Ile żyją koty: które rasy żyją najdłużej i co wpływa na długość życia kota?

Koty domowe obecnie żyją coraz dłużej. Zasadniczy postęp, jaki dokonał się w dziedzinie medycyny weterynaryjnej, jak też rosnąca świadomość opiekunów pozwoliły na znaczne udoskonalenie diagnostyki oraz leczenia wielu chorób.

Dzięki zmianom i ulepszeniom, jakich dokonano w dziedzinie żywienia kotów, jak też ciągłej pracy nad poprawą efektywności działań profilaktycznych w zakresie szczepień ochronnych, zauważalnemu ograniczeniu uległa zapadalność na choroby pasożytnicze i zakaźne naszych czworonożnych przyjaciół, a zdrowa, dobrze zbilansowana dieta o odpowiednim składzie zaczęła mieć fundamentalne znaczenie.

Nic więc dziwnego, że obecnie oczekiwana długość życia kota domowego to średnio aż 14 – 16 lat.

Niektóre koty dożywają sędziwego wieku 20 lat, a rekordziści nawet dłużej.

Najstarszą przedstawicielką tego gatunku, która znalazła zaszczytne miejsce w księdze Guinnessa, to kotka o imieniu Creme Puff – osiągnęła ona niebywałą długość życia 38 lat i 3 dni!

Obserwując coraz bardziej wydłużający się czas życia naszych czworonogów od razu pojawia się pytanie, jakież to zmienne wpływają na to, jak daleko posunie się w latach nasz mruczek?

A w ślad za nim – czy my, jako opiekunowie czworonogów – mamy jakikolwiek wpływ na to, by zapewnić mu długowieczność?

Jeśli chcesz, by Twój pupil towarzyszył Ci przez długie lata sprawdź, co możesz zrobić, by zapewnić mu odpowiednie do tego celu warunki.

Zapraszam do zapoznania się z tym artykułem, ponieważ znajdziesz w nim informacje o tym:

• jak długo żyją przedstawiciele poszczególnych kocich ras,
• jakie najczęstsze choroby stają na drodze długowieczności u kotów,
• ile “ludzkich” lat ma Twój pupil,
• w jaki sposób możesz wpłynąć na osiągnięcie późnej starości Twojego mruczącego przyjaciela.

Bardzo istotną kwestią jest fakt, iż wszelkie dane statystyczne dotyczące długości życia poszczególnych ras kotów, a także wieku wchodzenia w okres dojrzałości czy starości, są próbą sztucznego stworzenia pewnych wzorców i schematów, które mają później ułatwić postępowanie z kotami w różnym wieku.

Jednak to są tylko tabele, które – owszem, bywają użyteczne, jednak nawet najdoskonalsze przeliczniki i symulacje nigdy nie oddadzą ze stuprocentową pewnością “prawdziwego” wieku kota.

Parafrazując nasze powiedzenie: “Kot ma tyle lat, na ile się czuje.”

Co wpływa na długość życia kota?

W swoich pierwszych latach koty dojrzewają dość szybko. Najszybszy “skok wzrostowy” wykazują w pierwszym roku życia, potem ulega on nieznacznemu spowolnieniu.

W momencie, gdy kończą 2. rok życia, osiągają “równowartość” 24 lat ludzkich, a następnie w każdym następnym roku przybywa im średnio po 4 ludzkie lata.

Uważa się, że kot starszy to taki, który ukończył 9. rok życia.

Największą śmiertelność wśród kotów notuje się w wieku 1 roku oraz 15 – 16 lat.

Rasa kota

Nie jest tak, że wszystkie koty dojrzewają, starzeją się i odchodzą mniej więcej w tym samym wieku.

Jest to ściśle uzależnione od rasy, a także wielkości kota.

Czynniki genetyczne determinują nie tylko długość życia, ale także zapadalność na choroby i predyspozycje do nich.

Weźmy na przykład dojrzewanie:

samica kota syjamskiego dojrzewa w wieku około 6 miesięcy, podczas gdy większość kotów “nierasowych” osiąga dojrzałość płciową pomiędzy 10. a 12. miesiącem życia. Koty duże, jak Maine Coon czy Pers dojrzewają jeszcze później – w wieku około 2 lat.

Koty nierasowe żyją dłużej, niż koty rasowe.

Najprawdopodobniej jest to związane ze ściśle selektywną hodowlą, której celem jest wykształcenie u potomstwa pożądanych cech, jednakże jej efektem ubocznym jest zwykle większa zapadalność na różnego rodzaju choroby.

Nie bez powodu mówi się, że koty nierasowe są zdrowsze i silniejsze niż koty rasowe.

W przypadku czynników genetycznych, największe znaczenie w prognozowaniu odnośnie długości życia będą miały:

• rasa kota,
• długość życia rodziców,
• zdrowie rodziców,
• choroby wrodzone – na przykład wrodzona choroba serca wpłynie z całą pewnością na długość życia Twojego kota, więc znajomość rodowodu obojga rodziców jest ważna w dalszym prognozowaniu.

Jak wspomniałam, skłonności rasowe oraz genetyka mają niebagatelny wpływ na długość życia kota.

Przypatrzmy się teraz, jak to się kształtuje w poszczególnych rasach kotów. Poniżej znajduje się krótka charakterystyka poszczególnych ras kotów wraz z najczęściej występującymi u nich chorobami. Ograniczyłam się wyłącznie do nakreślenia specyficznych predyspozycji, pomijając wyszczególnienie typowych “kocich” chorób, na które zapadać mogą wszystkie koty bez wyjątku.

Ile żyje kot abisyński?

Ile żyją koty abisyńskie? Długość życia kota abisyńskiego to około 9 – 15 lat.

Kot abisyński, według legend czczony jeszcze przez starożytnych Egipcjan, cechuje się dość dobrym zdrowiem.

Rasa ta obciążona jest jednak dwiema poważnymi chorobami genetycznymi:

• Postępującym zanikiem siatkówki (Progressive Retinal Atrophy – PRA), który doprowadzić może do utraty wzroku przez kota.
• Niedoborem kinazy pirogronianowej (PKA). Defekt ten prowadzi do rozwoju u kotów hemolitycznej, regeneratywnej anemii.

Dlatego zawsze przed zakupem warto poprosić hodowcę o zaświadczenie, informujące o tym, iż rodzice są przebadani i wolni od mutacji genetycznych. Testy w kierunku obu tych chorób są dostępne i w każdym momencie można sprawdzić, czy kot nie jest nosicielem wadliwych genów.

Oprócz tego koty abisyńskie mogą mieć większe skłonności do występowania następujących chorób:

• kardiomiopatia rozstrzeniowa,
• zaburzenia łodygi włosa u kotów abisyńskich,
• wyłysienia psychogenne,
• blastomykoza,
• kryptokokoza,
• reakcje polekowe na gryzeofulwinę (lek przeciwgrzybiczy),
• wrodzona niedoczynność tarczycy (anegdotyczny przypadek w jednej rodzinie kotów abisyńskich),
• amyloidoza (głównie wątroby, nerek),
• zwiększona wrażliwość osmotyczna erytrocytów,
• zespół hiperestezji (przeczulica),
• miastenia (rzadka u kotów),
• polipy nosa i gardła,
• zapalenie dziąseł.

Ile żyje amerykański kot krótkowłosy?

Ile żyją koty tej rasy? Długość życia kota amerykańskiego krótkowłosego to około 15 – 20 lat.

Amerykańskie koty krótkowłose cechują się bardzo dobrym zdrowiem, z niewielkim ryzykiem występowania chorób dziedzicznych.

Jedną z najważniejszych chorób, które mogą dotknąć tę rasę, jest kardiomiopatia przerostowa. Predysponowane są samce w średnim lub starszym wieku.

Jednakże koty te z reguły dożywają późnego wieku.

Ile żyje kot amerykański bobtail?

Ile żyją koty rasy amerykański bobtail? Kot amerykański bobtail żyje około 12 – 15 lat.

Rasa stosunkowo młoda, najbardziej rozpowszechniona w Stanach Zjednoczonych.

Bobtaile amerykańskie to bardzo silne i zdrowe koty, mogą je jednak dotykać typowe kocie choroby.

Przedstawiciele rasy, które rodzą się bez ogona, mogą mieć dolegliwości ze strony zdeformowanego kręgosłupa (np. problemy z defekacją). Przed zakupem kociaka upewnij się, czy hodowca posiada dokumentację odnośnie stanu zdrowia rodziców.

Generalnie jednak są to koty cieszące się dobrym zdrowiem.

Ile żyje kot amerykański curl?

Ile żyją koty amerykański curl? Kot amerykański curl żyje około 12 – 16 lat.

Amerykański curl to kolejna rasa kotów, wywodząca się z Ameryki.

Koty te uchodzą za zdrowe i odporne, a odpowiedzialna za charakterystyczne wywinięcie uszu mutacja, nie wpływa na funkcjonowanie organizmu.

Nieznane są inne mutacje genetyczne, czy predyspozycje do stanów chorobowych, a kocięta cechują się wręcz mocnym układem odpornościowym i dobrą reakcją na szczepienia. Stąd też koty tej rasy rzadko chorują.

Oczywiście, choroby takie jak wielotorbielowatość nerek, czy choroby uszu stwierdzane są również u tej rasy, jednak nie wynikają one z jakichś szczególnych predyspozycji.

Ile żyją koty amerykańskie szorstkowłose?

Ile żyją koty tej rasy? Kot amerykański szorstkowłosy żyje około 7 – 12 lat.

Koty te wywodzą się od kotów amerykańskich krótkowłosych.

Koty te są ogólnie zdrowe, jednak ze względu na domieszkę krwi kotów krótkowłosych, mogą mieć podobne predyspozycje do chorób, w tym dysplazji stawów biodrowych oraz kardiomiopatii przerostowej.

Ile żyją koty rasy angora turecka?

Ile żyją koty rasy angora turecka? Kot angora turecka żyje około 12 – 18 lat.

Angory tureckie to stosunkowo zdrowe koty.

Przedstawiciele, które posiadają białe umaszczenie oraz niebieskie oczy mają skłonność do głuchoty.

Mogą rozwijać także kardiomiopatię przerostową.

U kociąt w wieku 2 – 4 tygodni może wystąpić ataksja, dotycząca układu nerwowo – mięśniowego i zawsze kończąca się śmiercią.

Choroba ta dotyczy wyłącznie przedstawicieli tej rasy.

Ile żyje kot australijski mist?

Ile żyją koty australijski mist? Kot australijski mist żyje około 12 – 18 lat.

Rasa wywodząca się od kota burmskiego, abisyńskiego i pręgowanego kota domowego tabby.

Najczęstsze problemy, z którymi borykają się przedstawiciele tej rasy to alergie skórne oraz otyłość wraz z chorobami jej towarzyszącymi.

U jednego kociaka stwierdzono niedobór kinazy prirogronianowej; pomimo że choroba ta zdarza się epizodycznie, warto jest wykonywać badania genetyczne u zwierząt hodowlanych.

Ile żyje kot balijski?

Ile żyją koty balijskie? Koty balijskie, u których nie rozwiną się powyższe zaburzenia mają szansę osiągnąć wiek 18 – 22 lat.

To rasa wywodząca się od kota syjamskiego, a charakteryzuje się dłuższym włosem.

Ze względu na pochodzenie, mogą one być predysponowane do tych samych chorób, które dotykają rasę rodzimą:

• amyloidoza – schorzenie, w przebiegu którego dochodzi do odkładania się pewnego rodzaju białka – amyloidu w różnych narządach wewnętrznych (głównie w wątrobie),
• choroby oskrzeli /astma u kota,
• wrodzone choroby serca (w tym zwężenie aorty),
• zez,
• zaburzenia dotyczące przewodu pokarmowego, jak np. przełyk olbrzymi (megaesophagus),
• zespół hiperestezji – to szereg objawów, z pogranicza zaburzeń neurologicznych i behawioralnych; syndrom ten przebiega z objawami marszczenia się skóry w dole grzbietu wzdłuż kręgosłupa, wpatrywania się we własny ogon, gryzienia ogona i kończyn tylnych, silnego podenerwowania, czasem też silnego pobudzenia i wokalizacji,
• chłoniak u kota,
• oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych),
• postępujący zanik siatkówki,
• akromelanizm – wytwarzanie melaniny zależne od temperatury środowiska.

