Leonberger: opis, charakter, choroby [lek wet Monika Morawska]

Historia rasy Leonberger

Leonberger to rasa psów mało popularna w Polsce, pochodząca z Niemiec. Olbrzym o gołębim sercu, ostoja spokoju i łagodności, a przy tym idealny pies rodzinny.

Już w XVI wieku, w Europie istniały psy wyglądem odpowiadające wzorcowi leonbergera. Pochodziły one najprawdopodobniej od dogów tybetańskich z Alp wschodnich i środkowych.

Były to olbrzymie psy – Leonbergery użytkowano jako psy pasterskie i stróżujące.

Ponoć były też na dworze rodziny książęcej Metternichów, ale nie do końca wiadomo, czy tamte psy miały coś wspólnego z leonbergerami znanymi parę wieków później w Niemiec.

Historia leonbergerów znanych nam dziś sięga lat 30- tych i 40- tych XIX wieku. Twórcą rasy psów Leonberger był Heinrich Essig, radca miejski z Leonbergu (Lwiej Góry).

Chciał on rozsławić miasto i stworzyć psa wyglądem podobnego do lwa, który widniał w herbie miasta. I tak w 1846 roku narodził się pierwszy miot, który nazwano oficjalnie leonbergerami.

Essig krzyżował ze sobą kilka ras, m.in. nowofundlanda, bernardyna, oraz rasę pirenejskiego psa górskiego. Początkowo psy te miały różne maści, a czarna maska na pysku nie zawsze występowała.

W roku 1901 zaczęto do hodowli Leonbergerów wybierać psy o maści złoto rudej i z czarną maską. Cztery lata później powstał wzorzec rasy Leonberger.

Leonbergery szybko zyskiwały popularność w Niemczech i Europie w roli stróża i jako psy pociągowe, a także rodzinne.

Wśród posiadaczy leonbergerów można wymienić: cesarzową austriacką – Sissi, kanclerza Otto von Bismarcka, kompozytora Ryszarda Wagnera, króla Anglii Edwarda VII, Giuseppe Garibaldi.

Obie wojny zasiały spustoszenie w hodowlach wielu ras, również leonberger był na granicy wyginięcia. Na szczęście po II Wojnie Światowej odtworzono rasę psów Leonberger.

Dziś leonbergery to przede wszystkim psy rodzinne, ale rasa doskonale sprawdza się również jako psy ratownicze, zarówno w ratownictwie wodnym, jak i górskim (jako psy lawinowe).

Leonberger jest przedstawicielem molosów, należy do 2 grupy FCI, sekcja 2.2: molosy typu górskiego.

Leonberger opis rasy

Wielkość i waga psów

Leonberger to pies duży, potężny, o harmonijnej budowie, dobrze umięśniony.

Wzorzec rasy Leonberger

Leonberger szata

• leonbergery mają długą sierść, przylegającą, miejscami może być lekko szorstka, nigdy nie rozdzielająca się,
• obfity podszerstek zapewniający dobrą termoizolację, gruby, ale nie zacierający linii ciała,
• sierść prosta, może być lekko falująca,
• na szyi tworzy kryzę, jak lwia grzywa, szczególnie obfita i okazała jest u samców,
• na przednich kończynach włos tworzy pióra, a z tyłu charakterystyczne portki,

Maści Leonbergerów

• lwia,
• czerwona,
• brązowo- czerwona,
• piaskowa (jasnożółta i kremowa),
• oraz wszelkie odcienie pośrednie.

Leonbergery zawsze posiadają czarną maskę na pysku.

Dopuszczalne czarne końcówki włosów Leonbergera, ale czerń nie może przeważać w szacie. Maść jest lekko rozjaśniona na piórach, portkach i spodzie ogona, ale nie tworzy zbyt dużego kontrastu. Tolerowany jest biały krawat lub plamka na klatce piersiowej.

Jak wygląda duży pies rasy leonberger możesz zobaczyć na poniższym filmie

Leonberger charakter

Leonberger to niezwykle przyjazny i przywiązany do swojej rodziny pies.

Doskonale odnajduje się w domu z dziećmi, jest opiekuńczy o spokojnym usposobieniu. Psy tej rasy nie wykazują oznak agresji.

Leonberger to bardzo pewny siebie pies, a przy tym całym sercem oddany i lojalny wobec swojej rodziny.

Źle znosi dłuższe przebywanie w samotności, najlepiej czuje się, kiedy jego rodzina jest w komplecie.

