stopnia za 1-2 tygodni.
3. W przebiegu niewydolności IV stopnia – hospitalizacja i intensywna terapia, maksymalne ograniczenie ruchu. W takiej sytuacji często niezbędna jest tlenoterapia, a ekg przeprowadza się nawet kilka razy dziennie.

Podsumowanie

We wcześniejszych moich opracowaniach (zwłaszcza tych dotyczących nowotworów) miałam w zwyczaju szczególny nacisk kłaść na rolę właściciela w rozpoznawaniu nieprawidłowości i szybkim reagowaniu na ich pojawienie się.

I rzeczywiście – w przypadku większości chorób to na opiekunie spoczywa cały ciężar obserwacji, szybkiej reakcji, odpowiedniego postępowania oraz dalszego monitorowania rozwoju choroby.

Powtarzając za Antoine de Saint Exupery: Stajesz się na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś.

Kusiło mnie, by i tu – w podsumowaniu artykułu o chorobach serca u kotów – także zaakcentować konieczność uruchamiania “sił szybkiego reagowania” w obliczu zagrożenia, jednak… zaprzeczyłabym samej sobie.

Bo przecież choroby serca długo potrafią być skryte, długo niezauważone.

Jak więc dostrzec to zagrożenie?

Koty to prawdziwi mistrzowie mistyfikacji. Czasem po prostu nie da się zauważyć choroby w porę (pomimo naprawdę rzetelnej opieki i głębokiej troski ze strony właściciela).

Dlatego apeluję jedynie, by nie bagatelizować niczego.

To Ty – jako opiekun swojego czworonoga – znasz go najlepiej.

Ty wiesz, kiedy jest smutny, kiedy głodny, a kiedy po prostu chce, żebyś dał mu święty spokój.

Więc jeśli kiedykolwiek zauważysz u swojego kota cokolwiek, co zwyczajnie do niego nie pasuje – nie czekaj.

Zadzwoń do lekarza, poproś o konsultację.

Lepiej przebadać zwierzaka o dwa razy za dużo, niż o ten jeden raz za mało.

Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiesz już, że nie wolno bagatelizować chorób serca i warto zwracać uwagę na “dziwne” zachowanie kociaka.

Jeśli masz pytania dotyczące schorzeń układu krążenia, opublikuj je teraz pod artykułem, odpiszę najszybciej jak to będzie możliwe.