Ile żyje kot bengalski?

Ile żyją koty bengalskie? Wiele źródeł podaje różne długości życia kota bengalskiego, które wahają się od 9 do 16 lat. Kot bengalski żyje średnio 7,3 roku.

Kot bengalski powstał początkowo z krzyżowania azjatyckiego leoparda z kotem domowym, a następnie z kotem abisyńskim i egipskim mau.

Generalnie zdrowe, jednak żyją najkrócej spośród wszystkich ras kotów.

Rasa może być obarczona takimi chorobami, jak:

• neuropatia dystalna – zaburzenie układu nerwowego, które może pojawić się u kotów już w wieku 1 roku,
• u kociąt może rozwinąć się zespół płaskiej klatki piersiowej, który może mieć nasilenie od łagodnego do ciężkiego; zmiany, które nie są zaawansowane na szczęście ulegają stopniowemu zmniejszeniu w miarę wzrostu i rozwoju,
• dysplazja stawów biodrowych, której skutkiem może być kulawizna,
• kardiomiopatia przerostowa,
• wrodzone zwichnięcie rzepki – od łagodnego do ciężkiego; poważne przypadki można skorygować chirurgicznie,
• postępujący zanik siatkówki.

Ile żyją koty rasy birmańskiej?

Ile żyją koty rasy birmańskiej? Długość życia kota birmańskiego to około 12 – 16 lat.

Te niezwykle uczuciowe i łagodne z natury koty również mają swoją osobistą pulę chorób, na które zapadają.

Są to między innymi:

• wrodzona hipotrichoza – koty rodzą się bezwłose oraz mają zaburzenia immunologiczne, prowadzące do upośledzenia odporności,
• skórzak rogówki – problem okulistyczny polegający na narastaniu na powierzchni rogówki skóry i/lub włosów; defekt usuwa się chirurgicznie,
• gąbczaste zwyrodnienie mózgu – postępująca choroba ośrodkowego układu nerwowego, objawiająca się między innymi osłabieniem kończyn tylnych oraz brakiem koordynacji; wiek wystąpienia choroby to około 7 tydzień życia.
• kardiomiopatia przerostowa – najczęstsza choroba serca kotów, do wystąpienia której predysponowane są samce,
• hemofilia typu B, wywołana niedoborem czynnika IX,
• martwica końca ogona (najprawdopodobniej wywołana izoerytrolizą noworodków),
• aplazja grasicy (objawy pojawiają się w początkowych miesiącach życia),
• martwiak rogówki jako predylekcja rasowa,
• zaćma wrodzona (zdarzały się przypadki tej choroby u kotów birmańskich),
• polineuropatia dystalna, pojawiająca się w wieku 8 – 10 tygodni,
• wielotorbielowatość nerek.

Ile żyje kot bombajski?

Ile żyją koty bombajskie? Kot bombajski żyje z reguły 15 – 20 lat.

Rasa utworzona w wyniku krzyżowania burmskiego kota piaskowego z czarnym kotem domowym krótkowłosym.

Koty te są z reguły zdrowe, choć jedna choroba (obserwowana także u kotów burmskich) może mieć tło genetyczne:

jest to defekt czaszkowo – twarzowy, czasami nazywany burmskim defektem głowy.

Choroba ta obserwowana jest u nowonarodzonych kociąt, które mogą mieć poważnie zdeformowane głowy (takie zwierzaki z reguły od razu są usypiane).

Oprócz tego występować może u nich również:

• burmska hypokaliemia,
• zespół wielotorbielowatości nerek.

Ile żyje kot brytyjski?

Ile żyją koty brytyjskie? Kot brytyjski krótkowłosy żyje średnio 14 – 20 lat.

Jedna z bardziej popularnych ras kotów.

Uznawana jest generalnie za zdrową, jednak ze względu na uwarunkowania anatomiczne (brachycefalizm), a także predyspozycje dziedziczne, mogą mieć tendencje do wystąpienia wielu stanów klinicznych i chorób:

• kardiomiopatia przerostowa – dość częsta u tej rasy,
• hemofilia typu B,
• niedrożność kanalików nosowo – łzowych,
• zespół wielotorbielowatości nerek,
• plazmocytarne zapalenie dziąseł,
• nadczynność tarczycy,
• zapalenie pęcherza moczowego,
• przewlekła choroba nerek,
• autoimmunologiczny zespół limfoproliferacyjny kotów brytyjskich.

Jak długo żyje kot burmański (burmski)?

Ile żyją koty burmańskie? Kot burmański żyje średnio 16 – 18 lat.

Koty te należą do długowiecznych i z reguły osiągają 18 lat i więcej (pomimo całkiem sporej listy chorób, do których mogą mieć predyspozycje).

Ogólnie jest to zdrowa rasa, chociaż często rozwijają zapalenia dziąseł.

Są także bardziej niż inne rasy wrażliwe na znieczulenie.

Inne stany kliniczne, obserwowane u tej rasy to:

• lipemia cieczy wodnistej – przejściowy mleczny wygląd oczu u kociąt (zwykle ustępuje samoistnie),
• skórzak rogówki,
• zespół bólu twarzoczaszki – objawy to nadmierne lizanie, przeżuwanie, drapanie łapą okolic pyszczka; towarzyszy temu brak pobierania pokarmu ze względu na odczuwany dyskomfort i ból.
• wrodzona choroba przedsionkowa; jej objawy to:
  • przechylanie głowy,
  • zaburzenia równowagi,
  • brak koordynacji ruchowej u kociąt,
  • czasami głuchota.
• wada głowy kotów burmskich (defekt czaszkowo – twarzowy),
• polimiopatia hipokaliemiczna kotów burmskich – osłabienie mięśni spowodowane niskim poziomem potasu we krwi, obserwowane u kociąt; objawy to:
  • ogólne osłabienie,
  • sztywny chód,
  • niechęć do chodzenia,
  • drżenie głowy.
• zespół płaskiej klatki piersiowej u kociąt,
• skręcony ogon, z reguły jest to skutek deformacji kości ogonowej,
• choroba zwyrodnieniowa stawów łokciowych,
• fibroelastoza wsierdzia – objawy pojawiają się w wieku 3 tyg. życia do 4 miesiąca; uważa się, że jest dziedziczona.
• kardiomiopatia rozstrzeniowa – obecnie już występuje rzadziej,
• cukrzyca,
• wrodzona hipotrichoza – może występować rodzinnie,
• akromelanizm,
• wyłysienia psychogenne,
• wrodzona głuchota,
• zespół przeczulicy,
• przepuklina oponowo – mózgowa,
• kamica szczawianowo – wapniowa,
• agenezja nozdrzy (nieprawidłowy rozwój).

Ile żyją koty burmilla?

Ile żyją koty rasy burmilla? Kot burmilla żyje średnio 10 – 15 lat.

To stosunkowo młoda rasa powstała na skutek skrzyżowania kota burmskiego z persem szynszylowym.

Choroby, które mogą się u nich rozwinąć są podobne do tych, które dotykają rasy wyjściowe.

Najczęściej jest to wielotorbielowatość nerek oraz wada głowy kotów burmskich.

Jaka jest długość życia kota cejlońskiego?

Ile żyją koty cejlońskie? Kot cejloński żyje około 15 lat.

Nie ma wielu informacji o zapadalności na konkretne choroby u tego – pochodzącego ze Sri Lanki – kota.

Istnieją przypuszczenia, że może mieć skłonności do chorób górnych dróg oddechowych.

Ile żyje kot chantilly – tiffany?

Ile żyją koty rasy chantilly – tiffany? Kot chantilly – tiffany żyje około 14 – 16 lat

Zasadniczo zdrowe i silne koty, bez problemów związanych z rasą.

Należy regularnie sprawdzać i czyścić uszy, a także (podobno) nie podawać produktów z kukurydzy ze względu na delikatny układ pokarmowy.

Jak długo żyją koty cornish rex?

Ile żyją rasowe koty cornish rex? Kot cornish rex żyje około 11 – 15 lat.

Rasa generalnie zdrowa.

Może być jednak predysponowana do wystąpienia pewnych chorób:

• wrodzona hipotrichoza, inaczej nazywana dziedzicznym łysieniem,
• przepuklina pępkowa,
• kardiomiopatia przerostowa,
• niedoczynność tarczycy.

Ile żyje dewoński reks?

Ile żyją koty rexy dewońskie? Kot devon rex żyje około 9 – 15 lat.

Devon rex uznawany jest za ogólnie zdrową rasę.

Może jednak być predysponowany do wystąpienia pewnych chorób, takich jak m.in.:

• wrodzona hipotrichoza,
• kardiomiopatia przerostowa,
• zapalenie skóry na tle Malassezia,
• dysplazja stawu biodrowego,
• pokrzywka barwnikowa,
• wrodzona miopatia Devon Rex,
• koagulopatia zależna od witaminy K,
• zwichnięcia rzepki.

Ile żyje kot egipski mau?

Ile żyją rasowe koty egipskie? Kot egipski mau żyje około 13 – 16 lat.

To rasa stosunkowo zdrowa, jednak może być predysponowana do wystąpienia zaburzeń neurologicznych w przebiegu gąbczastego zwyrodnienia mózgu.

Tło tej choroby jest najprawdopodobniej dziedziczne, a wiek wystąpienia pierwszych objawów to około 7. tydzień życia.

Jaka jest długość życia kota egzotycznego krótkowłosego?

Ile żyją koty tej rasy? Kot egzotyczny krótkowłosy żyje około 12 – 14 lat.

Koty te predysponowane są między innymi do takich chorób, jak:

• wielotorbielowatość nerek,
• problemy związane z układem oddechowym (na skutek brachycefalicznej budowy czaszki),
• postępujące zwyrodnienie siatkówki,
• kardiomiopatia przerostowa,
• kamica szczawianowo – wapniowa.

Ile żyje kot europejski krótkowłosy?

Ile żyją koty dachowce? Kot europejski krótkowłosy żyje około 15 – 22 lat.

Kot europejski krótkowłosy to najbardziej popularna rasa kota domowego w Polsce.

Poza “typowymi”, kocimi chorobami, predysponowana jest także do wystąpienia innych zaburzeń, takich, jak:

• kardiomiopatia przerostowa,
• astenia skóry (zespół Ehlera – Daniosa),
• plamy barwnikowe,
• zapalenie skóry po nasłonecznieniu,
• wyłysienia psychogenne,
• guzy skóry,
• wrodzone zespolenie wrotno – systemowe,
• zaburzenia hematologiczne:
  • anomalia Pelger – Hueta,
  • niedobór reduktazy methemoglobiny,
  • niedobór kinazy pirogronianowej,
  • hemofilia typu A,
• mukopolisacharydoza I,
• wrodzona miastenia,
• guzy gruczołów łojowych,
• choroby neurologiczne:
  • dystrofia neuroaksonalna (kot domowy trójkolorowy),
• lizosomalne choroby spichrzeniowe:
  • sfingomioza,
  • hiperoksaluria,
  • wrodzone ubytki struktur oka,
  • skórzak rogówkowy,
  • wrodzona zaćma,
• soczewka kulista,
• dziedziczna porfiria,
• kamica szczawianowo – wapniowa.

Kot hawański – długość życia

Ile żyją rasowe koty hawańskie? Kot hawański żyje około 12 – 15 lat.

Koty Havana Brown są generalnie zdrowe, jednak u niektórych (zwłaszcza młodych) mogą występować problemy z górnymi drogami oddechowymi.

Wrażliwe są także na blastomykozę.

Ile żyją koty himalajskie?

Ile żyją koty tej rasy? Kot himalajski żyje około 10 – 15 lat.

Jako mieszanka kotów perskich i syjamskich, odziedziczyły po nich pewne predyspozycje do chorób, głównie zespołu wielotorbielowatości nerek oraz zaburzeń oddechowych.