Jest doskonałym stróżem, a przy tym pies nie szczeka bez potrzeby, jest raczej obserwatorem. Nieznajomych akceptuje przy domownikach, choć początkowo z duża dozą nieufności, to po jakimś czasie jest bardzo przyjacielski.

Leonberger jest bardzo inteligentny, szybko się uczy; psy tej rasy mają doskonałą pamięć.

Warto wybrać się z nim choćby na podstawowe szkolenie, bo źle wychowany Leonberger może sprawiać duże problemy.

Czasami też bywa uparty, potrzebuje właściciela konsekwentnego, który nie pozwoli sobie “wejść na głowę”, bo leonberger potrafi wykorzystać swój urok i czar, oraz inteligencję niekoniecznie w pożądany przez nas sposób.

Socjalizować tego psa należy już od wczesnego szczenięctwa.

Leonberger kocha wodę, więc powinniśmy zapewniać mu możliwość pływania.

Pies rasy Leonberger doskonale sprawdza się również w pracy węchowej, a te umiejętności wykorzystywane są czasem w ratownictwie.

Psy tej rasy dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, często bywają wobec nich opiekuńcze.

Leonberger bywa leniwy i ociężały, czasem trudno go zmusić do aktywności, albo choćby wyjścia na spacer.

Leonberger pielęgnacja

Pielęgnacja psów sprowadza się głównie do regularnego wyczesywania sierści, przynajmniej raz w tygodniu.

Do czesania używamy szczotek z drucianymi ząbkami, dobrym rozwiązaniem jest też furminator dla długiej sierści.

Psy tej rasy linieją bardzo obficie 2 razy w roku. Wtedy też zabiegi pielęgnacyjne należy wykonywać znacznie częściej (minimum raz na 2 dni). Tym samym zaoszczędzimy sobie części sprzątania w domu.

Leonbergery kochają wodę i gdy tylko mają okazję, korzystają z kąpieli wszędzie, gdzie tylko się da, dobra czasem nawet okazuje się kałuża 😉

Choć kąpiele, w warunkach domowych, są technicznie dość trudne do wykonania, głównie ze względu na gabaryty Leonbergera, to jeżeli już ktoś chce wykąpać psa, powinien zaopatrzyć się w dobry szampon dla psa – najlepiej z odżywką, przeznaczony dla psów o długiej sierści.

Po kąpielach psa (spontanicznych, bądź celowych), należy dobrze wysuszyć Leonbergera. Jest to bardzo ważne, ponieważ leonbergery maja gruby i gęsty podszerstek. Co prawda jest go ciężko przemoczyć, ale jak już zmoknie to bardzo długo schnie, a długotrwałe narażanie skóry na wilgoć może predysponować do chorób skóry.

Należy również przycinać włosy tych psów w okolicach palców, oraz za uszami – bo lubią się tam kołtunić.

Kontrolujemy również stan uszu, bo jak wszystkie zwierzęta z wiszącymi uszami, leonbergery mają zwiększoną tendencję do zapaleń uszu.

W razie konieczności przycinamy pazury.

Leonberger karmienie

Leonbergery, jak wszystkie rasy olbrzymie w okresie wzrostu, powinny dostawać bardzo dobrą jakościowo karmę dla psa, dobrze zbilansowaną pod względem wapnia i fosforu, o właściwym ich stosunku, najlepiej z dodatkiem siarczanu chondroityny i glukozaminy.

Przy dobrej jakościowo karmie nie ma wskazań do suplementacji mikro i makroelementów, wręcz taka suplementacja czasem może zaszkodzić.

U dorosłych Leonbergerów należy uważać na porcje, aby nie przekarmić psa, ponieważ leonbergery są z natury łakomczuchami. Najlepiej jest, przy stosowaniu karm bytowych, sugerować się tabelą z tyłu opakowania.

Karmę dla psa należy podawać w 2 porcjach, a po karmieniu zapewnić odpoczynek, aby zapobiec ewentualnemu skrętowi żołądka u Leonbergera.

W okresie linienia, aby wzmocnić sierść i skórę, do karmy zwierząt można dodawać suplementy z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi i biotyną.

Samodzielne sporządzanie posiłków dla tych zwierząt jest dość dużym wyzwaniem. Jeżeli nie posiadamy odpowiedniej wiedzy na ten temat powinniśmy skonsultować się z dietetykiem weterynaryjnym. Pozwoli to uniknąć negatywnych skutków dla zdrowia naszego psa, wynikających ze źle zbilansowanej diety. Karmiąc Leonbergera samodzielnie przygotowywanym pokarmem, należy pamiętać, aby dodawać suplementy witaminowo-mineralne.