U kotów himalajskich obserwowano również następujące zaburzenia:

• dermatofitoza (są wrażliwe na grzybice skórne),
• mnogie torbiele naskórkowe (na powiekach),
• toczeń rumieniowy układowy,
• astenia skóry,
• akromelanizm kotów,
• idiopatyczne zapalenie skóry twarzy persów i kotów himalajskich,
• guzy skóry,
• reakcje polekowe (wrażliwość na gryzeofulwinę),
• zespolenie wrotno – systemowe,
• nowotwory (guz podstawnokomórkowy),
• martwak rogówki,
• wrodzona zaćma,
• kamica szczawianowo – wapniowa.

Japoński bobtail – ile żyją koty tej rasy?

Ile żyją koty japońskie? Kot japoński bobtail żyje około 15 – 18 lat.

Japońskie bobtaile to zasadniczo zdrowe koty, jednak mogą być predysponowane do następujących chorób:

• niedoczynność tarczycy,
• cukrzyca,
• przewlekła choroba nerek,
• otyłość,
• rozszczep kręgosłupa.

Ile żyje kot jawajski?

Ile żyją rasowe koty jawajskie? Kot jawajski żyje około 10 – 15 lat.

Te same problemy, które dotykają koty syjamskie, mogą także wystąpić u kota jawajskiego, w tym:

• amyloidoza,
• choroby oskrzeli / astma,
• wrodzone wady serca (np. zwężenie aorty),
• zez,
• zaburzenia przewodu pokarmowego, np. przełyk olbrzymi,
• hiperestezja (przeczulica),
• chłoniak,
• oczopląs,
• postępujące zwyrodnienie siatkówki.

Kalifornijski spangled – jak długo żyją koty domowe tej rasy?

Ile żyją koty rasy Kalifornijski spangled? Te koty żyją przeciętnie 9 – 16 lat.

Poza typowymi chorobami kocimi, rasa ta nie jest obciążona poważnymi chorobami genetycznymi.

Ile żyje kot kartuski?

Ile żyją rasowe koty kartuskie? Kot kartuski żyje około 12 – 15 lat.

Koty kartuskie mogą być predysponowane do zwichnięcia rzepki.

Poza tym są to stosunkowo zdrowe koty.

Jak długo żyją koty rasy Korat?

Ile żyją koty tej rasy? Korat żyje około 10 – 15 lat, a nawet dłużej.

Koraty cieszą się dobrym zdrowiem, jednak mogą mieć skłonności do występowania chorób genetycznych:

genetyczna zwyrodnieniowa choroba nerwowo – mięśniowa:

• gangliozydoza GM1,
• gangliozydoza GM2 (lizosomalne choroby spichrzenowe).

Oprócz tego cechują się niewielką zawartością tkanki tłuszczowej, przez co mogą być wrażliwe na znieczulenie.

Kot Laperm – ile żyje?

Te koty żyją przeciętnie 10 – 15 lat.

Jak dotąd nie stwierdzono, by rasa ta obciążona była poważnymi chorobami genetycznymi.

Ile żyje kot Maine coon?

Ile żyją koty Maine coon? Koty tej rasy żyją około 12 – 15 lat.

Niestety, te koty obciążone są pewnymi chorobami genetycznymi, które znacząco mogą wpływać na długość przeżycia.

Przyczyny wcześniejszej śmierci wielu przedstawicieli Maine Coon to między innymi:

• dysplazja stawów biodrowych,
• kardiomiopatia przerostowa,
• zespół torbielowatości nerek.

Jak długo żyje kot manks?

Ile żyją koty rasy manks? Te koty żyją przeciętnie 8 – 14 lat.

W tej rasie zaobserwowano następujące choroby:

• artritis dotyczące kości ogonowej u kotów z częściowymi ogonami,
• dystrofia rogówki – początek objawów w wieku około 4 miesięcy,
• syndrom Manxa – zespół wad urodzeniowych, który może obejmować: dysgenezję krzyżowo – ogonową (zbyt krótki kręgosłup), defekty układu moczowego, problemy z jelitami i trawieniem; zaburzenie to dotyczy około 20% kotów tej rasy,
• okrężnica olbrzymia i zaparcia,
• wypadanie prostnicy,
• dystrofia rogówki.

Kot munchkin – długość życia

Ile żyją koty domowe tej rasy? Kot munchkin żyje około 12 – 15 lat.

Pomimo, iż koty te mogą żyć długo, występują u nich pewne schorzenia, mogące być przyczyną wcześniejszego odejścia, a które zasadniczo związane są z ich krótkimi nóżkami. Są to:

• lordoza – to wada kręgosłupa, polegająca na ich nadmiernym wygięciu, przez co uciskać może on na struktury leżące poniżej (serce, płuca, tchawicę); stan ten może doprowadzić nawet do śmierci,
• lejkowata (wklęsła) klatka piersiowa, najprawdopodobniej związana z mutacją genetyczną.

Ile żyją koty domowe rasy nebelung?

Te koty żyją przeciętnie 15 – 18 lat.

Jest to stosunkowo zdrowa rasa, u której pojawić się mogą typowe, kocie choroby.

Opiekunowie kotów tej rasy wspominają o wyjątkowo dobrym apetycie, toteż ważne jest, by monitorować masę ciała kociaka i nie dopuścić do otyłości.

Jaka jest długość życia kota norweskiego leśnego?

Ile żyją koty norweskie? Kot norweski leśny żyje około 14 – 16 lat.

Koty norweskie leśne to na ogół zdrowe koty, o długiej żywotności.

W rasie obserwowane są jednak następujące choroby:

• glikogenoza (glikogenowa choroba spichrzania typu IV) – większość noworodków jest martwa lub kocięta umierają tuż po urodzeniu; zdarza się, że rozwój choroby jest dłuższy – w ciągu 5 pierwszych miesięcy ma przebieg bezobjawowy, po czym w krótkim czasie dochodzi do śmierci; nosicieli tej choroby można zidentyfikować za pomocą testu genetycznego;
• kardiomiopatia przerostowa,
• wielotorbielowatość nerek,
• dysplazja siatkówki,
• dysplazja bioder.

Ile żyje ocicat?

Te koty żyją przeciętnie 10 – 15 lat.

Koty o stosunkowo dobrym zdrowiu, jednak u tej rasy stwierdzono pewne predyspozycje do chorób:

• postępujące zwyrodnienie siatkówki,
• kardiomiopatia przerostowa,
• amyloidoza nerek i/lub wątroby,
• choroby przyzębia.

Jak długo żyje kot orientalny krótkowłosy?

Te koty żyją przeciętnie 10 – 15 lat.

Mogą go dotykać te same choroby, które występują u kotów syjamskich.

Są to między innymi:

• amyloidoza,
• choroby oskrzeli / astma,
• wrodzone wady serca, np. zwężenie aorty,
• zez,
• problemy związane z układem pokarmowym, jak np. przełyk olbrzymi,
• hiperestezja,
• chłoniak,
• oczopląs,
• postępujące zwyrodnienie siatkówki,
• wyłysienia psychogenne.

Ile żyje kot perski?

Ile żyją koty perskie? Kot perski żyje około 15 lat (i powyżej).

Nie odbiegają zasadniczo od średniej długości życia kotów.

Na to ile żyją koty perskie ma wpływ występowanie u nich chorób dziedzicznych, tak jak:

• zespół wielotorbielowatości nerek,
• kardiomiopatia przerostowa,
• problemy z pęcherzem,
• zespolenia wrotno – systemowe.

To koty należące do rasy brachycefalicznej, stąd większość problemów zdrowotnych związana jest z konformacją czaszki.

• problemy oddechowe i głośny oddech (będące skutkiem zwężonych nozdrzy),
• prognatyzm (dłuższa żuchwa niż szczęka; traktowane jako wzorzec rasy); wadliwe ułożenie zębów,
• nadmierne łzawienie,
• problemy okulistyczne:
  • “cherry eye”,
  • entropium,
  • niedrożność kanalików nosowo – łzowych,
• nadwrażliwość na ciepło,
• wielotorbielowatość nerek,
• predyspozycja do infekcji grzybiczych,
• pierwotny łojotok,
• kardiomiopatia przerostowa,
• przepuklina przeponowa otrzewnowo – osierdziowa,
• układowy toczeń rumieniowy,
• zespół Hediaka – Chigashiego (tylko u kotów perskich niebieskich dymnych),
• idiopatyczna krostowatość okołooczna,
• piodermia fałdów twarzowych,
• idiopatyczne zapalenie skóry twarzy kotów perskich i himalajskich,
• mnogie torbiele naskórkowe,
• guzy skóry,
• reakcje polekowe (nadwrażliwość na gryzeofulwinę),
• wrodzone zespolenie wrotno – systemowe,
• wrodzona wielotorbielowatość wątroby,
• choroby nowotworowe:
  • guz podstawnokomórkowy,
  • guzy gruczołów łojowych,
• lizosomalna choroba spichrzeniowa – alfa mannozydoza,
• wrodzone ubytki struktur oka,
• martwiak rogówki,
• aplazja punktu łzowego,
• wrodzona zaćma,
• postępujące zwyrodnienie siatkówki,
• kamica szczawianowo – wapniowa,
• wnętrostwo.

Ile żyją koty domowe rasy pixie bob?

Te koty żyją przeciętnie 12 lat.

To koty stosunkowo zdrowe.

Jednakże i ta rasa ma tendencje do pewnych stanów chorobowych.

Relatywnie częste wnętrostwo oraz problemy hodowlane sprawiają, iż osobniki takie są eliminowane z hodowli.

Dodatkowo dość często zdarza się u nich polidaktylia – wielopalczastość.

Jednak nie są to stany, które zagrażają ich życiu.

Mają tendencję do wystąpienia kardiomiopatii przerostowej.

Jak długo żyją koty rasy ragdoll?

Ile żyją koty ragdoll? Kot Ragdoll żyje około 9 – 15 lat.

Problemy zdrowotne, które mogą dotyczyć kotów rasy ragdoll obejmują:

• kardiomiopatię przerostową,
• kamicę szczawianowo – wapniową,
• zwiększoną predyspozycję do zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów (FIP).

Kot rosyjski niebieski – ile żyje?

Ile żyją koty rosyjskie niebieskie? Kot rosyjski niebieski żyje około 15 – 20 lat.

Nie stwierdzono typowych obciążeń genetycznych, które mogłyby wpływać na długość życia kotów rosyjskich niebieskich.

Jak większość rasowych zwierząt, mogą być podatne na wszelkie schorzenia infekcyjne, jak też choroby nerek czy kamicę.

Dodatkowo znane są z ogromnego apetytu, który – niekontrolowany – może doprowadzić do otyłości oraz chorób będących jej konsekwencją.

U mojej osobistej kotki rozwinęła się kardiomiopatia rozstrzeniowa, jednak w większości przypadków koty te odznaczają się długowiecznością.

Kot savannah – ile żyje?

Ile żyją koty domowe tej rasy? Savannah to koty żyjące około 15 – 20 lat.

Koty rasy savannah mogą cierpieć na kardiomiopatię przerostową.

Pewne wady kosmetyczne mogą uniemożliwiać im udział w wystawach, jednak nie wpływa to na długość życia tych kotów.

Ile żyje kot singapurski?

Kot singapurski żyje około 9 – 15 lat.

Jednym z głównych problemów genetycznych u tych kotów jest niedobór kinazy pirogronianowej, skutkujący niedokrwistością hemolityczną.

Ile żyje kot snowshoe (srebrnowąsy / silver laces)?

Snowshoe to koty żyjące około 12 – 15 lat.

Koty ogólnie zdrowe.

Zdarzają się u nich pewne kosmetyczne defekty, jak zez czy załamanie ogona, jednak nie wpływają one na długość życia.

Ile żyją koty sokoke?

Średnia długość życia kota rasy sokoke to około 9 – 15 lat.

Niegdyś koty te były bardziej podatne na choroby infekcyjne, jednak regularne szczepienia rozwiązały ten problem.

Nie są one obarczone chorobami genetycznymi.

Szkocki fold – długość życia

Ile żyją koty szkockie? Kot Szkocki fold żyje około 15 lat.

Choroby, które mają wpływ na długość życia tej rasy to:

• choroba zwyrodnieniowa stawów (zwłaszcza w obrębie ogona, ale też stawów skokowych i kolanowych), prowadząca do sztywności, bólu i kulawizny,
• kardiomiopatia przerostowa,
• wielotorbielowatość nerek,
• nadmierne łzawienie.

Ile żyje kot syberyjski?

Ile żyją koty syberyjskie? Kot syberyjski żyje około 11 – 15 lat.

Jest to rasa relatywnie zdrowa, choć istnieje w niej poważna tendencja do występowania kardiomiopatii przerostowej.

Ile żyją koty syjamskie?

Ile żyją koty syjamskie? Kot syjamski żyje około 15 – 20 lat.

Posiadacze niesamowitych oczu oraz wyjątkowych zdolności wokalnych, odznaczają się dość dobrym zdrowiem.

Predysponowane są jednak do chorób zębów, oddechowo – krążeniowych, czy pewnych rodzajów raka.

Choroby kotów syjamskich to:

• amyloidoza wątroby,
• choroby oskrzeli / astma,
• zwężenie aorty,
• kardiomiopatia rozstrzeniowa,
• fibroelastoza wsierdzia,
• przetrwały przewód tętniczy,
• przetrwałe zatrzymanie akcji przedsionków,
• zwiększona wrażliwość na:
  • blastomykozę,
  • kryptokokozę,
  • histoplazmozę,
  • demodekozę;
• nadwrażliwość pokarmowa,
• układowy toczeń rumieniowaty,
• wyłysienia małżowin usznych,
• pęcherzyce,
• wrodzona hipotrichoza,
• akromelanizm,
• bielactwo,
• wyłysienia psychogenne,
• ssanie ogona,
• wrodzone ubytki powieki,
• guzy skóry,
• reakcje polekowe (nadwrażliwość na gryzeofulwinę),
• guzy przytarczyc,
• insulinoma,
• rozszczep podniebienia,
• wrodzony idiopatyczny przełyk olbrzymi,
• zaburzenia czynności odźwiernika,
• gruczolakorak jelita cienkiego,
• wrodzone zespolenie wrotno – systemowe,
• hemofilia typu B,
• dziedziczna porfiria,
• dysplazja stawów biodrowych,
• wrodzona miastenia,
• choroby nowotworowe:
  • guz z komórek tucznych,
  • tłuszczaki,
  • guzy podstawnokomórkowe,
  • guz gruczołów potowych,
  • guzy jamy nosowej,
  • gruczolakorak jelita cienkiego,
  • guzy gruczołów mlekowych,
• choroba przedsionkowa,
• wrodzona głuchota,
• wodogłowie,
• lizosomalne choroby spichrzeniowe:
  • gangliozydoza GM1,
  • ceroidowa lipofuscynoza,
  • sfingomielinoza,
  • mukopolisacharydoza typu VI;
• zespół przeczulicy,
• zez zbieżny i oczopląs,
• jaskra,
• wrodzona zaćma,
• soczewka kulista,
• zwyrodnienie siatkówki,
• chłonka w jamie opłucnej,
• wielotorbielowatość nerek.

Jak długo żyje kot somalijski?

Średnia długość życia kota somalijskiego to około 11 – 16 lat.

Problemy, z którymi mogą borykać się koty tej rasy obejmują:

• wczesne choroby przyzębia,
• hiperestezja,
• zwichnięcie rzepki,
• postępujące zwyrodnienie siatkówki,
• niedobór kinazy pirogronianowej,
• amyloidoza nerek,
• zwiększona osmotyczna wrażliwość erytrocytów,
• miastenia.

Jak długo żyje kot sfinks?

Ile żyją koty domowe rasy sfinks? Kot sfinks żyje około 13 – 15 lat.

Jak wiele rasowych kotów mają tendencję do kardiomiopatii przerostowej.

Ogólnie zdrowe, jednak – w związku z charakterystycznym eksterierem – może u nich dochodzić do łatwej utraty ciepła.

Jedną z chorób skóry, częstą u tych kotów jest pokrzywka barwnikowa.

Ile żyją koty domowe tonkijskie?

Są to koty żyjące około 10 – 16 lat.

Koty te na ogół cieszą się dobrym zdrowiem, choć występuje u nich nadwrażliwość na znieczulenie.

Mogą u nich występować zaburzenia często spotykane u ich dalekich protoplastów (kotów syjamskich):

• stany zapalne dziąseł,
• amyloidoza,
• choroba oskrzeli / astma,
• wrodzone choroby serca (np. zwężenie aorty),
• przełyk olbrzymi,
• hiperestezja,
• chłoniak,
• oczopląs,
• postępujące zwyrodnienie siatkówki,
• wrodzona choroba przedsionkowa.

Ile żyją koty domowe Van turecki?

Średnia długość życia kota rasy Van turecki to około 12 – 14 lat.

Kardiomiopatia przerostowa może występować u kotów tej rasy, jednak nie udowodniono, iż ma ona podłoże dziedziczne.

Najdłużej żyjące rasy kotów

Oczywiście, nie trzeba chyba przypominać, że najdłużej żyją tzw “mieszańce”, czyli koty nierasowe (lub “wielorasowe”) 🙂 Koty syjamskie i birmańskie odznaczają się wyjątkową długowiecznością – jeden sławny Birmańczyk dożył nawet 35 lat.

Wpływ umaszczenia na występowanie chorób u kotów

• Ile żyją koty białe? Choroby obserwowany u kotów z tym umaszczeniem to:
  • głuchota w przypadku błękitnookich kotów.
  • rak skóry.
• Ile żyją koty colorpoint? Choroby obserwowany u kotów z tym umaszczeniem to:
  • nadmierne łzawienie,
  • nadwrażliwość zmysłów,
  • wyrywanie sobie włosów,
  • problemy z zatokami.
• Ile żyją koty szylkret? Barwę tę można spotkać u wielu kotów domowych. Większość szylkretów jest samicami. Jeśli zdarzy się kocur o umaszczeniu szylkretowym (co jest ogromną rzadkością), najprawdopodobniej będzie on niepłodny i może mieć problemy zdrowotne, co wiąże się również z krótszym okresem życia. Kotki z kolei nie mają tego typu problemów.
• Ile żyją koty calico (szylkret z białym)? Podobnie jak szylkrety, można je spotkać wśród przedstawicieli wielu ras. Mają podobne problemy zdrowotne jak one. Żeby kot miał barwę calico, muszą występować dwa chromosomy X. Czyli, żeby kocur miał wzór calico, musi mieć zestaw chromosomów XXY, co oznacza już konkretne problemy zdrowotne, niepłodność i krótszą żywotność.
• Ile żyją rude koty ? Częstotliwość występowania rudej barwy sierści u kotów zależy od płci – jest ona większa u kocurów, choć rude kotki także są spotykane.
• Ile żyją czarne koty? Najliczniejsze spośród wszystkich maści. Cechą godną uwagi jest fakt, iż (wg badania, które pojawiło się w PLOS Genetics) czarne koty żyją dłużej niż reszta kotów. Według tych badań istnieją pewne korelacje pomiędzy czarną barwą sierści i skóry a długowiecznością.

Płeć

Samice żyją z reguły dłużej niż samce kotów.

Jak widać są dość spore różnice pomiędzy średnią, przewidywaną długością życia u poszczególnych ras.

Ale nie jest to jedyna właściwość, która wpływa na czas życia kotów.

Nawet, jeśli nasz futrzak należy do tzw. rasy długowiecznej, a zaistnieją sytuacje bezpośrednio wpływające na jego zdrowie, to na nic się nie zda fakt, że wg “planu” miał żyć dłużej.

Sposób życia

To, czy koty przebywają wyłącznie w domu, czy są kotami wychodzącymi, lub przebywającymi wyłącznie na zewnątrz jest jednym z najważniejszych czynników, decydujących o długości życia Twojego kota.

Nie ze względu na jakieś z góry ustalone przez naturę predyspozycje, a raczej przez fakt istnienia większego ryzyka nieszczęśliwego wypadku (zwłaszcza u młodych zwierząt), narażenia na choroby zakaźne, czy też spotkania z innym zwierzem.

I rzeczywiście, statystycznie kociaki, które regularnie wychodzą, żyją krócej niż ich dzicy współbracia.

Przykładowo – najczęstszą przyczyną zgonów kotów przed ukończeniem pierwszego roku życia są wypadki komunikacyjne.

Po wejściu w dorosłość koty niejako uczą się niebezpieczeństw i odsetek śmierci w wyniku wypadku zmniejsza się.

Tak więc koty domowe, bez możliwości wychodzenia, unikają wielu brawurowych sytuacji, które częstokroć stają się udziałem czworonogów wędrujących.

Zagrożenia komunikacyjne to tylko część realnego ryzyka, które czai się na koty wolno żyjące.

Trucizny, choroby, pułapki, okrucieństwo ludzi, ataki ze strony innych zwierząt – to pula zagrożeń, których w większości przypadków nie da się uniknąć.

Nic więc dziwnego, że koty, które przebywają wyłącznie w domu mają większe szanse na “wydłużenie” długości życia.

Mruczek, żyjący w bezpiecznym otoczeniu rodzinnego ogniska, chroniony przez zmienną pogodą, spędzający czas na wygodnej kanapie, wśród kochających go domowników, którego jedynym zmartwieniem jest to, czy dostanie dziś na obiad łososia, czy może królika, siłą rzeczy unika sytuacji, mogących się przyczynić do skrócenia długości jego życia.

Życie z czystą kuwetą, osobistym legowiskiem, zapewniającym możliwość ucięcia sobie drzemki w każdym momencie, regularne posiłki, przeglądy lekarskie i zabiegi pielęgnacyjne – czegóż chcieć więcej, by prowadzić beztroskie, szczęśliwe i długie życie?

Ale czy rzeczywiście jest to takie proste i wystarczy zamknąć kota w domu, by cieszyć się nim przez długie lata?

Niekoniecznie.

Długość życia jest wypadkową, funkcją wielu czynników, a koty domowe niewychodzące również mają swoją osobistą listę czynników ryzyka.

Przypatrzmy się futrzakowi, który spędza czas wyłącznie w domu.

Wykastrowano go jeszcze jak był kocięciem.

Jego aktywność fizyczna ogranicza się do krótkiej zabawy futrzaną myszką, czy pogoni za piłką.

Nie musi polować, nie potrzebuje uciekać przed drapieżnikami.

Jego metabolizm ulega znacznemu spowolnieniu, proporcjonalnie do tego rośnie predyspozycja do tycia.

Do tego dochodzi stres, związany z niezaspokojeniem podstawowych potrzeb.

Koty są zwierzętami silnie terytorialnymi, których naturalne instynkty wiodą do poszerzania siedliska swojego bytowania.

Duża część kociej populacji godzi się z zamknięciem i nie ma z tym żadnego problemu, podczas gdy reszta kotów rzeczywiście potrzebuje tej wolności, jaką dają samotne wędrówki po okolicy.

Nic więc dziwnego, że czasem nawet koty domowe, które są niewychodzące, rozwijają pewne choroby – można by je nazwać “cywilizacyjne”, które związane są z brakiem ruchu, czy też niemożnością zaspokajania naturalnych instynktów.

2 różne style życia: outdoor i indoor

Średnia długość życia zwierząt, przebywających wyłącznie w domu wynosi ok. 12 – 15 lat.

Niektórzy twierdzą, że trzymanie swojego kota zamkniętego przez całe życie jest okrutne i powinno być zabronione.

Jednak liczby mówią same za siebie – koty domowe, które większą część swojego życia scedzają w domach, mają dramatycznie dłuższy czas życia (nawet 3 – krotnie!) od kotów dzikich, bezdomnych, czy żyjących głównie na zewnątrz.

Wiąże się to nie tylko z mniejszym ryzykiem nieszczęśliwych wypadków.

Koty domowe są z reguły wykastrowane, zaszczepione, regularnie odrobaczane, badane oraz “przeglądane” przez opiekuna podczas zabiegów pielęgnacyjnych czy też nawet w czasie zwykłej zabawy.

Szybciej u nich są wyłapywane jakiekolwiek niepokojące objawy, ewentualna terapia zaburzeń wprowadzana jest na czas, a kociak – pod czujnym okiem swojego opiekuna – łatwiej też przechodzi przez okres zdrowienia.

Takie domowe mruczki systematycznie spożywają posiłki, które są zdrowe i odpowiednio zbilansowane, mają także stały dostęp do czystej i świeżej wody.