Leonberger choroby

DCM kardiomiopatia rozstrzeniowa

Kardiomiopatia rozstrzeniowa to choroba mięśnia sercowego, polegająca na osłabieniu jego kurczliwości.

Choroba rozwija się u zwierząt stosunkowo długo. Typowe objawy u psów pojawiają się późno, kiedy choroba jest już w zaawansowanym stadium.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa objawy:

• osowiałość,
• przyspieszenie oddechów i duszność, a w zaawansowanych przypadkach obrzęk płuc,
• kaszel,
• powiększenie obrysu brzucha, na skutek zbierającego się tam płynu,
• nietolerancja wysiłkowa,
• omdlenia,
• utrata apetytu i wychudzenie, w końcowej fazie schorzenia.

Serce ma ścieńczałą ścianę, mięsień sercowy ma obniżoną kurczliwość, cała sylwetka serca jest powiększona, na zdjęciu rtg serce jest okrągłe.

Często chorobie u psa towarzyszą zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków).

Rozpoznanie schorzenia stawia się na podstawie badania rtg, ekg i badania echo serca.

Co jest bardzo ważne, wcześnie rozpoznana kardiomiopatię można skutecznie leczyć i znacząco opóźnić pojawienie się objawów klinicznych, a tym samym przedłużyć życie Leonbergera. Wystarczy raz w roku ( u psów w grupie ryzyka), lub raz na 2 w lata wykonać profilaktyczne badanie echo serca.

Kardiomiopatia rozstrzeniowa leki:

• leki moczopędne,
• leki rozszerzające naczynia krwionośne,
• leki zwiększające kurczliwość mięśnia sercowego,
• leki przeciw arytmiczne,
• warto suplementować L- karnitynę, oraz nienasycone kwasy tłuszczowe.

Chorobę leczy się do końca życia.

Dysplazja stawów biodrowych

Dysplazja stawów biodrowych to wadliwe ukształtowanie stawów biodrowych Leonbergera. Jest to choroba o podłożu genetycznym. Na dysplazję stawów biodrowych wpływ mają także:

• żywienie,
• tryb życia i aktywność fizyczna,
• tempo wzrostu.

Objawy uzależnione są od stopnia zmian w stawie biodrowym.

Przy łagodnej dysplazji stawów biodrowych są to delikatne zmiany w chodzie pojawiające się starszym wieku. Natomiast przy większych zmianach w stawach objawy pojawiają się już u bardzo młodych psów, czasem jeszcze szczeniąt.

Pies Leonberger cierpiący na dysplazję stawów biodrowych wykazuje niechęć do poruszania się, a czasem nawet tzw. króliczy chód.

Leczenie – to głównie leczenie chirurgiczne W zależności od stopnia, oraz wieku psa dobierana jest odpowiednia metoda. Dodatkowo bardzo ważna jest zmiana trybu życia, oraz odpowiednia karma dla psów ze zwyrodnieniami stawów.

Dysplazja łokcia

Choroba polegająca na nieprawidłowym wykształceniu powierzchni stawowych w stawie łokciowym.

W przebiegu dysplazji łokcia może dochodzić do:

• nieprzyrośnięcia się wyrostka łokciowego dodatkowego,
• fragmentację wyrostka dziobiastego,
• osteochondroza oddzielająca przyśrodkowego kłykcia kości ramiennej,
• niedopasowanie powierzchni stawowych między kością ramienną, a łokciową.

Wszystkie te jednostki są ze sobą powiązane i mogą występować razem. Objawy kliniczne pojawiają się już u szczeniąt Leonbergera w wieku 6- 12 miesięcy.

Dysplazja łokcia objawy:

• kulawizna na jedną bądź obie kończyny,
• sztywny chód,
• niechęć do zginania kończyn w stawie łokciowym.

Rozpoznanie potwierdza się badaniem rtg.

Leczeniem z wyboru jest leczenie chirurgiczne, w niektórych przypadkach można taki zabieg wykonać artroskopowo.

Skręt żołądka u leonbergera

Skręt żołądka polega na nagromadzeniu się gazów w żołądku (ostre rozszerzenie) z jego skrętem lub nie. Skręt żołądka u Leonbergera to stan nagły, zagrażający życiu.

Objawy skrętu żołądka:

• niepokój,
• odruch wymiotny,
• zianie,
• powiększenie obrysu brzucha.

Stan psa pogarsza się z minuty na minutę. Należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii.

Leczenie jest bardzo trudne i uzależnione od tego, w jakim czasie od wystąpienia objawów pies trafi do lekarza. Polega na ustabilizowaniu pacjenta (który często wpada we wstrząs) i przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego.

Często mimo podjętego leczenia nie udaje się uratować zwierzęcia. Nieleczony skręt żołądka zawsze kończy się śmiercią.

Młodzieńcze zapalenie kości

Młodzieńcze zapalenie kości występuje u młodych leonbergerów. Jest to zaburzenie wzrostu kości długich.

Młodzieńcze zapalenie kości przyczyny:

• przyczyny metaboliczne (nadmiar wapnia w diecie),
• skłonność genetyczna,
• zaburzenia endokrynologiczne,
• alergie,
• pasożyty,
• schorzenia autoimmunologiczne.

Objawy występują u psów w okresie intensywnego wzrostu, czyli 6- 18 miesięcy. Pojawia się tzw. “kulawizna wędrująca”, czyli kulawizna dotykająca różnych kończyn, raz jednej, raz drugiej.

Podczas omacywania kończyn leonbergery wykazują dużą bolesność, zwłaszcza przy omacywaniu trzonów kości. Czasem też może pojawić się gorączka.

Rozpoznanie potwierdza się badaniem rtg.

Leczenie jest głównie objawowe. W atakach bólu zalecane jest podawanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Warto również skorygować dietę, na taką o mniejszej zawartości wapnia.

Choroba ustępuje wraz z zakończeniem wzrostu kości.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy to choroba polegająca na zmniejszonej produkcji hormonów przez tarczycę leonbergera.

Rozpoznanie stawia się na podstawie badań laboratoryjnych – poziomu hormonów tarczycy.

Leczenie polega na suplementacji syntetycznych hormonów tarczycy.

Entropium i ektropium

Entropium – to wwiniecie się dolnej powieki do wewnątrz.

Powoduje to ciągle drażnienie rogówki oka przez rzęsy i włosy z dolnej powieki, a przez to może dochodzić do notorycznych zapaleń spojówek psa, owrzodzenia rogówki, a w konsekwencji prowadzić do poważnych schorzeń oczu.

Ektropium jest to natomiast wywinięcie się powieki dolnej na zewnątrz.

Powoduje to niedomykanie się powiek i tym samym gałka oczna narażona jest na niekorzystne działanie czynników zewnętrznych (kurz, pył, wysuszenie) co może predysponować do dalszych chorób oczu.

Obie wady ustawienia powiek koryguje się chirurgicznie.

Czy warto zdecydować się na leonbergera?

Psy rasy leonberger, ze względu na swoje gabaryty potrzebują trochę więcej przestrzeni, najlepiej czują się w domu z ogrodem, ale również mogą mieszkać w większym mieszkaniu.

Jest to pies dla osób średnio aktywnych. Musimy mu zapewnić odpowiednią dawkę codziennych spacerów, najlepiej jeden dłuższy przynajmniej godzinny.

Absolutnie Leonberger nie jest psem, który może mieszkać na podwórku, czy w kojcu, leonberger potrzebuje stałego kontaktu ze swoja rodziną.

Rasa leonberger ma łagodne usposobienie, dlatego nadaje się idealnie jako przyjaciel rodziny z dziećmi, nawet bardzo małymi, trzeba tylko nadzorować zabawę z psem, aby niechcący, w związku ze swoja masą, nie zrobił im krzywdy.

Jest to pies bardzo inteligentny i stosunkowo łatwo go ułożyć, nawet niezbyt doświadczonemu opiekunowi. Należy jednak pamiętać o konsekwencji i wyznaczaniu granic, bo czasem Leonbergery potrafią być niesforne.

Pies pasterski leonberger nie ma tendencji do niszczenia i demolowania domu, jednak pozostawiony zbyt długo sam sobie, lub nieodpowiednio wychowany, może narobić sporo szkód.

Duże psy rasy leonberger są drogie w utrzymaniu. Potrzebuje wysokowartościowej karmy, która na takiego olbrzyma sporo kosztuje.

Dodatkowo mogą zdarzyć się schorzenia opisane powyżej, a leczenie przy tak dużej masie psa jest kosztowne.

Mimo tego zdecydowanie polecam tę rasę każdemu, kto ma trochę więcej czasu i kto chce mieć w domu cudownego pieszczocha 🙂