Spełnione są więc prawie wszystkie warunki higienicznego i zdrowego tryby życia.

Niestety, takie koty domowe dość szybko się “rozleniwiają”, a jeśli występuje u nich tendencja do tycia – bardzo łatwo wchodzą w stan nadwagi czy otyłości.

Zwierzę spędzające większość czasu na zewnątrz lub bezdomne doświadcza nieustannego stresu związanego z przeżyciem.

Nie jest to złe – stres w odpowiednim natężeniu i odpowiedniej ilości jest potrzebny i nieszkodliwy.

Jednak “życie na ulicy” wymaga od kota nieustannej czujności, gdyż musi on zdobywać pożywienie samodzielnie, uciekać przed drapieżnikami, kryć się przez nieżyczliwymi ludźmi, unikać sytuacji zagrażających życiu.

Oprócz głodu, chłodu i nieustannego strachu, może napotkać także na ciążę (w przypadku kotek), powikłania przy porodzie, potem dochodzi troska o maleństwa i konieczność zdobywania większej ilości pożywienia.

I znowu narażenie na drapieżniki, teraz dodatkowo zagrożeniem mogą być również inne koty, poza tym choroby, pasożyty, zatrucia i wiele, wiele innych.

Nic więc dziwnego, że koty żyjące na wolności często nie dożywają 5 – go roku życia, ginąc lub umierając przedwcześnie.

Niemniej jednak przyznać należy, że koty żyjące na zewnątrz prowadzą zdecydowanie ciekawsze życie, niż te, które znają jedynie przestrzeń ograniczoną ścianami.

Liczba lat, które taki futrzak może przeżyć w niesprzyjających warunkach waha się od 3 do nawet 10, a jest to uzależnione od ekspozycji i częstości występowania sytuacji niebezpiecznych lub zagrażających życiu.

Nie jest łatwo zdecydować, czy zamknąć kota w czterech ścianach, czy też pozwolić mu na wychodzenie, jednocześnie zwiększając ryzyko zaistnienia jakiegoś nieszczęścia.

Jednak można pogodzić przyjemne z pożytecznym.

Jeśli masz akurat do dyspozycji trochę przestrzeni, to – niewielkim nakładem czasu i środków finansowych – możesz zbudować odkryty obszar dla swojego kociaka, zwany “catio”.

W internecie jest mnóstwo propozycji, jak może ono wyglądać, a wszystko tak naprawdę zależy od możliwości i wyobraźni konstruktora.

Dzięki temu możesz podarować swojemu kotu “namiastkę” wolności, będąc jednocześnie spokojnym, iż nic złego się mu nie stanie. Jeśli natomiast nie możesz pozwolić sobie na tego typu udogodnienie, możesz spróbować nauczyć kota wychodzić na spacery na smyczy.

Pozwoli mu to złapać trochę świeżego powietrza, a jednocześnie zapewni aktywność fizyczną, nie narażając jednocześnie na czyhające w cieniu zagrożenia.

Kwestią sporną natomiast jest, czy Twój kot zaakceptuje taki sposób spędzania czasu, a także czy to rzeczywiście go uszczęśliwi.

Przebyte choroby

To czy i na co chorował Twój kot w przeszłości może mieć znaczenie dla jego przyszłości.

Zdarza się, że pewne choroby przemijają bez żadnych konsekwencji dla organizmu, bywają jednak takie, których przechorowanie może okazać się niebezpieczne.

Weźmy na przykład kociego koronawirusa.

To częsta przyczyna infekcji biegunkowych u młodych kociąt, która wielokrotnie mija bez śladu.

Jednak kontakt z tym wirusem oraz późniejsza jego mutacja może doprowadzić do poważnej, nieuleczalnej choroby, określanej mianem zakaźnego zapalenia otrzewnej kotów, która to choroba niechybnie skróci kotu życie.

Prawdziwy efekt motyla w jego klasycznej postaci…

Jeśli więc Twój podopieczny chorował, kolekcjonuj dokładną dokumentację całej historii choroby i nie zapomnij jej przedstawić lekarzowi w sytuacji, gdy znowu konieczna będzie jego pomoc.

Nigdy nie wiadomo, czy informacje te nie przyczynią się do szybszego zdiagnozowania i wyleczenia kota.

Profilaktyka przeciwpasożytnicza i regularne szczepienia kota

Niezmiernie ważny element, przesądzający niejednokrotnie o życiu Twojego zwierzęcia.

Nie ma wątpliwości, że należy zabezpieczać zwierzę przeciwko pasożytom zewnętrznym i wewnętrznym.

Wiąże się to z koniecznością regularnego odrobaczania oraz stosowania środków przeciwpchelnych, przeciwkleszczowych i innych.

Podobnie sprawa ma się ze szczepieniami kotow.

Koty, które nie były szczepione przeciwko chorobom zakaźnym, a miały kontakt z zarazkami, najprawdopodobniej zachorują.

Jednakże do szczepień należy podchodzić bardzo ostrożnie i zawsze przemyśleć ryzyko narażenia na patogeny.

Po drugiej stronie barykady stoi bowiem śmiercionośny mięsak poiniekcyjny, który często rozwija się na skutek wcześniejszych szczepień (zwłaszcza przeciwko kociej białaczce oraz wściekliźnie).

Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości i pytania odnośnie odrobaczań, czy szczepień, zawsze podziel się nimi z lekarzem weterynarii.

Z całą pewnością pomoże Ci ustalić dokładny harmonogram koniecznych zabiegów.

Pamiętaj – zawsze lepiej jest zapobiegać, niż leczyć!

Regularne wizyty i kontrole u lekarza weterynarii

Element, którego nie sposób przecenić.

Ileż to ukrytych chorób i stanów patologicznych zostało zdekonspirowanych właśnie podczas przeglądowego badania w gabinecie weterynaryjnym!

Choćbyś był nie wiadomo jak opiekuńczym, spostrzegawczym i kochającym właścicielem, pewne nieprawidłowości w stanie zdrowia kota mogą po prostu ujść twojej uwadze.

Niektóre choroby przebiegają przez pewien czas w tzw. fazie subklinicznej, podczas której objawy albo są bardzo słabo wyrażone, albo nie ma ich w ogóle.

Stąd też regularne badania krwi, badanie usg jamy brzusznej, badanie moczu, czy badanie kału powinno być wykonywane przynajmniej raz w roku, a u kotów w grupie ryzyka lub starszych nawet częściej.

Większość patologii, wykrytych we wczesnym okresie jest uleczalna! Dlatego nie odkładaj kontrolnych wizyt u weterynarza na później.

Opieka stomatologiczna

Czym skorupka za młodu nasiąknie…

Higiena jamy ustnej kotów jest niezmiernie ważnym elementem profilaktyki.

Dlatego też od maleńkości przyzwyczajaj futrzaka do regularnego czyszczenia zębów, a unikniesz w ten sposób wielu problemów i to nie tylko ze strony samej jamy ustnej i zębów, ale także ogólnoustrojowych.

Jeśli już pojawi się płytka nazębna lub – co gorsze – zacznie nadbudowywać ją kamień – staraj się regularnie przeprowadzać czyszczenie zębów w gabinecie.

Ma to niebagatelne znaczenie dla zdrowia i w zasadniczy sposób wpływa na długość życia Twojego kota.

Wiele ras obciążonych jest predylekcją genetyczną do schorzeń jamy ustnej i zębów.

Zadbaj od początku o stan uzębienia swojego podopiecznego, a może uda się oszczędzić mu wielu kłopotów zdrowotnych.

Dieta ma wpływ na długość życia kota

Zdrowa, dobrze zbilansowana dieta, połączona z aktywnością fizyczną odgrywa niebagatelna rolę w utrzymywaniu kota w zdrowiu przez długie lata.

W sytuacji, gdy kocię zachoruje, dieta również stanowi czynnik wspomagający terapię.

Nie da się przecenić jej znaczenia w dbaniu o zdrowie.

Jesteś tym, co jesz.

U zwierząt to powiedzenie również się sprawdza.

Dobry apetyt jest jedną z oznak dobrego stanu zdrowia, jednakże przekarmianie podopiecznego nieuchronnie prowadzi do nadwagi i otyłości.

Poza problemami, które towarzyszą tym dwóm stanom, otyłość przyczynia się do przedwczesnej śmierci Twojego pupila. Znalazłam informację, że każdy nadprogramowy kilogram ciała kota, to skrócenie jego życia o jakieś 6 miesięcy.

Żeby więc zapewnić swojemu kotu długie życie, zadbaj o dobrą jakość pokarmu odpowiednio zbilansowanego w stosunku do jego potrzeb i wieku, a także zachęcaj do regularnej aktywności fizycznej.

Czy charakter kota wpływa na długość życia?

Tak, temperament kota, jego charakter i zainteresowania w istotnym stopniu wpływają na jego długość przeżycia.

Koty wychodzące, które wykazują głębokie więzi społeczne ze swoimi pobratymcami, mogą nieświadomie narażać się na transmisję chorób zakaźnych.

Wzajemna pielęgnacja, nasilone kontakty z innymi (często nieznanymi) kotami, lizanie i podgryzanie mogą być źródłem zakażenia.

Z kolei kociaki, które są ostrożne, unikają obcych i nie wchodzą w interakcje mogą czuć się nieco bardziej bezpieczne pod tym względem.

Zdarzają się także niesłychanie ciekawskie osobniki (zwłaszcza tyczy się to młodych kociaków), które – pchane naturalną potrzebą zdobywania wiedzy o świecie – narażają się tym samym na liczne niebezpieczeństwa.

Myślę, że usposobienie Twojego kota powinno być jednym z głównych czynników, które będziesz brał pod uwagę podczas rozważania, czy chcesz, by był on zwierzęciem przebywającym wyłącznie w domu, czy też pozostawisz mu trochę wolności.

Kastracja/sterylizacja

Chirurgiczna kastracja zalecana jest przez lekarzy weterynarii nie tylko przez wzgląd na ograniczanie populacji dziko żyjących kotów. Koty kastrowane żyją dłużej.

Ma ona również ważne implikacje medyczne.

Kastracja kocurów skutkuje spadkiem zainteresowania włóczęgostwem, walkami z innymi kotami, dzięki czemu zasadniczo ograniczone jest ryzyko wypadków oraz transmisji chorób zakaźnych.

Łatwiej jest również przekonać takiego kociaka do przebywania wyłącznie w domu.

Dodatkowo jest to czynnik prewencyjny przed wystąpieniem chorób prostaty czy nowotworów jąder.

U kotek z kolei sterylizacja zapobiega wystąpieniu tak poważnych chorób, jak:

• torbiele jajników,
• nowotwory gruczołu mlekowego,
• stany zapalne macicy (w tym ropomacicze).

Jednakże koty domowe, które zostały pozbawione swoich narządów rozrodczych stają się spokojniejsze i mniej aktywne, przez co zwiększa się ich tendencja do tycia.

Stąd już tylko krok do nadwagi, otyłości, a nawet cukrzycy.

Dlatego też należy zwracać szczególną uwagę na ilość i rodzaj zjadanego pokarmu przez twoje zwierzę.

Najważniejszym jednak czynnikiem, wpływającym na długość życia twojego kota jest po prostu zdrowie.

Wiek kota

Aby oszacować, ile “ludzkich” lat ma nasz podopieczny, często mnożyło się jego wiek razy 7.

Jednak nie jest to dokładny przelicznik, gdyż w pierwszym roku życia koty przechodzą przez tak ważne okresy,jak niemowlęctwo, dzieciństwo i dorastanie.

Jest to spowodowane tym, że koty dużo szybciej dorastają i dojrzewają niż ludzie; nie jest więc możliwe sprowadzenie tego czasu do prostego równania.

Istnieje pewien wykres, sporządzony przez American Animal Hospital Association i American Association od Feline Practicioners, który pomaga lepiej zrozumieć upływający czas życia u naszych kocich pobratymców.

Wiek kota	Wiek człowieka
1 miesiąc	1 rok
2 miesiące	2 – 4 lata
4 miesiące	6 – 8 lat
6 miesięcy	10 lat
7 – 8 miesięcy	12 – 13 lat
1 rok	15 lat
2 lata	21 lat
3 lata	28 lat
4 lata	32 lata
5 lat	36 lata
6 lat	40 lata
7 lat	44 lata
8 lat	48 lat
9 lat	52 lata
10 lat	56 lat
11 lat	60 lat
12 lat	64 lata
13 lat	68 lat
14 lat	72 lata
15 lat	76 lat
16 lat	80 lat
17 lat	84 lata
18 lat	88 lat
19 lat	92 lata
20 lat	96 lat
21 lat	100 lat

Jeśli Twój kot ma więcej niż 20 lat, na każdy rok więcej dodawaj 4 lata ludzkie.

W ten sposób dowiesz się, w jakim wieku byłby Twój pupil, gdyby by człowiekiem.

To także pozwoli Ci zrozumieć procesy, które zachodzą w jego organizmie, dostosować odpowiednie żywienie oraz inaczej spojrzeć na konieczność częstszych wizyt u lekarza weterynarii.

Co się dzieje, gdy kot się starzeje?

Wraz z postępem lat, w organizmach kocich zachodzi wiele zmian strukturalnych i czynnościowych, co niejednokrotnie znajduje swoje odzwierciedlenie w sposobie zachowania się kota.

Jest to nic innego jak starzenie się.

Jego pierwsze symptomy możesz zauważyć już w wieku 8 lat, choć na ogół za starsze uważa się koty 10 letnie.

Na pierwszy plan z reguły wysuwa się zaniechanie pielęgnacji lub problem z umyciem się.

U starszych kotów futro jest matowe, posklejane, miejscami widoczne są dredy i kołtuny.

Koty domowe, które dodatkowo cierpią na otyłość lub stany zapalne stawów odmawiają pielęgnacji właśnie przez fakt, iż wszelkie próby zginania się i ruchy albo są u nich prawie niemożliwe, albo wręcz bolesne.

Nic więc dziwnego, że dzień po dniu ruszają się coraz mniej, zaniedbując nawet tak ważną dla nich czynność, jaką jest dbałość o sierść.

A stąd już tylko krok do stanów zapalnych skóry, która – niewłaściwie pielęgnowana – bardzo szybko daje znać o swoim niezbyt dobrym stanie.

Stany chorobowe skóry nasilane są dodatkowo przez fakt, iż nie jest ona już tak jędrną, zdrową tkanką jak wcześniej; stała się cieńsza, mniej elastyczna, krążenie krwi w jej obrębie może być osłabione.

Wszelkie rany goją się dłużej, co wynika zarówno ze stanu skóry, jak i pewnych niedoborów białkowych.

Widoczne jest to w wyglądzie pazurów, które stają się kruche, łamliwe i wymagają od Ciebie częstszego przycinania.

Częste stany zapalne dziąseł, choroby przyzębia to sytuacje, które mogą ujrzeć światło dzienne już w młodszym wieku, jednakże teraz stają się naprawdę dokuczliwe.

Przez lata gromadzony kamień nazębny teraz daje o sobie znać – wżera się głęboko w tkanki, podrażnia dziąsła, nasila infekcje.

Twój kot zaczyna inaczej pachnieć, chociaż woń dochodzącą z jamy ustnej trudno jest nazwać zapachem.

To także jest wiek, w którym dochodzi do manifestacji objawów klinicznych przewlekłej niewydolności nerek, cukrzycy oraz nadczynności tarczycy.

Układ odpornościowy starszych zwierząt staje się coraz mniej zdolny do obrony przed patogenami.

Rozpoczyna się drugi okres – po “dziecięctwie”, w którym to organizm naszego zwierzaka jest bardziej narażony na infekcje.

W zaawansowanym wieku zauważalna może być postępująca utrata słuchu, a w oczach widoczne są zmiany, jak np. zmętnienie rogówki, które mogą wskazywać na bezlitosny upływ czasu.

Możesz zauważyć zmniejszenie zainteresowania jedzeniem.

Jeśli u jego podłoża nie leżą stany patologiczne, toczące się na terenie organizmu kota, może to świadczyć stopniowej utracie powonienia.

Koty “jedzą nosem”, dlatego też brak apetytu może wynikać z faktu, iż jedzenie przestało im po prostu pachnieć.

Jednakże częstszą i bardziej prawdopodobną przyczyną utraty łaknienia jest stan zapalny dziąseł lub choroby zębów.

Koci staruszkowie również cierpią w wyniku stanów degeneracyjnych lub zapalnych stawów i kości.

Zauważalne problemy w korzystaniu z kuwety, trudności w poruszaniu się, niechęć do skakania – to wszystko są sygnały, które mogą być wysyłane przez kota w odpowiedzi na procesy patologiczne, toczące się w jego stawach.

W bardzo zaawansowanym wieku możliwe są objawy demencji:

• koty domowe błąkają się bez celu,
• koty miauczą nadmiernie,
• koty domowe są zdezorientowane,
• koty unikają kontaktów.

Najczęstsze choroby starszych kotów

W jednym z badań na temat śmiertelności kotów najczęstszymi przyczynami były:

• uraz 12,2%
• choroba nerek 12,1%
• nieokreślona choroba 11,2%
• nowotwór 10,8%
• zaburzenia związane z rozległymi guzami 10,2%.

Zaraz za nimi wyłania się cała gama chorób i zaburzeń, które – u starszych kotów – doprowadzają do skrócenia ich żywota.

Warto zapoznać się z tymi chorobami, ponieważ znajomość ich objawów może skłonić cię do wcześniejszej niż planowana wizyty u lekarza weterynarii.

Otyłość u kota

Jest to stan, który najczęściej dotyczy kotów starszych (z reguły powyżej 7 – go roku życia), u których tempo metabolizmu zwalnia, a tryb życia i szeroka dostępność pokarmu predysponują do odkładania się tłuszczyku tu i ówdzie.

Początkowo może to być trudne do zauważenia, a samo sprawdzanie masy ciała może dawać nam złudne poczucie spokoju.

To, co dla jednego kota jest normą liczoną w kilogramach, dla innego może być już nadwagą.

Masa ciała zależy bowiem od wielu czynników, wśród których rasa, budowa ciała i wielkość odgrywają największe znaczenie.

Zdarza się, że wysoki, szczupły, ale umięśniony kot waży więcej, niż jego mniejszy, ale przysadzisty kolega.

Jakie są czynniki wpływające na zwiększoną predyspozycję do odkładania się tkanki tłuszczowej u kotów?

Na pierwszy plan wysuwa się oczywiście nieodpowiednia dieta.

Przekarmianie, zbyt duża zawartość węglowodanów w pokarmie, nieograniczony dostęp do pokarmu przez całą dobę, podawanie kotu tzw. resztek ze stołu – to praprzyczyny, które w ogromnym stopniu wpływają na wzrost przyjmowanych kalorii, a w konsekwencji tycie.

Wcześniejsza kastracja/ sterylizacja.

Spadek aktywności po zabiegu usunięcia narządów płciowych (i związanym z tym zaburzeniem hormonalnym) przy braku zmiany diety wpływa na zwiększenie tendencji do tycia.

Rasa

Są pewne rasy, które cechują się nieposkromionym wręcz apetytem oraz zwiększoną predyspozycją do tycia.

Przykładem może być nasz europejski kot krótkowłosy.

Wiek

W miarę starzenia się organizmu dochodzi do spadku aktywności oraz – w konsekwencji – zwolnienia procesów metabolicznych.

Stąd też w wieku powyżej 5 – 7 lat zauważalny staje się przyrost tkanki tłuszczowej zwłaszcza na brzuchu kota, ale też w innych miejscach ciała.

Płeć

Kocury cechują się większą skłonnością do tycia niż kotki.

Tryb życia

Oczywistym jest, że koty przebywające wyłącznie w domu są bardziej narażone na wystąpienie otyłości, niż koty aktywnie spędzające czas na zewnątrz.

Usposobienie kota

Koty domowe zestresowane, nerwowe, pozostawiane długi czas same w domu mogą rozwijać nadmierny apetyt i w ten sposób radzić sobie ze stresem. Z kolei koty domowe o żywym temperamencie, aktywne mają mniejsze tendencje do tycia.

Choroby

Różnego rodzaju stany chorobowe, przede wszystkim takie, które ograniczają motorykę kota, mogą predysponować do odkładania się tkanki tłuszczowej.

Leki, zwłaszcza glikokortykosteroidy oraz leki antykoncepcyjne wpływają na zwiększenie apetytu, a co za tym idzie – powodują szybkie przyrosty masy ciała w dość krótkim czasie.

Znając główne mechanizmy odpowiedzialne za tycie, możesz teraz zmodyfikować dietę, urozmaicić otoczenie kota tak, by zachęcić go do zwiększenia aktywności fizycznej, a także (jeśli istnieje taka możliwość) ograniczyć lub całkowicie wykluczyć podawanie pewnych leków.

W ten sposób masz rzeczywisty i bardzo konkretny wpływ na wydłużenie czasu życia Twojego pupila.

Nadciśnienie

Nadciśnienie u kota to poważne zaburzenie, które w istotny sposób może wpłynąć na długość życia kota.

Niestety, nasz podopieczny nie powie nam, że jego ciśnienie jest za wysokie, objawy kliniczne także bywają słabo wyrażone i mogą zostać zupełnie zbagatelizowane.

Nadciśnienie tętnicze krwi pojawia się w przebiegu wielu chorób, zwłaszcza u kotów powyżej 10 – go roku życia.

Do rozwoju nadciśnienia u kotów najczęściej dochodzi w przebiegu następujących chorób i stanów klinicznych:

• otyłość,
• nadczynność tarczycy,
• przewlekła choroba nerek,
• choroby serca,
• nadczynność kory nadnerczy,
• guz chromochłonny,
• akromegalia.

Nadciśnienie długo nie daje o sobie znać, dlatego też nieświadomy niczego opiekun może nie mieć pojęcia, że jego zwierz dotknięty jest taką przypadłością.

Są jednak pewne symptomy, które mogą wskazywać na zbyt wysokie ciśnienie tętnicze krwi:

• apatia,
• brak apetytu,
• osowiałość,
• niepokój,
• męczliwość,
• zaburzenia oddychania,
• zwiększone pobieranie wody, wielomocz,
• zaburzenia wzroku, ślepota, wylewy krwawe do przedniej komory oka lub siatkówki,
• odklejenie siatkówki,
• jaskra,
• zaburzenia neurologiczne (skręt głowy, drgawki, napieranie głową na przeszkody).

Nadciśnienie zawsze komplikuje przebieg leżącej u jego źródła choroby, jednak im wcześniej zostanie wykryte, tym większe szanse na jego unormowanie.

Dlatego też wiele zależy od Ciebie – obserwacja i szybkie reagowanie może pomóc Twojemu kotu oraz przyczynić się do wydłużenia długości jego życia.

Cukrzyca

Najczęstszym pacjentem cukrzycowym jest osobnik w średnim lub starszym wieku (powyżej 6 – go roku życia), kastrowany, płci męskiej, zwykle z nadwagą i prowadzący mało aktywny tryb życia.

Koty syjamskie i birmańskie są predysponowane do wystąpienia cukrzycy.

Przyczyn występowania tej choroby u kotów jest bardzo dużo, jednak najważniejsze z nich to:

• otyłość, wynikająca z niewłaściwej diety i braku ruchu,
• predyspozycje genetyczne i rasowe,
• stosowanie pewnych leków (np. antykoncepcji hormonalnej, glikokortykosteroidów),
• cukrzyca może także być konsekwencją lub zejściem innych chorób, np.
  • zapalenia trzustki,
  • raka trzustki,
  • nadczynności tarczycy,
  • guza przysadki.

Wśród objawów tej choroby wymienić należy:

• nadmierne pragnienie,
• zwiększona ilość i częstotliwość oddawania moczu,
• zwiększony apetyt przy jednoczesnym spadku masy ciała i zauważalnym chudnięciu,
• zaburzenia neurologiczne – problemy z wysuwaniem i chowaniem pazurów, neuropatia cukrzycowa (stawianie całej stopy na podłożu), odwiedzenie kończyny miednicznej,
• choroby skóry,
• nieprzyjemny zapach z jamy ustnej.

Cukrzyca – zwłaszcza nieleczona – może doprowadzić do śmierci, więc sprawą najwyższej wagi jest szybkie jej rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia.

Zapalenia jelit

U kotów, zwłaszcza starszych może dojść do wystąpienia zaburzeń układu pokarmowego, określanych wspólną nazwą nieswoistych zapaleń jelit.

Do najważniejszych przyczyn ich występowania należą:

• wcześniejsze stany zapalne i infekcje przewodu pokarmowego,
• zaburzenia układu immunologicznego,
• skłonności genetyczne,
• nieprawidłowe odżywianie.

U kota zauważalne jest postępujące wychudzenie, a okresowo pojawiające się wymioty i /lub biegunka nasilają wyniszczenie i niedobory mineralno – witaminowe.

Pojawia się:

• apatia,
• brak apetytu,
• czasami wzmożone pragnienie.

Stanom biegunkowym może towarzyszyć obecność krwi w stolcu.

Bywa, że objawy są słabo nasilone, a jedynym odstępstwem od normy jest nieprawidłowej konsystencji kał.

Choroby zapalne jelit prowadzą do znacznego wyniszczenia organizmu.

Niewydolność serca i układu krążenia

Jedna z głównych przyczyn znacznego skrócenia czasu przeżycia u kotów, zwłaszcza ras predysponowanych.

Sztandarowym przykładem choroby, która nad wyraz często zbiera swoje żniwo wśród kociej populacji jest kardiomiopatia przerostowa.

Najbardziej predysponowane rasy do wystąpienia chorób serca są:

• Maine coon,
• ragdoll,
• amerykański krótkowłosy,
• kot perski,
• brytyjski krótkowłosy,
• kot norweski leśny,
• turecki van,
• szkocki fold,
• sfinks,
• reks devoński,
• kot birmański,
• kot rosyjski niebieski,
• kot bengalski,
• koty syberyjskie.

Jednak brak przynależności do rasy obciążonej chorobą wcale nie oznacza, że Twój kot nie zachoruje na serce.

Dlatego jeśli zauważysz u niego następujące objawy:

• brak apetytu,
• apatia,
• szybkie męczenie,
• problemy z oddychaniem, duszność,
• zasinienie lub bladość błon śluzowych,
• powiększenie zarysu powłok brzusznych,
• nagła utrata możliwości chodzenia, kulawizna; kończyna (lub obie) jest chłodna w dotyku i bardzo bolesna,
• omdlenia,

jak najszybciej zawieź kota do lekarza weterynarii. To mogą być symptomy choroby serca, która – niezdiagnozowana odpowiednio wcześnie i nieleczona – może doprowadzić do śmierci.

Choroby jamy ustnej i przyzębia

Stany chorobowe jamy ustnej należą do najczęstszych motywów konsultacji w gabinetach weterynaryjnych, a w głównej mierze dotyczą kotów w średnim lub starszym wieku.

Najpowszechniejszą przyczyną są choroby przyzębia, czyli tzw. periodontopatie.

W wyniku odkładającej się płytki nazębnej i działania bakterii dochodzi do powstania procesu zapalnego, obejmującego struktury okołozębowe.

Konsekwencją tego jest obrzęk, zaczerwienienie, ból dziąseł oraz wynikająca z tego niemożność pobierania pokarmu.

Jednym z rozpowszechnionych chorób, dotyczących jamy ustnej kotów jest plazmocytarne zapalenie jamy ustnej kotów.

Rasami predysponowanymi do jego wystąpienia są:

• abisyńska,
• perska,
• himalajska,
• burmańska,
• syjamska,
• somalijska.

Pierwszym zauważalnym przez właściciela objawem jest nieprzyjemny zapach z jamy ustnej kota.

Może towarzyszyć temu niechęć do jedzenia.

Czasem kociak ma prawidłowy apetyt, chce jeść, jednak na skutek bólu nie jest w stanie pogryźć karmy i albo ją wypluwa, albo też połyka kęsy bez gryzienia.

Podczas jedzenia kot może także wydawać dziwne dźwięki lub miauczeć. Przy zaawansowanych stanach dochodzi do nadmiernego ślinienia, a ślina często podbarwiona jest krwią.

Kamica moczowa

Jedno z najbardziej rozpowszechnionych zaburzeń, dotyczących układu moczowego kotów.

Przyczyn wytrącania się kryształów w moczu, doprowadzającego w konsekwencji do kamicy moczowej jest wiele, a za najważniejsze należy uznać predyspozycje rasowe oraz dietę.

Oprócz tego wcześniejsze infekcje układu moczowego, choroby nerek, zaburzenia metaboliczne lub hormonalne również mogą wpływać na formowanie się kamieni w drogach moczowych.

Objawy kamicy moczowej  kota to:

• zaburzenia oddawania moczu, częstomocz, parcie na mocz, niechęć do korzystania z kuwety,
• obecność krwi w moczu,
• brak oddawania moczu,
• silna bolesność brzucha,
• wokalizacja, głośne miauczenie przy oddawaniu moczu.

W przypadku zatkania dróg moczowych przez kamień może w szybkim tempie dojść do perforacji cewki moczowej lub nawet pęknięcia pęcherza moczowego, co stanowi stany zagrażające życiu.

Przewlekła choroba nerek

Jedną z najczęstszych chorób kotów w starszym wieku, a po ukończeniu 5 roku życia główną przyczyną śmierci kotów jest choroba nerek.

Etiologia występowania chorób nerek jest bardzo złożona, jednak sprowadzić ją można do kilku głównych składowych:

• predylekcje rasowe,
• dieta na bazie mięsa,
• wcześniejsze infekcje układu moczowego,
• zatrucia.

Niestety, choroba ta – w jej stadium przewlekłym – często doprowadza do śmierci.

Dlatego też ważne jest, byś umiał rozpoznawać objawy przewlekłej niewydolności nerek, ponieważ im szybciej rozpocznie się terapię, tym większe szanse na przedłużenie życia i opanowanie choroby.

Zwróć uwagę na następujące symptomy u swojego kota:

• brak apetytu,
• zwiększone pragnienie,
• częste oddawanie moczu,
• utrata masy ciała, wychudzenie,
• wymioty (mogą być podbarwione krwią),
• biegunka (rzadko),
• nieprzyjemny, amoniakalny zapach z pyszczka,
• apatia, niechęć do ruchu,
• matowa sierść, brak pielęgnacji ze strony kota,
• owrzodzenia jamy ustnej,
• stany zapalne dziąseł,
• zaburzenia neurologiczne:
  • drżenie,
  • drgawki,
  • problemy z poruszaniem się,
  • zmiany w zachowaniu.

Nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy jest u kotów najczęstszym zaburzeniem endokrynologicznym, a przybliżony wiek wystąpienia jej pierwszych objawów szacowany jest na około 10 rok życia.

Jedną z głównych przyczyn występowania nadczynności tarczycy są łagodne rozrosty nowotworowe w obrębie tego narządu.

Zaledwie 5% przypadków stanowią złośliwe nowotwory, najczęściej gruczolakoraki tarczycy.

Podstawowe objawy nadczynności tarczycy u kotów obejmują:

• zwiększony apetyt,
• zwiększone pragnienie,
• zwiększone oddawanie moczu,
• niepokój, pobudzenie, u niektórych kotów również agresja,
• wzmożona aktywność fizyczna,
• spadek masy ciała,
• przyspieszona akcja serca,
• wymioty,
• biegunki.

Choroba ta wymaga odpowiedniego leczenia, więc bądź wyczulony na pojawienie się powyższych objawów.

Zwyrodnienia stawów

Nawet u 90% kotów w wieku powyżej 12 roku życia rozwinie się choroba zwyrodnieniowa stawów.

Niestety, w większości przypadków jest ona niezdiagnozowana, ponieważ koty umiejętnie maskują ból, a ich opiekunowie zmniejszenie aktywności fizycznej i obranie statycznego trybu życia swojego kota tłumaczą sobie podeszłym już wiekiem podopiecznego.

Najczęściej atakowane są stawy łokciowe i biodrowe.

Co może naprowadzić cię na podejrzenie u swojego kota choroby zwyrodnieniowej stawów?

• zmiana zachowania kota – niechęć poruszania się, wychodzenia lub schodzenia po schodach, unikanie skoków,
• sztywność ruchów,
• dłuższe drzemki, ciągłe polegiwanie,
• utrata zainteresowani pieszczotami, nie pozwalanie na dotyk bolących miejsc,
• kulawizna.

Ważne jest, byś zabrał kota do lekarza, gdyż długo trwające problemy stawowe nie tylko są powodem bólu i znacznego dyskomfortu u Twojego pupila, ale także mogą predysponować do tycia.

Choroby wątroby

Choroby wątroby mogą dotyczyć starszych kotów, a jednym z głównym czynników predysponujących do ich wystąpienia jest otyłość.

Bardzo częstą przypadłością dotyczącą wątroby u kotów jest jej stłuszczenie.

Nierzadkie są także stany zapalne wątroby i dróg żółciowych.

Niezależnie jednak od mechanizmu doprowadzającego do stanu niewydolności tego narządu, wszelkie jego patologie są potencjalnie śmiertelne.

Dlatego zwróć uwagę na następujące objawy, które mogą sugerować, że wątroba Twojego kota nie działa tak, jak powinna:

• brak apetytu,
• wymioty,
• biegunka,
• powiększenie brzucha,
• żółte zabarwienie skóry i błon śluzowych,
• zaburzenia neurologiczne.

Problemy okulistyczne

U starszych kotów choroby oczu bardzo często związane są z nadciśnieniem lub cukrzycą.

Jednak również tak “błahe” schorzenia, jak infekcje mogą być powodem problemów okulistycznych.

Najczęstsze objawy zaburzeń okulistycznych to:

• zaczerwienienie powiek,
• częste mruganie, przymykanie powiek,
• intensywne łzawienie,
• ropna, śluzowa lub krwista wydzielina z oczu,
• nadwrażliwość na światło,
• obrzęki powiek,
• niespokojne zachowanie, zwłaszcza przy manipulacjach w obrębie oczu,
• zmiana koloru rogówki oka,
• powiększenie i/lub stwardnienie gałki ocznej,
• wytrzeszcz oka lub oczu.

U starszych kotów dość często dochodzi do rozwoju zaćmy lub jaskry.

Nowotwory złośliwe

Rak listwy mlecznej, mięsak poiniekcyjny oraz chłoniak to trzy najczęściej występujące nowotwory złośliwe u kotów.

By maksymalnie ograniczyć ryzyko powstania guzów sutka, najlepiej jest wysterylizować kotkę i nie stosować antykoncepcji hormonalnej.

Częstotliwość występowania guzów poszczepiennych również można zmniejszyć, poprzez racjonalny dobór rodzajów szczepionek oraz miejsc wykonywania iniekcji.

Co do chłoniaka – jedynym sposobem na zmniejszenie ryzyka na zachorowanie jest szczepienie przeciwko białaczce kotów, jednak to postępowanie może nie wykluczyć pojawienia się tego nowotworu u kotów.

Niedokrwistość

U kotów, u których obecna jest predyspozycja genetyczna do wystąpienia niedoboru kinazy pirogronianowej może rozwinąć się niedokrwistość.

Jednak nie jest to jedyna przyczyna.

Do rozwoju anemii u kota mogą również doprowadzić:

• choroby zakaźne,
• zaburzenia immunologiczne,
• przewlekłe stany zapalne,
• krwotoki,
• niewydolność nerek,
• pasożyty,
• zatrucia.

Objawy anemii u kota to głównie:

• apatia,
• bladość skóry i błon śluzowych,
• przyspieszony oddech,
• szybkie męczenie się,
• brak apetytu,
• spaczony apetyt.

Nieleczona niedokrwistość może doprowadzić do śmierci.

Jeśli zauważysz takie oznaki i zależy Ci na wydłużeniu czasu życia swojego podopiecznego, jak najszybciej zawieź go do lekarza.

Jak można wydłużyć życie kota?

Poznaliśmy już przybliżony czas przeżycia poszczególnych ras kotów.

Oczywiście, są to statystyki, które opierają się na danych, uzyskanych z badań nad pewną określoną populacją kotów.

Nie oznacza to, że Twój kot nie może żyć dłużej.

Ja wspomniałam wcześniej, genetyka i predyspozycje rasowe to tylko jeden z wielu czynników, odgrywających rolę w przeżywalności Twojego kota.

Reszta czynników niejako dopełnia ogólne prawdopodobieństwo długowieczności, jednakże czasem o życiu decyduje… pech.

Nie powinno to jednak zniechęcać cię do zapewnienia kotu odpowiednich warunków, a stawianie wszystkiego na jedną kartę pod tytułem “co ma być, to będzie” jest skrajnie nieodpowiedzialne.

Nie jestem w stanie odpowiedzieć na pytanie: Jak długo będzie żył mój kot?

Jest to uzależnione od szeregu współzależności wymienionych wcześniej, a niestety – sprawy takie, jak genetyka czy szczęście są zupełnie poza naszą kontrolą.

Podobnie, jak to ma miejsce u ludzi, istnieje kilka metod postępowania, które zwiększają szanse na długie życie Twojego przyjaciela, między innymi:

• zapewnienie zdrowego stylu życia z odpowiednią aktywnością fizyczną i zdrową dietą,
• regularne badania kontrolne oraz przeglądy stomatologiczne,
• ograniczenie stresu, spokojne środowisko przebywania kota.

Poniżej przedstawiam listę wskazówek, dzięki którym możesz próbować zwiększyć szanse swojego kota na doczekanie szczęśliwej, sędziwej starości.

Jest to nic innego jak praca nad czynnikami, na które mamy wpływ, a sprowadza się ona do kilku słów:

odpowiednia dbałość o Twojego przyjaciela.

Decyzja o tym, by kot przebywał wyłącznie w domu

Minimalizuje to ryzyko urazu, złapania chorób zakaźnych, czy zatrucia.

Daje Ci też większą możliwość kontrolowanie zachowań swojego kota.

Obserwacja

Jeden z najważniejszych elementów, wpisanych w opiekę nad kotem.

To na Tobie spoczywa obowiązek monitorowania oraz reagowania na każde zmiany w zachowaniu czy wyglądzie swojego podopiecznego.

Nikt lepiej niż ty nie wie, ile normalnie zjada i wypija Twój pupil, jak się zachowuje w warunkach naturalnych, co lubi, a czego nie.

To właśnie Ty jesteś pierwszą osobą, która zauważy jakiekolwiek odchylenia od normy.

Twoja praca w tym zakresie nigdy się nie kończy.

Na szczęście nie jest to karkołomne zajęcie.

Wystarczy, że poświęcisz codziennie chwilę na zabawę i pielęgnację swojego czworonoga.

W takich właśnie sytuacjach zwykle wychodzi na jaw wiele nieprawidłowości i zaburzeń, jak obecność pcheł, niechęć do zabawy, wrażliwość czy bolesność pewnych miejsc ciała, pogorszenia jakości sierści, zmniejszenie (lub też zwiększenie) intensywności codziennej pielęgnacji, obecność guzków i wiele innych.

I to właśnie jest ten moment, by pokazać kota lekarzowi w razie, gdyby coś Ci się nie podobało.

Kociaki spędzające czas ze swoim opiekunem mają tę przewagę nad swoimi półdzikimi pobratymcami, że szybko zauważane są u nich objawy kliniczne wielu chorób, a wczesne rozpoznanie to – w większości przypadków – gwarancja wyleczenia.

Regularne badanie kontrolne

Nawet, jeśli kot nie pokazuje żadnych objawów klinicznych i żadne znaki na niebie i na ziemi ni wskazują, że coś niepokojącego może się zaczynać na terenie jego organizmu, postaraj się przeprowadzać regularne “przeglądy” swojego podopiecznego.

Dlaczego?

Po pierwsze – wiele chorób nie daje wyraźnych symptomów do momentu, kiedy choroba nie jest już na tyle zaawansowana, że organizm nie radzi sobie z nią.

Często wystarczy, żeby niewielki nawet wzrost kreatyniny i mocznika w surowicy krwi skłonił nas do częstszych wizyt, podjęcia działania prewencyjnego i “wyczulenia” na objawy choroby nerek, co – w dalszej perspektywie – daje nam szansę bądź na zażegnanie problemu, bądź też na szybkie wprowadzenie długoterminowego leczenia, co w zasadniczym stopniu może zwiększyć przeżywalność u kota.

Po drugie – koty domowe są nadzwyczajnie skrytymi zwierzętami i naprawdę trudno jest u nich dostrzec oznaki złego stanu zdrowia.

Nawet najbardziej troskliwy opiekun może nie zauważyć, iż kot od jakiegoś czasu wypija więcej wody, ma mniejszy apetyt i śpi nieco dłużej niż zwykle.

A to mogą być już objawy poważnych chorób ogólnoustrojowych, których nie wykrycie na czas skutkować może poważnymi konsekwencjami.

Po trzecie – takie badania przeprowadzane w pewnych określonych odstępach czasu pozwolą Ci monitorować procesy starzenia u Twojego kota, a dzięki temu odpowiednio wcześnie zareagować na zmieniające się potrzeby i wymagania.

Nawet w sytuacji, gdy wyniki nie odbiegają zasadniczo od normy może się okazać, iż potrzebna jest zmiana diety, zwiększenie aktywności fizycznej czy też podawanie suplementów, wspomagających funkcjonowanie poszczególnych narządów.

Regularna profilaktyka przeciw-pasożytnicza i szczepienia ochronne

Choroby zakaźne są jedną z najczęstszych przyczyn śmierci kotów, zwłaszcza w młodym wieku (zwykle przed ukończeniem 6 – go miesiąca życia).

A przecież można uniknąć zachorowań i nie dopuścić do fatalnych powikłań.

Dostępne są szczepienia, które – przeprowadzone w odpowiednim wieku i z uwzględnieniem ryzyka – zapobiegają pojawieniu się wielu niebezpiecznych chorób.

Podobnie sprawa ma się z pasożytami wewnętrznymi – poprzez swoje działanie nie tylko pozbawiają koty domowe ważnych składników odżywczych, ale także:

• działają drażniąco na narządy wewnętrzne,
• produkują toksyny,
• działają alergizująco.

Regularne badania kału, podawanie preparatów przeciwrobaczych, walka z pasożytami zewnętrznymi oraz szczepienia kota mogą w ogromnym stopniu przyczynić się do długowieczności Twojego kota.

Systematyczna pielęgnacja Twojego kota

Nie tylko pozwoli Ci zauważyć ewentualne wczesne symptomy jakichkolwiek nieprawidłowości, ale także jest to rewelacyjny sposób na spędzanie czasu ze swoim pupilem.

Zapewnienie zdrowej, odpowiednio zbilansowanej diety

Truizmem stało się już stwierdzenie, że jesteś tym co jesz. Każdy z nas zdaje sobie sprawę z fundamentalnego wpływu diety na stan zdrowia i żywotność.

Koty domowe nie różnią się od nas pod tym względem.

I pomimo iż czasem mają odrębne zdanie na temat tego, co jest dla nich dobre, postaraj się zapewnić swojemu zwierzęciu odpowiednio zbilansowany, dobrej jakości pokarm, którego skład dostosowany będzie nie tylko do rasy, ale też aktywności i ewentualnych skłonności kociaka.

Karma dla kota powinna być bogata w antyoksydanty, witaminę E, beta karoten oraz nienasycone kwasy tłuszczowe omega – 3 i omega – 6.

Odpowiednia dbałość o aktywność fizyczną.

Koty domowe niewychodzące mogą cierpieć na pewien niedobór ruchu.

U zwierząt w domach niebezpiecznie przesuwa się balans pomiędzy ilością kalorii przyjętych z posiłkami, a spalonych w czasie aktywności.

Jest niezmiernie istotną kwestią, byś kontrolował i – w razie konieczności – zachęcał kota do częstych zabaw i aktywnego spędzania czasu.

Duży odsetek kotów, cierpiących na otyłość oraz cukrzycę, wypracował sobie te stany właśnie przez niezdrowy styl życia.

Zapobieganie zatruciom

Trzymanie z dala od swojego kota wszelkich substancji, trujących roślin, czy przedmiotów, które mogą wyrządzić mu krzywdę lub doprowadzić do zatrucia.

W domu również może dojść do nieszczęśliwych wypadków z udziałem Twojego zwierzęcia.

Elektryczne sprzęty gospodarstwa domowego, piękne, acz trujące dla kotów kwiaty doniczkowe lub ogrodowe, wybielacze, środki ochrony roślin i wiele, wiele innych niebezpieczeństw czyha na ciekawskie i wszędobylskie koty domowe.

Miej pewność, że znajdują się one poza zasięgiem czworonoga.

Zapewnienie spokojnego, jak najmniej stresującego otoczenia

Nie od dziś wiadomo, że koty domowe bardzo źle reagują na stres, a odbija się to nie tylko w stanie psychicznym naszego milusińskiego, ale też ma swoje poważne konsekwencje zdrowotne – stres może skrócić kotu życie.

Jednym z czynników stresogennych dla Twojego podopiecznego może być zamknięcie go w domu.

Poza próbami stworzenia namiastki wolności (o której już wcześniej wspominałam), można spróbować drobnym nakładem pracy i materiałów zbudować niewielkie kocie miasteczko lub przynajmniej zamontować mu kilka ciekawych urozmaiceń, by zachęcić go do wspinania i chowania się.

Internet obecnie pełen jest fantastycznych pomysłów, jak zrobić coś z niczego i nawet przy niedużej powierzchni, dzięki sporej dawce wyobraźni można dać kociakowi przestrzeń do zabawy.

Kolejnym sposobem na to, by zwierzę poczuło się szczęśliwsze jest… podarowanie mu przyjaciela w postaci drugiego mruczka.

Gwarantuję Ci – teraz na pewno nie będą się nudzić.

Podsumowanie

Z kotami nigdy nie jest łatwo.

Niemożliwe jest, by sprowadzić postępowanie z nimi do jakiegoś stałego algorytmu, ponieważ koty wymykają się wszelkim konwenansom i schematom.

Ileż to razy słyszałam od właścicieli, jak to dbali o nie, chuchali, dmuchali i co?

Rozwinął się u nich nowotwór, cukrzyca lub inna choroba, której również można byłoby uniknąć, gdyby w przeszłości zadecydowano nieco inaczej.

Dlatego też każdą, najmniejszą nawet decyzję dotyczącą zdrowia i życia Twojego kota, nawet to, czy szczepić czy nie szczepić, wypuszczać czy nie wypuszczać, podawać jedzenie gotowane czy gotowe, komercyjne – podejmij po dokładnym rozważeniu wszelkich “za” i “przeciw”.

Każde jedno postanowienie, każdy – drobny nawet – wybór może w przyszłości zaważyć na zdrowiu czworonoga.

Egzystencja kotów obfitować może w wiele niespodzianek i gwałtownych zwrotów akcji.

W większości przypadków w jakiś magiczny sposób potrafią one wykorzystać każde ze swoich przysłowiowych dziewięciu żyć.

Z relacji ich opiekunów wynika, iż w zadziwiający sposób istoty te potrafią oszukać przeznaczenie i obronną ręką wychodzą z wielu śmiertelnych – wydawałoby się – sytuacji.

I rzeczywiście – są to stworzenia, które cechują się fenomenalną świadomością swojego ciała, dzięki czemu nawet z krytycznych i bardzo niebezpiecznych zdarzeń wychodzą cało.

Nie zachęcam jednak, by bazować wyłącznie na tych ich “nadnaturalnych” zdolnościach.

Zapewniam – dużo bardziej skorzystają, jeśli nie będą musiały z nich korzystać.

Utrzymywanie kota w dobrym zdrowiu przez długie lata to wieloczynnikowa strategia, która obejmuje odpowiednią profilaktykę, dietę, opiekę medyczną i bezstresowe, ale ciekawe otoczenie.

Oczywiście – nie jesteśmy w stanie zapanować na genetyką, predyspozycjami, czy zwyczajnym pechem.

Jednak jeśli poświęcisz swój czas i uwagę na to, by zająć się fizycznym i psychicznym dobrostanem Twojego kota, masz spore szanse na przedłużenie mu życia.